1.
W przypadku śmierci funkcjonariusza małżonkowi lub jego dzieciom uprawnionym do renty rodzinnej na podstawie przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przysługuje odprawa pośmiertna.
2.
W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1, odprawa pośmiertna przysługuje dorosłym dzieciom zmarłego funkcjonariusza, dzieciom przysposobionym i dzieciom przyjętym na wychowanie przez zmarłego funkcjonariusza.
3.
W przypadku braku osób, o których mowa w ust. 1 i 2, odprawa pośmiertna przysługuje rodzicom funkcjonariusza.
4.
Małżonek rozwiedziony oraz małżonek pozostający w separacji nie są uprawnieni do otrzymania odprawy pośmiertnej.
5.
Przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio do:
1)
uposażenia należnego za okres do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego,
2)
ekwiwalentu za przysługujący do dnia wygaśnięcia stosunku służbowego urlop wypoczynkowy, nie więcej niż za ostatnie 3 lata,
3)
uposażenia za przedłużony czas służby, o którym mowa w art. 112 czas służby funkcjonariusza ust. 9,
4)
nagrody jubileuszowej, o której mowa w art. 154 nagrody jubileuszowe,
5)
nagrody rocznej, o której mowa w art. 155 nagroda roczna
– o ile nie zostały wypłacone funkcjonariuszowi.
– o ile nie zostały wypłacone funkcjonariuszowi.
6.
Wysokość odprawy pośmiertnej ustala się zgodnie z zasadami określonymi w art. 163 odprawa funkcjonariusza zwolnionego ze służby ust. 1–3.
7.
Odprawę pośmiertną oraz świadczenia określone w ust. 5 dzieli się w częściach równych pomiędzy wszystkich uprawnionych.
8.
W przypadku nieujawnienia osób, o których mowa w ust. 1–3, świadczenia określone w ust. 1 i 5 wchodzą w skład masy spadkowej.
9.
Dokumentem uprawniającym do wypłaty odprawy pośmiertnej oraz świadczeń, o których mowa w ust. 5, jest zupełny akt zgonu.
