1.
Świadczeniobiorca, u którego lekarz podstawowej opieki zdrowotnej albo lekarz udzielający ambulatoryjnych świadczeń specjalistycznych stwierdził podejrzenie choroby układu krążenia, ma prawo do diagnostyki kardiologicznej na podstawie elektronicznej Karty Opieki Kardiologicznej, o której mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 4 czerwca 2025 r. o Krajowej Sieci Kardiologicznej, bez skierowania, o którym mowa w art. 32 prawo do badań diagnostycznych.
2.
Świadczeniobiorca, u którego:
1)
w wyniku diagnostyki kardiologicznej stwierdzono chorobę układu krążenia,
2)
lekarz udzielający świadczeń szpitalnych lub świadczeń w ramach programów zdrowotnych stwierdził chorobę układu krążenia
– ma prawo do opieki kardiologicznej na podstawie elektronicznej Karty Opieki Kardiologicznej, o której mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 4 czerwca 2025 r. o Krajowej Sieci Kardiologicznej, bez skierowania, o którym mowa w art. 33a świadczenia w ramach opieki długoterminowej, art. 57 skierowanie na ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne ust. 1, art. 58 skierowanie na leczenie szpitalne lub art. 59 skierowanie na rehabilitację leczniczą.
– ma prawo do opieki kardiologicznej na podstawie elektronicznej Karty Opieki Kardiologicznej, o której mowa w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 4 czerwca 2025 r. o Krajowej Sieci Kardiologicznej, bez skierowania, o którym mowa w art. 33a świadczenia w ramach opieki długoterminowej, art. 57 skierowanie na ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne ust. 1, art. 58 skierowanie na leczenie szpitalne lub art. 59 skierowanie na rehabilitację leczniczą.
