• Ustawa o systemie monitor...
  28.03.2024

Ustawa o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw

Stan prawny aktualny na dzień: 28.03.2024

Dz.U.2023.0.846 t.j. - Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw

Obserwuj akt

Rozdział 2. System monitorowania i kontrolowania jakości paliw

1.
Tworzy się System Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw, zwany dalej „Systemem”, którego celem jest przeciwdziałanie transportowaniu, magazynowaniu, wprowadzaniu do obrotu paliw oraz paliw stałych, a także gromadzeniu paliw w stacjach zakładowych, niespełniających wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych odpowiednio na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 albo art. 3a wymagania jakościowe dla paliw stałych ust. 2 albo art. 4 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych wobec biopaliw ciekłych ust. 2 albo art. 5 rozporządzenie w sprawie wymagań wobec olejów oraz instalacji i warunków stosowania ciężkich olejów opałowych ust. 2 albo art. 6 czasowa zmiana wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych ust. 3.
2.
Do zadań Systemu należy kontrolowanie jakości:
1)
paliw u przedsiębiorców,
1a)
paliw stałych u przedsiębiorców,
2)
biopaliw ciekłych u właścicieli lub użytkowników wybranej floty,
3)
biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających je na własny użytek
- a także rejestrowanie i przetwarzanie informacji w tym zakresie.
3.
Kontrola u przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw, z wyłączeniem wodoru, polega na kontroli paliw magazynowanych w celu wprowadzania ich do obrotu.
4.
Zadania realizowane w ramach Systemu finansowane są z budżetu państwa.
5.
Monitorowanie i kontrolowanie zawartości siarki w ciężkim oleju opałowym i oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, rejestrowanie i przetwarzanie informacji w tym zakresie określają przepisy odrębne.
Orzeczenia: 2
1.
Systemem zarządza Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów, zwany dalej "Zarządzającym".
2.
Do zadań Zarządzającego należy:
1)
prowadzenie wykazów:
a) przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania, transportowania oraz magazynowania paliw,
b) stacji paliwowych oraz stacji zakładowych,
c) hurtowni paliw,
d) przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu paliw stałych
– sporządzanych w szczególności na podstawie danych z kontroli przeprowadzanych przez Inspekcję Handlową;
2)
prowadzenie wykazu właścicieli i użytkowników wybranych flot;
3)
prowadzenie wykazu rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek, na podstawie danych udostępnianych przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa;
4)
nadawanie numerów identyfikacyjnych przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw, przedsiębiorcom wykonującym działalność gospodarczą w zakresie magazynowania paliw, stacjom paliwowym, stacjom zakładowym, hurtowniom paliw oraz rolnikom wytwarzającym biopaliwa ciekłe na własny użytek, na potrzeby Systemu;
5)
prowadzenie wykazu akredytowanych laboratoriów sporządzanego na podstawie danych udostępnianych przez Polskie Centrum Akredytacji;
6)
określanie minimalnej liczby stacji paliwowych oraz stacji zakładowych, w których dokonywana będzie kontrola, do celów monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zgodnie z jej podziałem określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 30 rozporządzenie w sprawie wzoru raportu zbiorczego o jakości paliw i sposobu monitorowania jakości paliw pkt 2 lit. c;
7)
określanie minimalnej liczby przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i magazynowania paliw, z wyłączeniem wodoru, oraz wprowadzania do obrotu paliw stałych, u których będzie dokonywana kontrola jakości paliw lub paliw stałych;
8)
określanie minimalnej liczby hurtowni paliw, z wyłączeniem hurtowni wodoru, w których będzie dokonywana kontrola jakości paliw;
9)
określanie minimalnej liczby stacji paliwowych oraz stacji zakładowych, w których dokonywana będzie kontrola jakości gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub skroplonego gazu ziemnego (LNG);
10)
określanie minimalnej liczby przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu lekkiego oleju opałowego, u których dokonywana będzie kontrola jakości tego oleju;
11)
sporządzanie planu kontroli jakości:
a) paliw,
b) paliw stałych;
12)
ustalanie sposobu oznaczania próbki, próbki paliwa stałego i kopii świadectwa jakości w celu uniemożliwienia identyfikacji przedsiębiorcy, stacji paliwowej, stacji zakładowej, hurtowni paliw lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek podczas przeprowadzanych badań;
13)
opracowywanie rocznych raportów, o których mowa w art. 29 zbiorcze raporty dotyczące jakości paliw i zawartości siarki w paliwach ust. 1, 2 i 5;
14)
gromadzenie i przetwarzanie, na potrzeby Systemu, danych statystycznych dotyczących jakości:
a) paliw,
b) paliw stałych.
2a.
Przy sporządzaniu wykazów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, Zarządzający może wziąć pod uwagę dane udostępniane przez Główny Urząd Statystyczny, Urząd Regulacji Energetyki, Państwową Straż Pożarną oraz Urząd Dozoru Technicznego.
3.
Zarządzający realizuje swoje zadania przy pomocy Inspekcji Handlowej.
4.
Wykazy, o których mowa w ust. 2 pkt 1–3, prowadzone są w systemie informatycznym i udostępniane są w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
5.
(uchylony)
6.
Dokumenty, o których mowa w ust. 2 pkt 11 i 12, podlegają ochronie na zasadach i w trybie określonym w przepisach o ochronie informacji niejawnych.
Orzeczenia: 7
Zarządzający może wyznaczyć do kontroli dodatkowe stacje paliwowe, stacje zakładowe, hurtownie paliw lub przedsiębiorców poza minimalnymi liczbami określonymi zgodnie z art. 12 zadania zarządzającego Systemem Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw ust. 2 pkt 6–10, lub rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek, w przypadku uzyskania informacji o niewłaściwej jakości paliw lub paliw stałych lub zaistnienia okoliczności wskazujących na możliwość wystąpienia niewłaściwej jakości paliw lub paliw stałych.
1.
Kontrolę jakości wodoru u przedsiębiorców wytwarzających, magazynujących, wprowadzających do obrotu, gromadzących w stacjach zakładowych wodór, a także prowadzących hurtownie wodoru przeprowadza się raz na kwartał roku kalendarzowego.
2.
W przypadku uzyskania informacji o niewłaściwej jakości wodoru lub zaistnienia okoliczności wskazujących na możliwość wystąpienia niewłaściwej jakości wodoru Zarządzający może wyznaczyć do kontroli przedsiębiorców wytwarzających, magazynujących, wprowadzających do obrotu, gromadzących w stacjach zakładowych wodór, a także prowadzących hurtownie wodoru, poza częstotliwością określoną w ust. 1.
Kontrolę jakości paliwa transportowanego przeprowadza się wyłącznie:
1)
na wniosek policji;
2)
w toku czynności wykonywanych przez policję.
1.
Do przeprowadzania kontroli, zabezpieczania dowodów, pobierania i badania próbek i próbek paliw stałych oraz postępowania pokontrolnego w zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej.
2.
Przepisów art. 4 wyłączenie stosowania przepisów ustawy pkt 1 i 3 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej nie stosuje się do kontroli polegającej na pobieraniu próbek i badaniu dokumentów dotyczących pochodzenia i jakości badanego paliwa.
3.
(uchylony)
1.
Kontrolę jakości paliw lub paliw stałych u przedsiębiorców oraz biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających je na własny użytek, a także kontrolę wykonania obowiązków, o których mowa w art. 6b dokumenty wymagane od podmiotu nabywającego paliwo stałe ust. 2, art. 6c świadectwo jakości, art. 9c oznakowanie dystrybutorów do paliw ciekłych zawierających dodatki metaliczne oraz art. 9ca oznakowanie pistoletów wydawczych i dystrybutorów ust. 1–3, przeprowadza inspektor po okazaniu legitymacji służbowej oraz doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, wydanego przez wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej.
2.
Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
podstawę prawną do wykonywania kontroli;
2)
oznaczenie organu kontroli;
3)
datę i miejsce jego wystawienia;
4)
imię i nazwisko kontrolującego oraz numer jego legitymacji służbowej;
5)
(uchylony)
6)
określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7)
datę rozpoczęcia i przewidywany termin zakończenia kontroli;
8)
podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji;
9)
pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego.
2a.
Przepis art. 49 warunki podjęcia czynności kontrolnych ust. 7 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców nie ma zastosowania do przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1.
3.
Kontrolę, o której mowa w ust. 1, inspektor podejmuje u przedsiębiorcy wskazanego przez Zarządzającego.
4.
Inspektor jest uprawniony do pobrania próbek ze zbiornika, opakowania jednostkowego lub z urządzenia służącego do dystrybucji paliwa.
4a.
Próbki paliw stałych pobiera się z przenośników taśmowych, podnośników kubełkowych, wagonów kolejowych, samochodów lub z pryzmy uzyskanej po wyładowaniu tego paliwa z wagonów, samochodów, statków albo z barek lub ze zwałów albo z opakowań jednostkowych.
4b.
Inspektor, w przypadku przedsiębiorców wytwarzających wodór, jest uprawniony do kontroli dokumentacji potwierdzającej spełnienie przez wodór wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 pkt 7 oraz do kontroli dokumentacji potwierdzającej pobranie i zbadanie próbki wodoru zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 25c rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania próbki wodoru i art. 25d rozporządzenie w sprawie metod badania jakości wodoru.
4c.
Inspektor, w przypadku kontroli przedsiębiorców transportujących, magazynujących, wprowadzających do obrotu oraz gromadzących w stacjach zakładowych wodór, a także przedsiębiorców prowadzących hurtownie wodoru, jest uprawniony do kontroli certyfikatu jakości wodoru lub jego kopii.
5.
Inspektor może w toku kontroli żądać udostępnienia dokumentów dotyczących pochodzenia i jakości badanego paliwa lub paliwa stałego.
5a.
Inspektor w toku kontroli żąda okazania:
1)
koncesji, o której mowa w art. 32 działalność gospodarcza wymagająca uzyskania koncesji ust. 1 pkt 1–4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, w zakresie wytwarzania, magazynowania lub przeładunku, przesyłania lub dystrybucji oraz obrotu paliwami ciekłymi, w tym obrotu paliwami ciekłymi z zagranicą, jeżeli taka koncesja jest wymagana ze względu na rodzaj działalności prowadzonej przez kontrolowanego przedsiębiorcę;
2)
decyzji o wpisie do rejestru, o którym mowa w art. 32a rejestr podmiotów przywożących ust. 1 ustawy, o której mowa w pkt 1, jeżeli jest ona wymagana ze względu na rodzaj działalności prowadzonej przez kontrolowanego przedsiębiorcę;
3)
kopii dokumentów określonych w art. 6b dokumenty wymagane od podmiotu nabywającego paliwo stałe ust. 1 i 2.
6.
W przypadku gdy w trakcie kontroli przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania paliw stwierdzi, że dane paliwo jest przeznaczone na eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową, kontrola polega na żądaniu przedłożenia przez przedsiębiorcę dokumentów potwierdzających przeznaczenie tego paliwa.
Orzeczenia: 2
1.
W toku kontroli inspektor pobiera dwie próbki lub dwie próbki paliwa stałego.
2.
Inspektor oznacza próbki lub próbki paliwa stałego w sposób ustalony przez Zarządzającego.
3.
Próbkę paliwa stałego przekazuje się do badań laboratoryjnych wraz ze świadectwem jakości, które inspektor oznacza w sposób ustalony przez Zarządzającego.
Orzeczenia: 4
W toku kontroli inspektor dokonuje kontroli dokumentacji z badań, o których mowa w art. 25a obowiązek badania przez przedsiębiorcę jakości wytwarzanego wodoru w trakcie jego wytwarzania ust. 3–3b, albo certyfikatu jakości wodoru lub jego kopii, w celu stwierdzenia, czy wodór spełnia wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 pkt 7 oraz, w przypadku badania, o którym mowa w art. 25a obowiązek badania przez przedsiębiorcę jakości wytwarzanego wodoru w trakcie jego wytwarzania ust. 3, czy próbkę wodoru pobrano i zbadano zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 25c rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania próbki wodoru i art. 25d rozporządzenie w sprawie metod badania jakości wodoru.
1.
Zarządzający może zawierać umowy z akredytowanym laboratorium lub innym podmiotem na pobieranie próbek paliwa, jeżeli do ich pobrania są potrzebne specjalistyczne umiejętności lub specjalistyczny sprzęt techniczny.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, próbki są pobierane w obecności inspektora przez pracownika akredytowanego laboratorium lub inny podmiot, z którym zawarto umowę na ich pobranie.
1.
Zarządzający może zawierać umowy z akredytowanym laboratorium lub z innym akredytowanym podmiotem na pobieranie próbek paliw stałych, jeżeli do ich pobrania są potrzebne specjalistyczne umiejętności lub specjalistyczny sprzęt techniczny.
2.
W przypadku, o którym mowa w ust. 1, próbki paliw stałych są pobierane w obecności inspektora przez pracownika akredytowanego laboratorium lub przez inny akredytowany podmiot, z którym zawarto umowę na ich pobieranie.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzeń, sposób pobierania próbek:
1)
paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,
2)
biopaliw ciekłych u rolników wytwarzających biopaliwa ciekłe na własny użytek,
3)
gazu skroplonego (LPG),
4)
sprężonego gazu ziemnego (CNG),
5)
lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników statków żeglugi śródlądowej
- biorąc pod uwagę metody określone w odpowiednich normach.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania próbek:
1)
innych paliw odnawialnych,
2)
skroplonego gazu ziemnego (LNG)
– odrębnie dla każdego rodzaju paliw, o których mowa w pkt 1 i 2, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej, metody określone w odpowiednich normach lub doświadczenie w stosowaniu tych paliw.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania próbek paliw stałych, o których mowa w art. 2 katalog pojęć ustawowych ust. 1 pkt 4a lit. a i b, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej oraz metody określone w odpowiednich normach.
1.
Po zakończeniu czynności, o których mowa w art. 17 pobieranie próbek paliwa przez inspektora, art. 18 umowy na pobieranie próbek paliw ust. 2 lub art. 18a umowy na pobieranie próbek paliw stałych ust. 2, inspektor sporządza protokół pobrania próbek lub próbek paliw stałych.
2.
Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1)
pieczęć urzędową;
2)
numer protokołu;
3)
oznaczenie przedsiębiorcy lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek, u którego pobrano próbki;
4)
numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 12 zadania zarządzającego Systemem Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw ust. 2 pkt 4;
5)
datę pobrania próbek lub próbek paliw stałych;
6)
określenie miejsca pobrania próbek lub próbek paliw stałych;
7)
opis sposobu, w jaki pobrano próbki lub próbki paliw stałych;
8)
informacje o ilości paliwa znajdującego się w zbiornikach lub opakowaniach jednostkowych, z których pobrano próbki;
8a)
informację o ilości wprowadzanego do obrotu przez przedsiębiorcę paliwa stałego o określonych wymaganiach jakościowych, z której pobrano próbki tego paliwa stałego;
9)
znajdujące się w posiadaniu przedsiębiorcy informacje dotyczące pochodzenia i jakości badanego paliwa lub paliwa stałego;
10)
określenie rodzaju oferowanego paliwa lub paliwa stałego, których próbki lub próbki paliwa stałego pobrano, oraz ilości pobranego paliwa lub paliwa stałego;
11)
imię, nazwisko i stanowisko służbowe inspektora pobierającego próbki lub próbki paliwa stałego;
12)
podpisy:
a) kontrolowanego przedsiębiorcy lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek albo ich przedstawicieli,
b) inspektora pobierającego próbki lub próbki paliwa stałego.
3.
Protokół, o którym mowa w ust. 1, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje kontrolowany przedsiębiorca lub rolnik wytwarzający biopaliwa ciekłe na własny użytek lub ich przedstawiciel, a drugi egzemplarz inspektor dołącza do akt sprawy.
4.
Odmowa podpisania protokołu przez kontrolowanego przedsiębiorcę lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek lub ich przedstawicieli nie stanowi przeszkody dla przekazania do badań pobranych próbek lub próbek paliw stałych.
Orzeczenia: 1
Inspektor sporządza także protokół pobrania próbek lub próbek paliw stałych przeznaczony do użytku wewnętrznego Inspekcji Handlowej, zawierający:
1)
numer protokołu, o którym mowa w art. 20 protokół pobrania próbek paliw ust. 1;
2)
numery identyfikacyjne, o których mowa w art. 12 zadania zarządzającego Systemem Monitorowania i Kontrolowania Jakości Paliw ust. 2 pkt 4;
3)
informacje o oznaczeniu próbek lub próbek paliw stałych oraz świadectwa jakości uniemożliwiającym identyfikację przedsiębiorcy, stacji paliwowej, stacji zakładowej, hurtowni lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek, u którego próbki lub próbki paliw stałych pobrano, przekazywanych do akredytowanego laboratorium;
4)
podpis inspektora pobierającego próbki lub próbki paliw stałych.
1.
Inspektor lub upoważniony pracownik Inspekcji Handlowej niezwłocznie przekazują upoważnionemu pracownikowi akredytowanego laboratorium pobrane próbki lub próbki paliw stałych w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości paliw lub paliw stałych i ich cech charakterystycznych.
2.
Jedna z próbek lub próbek paliw stałych stanowi próbkę kontrolną, a drugą próbkę lub próbkę paliw stałych przeznacza się do badań.
3.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku badania próbek sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub próbek kontrolnych sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz próbek paliw stałych lub próbek kontrolnych paliw stałych w toku kontroli przez pracownika akredytowanego laboratorium.
4.
Badania pobranych próbek lub próbek paliw stałych i próbek kontrolnych przeprowadza się w akredytowanym laboratorium. Badania próbek sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub próbek kontrolnych sprężonego gazu ziemnego (CNG) oraz próbek paliw stałych i próbek kontrolnych paliw stałych mogą być przeprowadzane także w toku kontroli przez pracownika akredytowanego laboratorium.
5.
Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej przeprowadza, na pisemny wniosek kontrolowanego przedsiębiorcy lub rolnika wytwarzającego biopaliwa ciekłe na własny użytek, badania próbki kontrolnej w akredytowanym laboratorium.
6.
Wniosek, o którym mowa w ust. 5, składa się w terminie 7 dni, licząc od dnia doręczenia kontrolowanemu protokołu zawierającego wyniki badań próbek.
7.
W przypadku gdy przeprowadzone badania próbki sprężonego gazu ziemnego (CNG) wykazały, że paliwo to nie spełnia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 pkt 4, badania próbki kontrolnej przeprowadza się z urzędu.
7a.
Badania próbki kontrolnej przeprowadza się z urzędu, jeżeli przeprowadzone badania próbek paliw stałych wykazały, że:
1)
paliwo stałe nie spełnia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3a wymagania jakościowe dla paliw stałych ust. 2 lub
2)
wartości parametrów paliwa stałego są niezgodne z parametrami wskazanymi w świadectwie jakości.
7b.
Ocena zgodności wartości parametrów próbki paliwa stałego lub próbki kontrolnej paliwa stałego z parametrami wskazanymi w świadectwie jakości jest dokonywana z uwzględnieniem dopuszczalnego poziomu odchylenia wartości parametrów jakościowych paliw stałych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3a wymagania jakościowe dla paliw stałych ust. 2.
8.
Wyniki badań pobranych próbek stosuje się do jakości całej partii paliwa znajdującego się w zbiorniku, z którego pobrano próbki.
9.
Wyniki badań pobranych próbek paliw stałych u przedsiębiorcy wprowadzającego do obrotu paliwa stałe stosuje się do ilości paliwa stałego, o której mowa w art. 20 protokół pobrania próbek paliw ust. 2 pkt 8a.
Orzeczenia: 7
1.
W przypadku stwierdzenia, w wyniku kontroli, niewłaściwej jakości paliwa Zarządzający niezwłocznie wyznacza, z zastrzeżeniem ust. 2, przedsiębiorcę, który dostarczył paliwo do przedsiębiorcy, u którego stwierdzono paliwo niewłaściwej jakości, w celu przeprowadzenia kontroli.
2.
W przypadku braku stacjonarnego zbiornika paliwa u przedsiębiorcy będącego bezpośrednim dostawcą paliwa do przedsiębiorcy, u którego stwierdzono paliwo niespełniające wymagań jakościowych określonych w ustawie, inspektor podejmuje czynności kontrolne w celu ustalenia innego przedsiębiorcy, od którego pochodzi zakwestionowane paliwo, a posiadającego stacjonarny zbiornik.
3.
Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w przypadku stwierdzenia, w wyniku kontroli, obecności substancji, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych, w olejach napędowych, o których mowa w tym przepisie
Orzeczenia: 1
1.
Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo nie spełnia wymagań jakościowych określonych w ustawie, lub w olejach napędowych, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych, stwierdzono obecność substancji, o których mowa w tym przepisie, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej, w drodze decyzji, nakłada na kontrolowanego obowiązek uiszczenia kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań próbki przeznaczonej do badań, o której mowa w art. 22 badanie próbek paliwa ust. 2
1a.
Jeżeli przeprowadzone badania wykazały, że paliwo stałe nie spełnia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3a wymagania jakościowe dla paliw stałych ust. 2 lub wartości parametrów paliwa stałego są niezgodne z parametrami wskazanymi w świadectwie jakości, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej, w drodze decyzji, nakłada na kontrolowanego obowiązek uiszczenia kwoty stanowiącej równowartość kosztów przeprowadzonych badań próbki paliwa stałego przeznaczonej do badań i badań próbki kontrolnej oraz kwoty stanowiącej równowartość kosztów ich pobrania.
2.
W przypadku, o którym mowa w art. 22 badanie próbek paliwa ust. 5, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej pobiera od kontrolowanego zaliczkę w wysokości kosztów badania próbki kontrolnej po uprzednim wezwaniu go do złożenia tej zaliczki.
3.
Jeżeli badanie próbki kontrolnej nie wykaże naruszenia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 albo art. 4 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych wobec biopaliw ciekłych ust. 2, albo art. 5 rozporządzenie w sprawie wymagań wobec olejów oraz instalacji i warunków stosowania ciężkich olejów opałowych ust. 2, albo art. 6 czasowa zmiana wymagań jakościowych dla paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych ust. 3, uznaje się, że badane paliwo spełnia te wymagania. W takim przypadku zwraca się kontrolowanemu zaliczkę, o której mowa w ust. 2.
3a.
W przypadku olejów napędowych, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych, przepis ust. 3 stosuje się, jeżeli badanie próbki kontrolnej nie wykaże obecności substancji, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych.
4.
Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej ustala wysokość należności pieniężnej, o której mowa w ust. 1, na podstawie faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium, w którym wykonano badania próbki, a w przypadku gdy badania próbki wykonano w laboratorium prowadzonym przez Inspekcję Handlową - na podstawie ustaleń kierownika tego laboratorium.
4a.
Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej ustala wysokość należności pieniężnej, o której mowa w ust. 1a, na podstawie faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium lub innego akredytowanego podmiotu, który dokonał pobrania próbek paliwa stałego, oraz faktury wystawionej przez kierownika akredytowanego laboratorium, które wykonało badania próbki paliwa stałego i próbki kontrolnej paliwa stałego.
5.
Kontrolowany jest obowiązany uiścić należność pieniężną, o której mowa w ust. 1 i 1a, na rachunek właściwego wojewódzkiego inspektoratu Inspekcji Handlowej.
6.
Wpływy z tytułu należności, o których mowa w ust. 1 i 1a, stanowią dochód budżetu państwa.
7.
Należności, o których mowa w ust. 1 i 1a, podlegają ściągnięciu w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.

Orzeczenia: 15
1.
Akredytowane laboratoria, które nie są prowadzone przez Zarządzającego, przeprowadzają badania:
1)
próbek lub próbek paliw stałych pobranych do badań – na podstawie umowy zawartej z Zarządzającym;
2)
próbek kontrolnych sprężonego gazu ziemnego (CNG) lub próbek kontrolnych paliw stałych – na podstawie umowy zawartej z Zarządzającym;
3)
pozostałych próbek kontrolnych – na podstawie umowy zawartej z wojewódzkim inspektorem Inspekcji Handlowej.
2.
Umowy, o których mowa w ust. 1, zawierają w szczególności postanowienia dotyczące liczby próbek przekazywanych do badań, terminu wykonania badań, sposobu rozliczeń za wykonane badania, odpowiedzialności stron za niedotrzymanie warunków umowy, okresu jej obowiązywania i warunków rozwiązania.
Orzeczenia: 1
1.
(uchylony
2.
(uchylony)
3.
Przedsiębiorca wytwarzający wodór, w trakcie procesu jego wytwarzania, bada jakość wodoru pod kątem spełnienia wymagań jakościowych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 pkt 7, co najmniej raz na 30 dni w akredytowanym laboratorium.
3a.
W przypadku gdy w danym okresie 30 dni, w danej instalacji służącej do wytwarzania wodoru, wytworzono powyżej 50 ton wodoru, wówczas w tym okresie, po wytworzeniu każdych 50 ton wodoru, przeprowadza się dodatkowe badanie jakości wodoru.
3b.
Badanie jakości wodoru, o którym mowa w ust. 3, przeprowadza się rzadziej niż raz na 30 dni, ale co najmniej raz na kwartał, jeżeli:
1)
wodór jest wytwarzany w procesie elektrolizy i
2)
przedsiębiorca wytwarzający ten wodór w trakcie procesu jego wytwarzania kontroluje w sposób przepływowy zgodność z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 pkt 7 dla następujących parametrów: woda, węglowodory ogółem, metan, tlen, hel, azot, argon, ditlenek węgla, tlenek węgla, związki siarki ogółem, formaldehyd, kwas mrówkowy, amoniak, związki halogenowe ogółem.
4.
Przedsiębiorca wytwarzający wodór jest obowiązany posiadać dokumentację z badań, o których mowa w ust. 3–3b, zawierającą co najmniej informacje na temat terminu przeprowadzenia badania oraz wartości badanych parametrów. Dokumentacja z badania, o którym mowa w ust. 3, potwierdza, że próbkę wodoru pobrano zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25c rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania próbki wodoru i akredytowane laboratorium zbadało taką próbkę zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25d rozporządzenie w sprawie metod badania jakości wodoru.
5.
Przedsiębiorca wytwarzający wodór wystawia certyfikat jakości wodoru w oparciu o dokumenty z badań, o których mowa w ust. 3–3b, które przeprowadzono w okresie, w którym został wytworzony wodór podlegający rozporządzeniu przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tego paliwa.
6.
Certyfikat jakości wodoru przedsiębiorca wytwarzający wodór wystawia przed wydaniem wodoru podlegającego rozporządzeniu przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tego paliwa.
7.
Certyfikat jakości wodoru zawiera:
1)
oznaczenie przedsiębiorcy wystawiającego certyfikat jakości wodoru, jego siedziby i adresu;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy wystawiającego certyfikat jakości wodoru oraz numer identyfikacyjny tego przedsiębiorcy w odpowiednim rejestrze państwa obcego, jeżeli został nadany;
3)
indywidualny numer certyfikatu jakości wodoru;
4)
określenie ilości wodoru objętego certyfikatem jakości wodoru, podanej w kilogramach [kg];
5)
wskazanie okresu, w którym wytworzono wodór objęty certyfikatem jakości wodoru;
6)
nazwę akredytowanego laboratorium, które przeprowadziło badanie, o którym mowa w ust. 3;
6a)
informację o terminach przeprowadzenia badań jakości wodoru;
6b)
oświadczenie, o spełnieniu warunków, o których mowa w ust. 3b, w przypadku przeprowadzenia badań jakości wodoru w terminie, o którym mowa w ust. 3b;
7)
oświadczenie przedsiębiorcy wystawiającego certyfikat jakości wodoru o następującej treści:
„Oświadczam, że wodór, dla którego jest wystawiany ten certyfikat, spełnia wymagania jakościowe określone w przepisach wydanych na podstawie art. 3 rozporządzenie w sprawie wymagań jakościowych dla paliw ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2023 r. poz. 846) oraz że próbkę wodoru pobrano i zbadano zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25c rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania próbki wodoru i art. 25d rozporządzenie w sprawie metod badania jakości wodoru tej ustawy.
8)
oznaczenie miejsca i datę wystawienia certyfikatu jakości wodoru;
9)
podpis przedsiębiorcy wystawiającego certyfikat jakości wodoru albo osoby uprawnionej do jego reprezentowania.
8.
W przypadku rozporządzenia wodorem objętym certyfikatem jakości wodoru na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez dokonanie jakiejkolwiek czynności prawnej lub faktycznej skutkującej trwałym wyzbyciem się tego paliwa należy łącznie z tym wodorem przekazać przedsiębiorcy, który transportuje, magazynuje, wprowadza do obrotu lub gromadzi w stacjach zakładowych wodór lub prowadzi hurtownię wodoru, oryginał lub kopię tego certyfikatu poświadczoną za zgodność z oryginałem przez przedsiębiorcę, który rozporządził tym wodorem. Jeżeli rozporządzenie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy wodoru objętego certyfikatem jakości wodoru w ilości mniejszej niż określona w tym certyfikacie lub jego kopii, należy ten certyfikat lub kopię opatrzyć adnotacją określającą w szczególności ilość wodoru, która została rozporządzona danemu przedsiębiorcy.
9.
Certyfikat jakości wodoru może mieć formę pisemną lub elektroniczną. Certyfikat w formie elektronicznej opatruje się kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym i przesyła za pomocą środków komunikacji elektronicznej w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć ustawowych pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. z 2020 r. poz. 344).
1.
Na potrzeby badania, o którym mowa w art. 25a obowiązek badania przez przedsiębiorcę jakości wytwarzanego wodoru w trakcie jego wytwarzania ust. 3, próbkę wodoru pobiera, zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25c rozporządzenie w sprawie sposobu pobierania próbki wodoru, pracownik akredytowanego laboratorium, w którym będzie ona badana.
2.
Pracownik akredytowanego laboratorium przekazuje niezwłocznie próbkę wodoru do akredytowanego laboratorium w warunkach uniemożliwiających zmianę jakości wodoru i jego cech charakterystycznych zapewnionych zgodnie z najlepszą praktyką i dostępną wiedzą.
3.
Po pobraniu próbki wodoru przedsiębiorca wytwarzający wodór sporządza protokół pobrania próbki wodoru.
4.
Protokół, o którym mowa w ust. 3, zawiera:
1)
oznaczenie przedsiębiorcy wytwarzającego wodór, jego siedziby i adresu;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy wytwarzającego wodór oraz numer identyfikacyjny tego przedsiębiorcy w odpowiednich rejestrach państwa obcego, jeżeli został nadany;
3)
numer protokołu;
4)
datę pobrania próbki wodoru;
5)
określenie miejsca pobrania próbki wodoru;
6)
opis sposobu, w jaki pobrano próbkę wodoru;
7)
określenie rodzaju badanego wodoru oraz ilości pobranego wodoru;
8)
imię, nazwisko i stanowisko służbowe pracownika akredytowanego laboratorium pobierającego próbkę wodoru;
9)
podpisy:
a) przedsiębiorcy wytwarzającego wodór albo jego przedstawiciela,
b) pracownika akredytowanego laboratorium pobierającego próbkę wodoru.
5.
Protokół, o którym mowa w ust. 3, sporządza się w dwóch egzemplarzach, z których jeden pozostaje u przedsiębiorcy wytwarzającego wodór albo u jego przedstawiciela, a drugi egzemplarz dołącza się podczas kontroli Inspekcji Handlowej do akt sprawy.
6.
Badanie próbki wodoru przeprowadza akredytowane laboratorium zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie art. 25d rozporządzenie w sprawie metod badania jakości wodoru.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, sposób pobierania próbki wodoru przez akredytowane laboratorium, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej, metody określone w odpowiednich normach lub doświadczenie w stosowaniu tego paliwa.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości wodoru przez akredytowane laboratorium, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej, metody określone w odpowiednich normach lub doświadczenie w stosowaniu tego paliwa.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzeń, metody badania jakości:
1)
paliw ciekłych,
2)
biopaliw ciekłych,
3)
gazu skroplonego (LPG),
4)
sprężonego gazu ziemnego (CNG),
5)
lekkiego oleju opałowego, ciężkiego oleju opałowego oraz oleju do silników statków żeglugi śródlądowej
- biorąc pod uwagę metody określone w odpowiednich normach w tym zakresie.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości:
1)
innych paliw odnawialnych,
2)
skroplonego gazu ziemnego (LNG)
– odrębnie dla każdego rodzaju paliw, o których mowa w pkt 1 i 2, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej, metody określone w odpowiednich normach lub doświadczenie w stosowaniu tych paliw.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia, metody badania jakości paliw stałych, o których mowa w art. 2 katalog pojęć ustawowych ust. 1 pkt 4a lit. a i b, biorąc pod uwagę stan wiedzy technicznej lub metody określone w odpowiednich normach.
Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1)
metody badania oleju napędowego na obecność substancji, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych,
2)
substancje, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych pkt 2
– uwzględniając stan wiedzy technicznej lub metody określone w odpowiednich normach.
1.
Kierownik akredytowanego laboratorium jest obowiązany do przekazania właściwemu wojewódzkiemu inspektorowi Inspekcji Handlowej oraz Zarządzającemu, niezwłocznie po zakończeniu badań, protokołu zawierającego wyniki badań próbek lub próbek paliw stałych z ich analizą.
2.
Pozostałości po próbkach i próbkach paliw stałych oraz próbki kontrolne paliw lub paliw stałych niepoddane badaniom podlegają, na wniosek wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej, komisyjnemu zniszczeniu przez akredytowane laboratorium przeprowadzające badania.
3.
Pozostałości po próbkach oraz próbki kontrolne sprężonego gazu ziemnego (CNG) niepoddane badaniom podlegają, na wniosek Zarządzającego, komisyjnemu zniszczeniu przez akredytowane laboratorium przeprowadzające badania.
W przypadku gdy z protokołu, o którym mowa w art. 27 obowiązki kierownika akredytowanego laboratorium ust. 1, wynika, że w próbce lub próbce kontrolnej oleju napędowego:
1)
stwierdzono obecność substancji, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje niezwłocznie, poświadczone za zgodność z oryginałem, wyniki badań i akta przeprowadzonej kontroli właściwemu dla siedziby przedsiębiorcy naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w zakresie podatku akcyzowego;
2)
nie stwierdzono obecności substancji, o których mowa w art. 10a badania olejów napędowych na stacjach paliwowych i w stacjach zakładowych, wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej przekazuje, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przekazano mu ten protokół, informacje zawierające dane przedsiębiorcy oraz dotyczące lokalizacji stacji paliwowej albo stacji zakładowej dyrektorowi izby administracji skarbowej właściwemu dla siedziby wojewódzkiego inspektora Inspekcji Handlowej.
1.
Przedsiębiorca wytwarzający, transportujący, magazynujący, wprowadzający do obrotu lub gromadzący w stacji zakładowej wodór, a także przedsiębiorca prowadzący hurtownię wodoru, przekazują ministrowi właściwemu do spraw energii informację na temat prowadzonej w tym zakresie działalności w terminie 14 dni od dnia jej faktycznego rozpoczęcia.
2.
W przypadku zmiany rodzaju wykonywanej działalności przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1, przekazuje ministrowi właściwemu do spraw energii zaktualizowaną informację, o której mowa w ust. 1, w terminie 14 dni od dnia faktycznego dokonania zmiany.
3.
Informacja, o której mowa w ust. 1, zawiera:
1)
oznaczenie przedsiębiorcy, który składa informację, jego siedziby i adresu;
2)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy składającego informację oraz numer identyfikacyjny w krajowym rejestrze urzędowym podmiotów gospodarki narodowej (REGON), jeżeli został nadany, albo numer identyfikacyjny w odpowiednim rejestrze państwa obcego;
3)
wskazanie rodzaju i miejsca wykonywania działalności;
4)
datę i podpis przedsiębiorcy albo osoby uprawnionej do jego reprezentowania.
Wojewódzki inspektor Inspekcji Handlowej sporządza i przekazuje Zarządzającemu roczny raport zawierający analizę wyników kontroli jakości paliw oraz informacje o przebiegu kontroli i innych podejmowanych działaniach, zgodnie z programem kontroli sporządzonym na podstawie planu kontroli jakości paliw.
1.
Zarządzający na podstawie rocznych raportów, o których mowa w art. 28 raport z analizy wyników kontroli jakości paliw, sporządza roczny zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych, biopaliw ciekłych i innych paliw odnawialnych oraz gazu skroplonego (LPG), sprężonego gazu ziemnego (CNG), skroplonego gazu ziemnego (LNG) i wodoru.
2.
Zarządzający sporządza roczny zbiorczy raport dotyczący zawartości siarki w następujących paliwach:
1)
lekkim oleju opałowym, na podstawie rocznych raportów, o których mowa w art. 28 raport z analizy wyników kontroli jakości paliw;
2)
ciężkim oleju opałowym, na podstawie rocznego raportu sporządzonego przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, przekazywanego do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku;
3)
oleju do silników statków żeglugi śródlądowej, na podstawie rocznego raportu sporządzonego przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, przekazywanego do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w terminie do dnia 30 kwietnia każdego roku;
4)
paliwie żeglugowym, stosowanym w statkach morskich, na podstawie rocznych raportów sporządzonych przez właściwych terytorialnie Dyrektorów Urzędów Morskich, przekazywanych do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zgodnie z odrębnymi przepisami.
3.
Zarządzający przedstawia Radzie Ministrów zbiorczy raport, o którym mowa w ust. 1, corocznie do dnia 31 lipca następnego roku.
4.
Zarządzający dostarcza corocznie Komisji Europejskiej roczny zbiorczy raport, o którym mowa w ust. 2, do dnia 30 czerwca następnego roku.
5.
Na podstawie dokumentów, o których mowa w ust. 1, Zarządzający sporządza corocznie dla Komisji Europejskiej zbiorczy raport dotyczący jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych na stacjach paliwowych oraz stacjach zakładowych i przekazuje go do dnia 31 sierpnia następnego roku.
Minister właściwy do spraw energii określi, w drodze rozporządzenia:
1)
wzór raportu, o którym mowa w art. 29 zbiorcze raporty dotyczące jakości paliw i zawartości siarki w paliwach ust. 1,
2)
sposób monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych w celu sporządzenia raportu, o którym mowa w art. 29 zbiorcze raporty dotyczące jakości paliw i zawartości siarki w paliwach ust. 5, a w szczególności:
a) sposób doboru stacji paliwowych i stacji zakładowych, w których będzie dokonywana kontrola, w tym minimalną liczbę tych stacji,
b) okresy monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,
c) sposób podziału terytorium Rzeczypospolitej Polskiej do celów monitorowania jakości paliw ciekłych i biopaliw ciekłych,
d) wzór raportu
- uwzględniając konieczność prewencyjnego oddziaływania Systemu oraz niezbędne informacje zawarte w sporządzanych raportach.
Do kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy stosuje się przepisy rozdziału 5 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...