Ustawa o timeshare
Stan prawny aktualny na dzień: 14.12.2024
Dz.U.2011.230.1370 - Ustawa z dnia 16 września 2011 r. o timeshare
Rozdział 4. Przepisy szczególne dla umowy timeshare oraz umowy o długoterminowy produkt wakacyjny
1.
Wynagrodzenie należne przedsiębiorcy na podstawie umowy o długoterminowy produkt wakacyjny konsument uiszcza w rocznych, równych ratach.
2.
Umowa o długoterminowy produkt wakacyjny może przewidywać prawo do dokonywania, nie wcześniej niż po upływie roku od dnia zawarcia umowy, waloryzacji rat, w celu utrzymania ich realnej wartości.
1.
Przedsiębiorca jest obowiązany wezwać konsumenta będącego stroną umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, na piśmie lub na innym trwałym nośniku informacji, co najmniej na 14 dni przed ustalonym terminem płatności, do zapłaty każdej kolejnej raty.
2.
Konsument, którego nie wezwano do zapłaty zgodnie z ust. 1, do czasu otrzymania wezwania jest zwolniony z obowiązku uiszczania kolejnych rat; zachowuje jednak uprawnienia nabyte na podstawie umowy. Po upływie 30 dni od dnia, w którym powinien otrzymać wezwanie do zapłaty, może on wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym.
3.
Konsument nie odpowiada za szkodę spowodowaną wypowiedzeniem umowy zgodnie z ust. 2.
4.
Umowa nie może nakładać na konsumenta, na wypadek jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 2, obowiązków, które ograniczałyby prawo do takiego wypowiedzenia.
1.
Konsument będący stroną umowy o długoterminowy produkt wakacyjny może wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym w terminie 14 dni od dnia otrzymania wezwania, o którym mowa w art. 22 wezwanie do zapłaty kolejnej raty z umowy o długoterminowy produkt wakacyjny,
2.
W przypadku gdy wezwanie, o którym mowa w art. 22 wezwanie do zapłaty kolejnej raty z umowy o długoterminowy produkt wakacyjny, dotyczy zapłaty pierwszej należnej przedsiębiorcy raty, konsumentowi nie przysługuje prawo do wypowiedzenia umowy zgodnie z ust. 1.
3.
Konsument nie odpowiada za szkodę spowodowaną wypowiedzeniem umowy zgodnie z ust. 1.
4.
Umowa nie może nakładać na konsumenta, na wypadek jej wypowiedzenia zgodnie z ust. 1, obowiązków, które ograniczałyby prawo do takiego wypowiedzenia.
1.
Konsument jest obowiązany do poinformowania przedsiębiorcy, z którym zawarł umowę timeshare lub umowę o długoterminowy produkt wakacyjny, o zbyciu na rzecz innych konsumentów praw z takich umów, wskazując osoby nabywające te prawa. W przypadku niewykonania tego obowiązku konsument jest obowiązany do naprawienia wynikłej stąd szkody.
2.
Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy zbycie praw, o których mowa w ust. 1, następuje w związku z umową pośrednictwa w odsprzedaży, będącej umową powiązaną.
