1.
W przypadku naruszenia przepisów art 8–11, art 13–17, art 19–21 i art 24–27 rozporządzenia nr 181/2011 przewoźnik drogowy lub podmiot zarządzający dworcem, o którym mowa w art. 3 lit. o rozporządzenia nr 181/2011, podlegają karze pieniężnej w wysokości do 30 000 złotych.
2.
Karę pieniężną, o której mowa w ust. 1, nakłada, w drodze decyzji administracyjnej, organ właściwy do rozpatrzenia skargi, określony odpowiednio w art. 82b skarga na przewoźnika drogowego ust. 2 i 3 oraz art. 82c skarga na zarządzającego dworcem ust. 3.
3.
Ustalając wysokość kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, organ uwzględnia zakres naruszenia, powtarzalność naruszeń oraz korzyści finansowe uzyskane z tytułu naruszenia.
4.
Kara pieniężna, o której mowa w ust. 1, nakładana przez:
1)
organizatora publicznego transportu zbiorowego w rozumieniu art. 7 organizator publicznego transportu zbiorowego ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym – stanowi dochód właściwej jednostki samorządu terytorialnego;
2)
organ właściwy do wydawania zezwoleń na wykonywanie regularnych przewozów osób w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 2 lit. a – stanowi wpływ Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej, o którym mowa w ustawie z dnia 16 maja 2019 r. o Funduszu rozwoju przewozów autobusowych o charakterze użyteczności publicznej;
3)
marszałka województwa – stanowi dochód samorządu województwa;
4)
wojewodę – stanowi dochód budżetu państwa.
