• Ustawa o transporcie drog...
  04.11.2024

Ustawa o transporcie drogowym

Stan prawny aktualny na dzień: 04.11.2024

Dz.U.2024.0.1539 t.j. - Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym

Obserwuj akt

Rozdział 3. Transport drogowy osób

1.
Wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych wymaga zezwolenia:
1)
w krajowym transporcie drogowym - wydanego, w zależności od zasięgu tych przewozów odpowiednio przez:
a) wójta - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gminy,
b) burmistrza albo prezydenta miasta - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej,
c) burmistrza albo prezydenta miasta, któremu powierzono to zadanie na mocy porozumienia, o którym mowa w art. 4 katalog pojęć ustawowych pkt 7a - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych w komunikacji miejskiej w granicach określonych w art. 4 katalog pojęć ustawowych pkt 7a lit. a albo lit. b,
d) burmistrza albo prezydenta miasta, będącego siedzibą związku międzygminnego, o którym mowa w art. 4 katalog pojęć ustawowych pkt 7a - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze gmin, które utworzyły związek międzygminny,
didx1) prezydenta miasta na prawach powiatu, w uzgodnieniu z właściwym starostą ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych przebiegających na obszarze miasta i sąsiedniego powiatu,
e) starostę, w uzgodnieniu z wójtami, burmistrzami lub prezydentami miast właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych na obszarze powiatu, z wyłączeniem linii komunikacyjnych określonych w lit. a-didx1,
f) marszałka województwa, w uzgodnieniu ze starostami właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego powiatu, jednakże niewykraczających poza obszar województwa,
g) marszałka województwa właściwego dla siedziby albo miejsca zamieszkania przedsiębiorcy, w uzgodnieniu z marszałkami województw właściwymi ze względu na planowany przebieg linii komunikacyjnej - na wykonywanie przewozów na liniach komunikacyjnych wykraczających poza obszar co najmniej jednego województwa;
2)
w międzynarodowym transporcie drogowym:
a) wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego - dla linii komunikacyjnych wykraczających poza obszar państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym,
b) wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego lub organ innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - dla linii komunikacyjnych niewykraczających poza obszar tych państw.
1a.
Nie wymaga uzyskania zezwolenia tymczasowe wykonywanie przewozów osób w przypadku klęsk żywiołowych lub wystąpienia zakłóceń w przewozach wykonywanych przez podmioty innych gałęzi niż transport drogowy.
1b.
W przypadku zakłóceń, o których mowa w ust. 1a, przewoźnik drogowy i podmiot, w zastępstwie którego przewozy są wykonywane, obowiązani są zawrzeć pisemne porozumienie określające warunki i termin wykonywania tych przewozów oraz zgłosić ten fakt właściwemu organowi, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.
2.
Wykonywanie przewozów wahadłowych i okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogowym wykraczających poza obszar państw członkowskich Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wymaga zezwolenia wydanego przez Głównego Inspektora Transportu Drogowego, z zastrzeżeniem ust. 3.
3.
Nie wymaga zezwolenia wykonywanie przewozu okazjonalnego, jeżeli:
1)
tym samym pojazdem samochodowym na całej trasie przejazdu przewozi się tę samą grupę osób i dowozi się ją do miejsca początkowego albo
2)
polega on na przewozie osób do miejsca docelowego, natomiast jazda powrotna jest jazdą bez osób (podróżnych), albo
3)
polega on na jeździe bez osób do miejsca docelowego i odebraniu oraz przewiezieniu do miejsca początkowego grupy osób, która przez tego samego przewoźnika drogowego została przewieziona na zasadzie określonej w pkt 2.
4.
Organy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, i Główny Inspektor Transportu Drogowego wydają przedsiębiorcy wypis albo wypisy z zezwoleń w liczbie określonej we wniosku przedsiębiorcy.
4a.
Przewóz okazjonalny wykonuje się pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 osób łącznie z kierowcą.
4b.
Dopuszcza się przewóz okazjonalny:
1)
pojazdami zabytkowymi,
2)
samochodami osobowymi:
a) prowadzonymi przez przedsiębiorcę świadczącego usługi przewozowe albo zatrudnionego przez niego kierowcę,
b) na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z klientem, każdorazowo przed rozpoczęciem usługi danego przewozu w formie pisemnej lub w formie elektronicznej, o której mowa w art. 781 elektroniczna forma czynności prawnej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 i 1237), w lokalu przedsiębiorstwa będącym nieruchomością albo częścią nieruchomości,
c) po ustaleniu opłaty ryczałtowej za przewóz przed rozpoczęciem tego przewozu; zapłata za przewóz regulowana jest na rzecz przedsiębiorcy w formie bezgotówkowej; dopuszcza się wniesienie opłat gotówką w lokalu przedsiębiorstwa
- niespełniającymi kryterium konstrukcyjnego określonego w ust. 4a i będącymi wyłączną własnością przedsiębiorcy lub stanowiącymi przedmiot leasingu tego przedsiębiorcy.
5.
Przy wykonywaniu przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą zabrania się:
1)
umieszczania i używania w pojeździe taksometru;
2)
umieszczania w sposób widoczny i czytelny z zewnątrz pojazdu oznaczeń z nazwą, adresem, telefonem, adresem strony internetowej przedsiębiorcy lub innych oznaczeń mających na celu identyfikację przedsiębiorcy, a także reklam usług taksówkowych i przedsiębiorców świadczących takie usługi;
3)
umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych.
Orzeczenia: 880
Przewoźnik wykonujący regularne przewozy osób, poza uprawnieniami pasażerów do ulgowych przejazdów określonymi w odrębnych przepisach, uwzględnia także uprawnienia pasażerów do innych ulgowych przejazdów, jeżeli podmiot, który ustanawia te ulgi, ustali z przewoźnikiem, w drodze umowy, warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg.
1.
Przewozy regularne w krajowym transporcie drogowym wykonywane są według następujących zasad:
1)
do przewozu używane są wyłącznie autobusy odpowiadające wymaganym ze względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym;
2)
rozkład jazdy jest podawany do publicznej wiadomości przez ogłoszenia na wszystkich wymienionych w rozkładzie jazdy przystankach lub dworcach;
3)
wsiadanie i wysiadanie pasażerów odbywa się tylko na przystankach określonych w rozkładzie jazdy;
4)
należność za przejazd jest pobierana zgodnie z cennikiem opłat, a pasażer otrzymuje potwierdzenie wniesienia opłaty w postaci biletu wydanego zgodnie z przepisami o kasach rejestrujących;
5)
w kasach dworcowych oraz w autobusie znajduje się dostępny do wglądu pasażerów opracowany przez przewoźnika lub grupę przewoźników regulamin określający warunki obsługi podróżnych, odprawy oraz przewozu osób, bagażu i rzeczy;
6)
cennik opłat został podany do publicznej wiadomości przy kasach dworcowych oraz w każdym autobusie wykonującym regularne przewozy osób, przy czym cennik opłat musi także zawierać ceny biletów ulgowych:
a) określone na podstawie odrębnych ustaw, a w szczególności ustawy z dnia 20 czerwca 1992 r. o uprawnieniach do ulgowych przejazdów środkami publicznego transportu zbiorowego (Dz. U. z 2024 r. poz. 380),
b) wynikających z uprawnień pasażerów do innych ulgowych przejazdów, jeżeli podmiot, który ustanowił te ulgi, ustalił z przewoźnikiem w drodze umowy warunki zwrotu kosztów stosowania tych ulg;
7)
zgodnie z warunkami przewozu osób określonymi w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych.
2.
Podczas wykonywania przewozów regularnych zabrania się:
1)
używania do przewozu:
a) innych pojazdów niż autobusy,
b) autobusów nieodpowiadających wymaganym ze względu na rodzaj przewozu warunkom technicznym;
2)
korzystania z przystanków, na których nie została zamieszczona informacja o realizowanym rozkładzie jazdy zawierająca także nazwę, adres siedziby przewoźnika i numer telefonu przewoźnika lub niezgodnie z podanymi w tej informacji dniami i godzinami odjazdów;
3)
zabierania i wysadzania pasażerów poza przystankami określonymi w rozkładzie jazdy;
4)
pobierania należności za przejazd niezgodnie z cennikiem opłat podanym do publicznej wiadomości pasażerów;
5)
naruszania warunków przewozu osób określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych.
1.
Wykonywanie przewozu kabotażowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmiot:
1)
mający siedzibę w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub
2)
wykorzystujący do przewozu pojazd zarejestrowany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej, Konfederacja Szwajcarska lub państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym
- wymaga uzyskania zezwolenia na przewóz kabotażowy, które wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, Główny Inspektor Transportu Drogowego. Przepisy art. 22 załączniki do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów, ust. 1 stosuje się odpowiednio.
2.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje się na wniosek przewoźnika drogowego złożony w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, pod warunkiem dołączenia do niego co najmniej dwóch pozytywnych opinii organizacji o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszających przewoźników drogowych.
3.
Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje zakaz wykonywania przewozu kabotażowego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla przewoźnika niemającego tu siedziby, jeżeli przewoźnik podczas przewozu kabotażowego wielokrotnie naruszył przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/2009 lub inne wspólnotowe albo krajowe przepisy w zakresie transportu drogowego.
4.
Zakaz, o którym mowa w ust. 3, obowiązuje przez okres 2 lat od dnia uprawomocnienia się decyzji o jego wydaniu.
Orzeczenia: 3
1.
Minister właściwy do spraw transportu może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić wymóg posiadania zezwolenia na wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego osób na lub przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą przez zagranicznych przewoźników z niektórych państw mając na uwadze zasadę wzajemności.
2.
Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku przejazdu pojazdu samochodowego bez osób podróżnych.
3.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje, w drodze decyzji administracyjnej, Główny Inspektor Transportu Drogowego.
1.
W zezwoleniu określa się w szczególności:
1)
warunki wykonywania przewozów;
2)
przebieg trasy przewozów, w tym miejscowości, w których znajdują się miejsca początkowe i docelowe przewozów;
3)
miejscowości, w których znajdują się przystanki - przy przewozach regularnych osób.
1a.
Załącznikiem do zezwolenia, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązujący rozkład jazdy.
2.
Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, wzór zezwolenia, o którym mowa w art. 19a rozporządzenie w sprawie wymogu posiadania przez zagranicznych przewoźników zezwolenia na przewóz do 9 osób, oraz wzór zezwolenia i wypisu z zezwolenia, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, uwzględniając zakres niezbędnych danych dotyczących realizacji usług transportowych.
Orzeczenia: 102
1.
Warunków określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, nie stosuje się w przypadku wystąpienia niezależnych od przedsiębiorcy okoliczności uniemożliwiających wykonywanie przewozów zgodnie z określonym w zezwoleniu przebiegiem trasy przewozów, w szczególności awarii sieci, robót drogowych, lub blokad drogowych.
2.
W przypadku gdy okoliczności uniemożliwiające wykonywanie przewozów, o których mowa w ust. 1, trwają dłużej niż 14 dni, organ właściwy w sprawach zezwoleń, na wniosek przedsiębiorcy, wydaje decyzję w sprawie odstępstwa od warunków określonych w zezwoleniu.
3.
Decyzja, o której mowa w ust. 2, nie może być wydana na okres dłuższy niż okres ważności zezwolenia.
4.
Przepisy art. 20 elementy zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych i art. 22 załączniki do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów stosuje się odpowiednio.
1.
Zezwolenie, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, wydaje się, na wniosek przedsiębiorcy, na czas nie dłuższy niż:
1)
5 lat - na wykonywanie przewozów regularnych lub przewozów regularnych specjalnych;
2)
rok - na wykonywanie przewozów wahadłowych lub przewozów okazjonalnych.
2.
Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się kopię zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji i dokumenty, o których mowa w art. 22 załączniki do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów.
3.
Po upływie okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zezwolenie przedłuża się, na wniosek przedsiębiorcy, na okres nieprzekraczający 5 lat, o ile nie zaistniały okoliczności, o których mowa w art. 23 przesłanki odmowy udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów w międzynarodowym transporcie ust. 1 pkt 2 i art. 24 zmiana, wygaśnięcie, cofnięcie lub przedłużenie zezwolenia na przewozy ust. 4.
Orzeczenia: 12
1.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym dołącza się:
1)
proponowany rozkład jazdy uwzględniający przystanki, godziny odjazdów środków transportowych, długość linii komunikacyjnej, podaną w kilometrach, i odległości między przystankami, kursy oraz liczbę pojazdów niezbędnych do wykonywania codziennych przewozów, zgodnie z rozkładem jazdy;
2)
schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami;
3)
potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z obiektów dworcowych i przystanków, dokonanego z ich właścicielami lub zarządzającymi;
4)
zobowiązanie do zamieszczania informacji o godzinach odjazdów na tabliczkach przystankowych na przystankach;
5)
cennik;
6)
wykaz pojazdów, z określeniem ich liczby oraz liczby miejsc, którymi wnioskodawca zamierza wykonywać przewozy.
1a.
(uchylony)
2.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 2 lit. a, dołącza się:
1)
rozkład jazdy uzgodniony z zagranicznym przewoźnikiem drogowym przewidzianym do prowadzenia przewozów regularnych na danej linii regularnej, uwzględniający przystanki, czas odjazdów i przyjazdów, przejścia graniczne oraz długość linii regularnej podaną w kilometrach i odległości między przystankami;
2)
kopię umowy z zagranicznym przewoźnikiem drogowym o wspólnym prowadzeniu linii regularnej;
3)
harmonogram czasu pracy i odpoczynku kierowców;
4)
schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami;
5)
cennik.
2a.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 2 lit. b, dołącza się dokumenty i informacje, o których mowa w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 1073/2009.
3.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów wahadłowych i okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogowym dołącza się:
1)
przebieg trasy przewozu dla każdej grupy osób, uwzględniający miejsce początkowe i docelowe przewozu, długość tej trasy podaną w kilometrach oraz przejścia graniczne;
2)
wykaz terminów przewozów;
3)
schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną trasą przewozu;
4)
kopię umowy między organizatorem przewozu a przewoźnikiem drogowym;
5)
harmonogram czasu pracy i odpoczynku kierowców.
4.
Do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych specjalnych w krajowym transporcie drogowym dołącza się:
1)
informację określającą grupę osób, która będzie uprawniona do korzystania z przewozu;
2)
proponowany rozkład jazdy uwzględniający przystanki, godziny odjazdów i przyjazdów środków transportowych, długość linii komunikacyjnej, podaną w kilometrach, i odległości między przystankami oraz liczbę pojazdów niezbędnych do wykonywania codziennych przewozów, zgodnie z rozkładem jazdy;
3)
schemat połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną linią komunikacyjną i przystankami;
4)
potwierdzenie uzgodnienia zasad korzystania z przystanków położonych w granicach administracyjnych miast i obiektów dworcowych dokonane z ich właścicielami lub zarządzającymi.
5.
Do wniosku w sprawach, o których mowa w ust. 2 i 3, dołącza się informację potwierdzającą przekazanie marszałkom właściwych województw schematu połączeń komunikacyjnych z zaznaczoną trasą przewozu.
6.
Do warunków i zasad korzystania z przystanków i obiektów dworcowych, o których mowa w ust. 4 pkt 4, stosuje się odpowiednio przepisy działu II rozdziału 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym.
Orzeczenia: 104
1.
Organy, o których mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 1:
1)
odmawiają udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym w przypadku, gdy wnioskodawca nie jest w stanie świadczyć usług będących przedmiotem wniosku, korzystając z pojazdów pozostających w jego bezpośredniej dyspozycji;
2)
mogą odmówić udzielenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w krajowym transporcie drogowym, w przypadku wystąpienia jednej z następujących okoliczności:
a) zostanie wykazane, że projektowana linia regularna stanowić będzie zagrożenie dla już istniejących linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników,
b) zostanie wykazane, że wydanie zezwolenia ujemnie wpłynie na rentowność porównywalnych usług kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drogowych,
c) (uchylona)
d) wnioskodawca nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już zezwoleniu lub wykonuje przewozy niezgodnie z posiadanym zezwoleniem.
2.
Organy, o których mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 1, mogą odmówić udzielenia zezwolenia lub zmiany zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych specjalnych w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a i d.
3.
Podjęcie decyzji w sprawie wydania nowego lub zmiany istniejącego zezwolenia na linie komunikacyjne o długości do 100 km, w szczególności w zakresie zwiększenia pojemności pojazdów, częstotliwości ich kursowania, zmiany godzin odjazdów z poszczególnych przystanków powinno być poprzedzone analizą sytuacji rynkowej w zakresie regularnego przewozu osób.
4.
(uchylony)
5.
Analizę, o której mowa w ust. 3, przeprowadza organ właściwy do spraw zezwoleń co najmniej raz w roku, z uwzględnieniem:
1)
istniejącej komunikacji, w tym rodzaju pojazdów, godzin ich odjazdów lub częstotliwości kursów oraz ich dostosowanie do potrzeb społecznych;
2)
dotychczasowego wywiązywania się przewoźników posiadających zezwolenia z realizacji przewozów i stosowanych taryf;
3)
przewidywanych zmian w natężeniu przewozu podróżnych;
4)
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy lub planu zagospodarowania przestrzennego województwa.
6.
(uchylony)
7.
Organy, o których mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 1, mogą realizować zadania, o których mowa w ust. 3, przez własne jednostki lub inne wyspecjalizowane podmioty.
8.
(uchylony)
1.
Przewoźnik drogowy jest obowiązany zgłaszać w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, organowi, który udzielił zezwolenia, wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 22 załączniki do wniosku o wydanie zezwolenia na wykonywanie przewozów, nie później niż 14 dni od dnia ich powstania.
2.
Jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 1, obejmują dane zawarte w zezwoleniu, przedsiębiorca jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o zmianę zezwolenia.
1.
Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej:
1)
odmawia udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów regularnych w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, ust. 1 pkt 2 lit. a, gdy:
a) wnioskodawca nie jest w stanie świadczyć usług będących przedmiotem wniosku, korzystając ze sprzętu pozostającego w jego bezpośredniej dyspozycji,
b) projektowana linia regularna będzie stanowiła bezpośrednie zagrożenie dla istnienia już zatwierdzonych linii regularnych, z wyjątkiem sytuacji, kiedy linie te są obsługiwane tylko przez jednego przewoźnika lub przez jedną grupę przewoźników,
c) zostanie wykazane, iż wydanie zezwolenia poważnie wpłynęłoby na rentowność porównywalnych usług kolejowych na liniach bezpośrednio związanych z trasą usług drogowych,
d) można wywnioskować, że usługi wymienione we wniosku są nastawione tylko na najbardziej dochodowe spośród usług istniejących na danych trasach;
2)
może odmówić udzielenia zezwolenia na wykonywanie w międzynarodowym transporcie drogowym przewozów, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, ust. 1 pkt 2 lit. a, zezwolenia na wykonywanie przewozów wahadłowych lub zezwolenia na wykonywanie przewozów okazjonalnych, o których mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, ust. 2, gdy przedsiębiorca:
a) nie przestrzega warunków określonych w posiadanym już zezwoleniu,
b) nie wykonuje, na skutek okoliczności zależnych od niego, przewozów regularnych co najmniej przez 3 miesiące,
c) wykonuje przewozy bez wymaganego zezwolenia.
2.
Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, odmawia udzielenia zezwolenia na wykonywanie przewozów w międzynarodowym transporcie drogowym, o którym mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 2 lit. b, na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1073/2009.
Orzeczenia: 4
1.
Zezwolenie zmienia się na wniosek jego posiadacza, złożony w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej, w razie zmiany:
1)
oznaczenia przedsiębiorcy;
2)
siedziby i adresu przedsiębiorcy.
2.
Zezwolenie może być zmienione na wniosek jego posiadacza w razie zmiany:
1)
przebiegu linii regularnej, rozkładu jazdy, zwiększenia pojemności pojazdów, częstotliwości ich kursowania lub zmian godzin odjazdów z poszczególnych przystanków;
2)
zagranicznego przewoźnika drogowego, z którym zawarto umowę o wspólnym prowadzeniu linii regularnej w międzynarodowym transporcie drogowym.
3.
Zezwolenie wygasa w razie:
1)
zrzeczenia się zezwolenia, z zastrzeżeniem ust. 6;
2)
upływu terminu określonego w zezwoleniu;
3)
wystąpienia okoliczności, o których mowa w art. 16 wygaśnięcie zezwolenia i licencji, niedopuszczalność zrzeczenia się zezwolenia lub licencji ust. 1.
4.
Zezwolenie cofa się w razie:
1)
cofnięcia zezwolenia na wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego lub licencji;
2)
naruszenia lub zmiany warunków, na jakich zezwolenie zostało wydane oraz określonych w zezwoleniu;
3)
niewykonywania przez przedsiębiorcę, na skutek okoliczności zależnych od niego, przewozów regularnych co najmniej przez 3 miesiące;
4)
odstąpienia zezwolenia osobie trzeciej, przy czym nie jest odstąpieniem zezwolenia powierzenie wykonania przewozu innemu przewoźnikowi, o którym mowa w art. 5 dalsi przewoźnicy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. - Prawo przewozowe.
5.
W razie cofnięcia zezwolenia wniosek o ponowne wydanie zezwolenia nie może być rozpatrzony wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia, w którym decyzja o cofnięciu stała się ostateczna.
6.
Przedsiębiorca nie może zrzec się zezwolenia w przypadku wszczęcia postępowania o cofnięcie zezwolenia.
6a.
Przepisy ust. 1-6 nie dotyczą zezwoleń, o których mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 2 lit. b.
7.
Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, przedłuża wydane przez siebie zezwolenia, o których mowa w art. 18 zezwolenie na wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych ust. 1 pkt 2 lit. b, zmienia warunki ich wykonywania, stwierdza utratę ich ważności albo cofa je, na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE) nr 1073/2009.
Orzeczenia: 46
1.
Główny Inspektor Transportu Drogowego wydaje przewoźnikowi drogowemu zezwolenie zagraniczne na przewóz osób pod warunkiem posiadania przez niego licencji wspólnotowej uprawniającej do wykonywania międzynarodowego autobusowego i autokarowego zarobkowego przewozu osób.
2.
Główny Inspektor Transportu Drogowego:
1)
odmawia wydania zezwolenia zagranicznego w razie braku możliwości zapewnienia wystarczającej liczby zezwoleń;
2)
odmawia wydania zezwolenia zagranicznego w przypadkach, o których mowa w art. 15 przesłanki cofnięcia licencji, ust. 1;
3)
może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego w przypadkach, o których mowa w art. 15 przesłanki cofnięcia licencji, ust. 3.
3.
Wydanie i odmowa wydania w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, zezwolenia zagranicznego na przewóz osób są czynnościami niestanowiącymi decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
4.
Główny Inspektor Transportu Drogowego:
1)
odmawia wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz osób, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 2;
2)
może odmówić wydania zezwolenia zagranicznego na przewóz osób, w drodze decyzji administracyjnej, w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 3.
5.
Skargi i wnioski związane z wydawaniem zezwoleń zagranicznych na przewóz osób, o których mowa w ust. 2 pkt 1, rozpatruje minister właściwy do spraw transportu.
Orzeczenia: 5
1.
Wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego osób na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny podmiot niemający siedziby w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym wymaga zezwolenia ministra właściwego do spraw transportu, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
2.
Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może być udzielone na okres nieprzekraczający danego roku kalendarzowego.
3.
Wysokość kontyngentu zezwoleń, o których mowa w ust. 1 i w art. 25 zezwolenie zagraniczne na przewóz osób, ust. 1, ustala, w drodze porozumienia z odpowiednimi władzami innych państw, minister właściwy do spraw transportu.
4.
Blankiety zezwoleń na wykonywanie przewozów wahadłowych lub zezwoleń na wykonywanie przewozów okazjonalnych, których posiadanie jest wymagane od zagranicznego przewoźnika, wytwarza i przekazuje za granicę, w imieniu ministra właściwego do spraw transportu, Główny Inspektor Transportu Drogowego.
5.
Blankiety zezwoleń, o których mowa w art. 25 zezwolenie zagraniczne na przewóz osób, ust. 1, przyjmuje z zagranicy Główny Inspektor Transportu Drogowego.
Minister właściwy do spraw transportu, w celu usprawnienia procedur wydawania zezwoleń zagranicznych na przewóz osób, może upoważnić do ich wydawania, w drodze rozporządzenia, polskie organizacje o zasięgu ogólnokrajowym zrzeszające międzynarodowych przewoźników drogowych, uwzględniając właściwe zabezpieczenie dokumentów związanych z wydawaniem tych zezwoleń uniemożliwiające dostęp do nich osób niepowołanych, wyposażenie pomieszczeń w urządzenia gwarantujące bezpieczeństwo przechowywanych dokumentów, ubezpieczenie od wszelkiego ryzyka oraz sposób rozliczania się w przypadku zaginięcia, zniszczenia lub utraty tych dokumentów.
Orzeczenia: 5
1.
Przy wykonywaniu przewozów wahadłowych i okazjonalnych w międzynarodowym transporcie drogowym wymagany jest formularz jazdy zawierający w szczególności dane dotyczące oznaczenia przedsiębiorcy, numeru rejestracyjnego pojazdu, rodzaju usługi, miejsca początkowego i miejsca docelowego przewozu drogowego oraz listę imienną przewożonych osób.
2.
(uchylony)
3.
Formularz jazdy wydają przewoźnikowi:
1)
Główny Inspektor Transportu Drogowego;
2)
wojewódzki inspektor transportu drogowego.
4.
Wydanie formularza jazdy jest czynnością niestanowiącą decyzji administracyjnej w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.
Orzeczenia: 2
1.
Przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób jest obowiązany do:
1)
weryfikacji, czy przedsiębiorca, któremu przekazuje zlecenia przewozu osób, posiada odpowiednią licencję, o której mowa w art. 5b licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób i pośrednictwa przy przewozie rzeczy ust. 1, oraz wypis lub wypisy z tej licencji dla pojazdu lub pojazdów, którymi są realizowane przewozy zlecane przez pośrednika, nie później niż:
a) przed rozpoczęciem współpracy,
b) w terminie 7 dni od dnia upływu terminu ważności licencji posiadanej przez przedsiębiorcę, któremu przedsiębiorca prowadzący pośrednictwo przy przewozie osób przekazuje zlecenia przewozu osób;
1a)
weryfikacji spełnienia obowiązku stosowania dodatkowych oznaczeń i dodatkowego wyposażenia technicznego w odniesieniu do taksówek określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 15 obowiązek przestrzegania przez podróżnych przepisów porządkowych ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. ‒ Prawo przewozowe, jeżeli gmina, na której terenie przewóz jest wykonywany, wprowadziła takie przepisy;
2)
prowadzenia, w postaci elektronicznej, rejestru przekazanych zleceń przewozu osób oraz przechowywania zgromadzonych w tym rejestrze informacji przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zlecono przewóz;
3)
prowadzenia, w postaci elektronicznej, ewidencji przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, oraz przechowywania zgromadzonych w tej ewidencji informacji przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zlecono przewóz;
4)
udostępniania informacji, czy dokonał weryfikacji, o której mowa w pkt 1, i jej wyniku lub informacji zgromadzonych w rejestrze przekazanych zleceń przewozu osób i ewidencji przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, na wniosek organów Inspekcji Transportu Drogowego lub Krajowej Administracji Skarbowej w terminie 21 dni od dnia otrzymania wniosku;
5)
podejmowania działań, o których mowa w art. 27e obowiązek weryfikacji osób współpracujących przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa przewozu osób.
2.
Rejestr przekazanych zleceń przewozu osób i ewidencję przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, prowadzi się w celu wywiązania się z obowiązków określonych w ustawie.
3.
Rejestr przekazanych zleceń przewozu osób zawiera następujące informacje:
1)
firmę przedsiębiorcy, któremu zlecono przewóz osób;
2)
adres i oznaczenie siedziby albo miejsca wykonywania działalności przedsiębiorcy, któremu zlecono przewóz osób;
3)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, któremu zlecono przewóz osób;
4)
w przypadku zlecenia przewozu osób taksówką – numer licencji, o której mowa w art. 5b licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób i pośrednictwa przy przewozie rzeczy ust. 1 pkt 3, oraz nazwę organu, który udzielił tej licencji;
5)
w przypadku zlecenia przewozu osób samochodem osobowym lub pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą – numer licencji i wypisu z licencji, o której mowa w art. 5b licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób i pośrednictwa przy przewozie rzeczy ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz nazwę organu, który udzielił tej licencji;
6)
numer rejestracyjny pojazdu, którym zrealizowano zlecony przewóz osób;
7)
datę oraz godzinę przekazania zlecenia przewozu osób.
4.
Ewidencja przedsiębiorców, którym zleca się przewóz osób, zawiera następujące informacje:
1)
firmę przedsiębiorcy, któremu zleca się przewóz osób;
2)
adres i oznaczenie siedziby albo miejsca wykonywania działalności przedsiębiorcy, któremu zleca się przewóz osób;
3)
numer identyfikacji podatkowej (NIP) przedsiębiorcy, któremu zleca się przewóz osób;
4)
o osobach wykonujących przewóz osób zlecony na rzecz przedsiębiorcy obejmujące:
a) imię i nazwisko,
b) zdjęcia, o których mowa w art. 27e obowiązek weryfikacji osób współpracujących przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób ust. 5 pkt 1 i ust. 8,
c) odwzorowania cyfrowe dokumentów, o których mowa w art. 27e obowiązek weryfikacji osób współpracujących przez przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób ust. 2,
d) dzień rozpoczęcia i dzień zakończenia wykonywania przewozów osób.
5.
Organ udzielający licencji, o których mowa w art. 5b licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób i pośrednictwa przy przewozie rzeczy ust. 1, jest obowiązany, na wniosek przedsiębiorcy prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób, udzielić informacji, czy przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, posiada ważną licencję.
6.
Przedsiębiorca, który nie posiada ważnej licencji, o której mowa w art. 5b licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób i pośrednictwa przy przewozie rzeczy ust. 1, albo zawiesił wykonywanie transportu drogowego na podstawie art. 14a zawieszenie przez przewoźnika wykonywania transportu drogowego , jest obowiązany poinformować o tym przedsiębiorcę prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób przekazującego mu zlecenia przewozu osób, w terminie 7 dni od dnia utraty licencji albo od dnia, w którym rozpoczęty został okres zawieszenia, w formie pisemnej, w postaci papierowej lub w postaci elektronicznej.
7.
W przypadku niedopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 6, wobec przedsiębiorcy prowadzącego pośrednictwo przy przewozie osób oraz przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b:
1)
nie nakłada się kary pieniężnej, o której mowa w lp. 2 w pkt 2.20 załącznika nr 3 do ustawy;
2)
nie stosuje się przepisu art. 15 przesłanki cofnięcia licencji ust. 1 pkt 5.
Zabrania się kierowcy wykonywania transportu drogowego na podstawie zlecenia przekazanego przez podmiot wykonujący działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób, nieposiadający licencji, o której mowa w art. 5b licencja na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób i pośrednictwa przy przewozie rzeczy ust. 2 pkt 2.
1.
Główny Inspektor Transportu Drogowego prowadzi wykaz przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób.
2.
Wykaz przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób zawiera:
1)
firmę przedsiębiorcy;
2)
adres i oznaczenie siedziby albo miejsca wykonywania działalności przedsiębiorcy;
3)
informację o wpisie do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej (CEIDG) albo numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym (KRS);
4)
numer licencji na wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie osób.
3.
Wykaz przedsiębiorców prowadzących pośrednictwo przy przewozie osób udostępnia się w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...