1.
Wierzyciel może przekazywać do biura informacje gospodarcze w celu ich ujawnienia, jeżeli zawarł z biurem umowę o udostępnianie informacji gospodarczych.
2.
Umowę, o której mowa w ust. 1, sporządza się na piśmie pod rygorem nieważności.
Ustawa o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych
Stan prawny aktualny na dzień: 25.04.2024
Dz.U.2023.0.2160 t.j. - Ustawa z dnia 9 kwietnia 2010 r. o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych
Rozdział 3. Przekazywanie informacji gospodarczych do biura
1.
Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki:
1)
zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy o kredyt konsumencki oraz umów, o których mowa w art. 1871 uchylony ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 1550, 1429, 1606, 1615 i 1667);
2)
łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika będącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 200 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 30 dni;
3)
upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi będącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika będącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu - na adres miejsca zamieszkania albo na adres do doręczeń elektronicznych wpisany do bazy adresów elektronicznych, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura;
4)
nie upłynęło 6 lat od dnia wymagalności zobowiązania, a w przypadku roszczeń stwierdzonych prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczeń stwierdzonych ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd nie upłynęło 6 lat od dnia stwierdzenia roszczenia.
2.
W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura wyłącznie informacje gospodarcze dotyczące:
1)
siebie - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 albo 3;
2)
dłużnika będącego konsumentem - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 2;
3)
zobowiązania - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 4.
3.
Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem dotyczące:
1)
wierzyciela - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d-f,
2)
dłużnika będącego konsumentem - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 2 lit. a i c,
3)
zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 4 lit. a, c, d, f, g oraz j
- biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
- biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4.
Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem:
1)
przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2)
przekraczającej zakres określony w ust. 2.
5.
W przypadku zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ocenia się na podstawie średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania informacji gospodarczej do biura.
1.
Wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem wyłącznie wówczas, gdy są spełnione łącznie następujące warunki:
1)
zobowiązanie powstało w związku z określonym stosunkiem prawnym, w szczególności z tytułu umowy związanej z wykonywaniem działalności gospodarczej;
2)
łączna kwota wymagalnych zobowiązań dłużnika niebędącego konsumentem wobec wierzyciela wynosi co najmniej 500 złotych oraz są one wymagalne od co najmniej 30 dni;
3)
upłynął co najmniej miesiąc od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi niebędącemu konsumentem do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika niebędącego konsumentem, a jeżeli nie wskazał takiego adresu - na adres siedziby dłużnika lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej albo na adres do doręczeń elektronicznych wpisany do bazy adresów elektronicznych, wezwania do zapłaty, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
1a.
Jeżeli umowa między wierzycielem a dłużnikiem niebędącym konsumentem, z której wynika zobowiązanie dłużnika, przewiduje możliwość wysłania dłużnikowi wezwania do zapłaty w formie elektronicznej na wskazany w umowie adres poczty elektronicznej dłużnika, warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, uważa się za spełniony, jeśli upłynął co najmniej miesiąc od wysłania wezwania do zapłaty zgodnie z postanowieniami umowy.
2.
W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura wyłącznie informacje gospodarcze dotyczące:
1)
siebie - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 albo 3;
2)
dłużnika niebędącego konsumentem - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 albo 3;
3)
wspólników dłużnika będącego spółką osobową - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1, 2 lub 3;
4)
akcjonariusza lub wspólnika dłużnika będącego jednoosobową spółką akcyjną lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 albo 3;
5)
zobowiązania - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 4.
3.
Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem dotyczące:
1)
wierzyciela - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d-f,
2)
dłużnika niebędącego konsumentem - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d-f,
3)
zobowiązania – nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 4 lit. a, c, d, f, g oraz j
- biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
- biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4.
Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem:
1)
przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2)
przekraczającej zakres określony w ust. 2.
5.
W przypadku zobowiązań wyrażonych w walucie obcej, spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, ocenia się na podstawie średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania informacji gospodarczej do biura.
1.
Dłużnik, który otrzymał wezwanie do zapłaty, o którym mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 3 albo art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 3 albo ust. 1a, może zgłosić wierzycielowi sprzeciw wobec zamiaru przekazania danych do biura.
2.
Wezwanie, o którym mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 3 albo art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 3 albo ust. 1a, zawiera informację o możliwości zgłoszenia przez dłużnika sprzeciwu.
3.
Wierzyciel, który nie uwzględnia sprzeciwu dłużnika kwestionującego istnienie zobowiązania w całości lub w części lub uznającego wierzytelność za przedawnioną w całości lub w części i przekazuje informację gospodarczą do biura, jest obowiązany zawrzeć te dane w informacji gospodarczej przekazywanej do biura.
1)
w przypadku przekazania informacji gospodarczej o świadczeniach okresowych wynikających ze zobowiązania, o którym informacja została przekazana do biura, jeżeli wierzyciel w wezwaniu do zapłaty poinformował dłużnika o tym, że odrębne wezwanie do zapłaty nie jest wymagane w odniesieniu do kolejnych świadczeń okresowych, a przekazana informacja gospodarcza jest aktualna;
2)
do należności skazanego lub ukaranego, o którym mowa w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 2 pkt 3, których płatność została rozłożona skazanemu lub ukaranemu na raty – w odniesieniu do poszczególnych rat.
1.
Poza przypadkami określonymi w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem i art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem, wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika, gdy są spełnione łącznie następujące warunki:
1)
zobowiązanie zostało stwierdzone tytułem wykonawczym;
2)
upłynęło co najmniej 14 dni od wysłania przez wierzyciela listem poleconym albo doręczenia dłużnikowi do rąk własnych, na adres do doręczeń wskazany przez dłużnika, a jeżeli dłużnik nie wskazał takiego adresu - na adres miejsca zamieszkania, siedziby lub miejsca wykonywania działalności gospodarczej albo na adres do doręczeń elektronicznych wpisany do bazy adresów elektronicznych, pisma, zawierającego ostrzeżenie o zamiarze przekazania danych do biura z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura;
3)
wierzyciel przekazał do biura informację określającą dane organu orzekającego, datę wydania i sygnaturę tytułu wykonawczego stwierdzającego to zobowiązanie;
4)
nie upłynęło 6 lat od dnia stwierdzenia zobowiązania prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, ugodą zawartą przed sądem albo sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd.
2.
W przypadku określonym w ust. 1 wierzyciel może przekazać do biura informacje gospodarcze dotyczące:
1)
siebie - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1, 2 albo 3;
2)
dłużnika będącego konsumentem - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 2;
3)
dłużnika niebędącego konsumentem - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 albo 3;
4)
wspólników dłużnika będącego spółką osobową - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1, 2 lub 3;
5)
akcjonariusza lub wspólnika dłużnika będącego jednoosobową spółką akcyjną lub spółką z ograniczoną odpowiedzialnością - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 albo 3;
6)
zobowiązania - określone w art. 2ust . 1 pkt 4.
3.
Jeżeli przekazane informacje gospodarcze o zobowiązaniu dłużnika dotyczące:
1)
wierzyciela - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 2 lit. a-c albo pkt 3 lit. d-f,
2)
dłużnika niebędącego konsumentem - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d albo pkt 3 lit. d-f,
3)
dłużnika będącego konsumentem - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 2 lit. a i c,
4)
zobowiązania - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 4 lit. a, c, d, f i g
- biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
- biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
4.
Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej o zobowiązaniu dłużnika:
1)
przekazanej niezgodnie z ust. 2 lub
2)
przekraczającej zakres określony w ust. 3.
4a.
Przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do informacji gospodarczych przekazanych zgodnie z art. 8a informacja o zobowiązaniach dłużnika alimentacyjnego ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.
5.
Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w art. 28 kolejność zaspokajania należności z egzekucji od dłużnika alimentacyjnego ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów, na zasadach określonych w tej ustawie.
6.
Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze, o których mowa w art. 193 opłaty rodziców za pobyt dziecka w pieczy zastępczej ust. 8 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, na zasadach określonych w tej ustawie.
7.
Wierzyciel będący sądem przekazuje do biura informacje gospodarcze dotyczące zobowiązanego do uiszczenia grzywny, również orzeczonej jako kara zastępcza, nawiązki na rzecz Skarbu Państwa, kwoty pieniężnej stanowiącej przedmiot przepadku, nawiązki lub świadczenia pieniężnego orzeczonych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej, kosztów sądowych lub pieniężnej kary porządkowej na podstawie prawomocnego orzeczenia sądowego wydanego w sprawie o przestępstwo lub wykroczenie, który nie uiścił ich w terminach określonych w art. 44 termin do uiszczenia grzywny § 1 lub art. 206 uiszczanie należności sądowych § 1 Kodeksu karnego wykonawczego, na zasadach określonych w Kodeksie karnym wykonawczym.
Porównania: 1
Przypisy: 1
1.
Podmiot wobec którego posłużono się podrobionym lub cudzym dokumentem, w szczególności dokumentem potwierdzającym tożsamość lub zaświadczeniem o zatrudnieniu może przekazać do biura te informacje gospodarcze.
2.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1, może przekazać do biura wyłącznie informacje gospodarcze dotyczące:
1)
siebie - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych, ust. 1 pkt 1, 2 albo 3;
2)
dokumentu - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych, ust. 1 pkt 5.
3.
Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany poinformować osobę, której dokumentem tożsamości posłużono się, o zamiarze przekazania informacji gospodarczych o tym dokumencie do biura, z podaniem firmy i adresu siedziby tego biura.
4.
Jeżeli przekazane informacje gospodarcze dotyczące:
1)
podmiotu, o którym mowa w ust. 1 - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych, ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d, pkt 2 lit. a-c lub pkt 3 lit. d-f,
2)
dokumentu - nie zawierają co najmniej danych określonych w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych, ust. 1 pkt 5 lit. a, b lub c oraz e
- biuro zwraca je podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, w celu uzupełnienia.
- biuro zwraca je podmiotowi, o którym mowa w ust. 1, w celu uzupełnienia.
5.
Biuro nie przyjmuje informacji gospodarczej dotyczącej posłużenia się wobec podmiotu, o którym mowa w ust. 1:
1)
przekazanej niezgodnie z ust. 1 lub
2)
przekraczającej zakres określony w ust. 2.
1.
Wierzyciel przekazuje do właściwego biura informacje gospodarcze o wywiązywaniu się ze zobowiązań, o których mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 1 lub art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 1:
1)
na wniosek podmiotu, którego dotyczy zobowiązanie, w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku przez ten podmiot;
2)
z własnej inicjatywy, za zgodą podmiotu, którego dotyczy to zobowiązanie, w terminie 14 dni od dnia wywiązania się z zobowiązania.
2.
Wniosek, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, zawiera informacje o firmie i adresie siedziby biura do którego wierzyciel przekazuje informacje gospodarcze.
3.
Wierzyciel przekazuje informacje, o których mowa w ust. 1, jeżeli:
1)
od chwili spełnienia świadczenia z tytułu zobowiązań, o których mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 1 lub art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 1, wobec tego wierzyciela upłynęło nie więcej niż 12 miesięcy;
2)
zobowiązania, o których mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 1 lub art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 1, zostały spełnione w terminie albo z opóźnieniem wynoszącym mniej niż 30 dni.
4.
Wierzyciel przekazuje do biura informacje gospodarcze dotyczące:
1)
siebie - określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b oraz d albo pkt 3 lit. d-f;
2)
podmiotu, którego dotyczy zobowiązanie:
a) określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d lub w pkt 3 lit. d-f - w przypadku dłużnika niebędącego konsumentem,
b) określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 2 lit. a i c - w przypadku dłużnika będącego konsumentem;
a) określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 1 lit. a, b i d lub w pkt 3 lit. d-f - w przypadku dłużnika niebędącego konsumentem,
b) określone w art. 2 pojęcie informacji gospodarczych ust. 1 pkt 2 lit. a i c - w przypadku dłużnika będącego konsumentem;
3)
łącznej kwoty i waluty zobowiązań, o których mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 1 lub art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 1, wymagalnych w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem przekazania ich do biura albo każdej kwoty spełnionego świadczenia okresowego albo spłaconej raty zobowiązania;
4)
kwoty, waluty, daty wymagalności oraz daty spełnienia zobowiązań, o których mowa w art. 14 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika będącego konsumentem ust. 1 pkt 1 lub art. 15 przekazanie przez wierzyciela informacji gospodarczych o zobowiązaniu dłużnika niebędącego konsumentem ust. 1 pkt 1, które w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem przekazania informacji gospodarczych zostały spełnione w terminie albo z opóźnieniem wynoszącym mniej niż 30 dni.
5.
W przypadku zobowiązań do spełniania świadczeń okresowych albo zobowiązań o charakterze ratalnym za wywiązywanie się ze zobowiązań w rozumieniu ust. 1 uważa się także spłatę w pełnej wysokości wszystkich dotychczas wymagalnych świadczeń lub rat zobowiązania.
6.
Jeżeli przekazane informacje gospodarcze nie zawierają danych określonych w ust. 4, biuro zwraca je przekazującemu wierzycielowi w celu uzupełnienia.
