1.
Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia ochrony uzupełniającej, jeżeli:
1)
nie istnieje rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy;
2)
istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
a) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19 przesłanki odmowy nadania statusu uchodźcy, ust. 1 pkt 3 lit. a lub b,
b) popełnił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zbrodnię lub popełnił poza tym terytorium czyn, który jest zbrodnią według prawa polskiego,
c) stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub społeczeństwa.
a) zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 19 przesłanki odmowy nadania statusu uchodźcy, ust. 1 pkt 3 lit. a lub b,
b) popełnił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zbrodnię lub popełnił poza tym terytorium czyn, który jest zbrodnią według prawa polskiego,
c) stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub społeczeństwa.
2.
Udzielenia ochrony uzupełniającej odmawia się także cudzoziemcowi, wobec którego istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że podżegał albo w inny sposób brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b lub w art. 19 przesłanki odmowy nadania statusu uchodźcy, ust. 1 pkt 3 lit. a lub b.
3.
Cudzoziemcowi, który przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej popełnił inny niż określony w ust. 1 pkt 2 lit. b lub w art. 19 przesłanki odmowy nadania statusu uchodźcy, ust. 1 pkt 3 lit. a lub b czyn, który jest przestępstwem według prawa polskiego zagrożonym karą pozbawienia wolności, można odmówić udzielenia ochrony uzupełniającej, jeżeli opuścił on kraj pochodzenia wyłącznie w celu uniknięcia kary.
