1.
Krajowa instytucja płatnicza, z wyłączeniem krajowej instytucji płatniczej świadczącej wyłącznie usługi inicjowania transakcji płatniczej, jest obowiązana posiadać w każdym czasie fundusze własne dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności i rodzaju usług płatniczych, jakie może świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.
2.
Fundusze własne krajowej instytucji płatniczej obejmują:
1)
kapitał założycielski instytucji płatniczej;
2)
kapitał z aktualizacji wyceny rzeczowych aktywów trwałych;
3)
niepodzielony zysk z lat ubiegłych;
4)
zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu sprawozdawczego, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy, w kwotach nie większych niż kwoty zysku zweryfikowane przez biegłych rewidentów;
5)
kapitał zapasowy;
6)
pozostałe kapitały rezerwowe.
2a.
Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej w celu dokonania zapłaty odbiorcy, któremu ten dostawca świadczy usługę prowadzenia rachunku płatniczego lub usługę, o której mowa w art. 3 pojęcie usług płatniczych ust. 1 pkt 5, a ten sposób zapłaty jest oferowany płatnikowi przez odbiorcę we współpracy z tym dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, zainicjowana transakcja płatnicza wlicza się do transakcji płatniczych będących podstawą naliczania wymaganych funduszy własnych tego dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej.
3.
Fundusze własne pomniejsza się o:
1)
akcje lub udziały własne posiadane przez instytucję płatniczą, wycenione według wartości bilansowej, pomniejszone o odpisy spowodowane trwałą utratą ich wartości;
2)
wszelkie zobowiązania z tytułu akcji uprzywilejowanych;
3)
wartości niematerialne i prawne wycenione według wartości bilansowej;
4)
stratę z lat ubiegłych;
5)
stratę w trakcie zatwierdzania;
6)
stratę netto bieżącego okresu.
3a.
(uchylony)
4.
Wysokość funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej nie może być niższa od wyższej z wartości:
1)
minimalnej wartości kapitału założycielskiego wymaganego zgodnie z art. 64 przesłanki wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych, ust. 1 pkt 1, albo
2)
kwoty obliczonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 6.
5.
W przypadku gdy instytucja płatnicza udziela kredytów płatniczych, o których mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą ust. 3, wymóg, o którym mowa w ust. 4, zwiększa się o 5% średniej stanów należności na koniec każdego miesiąca z tytułu kredytów płatniczych udzielonych w ciągu ostatniego roku obrotowego.
6.
Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, metodę obliczania kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2, uwzględniając łączną wartość transakcji płatniczych wykonanych wciągu ostatniego roku obrotowego przez krajową instytucję płatniczą i rodzaj usług płatniczych, jakie krajowa instytucja płatnicza może świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.
7.
KNF może, w drodze decyzji, na podstawie analizy ryzyka strat oraz oceny procesów zarządzania ryzykiem i mechanizmów kontroli wewnętrznej krajowej instytucji płatniczej:
1)
zażądać od krajowej instytucji płatniczej zwiększenia wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie większej niż 120% kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2;
2)
zezwolić krajowej instytucji płatniczej na zmniejszenie wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie mniejszej niż 80% kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2.
