DZIAŁ IV. Krajowe instytucje płatnicze - Ustawa o usługach płatniczych

Art. 60. Zezwolenie na świadczenie usług płatniczych

1.

Świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej wymaga uzyskania zezwolenia KNF.

2.

Zezwolenie może być wydane osobie prawnej z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zamierzającej wykonywać na tym terytorium przynajmniej część swojej działalności z zakresu usług płatniczych, na jej wniosek.

3.

(uchylony)

Art. 61. Wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych

1.

Do wniosku o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, wnioskodawca dołącza:

1)

adres siedziby;

2)

statut, akt założycielski albo umowę spółki;

3)

wykaz usług płatniczych, które zamierza świadczyć;

4)

program działalności i plan finansowy na okres co najmniej trzyletni, z których wynika, że wnioskodawca jest w stanie zastosować odpowiednie i proporcjonalne systemy, zasoby i procedury niezbędne do prawidłowego prowadzenia działalności;

5)

dokumenty potwierdzające posiadanie funduszy własnych w wymaganej wysokości;

6)

opis systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej, o którym mowa w art. 64 przesłanki wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 3, w tym zatwierdzone regulacje wewnętrzne w tym zakresie;

6a)

opis bliskich powiązań między wnioskodawcą a innymi podmiotami, jeżeli takie powiązania istnieją;

7)

(uchylony)

8)

dane pozwalające na ustalenie tożsamości osób zarządzających oraz osób, które bezpośrednio lub pośrednio posiadają znaczny pakiet akcji lub udziałów w spółce lub spółdzielni zamierzającej wykonywać usługi płatnicze, ze wskazaniem wielkości należącego do nich pakietu akcji lub udziałów, obejmujące:
a) imię i nazwisko albo nazwę (firmę),
b) siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres;

9)

dokumenty i informacje pozwalające na ocenę, czy wnioskodawca i osoby, o których mowa w pkt 8, dają rękojmię ostrożnego i stabilnego zarządzania instytucją płatniczą, w szczególności:
a) dokumenty pozwalające na ocenę, czy osoby zarządzające posiadają wykształcenie i doświadczenie zawodowe niezbędne do zarządzania działalnością w zakresie świadczenia usług płatniczych,
b) informacje dotyczące skazania za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, postępowań warunkowo umorzonych oraz zakończonych ukaraniem postępowań dyscyplinarnych, jak również innych zakończonych postępowań administracyjnych i cywilnych, dotyczących wnioskodawcy lub osób, o których mowa w pkt 8,
c) informacje o toczących się postępowaniach karnych w sprawach o przestępstwo umyślne, z wyłączeniem przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego, postępowaniach w sprawie o przestępstwo skarbowe, jak również o toczących się postępowaniach administracyjnych, dyscyplinarnych i cywilnych
– prowadzonych przeciwko osobom, o których mowa w pkt 8, lub związanych z działalnością tych osób albo wnioskodawcy;

10)

dane pozwalające na ustalenie tożsamości biegłych rewidentów oraz identyfikację firm audytorskich, obejmujące:
a) imię i nazwisko biegłego rewidenta albo nazwę firmy audytorskiej,
b) adres biegłego rewidenta albo adres firmy audytorskiej,
c) numer wpisu do rejestru biegłych rewidentów albo numer wpisu na listę firm audytorskich;

11)

w przypadku, o którym mowa w art. 61b obowiązek posiadania zabezpieczenia roszczeń użytkownika ust. 1 – dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika.

2.

Wnioskodawca oraz instytucja płatnicza po uzyskaniu zezwolenia niezwłocznie powiadamiają KNF o zmianie mającej istotny wpływ na dokładność informacji i dokumentów dołączonych do wniosku zgodnie z ust. 1.

3.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji oraz rodzaj i formę dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 4-10, mając na względzie konieczność sprawdzenia, czy wnioskodawca spełnia warunki konieczne do uzyskania zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, oraz kompletność i wiarygodność dokumentacji dołączanej do wniosku, z uwzględnieniem wytycznych wydanych w tym zakresie przez EUNB.

Art. 61a. Uchylony

Art. 61b. Obowiązek posiadania zabezpieczenia roszczeń użytkownika

1.

Jeżeli wnioskodawca zamierza świadczyć usługi inicjowania transakcji płatniczej lub usługi dostępu do informacji o rachunku, jest obowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z wykonywaną przez niego działalnością lub posiadania gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika.

2.

Zakres oraz wysokość ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub innego zabezpieczenia pokrywają kwoty zobowiązań, jakie ciążyć będą na wnioskodawcy, wynikających z wykonywania działalności na podstawie ustawy oraz przepisów obowiązujących na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, na którym wnioskodawca ma zamiar wykonywać działalność.

3.

Umowa gwarancji bankowej albo umowa gwarancji ubezpieczeniowej powinna obejmować upoważnienie dla KNF do wydawania dyspozycji wypłaty przez gwaranta środków pieniężnych z gwarancji.

4.

KNF jest uprawniony do występowania na rzecz użytkowników w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej albo umowy gwarancji ubezpieczeniowej na zasadach określonych w treści tych umów.

5.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, minimalną sumę gwarancyjną ubezpieczenia, sumę gwarancji bankowej, sumę gwarancji ubezpieczeniowej lub wartość innego zabezpieczenia roszczeń użytkownika, uwzględniając wytyczne wydane w tym zakresie przez EUNB, z tym że przy wyliczaniu tej sumy nie uwzględnia się liczby i wartości transakcji płatniczych zainicjowanych przez krajową instytucję płatniczą, będących podstawą naliczania wymaganych funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej.

Art. 62. Postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych

1.

W toku postępowania w sprawie wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, KNF:

1)

wzywa wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku, jeżeli wniosek nie odpowiada wymaganiom określonym w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1;

2)

może żądać uzupełniających informacji lub dokumentów niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy.

2.

KNF wydaje decyzję w przedmiocie zezwolenia w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania wniosku lub jego uzupełnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1.

Art. 63. Określenie usług płatniczych w zezwoleniu

W zezwoleniu, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, KNF określa usługi płatnicze, do świadczenia których jest uprawniona instytucja płatnicza.

Art. 64. Przesłanki wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych

1.

Zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, może być udzielone, jeżeli podmiot:

1)

posiada kapitał założycielski co najmniej w wysokości równowartości w walucie polskiej:
a) kwoty 125 000 euro – w przypadku gdy wnioskodawca zamierza świadczyć wszystkie usługi płatnicze wymienione w art. 3 pojęcie usług płatniczych ust. 1 pkt 1–5 lub niektóre z nich,
b) kwoty 50 000 euro – w przypadku gdy wnioskodawca zamierza świadczyć usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 pojęcie usług płatniczych ust. 1 pkt 7,
c) kwoty 20 000 euro – w przypadku gdy wnioskodawca zamierza świadczyć jedynie usługę płatniczą, o której mowa w art. 3 pojęcie usług płatniczych ust. 1 pkt 6;

2)

posiada fundusze własne w wymaganej wysokości;

3)

zapewnia ostrożne i stabilne zarządzanie działalnością objętą wnioskiem o wydanie zezwolenia, w szczególności przez posiadanie systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej odpowiedniego do rodzaju, skali i stopnia złożoności świadczonych usług płatniczych, zapewniającego należyte wypełnianie między innymi obowiązków związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz obejmującego rozwiązania organizacyjne mające służyć ochronie środków pieniężnych użytkowników zgodnie z art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych;

4)

jest zarządzany przez osoby, o których mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 8, dające rękojmię ostrożnego i stabilnego zarządzania jego działalnością;

5)

posiada środki finansowe na pokrycie kapitału założycielskiego niepochodzące z kredytu, pożyczki albo w inny sposób nieobciążone oraz niepochodzące z nielegalnych lub nieujawnionych źródeł;

6)

posiada plan finansowy lub program działalności zapewniający zdolność krajowej instytucji płatniczej do wykonywania zobowiązań wynikających z działalności objętej wnioskiem o wydanie zezwolenia;

7)

nie posiada bliskich powiązań z podmiotami trzecimi, które stanowią przeszkodę w skutecznym wykonywaniu funkcji nadzorczych;

8)

nie posiada bliskich powiązań z podmiotami trzecimi, w przypadku których przepisy prawa państwa innego niż państwo członkowskie mające zastosowanie do co najmniej jednej osoby fizycznej lub prawnej, z którą wnioskodawca ma bliskie powiązania, lub trudności związane z egzekwowaniem tych przepisów uniemożliwiałyby skuteczne wykonywanie nadzoru nad krajową instytucją płatniczą;

9)

zapewnia spełnianie wymogów określonych w przepisach rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2018/389 z dnia 27 listopada 2017 r. uzupełniającego dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2366 w odniesieniu do regulacyjnych standardów technicznych dotyczących silnego uwierzytelniania klienta i wspólnych i bezpiecznych otwartych standardów komunikacji;

10)

posiada ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, gwarancję bankową, gwarancję ubezpieczeniową lub inne zabezpieczenie roszczeń użytkownika – w przypadku, o którym mowa w art. 61b obowiązek posiadania zabezpieczenia roszczeń użytkownika ust. 1.

2.

Równowartość w walucie polskiej podanych w ust. 1 pkt 1 kwot w euro ustala się przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w dniu wydania zezwolenia.

3.

(uchylony)

Art. 64a. Elementy systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej

1.

W skład systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej, o którym mowa w art. 64 przesłanki wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 3, wchodzą:

1)

rozwiązania organizacyjne:
a) struktura organizacyjna i procedury podejmowania decyzji obejmujące pełny zakres prowadzonej działalności,
b) zasady i procedury wypełniania obowiązków instytucji obowiązanych w rozumieniu art. 2 instytucje obowiązane ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy;

2)

zasady zarządzania ryzykiem:
a) zasady szacowania ryzyka, w szczególności ryzyka utraty płynności w przypadku udzielania kredytu, o którym mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą ust. 3, lub w przypadku prowadzenia innej działalności gospodarczej oprócz świadczenia usług płatniczych,
b) procedury identyfikacji ryzyka, jego pomiaru, szacowania, monitorowania oraz informowania o ryzyku, a także procedury ograniczania ryzyka;

3)

kontrola wewnętrzna obejmująca:
a) audyt wewnętrzny,
b) badanie zgodności prowadzonej działalności z ustawą, przepisami o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz regulacjami wewnętrznymi;

4)

opis:
a) zasad postępowania ze środkami pieniężnymi przyjmowanymi od użytkowników w celu wykonania transakcji płatniczych zgodnie z art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych,
b) procedur monitorowania incydentów związanych z bezpieczeństwem oraz monitorowania i rozpatrywania skarg użytkowników, w tym skarg związanych z bezpieczeństwem, a także działań następczych w przypadku wystąpienia takich incydentów i skarg, wraz z mechanizmem zgłaszania incydentów uwzględniającym obowiązki instytucji płatniczej w zakresie zgłaszania, o których mowa w art. 32g obowiązek informowania o poważnym incydencie operacyjnym lub związanym z bezpieczeństwem i art. 32h półroczne informacje dostawcy dotyczące oszustw związanych z wykonywanymi usługami płatniczymi,
c) systemu komunikacji wewnętrznej,
d) procedury wprowadzonej w celu włączania do dokumentacji, monitorowania i śledzenia szczególnie chronionych danych dotyczących płatności oraz ograniczenia dostępu do tych danych,
e) rozwiązań zapewniających ciągłość działania, w tym wyczerpujące i dokładne określenie krytycznych operacji oraz określenie skutecznych planów awaryjnych i procedury na potrzeby regularnego weryfikowania i przeglądu adekwatności i skuteczności takich planów,
f) zasad i definicji stosowanych do gromadzenia danych statystycznych dotyczących wyników, transakcji i oszustw,
g) strategii w zakresie bezpieczeństwa wraz ze szczegółową oceną ryzyka w odniesieniu do świadczonych przez wnioskodawcę usług płatniczych oraz środków kontroli bezpieczeństwa i ograniczania ryzyka podjętych w celu odpowiedniej ochrony użytkowników przed zidentyfikowanym ryzykiem, w tym oszustwami i nielegalnym wykorzystywaniem szczególnie chronionych danych i danych osobowych,
h) mechanizmów kontroli wewnętrznej.

2.

Rozwiązania organizacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 1, powinny być uwzględnione w szczególności w opisie, o którym mowa w ust. 1 pkt 4.

3.

Kontrola wewnętrzna, o której mowa w ust. 1 pkt 3, obejmuje w szczególności procedury kontroli wykonywania transakcji płatniczych, kontroli podmiotów, którym powierzono wykonywanie niektórych czynności operacyjnych, oraz kontroli, które wnioskodawca zobowiązuje się przeprowadzać w stosunku do agentów i oddziałów krajowej instytucji płatniczej co najmniej raz w roku, w tym kontroli przeprowadzanych bezpośrednio u agenta oraz w oddziale.

3a.

Środki kontroli bezpieczeństwa i ograniczania ryzyka, o których mowa w ust. 1 pkt 4 lit. g, wskazują sposób zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa technicznego i ochrony danych, w tym w odniesieniu do oprogramowania i systemów informatycznych stosowanych przez wnioskodawcę lub podmiot, któremu wnioskodawca powierzył wykonywanie całości albo części czynności operacyjnych. Środki te obejmują również środki bezpieczeństwa, o których mowa w dziale IIa.

3b.

Instytucja płatnicza, stosując środki kontroli bezpieczeństwa i ograniczania ryzyka, o których mowa w ust. 3a, uwzględnia wytyczne wydane w tym zakresie przez EUNB.

4.

Instytucja płatnicza na bieżąco weryfikuje i okresowo ocenia sposób funkcjonowania systemu zarządzania ryzykiem i kontroli wewnętrznej.

5.

(uchylony)

Art. 65. Odmowa wydania zezwolenia na usługi płatnicze

KNF odmawia wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, jeżeli podmiot wnioskujący nie spełnia wymogów określonych w art. 64 przesłanki wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych ust. 1.

Art. 66. Zmiana zakresu usług płatniczych w zezwoleniu na świadczenie usług płatniczych

1.

Zmiana zakresu usług płatniczych, do których świadczenia jest uprawniona krajowa instytucja płatnicza, określonych w zezwoleniu, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, wymaga zmiany tego zezwolenia. Przepisy art. 61b obowiązek posiadania zabezpieczenia roszczeń użytkownika i art. 62 postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych stosuje się odpowiednio.

2.

W miejsce informacji i dokumentów, o których mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, może być złożone oświadczenie o aktualności informacji zawartych w odpowiednich dokumentach złożonych przez krajową instytucję płatniczą wraz z wnioskiem o wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1.

3.

KNF odmawia wydania zmiany zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, jeżeli zamierzona działalność krajowej instytucji płatniczej zagrażałaby jej bezpieczeństwu finansowemu lub naruszałaby przepisy prawa lub interesy użytkowników.

Art. 67. Wygaśnięcie zezwolenia na świadczenie usług płatniczych

1.

Zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze krajowej instytucji płatniczej wygasa, jeżeli krajowa instytucja płatnicza:

1)

w terminie 12 miesięcy od dnia wydania tego zezwolenia nie rozpoczęła działalności w zakresie usług płatniczych, przy czym za dzień rozpoczęcia działalności w zakresie usług płatniczych uważa się dzień wykonania pierwszej transakcji płatniczej;

2)

nie prowadzi działalności w zakresie usług płatniczych w okresie dłuższym niż 6 kolejnych miesięcy;

3)

została wykreślona z rejestru przedsiębiorców.

2.

W przypadkach, o których mowa w ust. 1, KNF wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie zezwolenia.

Art. 68. Nakaz wyodrębnienia działalności w zakresie usług płatniczych

1.

Jeżeli działalność hybrydowej instytucji płatniczej w zakresie niepolegającym na świadczeniu usług płatniczych lub wydawaniu pieniądza elektronicznego narusza lub może naruszać stabilność finansową tej instytucji płatniczej lub mogłaby ograniczać możliwość sprawowania nadzoru, KNF może, w drodze decyzji, nakazać hybrydowej instytucji płatniczej prawne i organizacyjne wyodrębnienie działalności w zakresie usług płatniczych i w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego przez utworzenie nowego podmiotu, który będzie prowadził te rodzaje działalności.

2.

W decyzji, o której mowa w ust. 1, KNF:

1)

określa termin utworzenia nowego podmiotu, który będzie prowadził działalność w zakresie usług płatniczych lub w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego, nie krótszy niż 3 miesiące;

2)

może określić warunki dotyczące sposobu wyodrębnienia działalności w zakresie usług płatniczych lub w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego.

3.

Podmiot utworzony w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, zawiadamia KNF o wpisie do rejestru przedsiębiorców w terminie 7 dni od dnia uzyskania wpisu.

4.

Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, dołącza się informacje i dokumenty, o których mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1 pkt 1, 2 oraz 4-10, dotyczące podmiotu utworzonego w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1. W miejsce informacji i dokumentów, o których mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1 pkt 4 oraz 6-10, może być złożone oświadczenie o aktualności informacji zawartych w odpowiednich dokumentach złożonych przez hybrydową instytucję płatniczą, które uznaje się wówczas za złożone przez ten podmiot. Przepisy art. 62 postępowanie w sprawie wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych, stosuje się odpowiednio.

5.

W przypadku określenia warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 2, odpowiednio hybrydowa instytucja płatnicza lub podmiot utworzony w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, nie później niż z dniem złożenia zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, przekazują KNF informacje i dokumenty potwierdzające spełnienie tych warunków.

6.

Zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, wydane hybrydowej instytucji płatniczej przechodzi na podmiot utworzony w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, po upływie miesiąca od dnia otrzymania przez KNF zawiadomienia, o którym mowa w ust. 3, albo jego uzupełnienia, jeżeli nie są spełnione wymagania określone w ust. 4 lub 5, chyba że w tym terminie KNF zgłosi sprzeciw do przejścia tego zezwolenia.

7.

KNF, w drodze decyzji:

1)

zgłasza sprzeciw, o którym mowa w ust. 6, jeżeli zachodzą przesłanki, o których mowa w art. 65 odmowa wydania zezwolenia na usługi płatnicze,

2)

może zgłosić sprzeciw, o którym mowa w ust. 6, jeżeli nie zostały spełnione warunki, o których mowa w ust. 2 pkt 2.

8.

Z dniem przejścia zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, podmiot utworzony w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, wstępuje w prawa i obowiązki hybrydowej instytucji płatniczej w zakresie świadczenia usług płatniczych.

9.

Zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, wydane hybrydowej instytucji płatniczej wygasa:

1)

w przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1 - z upływem terminu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1;

2)

z upływem 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja w sprawie sprzeciwu, o którym mowa w ust. 6, stała się ostateczna.

10.

W przypadkach, o których mowa w ust. 9, KNF wydaje decyzję stwierdzającą wygaśnięcie zezwolenia.

11.

W terminie 7 dni od dnia przejścia zezwolenia, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, wydanego hybrydowej instytucji płatniczej na podmiot utworzony w wykonaniu decyzji, o której mowa w ust. 1, albo wydania decyzji, o której mowa w ust. 10, KNF z urzędu dokonuje zmian w rejestrze.

Art. 68a. Obowiązek zawiadomienia KNF o zagrożeniu dla stabilności systemu płatniczego

W przypadku powzięcia przez Prezesa NBP informacji, że działalność instytucji płatniczej w zakresie świadczenia usług płatniczych stanowiłaby zagrożenie dla stabilności systemu płatniczego, Prezes NBP zawiadamia o tym KNF.

Art. 69. Cofnięcie zezwolenia na świadczenie usług płatniczych

1.

KNF może cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1, jeżeli:

1)

instytucja płatnicza uzyskała zezwolenie wskutek złożenia fałszywych informacji lub w inny sposób niezgodny z prawem;

2)

instytucja płatnicza przestała spełniać wymogi, od których jest uzależnione wydanie zezwolenia, lub nie powiadomiła KNF o istotnych okolicznościach, które wskazują na zaprzestanie spełniania tych wymogów;

3)

instytucja płatnicza wykonuje działalność z naruszeniem zezwolenia lub trwale utraciła zdolność do wykonywania swoich zobowiązań;

4)

instytucja płatnicza, kontynuując działalność w zakresie usług płatniczych lub wydawania pieniądza elektronicznego, stanowiłaby zagrożenie dla stabilności systemu płatniczego lub dla zaufania do tego systemu;

5)

osoby, które bezpośrednio lub pośrednio posiadają znaczny pakiet akcji lub udziałów w instytucji płatniczej, nie dają rękojmi ostrożnego i stabilnego zarządzania instytucją płatniczą;

6)

osoba zarządzająca nie daje rękojmi ostrożnego i stabilnego zarządzania instytucją płatniczą;

7)

bliskie powiązania między krajową instytucją płatniczą a innymi podmiotami mogłyby uniemożliwiać skuteczne sprawowanie nadzoru nad krajową instytucją płatniczą;

8)

przepisy prawa państwa innego niż państwo członkowskie mające zastosowanie do co najmniej jednej osoby fizycznej lub prawnej, z którą krajowa instytucja płatnicza ma bliskie powiązania, lub trudności związane z egzekwowaniem tych przepisów mogłyby uniemożliwiać skuteczne sprawowanie nadzoru nad tą instytucją;

9)

instytucja płatnicza, która nie stosuje środków ochrony środków pieniężnych użytkowników określonych w art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych ust. 1, nie zawarła w terminie umowy gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo umowy ubezpieczenia, o której mowa w art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych ust. 2.

2.

Decyzja o cofnięciu zezwolenia jest natychmiast wykonalna.

3.

Jeżeli wymaga tego interes użytkowników lub posiadaczy pieniądza elektronicznego, w decyzji o cofnięciu zezwolenia KNF może określić termin i warunki zaprzestania świadczenia usług płatniczych lub wydawania pieniądza elektronicznego przez instytucję płatniczą.

Art. 70. Wszczęcie postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia na świadczenie usług płatniczych

1.

KNF cofa zezwolenie na wniosek instytucji płatniczej.

2.

Postępowania w sprawie cofnięcia zezwolenia na wniosek instytucji płatniczej nie wszczyna się, jeżeli:

1)

w instytucji płatniczej jest prowadzona kontrola, o której mowa w art. 103 uprawnienia kontrolne KNF, lub instytucja płatnicza została zawiadomiona o zamiarze przeprowadzenia takiej kontroli;

2)

wobec instytucji płatniczej wszczęto postępowanie w sprawie nałożenia kary pieniężnej, o której mowa w art. 105 uprawnienia KNF wobec krajowej instytucji płatniczej naruszającej przepisy ust. 1 pkt 5.

3.

Postępowanie wszczęte zawiesza się do dnia, w którym decyzja w sprawie nałożenia kary pieniężnej stała się ostateczna.

4.

Do decyzji o cofnięciu zezwolenia na wniosek instytucji płatniczej stosuje się przepis art. 69 cofnięcie zezwolenia na świadczenie usług płatniczych ust. 3.

Art. 71. Uchylony

Art. 72. Połączenie lub podział instytucji płatniczej albo nabycie jej przedsiębiorstwa

W przypadku połączenia lub podziału instytucji płatniczej albo nabycia jej przedsiębiorstwa, zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych, ust. 1, nie przechodzi na podmiot przejmujący lub nowo utworzony powstały w wyniku połączenia lub podziału ani na nabywcę, z zastrzeżeniem art. 68 nakaz wyodrębnienia działalności w zakresie usług płatniczych, ust. 6.

Art. 72a. Zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną

1.

Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio nabyć albo objąć akcje lub udziały krajowej instytucji płatniczej w liczbie zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie odpowiednio 20%, 30% lub 50% ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym lub udziału w kapitale zakładowym, lub jeżeli na skutek nabycia albo objęcia akcji lub udziałów instytucja taka stałaby się jednostką zależną lub współzależną względem tego podmiotu, zawiadamia KNF o takim zamiarze.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, przepisy art. 25 obowiązki podmiotu zamierzającego nabyć znaczny pakiet akcji banku krajowego ust. 2, 3 i 7–9, art. 25a zawiadomienie o zamiarze nabycia znacznego pakietu akcji banku krajowego ust. 1 i 2, art 25c–25e i art. 25g czynności KNF po otrzymaniu zawiadomienia o zamiarze nabycia znacznego pakietu akcji banku krajowego ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio, z tym że przepisy dotyczące podmiotu dominującego, zależnego lub współzależnego, o których mowa w tych przepisach, stosuje się do jednostki dominującej, zależnej lub współzależnej.

3.

W przypadku gdy podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, jest:

1)

unijną instytucją pieniądza elektronicznego, unijną instytucją płatniczą, dostawcą, o którym mowa w art. 96 działalność unijnej instytucji płatniczej na terytorium RP ust. 2, zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, instytucją kredytową, firmą inwestycyjną lub spółką zarządzającą, którzy uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, lub

2)

jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku wobec unijnej instytucji pieniądza elektronicznego, unijnej instytucji płatniczej, dostawcy, o którym mowa w art. 96 działalność unijnej instytucji płatniczej na terytorium RP ust. 2, zakładu ubezpieczeń, zakładu reasekuracji, instytucji kredytowej, firmy inwestycyjnej lub spółki zarządzającej, którzy uzyskali zezwolenie na wykonywanie działalności na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska
– przedstawia w zawiadomieniu odpowiednią informację w tym zakresie, wskazującą w szczególności nazwy i siedziby podmiotów, o których mowa w pkt 2, w stosunku do których jest jednostką dominującą lub podmiotem pozostającym w podobnym stosunku.

4.

Jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w ust. 3, zawiadomienie zawiera stosowne oświadczenie w tym zakresie.

5.

Podmiot, który zamierza bezpośrednio lub pośrednio zbyć znaczny pakiet akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej lub zbyć pakiet akcji lub udziałów, w wyniku czego nastąpiłby spadek poniżej 20%, 30% lub 50% jego udziału w ogólnej liczbie głosów w organie stanowiącym lub udziału w kapitale zakładowym, zawiadamia o tym zamiarze KNF. W przypadku gdy statut lub umowa spółki krajowej instytucji płatniczej przewiduje uprzywilejowanie lub ograniczenie akcji lub udziałów co do prawa głosu, zawiadomienie powinno również dotyczyć udziału w kapitale zakładowym w wysokości odpowiadającej wielkościom określonym w zdaniu pierwszym i odpowiadającej mu liczbie głosów bez przywilejów i ograniczeń. Przepisy art. 25 obowiązki podmiotu zamierzającego nabyć znaczny pakiet akcji banku krajowego ust. 2, 3 i 7 ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.

Art. 72b. Załączniki do zawiadomienia o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną

1.

Podmiot składający zawiadomienie, o którym mowa w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1, załącza do niego informacje:

1)

pozwalające na identyfikację podmiotu składającego zawiadomienie oraz ustalenie tożsamości osób zarządzających jego działalnością oraz osób przewidzianych do objęcia funkcji osób zarządzających krajowej instytucji płatniczej, o ile podmiot składający zawiadomienie planuje zmiany w tym zakresie, obejmujące:
a) nazwę (firmę),
b) imiona i nazwiska tych osób,
c) numer w rejestrze przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym, o ile składający zawiadomienie taki numer posiada, oraz numer identyfikacji podatkowej (NIP), siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności;

2)

określone w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 9 lit. b i c dotyczące podmiotu składającego zawiadomienie oraz osób, o których mowa w pkt 1;

3)

pozwalające na identyfikację krajowej instytucji płatniczej, o której mowa w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1;

4)

dotyczące działalności zawodowej, gospodarczej lub statutowej podmiotu składającego zawiadomienie i osób, o których mowa w pkt 1, w szczególności przedmiotu tej działalności, zakresu i miejsca jej prowadzenia oraz dotychczasowego jej przebiegu, a także wykształcenia posiadanego przez podmiot składający zawiadomienie będący osobą fizyczną i osoby, o których mowa w pkt 1;

5)

dotyczące grupy, do której należy podmiot składający zawiadomienie, w szczególności jej struktury, należących do niej podmiotów oraz prawnych i faktycznych powiązań kapitałowych, finansowych i osobowych z innymi podmiotami;

6)

dotyczące sytuacji ekonomiczno-finansowej podmiotu składającego zawiadomienie;

7)

dotyczące działań zmierzających do nabycia albo objęcia akcji lub udziałów w liczbie zapewniającej osiągnięcie lub przekroczenie poziomów określonych w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 albo uzyskanie pozycji jednostki dominującej wobec krajowej instytucji płatniczej, w szczególności docelowego udziału w ogólnej liczbie głosów w organie stanowiącym krajowej instytucji płatniczej, związanych z tym udziałem uprawnień, sposobu i źródeł finansowania nabycia albo objęcia akcji lub udziałów, zawartych w związku z tymi działaniami umów oraz działania w porozumieniu z innymi podmiotami;

8)

dotyczące zamiarów podmiotu składającego zawiadomienie w odniesieniu do przyszłej działalności krajowej instytucji płatniczej, w szczególności w zakresie planów marketingowych, operacyjnych, finansowych oraz dotyczących organizacji i zarządzania;

9)

dotyczące ewentualnych zobowiązań podmiotu składającego zawiadomienie w zakresie ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją płatniczą.

2.

Informacje w zakresie kwalifikacji i doświadczenia zawodowego oraz informacje, o których mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 9 lit. b i c, nie są wymagane w odniesieniu do podmiotu składającego zawiadomienie i osób zarządzających jego działalnością, jeżeli podmiot ten jest bankiem krajowym, instytucją kredytową, instytucją płatniczą, instytucją pieniądza elektronicznego, zakładem ubezpieczeń, zakładem reasekuracji, domem maklerskim, firmą inwestycyjną lub spółką zarządzającą, które uzyskały zezwolenie na wykonywanie działalności w państwie członkowskim, o ile okoliczność ta zostanie wykazana w zawiadomieniu.

3.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, dokumenty, które należy załączyć do zawiadomienia w celu przedstawienia informacji określonych w ust. 1, mając na uwadze zapewnienie proporcjonalności wymaganych informacji w zależności od zamierzonego wpływu podmiotu składającego zawiadomienie na zarządzanie krajową instytucją płatniczą.

Art. 72c. Sprzeciw KNF co do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej

1.

KNF zgłasza, w drodze decyzji, sprzeciw co do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej, wskazanego w zawiadomieniu, o którym mowa w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1, jeżeli:

1)

podmiot składający zawiadomienie nie uzupełnił w wyznaczonym terminie braków w zawiadomieniu lub dokumentów i informacji załączanych do zawiadomienia,

2)

podmiot składający zawiadomienie nie przekazał w terminie dodatkowych informacji lub dokumentów żądanych przez KNF,

3)

jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją płatniczą, z uwagi na możliwy niekorzystny wpływ podmiotu składającego zawiadomienie na tę instytucję lub z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu składającego zawiadomienie
– przy czym przepisy art. 25h zgłoszenie przez KNF sprzeciwu co do nabycia znacznego pakietu akcji banku krajowego ust. 2 i 4–6 oraz art 25i–25k ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.

2.

Przy dokonywaniu oceny, o której mowa w ust. 1 pkt 3, KNF uwzględnia również podjęte zobowiązania podmiotu składającego zawiadomienie, o których mowa w art. 72b załączniki do zawiadomienia o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 pkt 9.

3.

W przypadku nabycia lub objęcia akcji lub udziałów:

1)

z naruszeniem art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 albo

2)

mimo zgłoszenia przez KNF sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, albo

3)

przed upływem terminu uprawniającego KNF do zgłoszenia sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, albo

4)

po wyznaczonym przez KNF terminie, o którym mowa w art. 25h zgłoszenie przez KNF sprzeciwu co do nabycia znacznego pakietu akcji banku krajowego ust. 5 ustawy – Prawo bankowe, na nabycie akcji lub udziałów w zakresie określonym w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1
– nie może być wykonywane prawo głosu z tych akcji lub udziałów.

4.

Jeżeli skutkiem nabycia lub objęcia akcji w przypadkach, o których mowa w ust. 3, jest wykonywanie uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej, osoby zarządzające krajową instytucją płatniczą powołane przez jednostkę dominującą lub będące członkami zarządu, prokurentami lub osobami pełniącymi kierownicze funkcje w jednostce dominującej nie mogą uczestniczyć w czynnościach z zakresu reprezentacji krajowej instytucji płatniczej. W przypadku gdy nie można ustalić, które osoby zarządzające zostały powołane przez jednostkę dominującą, powołanie organu odpowiedzialnego za zarządzanie krajową instytucją płatniczą jest bezskuteczne od dnia uzyskania przez ten podmiot uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej.

5.

Uchwały organu stanowiącego krajowej instytucji płatniczej podjęte z naruszeniem ust. 3 są nieważne, chyba że spełniają wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. W przypadkach, o których mowa w ust. 3, prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały organu stanowiącego krajowej instytucji płatniczej przysługuje również KNF. Przepisy art. 252 prawo do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników spółki z o.o. i art. 425 powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1467, z późn. zm.) stosuje się odpowiednio.

6.

W przypadkach, o których mowa w ust. 3 i 4, KNF może, w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej w wyznaczonym terminie.

7.

Jeżeli akcje lub udziały nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 6, KNF może nałożyć na akcjonariusza lub udziałowca krajowej instytucji płatniczej karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1. Do nakładania kar przepisy art. 105 uprawnienia KNF wobec krajowej instytucji płatniczej naruszającej przepisy ust. 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

8.

W przypadku gdy wymagają tego interesy użytkowników, a wnioskodawca wykaże, że nie zachodzi przesłanka, o której mowa w ust. 1 pkt 3, KNF może, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, w drodze decyzji wydanej na wniosek akcjonariusza, udziałowca lub jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej, uchylić zakazy, o których mowa w ust. 3 lub 4. Do wniosku wnioskodawca dołącza informacje, o których mowa w art. 72b załączniki do zawiadomienia o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1.

Art. 72d. Zakaz wykonywania prawa głosu z akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej

1.

Jeżeli jest to uzasadnione potrzebą ostrożnego i stabilnego zarządzania krajową instytucją płatniczą, z uwagi na ocenę sytuacji finansowej podmiotu, który uzyskał bezpośrednio lub pośrednio prawo wykonywania głosu w jej organie stanowiącym na poziomach określonych w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 albo wskutek nabycia lub objęcia akcji lub udziałów stał się bezpośrednio lub pośrednio jednostką dominującą krajowej instytucji płatniczej, lub z uwagi na możliwy wpływ tego podmiotu na tę instytucję, w szczególności w przypadku stwierdzenia, że podmiot ten nie dochowuje podjętych zobowiązań, o których mowa w art. 72b załączniki do zawiadomienia o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji, zakazać wykonywania prawa głosu z akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej posiadanych przez ten podmiot lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej przysługujących temu podmiotowi. Przy dokonywaniu oceny przesłanki wydania tego zakazu przepis art. 72c sprzeciw KNF co do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej ust. 2 oraz przepis art. 25h zgłoszenie przez KNF sprzeciwu co do nabycia znacznego pakietu akcji banku krajowego ust. 2 ustawy – Prawo bankowe stosuje się odpowiednio.

2.

Uchwała organu stanowiącego krajowej instytucji płatniczej jest nieważna, jeżeli przy jej podejmowaniu wykonano prawo głosu z akcji lub udziałów, w stosunku do których KNF wydała decyzję, o której mowa w ust. 1, chyba że uchwała spełnia wymogi kworum oraz większości głosów oddanych bez uwzględnienia głosów nieważnych. Prawo wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały przysługuje również KNF. Przepisy art. 252 prawo do wytoczenia powództwa o stwierdzenie nieważności uchwały wspólników spółki z o.o. i art. 425 powództwo o stwierdzenie nieważności uchwały walnego zgromadzenia ustawy z dnia 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych stosuje się odpowiednio.

3.

Jeżeli KNF na podstawie ust. 1 wydała decyzję o zakazie wykonywania uprawnień jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej, przepis art. 72c sprzeciw KNF co do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej ust. 4 stosuje się odpowiednio.

4.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, KNF może, w drodze decyzji, nakazać zbycie akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej w wyznaczonym terminie.

5.

Jeżeli akcje lub udziały nie zostaną zbyte w terminie, o którym mowa w ust. 4, KNF może nałożyć na akcjonariusza lub udziałowca krajowej instytucji płatniczej karę pieniężną w wysokości do 1 000 000 zł lub cofnąć zezwolenie, o którym mowa w art. 60 zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1. Do nakładania kar przepisy art. 105 uprawnienia KNF wobec krajowej instytucji płatniczej naruszającej przepisy ust. 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

6.

Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1, nabył lub objął akcje lub prawa z akcji, o których mowa w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1, i nie dochowuje podjętego zobowiązania, o którym mowa w art. 72b załączniki do zawiadomienia o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 pkt 9, KNF może, w drodze decyzji, nałożyć na ten podmiot karę pieniężną do wysokości odpowiadającej wartości tych akcji lub praw z akcji. Wartość akcji lub praw z akcji ustalana jest na dzień ich nabycia albo objęcia według wartości godziwej, o której mowa w ustawie o rachunkowości.

7.

Decyzja, o której mowa w ust. 6, jest natychmiast wykonalna.

8.

KNF może określić w decyzji, o której mowa w ust. 6, że kara pieniężna jest płatna w miesięcznych ratach.

9.

Jeżeli podmiot, o którym mowa w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1, wypełni zobowiązanie, o którym mowa w art. 72b załączniki do zawiadomienia o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 pkt 9, przed upływem terminu wskazanego w decyzji, o której mowa w ust. 6, KNF wydaje decyzję o umorzeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 6:

1)

w całości albo

2)

w części odpowiadającej niezapłaconym przyszłym ratom – w przypadku określonym w ust. 8.

10.

Na wniosek akcjonariusza, udziałowca lub jednostki dominującej krajowej instytucji płatniczej KNF uchyla decyzję wydaną na podstawie ust. 1, jeżeli ustały okoliczności uzasadniające wydanie tej decyzji.

11.

W przypadku gdy dwa lub więcej podmiotów działa w porozumieniu, którego przedmiotem jest wykonywanie prawa głosu z akcji lub udziałów na poziomach określonych w art. 72a zawiadomienie o zamiarze stania się jednostką zależną lub współzależną ust. 1 lub wykonywanie uprawnień jednostki dominującej, przepisy ust. 1–10 stosuje się odpowiednio.

Art. 72e. Nakaz przekazywania na rzecz akcjonariusza płatności na poczet zaległej kary pieniężnej

W przypadku zaległej kary pieniężnej, o której mowa w art. 72d zakaz wykonywania prawa głosu z akcji lub udziałów krajowej instytucji płatniczej lub wykonywania uprawnień jednostki dominującej ust. 5 lub 6, KNF może nakazać krajowej instytucji płatniczej, której akcjonariuszem jest podmiot, na który została nałożona kara, przekazanie na poczet zaległej kary wraz z odsetkami wszelkich płatności dokonywanych przez krajową instytucję płatniczą na rzecz tego akcjonariusza, w kwocie odpowiadającej tej karze wraz z odsetkami.

Art. 73. Informacje o instytucji płatniczej i jej usługach

Informacje o instytucji płatniczej oraz o świadczonych przez nią usługach płatniczych, w tym informacje reklamowe, publikowane przez instytucję płatniczą, na zlecenie instytucji płatniczej lub na rzecz instytucji płatniczej, powinny być przedstawiane w sposób rzetelny i zrozumiały.

Art. 73a. Warunki prowadzenia działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego

1.

Krajowa instytucja płatnicza posiadająca kapitał założycielski w wysokości nie niższej niż równowartość w walucie polskiej kwoty 125.000 euro jest uprawniona do wydawania pieniądza elektronicznego. Krajowa instytucja płatnicza wydająca pieniądz elektroniczny może również świadczyć usługi ściśle powiązane z jego wydawaniem.

2.

Krajowa instytucja płatnicza może wydawać pieniądz elektroniczny wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3.

Krajowa instytucja płatnicza przekazuje KNF, w formie pisemnej, zawiadomienie o zamiarze prowadzenia działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego, wraz z:

1)

wnioskiem o wpis do rejestru informacji o wydawaniu pieniądza elektronicznego;

2)

uzupełnieniem programu działalności i planu finansowego, o którym mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 4, o informację o planowanej średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu w okresie pozostającym do końca okresu objętego programem; informację taką przedstawia się także w programach działalności i planach finansowych na kolejne okresy.

4.

Średnia wartość pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu wydawanego przez krajową instytucję płatniczą
obliczona na dany miesiąc kalendarzowy nie może przekraczać równowartości w walucie polskiej kwoty 5.000.000 euro ustalonej przy zastosowaniu kursu średniego ogłoszonego przez NBP obowiązującego w ostatnim dniu miesiąca poprzedzającego ten miesiąc. W przypadku krajowych instytucji płatniczych rozpoczynających działalność w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego w okresie pierwszych 6 miesięcy jej prowadzenia wartość tę oblicza się na podstawie średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu określonej w programie działalności i planie finansowym zgodnie z ust. 3 oraz wynikającej z wydania pieniądza elektronicznego.

5.

W przypadku gdy krajowa instytucja płatnicza prowadzi działalność w zakresie usług płatniczych niezwiązanych z wydawaniem pieniądza elektronicznego albo działalność, o której mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą ust. 1 i 3, a wartość pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu nie jest znana z wyprzedzeniem, KNF wyraża zgodę na jej obliczenie na podstawie reprezentatywnej części zobowiązań finansowych, jeżeli uzna, że taką reprezentatywną część zobowiązań finansowych można oszacować na podstawie dotychczasowych danych.

Art. 73b. Obowiązki informacyjne krajowej instytucji płatniczej wydającej pieniądz elektroniczny

1.

Krajowa instytucja płatnicza, która wydaje pieniądz elektroniczny, jest obowiązana przekazywać KNF informację o:

1)

średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu – w terminie do 15 dnia każdego miesiąca, na który jest ustalana;

2)

całkowitej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu, wydanego przez tę instytucję, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku kalendarzowego – w terminie do dnia 31 stycznia roku następnego.

2.

W przypadku naruszenia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli pozostająca w obiegu kwota pieniądza elektronicznego przekracza kwotę określoną w art. 73a warunki prowadzenia działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego ust. 4, KNF może nałożyć na krajową instytucję płatniczą karę pieniężną w wysokości nieprzekraczającej 500 zł za każdy dzień opóźnienia, nie większej jednak niż 100 000 zł. Przepisy art. 105 uprawnienia KNF wobec krajowej instytucji płatniczej naruszającej przepisy ust. 2, 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

Art. 73c. Przekroczenia średniej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu wydawanego przez krajową instytucję płatniczą

1.

W przypadku przekroczenia kwoty, o której mowa w art. 73a warunki prowadzenia działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego ust. 4, krajowa instytucja płatnicza traci uprawnienie do wydawania pieniądza elektronicznego z upływem 30 dni od ostatniego dnia okresu, w którym nastąpiło przekroczenie, chyba że w tym terminie dostosowała rozmiar prowadzonej działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego do wymogu, o którym mowa w art. 73a warunki prowadzenia działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego ust. 4.

2.

Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1, krajowa instytucja płatnicza wystąpi o zezwolenie na prowadzenie działalności w charakterze krajowej instytucji pieniądza elektronicznego, o którym mowa w art. 132a zezwolenie na wydawanie pieniądza elektronicznego ust. 1, przepisu ust. 1 nie stosuje się do czasu rozpoznania wniosku. Krajowa instytucja płatnicza jest jednak obowiązana do dostosowania rozmiarów prowadzonej działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego do wymogu, o którym mowa w art. 73a warunki prowadzenia działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego ust. 4, w terminie 3 miesięcy od końca okresu, w którym nastąpiło przekroczenie. W przypadku odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132a zezwolenie na wydawanie pieniądza elektronicznego ust. 1, lub umorzenia postępowania, termin utraty uprawnienia do wydawania pieniądza elektronicznego, o którym mowa w ust. 1, biegnie od dnia, w którym decyzja o odmowie wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 132a zezwolenie na wydawanie pieniądza elektronicznego ust. 1, bądź o umorzeniu postępowania stała się ostateczna.

3.

Utrata przez krajową instytucję płatniczą uprawnienia do wydawania pieniądza elektronicznego nie wpływa na wykonywanie jej zobowiązań i obowiązków związanych z uprzednio wydanym pieniądzem elektronicznym.

Art. 73d. Obowiązek ochrony środków pieniężnych przez krajowa instytucję płatniczą

Krajowa instytucja płatnicza jest obowiązana do ochrony środków pieniężnych otrzymanych w zamian za wydany pieniądz elektroniczny na zasadach określonych w art. 132n ochrona środków pieniężnych otrzymanych w zamian za wydany pieniądz elektroniczny. Przepisy wydane na podstawie art. 132o rozporządzenie w sprawie określenia kategorii aktywów i inwestowania w aktywa oraz przepisy art. 132p środki pieniężne wyłączone spod zajęcia stosuje się odpowiednio.

Art. 73e. Informacje dla Komisji Europejskiej o krajowych instytucjach płatniczych wydających pieniądz elektroniczny

KNF informuje Komisję Europejską o liczbie krajowych instytucji płatniczych wydających pieniądz elektroniczny oraz o całkowitej wartości pieniądza elektronicznego pozostającego w obiegu, wydanego przez te instytucje, według stanu na dzień 31 grudnia każdego roku kalendarzowego.

Art. 74. Usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą

1.

Krajowa instytucja płatnicza może również:

1)

świadczyć ściśle powiązane ze świadczeniem usług płatniczych usługi dodatkowe, takie jak:
a) usługi wymiany walut,
b) usługi bezpiecznego przechowywania środków pieniężnych przekazanych w celu wykonania transakcji płatniczej,
c) usługi przechowywania i przetwarzania danych;

2)

prowadzić systemy płatności;

3)

prowadzić inną działalność gospodarczą.

2.

Świadczenie przez krajową instytucję płatniczą usługi przeliczenia waluty w ramach wykonania transakcji płatniczej lub wydania pieniądza elektronicznego nie stanowi działalności kantorowej w rozumieniu art. 2 katalog pojęć ustawowych ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. – Prawo dewizowe (Dz. U. z 2022 r. poz. 309).

3.

W związku z wykonywaniem usług płatniczych krajowa instytucja płatnicza może udzielać pożyczki służącej wykonaniu transakcji płatniczej (kredyt płatniczy) wyłącznie w celu świadczenia usług płatniczych, o których mowa w art. 3 pojęcie usług płatniczych ust. 1 pkt 3–5, oraz pod warunkiem że pożyczka ta nie jest udzielana:

1)

na okres dłuższy niż 12 miesięcy;

2)

ze środków pieniężnych otrzymanych lub przechowywanych w celu wykonania transakcji płatniczej.

Art. 75. Okres przechowywania dokumentacji usług płatniczych

Krajowa instytucja płatnicza jest obowiązana przechowywać dokumenty związane ze świadczeniem usług płatniczych oraz z prowadzoną działalnością w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego przez okres co najmniej 5 lat od dnia ich wytworzenia lub otrzymania.

Art. 76. Fundusze własne krajowej instytucji płatniczej

1.

Krajowa instytucja płatnicza, z wyłączeniem krajowej instytucji płatniczej świadczącej wyłącznie usługi inicjowania transakcji płatniczej, jest obowiązana posiadać w każdym czasie fundusze własne dostosowane do rozmiaru prowadzonej działalności i rodzaju usług płatniczych, jakie może świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.

2.

Fundusze własne krajowej instytucji płatniczej obejmują:

1)

kapitał założycielski instytucji płatniczej;

2)

kapitał z aktualizacji wyceny rzeczowych aktywów trwałych;

3)

niepodzielony zysk z lat ubiegłych;

4)

zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu sprawozdawczego, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy, w kwotach nie większych niż kwoty zysku zweryfikowane przez biegłych rewidentów;

5)

kapitał zapasowy;

6)

pozostałe kapitały rezerwowe.

2a.

Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej w celu dokonania zapłaty odbiorcy, któremu ten dostawca świadczy usługę prowadzenia rachunku płatniczego lub usługę, o której mowa w art. 3 pojęcie usług płatniczych ust. 1 pkt 5, a ten sposób zapłaty jest oferowany płatnikowi przez odbiorcę we współpracy z tym dostawcą świadczącym usługę inicjowania transakcji płatniczej, zainicjowana transakcja płatnicza wlicza się do transakcji płatniczych będących podstawą naliczania wymaganych funduszy własnych tego dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej.

3.

Fundusze własne pomniejsza się o:

1)

akcje lub udziały własne posiadane przez instytucję płatniczą, wycenione według wartości bilansowej, pomniejszone o odpisy spowodowane trwałą utratą ich wartości;

2)

wszelkie zobowiązania z tytułu akcji uprzywilejowanych;

3)

wartości niematerialne i prawne wycenione według wartości bilansowej;

4)

stratę z lat ubiegłych;

5)

stratę w trakcie zatwierdzania;

6)

stratę netto bieżącego okresu.

3a.

(uchylony)

4.

Wysokość funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej nie może być niższa od wyższej z wartości:

1)

minimalnej wartości kapitału założycielskiego wymaganego zgodnie z art. 64 przesłanki wydania zezwolenia na świadczenie usług płatniczych, ust. 1 pkt 1, albo

2)

kwoty obliczonej zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 6.

5.

W przypadku gdy instytucja płatnicza udziela kredytów płatniczych, o których mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą ust. 3, wymóg, o którym mowa w ust. 4, zwiększa się o 5% średniej stanów należności na koniec każdego miesiąca z tytułu kredytów płatniczych udzielonych w ciągu ostatniego roku obrotowego.

6.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, metodę obliczania kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2, uwzględniając łączną wartość transakcji płatniczych wykonanych wciągu ostatniego roku obrotowego przez krajową instytucję płatniczą i rodzaj usług płatniczych, jakie krajowa instytucja płatnicza może świadczyć na podstawie posiadanego zezwolenia.

7.

KNF może, w drodze decyzji, na podstawie analizy ryzyka strat oraz oceny procesów zarządzania ryzykiem i mechanizmów kontroli wewnętrznej krajowej instytucji płatniczej:

1)

zażądać od krajowej instytucji płatniczej zwiększenia wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie większej niż 120% kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2;

2)

zezwolić krajowej instytucji płatniczej na zmniejszenie wysokości funduszy własnych, jednak do wysokości nie mniejszej niż 80% kwoty, o której mowa w ust. 4 pkt 2.

Art. 77. Obliczanie funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej

1.

Przy obliczaniu funduszy własnych krajowej instytucji płatniczej, która:

1)

należy do tej samej grupy co inna krajowa instytucja płatnicza, bank krajowy, oddział banku zagranicznego, oddział instytucji kredytowej, krajowa instytucja pieniądza elektronicznego, oddział zagranicznej instytucji pieniądza elektronicznego, firma inwestycyjna, podmiot zarządzający aktywami lub zakład ubezpieczeń,

2)

prowadzi działalność w charakterze hybrydowej instytucji płatniczej
- nie mogą być w jakikolwiek sposób uwzględniane fundusze, które zostały uwzględnione w funduszach własnych innego podmiotu grupy lub hybrydowej instytucji płatniczej obliczanych w związku z wymogami kapitałowymi wynikającymi z odrębnych przepisów.

2.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii KNF, może, w drodze rozporządzenia, określić sposób przeciwdziałania wielokrotnemu zaliczaniu tych samych elementów do funduszy własnych, w przypadkach, o których mowa w ust. 1, kierując się koniecznością zapewnienia realnego poziomu określonych przez ustawę wymogów kapitałowych.

Art. 78. Ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych

1.

W przypadku gdy krajowa instytucja płatnicza przyjmuje od użytkowników środki pieniężne na poczet wykonania transakcji płatniczych bezpośrednio lub za pośrednictwem innego dostawcy, jest zobowiązana do ich ochrony z zastosowaniem następujących zasad:

1)

środki pieniężne przyjęte w celu wykonania transakcji płatniczych, w wysokości podlegającej przekazaniu odbiorcy albo innemu dostawcy w celu przekazania odbiorcy, nie są w żadnym momencie podczas przechowywania łączone ze środkami pieniężnymi posiadanymi przez krajową instytucję płatniczą z innego tytułu;

2)

środki pieniężne przyjęte w celu wykonania transakcji płatniczych, które nie zostały przekazane odbiorcy lub innemu dostawcy do końca dnia roboczego następującego po dniu otrzymania tych środków, są co najmniej w wysokości podlegającej przekazaniu odbiorcy albo innemu dostawcy w celu przekazania odbiorcy:
a) składane na wyodrębnionym do tego celu rachunku bankowym w banku krajowym, instytucji kredytowej lub oddziale banku zagranicznego lub
b) inwestowane w bezpieczne, płynne aktywa o niskim ryzyku, deponowane na wyodrębnionym do tego celu rachunku.

2.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli środki pieniężne przyjęte w celu wykonania transakcji płatniczych są objęte umową gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo umową ubezpieczenia zawartą z zakładem ubezpieczeń, bankiem krajowym, oddziałem banku zagranicznego, instytucją kredytową, które nie należą do tej samej grupy co krajowa instytucja płatnicza, na kwotę równą kwocie, która w przypadku zastosowania zasad określonych w ust. 1 podlegałaby wydzieleniu z innych środków pieniężnych posiadanych przez krajową instytucję płatniczą oraz złożeniu na wyodrębnionym rachunku bankowym lub zainwestowaniu.

3.

Umowa gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej albo umowa ubezpieczenia obejmuje zwrot przez gwaranta lub zakład ubezpieczeń wpłat wniesionych przez użytkowników w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania transakcji płatniczej wynikającej z umowy o świadczenie usług płatniczych przez krajową instytucję płatniczą, do wysokości dokonanej wpłaty.

4.

Umowa gwarancji bankowej albo ubezpieczeniowej powinna obejmować upoważnienie dla KNF do wydawania dyspozycji wypłaty przez gwaranta lub zakład ubezpieczeń środków pieniężnych z gwarancji.

5.

Krajowa instytucja płatnicza stosująca wymogi określone w ust. 2 jest obowiązana składać KNF dokumenty potwierdzające zawarcie kolejnej umowy gwarancji albo ubezpieczenia, obejmującej cały okres prowadzenia działalności, przed upływem terminu obowiązywania umowy poprzedniej.

6.

W przypadku krajowych instytucji płatniczych rozpoczynających działalność kwotę, o której mowa w ust. 2, określa się na podstawie programu działalności i planu finansowego, o których mowa w art. 61 wniosek o zezwolenie na świadczenie usług płatniczych ust. 1 pkt 4.

7.

W przypadku gdy wartość środków pieniężnych przeznaczonych na wykonywanie przyszłych transakcji płatniczych jest zmienna lub nieznana z wyprzedzeniem, KNF wyraża zgodę na stosowanie wymogów określonych w ust. 2 na podstawie kwoty reprezentatywnej, jeżeli uzna, że taką reprezentatywną kwotę można oszacować na podstawie dotychczasowych danych.

8.

KNF jest uprawniony do występowania na rzecz użytkowników w sprawach wypłaty środków z tytułu umowy gwarancji bankowej albo umowy gwarancji ubezpieczeniowej na zasadach określonych w treści tych umów.

9.

Jeżeli transakcja płatnicza jest inicjowana za pośrednictwem dostawcy świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej w celu dokonania zapłaty temu dostawcy świadczącemu usługę inicjowania transakcji płatniczej, środki otrzymane przez dostawcę świadczącego usługę inicjowania transakcji płatniczej nie podlegają ochronie.

10.

Do transakcji, o której mowa w art. 76 fundusze własne krajowej instytucji płatniczej ust. 2a, przepisy ust. 1–3 stosuje się odpowiednio.

11.

Krajowa instytucja płatnicza uprawniona do świadczenia usługi dostępu do informacji o rachunku jest obowiązana do zabezpieczenia roszczeń użytkownika w sposób określony w art. 61b obowiązek posiadania zabezpieczenia roszczeń użytkownika.

Art. 79. Rozporządzenie w sprawie kategorii aktywów i ich limitów

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych określi, w drodze rozporządzenia, kategorie aktywów, o których mowa w art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych, ust. 1 pkt 2 lit. b, oraz maksymalną część środków pieniężnych, jaka może być inwestowana w poszczególne kategorie aktywów, mając na względzie należyte zabezpieczenie środków pieniężnych użytkowników, w tym ograniczenie ryzyka inwestycyjnego.

Art. 80. Wyłączenie spod egzekucji środków pieniężnych przyjętych na poczet wykonania transakcji płatniczych

1.

W razie wszczęcia postępowania egzekucyjnego przeciwko krajowej instytucji płatniczej środki pieniężne znajdujące się na rachunkach płatniczych oraz rachunkach, o których mowa w art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych ust. 1, są wolne od zajęcia na podstawie sądowego lub administracyjnego tytułu wykonawczego.

2.

W razie ogłoszenia upadłości krajowej instytucji płatniczej środki pieniężne znajdujące się na rachunkach płatniczych oraz rachunkach, o których mowa w art. 78 ochrona środków pieniężnych przyjętych od użytkowników na poczet wykonania transakcji płatniczych ust. 1, podlegają wyłączeniu z masy upadłości.

3.

Wyłączenie, o którym mowa w ust. 1, nie obejmuje roszczeń użytkowników wobec krajowych instytucji płatniczych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania zleceń płatniczych przez krajową instytucję płatniczą lub podmioty, za które instytucja ponosi odpowiedzialność wobec użytkownika, w granicach odpowiedzialności krajowej instytucji płatniczej określonej w art. 144 odpowiedzialność dostawcy za niewykonanie lub nienależyte wykonanie transakcji płatniczej-146.

Art. 81. Roczne sprawozdania finansowe krajowej instytucji płatniczej

Krajowa instytucja płatnicza przekazuje KNF sporządzone zgodnie z ustawą o rachunkowości roczne sprawozdanie finansowe, a także roczne skonsolidowane sprawozdanie finansowe, jeżeli istnieje obowiązek jego sporządzenia. Sprawozdania przekazuje się wraz ze sprawozdaniem z badania oraz odpisem uchwały albo postanowienia organu zatwierdzającego o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego, w terminie nie dłuższym niż 15 dni od dnia zatwierdzenia odpowiednio rocznego sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający jednostki i rocznego skonsolidowanego sprawozdania finansowego przez organ zatwierdzający jednostki dominującej.

Art. 82. Badanie sprawozdań finansowych

Firma audytorska jest obowiązana do niezwłocznego informowania KNF o stwierdzonych w trakcie przeprowadzania badania sprawozdania finansowego okolicznościach i zdarzeniach, które mogą stanowić podstawę do wydania opinii z zastrzeżeniami, opinii negatywnej albo odmowy wyrażenia opinii, albo wskazywać na naruszenie przepisów określających warunki wydania zezwolenia krajowym instytucjom płatniczym lub regulujących prowadzenie działalności krajowych instytucji płatniczych albo na zagrożenie kontynuowania działalności przez tę instytucję.

Art. 83. Kwartalne i dodatkowe roczne sprawozdania finansowe i statystyczne krajowej instytucji płatniczej

1.

Krajowa instytucja płatnicza przekazuje KNF kwartalne i dodatkowe roczne sprawozdania finansowe i statystyczne obejmujące:

1)

wartość posiadanych środków finansowych;

2)

informację o udzielonych w danym kwartale lub roku kredytach, o których mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą, ust. 3, w tym ich liczbie, wartości oraz okresie, na jaki zostały udzielone;

3)

informację o wykonanych transakcjach płatniczych, w tym ich wartości, liczbie oraz strukturze walutowej;

4)

zestawienie funduszy własnych wraz ze wskazaniem poszczególnych elementów składowych i określeniem ich kwoty;

5)

informację o rodzaju i zakresie działalności, o której mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą, ust. 1.

2.

KNF, w drodze decyzji, na wniosek krajowej instytucji płatniczej, w uzasadnionych przypadkach może zwolnić ją z obowiązków określonych w ust. 1 lub ograniczyć ich zakres.

3.

Minister właściwy do spraw instytucji finansowych, po zasięgnięciu opinii KNF, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres, formę i sposób sporządzania sprawozdań, o których mowa w ust. 1, oraz terminy ich przekazywania KNF, uwzględniając konieczność zapewnienia KNF dostępu do informacji mających wpływ na ocenę sytuacji finansowej krajowej instytucji płatniczej, w tym informacji o rodzaju i zakresie wykonywania innej działalności prowadzonej przez instytucję płatniczą, o której mowa w art. 74 usługi świadczone przez krajową instytucję płatniczą, ust. 1.

Art. 84. świadczenie usług płatniczych za pośrednictwem agentów

1.

Krajowa instytucja płatnicza może świadczyć usługi płatnicze za pośrednictwem agentów.

1a.

Krajowa instytucja płatnicza może dokonywać wykupu pieniądza elektronicznego za pośrednictwem agentów lub innych przedsiębiorców.

2.

Umowa między agentem a krajową instytucją płatniczą jest zawierana w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

3.

Agent może rozpocząć świadczenie usług płatniczych po wpisaniu do rejestru.

Art. 85. Zawiadomienie o zamiarze świadczenia usług płatniczych za pośrednictwem agenta

1.

Krajowa instytucja płatnicza przekazuje KNF, w formie pisemnej, zawiadomienie o zamiarze świadczenia usług płatniczych za pośrednictwem agenta, wraz z wnioskiem o dokonanie wpisu agenta do rejestru.

2.

Zawiadomienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać:

1)

imię i nazwisko albo nazwę (firmę) agenta;

2)

siedzibę i adres albo miejsce zamieszkania i adres oraz adres głównego miejsca wykonywania działalności agenta;

3)

opis mechanizmów kontroli wewnętrznej związanych z zapobieganiem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z ustawą o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy;

4)

imiona i nazwiska oraz funkcje osób zarządzających agentem, a także – w przypadku agentów innych niż dostawcy podlegający nadzorowi w rozumieniu ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym lub ich jednostki zależne – dokumenty potwierdzające, że osoby te posiadają właściwe kompetencje oraz że nie zostały prawomocnie skazane za przestępstwo przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, przestępstwo przeciwko obrotowi gospodarczemu, przestępstwo przeciwko obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, przestępstwo, o którym mowa w art. 165a finansowanie przestępstwa o charakterze terrorystycznym Kodeksu karnego, przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej lub przestępstwo skarbowe;

5)

wykaz usług płatniczych instytucji płatniczej, do świadczenia których agent jest upoważniony, oraz

6)

numer identyfikacji podatkowej (NIP) agenta, jeżeli taki posiada.

3.

Opis, o którym mowa w ust. 2 pkt 3, podlega niezwłocznej aktualizacji w przypadku istotnej okoliczności objętej pierwotnym powiadomieniem.

4.

W terminie 2 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia wraz z wnioskiem, o których mowa w ust. 1, KNF wpisuje albo odmawia wpisu agenta do rejestru, o czym niezwłocznie powiadamia krajową instytucję płatniczą.

5.

Dokumentem potwierdzającym posiadanie właściwych kompetencji przez osobę zarządzającą agentem może być w szczególności oświadczenie krajowej instytucji płatniczej lub osoby zarządzającej agentem potwierdzające posiadanie właściwych kompetencji przez tę osobę.

Art. 86. Powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi

1.

Krajowa instytucja płatnicza może, na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej z innym przedsiębiorcą, powierzyć temu przedsiębiorcy wykonywanie określonych czynności operacyjnych związanych ze świadczeniem usług płatniczych lub z działalnością w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego.

2.

Krajowa instytucja płatnicza prowadzi ewidencję umów, o których mowa w ust. 1, zawierającą dane identyfikacyjne przedsiębiorcy, zakres powierzonych czynności i miejsce ich wykonywania oraz okres obowiązywania umowy.

3.

W przypadku gdy umowa, o której mowa w ust. 1, przewiduje powierzenie wykonywania istotnych czynności operacyjnych, krajowa instytucja płatnicza zawiadamia KNF o zamiarze zawarcia takiej umowy oraz o każdej jej zmianie, rozwiązaniu lub o jej wygaśnięciu, co najmniej na 14 dni przed jej zawarciem, zmianą, rozwiązaniem lub wygaśnięciem.

4.

Czynność operacyjną uznaje się za istotną, jeżeli jej niewykonanie lub niewłaściwe wykonanie mogłoby w poważnym stopniu zagrozić ciągłości spełniania przez krajową instytucję płatniczą wymogów, od których było uzależnione wydanie zezwolenia, lub wykonywania innych obowiązków nałożonych na instytucję płatniczą przez ustawę, lub zagrażałoby jej wynikom finansowym, rzetelności lub ciągłości świadczonych przez nią usług płatniczych lub wykonywania działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego.

5.

Krajowa instytucja płatnicza może powierzyć innemu przedsiębiorcy wykonywanie istotnych czynności operacyjnych, jeżeli powierzenie wykonywania czynności nie wpłynie niekorzystnie na prowadzenie przez krajową instytucję płatniczą działalności zgodnie z przepisami prawa i wydanym jej zezwoleniem oraz na ostrożne i stabilne zarządzanie krajową instytucją płatniczą oraz:

1)

przedsiębiorca posiada uprawnienia do wykonywania czynności w zakresie przedmiotu umowy, jeżeli z przepisów prawa wynika obowiązek posiadania takich uprawnień, albo zajmuje się wykonywaniem tych czynności w sposób zawodowy;

2)

przedsiębiorca posiada niezbędną wiedzę i doświadczenie oraz zapewnia warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do prawidłowego wykonywania umowy, o której mowa w ust. 1;

3)

sytuacja finansowa przedsiębiorcy pozwala na prawidłowe wykonywanie umowy, o której mowa w ust. 1;

4)

przedsiębiorca umożliwi skuteczne nadzorowanie przez krajową instytucję płatniczą wykonywania powierzonych mu czynności oraz zarządzanie ryzykiem związanym z powierzeniem czynności, a krajowa instytucja płatnicza posiada wiedzę umożliwiającą skuteczne nadzorowanie wykonywania powierzonych czynności i zarządzanie ryzykiem;

5)

krajowa instytucja płatnicza będzie posiadać dostęp do informacji i dokumentów związanych z wykonywaniem czynności powierzonych przedsiębiorcy, w szczególności w przypadku gdy udostępnienie tych danych następuje w wyniku żądania KNF;

6)

krajowa instytucja płatnicza i przedsiębiorca będą posiadać plany działania zapewniające ciągłe, bezpieczne i niezakłócone prowadzenie działalności w zakresie objętym umową, również w przypadku rozwiązania umowy, a także plany działania przewidujące sposoby odzyskiwania danych chroniące przed ich utratą spowodowaną zdarzeniami losowymi.

6.

Powierzenie wykonywania czynności operacyjnych nie może:

1)

prowadzić do zaprzestania faktycznego świadczenia usług płatniczych lub wykonywania działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego przez krajową instytucję płatniczą;

2)

obejmować przekazania prawa do reprezentowania instytucji płatniczej lub zarządzania instytucją płatniczą w rozumieniu art. 201 zarząd spółki z o.o. § 1 i art. 368 zarząd spółki akcyjnej § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych oraz art. 48 zarząd spółdzielni i jego rola § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2021 r. poz. 648 oraz z 2023 r. poz. 1450).

Art. 87. Uprawnienia KNF wobec instytucji płatniczej powierzającej wykonywanie czynności operacyjnych innym przedsiębiorcom

1.

KNF może żądać od krajowej instytucji płatniczej powierzającej wykonywanie czynności operacyjnych innym przedsiębiorcom w szczególności:

1)

przedstawienia kopii zawartej umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi, ust. 1;

2)

złożenia wyjaśnień dotyczących wykonania umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi, ust. 1;

3)

przedstawienia dokumentów określających status przedsiębiorcy, z którym krajowa instytucja płatnicza zawarła umowę, a w przypadku powierzenia wykonywania istotnych czynności operacyjnych - także dokumentów niezbędnych do oceny spełniania przez przedsiębiorcę wymogów określonych w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi, ust. 5.

2.

KNF, w drodze decyzji, nakazuje krajowej instytucji płatniczej doprowadzenie w wyznaczonym terminie do zmiany lub rozwiązania umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi, ust. 1, jeżeli:

1)

wykonanie umowy zagraża ostrożnemu i stabilnemu zarządzaniu instytucją płatniczą;

2)

przedsiębiorca będący stroną umowy utracił wymagane uprawnienia niezbędne do wykonywania tej umowy.

3.

Od decyzji KNF, o której mowa w ust. 2, krajowa instytucja płatnicza może wnieść skargę do sądu administracyjnego w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji; przepisu art. 127 odwołania od decyzji wydanej w pierwszej instancji, § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego nie stosuje się. Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji.

4.

KNF może zastosować środki określone w art. 105 uprawnienia KNF wobec krajowej instytucji płatniczej naruszającej przepisy, ust. 1, w przypadku gdy w wyznaczonym terminie krajowa instytucja płatnicza nie doprowadzi do zmiany lub rozwiązania umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi, ust. 1.

Art. 87a. Obowiązek zawiadomienia KNF o zmianach dotyczących korzystania z usług innych przedsiębiorców i agentów

Krajowa instytucja płatnicza niezwłocznie powiadamia KNF o zmianach dotyczących korzystania z usług innych przedsiębiorców, którym powierzono wykonywanie czynności operacyjnych, oraz agentów.

Art. 88. Odpowiedzialność instytucji płatniczej w zakresie świadczonych usług

1.

Krajowa instytucja płatnicza w zakresie świadczenia usług płatniczych i wykonywania działalności w zakresie wydawania pieniądza elektronicznego ponosi odpowiedzialność wobec użytkowników lub posiadaczy pieniądza elektronicznego za działania jej agentów i innych przedsiębiorców, za pośrednictwem których świadczy usługi płatnicze lub dokonuje wykupu pieniądza elektronicznego, oraz podmiotów wykonujących czynności operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi ust. 1, jak za swoje własne działania.

2.

Odpowiedzialności, o której mowa w ust. 1, nie można wyłączyć ani ograniczyć, z zastrzeżeniem art. 149 wyłączenie odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie transakcji płatniczej,

3.

Odpowiedzialności agenta i innego przedsiębiorcy, za pośrednictwem którego krajowa instytucja płatnicza świadczy usługi płatnicze lub dokonuje wykupu pieniądza elektronicznego, oraz podmiotu wykonującego czynności operacyjne na podstawie umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi ust. 1, wobec krajowej instytucji płatniczej za szkody wyrządzone użytkownikom lub posiadaczom pieniądza elektronicznego wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, o której mowa w art. 84 świadczenie usług płatniczych za pośrednictwem agentów ust. 2, umowy, na podstawie której inny przedsiębiorca dokonuje wykupu pieniądza elektronicznego, albo umowy, o której mowa w art. 86 powierzenie wykonywania czynności operacyjnych związanych z usługami płatniczymi ust. 1, nie można wyłączyć ani ograniczyć.

Art. 89. Obowiązek rzetelnego informowania użytkowników

Krajowe instytucje płatnicze zapewniają, aby oddziały, przez które prowadzą działalność, a także agenci oraz inni przedsiębiorcy, za pośrednictwem których świadczą usługi płatnicze lub dokonują wykupu pieniądza elektronicznego, informowali w sposób rzetelny użytkowników lub posiadaczy pieniądza elektronicznego o tym fakcie.

Art. 90. Obowiązki agenta zawierającego umowę z użytkownikiem

Agent jest obowiązany w umowie zawieranej z użytkownikiem jednoznacznie wskazać instytucję płatniczą, w imieniu i na rzecz której działa, z podaniem numeru wpisu do rejestru.

Dz.U.2024.0.30 t.j. - Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych