1.
Weteran poszkodowany-funkcjonariusz zwolniony ze służby ma prawo do uzyskania pomocy finansowej na jedną z wymienionych form kształcenia:
1)
studia pierwszego stopnia;
2)
studia drugiego stopnia;
3)
jednolite studia magisterskie;
4)
studia podyplomowe.
2.
Pomoc, o której mowa w ust. 1, przysługuje na jedną z wybranych przez weterana poszkodowanego-funkcjonariusza form kształcenia do wysokości 400% najniższej emerytury.
3.
Jeżeli w roku akademickim program studiów obejmuje tylko jeden semestr, pomoc finansową przyznaje się w wysokości 50% pełnej stawki.
4.
Pomoc, o której mowa w ust. 1, jest udzielana przez czas trwania studiów na wniosek weterana poszkodowanego-funkcjonariusza, w każdym roku akademickim, w wymiarze określonym programem studiów na jednym kierunku wybranym przez funkcjonariusza.
5.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach związanych ze stanem zdrowia lub zdarzeniami losowymi dotyczącymi weterana poszkodowanego-funkcjonariusza powodującymi konieczność przerwania studiów, na wniosek zainteresowanego, wypłata pomocy finansowej ulega zawieszeniu do czasu ustania przyczyny przerwania studiów.
6.
Pomoc finansowa podlega zwrotowi w przypadku nieukończenia studiów z przyczyn leżących po stronie weterana poszkodowanego-funkcjonariusza, z wyjątkiem przyczyn nieukończenia studiów, o których mowa w ust. 5. Koszty te podlegają zwrotowi w terminie 6 miesięcy od dnia doręczenia wezwania.
7.
Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, warunki i tryb przyznawania pomocy, o której mowa w ust. 1, oraz właściwość organów w tym zakresie, dokumenty stanowiące podstawę jej przyznawania oraz sposób i termin jej wypłaty, a także warunki zawieszania jej udzielania oraz zwrotu kosztów kształcenia. Rozporządzenie powinno zapewnić sprawność postępowania w tych sprawach oraz adekwatność udzielanej pomocy finansowej w stosunku do rzeczywistych kosztów kształcenia.
