1.
Wykonywanie środków wychowawczych, o których mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 2–4, 6, 9 i 10, środka leczniczego oraz środka, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1, ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego 18 lat.
2.
Wykonywanie środka wychowawczego, o którym mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 11, ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego 19 lat.
3.
Wykonywanie środków wychowawczych, o których mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 5 i 7, oraz środka poprawczego ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego 21 lat.
4.
Wykonywanie środków wychowawczych, o których mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 2 i 5, po ukończeniu przez nieletniego 21 lat ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego wieku, do którego sąd rodzinny orzekł o wykonywaniu tych środków, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nieletniego 24 lat.
5.
Wykonywanie środków wychowawczych, o których mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 2 i 5, po ukończeniu przez nieletniego 24 lat ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego 25 lat.
6.
Wykonywanie środka poprawczego po ukończeniu przez nieletniego 21 lat ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego wieku, do którego sąd rodzinny orzekł o wykonywaniu tego środka.
7.
Jeżeli środki wychowawcze zastosowano na podstawie art. 10 wiek sprawcy a odpowiedzialność karna § 4 Kodeksu karnego lub art. 5 wiek sprawcy a odpowiedzialność karna skarbowa § 2 Kodeksu karnego skarbowego, wykonywanie ich ustaje z mocy prawa z chwilą ukończenia przez nieletniego 21 lat.
8.
W przypadku powołania nieletniego do obowiązkowej zasadniczej służby wojskowej albo służby zastępczej wykonywanie środków wychowawczych ustaje z mocy prawa.
