Oddział 10 Umieszczenie w okręgowym ośrodku wychowawczym - Ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich

Art. 186. Umieszczenie w okręgowym ośrodku wychowawczym

1.

Środek wychowawczy, o którym mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 11, wykonuje się w okręgowym ośrodku wychowawczym:

1)

przeznaczonym dla nieletnich w normie intelektualnej;

2)

przeznaczonym dla nieletnich z niepełnosprawnością intelektualną.

2.

Okręgowy ośrodek wychowawczy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest przeznaczony dla nieletnich z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim oraz dla nieletnich z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym.

3.

Komórka organizacyjna Ministerstwa Sprawiedliwości wykonująca zadania z zakresu nadzoru pedagogicznego Ministra Sprawiedliwości nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi kieruje nieletniego do odpowiedniego okręgowego ośrodka wychowawczego na podstawie orzeczenia o zastosowaniu środka wychowawczego, o którym mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 11, oraz kompleksowej diagnozy osobowości nieletniego z uwzględnieniem możliwości psychofizycznych oraz indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych nieletniego, a w przypadku nieletniego posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – także z uwzględnieniem zaleceń zawartych w tym orzeczeniu.

Art. 187. Realizowanie systemów wychowawczych

W okręgowych ośrodkach wychowawczych wobec nieletnich realizuje się system wychowawczy:

1)

resocjalizacyjny;

2)

resocjalizacyjno-rewalidacyjny;

3)

resocjalizacyjno-terapeutyczny.

Art. 188. Procedury po przyjęciu do okręgowego ośrodka wychowawczego

1.

Po przyjęciu do okręgowego ośrodka wychowawczego niezwłocznie:

1)

zapoznaje się nieletniego z prawami i obowiązkami oraz zasadami pobytu w ośrodku oraz poucza o terminie i sposobie składania zażalenia, o którym mowa w art. 107 prawa nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich ust. 1 pkt 21;

2)

poddaje się nieletniego kontroli osobistej;

3)

poddaje się nieletniego badaniu na obecność w organizmie substancji psychoaktywnej;

4)

przeprowadza się z nieletnim rozmowę wstępną;

5)

poddaje się nieletniego wstępnym badaniom lekarskim i zabiegom higieniczno-sanitarnym;

6)

poddaje się nieletniego badaniom osobopoznawczym;

7)

można umieścić nieletniego w izbie adaptacyjnej.

2.

Nieletni przyjęty do okręgowego ośrodka wychowawczego przekazuje do depozytu dokumenty stwierdzające tożsamość, środki pieniężne, przedmioty wartościowe oraz przedmioty, których nie może posiadać w ośrodku.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do nieletniego przeniesionego z innego okręgowego ośrodka wychowawczego.

4.

Przepisy ust. 1 pkt 2, 3 i 7 oraz ust. 2 stosuje się, a przepis ust. 1 pkt 5 można stosować, do nieletniego po ucieczce z okręgowego ośrodka wychowawczego lub nieusprawiedliwionym niepowrocie z pobytu poza ośrodkiem, o którym mowa w art. 189 czasowe opuszczenie ośrodka przez nieletniego ust. 1. Nieletniego można poddać obserwacji psychologicznej lub pedagogicznej.

5.

Do kontroli osobistej nieletniego przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 2–5 i 7–11 oraz przepisy wydane na podstawie art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 12 stosuje się. Do badania na obecność w organizmie nieletniego substancji psychoaktywnej przepisy art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 2–10 oraz przepisy wydane na podstawie art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 11 stosuje się.

Art. 189. Czasowe opuszczenie ośrodka przez nieletniego

1.

Nieletni umieszczony w okręgowym ośrodku wychowawczym może czasowo opuścić ośrodek w przypadku:

1)

udzielenia nagrody, o której mowa w art. 197 metody nagradzania ust. 1 pkt 8, 11 lub 12;

2)

udzielenia przepustki okolicznościowej, o której mowa w ust. 2;

3)

wyrażenia zgody przez dyrektora ośrodka.

2.

W przypadku losowym dyrektor ośrodka może udzielić nieletniemu przepustki okolicznościowej na okres do 3 dni.

3.

Czasowe opuszczenie ośrodka w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przez nieletniego, wobec którego toczy się postępowanie w związku dopuszczeniem się czynu zabronionego, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

4.

Czasowe opuszczenie ośrodka w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przez nieletniego będącego wychowankiem placówki opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, rodziny zastępczej zawodowej, rodziny zastępczej niezawodowej albo rodzinnego domu dziecka, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w celu pobytu w tej placówce, rodzinie lub rodzinnym domu dziecka wymaga porozumienia odpowiednio z dyrektorem placówki opiekuńczo-wychowawczej, dyrektorem regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, rodziną zastępczą zawodową, rodziną zastępczą niezawodową albo prowadzącym rodzinny dom dziecka.

Art. 190. Kieszonkowe przysługujące nieletniemu

1.

Nieletni umieszczony w okręgowym ośrodku wychowawczym otrzymuje na własne wydatki kieszonkowe, wypłacane ze środków finansowych przeznaczonych na utrzymanie ośrodka.

2.

Wysokość kieszonkowego dla nieletniego wynosi miesięcznie 1,1% kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

3.

Nieletniemu, którego okres pobytu w ośrodku nie przekracza miesiąca, kieszonkowe przysługuje w wysokości proporcjonalnej do okresu jego pobytu w ośrodku w danym miesiącu.

Art. 191. Przeniesienie nieletniego do innego okręgowego ośrodka wychowawczego

1.

Przeniesienie nieletniego do innego okręgowego ośrodka wychowawczego tego samego rodzaju może nastąpić ze względów wychowawczych lub organizacyjnych na wniosek sędziego rodzinnego, dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, nieletniego, jego rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego.

2.

Przeniesienie nieletniej matki do domu dla matki i dziecka, o którym mowa w art. 135 organizowanie domów matki i dziecka ust. 1, następuje na wniosek nieletniej.

Art. 192. Obowiązek sporządzenia opinii psychologiczno-pedagogicznej o nieletnim umieszczonym w ośrodku

Na żądanie sądu rodzinnego okręgowy ośrodek wychowawczy sporządza opinię psychologiczno-pedagogiczną o nieletnim umieszczonym w ośrodku, obejmującą ocenę procesu resocjalizacji nieletniego i wnioski określające kierunki dalszych oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych lub terapeutycznych.

Art. 193. Pozostanie w ośrodku nieletniego zwalnianego z okręgowego ośrodka wychowawczego

W szczególnie uzasadnionym przypadku, na pisemny wniosek nieletniego zwalnianego z okręgowego ośrodka wychowawczego, dyrektor ośrodka może wyrazić zgodę na jego pozostanie w ośrodku na czas określony, nie dłuższy niż rok.

Art. 194. Udzielanie pomocy finansowej nieletniemu

Jeżeli nieletni zwalniany z okręgowego ośrodka wychowawczego nie posiada własnych pieniędzy i nie może uzyskać potrzebnej pomocy od rodziców lub opiekuna lub z innych źródeł, dyrektor ośrodka udziela mu pomocy finansowej lub materialnej w kwocie do wysokości kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

Art. 195. Udzielenie nagrody i stosowanie środka dyscyplinarnego

1.

Dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego może udzielić nieletniemu umieszczonemu w okręgowym ośrodku wychowawczym nagrody lub zastosować wobec niego środek dyscyplinarny.

2.

Udzielenie nagrody i stosowanie środka dyscyplinarnego nie może prowadzić do upokarzającego i poniżającego traktowania nieletniego.

Art. 196. Przypadki udzielania nagród

1.

Nagrody udziela się nieletniemu za:

1)

właściwą postawę i zachowanie;

2)

wyróżniające wykonywanie obowiązków;

3)

wzorowe przestrzeganie regulaminu okręgowego ośrodka wychowawczego;

4)

bardzo dobre wyniki w nauce albo znaczny wysiłek poniesiony dla uzyskania pozytywnych wyników;

5)

osiągnięcia w zakresie działalności społecznej, kulturalnej, oświatowej lub sportowej, a także za inne znaczące osiągnięcia.

2.

Nagroda może być również udzielona nieletniemu w celu zachęcenia go do poprawy zachowania.

3.

W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można udzielić jednorazowo więcej niż jedną nagrodę.

Art. 197. Metody nagradzania

1.

Nagrodą jest:

1)

pochwała;

2)

list pochwalny do rodziców albo opiekuna nieletniego;

3)

list pochwalny do sądu rodzinnego;

4)

zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt okręgowego ośrodka wychowawczego;

5)

nagroda rzeczowa lub pieniężna;

6)

zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby nieletniego;

7)

zgoda na skorzystanie z internetu;

8)

zgoda na udział w zajęciach kulturalnych, oświatowych lub sportowych organizowanych przez podmioty zewnętrzne poza okręgowym ośrodkiem wychowawczym;

9)

podwyższenie kieszonkowego na okres do 3 miesięcy do wysokości 4,5% kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa;

10)

skrócenie lub darowanie zastosowanego środka dyscyplinarnego;

11)

udzielenie przepustki na okres do 7 dni;

12)

udzielenie urlopu w wymiarze do 65 dni w danym roku kalendarzowym.

2.

W każdym czasie sędzia rodzinny może zastrzec, że udzielenie nagrody, o której mowa w ust. 1 pkt 11 i 12, wymaga jego zgody.

3.

Nieletniemu, wobec którego toczy się postępowanie w związku z dopuszczeniem się czynu zabronionego, nagrody, o której mowa w ust. 1 pkt 4, 7, 8, 11 i 12, udziela się za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

Art. 198. Nagroda w postaci przepustki lub urlopu

1.

Nagroda w postaci przepustki może być udzielona nieletniemu umieszczonemu w okręgowym ośrodku wychowawczym po upływie 1 miesiąca pobytu w ośrodku.

2.

Nagroda w postaci urlopu może być udzielona nieletniemu umieszczonemu w okręgowym ośrodku wychowawczym po upływie 2 miesięcy pobytu w ośrodku.

3.

Dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego może w przypadkach uzasadnionych wychowawczo, po zasięgnięciu opinii psychologa lub pedagoga i wychowawcy nieletniego, zaliczyć okres pobytu nieletniego w okręgowym ośrodku wychowawczym na podstawie art. 44 rodzaje środków tymczasowych pkt 6 oraz okres pobytu nieletniego w schronisku dla nieletnich, do okresu uprawniającego do otrzymania nagrody w postaci udzielenia urlopu lub przepustki.

Art. 199. Decyzja o udzieleniu nagrody nieletniemu ze wskazaniem przyczyn jej udzielenia

Decyzję o udzieleniu nagrody nieletniemu ze wskazaniem przyczyn jej udzielenia sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 200. Decyzja o uchyleniu nagrody nieletniemu

Jeżeli zostały ujawnione okoliczności wskazujące na to, że nagroda została udzielona nieletniemu niezasadnie, dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego uchyla decyzję o udzieleniu nagrody. Decyzję o uchyleniu nagrody nieletniemu sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu, a jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają – również innym osobom, oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 201. Przypadki stosowania środka dyscyplinarnego

1.

Środek dyscyplinarny stosuje się w przypadku:

1)

niewykonywania obowiązków wynikających z ustawy lub regulaminu okręgowego ośrodka wychowawczego;

2)

zachowania godzącego w dobro innych osób;

3)

ucieczki z ośrodka lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza ośrodkiem, o którym mowa w art. 189 czasowe opuszczenie ośrodka przez nieletniego ust. 1.

2.

Za jedno przewinienie stosuje się jeden środek dyscyplinarny. W przypadku gdy nieletni popełnił więcej przewinień, stosuje się jeden środek dyscyplinarny odpowiednio surowszy.

3.

Przy stosowaniu środka dyscyplinarnego uwzględnia się w szczególności rodzaj i okoliczności zachowania nieletniego, jego stosunek do tego zachowania, dotychczasową postawę, cechy osobowości i stan zdrowia nieletniego.

4.

Środek dyscyplinarny stosuje się niezwłocznie.

Art. 202. Rodzaje środka dyscyplinarnego

1.

Środkiem dyscyplinarnym jest:

1)

upomnienie;

2)

nagana;

3)

zawiadomienie rodziców albo opiekuna nieletniego o niewłaściwym zachowaniu nieletniego;

4)

zawiadomienie sądu rodzinnego o niewłaściwym zachowaniu nieletniego;

5)

cofnięcie zezwolenia albo nieudzielanie zezwolenia na rozmowy telefoniczne na koszt okręgowego ośrodka wychowawczego na okres do 1 miesiąca, z wyjątkiem rozmów z rodzicami albo opiekunem nieletniego;

6)

cofnięcie zgody na skorzystanie z internetu na okres do 1 miesiąca;

7)

cofnięcie zgody albo nieudzielanie zgody na udział w zajęciach kulturalnych, oświatowych lub sportowych organizowanych przez podmioty zewnętrzne poza okręgowym ośrodkiem wychowawczym na okres do 1 miesiąca.

2.

W przypadku ucieczki z okręgowego ośrodka wychowawczego lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza ośrodkiem, o którym mowa w art. 189 czasowe opuszczenie ośrodka przez nieletniego ust. 1, środkiem dyscyplinarnym jest również nieudzielanie nagrody, o której mowa w art. 197 metody nagradzania ust. 1 pkt 11 lub 12, przez okres nie dłuższy niż 3 miesiące.

Art. 203. Decyzja o zastosowaniu środka dyscyplinarnego ze wskazaniem przyczyn jego zastosowania

1.

Przed zastosowaniem środka dyscyplinarnego dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego albo upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny przyjmuje od nieletniego wyjaśnienia i uzyskuje stanowisko psychologa lub pedagoga z zespołu pomocy psychologiczno-pedagogicznej.

2.

Decyzję o zastosowaniu środka dyscyplinarnego ze wskazaniem przyczyn jego zastosowania sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu wraz z pouczeniem o prawie do złożenia skargi do sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad ośrodkiem oraz włącza się do akt osobowych nieletniego. Sędzia rodzinny sprawujący nadzór nad okręgowym ośrodkiem wychowawczym może uchylić decyzję dyrektora ośrodka.

Art. 204. Decyzja o uchyleniu, zawieszeniu, zamianie, skróceniu lub darowaniu środka dyscyplinarnego

1.

Jeżeli zostały ujawnione okoliczności wskazujące na to, że środek dyscyplinarny został zastosowany niezasadnie, dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego uchyla decyzję o zastosowaniu środka dyscyplinarnego.

2.

W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi, w szczególności jeżeli nieletni przeprosił pokrzywdzonego oraz naprawił szkodę, można zawiesić wykonanie środka dyscyplinarnego na okres do 1 miesiąca, zamienić go na inny, skrócić lub darować.

3.

Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania środka dyscyplinarnego nieletni dopuścił się ponownie przewinienia, zawieszony środek dyscyplinarny podlega wykonaniu, chyba że dyrektor ośrodka, ze względów wychowawczych, postanowi inaczej.

4.

Decyzję o uchyleniu, zawieszeniu, zamianie, skróceniu lub darowaniu środka dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu, a jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają – również innym osobom, oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 205. Praktyczna nauka zawodu w formie zajęć praktycznych, zajęcia przysposobienia do pracy w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy

1.

Nieletni umieszczony w okręgowym ośrodku wychowawczym odbywa praktyczną naukę zawodu w formie zajęć praktycznych organizowaną w warsztatach szkolnych prowadzonych przez szkołę działającą w okręgowym ośrodku wychowawczym.

2.

Nieletni umieszczony w okręgowym ośrodku wychowawczym odbywa zajęcia przysposobienia do pracy w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy organizowane w szkole działającej w okręgowym ośrodku wychowawczym.

Art. 206. Organizowanie kształcenia ustawicznego

1.

W okręgowych ośrodkach wychowawczych może być organizowane kształcenie ustawiczne.

2.

W celu organizowania nieletnim pracy sprzyjającej zdobywaniu kwalifikacji zawodowych przy okręgowych ośrodkach wychowawczych mogą działać stowarzyszenia, fundacje, spółdzielnie socjalne lub inne podmioty, których celem statutowym jest aktywizacja zawodowa lub pomoc w readaptacji społecznej nieletnich.

Art. 207. Zatrudnienie nieletniego poza okręgowym ośrodkiem wychowawczym

Nieletni umieszczony w okręgowym ośrodku wychowawczym może zostać zatrudniony poza ośrodkiem, za zgodą dyrektora ośrodka, na zasadach określonych w przepisach prawa pracy. Dyrektor ośrodka zawiadamia sąd rodzinny o zatrudnieniu nieletniego poza okręgowym ośrodkiem wychowawczym.

Art. 208. Stosowanie przepisu Kodeksu pracy

Do czasu pracy nieletniego stosuje się przepis art. 202 wymiar czasu pracy młodocianego ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465), zwanej dalej „Kodeksem pracy”.

Art. 209. Ustalanie należności za pracę

1.

Należność nieletniego za pracę ustala się według zasad wynagradzania pracowników za pracę tego rodzaju, którą wykonuje nieletni.

2.

Za prace porządkowe wykonywane przez nieletniego na rzecz okręgowego ośrodka wychowawczego w wymiarze nieprzekraczającym 30 godzin miesięcznie nieletniemu nie przysługuje wynagrodzenie.

3.

Za wykonywane prace nieodpłatne, o których mowa w ust. 2, mogą być nieletniemu udzielane nagrody.

4.

Za prace porządkowe na rzecz ośrodka nie uznaje się czynności związanych z utrzymywaniem czystości i porządku w pomieszczeniach, w których nieletni przebywa, prac wykonywanych w ramach praktycznej nauki zawodu, zajęć przysposobienia do pracy oraz kształcenia ustawicznego.

Art. 210. Wliczanie okresów pracy wykonywanej przez nieletniego w trakcie wykonywania środka wychowawczego w postaci umieszczenia w okręgowym ośrodku wychowawczym do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze

Okresy pracy wykonywanej przez nieletniego w trakcie wykonywania środka wychowawczego w postaci umieszczenia w okręgowym ośrodku wychowawczym, z wyjątkiem prac, o których mowa w art. 209 ustalanie należności za pracę ust. 2, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

Art. 211. Rozporządzenie określające szczegółowy tryb kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z okręgowych ośrodków wychowawczych, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych ośrodkach

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z okręgowych ośrodków wychowawczych, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych ośrodkach, formę i zakres porozumienia dyrektora ośrodka z duchownym kościoła lub innego związku wyznaniowego, do którego nieletni należą, dotyczącego uczestniczenia przez nieletnich w wykonywaniu praktyk religijnych i korzystaniu przez nich z posług religijnych oraz sposób realizacji tego porozumienia, mając na uwadze konieczność zapewnienia skuteczności oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych i terapeutycznych wobec nieletnich, właściwych warunków pobytu nieletnich w ośrodkach, przestrzegania praw nieletnich oraz sprawnego wykonywania orzeczeń.

Art. 212. Wykonywanie środka leczniczego

Środek leczniczy wykonuje się w zakładzie leczniczym dysponującym warunkami:

1)

podstawowego zabezpieczenia;

2)

wzmocnionego zabezpieczenia;

3)

maksymalnego zabezpieczenia.

Art. 213. Przeznaczenie zakładu leczniczego dla nieletnich, wobec których nie stwierdza się potrzeby zastosowania niektórych zabezpieczeń

Zakład leczniczy dysponujący warunkami podstawowego zabezpieczenia jest przeznaczony dla nieletnich, wobec których nie stwierdza się potrzeby zastosowania zabezpieczeń, o których mowa w art. 214 przeznaczenie zakładu leczniczego dysponującego warunkami wzmocnionego zabezpieczenia i art. 215 przeznaczenie zakładu leczniczego dysponującego warunkami maksymalnego zabezpieczenia.

Art. 214. Przeznaczenie zakładu leczniczego dysponującego warunkami wzmocnionego zabezpieczenia

Zakład leczniczy dysponujący warunkami wzmocnionego zabezpieczenia jest przeznaczony dla nieletnich:

1)

których zachowania zagrażające życiu lub zdrowiu własnemu lub innych osób lub powodujące niszczenie mienia nie będą mogły być opanowane w zakładzie leczniczym dysponującym warunkami podstawowego zabezpieczenia;

2)

jeżeli nie jest możliwe zapobieżenie ich samowolnemu oddaleniu się z zakładu leczniczego dysponującego warunkami podstawowego zabezpieczenia, a mogą oni stwarzać znaczne zagrożenie poza tym zakładem.

Art. 215. Przeznaczenie zakładu leczniczego dysponującego warunkami maksymalnego zabezpieczenia

Zakład leczniczy dysponujący warunkami maksymalnego zabezpieczenia jest przeznaczony dla nieletnich:

1)

których powtarzające się zachowania zagrażające życiu lub zdrowiu własnemu lub innych osób lub powodujące niszczenie mienia nie będą mogły być opanowane w zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego zabezpieczenia;

2)

jeżeli nie jest możliwe zapobieżenie ich samowolnemu oddaleniu się z zakładu leczniczego dysponującego warunkami wzmocnionego zabezpieczenia, a mogą oni stwarzać znaczne zagrożenie poza tym zakładem.

Art. 216. Komisja do spraw środka leczniczego dla nieletnich

1.

W celu zapewnienia właściwego miejsca wykonywania środka leczniczego minister właściwy do spraw zdrowia powołuje komisję do spraw środka leczniczego dla nieletnich.

2.

Członkiem komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich może być osoba, która:

1)

posiada obywatelstwo polskie, obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obywatelstwo państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w tych przepisach;

2)

korzysta z pełni praw publicznych;

3)

nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

4)

posiada wykształcenie wyższe lub wykształcenie wyższe zawodowe.

3.

Do zadań komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich należy:

1)

wydawanie opinii dla właściwych sądów;

2)

analiza dostępnej dokumentacji, w tym dokumentacji medycznej, w zakresie, o którym mowa w pkt 1;

3)

analiza informacji o liczbie dostępnych miejsc w zakładach leczniczych przeznaczonych do wykonywania środka leczniczego;

4)

wizytacja i ocena zakładów leczniczych przeznaczonych do wykonywania środka leczniczego.

4.

W opinii, o której mowa w ust. 3 pkt 1, komisja do spraw środka leczniczego dla nieletnich wskazuje odpowiedni dla nieletniego zakład leczniczy, uwzględniając zakres świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w danym zakładzie oraz warunki zabezpieczenia, o których mowa w art. 212 wykonywanie środka leczniczego. Opinia zawiera uzasadnienie.

5.

Wskazując odpowiedni dla nieletniego zakład leczniczy, komisja do spraw środka leczniczego dla nieletnich bierze pod uwagę:

1)

stan zdrowia psychicznego, fizycznego i somatycznego nieletniego;

2)

uzależnienie nieletniego;

3)

związek pomiędzy zaburzeniami psychicznymi a zachowaniami niebezpiecznymi;

4)

przebieg i wyniki dotychczasowego leczenia lub rehabilitacji;

5)

szczególne wskazania do postępowania leczniczego lub rehabilitacyjnego;

6)

miejsce zamieszkania albo pobytu nieletniego, chyba że ze względów zdrowotnych lub organizacyjnych nie jest to możliwe.

6.

Za sporządzenie opinii, o której mowa w ust. 3 pkt 1, członkom komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich przysługuje wynagrodzenie oraz zwrot poniesionych przez nich niezbędnych wydatków na zasadach określonych w art. 89 wynagrodzenie biegłego ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Członkowie komisji mają prawo do zwrotu kosztów przejazdu na posiedzenia komisji lub w celu wizytacji zakładu leczniczego na zasadach określonych w przepisach dotyczących podróży służbowych na terenie kraju.

Art. 217. Postanowienie określające rodzaj zakładu leczniczego oraz miejsce wykonywania środka leczniczego

Po otrzymaniu opinii komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich, sąd rodzinny określa rodzaj zakładu leczniczego oraz miejsce wykonywania środka leczniczego. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 218. Polecenie doprowadzenie albo przewóz nieletniego do określonego zakładu leczniczego

1.

Po określeniu rodzaju zakładu leczniczego sędzia rodzinny poleca doprowadzenie albo przewóz nieletniego do określonego zakładu leczniczego.

2.

Sędzia rodzinny może zezwolić rodzicom albo opiekunowi nieletniego na jego doprowadzenie do określonego zakładu leczniczego. W innym przypadku przewóz nieletniego do określonego zakładu leczniczego zapewnia na polecenie sędziego rodzinnego zakład leczniczy, w którym ma być wykonywany środek leczniczy. W uzasadnionych przypadkach w razie potrzeby sędzia rodzinny może polecić doprowadzenie nieletniego do określonego zakładu leczniczego przez Policję przy zapewnieniu przez kierownika zakładu leczniczego transportu sanitarnego odpowiadającego wymaganiom określonym dla zespołu ratownictwa medycznego po powiadomieniu kierownika zakładu leczniczego przez Policję o miejscu, dniu oraz godzinie planowanego transportu.

Art. 219. Przekazanie sprawy w zakresie wykonywania środka leczniczego

Po otrzymaniu zawiadomienia o przyjęciu nieletniego do zakładu leczniczego, sąd rodzinny przekazuje sprawę w zakresie wykonywania środka leczniczego sądowi rodzinnemu, o którym mowa w art. 91 wykonywanie środka leczniczego ust. 2. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie nie przysługuje zażalenie.

Art. 220. Opinia o stanie zdrowia nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym i o postępach w leczeniu

1.

Kierownik zakładu leczniczego, nie rzadziej niż co 6 miesięcy, przesyła do sądu rodzinnego opinię o stanie zdrowia nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym i o postępach w leczeniu.

2.

Kierownik zakładu leczniczego niezwłocznie przesyła do sądu rodzinnego opinię, o której mowa w ust. 1, jeżeli uzna, że w związku ze zmianą stanu zdrowia nieletniego jego dalsze pozostawanie w zakładzie leczniczym nie jest konieczne.

3.

Sąd rodzinny może w każdym czasie żądać opinii, o której mowa w ust. 1.

4.

Sąd rodzinny, nie rzadziej niż co 6 miesięcy, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 – niezwłocznie, orzeka w przedmiocie dalszego pobytu nieletniego w zakładzie leczniczym.

5.

Na wniosek nieletniego sąd rodzinny zarządza doprowadzenie nieletniego na posiedzenie w sprawie, o której mowa w ust. 4, chyba że z uwagi na stan zdrowia nieletniego jego udział w posiedzeniu byłby niewskazany, albo sąd uzna za wystarczającą obecność obrońcy i złożenie przez nieletniego oświadczenia na piśmie. Nieletniego poucza się o prawie złożenia wniosku o doprowadzenie na posiedzenie oraz złożenia oświadczenia na piśmie.

6.

W przypadku gdy dalsze pozostawanie nieletniego w zakładzie leczniczym nie jest konieczne, postanowienie, o którym mowa w ust. 4, może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

7.

Wobec nieletniego zwalnianego z zakładu leczniczego sąd rodzinny stosuje w razie potrzeby środki wychowawcze.

8.

Po zastosowaniu środka wychowawczego sąd rodzinny przekazuje sprawę właściwemu sądowi rodzinnemu. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym. Na postanowienie nie przysługuje zażalenie.

9.

Za sporządzenie opinii, o której mowa w ust. 1, nie przysługuje wynagrodzenie.

Art. 221. Przeniesienie nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym do innego zakładu leczniczego

1.

Przeniesienie nieletniego do innego zakładu leczniczego dysponującego odpowiednimi zabezpieczeniami oraz odpowiednimi możliwościami leczniczymi lub rehabilitacyjnymi może nastąpić ze względów leczniczych lub rehabilitacyjnych na wniosek kierownika zakładu leczniczego, nieletniego, jego rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego, na podstawie postanowienia sądu rodzinnego. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

2.

Do przeniesienia nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym do innego zakładu leczniczego przepisy art 212–219 stosuje się.

Art. 222. Obowiązek zawiadamiania komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich o przyjęciu nieletniego do zakładu leczniczego, jak również o każdej zmianie tego zakładu oraz o terminie zwolnienia i zwolnieniu nieletniego z zakładu

O przyjęciu nieletniego do zakładu leczniczego, jak również o każdej zmianie tego zakładu oraz o terminie zwolnienia i zwolnieniu nieletniego z zakładu, kierownik zakładu leczniczego niezwłocznie zawiadamia także komisję do spraw środka leczniczego dla nieletnich.

Art. 223. Procedury obowiązujące po przyjęciu do zakładu leczniczego nieletniego

1.

Po przyjęciu do zakładu leczniczego nieletniego niezwłocznie:

1)

poddaje się badaniu lekarskiemu w celu oceny aktualnego stanu zdrowia psychicznego, fizycznego i somatycznego;

2)

zapoznaje się z prawami i obowiązkami oraz zasadami pobytu w zakładzie oraz poucza o terminie i sposobie składania zażalenia, o którym mowa w art. 107 prawa nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich ust. 1 pkt 21;

3)

poddaje się kontroli pobieżnej, a w uzasadnionych przypadkach kontroli osobistej;

4)

poddaje się badaniu na obecność w organizmie substancji psychoaktywnej;

5)

poddaje się zabiegom higieniczno-sanitarnym, jeżeli ich przeprowadzenie zostało zalecone przez osobę wykonującą zawód medyczny.

2.

Nieletni przyjęty do zakładu leczniczego przekazuje do depozytu dokumenty stwierdzające tożsamość, środki pieniężne, przedmioty wartościowe oraz przedmioty, których nie może posiadać w zakładzie.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do nieletniego przeniesionego z innego zakładu leczniczego oraz do nieletniego po ucieczce z zakładu lub nieusprawiedliwionym niepowrocie z pobytu poza zakładem, o którym mowa w art. 227 zezwolenie na czasowy pobyt poza zakładem pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania ust. 1 i art. 228 przepustka okolicznościowa.

4.

Do kontroli osobistej nieletniego przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 2–5 i 7–11 oraz przepisy wydane na podstawie art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 12 stosuje się. Do badania na obecność w organizmie nieletniego substancji psychoaktywnej przepisy art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 2–5, 8 i 10 oraz przepisy wydane na podstawie art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 11 stosuje się.

Art. 224. Obejmowanie nieletniego zaplanowanym i zindywidualizowanym postępowaniem, w szczególności leczniczym, psychoterapeutycznym i socjoterapeutycznym oraz rehabilitacyjnym

Nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym obejmuje się zaplanowanym i zindywidualizowanym postępowaniem, w szczególności leczniczym, psychoterapeutycznym i socjoterapeutycznym oraz rehabilitacyjnym, mającym na celu poprawę stanu zdrowia i zachowania w stopniu umożliwiającym powrót do życia w społeczeństwie i dalsze leczenie w warunkach poza zakładem leczniczym.

Art. 225. Obowiązki nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym

Nieletni umieszczony w zakładzie leczniczym ma obowiązek:

1)

aktywnego uczestniczenia w postępowaniu, o którym mowa w art. 224 obejmowanie nieletniego zaplanowanym i zindywidualizowanym postępowaniem, w szczególności leczniczym, psychoterapeutycznym i socjoterapeutycznym oraz rehabilitacyjnym;

2)

powrotu do zakładu leczniczego po udzieleniu zezwolenia na czasowy pobyt poza tym zakładem lub po udzieleniu przepustki okolicznościowej;

3)

przekazywania do depozytu dokumentów stwierdzających tożsamość, środków pieniężnych, przedmiotów wartościowych oraz przedmiotów, których nie może posiadać w zakładzie leczniczym na zasadach określonych w niniejszej ustawie;

4)

poddania się badaniom na obecność w organizmie substancji psychoaktywnej w przypadkach określonych w niniejszej ustawie;

5)

poddania się kontroli pobieżnej lub kontroli osobistej w przypadkach określonych w niniejszej ustawie.

Art. 226. Prawo do korzystania z własnej odzieży, bielizny i obuwia

1.

Nieletni umieszczony w zakładzie leczniczym korzysta z własnej odzieży, bielizny i obuwia.

2.

Prawo, o którym mowa w ust. 1, może być czasowo ograniczone, jeżeli przedmioty, o których mowa w ust. 1, nie nadają się do użytku lub ich używanie jest niedopuszczalne ze względów higienicznych albo ze względów bezpieczeństwa. W takim przypadku nieletniego wyposaża się w przedmioty w niezbędnym zakresie.

Art. 227. Zezwolenie na czasowy pobyt poza zakładem pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania

1.

Nieletniemu umieszczonemu w zakładzie leczniczym, o którym mowa w art. 212 wykonywanie środka leczniczego pkt 1, można udzielić zezwolenia na czasowy pobyt poza zakładem pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania, jeżeli jest to uzasadnione względami terapeutycznymi lub ważnymi względami rodzinnymi, a niebezpieczeństwo, że nieletni przebywający poza zakładem dopuści się czynu zabronionego lub zagrozi życiu lub zdrowiu własnemu lub innych osób, jest nieznaczne.

2.

Zezwolenia udziela się na okres nieprzekraczający 3 dni. W szczególnie uzasadnionym przypadku można udzielić zezwolenia na okres nieprzekraczający 7 dni.

3.

Zezwolenia udziela kierownik zakładu leczniczego po uzyskaniu opinii lekarza prowadzącego. O udzieleniu zezwolenia kierownik zakładu leczniczego niezwłocznie informuje sąd rodzinny oraz rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego.

4.

Udzielenie zezwolenia nieletniemu, wobec którego toczy się postępowanie w związku z dopuszczeniem się czynu zabronionego, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

5.

Jeżeli nieletni nie powróci do zakładu z upływem okresu, na który udzielono zezwolenia, sędzia rodzinny niezwłocznie zobowiązuje osobę, o której mowa w ust. 1, rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego do doprowadzenia nieletniego w wyznaczonym terminie do zakładu. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu sąd rodzinny niezwłocznie zarządza zatrzymanie nieletniego przez Policję oraz doprowadzenie go do zakładu. Nieletniego doprowadza Policja w asyście lekarza, pielęgniarki albo ratownika medycznego. Asysta lekarza, pielęgniarki albo ratownika medycznego przysługuje bezpłatnie w związku z realizacją świadczenia gwarantowanego w określonym zakładzie leczniczym.

6.

Nieletniemu, który nie powrócił do zakładu z upływem okresu, na który udzielono zezwolenia, można udzielić ponownego zezwolenia na czasowy pobyt poza zakładem, jednak nie wcześniej niż po upływie 3 miesięcy od dnia jego powrotu do zakładu.

Art. 228. Przepustka okolicznościowa

W przypadku losowym kierownik zakładu leczniczego może udzielić nieletniemu umieszczonemu w zakładzie leczniczym przepustki okolicznościowej na okres do 3 dni pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania. Przepisy art. 227 zezwolenie na czasowy pobyt poza zakładem pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania ust. 3–5 stosuje się.

Art. 229. Przechowywanie dokumentacji dotyczącej nieletniego, która nie stanowi dokumentacji medycznej

Posiadaną przez zakład leczniczy dokumentację dotyczącą nieletniego, która nie stanowi dokumentacji medycznej, przechowuje się tak jak prowadzoną przez ten zakład dokumentację medyczną, chyba że niniejsza ustawa stanowi inaczej.

Art. 230. Decyzja o skierowaniu nieletniego do innego zakładu leczniczego właściwego ze względu na stan jego zdrowia

1.

Lekarz podejmuje decyzję o skierowaniu nieletniego do innego zakładu leczniczego właściwego ze względu na stan jego zdrowia, jeżeli u nieletniego, wobec którego wykonywany jest środek leczniczy, przyjmowanego do określonego zakładu leczniczego albo umieszczonego w takim zakładzie, wystąpią zaburzenia pourazowe, powypadkowe lub inne choroby i odpowiednie do stanu zdrowia nieletniego świadczenia opieki zdrowotnej nie mogą być udzielone w tym zakładzie.

2.

W przypadku przyjęcia nieletniego do innego zakładu leczniczego, o którym mowa w ust. 1, kierownik zakładu leczniczego niezwłocznie zawiadamia o tym sąd rodzinny, komisję do spraw środka leczniczego dla nieletnich, rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego oraz informuje o przyczynie podjętej decyzji.

Art. 231. Stosowanie przepisów ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy z dnia 6 listopada

1.

Do wykonywania środka leczniczego oraz do nieletniego umieszczonego w zakładzie leczniczym w celu realizacji tego środka, w zakresie nieuregulowanym niniejszą ustawą, stosuje się przepisy ustawy z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2023 r. poz. 2151), ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2024 r. poz. 581).

2.

Nieletniemu zapewnia się warunki do realizacji obowiązku szkolnego i obowiązku nauki na zasadach określonych w art. 128 korzystanie z pomieszczeń podmiotu leczniczego lub jednostki pomocy społecznej dla prowadzenia zajęć edukacyjnych i wychowawczych ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

Art. 232. Rozporządzenie określające szczegółowy tryb umieszczania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z zakładów leczniczych, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych zakładach

Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb umieszczania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z zakładów leczniczych, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych zakładach oraz warunki zabezpieczenia zakładów leczniczych dysponujących warunkami wzmocnionego i maksymalnego zabezpieczenia, a także tryb powoływania i odwoływania członków komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich, jej skład, sposób działania i sposób postępowania z przekazaną komisji dokumentacją, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwych warunków pobytu nieletnich w zakładach leczniczych, odpowiedniego leczenia, rehabilitacji i postępowania terapeutycznego wobec nieletnich, zapobiegania samowolnemu oddalaniu się nieletnich z zakładu leczniczego oraz przeciwdziałania zachowaniom zagrażającym życiu lub zdrowiu lub powodującym niszczenie mienia, przestrzegania ich praw oraz sprawnego wykonywania orzeczeń, oraz uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji zadań komisji i właściwego zabezpieczenia danych i informacji zawartych w dokumentacji dotyczącej nieletnich.

Art. 233. Określenie rodzaju zakładu poprawczego, w którym ma być wykonywany środek poprawczy

Sąd rodzinny, kierując do wykonania orzeczenie o umieszczeniu nieletniego w zakładzie poprawczym, może określić rodzaj zakładu poprawczego, w którym ma być wykonywany ten środek. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 234. Odroczenie lub przerwanie wykonywania środka poprawczego w przypadku choroby nieletniego lub z innych ważnych przyczyn

1.

Sąd rodzinny może na czas określony odroczyć lub przerwać wykonywanie środka poprawczego w przypadku choroby nieletniego lub z innych ważnych przyczyn.

2.

Sąd rodzinny może odwołać odroczenie lub przerwę wykonywania środka poprawczego w przypadku ustania przyczyny, dla której zostały udzielone, lub gdy nieletni nie korzysta z odroczenia lub przerwy w celu, w jakim zostały udzielone, albo rażąco narusza porządek prawny.

Art. 235. Warunkowe odstąpienie od wykonania orzeczenia

1.

Jeżeli po wydaniu orzeczenia o umieszczeniu nieletniego w zakładzie poprawczym, a przed umieszczeniem go w takim zakładzie albo po upływie okresu odroczenia lub przerwy wykonywania środka poprawczego w zachowaniu nieletniego nastąpiła istotna poprawa, sąd rodzinny może warunkowo odstąpić od wykonania orzeczenia.

2.

Wobec nieletniego, o którym mowa w art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 6, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

3.

Warunkowe odstąpienie od wykonania orzeczenia następuje na okres próby do lat 3. Okres próby nie może jednak trwać dłużej niż do ukończenia przez nieletniego 21 lat. W okresie próby sąd rodzinny stosuje wobec nieletniego środki wychowawcze.

4.

Jeżeli w okresie próby nieletni dopuścił się czynu karalnego lub jego zachowanie wskazuje na dalszą demoralizację, lub uchyla się od wykonywania środka wychowawczego, sąd rodzinny może odwołać warunkowe odstąpienie od wykonania orzeczenia i zarządzić umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym.

5.

W przypadku dopuszczenia się przez nieletniego czynu karalnego określonego w art. 134 zamach na życie Prezydenta RP, art. 148 zabójstwo § 1, 2 lub 3, art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub 3, art. 163 sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego § 1 lub 3, art. 166 przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym albo publicznym środkiem transportu lądowego, art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 3, art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a, 3, 4 lub 5, art. 223 czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną § 2, art. 252 wzięcie lub przetrzymywanie zakładnika § 1 lub 2 lub w art. 280 rozbój Kodeksu karnego i braku podstaw do rozpoznania sprawy przez sąd właściwy według przepisów Kodeksu postępowania karnego sąd rodzinny odwołuje warunkowe odstąpienie od wykonania orzeczenia i zarządza umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym.

6.

Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 3 miesięcy nie nastąpiło odwołanie warunkowego odstąpienia od wykonania orzeczenia, orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie poprawczym z mocy prawa uważa się za niebyłe.

Art. 236. Przerwanie wykonywania środka poprawczego i zastosowanie środka leczniczego

1.

Jeżeli w toku wykonywania środka poprawczego okaże się, że wobec nieletniego należy zastosować środek leczniczy, sąd rodzinny może przerwać wykonywanie środka poprawczego i zastosować środek leczniczy.

2.

Przed zwolnieniem nieletniego z zakładu leczniczego sąd rodzinny wykonujący środek leczniczy zawiadamia o tym sąd rodzinny.

Art. 237. Warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego

1.

Sąd rodzinny może warunkowo zwolnić nieletniego z zakładu poprawczego, jeżeli postępy w jego wychowaniu pozwalają przypuszczać, że po zwolnieniu z zakładu nieletni będzie przestrzegał porządku prawnego i zasad współżycia społecznego.

2.

Warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego nie może nastąpić wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym. Do tego okresu sąd może zaliczyć okres pobytu nieletniego w schronisku dla nieletnich.

3.

Warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego następuje na okres próby do lat 3. Okres próby nie może jednak trwać dłużej niż do ukończenia przez nieletniego 21 lat, a wobec nieletniego, o którym mowa w art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 6 – niż do ukończenia przez nieletniego 24 lat. W okresie próby sąd rodzinny stosuje wobec nieletniego środki wychowawcze.

4.

Jeżeli w okresie próby nieletni dopuścił się czynu karalnego lub jego zachowanie wskazuje na dalszą demoralizację, lub uchyla się od wykonywania środka wychowawczego, sąd rodzinny może odwołać warunkowe zwolnienie i zarządzić umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym.

5.

W przypadku dopuszczenia się przez nieletniego czynu karalnego określonego w art. 134 zamach na życie Prezydenta RP, art. 148 zabójstwo § 1, 2 lub 3, art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub 3, art. 163 sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego § 1 lub 3, art. 166 przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym albo publicznym środkiem transportu lądowego, art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 3, art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a, 3, 4 lub 5, art. 223 czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną § 2, art. 252 wzięcie lub przetrzymywanie zakładnika § 1 lub 2 lub w art. 280 rozbój Kodeksu karnego i braku podstaw do rozpoznania sprawy przez sąd właściwy według przepisów Kodeksu postępowania karnego sąd rodzinny odwołuje warunkowe zwolnienie i zarządza umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym.

6.

Jeżeli w okresie próby i w ciągu dalszych 3 miesięcy nie nastąpiło odwołanie warunkowego zwolnienia, orzeczenie o umieszczeniu w zakładzie poprawczym z mocy prawa uważa się za niebyłe.

7.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się przez okres roku od dnia ponownego umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym orzeczonego na podstawie ust. 5.

8.

Ponowny wniosek o warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego, złożony przez nieletniego, jego rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego, przed upływem 6 miesięcy od dnia wydania postanowienia o odmowie warunkowego zwolnienia, sąd rodzinny pozostawia bez rozpoznania. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 238. Wykonywanie środka poprawczego po ukończeniu przez nieletniego 21 lat

1.

Wobec nieletniego, o którym mowa w art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 6 pkt 1, sąd rodzinny orzeka o:

1)

wykonywaniu środka poprawczego po ukończeniu przez nieletniego 21 lat, do ukończenia przez nieletniego określonego wieku, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nieletniego 24 lat, jeżeli dotychczasowe wyniki procesu resocjalizacji nie przyniosły oczekiwanego rezultatu i nieletni nadal wymaga oddziaływań resocjalizacyjnych albo

2)

zastosowaniu wobec nieletniego zwalnianego z zakładu poprawczego po ukończeniu 21 lat środka wychowawczego, o którym mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 2 lub 5, do ukończenia przez nieletniego określonego wieku, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nieletniego 24 lat, jeżeli dotychczasowe wyniki procesu resocjalizacji wskazują na potrzebę wsparcia nieletniego w kierunku dalszego nabywania i utrwalania postaw społecznie pożądanych.

2.

Postanowienie w przedmiocie, o którym mowa w ust. 1, sąd rodzinny wydaje po przeprowadzeniu rozprawy. Sąd rodzinny wyznacza rozprawę najpóźniej na 6 miesięcy przed ukończeniem przez nieletniego 21 lat.

3.

Sąd rodzinny:

1)

zwraca się o sporządzenie opinii psychologiczno-pedagogicznej, o której mowa w art. 255 sporządzanie opinii psychologiczno-pedagogicznej o nieletnim umieszczonym w zakładzie poprawczym;

2)

w celu ustalenia danych dotyczących środowiska rodzinnego nieletniego oraz jego możliwości zatrudnienia lub nauki w przypadku opuszczenia zakładu poprawczego zleca kuratorowi sądowemu przeprowadzenie wywiadu środowiskowego;

3)

w razie potrzeby uzyskuje opinię o stanie zdrowia psychicznego nieletniego, o której mowa w art. 65 zarządzenie badania przez lekarzy psychiatrów ust. 1;

4)

w razie potrzeby uzyskuje opinię biegłego lub biegłych innych specjalności.

Art. 239. Orzeczenie środka wychowawczego po ukończeniu 21 lat

1.

W szczególnie uzasadnionym przypadku sąd rodzinny, z urzędu lub na wniosek dyrektora zakładu poprawczego, może orzec wobec nieletniego zwalnianego z zakładu poprawczego po ukończeniu 21 lat środek wychowawczy, o którym mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 2 lub 5, do ukończenia przez nieletniego określonego wieku, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nieletniego 24 lat.

2.

W szczególnie uzasadnionym przypadku sąd rodzinny, z urzędu lub na wniosek dyrektora zakładu poprawczego, może orzec wobec nieletniego zwalnianego z zakładu poprawczego po ukończeniu 24 lat środek wychowawczy, o którym mowa w art. 7 rodzaje środków wychowawczych pkt 2 lub 5, do ukończenia przez nieletniego 25 lat.

3.

Postanowienie w przedmiocie, o którym mowa w ust. 1 i 2, sąd rodzinny wydaje po przeprowadzeniu rozprawy. Sąd rodzinny wyznacza rozprawę najpóźniej na 6 miesięcy przed ukończeniem przez nieletniego odpowiednio 21 lat albo 24 lat.

4.

Sąd rodzinny:

1)

zwraca się o sporządzenie opinii psychologiczno-pedagogicznej, o której mowa w art. 255 sporządzanie opinii psychologiczno-pedagogicznej o nieletnim umieszczonym w zakładzie poprawczym;

2)

w celu ustalenia danych dotyczących środowiska rodzinnego nieletniego oraz jego możliwości zatrudnienia lub nauki w przypadku opuszczenia zakładu poprawczego zleca kuratorowi sądowemu przeprowadzenie wywiadu środowiskowego;

3)

w razie potrzeby uzyskuje opinię o stanie zdrowia psychicznego nieletniego, o której mowa w art. 65 zarządzenie badania przez lekarzy psychiatrów ust. 1;

4)

w razie potrzeby uzyskuje opinię biegłego lub biegłych innych specjalności.

Art. 240. Wszczynanie postępowania w sprawie nieletniego, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie dopuszczenia się przez nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym przed ukończeniem 17 lat czynu karalnego

1.

Sąd rodzinny wszczyna postępowanie w sprawie nieletniego, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie dopuszczenia się przez nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym przed ukończeniem 17 lat czynu karalnego, o którym mowa w art. 1 zakres stosowania przepisów ustawy ust. 2 pkt 2 lit. a.

2.

W postanowieniu kończącym postępowanie w sprawie, o której mowa w ust. 1, sąd rodzinny stwierdza, czy nieletni dopuścił się czynu karalnego.

3.

W przypadku braku podstaw do rozpoznania sprawy przez sąd właściwy według przepisów Kodeksu postępowania karnego i stwierdzenia dopuszczenia się przez nieletniego czynu karalnego określonego w art. 134 zamach na życie Prezydenta RP, art. 148 zabójstwo § 1, 2 lub 3, art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub 3, art. 163 sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego § 1 lub 3, art. 166 przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym albo publicznym środkiem transportu lądowego, art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 3, art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a, 3, 4 lub 5, art. 223 czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną § 2, art. 252 wzięcie lub przetrzymywanie zakładnika § 1 lub 2 lub w art. 280 rozbój Kodeksu karnego sąd rodzinny orzeka także w przedmiocie przeniesienia nieletniego do zakładu poprawczego o wzmożonym nadzorze wychowawczym oraz zagrożenia przedłużeniem albo przedłużenia wykonywania środka poprawczego, stosownie do art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 6.

4.

Odpis prawomocnego postanowienia, o którym mowa w ust. 2, sąd rodzinny przesyła dyrektorowi zakładu poprawczego w celu zastosowania wobec nieletniego środka dyscyplinarnego.

5.

W przypadku, o którym mowa w ust. 3, do czasu prawomocnego zakończenia postępowania nieletniego umieszcza się w schronisku dla nieletnich.

6.

Przepisu art. 237 warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego ust. 1 nie stosuje się przez okres roku od dnia przeniesienia nieletniego do zakładu poprawczego o wzmożonym nadzorze wychowawczym orzeczonego na podstawie ust. 3.

Art. 241. Wykonywanie kary pozbawienia wolności nieletniego, wobec którego orzeczono umieszczenie w zakładzie poprawczym

Jeżeli nieletni, wobec którego orzeczono umieszczenie w zakładzie poprawczym, został skazany na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, wykonuje się karę pozbawienia wolności. Sąd rodzinny umarza postępowanie wykonawcze. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 242. Odroczenie wykonania kary orzeczonej wobec nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym

1.

Jeżeli nieletni, wobec którego orzeczono umieszczenie w zakładzie poprawczym, został skazany na karę grzywny, karę ograniczenia wolności, karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę aresztu, wykonanie tej kary ulega odroczeniu do chwili zwolnienia nieletniego z zakładu poprawczego. Przed zwolnieniem nieletniego z zakładu poprawczego sąd rodzinny orzeka, czy wykonać tę karę, czy odstąpić od jej wykonania. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

2.

Do zastępczej kary pozbawienia wolności oraz zastępczej kary aresztu przepis ust. 1 stosuje się.

Art. 243. Zakłady poprawcze, w których wykonuje się środek poprawczy

1.

Środek poprawczy wykonuje się w zakładzie poprawczym:

1)

otwartym;

2)

półotwartym;

3)

zamkniętym;

4)

o wzmożonym nadzorze wychowawczym;

5)

dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat.

2.

Komórka organizacyjna Ministerstwa Sprawiedliwości wykonująca zadania z zakresu nadzoru pedagogicznego Ministra Sprawiedliwości nad zakładami poprawczymi kieruje nieletniego do odpowiedniego zakładu poprawczego na podstawie orzeczenia o umieszczeniu nieletniego w zakładzie poprawczym oraz kompleksowej diagnozy osobowości nieletniego z uwzględnieniem możliwości psychofizycznych oraz indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych nieletniego, a w przypadku nieletniego posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego – także z uwzględnieniem zaleceń zawartych w tym orzeczeniu, z zastrzeżeniem art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 4 i 5 oraz art. 233 określenie rodzaju zakładu poprawczego, w którym ma być wykonywany środek poprawczy.

Art. 244. Realizowanie systemu wychowawczego w zakładach poprawczych

1.

W zakładach poprawczych wobec nieletnich realizuje się system wychowawczy:

1)

resocjalizacyjny;

2)

resocjalizacyjno-rewalidacyjny;

3)

resocjalizacyjno-terapeutyczny.

2.

W zakładzie poprawczym, o którym mowa w art. 243 zakłady poprawcze, w których wykonuje się środek poprawczy ust. 1 pkt 5, wobec nieletnich realizuje się system zintegrowanych oddziaływań mających na celu zmotywowanie nieletniego do współdziałania w kształtowaniu jego społecznie pożądanych postaw, w szczególności poczucia odpowiedzialności oraz potrzeby przestrzegania porządku prawnego.

Art. 245. Przeznaczenie zakładu poprawczego otwartego

Zakład poprawczy otwarty jest przeznaczony dla nieletnich, którzy:

1)

wyrażają wolę uczestniczenia w procesie resocjalizacji i których postawa oraz zachowanie w schronisku dla nieletnich za tym przemawia;

2)

swoją dotychczasową postawą oraz zachowaniem po orzeczeniu środka poprawczego wskazują na duże prawdopodobieństwo, że będą poddawać się procesowi resocjalizacji;

3)

są umieszczeni w innym zakładzie poprawczym, a których postawa, zachowanie lub wskazania zespołu diagnostyczno-korekcyjnego przemawiają za umieszczeniem w zakładzie poprawczym otwartym.

Art. 246. Przeznaczenie zakładu poprawczego półotwartego

Zakład poprawczy półotwarty jest przeznaczony dla nieletnich, którzy:

1)

ze względu na czyny karalne, których się dopuścili, i niekorzystne zmiany zachowania nie dają podstaw do umieszczenia ich w zakładzie poprawczym otwartym;

2)

są umieszczeni w zakładzie poprawczym otwartym, a których postawa oraz zachowanie nie uzasadnia dalszego pobytu w tym zakładzie;

3)

są umieszczeni w zakładzie poprawczym zamkniętym albo w zakładzie poprawczym o wzmożonym nadzorze wychowawczym, a których postawa, zachowanie lub wskazania zespołu diagnostyczno-korekcyjnego przemawiają za umieszczeniem w zakładzie poprawczym półotwartym.

Art. 247. Przeznaczenie zakładu poprawczego zamkniętego

Zakład poprawczy zamknięty jest przeznaczony dla nieletnich, którzy:

1)

ze względu na czyny karalne, których się dopuścili, i niekorzystne zmiany zachowania nie dają podstaw do umieszczenia ich w zakładzie poprawczym otwartym albo zakładzie poprawczym półotwartym;

2)

swoją postawą lub zachowaniem podczas pobytu w schronisku dla nieletnich lub w zakładzie poprawczym innego rodzaju dają podstawy do umieszczenia ich w zakładzie poprawczym zamkniętym, lub co najmniej dwukrotnie uciekali ze schroniska dla nieletnich lub z zakładów poprawczych innego rodzaju.

Art. 248. Przeznaczenie zakładu poprawczego o wzmożonym nadzorze wychowawczym

1.

Zakład poprawczy o wzmożonym nadzorze wychowawczym jest przeznaczony dla nieletnich, którzy:

1)

ukończyli 16 lat, a w wyjątkowych przypadkach ukończyli 15 lat, i wymagają wzmożonych oddziaływań wychowawczych lub terapeutycznych lub

2)

dopuścili się czynu karalnego określonego w art. 134 zamach na życie Prezydenta RP, art. 148 zabójstwo § 1, 2 lub 3, art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub 3, art. 163 sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego § 1 lub 3, art. 166 przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym albo publicznym środkiem transportu lądowego, art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 3, art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a, 3, 4 lub 5, art. 223 czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną § 2, art. 252 wzięcie lub przetrzymywanie zakładnika § 1 lub 2 lub w art. 280 rozbój Kodeksu karnego.

2.

Umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym o wzmożonym nadzorze wychowawczym następuje na podstawie orzeczenia sądu.

Art. 249. Przeznaczenie zakładu poprawczego dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat

Zakład poprawczy dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat, jest przeznaczony dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat i sąd rodzinny orzekł, że środek poprawczy będzie wykonywany po ukończeniu przez nieletniego 21 lat.

Art. 250. Umieszczanie nieletniego, który przebywał w aresztach śledczych lub zakładach karnych, w zakładzie poprawczym

1.

Nieletniego, który przebywał w aresztach śledczych lub zakładach karnych, umieszcza się w zakładzie poprawczym półotwartym, w zakładzie poprawczym zamkniętym albo w zakładzie poprawczym o wzmożonym nadzorze wychowawczym, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne, postawa lub zachowanie nieletniego lub wskazania zespołu diagnostycznego, zespołu diagnostyczno-korekcyjnego albo opiniodawczego zespołu sądowych specjalistów przemawiają za umieszczeniem nieletniego w zakładzie poprawczym otwartym.

2.

Nieletniego, który dopuścił się czynu karalnego określonego w art. 134 zamach na życie Prezydenta RP, art. 148 zabójstwo § 1, 2 lub 3, art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub 3, art. 163 sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego § 1 lub 3, art. 166 przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym albo publicznym środkiem transportu lądowego, art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 3, art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a, 3, 4 lub 5, art. 223 czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną § 2, art. 252 wzięcie lub przetrzymywanie zakładnika § 1 lub 2 lub w art. 280 rozbój Kodeksu karnego, umieszcza się w zakładzie poprawczym o wzmożonym nadzorze wychowawczym, chyba że szczególne względy resocjalizacyjne, postawa lub zachowanie nieletniego lub wskazania zespołu diagnostycznego, zespołu diagnostyczno-korekcyjnego albo opiniodawczego zespołu sądowych specjalistów przemawiają za umieszczeniem nieletniego w zakładzie poprawczym zamkniętym, zakładzie poprawczym półotwartym albo w zakładzie poprawczym otwartym.

Art. 251. Procedury po przyjęciu nieletniego do zakładu poprawczego

1.

Po przyjęciu do zakładu poprawczego nieletniego niezwłocznie:

1)

zapoznaje się z prawami i obowiązkami oraz zasadami pobytu w zakładzie oraz poucza o terminie i sposobie składania zażalenia, o którym mowa w art. 107 prawa nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich ust. 1 pkt 21;

2)

poddaje się kontroli osobistej;

3)

poddaje się badaniu na obecność w organizmie substancji psychoaktywnej;

4)

umieszcza się w izbie adaptacyjnej.

2.

Nieletni przyjęty do zakładu poprawczego przekazuje do depozytu dokumenty stwierdzające tożsamość, środki pieniężne, przedmioty wartościowe oraz przedmioty, których nie może posiadać w zakładzie.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do nieletniego przeniesionego z innego zakładu poprawczego.

4.

Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 stosuje się do nieletniego po ucieczce z zakładu poprawczego lub nieusprawiedliwionym niepowrocie z pobytu poza zakładem, o którym mowa w art. 252 czasowe opuszczenie zakładu poprawczego przez nieletniego ust. 1. Nieletniego można umieścić w izbie adaptacyjnej.

5.

Do kontroli osobistej nieletniego przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 2–5 i 7–11 oraz przepisy wydane na podstawie art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 12 stosuje się. Do badania na obecność w organizmie nieletniego substancji psychoaktywnej przepisy art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 2–10 oraz przepisy wydane na podstawie art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 11 stosuje się.

Art. 252. Czasowe opuszczenie zakładu poprawczego przez nieletniego

1.

Nieletni umieszczony w zakładzie poprawczym może czasowo opuścić zakład w przypadku:

1)

udzielenia nagrody, o której mowa w art. 260 formy nagrody ust. 1 pkt 8, 11 lub 12;

2)

udzielenia przepustki okolicznościowej, o której mowa w ust. 2;

3)

wyrażenia zgody przez dyrektora zakładu.

2.

W przypadku losowym dyrektor zakładu może udzielić nieletniemu przepustki okolicznościowej na okres do 3 dni. W uzasadnionym przypadku dyrektor zakładu może podjąć decyzję o korzystaniu przez nieletniego z przepustki okolicznościowej pod opieką pracownika zakładu.

3.

Czasowe opuszczenie zakładu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, przez nieletniego, wobec którego toczy się postępowanie w związku z dopuszczeniem się czynu zabronionego, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

4.

Czasowe opuszczenie zakładu w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przez nieletniego będącego wychowankiem placówki opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, rodziny zastępczej zawodowej, rodziny zastępczej niezawodowej albo rodzinnego domu dziecka, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w celu pobytu w tej placówce, rodzinie lub rodzinnym domu dziecka wymaga porozumienia odpowiednio z dyrektorem placówki opiekuńczo-wychowawczej, dyrektorem regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, rodziną zastępczą zawodową, rodziną zastępczą niezawodową albo prowadzącym rodzinny dom dziecka.

Art. 253. Kieszonkowe nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym

1.

Nieletni umieszczony w zakładzie poprawczym otrzymuje na własne wydatki kieszonkowe wypłacane ze środków finansowych przeznaczonych na utrzymanie zakładu.

2.

Wysokość kieszonkowego dla nieletniego wynosi miesięcznie 1,1% kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

3.

Nieletniemu, którego okres pobytu w zakładzie nie przekracza miesiąca, kieszonkowe przysługuje w wysokości proporcjonalnej do okresu jego pobytu w zakładzie w danym miesiącu.

Art. 254. Przeniesienie nieletniego do innego zakładu poprawczego. Przeniesienie nieletniej matki do domu dla matki i dziecka

1.

Przeniesienie nieletniego do innego zakładu poprawczego może nastąpić ze względów wychowawczych lub organizacyjnych na wniosek sędziego rodzinnego, dyrektora zakładu poprawczego, nieletniego, jego rodziców albo tego z rodziców, pod którego stałą pieczą nieletni faktycznie pozostaje, albo opiekuna nieletniego.

2.

Przeniesienie nieletniej matki do domu dla matki i dziecka, o którym mowa w art. 135 organizowanie domów matki i dziecka ust. 1, następuje na wniosek nieletniej.

3.

Przeniesienie nieletniego do zakładu poprawczego innego rodzaju następuje na podstawie postanowienia sądu rodzinnego:

1)

w przypadkach, o których mowa w art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 4 i 5 oraz art. 233 określenie rodzaju zakładu poprawczego, w którym ma być wykonywany środek poprawczy;

2)

w przypadku przeniesienia do zakładu poprawczego o wzmożonym nadzorze wychowawczym.

4.

Przeniesienie nieletniego do zakładu poprawczego dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat, następuje po ukończeniu przez nieletniego 21 lat, w przypadku gdy sąd rodzinny orzekł, że środek poprawczy będzie wykonywany po ukończeniu przez nieletniego 21 lat.

5.

Jeżeli w przypadkach, o których mowa w ust. 3, ze względu na szczególne okoliczności jest konieczne natychmiastowe przeniesienie nieletniego, sąd rodzinny wydaje postanowienie w terminie 3 dni.

6.

Postanowienie, o którym mowa w ust. 3 i 5, może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 255. Sporządzanie opinii psychologiczno-pedagogicznej o nieletnim umieszczonym w zakładzie poprawczym

Na żądanie sądu rodzinnego zakład poprawczy sporządza opinię psychologiczno-pedagogiczną o nieletnim umieszczonym w zakładzie, obejmującą ocenę procesu resocjalizacji nieletniego i wnioski określające kierunki dalszych oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych lub terapeutycznych.

Art. 256. Możliwość pozostania w zakładzie na czas określony po zwolnieniu nieletniego

W szczególnie uzasadnionym przypadku, na pisemny wniosek nieletniego zwalnianego z zakładu poprawczego, dyrektor zakładu może wyrazić zgodę na jego pozostanie w zakładzie na czas określony, nie dłuższy niż rok. Przepisu nie stosuje się w przypadku wykonywania środka poprawczego po ukończeniu przez nieletniego 21 lat.

Art. 257. Udzielanie pomocy finansowej nieletniemu

Jeżeli nieletni zwalniany z zakładu poprawczego nie posiada własnych pieniędzy i nie może uzyskać potrzebnej pomocy od rodziców lub opiekuna lub z innych źródeł, dyrektor zakładu udziela mu pomocy finansowej lub materialnej w kwocie do wysokości kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

Art. 258. Udzielenie nagrody i stosowanie środka dyscyplinarnego

1.

Dyrektor zakładu poprawczego może udzielić nieletniemu umieszczonemu w zakładzie poprawczym nagrody lub zastosować wobec niego środek dyscyplinarny.

2.

Udzielenie nagrody i stosowanie środka dyscyplinarnego nie może prowadzić do upokarzającego i poniżającego traktowania nieletniego.

Art. 259. Przypadki udzielania nagrody

1.

Nagrody udziela się nieletniemu za:

1)

właściwą postawę i zachowanie;

2)

wyróżniające wykonywanie obowiązków;

3)

wzorowe przestrzeganie regulaminu zakładu poprawczego;

4)

bardzo dobre wyniki w nauce albo znaczny wysiłek poniesiony dla uzyskania pozytywnych wyników;

5)

osiągnięcia w zakresie działalności społecznej, kulturalnej, oświatowej lub sportowej, a także za inne znaczące osiągnięcia.

2.

Nagroda może być również udzielona nieletniemu w celu zachęcenia go do poprawy zachowania.

3.

W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można udzielić jednorazowo więcej niż jedną nagrodę.

Art. 260. Formy nagrody

1.

Nagrodą jest:

1)

pochwała;

2)

list pochwalny do rodziców albo opiekuna nieletniego;

3)

list pochwalny do sądu rodzinnego;

4)

zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt zakładu poprawczego;

5)

nagroda rzeczowa lub pieniężna;

6)

zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby nieletniego;

7)

zgoda na skorzystanie z internetu;

8)

zgoda na udział w zajęciach kulturalnych, oświatowych lub sportowych organizowanych przez podmioty zewnętrzne poza zakładem poprawczym;

9)

podwyższenie kieszonkowego na okres do 3 miesięcy do wysokości 4,5% kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa;

10)

skrócenie lub darowanie zastosowanego środka dyscyplinarnego;

11)

udzielenie przepustki na okres do 5 dni;

12)

udzielenie urlopu.

2.

W każdym czasie sędzia rodzinny może zastrzec, że udzielenie nagrody, o której mowa w ust. 1 pkt 11 i 12, wymaga jego zgody.

3.

Nieletniemu, wobec którego toczy się postępowanie w związku dopuszczeniem się czynu zabronionego, nagrody, o której mowa w ust. 1 pkt 4, 7, 8, 11 i 12, udziela się za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

Art. 261. Nagroda w postaci przepustki lub urlopu

1.

Nagroda w postaci przepustki może być udzielona nieletniemu umieszczonemu w zakładzie poprawczym:

1)

otwartym – po upływie 2 miesięcy pobytu w zakładzie;

2)

półotwartym – po upływie 3 miesięcy pobytu w zakładzie;

3)

zamkniętym – po upływie 4 miesięcy pobytu w zakładzie;

4)

o wzmożonym nadzorze wychowawczym – po upływie 5 miesięcy pobytu w zakładzie;

5)

dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat – po upływie 6 miesięcy pobytu w zakładzie.

2.

Nagroda w postaci urlopu, w danym roku kalendarzowym, może być udzielona nieletniemu umieszczonemu w zakładzie poprawczym:

1)

otwartym – po upływie 2 miesięcy pobytu w zakładzie, w wymiarze do 65 dni;

2)

półotwartym – po upływie 3 miesięcy pobytu w zakładzie, w wymiarze do 55 dni;

3)

zamkniętym – po upływie 4 miesięcy pobytu w zakładzie, w wymiarze do 30 dni;

4)

o wzmożonym nadzorze wychowawczym – po upływie 6 miesięcy pobytu w zakładzie, w wymiarze do 21 dni;

5)

dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat – po upływie 6 miesięcy pobytu w zakładzie, w wymiarze do 26 dni.

3.

W zakładach poprawczych zamkniętych i w zakładach poprawczych o wzmożonym nadzorze wychowawczym wymiar pierwszego urlopu nie może być dłuższy niż 7 dni.

4.

Dyrektor zakładu poprawczego może w przypadkach uzasadnionych wychowawczo, po zasięgnięciu opinii psychologa lub pedagoga i wychowawcy nieletniego, zaliczyć okres pobytu nieletniego w schronisku dla nieletnich do okresu uprawniającego do otrzymania nagrody w postaci udzielenia urlopu lub przepustki.

Art. 262. Sporządzanie na piśmie decyzji o udzieleniu nagrody

Decyzję o udzieleniu nagrody nieletniemu ze wskazaniem przyczyn jej udzielenia sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 263. Uchylenie decyzji o udzieleniu nagrody

Jeżeli zostały ujawnione okoliczności wskazujące na to, że nagroda została udzielona nieletniemu niezasadnie, dyrektor zakładu poprawczego uchyla decyzję o udzieleniu nagrody. Decyzję o uchyleniu nagrody nieletniemu sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu, a jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają – również innym osobom, oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 264. Przypadki stosowania środka dyscyplinarnego

1.

Środek dyscyplinarny stosuje się w przypadku:

1)

niewykonywania obowiązków wynikających z ustawy lub regulaminu zakładu poprawczego;

2)

zachowania godzącego w dobro innych osób;

3)

ucieczki z zakładu lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza zakładem, o którym mowa w art. 252 czasowe opuszczenie zakładu poprawczego przez nieletniego ust. 1.

2.

Za jedno przewinienie stosuje się jeden środek dyscyplinarny. W przypadku gdy nieletni popełnił więcej przewinień, stosuje się jeden środek dyscyplinarny odpowiednio surowszy.

3.

Przy stosowaniu środka dyscyplinarnego uwzględnia się w szczególności rodzaj i okoliczności zachowania nieletniego, jego stosunek do tego zachowania, dotychczasową postawę, cechy osobowości i stan zdrowia nieletniego.

4.

Środek dyscyplinarny stosuje się niezwłocznie.

Art. 265. Rodzaje środków dyscyplinarnych

1.

Środkiem dyscyplinarnym jest:

1)

upomnienie;

2)

nagana;

3)

zawiadomienie rodziców albo opiekuna nieletniego o niewłaściwym zachowaniu nieletniego;

4)

zawiadomienie sądu rodzinnego o niewłaściwym zachowaniu nieletniego;

5)

cofnięcie zezwolenia albo nieudzielanie zezwolenia na rozmowy telefoniczne na koszt zakładu poprawczego na okres do 1 miesiąca, z wyjątkiem rozmów z rodzicami albo opiekunem nieletniego;

6)

obniżenie kieszonkowego, nie więcej niż do 0,5% kwoty bazowej ustalonej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa, na okres do 3 miesięcy;

7)

cofnięcie zgody na skorzystanie z internetu na okres do 3 miesięcy;

8)

cofnięcie zgody albo nieudzielanie zgody na udział w zajęciach kulturalnych, oświatowych lub sportowych organizowanych przez podmioty zewnętrzne poza zakładem poprawczym na okres do 3 miesięcy.

2.

W przypadku ucieczki z zakładu poprawczego lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza zakładem, o którym mowa w art. 252 czasowe opuszczenie zakładu poprawczego przez nieletniego ust. 1, środkiem dyscyplinarnym jest również nieudzielanie nagrody, o której mowa w art. 260 formy nagrody ust. 1 pkt 11 lub 12, przez okres nie dłuższy niż 5 miesięcy.

Art. 266. Sporządzanie na piśmie decyzji o zastosowaniu środka dyscyplinarnego ze wskazaniem przyczyn jego zastosowania

1.

Przed zastosowaniem środka dyscyplinarnego dyrektor zakładu poprawczego albo upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny przyjmuje od nieletniego wyjaśnienia i uzyskuje stanowisko psychologa lub pedagoga z zespołu diagnostyczno-korekcyjnego.

2.

Decyzję o zastosowaniu środka dyscyplinarnego ze wskazaniem przyczyn jego zastosowania sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu wraz z pouczeniem o prawie do złożenia skargi do sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad zakładem oraz włącza się do akt osobowych nieletniego. Sędzia rodzinny sprawujący nadzór nad zakładem poprawczym może uchylić decyzję dyrektora zakładu.

Art. 267. Decyzja o uchyleniu, zawieszeniu, zamianie, skróceniu lub darowaniu środka dyscyplinarnego

1.

Jeżeli zostały ujawnione okoliczności wskazujące na to, że środek dyscyplinarny został zastosowany niezasadnie, dyrektor zakładu poprawczego uchyla decyzję o zastosowaniu środka dyscyplinarnego.

2.

W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi, w szczególności jeżeli nieletni przeprosił pokrzywdzonego oraz naprawił szkodę, można zawiesić wykonanie środka dyscyplinarnego na okres do 3 miesięcy, zamienić go na inny, skrócić lub darować.

3.

Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania środka dyscyplinarnego nieletni dopuścił się ponownie przewinienia, zawieszony środek dyscyplinarny podlega wykonaniu, chyba że dyrektor zakładu, ze względów wychowawczych, postanowi inaczej.

4.

Decyzję o uchyleniu, zawieszeniu, zamianie, skróceniu lub darowaniu środka dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu, a jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają – również innym osobom, oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 268. Praktyczna nauka zawodu. Zajęcia przysposobienia do pracy w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy organizowane w szkole działającej w zakładzie poprawczym

1.

Nieletni umieszczony w zakładzie poprawczym odbywa praktyczną naukę zawodu w formie zajęć praktycznych organizowaną w warsztatach szkolnych prowadzonych przez szkołę działającą w zakładzie poprawczym.

2.

Nieletni umieszczony w zakładzie poprawczym odbywa zajęcia przysposobienia do pracy w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy organizowane w szkole działającej w zakładzie poprawczym.

Art. 269. Organizowanie kształcenia ustawicznego

1.

W zakładach poprawczych może być organizowane kształcenie ustawiczne.

2.

W celu organizowania nieletnim pracy sprzyjającej zdobywaniu kwalifikacji zawodowych przy zakładach poprawczych mogą działać stowarzyszenia, fundacje, spółdzielnie socjalne lub inne podmioty, których celem statutowym jest aktywizacja zawodowa lub pomoc w readaptacji społecznej nieletnich.

Art. 270. Zatrudnienie nieletniego poza zakładem poprawczym

Nieletni umieszczony w zakładzie poprawczym może zostać zatrudniony poza zakładem, za zgodą dyrektora zakładu, na zasadach określonych w przepisach prawa pracy. Dyrektor zakładu zawiadamia sąd rodzinny o zatrudnieniu nieletniego poza zakładem poprawczym.

Art. 271. Stosowanie przepisu Kodeksu pracy do czasu pracy nieletniego

Do czasu pracy nieletniego stosuje się przepis art. 202 wymiar czasu pracy młodocianego Kodeksu pracy.

Art. 272. Ustalanie należności nieletniego za pracę

1.

Należność nieletniego za pracę ustala się według zasad wynagradzania pracowników za pracę tego rodzaju, którą wykonuje nieletni.

2.

Za prace porządkowe wykonywane przez nieletniego na rzecz zakładu poprawczego w wymiarze nieprzekraczającym 30 godzin miesięcznie nieletniemu nie przysługuje wynagrodzenie.

3.

Za wykonywane prace nieodpłatne, o których mowa w ust. 2, mogą być nieletniemu udzielane nagrody.

4.

Za prace porządkowe na rzecz zakładu nie uznaje się czynności związanych z utrzymywaniem czystości i porządku w pomieszczeniach, w których nieletni przebywa, prac wykonywanych w ramach praktycznej nauki zawodu, zajęć przysposabiania do pracy oraz kształcenia ustawicznego.

Art. 273. Wliczanie okresów pracy wykonywanej przez nieletniego w trakcie wykonywania środka poprawczego, do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze

Okresy pracy wykonywanej przez nieletniego w trakcie wykonywania środka poprawczego, z wyjątkiem prac, o których mowa w art. 272 ustalanie należności nieletniego za pracę ust. 2, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

Art. 274. Umieszczenie nieletniego poza zakładem

1.

Dyrektor zakładu poprawczego może umieścić nieletniego na czas określony poza zakładem poprawczym, jeżeli przemawiają za tym:

1)

względy wychowawcze, a w szczególności możliwość zdobycia wykształcenia, zawodu, a także niezbędnych kwalifikacji lub uprawnień,

2)

możliwość podjęcia zatrudnienia,

3)

potrzeba specjalistycznego leczenia,

4)

szczególne względy rodzinne
– a ocena zachowania nieletniego wskazuje, że będzie możliwe roztoczenie nad nim skutecznego nadzoru.

2.

Wobec nieletniego, o którym mowa w art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 6, przepisu ust. 1 nie stosuje się.

3.

Przed umieszczeniem nieletniego poza zakładem dyrektor zakładu występuje do sądu rodzinnego o zlecenie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego. We wniosku dyrektor zakładu może wystąpić o zlecenie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego pracownikom pedagogicznym młodzieżowych ośrodków wychowawczych, okręgowych ośrodków wychowawczych, zakładów poprawczych lub schronisk dla nieletnich na podstawie art. 62 przeprowadzenie wywiadu środowiskowego ust. 2 pkt 2.

4.

Dyrektor zakładu może przedłużyć pobyt nieletniego poza zakładem poprawczym na dalszy czas określony, jeżeli istnieją przyczyny, o których mowa w ust. 1, i nieletni realizuje plan pobytu poza zakładem. Przepis ust. 3 stosuje się.

5.

O decyzji o umieszczeniu nieletniego poza zakładem lub o przedłużeniu pobytu nieletniego poza zakładem, dyrektor zakładu zawiadamia sąd rodzinny. Do wykonania decyzji, o której mowa w ust. 1 lub 4, dyrektor zakładu może przystąpić po zaakceptowaniu jej przez sąd rodzinny. Sąd rodzinny zajmuje stanowisko w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji dyrektora. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

6.

Dyrektor zakładu może w każdym czasie odwołać decyzję o umieszczeniu nieletniego poza zakładem lub o przedłużeniu pobytu nieletniego poza zakładem, jeżeli ustały przyczyny, o których mowa w ust. 1, lub nieletni nie realizuje planu pobytu poza zakładem. O odwołaniu decyzji dyrektor zakładu zawiadamia sąd rodzinny.

7.

Sąd rodzinny może w każdym czasie uchylić decyzję dyrektora zakładu o umieszczeniu nieletniego poza zakładem lub o przedłużeniu pobytu nieletniego poza zakładem. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

8.

Jeżeli w trakcie pobytu nieletniego poza zakładem nastąpiło warunkowe zwolnienie nieletniego z zakładu poprawczego, umieszczenie nieletniego poza zakładem ustaje z mocy prawa.

Art. 275. Nadzór nad nieletnim umieszczonym poza zakładem poprawczym

1.

Nieletni umieszczony poza zakładem poprawczym jest nadal wychowankiem tego zakładu. Zakład roztacza nad nim nadzór.

2.

W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, dyrektor zakładu poprawczego lub upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny, będący opiekunem nieletniego podczas pobytu poza zakładem poprawczym, w szczególności:

1)

sporządza plan pobytu nieletniego poza zakładem;

2)

utrzymuje kontakt z nieletnim oraz udziela mu niezbędnej pomocy w postaci informacji i wskazówek w rozwiązywaniu problemów życiowych;

3)

nawiązuje i utrzymuje, w razie potrzeby, kontakt z rodziną albo opiekunem nieletniego;

4)

nawiązuje, w razie potrzeby, kontakt z organizacjami społecznymi, w tym organizacjami pozarządowymi, których celem jest pomoc w readaptacji społecznej nieletnich;

5)

zasięga, w razie potrzeby, informacji o nieletnim od Policji w zakresie interwencji w miejscu pobytu nieletniego, instytucji państwowych i samorządowych, placówek oświatowych, a także w miejscu jego zatrudnienia;

6)

może wystąpić do sądu rodzinnego o zlecenie przeprowadzenia wywiadu środowiskowego, w tym pracownikom pedagogicznym młodzieżowych ośrodków wychowawczych, okręgowych ośrodków wychowawczych, zakładów poprawczych lub schronisk dla nieletnich, na podstawie art. 62 przeprowadzenie wywiadu środowiskowego ust. 2 pkt 2;

7)

prowadzi dokumentację pobytu nieletniego poza zakładem.

3.

Nieletni przebywający poza zakładem jest obowiązany do utrzymywania stałego kontaktu z osobą, o której mowa w ust. 2.

4.

Po upływie czasu określonego w decyzji o umieszczeniu nieletniego poza zakładem lub o przedłużeniu pobytu nieletniego poza zakładem albo odwołaniu decyzji przez dyrektora, albo uchyleniu decyzji dyrektora przez sąd rodzinny nieletni ma obowiązek powrócić do zakładu w terminie wyznaczonym przez dyrektora zakładu.

Art. 276. Umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu

1.

Dyrektor zakładu poprawczego może umieścić nieletniego na czas określony w hostelu, jeżeli jest to uzasadnione prowadzonym procesem usamodzielniania się nieletniego lub przygotowaniem do zwolnienia go z zakładu, a nieletni w czasie pobytu w hostelu podejmie pracę lub naukę.

2.

Dyrektor zakładu poprawczego dla nieletnich, którzy ukończyli 21 lat, umieszcza nieletniego w hostelu na 6 miesięcy przed ukończeniem przez nieletniego wieku, do którego sąd rodzinny orzekł o wykonywaniu środka poprawczego, celem przygotowania go do usamodzielnienia się i zwolnienia z zakładu.

3.

Wobec nieletniego, o którym mowa w art. 15 orzeczenie umieszczenia w zakładzie poprawczym ust. 6, przepisu ust. 1 nie stosuje się do ukończenia przez nieletniego 21 lat.

4.

Hostel jest jednostką organizacyjną, przeznaczoną dla nieletnich umieszczonych w zakładzie poprawczym, służącą ułatwieniu procesu usamodzielniania się nieletnich lub przygotowaniu ich do zwolnienia z zakładu poprawczego, zapewniającą całodobową opiekę wychowawczą i dającą nieletnim możliwość czasowego zamieszkania, w szczególności gdy ich niezwłoczny powrót do środowiska jest niewskazany.

5.

Hostel stanowi:

1)

dział zakładu poprawczego albo grupę wychowawczą w zakładzie poprawczym albo

2)

jednostkę organizacyjną poza zakładem poprawczym prowadzoną przez organizację pozarządową, której celem działania jest pomoc w readaptacji społecznej nieletnich.

6.

O decyzji o umieszczeniu nieletniego w hostelu dyrektor zakładu zawiadamia sąd rodzinny, przedstawiając uzgodnione z nieletnim zasady pobytu w hostelu. Wykonanie decyzji o umieszczeniu nieletniego w hostelu, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, następuje po przeniesieniu nieletniego do zakładu poprawczego, w którym utworzono hostel. Do wykonania decyzji o umieszczeniu nieletniego w hostelu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, dyrektor zakładu może przystąpić po zaakceptowaniu jej przez sąd rodzinny. Sąd rodzinny zajmuje stanowisko w terminie 7 dni od dnia otrzymania decyzji dyrektora. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

7.

Dyrektor zakładu poprawczego, o którym mowa w ust. 5 pkt 1, a w przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, dyrektor zakładu poprawczego, z którego nieletni został umieszczony w hostelu, może w każdym czasie odwołać decyzję o umieszczeniu nieletniego w hostelu, jeżeli ustały przyczyny umieszczenia nieletniego w hostelu, nieletni naruszył porządek prawny lub zasady pobytu w hostelu. Z wnioskiem o odwołanie decyzji o umieszczeniu nieletniego w hostelu może wystąpić kierownik hostelu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2. O odwołaniu decyzji dyrektor zakładu zawiadamia sąd rodzinny.

8.

Sąd rodzinny może w każdym czasie uchylić decyzję dyrektora zakładu o umieszczeniu nieletniego w hostelu. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

9.

Jeżeli w trakcie pobytu nieletniego w hostelu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2, nastąpiło warunkowe zwolnienie nieletniego z zakładu poprawczego, umieszczenie nieletniego w hostelu ustaje z mocy prawa.

Art. 277. Nadzór nad nieletnim umieszczonym w hostelu

1.

Nieletni umieszczony w hostelu jest nadal wychowankiem zakładu poprawczego.

2.

Dyrektor zakładu poprawczego, z którego nieletni został umieszczony w hostelu, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, sprawuje nadzór nad nieletnim umieszczonym w tym hostelu.

3.

Nadzór, o którym mowa w ust. 2, obejmuje kontrolę i ocenę:

1)

przestrzegania praw nieletniego;

2)

istnienia przyczyn umieszczenia nieletniego w hostelu;

3)

wykonywania indywidualnego programu usamodzielniania;

4)

prawidłowości dokumentacji dotyczącej nieletniego;

5)

zapewnienia nieletniemu warunków bytowych, sanitarnych i opieki zdrowotnej.

4.

W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 3, dyrektor zakładu ma prawo:

1)

wstępu na teren hostelu, w którym nieletni został umieszczony, w tym do pomieszczeń, w których przebywają nieletni;

2)

przeglądania dokumentów;

3)

żądania wyjaśnień od kierownika hostelu;

4)

przeprowadzania na osobności rozmów z nieletnim oraz badania jego wniosków i skarg.

5.

Kierownik hostelu, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, informuje okresowo sąd rodzinny oraz dyrektora zakładu poprawczego o stopniu realizacji przez nieletniego indywidualnego programu usamodzielniania.

Art. 278. Ponowne umieszczenie nieletniego w zakładzie poprawczym

Po upływie czasu określonego w decyzji o umieszczeniu nieletniego w hostelu albo odwołaniu decyzji przez dyrektora zakładu poprawczego, albo uchyleniu decyzji dyrektora zakładu poprawczego przez sąd rodzinny nieletni jest umieszczany w zakładzie poprawczym, z którego został umieszczony w hostelu. W przypadku, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 1, nieletni może zostać umieszczony w zakładzie poprawczym, który prowadzi hostel, jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają.

Art. 279. Zgoda na pozostanie nieletniego w hostelu na czas określony

W szczególnie uzasadnionym przypadku, na pisemny wniosek nieletniego zwalnianego z zakładu poprawczego, dyrektor zakładu poprawczego, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 1, albo kierownik hostelu, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, może wyrazić zgodę na pozostanie nieletniego w hostelu na czas określony, nie dłuższy niż rok. Przepisu nie stosuje się w przypadku wykonywania środka poprawczego po ukończeniu przez nieletniego 21 lat.

Art. 280. Obowiązek częściowego pokrywania wydatków związanych z kosztami utrzymania w hostelu

1.

Nieletni przebywający w hostelu jest obowiązany do częściowego pokrywania wydatków związanych z kosztami utrzymania go w hostelu w wysokości nieprzekraczającej 25% tych wydatków. Wysokość wydatków związanych z kosztami utrzymania nieletnich w hostelu określa dyrektor zakładu poprawczego, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 1, albo kierownik hostelu, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, na podstawie średniej kosztów utrzymania wychowanków tego hostelu, w tym kosztów wyżywienia nieletnich, kosztów ich zakwaterowania oraz wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w hostelu, w okresie 6 miesięcy poprzedzających wydanie decyzji określającej wysokość wydatków, a jeżeli obliczenie wydatków za taki okres jest niemożliwe – za maksymalny możliwy do uwzględnienia okres.

2.

Nieletniego umieszczonego w hostelu, na jego wniosek, można w całości albo w części zwolnić z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, w przypadku gdy poniesienie przez niego wydatków w określonej wysokości jest niemożliwe lub zbyt uciążliwe z uwagi na jego sytuację materialną lub osobistą, w szczególności stan zdrowia, niezawinione niewykonywanie pracy zarobkowej, brak stałych źródeł dochodu lub konieczność łożenia przez nieletniego na utrzymanie innych osób.

Art. 281. Określenie szczegółowych warunków pobytu nieletnich w hostelu w regulaminie organizacyjnym hostelu

Szczegółowe warunki pobytu nieletnich w hostelu, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, oraz szczegółowy tryb postępowania w przedmiocie decyzji w sprawie określenia wysokości zobowiązania nieletniego do pokrywania wydatków związanych z kosztami utrzymania w tym hostelu określa regulamin organizacyjny hostelu.

Art. 282. Rozporządzenie określające szczegółowy tryb umieszczania, przyjmowania i zwalniania nieletnich z hosteli, warunki pobytu nieletnich w hostelach

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb umieszczania, przyjmowania i zwalniania nieletnich z hosteli, warunki pobytu nieletnich w hostelach, sposób dokumentowania pobytu nieletnich w hostelach oraz sposób opracowywania regulaminów organizacyjnych hosteli prowadzonych przez organizacje pozarządowe, których celem działania jest pomoc w readaptacji społecznej nieletnich, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwych warunków pobytu nieletnich w hostelach i przestrzegania praw nieletnich.

Art. 283. Finansowanie pobytu nieletnich w hostelach

1.

Na finansowanie lub dofinansowanie wydatków związanych z pobytem nieletnich w hostelu, o którym mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, organizacje pozarządowe mogą otrzymywać środki finansowe w formie dotacji celowej na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2023 r. poz. 1270, z późn. zm.).

2.

Finansowanie pobytu nieletnich w hostelach, o których mowa w art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 5 pkt 2, może odbywać się także z innych źródeł pozyskiwanych przez organizacje pozarządowe, prowadzące hostel.

3.

Wysokość środków finansowych, o których mowa w ust. 1, jak również tryb i terminy ich przekazywania określa każdorazowo umowa, o której mowa w art. 151 umowa zlecająca realizację przez organizację pozarządową zadań dysponenta części budżetowej

ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, zawarta przez Ministra Sprawiedliwości z przedstawicielem organizacji prowadzącej hostel.

4.

Umieszczenie nieletniego w hostelu prowadzonym przez organizację pozarządową może nastąpić wyłącznie po zawarciu umowy, o której mowa w ust. 3.

Art. 284. Nieumieszczanie nieletniego poza zakładem poprawczym lub w hostelu w przypadku ucieczki z zakładu poprawczego lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza zakładem

1.

W przypadku ucieczki z zakładu poprawczego lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza zakładem, o którym mowa w art. 252 czasowe opuszczenie zakładu poprawczego przez nieletniego ust. 1, przez okres 6 miesięcy od dnia doprowadzenia albo dnia powrotu nieletniego do zakładu nie stosuje się wobec niego przepisów art. 274 umieszczenie nieletniego poza zakładem ust. 1 lub art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 1.

2.

Wobec nieletniego umieszczonego w hostelu, w przypadku nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza zakładem, o którym mowa w art. 252 czasowe opuszczenie zakładu poprawczego przez nieletniego ust. 1, przez okres 3 miesięcy od dnia doprowadzenia albo dnia powrotu nieletniego do zakładu nie stosuje się przepisu art. 276 umieszczenie nieletniego na czas określony w hostelu ust. 1.

3.

W przypadku, o którym mowa w art. 237 warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego ust. 5, przez okres roku od dnia ponownego umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym nie stosuje się wobec niego przepisu art. 274 umieszczenie nieletniego poza zakładem ust. 1.

4.

W przypadku, o którym mowa w art. 240 wszczynanie postępowania w sprawie nieletniego, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie dopuszczenia się przez nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym przed ukończeniem 17 lat czynu karalnego ust. 3, przez okres roku od dnia przeniesienia nieletniego do zakładu poprawczego o wzmożonym nadzorze wychowawczym nie stosuje się wobec niego przepisu art. 274 umieszczenie nieletniego poza zakładem ust. 1.

5.

Przepisy ust. 1 lub 2 nie wyłączają zastosowania środków dyscyplinarnych.

Art. 285. Rozporządzenie określające szczegółowy tryb kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z zakładów poprawczych, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych zakładach

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z zakładów poprawczych, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych zakładach, formę i zakres porozumienia dyrektora zakładu z duchownym kościoła lub innego związku wyznaniowego, do którego nieletni należą, dotyczącego uczestniczenia przez nieletnich w wykonywaniu praktyk religijnych i korzystaniu przez nich z posług religijnych oraz sposób realizacji tego porozumienia, szczegółowy tryb umieszczania nieletnich poza zakładem poprawczym na podstawie art. 274 umieszczenie nieletniego poza zakładem ust. 1 oraz sposób dokumentowania tego pobytu, mając na uwadze konieczność zapewnienia skuteczności oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych i terapeutycznych wobec nieletnich, właściwych warunków pobytu nieletnich w zakładach, przestrzegania praw nieletnich oraz sprawnego wykonywania orzeczeń.

Art. 286. Określenie sposobu kontrolowania wykonywania zobowiązania rodziców albo opiekuna nieletniego

1.

Sąd rodzinny, kierując do wykonania orzeczenie o zastosowaniu środka, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1, może określić sposób kontrolowania jego wykonywania. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

2.

Zobowiązując kuratora sądowego do kontrolowania wykonywania środka, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1, sąd rodzinny określa częstotliwość składania informacji z wykonywania tego środka.

Art. 287. Możliwość zwrócenia się do szkoły, do której nieletni uczęszcza, poradni psychologiczno-pedagogicznej, pracodawcy nieletniego, młodzieżowego ośrodka socjoterapii, pokrzywdzonego lub odpowiedniej instytucji lub organizacji o przedstawienie informacji o wyk

1.

W celu kontroli wykonywania środka, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1, sędzia rodzinny lub kurator sądowy kontrolujący wykonywanie tego środka może zwrócić się do szkoły, do której nieletni uczęszcza, poradni psychologiczno-pedagogicznej, pracodawcy nieletniego, młodzieżowego ośrodka socjoterapii, pokrzywdzonego lub odpowiedniej instytucji lub organizacji o przedstawienie informacji o wykonywaniu przez rodziców albo opiekuna nieletniego nałożonych na nich zobowiązań.

2.

Kurator sądowy jest obowiązany do składania sądowi rodzinnemu okresowych informacji z wykonywania środka, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1.

Art. 288. Zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego

1.

W postępowaniu wykonawczym sąd rodzinny może w razie potrzeby zastosować wobec rodziców albo opiekuna nieletniego środek, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1, a także zmieniać lub uchylić ten środek.

2.

Postanowienie w przedmiocie uchylenia środka, o którym mowa w art. 18 zobowiązanie rodziców albo opiekuna nieletniego ust. 1, może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 289. Właściwość sądu

W przypadkach, o których mowa w art. 26 wyłączanie sprawy nieletniego przez prokuratora i przekazanie jej do sądu rodzinnego ust. 4 zdanie drugie i art. 67 przekazanie sprawy prokuratorowi, sądem właściwym do wykonywania środków tymczasowych jest sąd właściwy według przepisów Kodeksu postępowania karnego.

Art. 290. Niestosowanie przepisu o wykonywaniu środka leczniczego przez sąd rodzinny, w okręgu którego znajduje się zakład leczniczy, w którym nieletni został umieszczony

Do wykonywania środka tymczasowego, o którym mowa w art. 44 rodzaje środków tymczasowych pkt 7, przepisu art. 91 wykonywanie środka leczniczego ust. 2 nie stosuje się.

Art. 291. Przepisy stosowane do wykonywania niektórych środków tymczasowych

Do wykonywania środków tymczasowych, o których mowa w art. 44 rodzaje środków tymczasowych pkt 1–7 i 9, stosuje się przepisy rozdziałów 4, 5 i 7, z zastrzeżeniem art 292–294.

Art. 292. Obowiązek uzyskania zgody organu prowadzącego postępowanie na czasowe opuszczenie przez nieletniego tymczasowo umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, w okręgowym ośrodku wychowawczym lub w zakładzie leczniczym ośrodka lub zakładu

Czasowe opuszczenie przez nieletniego tymczasowo umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, w okręgowym ośrodku wychowawczym lub w zakładzie leczniczym ośrodka lub zakładu w przypadkach, o których mowa w art. 180 czasowe opuszczenie ośrodka przez nieletniego ust. 1, art. 189 czasowe opuszczenie ośrodka przez nieletniego ust. 1 pkt 2 i 3, art. 227 zezwolenie na czasowy pobyt poza zakładem pod opieką członka rodziny lub osoby godnej zaufania ust. 1 i art. 228 przepustka okolicznościowa, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

Art. 293. Przeniesienie nieletniego tymczasowo umieszczonego w młodzieżowym lub okręgowym ośrodku wychowawczym do innego ośrodka

1.

Przeniesienie nieletniego tymczasowo umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym do innego ośrodka w przypadku, o którym mowa w art. 181 przeniesienie nieletniego do innego młodzieżowego ośrodka wychowawczego, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

2.

Przeniesienie nieletniego tymczasowo umieszczonego w okręgowym ośrodku wychowawczym do innego ośrodka w przypadku, o którym mowa w art. 191 przeniesienie nieletniego do innego okręgowego ośrodka wychowawczego, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

Art. 294. Udzielanie nagrody nieletniemu tymczasowo umieszczonemu w okręgowym ośrodku wychowawczym

Nieletniemu tymczasowo umieszczonemu w okręgowym ośrodku wychowawczym nagrody, o której mowa w art. 197 metody nagradzania ust. 1 pkt 4, 7, 8, 11 i 12, udziela się za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

Art. 295. Umieszczenie w schronisku dla nieletnich

1.

Środek tymczasowy, o którym mowa w art. 44 rodzaje środków tymczasowych pkt 8, wykonuje się w schronisku dla nieletnich:

1)

zwykłym;

2)

o wzmożonym nadzorze wychowawczym.

2.

Komórka organizacyjna Ministerstwa Sprawiedliwości wykonująca zadania z zakresu nadzoru pedagogicznego Ministra Sprawiedliwości nad schroniskami dla nieletnich kieruje nieletniego do odpowiedniego schroniska dla nieletnich na podstawie orzeczenia o zastosowaniu środka tymczasowego, o którym mowa w art. 44 rodzaje środków tymczasowych pkt 8.

Art. 296. Przeznaczenie schroniska dla nieletnich zwykłego

Schronisko dla nieletnich zwykłe jest przeznaczone dla nieletnich umieszczonych na podstawie art. 46 umieszczenie nieletniego w schronisku dla nieletnich ust. 1 i art. 95 stosowanie środka tymczasowego w przypadku gdy wykonanie orzeczenia o umieszczeniu nieletniego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym albo okręgowym ośrodku wychowawczym natrafiłoby na niedające się usunąć przeszkody ust. 2.

Art. 297. Przeznaczenie schroniska dla nieletnich o wzmożonym nadzorze wychowawczym

Schronisko dla nieletnich o wzmożonym nadzorze wychowawczym jest przeznaczone dla nieletnich:

1)

umieszczonych na podstawie art. 46 umieszczenie nieletniego w schronisku dla nieletnich ust. 2;

2)

umieszczonych na podstawie art. 240 wszczynanie postępowania w sprawie nieletniego, jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie dopuszczenia się przez nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym przed ukończeniem 17 lat czynu karalnego ust. 5;

3)

których postawa lub zachowanie podczas pobytu w schronisku dla nieletnich zwykłym zagraża bezpieczeństwu schroniska, w tym osób w nim przebywających, i którzy wymagają wzmożonych oddziaływań wychowawczych lub terapeutycznych.

Art. 298. Procedury po przyjęciu nieletniego do schroniska dla nieletnich

1.

Po przyjęciu do schroniska dla nieletnich nieletniego niezwłocznie:

1)

zapoznaje się z prawami i obowiązkami oraz zasadami pobytu w schronisku oraz poucza o terminie i sposobie składania zażalenia, o którym mowa w art. 107 prawa nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich ust. 1 pkt 21;

2)

poddaje się kontroli osobistej;

3)

poddaje się badaniu na obecność w organizmie substancji psychoaktywnej;

4)

umieszcza się w izbie adaptacyjnej.

2.

Nieletni przyjęty do schroniska dla nieletnich przekazuje do depozytu dokumenty stwierdzające tożsamość, środki pieniężne, przedmioty wartościowe oraz przedmioty, których nie może posiadać w schronisku.

3.

Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do nieletniego przeniesionego z innego schroniska dla nieletnich.

4.

Przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 oraz ust. 2 stosuje się do nieletniego po ucieczce ze schroniska dla nieletnich lub nieusprawiedliwionym niepowrocie z pobytu poza schroniskiem, o którym mowa w art. 299 czasowe opuszczenie schroniska dla nieletnich ust. 1. Nieletniego można umieścić w izbie adaptacyjnej.

5.

Do kontroli osobistej nieletniego przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 2–5 i 7–11 oraz przepisy wydane na podstawie art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 12 stosuje się. Do badania na obecność w organizmie nieletniego substancji psychoaktywnej przepisy art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 2–10 oraz przepisy wydane na podstawie art. 120 badanie w celu ustalenia w organizmie nieletniego obecności substancji psychoaktywnej ust. 11 stosuje się.

Art. 299. Czasowe opuszczenie schroniska dla nieletnich

1.

Nieletni umieszczony w schronisku dla nieletnich może czasowo opuścić schronisko w przypadku:

1)

udzielenia nagrody, o której mowa w art. 307 rodzaje nagród ust. 1 pkt 8 lub 11;

2)

udzielenia przepustki okolicznościowej, o której mowa w ust. 2;

3)

wyrażenia zgody przez dyrektora schroniska.

2.

W przypadku losowym dyrektor schroniska może udzielić nieletniemu przepustki okolicznościowej na okres do
3 dni. Korzystanie przez nieletniego z przepustki okolicznościowej odbywa się pod opieką pracownika schroniska.

3.

Czasowe opuszczenie schroniska w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, wymaga zgody organu prowadzącego postępowanie.

4.

Czasowe opuszczenie schroniska w przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, przez nieletniego będącego wychowankiem placówki opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, rodziny zastępczej zawodowej, rodziny zastępczej niezawodowej albo rodzinnego domu dziecka, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w celu pobytu w tej placówce, rodzinie lub rodzinnym domu dziecka wymaga porozumienia odpowiednio z dyrektorem placówki opiekuńczo-wychowawczej, dyrektorem regionalnej placówki opiekuńczo-terapeutycznej, rodziną zastępczą zawodową, rodziną zastępczą niezawodową albo prowadzącym rodzinny dom dziecka.

Art. 300. Kieszonkowe nieletniego umieszczonego w schronisku dla nieletnich

1.

Nieletni umieszczony w schronisku dla nieletnich otrzymuje na własne wydatki kieszonkowe, wypłacane ze środków finansowych przeznaczonych na utrzymanie schroniska.

2.

Wysokość kieszonkowego dla nieletniego wynosi miesięcznie 1,1% kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

3.

Nieletniemu, którego okres pobytu w schronisku nie przekracza miesiąca, kieszonkowe przysługuje w wysokości proporcjonalnej do okresu jego pobytu w schronisku w danym miesiącu.

Art. 301. Przeniesienie nieletniego do innego schroniska dla nieletnich tego samego rodzaju. Przeniesienie nieletniej matki do domu dla matki i dziecka

1.

Przeniesienie nieletniego do innego schroniska dla nieletnich tego samego rodzaju może nastąpić ze względów wychowawczych lub organizacyjnych, w szczególności jeśli usprawniłoby to postępowanie w sprawie nieletniego, na wniosek organu prowadzącego postępowanie albo na wniosek dyrektora schroniska za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

2.

Przeniesienie nieletniej matki do domu dla matki i dziecka, o którym mowa w art. 135 organizowanie domów matki i dziecka ust. 1, następuje na wniosek nieletniej za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

3.

Przeniesienie nieletniego, o którym mowa w art. 297 przeznaczenie schroniska dla nieletnich o wzmożonym nadzorze wychowawczym pkt 3, do schroniska dla nieletnich o wzmożonym nadzorze wychowawczym może nastąpić na uzasadniony wniosek dyrektora schroniska zwykłego, na podstawie postanowienia sądu, przed którym toczy się postępowanie, albo sądu właściwego według przepisów Kodeksu postępowania karnego. Postanowienie może zostać wydane na posiedzeniu niejawnym.

Art. 302. Stosowanie przepisów dotyczących nieletnich umieszczonych w zakładzie poprawczym w zakresie kontaktów nieletniego z osobami spoza zakładu

Wobec nieletniego umieszczonego w schronisku dla nieletnich, po prawomocnym zakończeniu postępowania rozpoznawczego, do czasu umieszczenia nieletniego w zakładzie poprawczym stosuje się przepisy dotyczące nieletnich umieszczonych w zakładzie poprawczym w zakresie kontaktów nieletniego z osobami spoza zakładu, korespondencji nieletniego, przepustki okolicznościowej, zgody dyrektora na czasowe opuszczenie zakładu oraz nagród i środków dyscyplinarnych.

Art. 303. Opinia diagnostyczna wydawana przez schronisko dla nieletnich

1.

Opinia diagnostyczna wydawana przez schronisko dla nieletnich, o której mowa w art. 64 zwrócenie się o wydanie opinii do opiniodawczego zespołu sądowych specjalistów ust. 1, obejmuje:

1)

określenie stanu zdrowia nieletniego;

2)

określenie poziomu rozwoju poznawczego nieletniego;

3)

określenie rodzaju zaburzeń zachowania i cech osobowości nieletniego;

4)

określenie sytuacji rodzinnej nieletniego z uwzględnieniem sytuacji wychowawczej;

5)

określenie stopnia demoralizacji nieletniego;

6)

wnioski określające kierunki oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych lub terapeutycznych;

7)

propozycje dotyczące rodzaju środka wychowawczego, leczniczego albo poprawczego.

2.

Materiałów stanowiących podstawę wydania opinii, o której mowa w ust. 1, nie udostępnia się stronom.

Art. 304. Udzielanie pomocy finansowej lub materialnej nieletniemu zwalnianemu ze schroniska dla nieletnich

Jeżeli nieletni zwalniany ze schroniska dla nieletnich nie posiada własnych pieniędzy i nie może uzyskać potrzebnej pomocy od rodziców lub opiekuna, lub z innych źródeł, dyrektor schroniska udziela mu pomocy finansowej lub materialnej w kwocie do wysokości kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa.

Art. 305. Udzielenie nagrody i stosowanie środka dyscyplinarnego

1.

Dyrektor schroniska dla nieletnich może udzielić nieletniemu umieszczonemu w schronisku dla nieletnich nagrody lub zastosować wobec niego środek dyscyplinarny.

2.

Udzielenie nagrody i stosowanie środka dyscyplinarnego nie może prowadzić do upokarzającego i poniżającego traktowania nieletniego.

Art. 306. Przypadki udzielania nagrody

1.

Nagrody udziela się nieletniemu za:

1)

właściwą postawę i zachowanie;

2)

wyróżniające wykonywanie obowiązków;

3)

wzorowe przestrzeganie regulaminu schroniska dla nieletnich;

4)

bardzo dobre wyniki w nauce albo znaczny wysiłek poniesiony dla uzyskania pozytywnych wyników;

5)

osiągnięcia w zakresie działalności społecznej, kulturalnej, oświatowej lub sportowej, a także za inne znaczące osiągnięcia.

2.

Nagroda może być również udzielona nieletniemu w celu zachęcenia go do poprawy zachowania.

3.

W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi można udzielić jednorazowo więcej niż jedną nagrodę.

Art. 307. Rodzaje nagród

1.

Nagrodą jest:

1)

pochwała;

2)

list pochwalny do rodziców albo opiekuna nieletniego;

3)

list pochwalny do organu prowadzącego postępowanie;

4)

zezwolenie na rozmowę telefoniczną na koszt schroniska dla nieletnich;

5)

nagroda rzeczowa lub pieniężna;

6)

zgoda na wykonanie przedmiotu lub usługi w warsztatach szkolnych na potrzeby nieletniego;

7)

zgoda na skorzystanie z internetu;

8)

zgoda na udział w zajęciach kulturalnych, oświatowych lub sportowych organizowanych przez podmioty zewnętrzne poza schroniskiem dla nieletnich;

9)

podwyższenie kieszonkowego na okres do 3 miesięcy do wysokości 4,5% kwoty bazowej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa;

10)

skrócenie lub darowanie zastosowanego środka dyscyplinarnego;

11)

udzielenie przepustki na okres do 5 dni.

2.

Nagrody, o której mowa w ust. 1 pkt 4, 7, 8 i 11, udziela się nieletniemu za zgodą organu prowadzącego postępowanie.

Art. 308. Sporządzanie na piśmie decyzji o udzieleniu nagrody nieletniemu ze wskazaniem przyczyn jej udzielenia

Decyzję o udzieleniu nagrody nieletniemu ze wskazaniem przyczyn jej udzielenia sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 309. Decyzja o uchyleniu nagrody nieletniemu

Jeżeli zostały ujawnione okoliczności wskazujące na to, że nagroda została udzielona nieletniemu niezasadnie, dyrektor schroniska dla nieletnich uchyla decyzję o udzieleniu nagrody. Decyzję o uchyleniu nagrody nieletniemu sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu, a jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają – również innym osobom, oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 310. Przypadki stosowania środka dyscyplinarnego

1.

Środek dyscyplinarny stosuje się w przypadku:

1)

niewykonywania obowiązków wynikających z ustawy lub regulaminu schroniska dla nieletnich;

2)

zachowania godzącego w dobro innych osób;

3)

ucieczki ze schroniska lub nieusprawiedliwionego niepowrotu z pobytu poza schroniskiem, o którym mowa w art. 299 czasowe opuszczenie schroniska dla nieletnich ust. 1.

2.

Za jedno przewinienie stosuje się jeden środek dyscyplinarny. W przypadku gdy nieletni popełnił więcej przewinień, stosuje się jeden środek dyscyplinarny odpowiednio surowszy.

3.

Przy stosowaniu środka dyscyplinarnego uwzględnia się w szczególności rodzaj i okoliczności zachowania nieletniego, jego stosunek do tego zachowania, dotychczasową postawę, cechy osobowości i stan zdrowia nieletniego.

4.

Środek dyscyplinarny stosuje się niezwłocznie.

Art. 311. Rodzaje środków dyscyplinarnych

Środkiem dyscyplinarnym jest:

1)

upomnienie;

2)

nagana;

3)

zawiadomienie rodziców albo opiekuna nieletniego o niewłaściwym zachowaniu nieletniego;

4)

zawiadomienie organu prowadzącego postępowanie o niewłaściwym zachowaniu nieletniego;

5)

cofnięcie zezwolenia albo nieudzielanie zezwolenia na rozmowy telefoniczne na koszt schroniska dla nieletnich na okres do 1 miesiąca, z wyjątkiem rozmów z rodzicami albo opiekunem nieletniego;

6)

obniżenie kieszonkowego, nie więcej niż do 0,5% kwoty bazowej ustalonej dla zawodowych kuratorów sądowych, której wysokość ustaloną według odrębnych zasad określa ustawa budżetowa, na okres do 3 miesięcy;

7)

cofnięcie zgody na skorzystanie z internetu na okres do 3 miesięcy;

8)

cofnięcie zgody albo nieudzielanie zgody na udział w zajęciach kulturalnych, oświatowych lub sportowych organizowanych przez podmioty zewnętrzne poza schroniskiem dla nieletnich na okres do 3 miesięcy.

Art. 312. Przyjęcie od nieletniego wyjaśnienia i uzyskanie stanowiska psychologa lub pedagoga z zespołu diagnostycznego

1.

Przed zastosowaniem środka dyscyplinarnego dyrektor schroniska dla nieletnich albo upoważniony przez niego pracownik pedagogiczny przyjmuje od nieletniego wyjaśnienia i uzyskuje stanowisko psychologa lub pedagoga z zespołu diagnostycznego.

2.

Decyzję o zastosowaniu środka dyscyplinarnego ze wskazaniem przyczyn jego zastosowania sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu wraz z pouczeniem o prawie do złożenia skargi do sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad schroniskiem oraz włącza się do akt osobowych nieletniego. Sędzia rodzinny sprawujący nadzór nad schroniskiem dla nieletnich może uchylić decyzję dyrektora schroniska.

Art. 313. Uchylenie decyzji o zastosowaniu środka dyscyplinarnego

1.

Jeżeli zostały ujawnione okoliczności wskazujące na to, że środek dyscyplinarny został zastosowany niezasadnie, dyrektor schroniska dla nieletnich uchyla decyzję o zastosowaniu środka dyscyplinarnego.

2.

W przypadkach uzasadnionych względami wychowawczymi, w szczególności jeżeli nieletni przeprosił pokrzywdzonego oraz naprawił szkodę, można zawiesić wykonanie środka dyscyplinarnego na okres do 3 miesięcy, zamienić go na inny, skrócić lub darować.

3.

Jeżeli w okresie zawieszenia wykonania środka dyscyplinarnego nieletni dopuścił się ponownie przewinienia, zawieszony środek dyscyplinarny podlega wykonaniu, chyba że dyrektor schroniska, ze względów wychowawczych, postanowi inaczej.

4.

Decyzję o uchyleniu, zawieszeniu, zamianie, skróceniu lub darowaniu środka dyscyplinarnego sporządza się na piśmie i podaje się do wiadomości nieletniemu, a jeżeli względy wychowawcze za tym przemawiają – również innym osobom, oraz włącza się do akt osobowych nieletniego.

Art. 314. Praktyczna nauka zawodu. Zajęcia przysposobienia do pracy w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy

1.

Nieletni umieszczony w schronisku dla nieletnich odbywa praktyczną naukę zawodu w formie zajęć praktycznych organizowaną w warsztatach szkolnych prowadzonych przez szkołę działającą w schronisku dla nieletnich.

2.

Nieletni umieszczony w schronisku dla nieletnich odbywa zajęcia przysposobienia do pracy w formie przyuczenia do wykonywania określonej pracy organizowane w szkole działającej w schronisku dla nieletnich.

Art. 315. Organizowanie kształcenia ustawicznego

1.

W schroniskach dla nieletnich może być organizowane kształcenie ustawiczne.

2.

W celu organizowania nieletnim pracy sprzyjającej zdobywaniu kwalifikacji zawodowych przy schroniskach dla nieletnich mogą działać stowarzyszenia, fundacje, spółdzielnie socjalne lub inne podmioty, których celem statutowym jest aktywizacja zawodowa lub pomoc w readaptacji społecznej nieletnich.

Art. 316. Zatrudnienie nieletniego poza schroniskiem

Nieletni umieszczony w schronisku dla nieletnich może zostać zatrudniony poza schroniskiem, za zgodą dyrektora schroniska, na zasadach określonych w przepisach prawa pracy. Dyrektor schroniska zawiadamia sąd rodzinny o zatrudnieniu nieletniego poza schroniskiem dla nieletnich.

Art. 317. Stosowanie przepisu Kodeksu pracy do czasu pracy nieletniego

Do czasu pracy nieletniego stosuje się przepis art. 202 wymiar czasu pracy młodocianego Kodeksu pracy.

Art. 318. Należność nieletniego za pracę

1.

Należność nieletniego za pracę ustala się według zasad wynagradzania pracowników za pracę tego rodzaju, którą wykonuje nieletni.

2.

Za prace porządkowe wykonywane przez nieletniego na rzecz schroniska dla nieletnich w wymiarze nieprzekraczającym 30 godzin miesięcznie nieletniemu nie przysługuje wynagrodzenie.

3.

Za wykonywane prace nieodpłatne, o których mowa w ust. 2, mogą być nieletniemu udzielane nagrody.

4.

Za prace porządkowe na rzecz schroniska nie uznaje się czynności związanych z utrzymywaniem czystości i porządku w pomieszczeniach, w których nieletni przebywa, prac wykonywanych w ramach praktycznej nauki zawodu, zajęć przysposabiania do pracy oraz kształcenia ustawicznego.

Art. 319. Wliczanie okresów pracy wykonywanej przez nieletniego w trakcie wykonywania środka tymczasowego w postaci umieszczenia w schronisku dla nieletnich do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze

Okresy pracy wykonywanej przez nieletniego w trakcie wykonywania środka tymczasowego w postaci umieszczenia w schronisku dla nieletnich, z wyjątkiem prac, o których mowa w art. 318 należność nieletniego za pracę ust. 2, wlicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

Art. 320. Rozporządzenie określające szczegółowy tryb kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich ze schronisk dla nieletnich, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych schroniskach

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich ze schronisk dla nieletnich, szczegółowe warunki pobytu nieletnich w tych schroniskach, formę i zakres porozumienia dyrektora schroniska z duchownym kościoła lub innego związku wyznaniowego, do którego nieletni należą, dotyczącego uczestniczenia przez nieletnich w wykonywaniu praktyk religijnych i korzystaniu przez nich z posług religijnych oraz sposób realizacji tego porozumienia, mając na uwadze konieczność zapewnienia skuteczności oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych i terapeutycznych wobec nieletnich, właściwych warunków pobytu nieletnich w schroniskach, przestrzegania praw nieletnich oraz sprawnego wykonywania orzeczeń.

Art. 321. Organy okręgowego ośrodka wychowawczego

Organami okręgowego ośrodka wychowawczego są:

1)

dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego;

2)

rada okręgowego ośrodka wychowawczego.

Art. 322. Organy zakładu poprawczego

Organami zakładu poprawczego są:

1)

dyrektor zakładu poprawczego;

2)

rada zakładu poprawczego.

Art. 323. Organy schroniska dla nieletnich

Organami schroniska dla nieletnich są:

1)

dyrektor schroniska dla nieletnich;

2)

rada schroniska dla nieletnich.

Art. 324. Wymagania jakie musi spełniać dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

1.

Stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich może zajmować nauczyciel mianowany lub dyplomowany:

1)

który ukończył studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie i posiada kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela w danym ośrodku, zakładzie lub schronisku albo który ukończył studia wyższe, studia podyplomowe lub kurs kwalifikacyjny w zakresie resocjalizacji lub zakład kształcenia nauczycieli w specjalności resocjalizacja;

2)

który ukończył studia wyższe lub studia podyplomowe z zakresu zarządzania albo kurs kwalifikacyjny z zakresu zarządzania oświatą, prowadzony na podstawie przepisów w sprawie placówek doskonalenia nauczycieli;

3)

który posiada co najmniej pięcioletni staż pracy pedagogicznej;

4)

który w okresie trzech lat poprzedzających powierzenie stanowiska dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska uzyskał co najmniej dobrą ocenę pracy;

5)

który spełnia warunki zdrowotne niezbędne do wykonywania pracy na stanowisku kierowniczym;

6)

który nie był karany karą dyscyplinarną, o której mowa w art. 76 kary dyscyplinarne ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2023 r. poz. 984, 1234, 1586, 1672 i 2005) lub w art. 276 kary dyscyplinarne ust. 1 pkt 2–8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2023 r. poz. 742, z późn. zm.), oraz przeciwko któremu nie toczy się postępowanie dyscyplinarne;

7)

który nie był prawomocnie skazany za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz przeciwko któremu nie toczy się postępowanie karne lub postępowanie karne skarbowe w sprawie o umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

8)

wobec którego nie orzeczono zakazu pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;

9)

który w okresie pięciu lat poprzedzających powierzenie stanowiska dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska nie został odwołany przez organ prowadzący lub nie został skutecznie odwołany na podstawie art. 70 odwołanie ze stanowiska pracownika zatrudnionego na podstawie powołania § 1 Kodeksu pracy ze stanowiska dyrektora zakładu, ośrodka lub schroniska albo szkoły lub placówki, o których mowa w art. 2 zakres systemu oświaty ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe, albo dyrektora placówki lub ośrodka, o których mowa w art. 93 formy instytucjonalnej pieczy zastępczej ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, chyba że odwołanie nastąpiło w wyniku przekształceń organizacyjnych lub likwidacji poprzedniego miejsca pracy albo złożenia przez niego rezygnacji ze stanowiska.

2.

Stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich może zajmować także nauczyciel mianowany lub dyplomowany zatrudniony na stanowisku wymagającym kwalifikacji pedagogicznych w urzędzie organu administracji rządowej, kuratorium oświaty, Centrum Edukacji Artystycznej, Centralnej Komisji Egzaminacyjnej lub okręgowych komisjach egzaminacyjnych oraz nauczyciel mianowany lub dyplomowany urlopowany lub zwolniony z obowiązku świadczenia pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 854) spełniający wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3 i 5–9.

Art. 325. Osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

Stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich może zajmować także osoba:

1)

która posiada obywatelstwo polskie, obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, obywatelstwo państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej albo obywatelstwo innego państwa, jeżeli na podstawie przepisów prawa Unii Europejskiej przysługuje jej prawo podjęcia zatrudnienia lub samozatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na zasadach określonych w tych przepisach;

2)

która posiada przygotowanie pedagogiczne;

3)

która posiada co najmniej trzyletni staż pracy na stanowisku nauczyciela akademickiego;

4)

która w okresie trzech lat poprzedzających powołanie na stanowisko dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska uzyskała pozytywną ocenę pracy na uczelni;

5)

wobec której nie orzeczono zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi;

6)

która spełnia wymagania, o których mowa w art. 324 wymagania jakie musi spełniać dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 1 pkt 2 i 5–9.

Art. 326. Osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

Stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich może zajmować także osoba, która:

1)

korzysta z pełni praw publicznych i ma pełną zdolność do czynności prawnych;

2)

ukończyła studia drugiego stopnia lub jednolite studia magisterskie;

3)

posiada co najmniej pięcioletni staż pracy, w tym co najmniej dwuletni staż pracy na stanowisku kierowniczym;

4)

spełnia wymagania, o których mowa w art. 324 wymagania jakie musi spełniać dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 1 pkt 2 i 5–9 oraz w art. 325 osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich pkt 1 i 5.

Art. 327. Powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości

Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii dyrektora komórki organizacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości wykonującej zadania z zakresu nadzoru pedagogicznego Ministra Sprawiedliwości nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich albo na wniosek dyrektora tej komórki:

1)

powierza stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich osobie, o której mowa w art. 324 wymagania jakie musi spełniać dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 1 albo 2, na czas nieokreślony;

2)

powołuje, na podstawie art. 68 nawiązanie stosunku pracy na podstawie powołania Kodeksu pracy, na stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich osobę, o której mowa w art. 325 osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich albo art. 326 osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, na czas nieokreślony.

Art. 328. Odwołanie dyrektora przez Ministra Sprawiedliwości

1.

Minister Sprawiedliwości może w każdym czasie odwołać dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 1, w przypadku stwierdzenia:

1)

zaniedbań w zakresie realizacji zadań ośrodka, zakładu lub schroniska;

2)

uchybień w wykonywaniu obowiązków służbowych, w szczególności nierealizowania zadań wyznaczonych przez Ministra Sprawiedliwości.

2.

Minister Sprawiedliwości odwołuje dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 1, w przypadku:

1)

złożenia przez dyrektora rezygnacji ze stanowiska, za trzymiesięcznym wypowiedzeniem;

2)

ustalenia negatywnej oceny pracy dyrektora;

3)

utraty wymagań niezbędnych do zajmowania stanowiska dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska.

3.

Minister Sprawiedliwości i dyrektor ośrodka, zakładu lub schroniska mogą ustalić wcześniejszy termin rezygnacji, o którym mowa w ust. 2 pkt 1.

Art. 329. Niewpływanie powierzenia stanowiska na treść stosunku pracy wynikającego z ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela

Powierzenie stanowiska dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich i odwołanie z tego stanowiska osobie, o której mowa w art. 324 wymagania jakie musi spełniać dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 1 albo 2, nie wpływa na treść jej stosunku pracy wynikającego z ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela.

Art. 330. Przypadki uprawniające Ministra Sprawiedliwości do zawieszenia dyrektora

1.

Minister Sprawiedliwości może zawiesić:

1)

dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 1, w pełnieniu przez niego obowiązków dyrektora w przypadku, o którym mowa w art. 85t zawieszenie w pełnieniu obowiązków nauczyciela lub dyrektora szkoły ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela;

2)

dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 2, w pełnieniu przez niego obowiązków dyrektora w przypadku wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego lub postępowania karnego skarbowego w sprawie o umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

3)

dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 1 lub 2, w pełnieniu przez niego obowiązków dyrektora w przypadku ujawnienia okoliczności uprawdopodabniających istnienie zaniedbań w zakresie realizacji zadań ośrodka, zakładu lub schroniska lub uchybień dyrektora w wykonywaniu obowiązków służbowych, w szczególności nierealizowania zadań wyznaczonych przez Ministra Sprawiedliwości.

2.

W przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, Minister Sprawiedliwości zarządza przeprowadzenie kontroli w trybie uproszczonym zgodnie z ustawą z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 224) lub przeprowadzenie działań doraźnych określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 60 zadania ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania ust. 10 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

3.

Do zawieszenia dyrektora, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 1, w przypadku określonym w ust. 1 pkt 1, stosuje się przepisy ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela.

4.

W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, dyrektorowi, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 2, wynagrodzenie zmniejsza się do 50%.

5.

W okresie zawieszenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 3:

1)

dyrektorowi, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 1, nie przysługuje dodatek funkcyjny;

2)

dyrektorowi, o którym mowa w art. 327 powierzenie stanowiska lub powołanie przez Ministra Sprawiedliwości pkt 2, wynagrodzenie zmniejsza się do 50%.

Art. 331. Powierzenie pełnienia obowiązków dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska

1.

Minister Sprawiedliwości, w przypadku:

1)

odwołania dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich,

2)

śmierci dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich
– przed powierzeniem stanowiska nowemu dyrektorowi albo powołaniem na stanowisko nowego dyrektora powierza pełnienie obowiązków dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska wyznaczonej przez siebie osobie:

1)

będącej nauczycielem posiadającym kwalifikacje do zajmowania stanowiska nauczyciela, nauczyciela wychowawcy, nauczyciela pedagoga lub nauczyciela doradcy zawodowego w szkołach w okręgowych ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich lub w tych ośrodkach, zakładach i schroniskach, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 9 wymagania kwalifikacyjne wobec nauczycieli ust. 2 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela,

2)

posiadającej kwalifikacje do zajmowania stanowiska dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska, o których mowa w art. 325 osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich albo art. 326 osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich
– na czas określony, nie dłużej jednak niż na okres 12 miesięcy.

2.

W przypadku zawieszenia dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich Minister Sprawiedliwości wyznacza innego pracownika pedagogicznego ośrodka, zakładu lub schroniska, który zastępuje dyrektora na czas określony, nie dłużej jednak niż na okres 12 miesięcy.

3.

W przypadku korzystania przez dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska z uprawnień określonych w art. 73 urlop dla poratowania zdrowia ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela Minister Sprawiedliwości wyznacza innego pracownika pedagogicznego ośrodka, zakładu lub schroniska, który zastępuje dyrektora na czas określony, wynikający z udzielonego świadczenia.

Art. 332. Sprawowanie nadzoru pedagogicznego nad nauczycielami, zapewnianie warunków niezbędnych do realizacji zadań ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ponoszenie odpowiedzialności za jego działalność

1.

Dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich kieruje ośrodkiem, zakładem lub schroniskiem, sprawuje nadzór pedagogiczny nad nauczycielami, zapewnia warunki niezbędne do realizacji zadań ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ponosi odpowiedzialność za jego działalność.

2.

W przypadku powołania na stanowisko dyrektora osoby, o której mowa w art. 326 osoby mogące także zajmować stanowisko dyrektora okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, nadzór pedagogiczny nad nauczycielami sprawuje nauczyciel zajmujący inne stanowisko kierownicze w ośrodku, zakładzie lub schronisku.

3.

Dyrektor ośrodka, zakładu lub schroniska:

1)

organizuje pracę w działach ośrodka, zakładu lub schroniska przy współpracy z osobą sprawującą nadzór pedagogiczny, o której mowa w ust. 2;

2)

dysponuje przyznanymi ośrodkowi, zakładowi lub schronisku środkami finansowymi i odpowiada za ich prawidłowe wykorzystanie;

3)

wykonuje czynności wynikające ze stosunku pracy wobec pracowników ośrodka, zakładu lub schroniska;

4)

opracowuje zakres obowiązków pracowników;

5)

prowadzi nabór kandydatów na pracowników;

6)

nie rzadziej niż dwa razy w roku przedstawia radzie ośrodka, zakładu lub schroniska wnioski wynikające z realizacji zadań ośrodka, zakładu lub schroniska;

7)

reprezentuje ośrodek, zakład lub schronisko na zewnątrz;

8)

wykonuje inne zadania określone w niniejszej ustawie i w odrębnych przepisach.

4.

W przypadku nieobecności dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska jego obowiązki pełni upoważniony pracownik pedagogiczny.

5.

Dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich jest dyrektorem szkoły w rozumieniu ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

Art. 333. Rada okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

1.

Radę okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich tworzą pracownicy pedagogiczni zatrudnieni w ośrodku, zakładzie lub schronisku.

2.

Przewodniczącym rady ośrodka, zakładu lub schroniska jest dyrektor ośrodka, zakładu lub schroniska.

3.

Rada ośrodka, zakładu lub schroniska współdziała z dyrektorem ośrodka, zakładu lub schroniska w wykonywaniu zadań i podnoszeniu jakości pracy ośrodka, zakładu lub schroniska oraz wyraża opinie w istotnych sprawach dotyczących działalności ośrodka, zakładu lub schroniska.

4.

Rada ośrodka, zakładu i schroniska ustala regulamin swojej działalności. Zebrania rady są protokołowane.

Art. 334. Pracownicy zatrudniani w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich

1.

W okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich zatrudnia się:

1)

pracowników pedagogicznych;

2)

terapeutów;

3)

pracowników administracyjnych i obsługi;

4)

pracowników medycznych;

5)

pracowników ochrony.

2.

Małżonkowie, osoby pozostające ze sobą w stosunku pokrewieństwa do drugiego stopnia włącznie lub powinowactwa pierwszego stopnia oraz osoby pozostające ze sobą we wspólnym pożyciu nie mogą być zatrudnione w tym samym okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich, jeżeli powstałby między tymi osobami stosunek podległości służbowej.

Art. 335. Obowiązki pracownika okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

Pracownik okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ma obowiązek:

1)

przestrzegać praw nieletnich;

2)

wykonywać zadania i obowiązki z najwyższą starannością, zgodnie z aktualnymi wskazaniami wiedzy i nauki oraz zasadami i etyką wykonywanego zawodu;

3)

brać udział, odpowiednio do zajmowanego stanowiska, w resocjalizacji nieletnich oraz być dla nich pozytywnym przykładem;

4)

dochowywać tajemnicy prawnie chronionej;

5)

podnosić kwalifikacje zawodowe.

Art. 336. Używanie wizerunku orła ustalonego dla godła oraz urzędowej pieczęci

Okręgowe ośrodki wychowawcze, zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich używają wizerunku orła ustalonego dla godła oraz urzędowej pieczęci, o której mowa w art. 16c urzędowa pieczęć ust. 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych (Dz. U. z 2024 r. poz. 155).

Art. 337. Określanie zasad kształcenia i wychowania w szkołach w okręgowych ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich

Zasady kształcenia i wychowania w szkołach w okręgowych ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich określają przepisy ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty i ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

Art. 338. Regulamin określający porządek wewnętrzny okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

Porządek wewnętrzny okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich określa regulamin. Regulamin ustala dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich po wyrażeniu opinii przez radę okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich.

Art. 339. Określanie w drodze zarządzenia standardów metodologii sporządzania opinii psychologiczno-pedagogicznej i opinii diagnostycznej

1.

Minister Sprawiedliwości określa, w drodze zarządzenia, standardy metodologii sporządzania opinii psychologiczno-pedagogicznej, o której mowa w art. 192 obowiązek sporządzenia opinii psychologiczno-pedagogicznej o nieletnim umieszczonym w ośrodku i art. 255 sporządzanie opinii psychologiczno-pedagogicznej o nieletnim umieszczonym w zakładzie poprawczym.

2.

Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz ministra właściwego do spraw zdrowia, określa, w drodze zarządzenia, standardy metodologii sporządzania opinii diagnostycznej, o której mowa w art. 303 opinia diagnostyczna wydawana przez schronisko dla nieletnich ust. 1.

Art. 340. Nadzór Ministra Sprawiedliwości nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich

1.

Minister Sprawiedliwości sprawuje zwierzchni nadzór nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich.

2.

Nadzór, o którym mowa w ust. 1, sprawuje się przez:

1)

wydawanie wytycznych, zaleceń, poleceń i decyzji;

2)

przeprowadzanie kontroli na podstawie ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej;

3)

żądanie przekazania informacji lub sprawozdań z działalności ośrodka, zakładu lub schroniska;

4)

przestrzeganie standardów metodologii sporządzania opinii;

5)

rozpoznawanie skarg i wniosków.

Art. 341. Określanie zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich

Zasady sprawowania nadzoru pedagogicznego nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich określają przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe.

Art. 342. Monitoring skuteczność resocjalizacji nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych

1.

W ramach sprawowanego nadzoru nad zakładami poprawczymi, w celu przeciwdziałania demoralizacji nieletnich i dopuszczania się przez nich czynów karalnych oraz tworzenia warunków powrotu nieletnich do normalnego życia, Minister Sprawiedliwości monitoruje skuteczność resocjalizacji nieletnich umieszczonych w zakładach poprawczych.

2.

Wykonując zadania, o których mowa w ust. 1, Minister Sprawiedliwości przetwarza dane osobowe nieletnich zgromadzone w Krajowym Rejestrze Karnym w stosunku do nieletniego umieszczonego w zakładzie poprawczym do ukończenia przez nieletniego 23 lat, a w przypadku wykonywania środka poprawczego po ukończeniu przez nieletniego 21 lat – do upływu 2 lat od ukończenia przez nieletniego wieku, do którego sąd rodzinny orzekł o wykonywaniu tego środka.

3.

Przetwarzanie danych osobowych nieletnich, o których mowa w ust. 2, ustaje przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 2, w przypadku, o którym mowa w art. 237 warunkowe zwolnienie z zakładu poprawczego ust. 6.

Art. 343. Tworzenie, znoszenie i przekształcanie okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

Minister Sprawiedliwości, w drodze zarządzenia, tworzy, znosi i przekształca okręgowy ośrodek wychowawczy, zakład poprawczy lub schronisko dla nieletnich.

Art. 344. Rozporządzenie określające szczegółowy sposób funkcjonowania i organizacji okręgowych ośrodków wychowawczych, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich

Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy sposób funkcjonowania i organizacji okręgowych ośrodków wychowawczych, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich, sposób dokumentowania pobytu nieletnich w tych ośrodkach, zakładach i schroniskach oraz szczegółowy sposób zapewnienia bezpieczeństwa w ośrodkach, zakładach i schroniskach, mając na uwadze konieczność zapewnienia sprawności funkcjonowania i bezpieczeństwa ośrodków, zakładów i schronisk, skuteczności oddziaływań wychowawczych, resocjalizacyjnych i terapeutycznych wobec nieletnich, właściwych warunków pobytu nieletnich w ośrodkach, zakładach i schroniskach, przestrzegania praw nieletnich oraz sprawności wykonywania orzeczeń.

Art. 345. Stosowanie systemu ochrony

1.

W celu zapewniania bezpieczeństwa okręgowe ośrodki wychowawcze objęte są systemem ochrony.

2.

W celu zapewnienia bezpieczeństwa zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich objęte są systemem ochrony, który różnicuje się w zależności od rodzaju zakładu lub schroniska. Zróżnicowanie uzyskuje się przez zakres stosowanych zabezpieczeń techniczno-ochronnych, a także środków sygnalizacji i łączności oraz rodzaje i liczbę stanowisk ochrony.

3.

W zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich stosuje się system ochrony:

1)

pełny;

2)

ograniczony;

3)

uproszczony.

4.

Dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich tworzy plan ochrony okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, uwzględniając ich system ochrony.

Art. 346. Obowiązek egzekwowania przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska, regulaminów oraz planu ochrony ośrodka, zakładu lub schroniska

Pracownicy ochrony i inni pracownicy okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich są obowiązani do egzekwowania przestrzegania obowiązujących przepisów w zakresie bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska, regulaminów oraz planu ochrony ośrodka, zakładu lub schroniska.

Art. 347. Realizowanie planu ochrony okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

1.

Plan ochrony okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich realizują pracownicy ochrony i inni pracownicy ośrodka, zakładu lub schroniska.

2.

Pracownik ochrony:

1)

prowadzi obserwację zachowania nieletnich oraz kontroluje ruch nieletnich w ośrodku, zakładzie lub schronisku;

2)

nadzoruje nieletnich oraz kontroluje ich zachowanie;

3)

przeprowadza, przewozi oraz konwojuje nieletnich;

4)

uniemożliwia nieletnim ucieczkę;

5)

sprawdza dokumenty oraz tożsamość osób uprawnionych do wejścia na teren ośrodka, zakładu lub schroniska i wyjścia z terenu ośrodka, zakładu lub schroniska;

6)

deponuje, w przypadkach określonych w niniejszej ustawie, przedmioty, których nie można posiadać w ośrodku, zakładzie lub schronisku;

7)

kontroluje pojazdy wjeżdżające na teren ośrodka, zakładu lub schroniska i wyjeżdżające z terenu ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ładunek tych pojazdów;

8)

wykonuje polecenia dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska albo zastępującego go pracownika pedagogicznego w zakresie używania wobec nieletnich środków przymusu bezpośredniego;

9)

sprawdza i stosuje zabezpieczenia techniczno-ochronne oraz środki sygnalizacji i łączności;

10)

w zakresie wykonywanych obowiązków zapoznaje się z dokumentacją dotyczącą zapewnienia bezpieczeństwa w ośrodku, zakładzie lub schronisku;

11)

prowadzi dokumentację w zakresie wykonywanych obowiązków;

12)

podejmuje czynności zapobiegawcze;

13)

udziela pomocy innym pracownikom w celu zachowania bezpieczeństwa i porządku wewnętrznego;

14)

informuje przełożonego o sytuacjach zagrożenia bezpieczeństwa i wykonuje jego polecenia;

15)

wykonuje inne zadania określone w niniejszej ustawie i w odrębnych przepisach.

3.

Inni pracownicy ośrodka, zakładu lub schroniska wykonują czynności, o których mowa w ust. 2, w sposób określony w zakresie ich obowiązków.

Art. 348. Wymagania dotyczące pracownika ochrony w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich

1.

Pracownikiem ochrony w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich może być osoba:

1)

która korzysta z pełni praw publicznych i ma pełną zdolność do czynności prawnych;

2)

która nie była prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz nie toczy się przeciwko niej postępowanie karne lub postępowanie karne skarbowe w sprawie o umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

3)

wobec której nie orzeczono zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi;

4)

która posiada co najmniej wykształcenie średnie branżowe albo średnie;

5)

która spełnia warunki zdrowotne niezbędne do wykonywania pracy na stanowisku pracownika ochrony.

2.

Pracownik ochrony może samodzielnie realizować obowiązki w zakresie ochrony ośrodka, zakładu lub schroniska po odbyciu kursu przygotowawczego w ramach przeszkolenia wstępnego.

Art. 349. Różnicowanie możliwości poruszania się i przebywania nieletnich w określonych miejscach w zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich

Możliwość poruszania się i przebywania nieletnich w określonych miejscach w zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich różnicuje się w zależności od rodzaju zakładu lub schroniska oraz systemu ochrony.

Art. 350. Osoby uprawnione do wstępu na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, poza pracownikami w nim zatrudnionymi

Prawo wstępu na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, poza pracownikami w nim zatrudnionymi, mają osoby:

1)

sprawujące nadzór nad ośrodkiem, zakładem lub schroniskiem;

2)

którym została udzielona zgoda przez dyrektora ośrodka, zakładu lub schroniska;

3)

upoważnione przez organ sprawujący nadzór nad ośrodkiem, zakładem lub schroniskiem;

4)

uprawnione na podstawie niniejszej ustawy i odrębnych przepisów.

Art. 351. Obowiązek zdeponowania przedmiotów przez osobę wchodzącą na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich

1.

Osoba wchodząca na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich jest obowiązana do zdeponowania przedmiotów, których nie można posiadać w ośrodku, zakładzie lub schronisku. Przepis art. 142 określenie wykazu przedmiotów, których nieletni nie może posiadać w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabezpieczenia, zakładzie poprawczym lub schro stosuje się.

2.

Przedmioty wnoszone na teren ośrodka, zakładu lub schroniska i wynoszone z niego podlegają kontroli. Kontrolę przeprowadza się w obecności osoby wnoszącej lub wynoszącej przedmioty.

3.

W celu zapewnienia porządku prawnego lub bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska osoba wchodząca na teren ośrodka, zakładu lub schroniska może podlegać kontroli pobieżnej.

4.

Do kontroli przedmiotów i kontroli pobieżnej przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 2, 3, 5 i 6 stosuje się.

Art. 352. Kontrola pojazdów wjeżdżających na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich lub wyjeżdżających z terenu ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ładunku tych pojazdów

1.

Pojazdy wjeżdżające na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich lub wyjeżdżające z terenu ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ładunek tych pojazdów podlegają kontroli.

2.

Do kontroli pojazdów przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 2, 3 i 6 stosuje się.

Art. 353. Niestosowanie przepisów o kontroli osób, pojazdów i ładunków tych pojazdów

1.

Przepisów art. 351 obowiązek zdeponowania przedmiotów przez osobę wchodzącą na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich i art. 352 kontrola pojazdów wjeżdżających na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich lub wyjeżdżających z terenu ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ładunku tych pojazdów nie stosuje się do:

1)

Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej;

2)

Prezesa Rady Ministrów;

3)

członków Rady Ministrów;

4)

Rzecznika Praw Obywatelskich;

5)

Rzecznika Praw Dziecka;

6)

Rzecznika Praw Pacjenta;

7)

Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych;

8)

osób korzystających z immunitetu parlamentarnego, sędziowskiego lub prokuratorskiego;

9)

osób korzystających z immunitetów dyplomatycznych lub konsularnych na mocy ustaw, umów międzynarodowych albo powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych;

10)

osób sprawujących nadzór nad okręgowym ośrodkiem wychowawczym, zakładem poprawczym lub schroniskiem dla nieletnich.

2.

Przepisy art. 351 obowiązek zdeponowania przedmiotów przez osobę wchodzącą na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 2–4 stosuje się do nieletniego wchodzącego na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich oraz przedmiotów wnoszonych przez nieletniego na teren ośrodka, zakładu lub schroniska i wynoszonych z niego.

Art. 354. Zdeponowanie przedmiotów do czasu opuszczenia przez daną osobę terenu ośrodka, zakładu lub schroniska

1.

Znalezione w trakcie kontroli, o której mowa w art. 351 obowiązek zdeponowania przedmiotów przez osobę wchodzącą na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 2 i 3 lub art. 352 kontrola pojazdów wjeżdżających na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich lub wyjeżdżających z terenu ośrodka, zakładu lub schroniska oraz ładunku tych pojazdów ust. 1, przedmioty, których nie można posiadać w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich, a których właściciela ustalono, podlegają zdeponowaniu do czasu opuszczenia przez daną osobę terenu ośrodka, zakładu lub schroniska. Przedmioty, których właściciela nie ustalono, podlegają zniszczeniu, z wyjątkiem pieniędzy i przedmiotów wartościowych, które przekazuje się do depozytu sądowego po uzyskaniu zezwolenia sądu na podstawie odpowiedniego stosowania przepisów Kodeksu postępowania cywilnego. Z czynności zniszczenia przedmiotów sporządza się protokół. Przepisu nie stosuje się do przedmiotów, których posiadanie jest niezgodne z prawem; w takim przypadku zawiadamia się właściwe organy o podejrzeniu popełnienia czynu zabronionego.

2.

Decyzję w sprawach, o których mowa w ust. 1 zdanie pierwsze, podejmuje osoba przeprowadzająca kontrolę pobieżną, kontrolę przedmiotów lub kontrolę pojazdów. Decyzję w sprawach, o których mowa w ust. 1 zdanie drugie, podejmuje dyrektor ośrodka, zakładu lub schroniska.

3.

Do przedmiotów znalezionych w toku kontroli, o której mowa w art. 351 obowiązek zdeponowania przedmiotów przez osobę wchodzącą na teren okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ust. 2 i 3, których nieletni nie może posiadać w ośrodku, zakładzie lub schronisku, przepisy art. 119 kontrola pobieżna, kontrola osobista, kontrola pomieszczeń i kontrola przedmiotów nieletniego umieszczonego w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie leczniczym dysponującym warunkami wzmocnionego lub maksymalnego zabe ust. 4 i 7 stosuje się.

Art. 355. Wniosek do sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad zakładem lub schroniskiem o wydanie nakazu doprowadzenia nieletniego przez Policję w celu udzielenia świadczenia zdrowotnego

W szczególnie uzasadnionym przypadku dyrektor zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich ze względu na potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa nieletniego lub innych osób, może zwrócić się z wnioskiem do sędziego rodzinnego sprawującego nadzór nad zakładem lub schroniskiem o wydanie nakazu doprowadzenia nieletniego przez Policję w celu udzielenia świadczenia zdrowotnego, w szczególności nieletniego, który dopuścił się czynu zabronionego określonego w art. 134 zamach na życie Prezydenta RP, art. 148 zabójstwo § 1, 2 lub 3, art. 156 spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu § 1 lub 3, art. 163 sprowadzenie zdarzenia niebezpiecznego § 1 lub 3, art. 166 przejęcie kontroli nad statkiem wodnym lub powietrznym albo publicznym środkiem transportu lądowego, art. 173 sprowadzenie katastrofy komunikacyjnej § 1 lub 3, art. 197 doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego przemocą lub mimo braku jej zgody § 1, 1a, 3, 4 lub 5, art. 223 czynna napaść na funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną § 2, art. 252 wzięcie lub przetrzymywanie zakładnika § 1 lub 2 lub w art. 280 rozbój Kodeksu karnego.

Art. 356. Zawiadomienie o potrzebie zastosowania środka zapobiegawczego

Jeżeli przeciwko nieletniemu toczy się postępowanie karne, a jego pobyt w zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich stwarzałby poważne zagrożenie bezpieczeństwa zakładu lub schroniska, dyrektor zakładu lub schroniska niezwłocznie zawiadamia organ prowadzący postępowanie o potrzebie zastosowania środka zapobiegawczego.

Art. 357. Współdziałanie dyrektora z Policją w związku z zagrożeniem bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska

1.

Dyrektor okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich współdziała z Policją w związku z zagrożeniem bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska.

2.

Dyrektor ośrodka, zakładu lub schroniska może zwrócić się do Policji o udzielenie pomocy w przypadku stwierdzenia w tym ośrodku, zakładzie lub schronisku zagrożenia dla życia lub zdrowia, ograniczenia wolności osobistej osób lub niszczenia mienia w znacznych rozmiarach, związanych w szczególności z:

1)

buntem nieletnich;

2)

ucieczką nieletnich;

3)

zbiorowym usiłowaniem sforsowania zabezpieczenia ośrodka, zakładu lub schroniska;

4)

zamachem terrorystycznym lub napaścią na ośrodek, zakład lub schronisko;

5)

pożarem, katastrofą lub klęską żywiołową.

3.

W zależności od stopnia i rodzaju zagrożenia udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 2, może polegać w szczególności na:

1)

zabezpieczeniu ośrodka, zakładu lub schroniska na zewnątrz przez zablokowanie dostępu osobom stwarzającym zagrożenie bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska;

2)

wprowadzeniu Policji na teren ośrodka, zakładu lub schroniska;

3)

organizacji pościgu;

4)

zlokalizowaniu i ujęciu nieletnich, którzy dokonali ucieczki;

5)

ewakuacji nieletnich.

4.

Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb współdziałania okręgowych ośrodków wychowawczych, zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich z Policją w związku z zagrożeniem bezpieczeństwa ośrodka, zakładu lub schroniska, mając na uwadze konieczność zapewnienia skutecznej i sprawnej współpracy.

Art. 358. Udzielenie upoważnienia do przetwarzania danych osobowych

1.

W celu realizacji zadań wynikających z niniejszej ustawy dopuszczalne jest przetwarzanie danych osobowych, o których mowa w art. 9 przetwarzanie szczególnych kategorii danych osobowych ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (Dz. Urz. UE L 119 z 04.05.2016, str. 1), przez osoby posiadające pisemne upoważnienie. Warunkiem udzielenia upoważnienia jest pisemne zobowiązanie się osoby upoważnianej do zachowania przetwarzanych danych osobowych w poufności.

2.

Obowiązki, o których mowa w art. 13 informacje podawane w przypadku zbierania danych od osoby, której dane dotyczą ust. 1 i 2 rozporządzenia, o którym mowa w ust. 1, wykonuje się przez udostępnienie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej lub na stronie internetowej administratora danych osobowych oraz w widocznym miejscu w jego siedzibie.

Art. 359. Regulowanie ustawą zasad i warunków przetwarzania danych osobowych przez Ministra Sprawiedliwości, okręgowe ośrodki wychowawcze, zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich oraz komisję do spraw kierowania nieletnich do młodzieżowego ośrodka wychowawczeg

1.

Zasady i warunki przetwarzania danych osobowych przez Ministra Sprawiedliwości, okręgowe ośrodki wychowawcze, zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich oraz komisję do spraw kierowania nieletnich do młodzieżowego ośrodka wychowawczego na podstawie niniejszej ustawy w celu wykonywania orzeczeń w sprawach o demoralizację, której przejawem jest dopuszczenie się przez nieletniego czynu zabronionego, oraz w sprawach o czyn karalny reguluje ustawa z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2023 r. poz. 1206).

2.

W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, Minister Sprawiedliwości, okręgowe ośrodki wychowawcze, zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich oraz komisja do spraw kierowania nieletnich do młodzieżowego ośrodka wychowawczego są uprawnieni do przetwarzania następujących danych osobowych:

1)

imię i nazwisko;

2)

data i miejsce urodzenia;

3)

płeć;

4)

numer PESEL;

5)

obywatelstwo;

6)

miejsce zamieszkania lub miejsce pobytu oraz adres zamieszkania lub pobytu;

7)

informacje wynikające z orzeczeń i innych dokumentów przesłanych przez organ prowadzący postępowanie oraz udostępnione przez nieletniego, rodziców albo opiekuna nieletniego;

8)

wykształcenie, zawód, inne kwalifikacje zawodowe oraz kierunek kształcenia;

9)

sytuacja rodzinna nieletniego, warunki wychowania i charakter środowiska;

10)

miejsca pracy;

11)

dane teleadresowe;

12)

karalność;

13)

wizerunek;

14)

dokumenty tożsamości.

3.

W celu realizacji zadań, o których mowa w ust. 1, Minister Sprawiedliwości, okręgowe ośrodki wychowawcze, zakłady poprawcze, schroniska dla nieletnich oraz komisja do spraw kierowania nieletnich do młodzieżowego ośrodka wychowawczego są uprawnieni do przetwarzania także danych osobowych, o których mowa w art. 14 przetwarzanie danych wrażliwych ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości.

Art. 360. Zmiana ustawy - Kodeks pracy

W ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2022 r. poz. 1510): (zmiany pominięte).

Art. 361. Zmiana ustawy - Karta Nauczyciela

W ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. – Karta Nauczyciela (Dz. U. z 2021 r. poz. 1762 oraz z 2022 r. poz. 935 i 1116): (zmiany pominięte).

Art. 362. Zmiana ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi

W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2021 r. poz. 1119 i 2469 oraz z 2022 r. poz. 24 i 218): (zmiany pominięte).

Art. 363. Zmiana ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich

W ustawie z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2018 r. poz. 969): (zmiany pominięte).

Art. 364. Zmiana ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej

W ustawie z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 195 oraz z 2022 r. poz. 655): (zmiany pominięte).

Art. 365. Zmiana ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania

W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. z 2022 r. poz. 1435): (zmiany pominięte).

Art. 366. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1347): (zmiany pominięte).

Art. 367. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego

W ustawie z dnia 4 lipca 1991 r. o stosunku Państwa do Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 1726): (zmiany pominięte).

Art. 368. Zmiana ustawy o systemie oświaty

W ustawie z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2021 r. poz. 1915 oraz z 2022 r. poz. 583 i 1116): (zmiany pominięte).

Art. 369. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 43): (zmiany pominięte).

Art. 370. Zmiana ustawy o ochronie zdrowia psychicznego

W ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2020 r. poz. 685 oraz z 2022 r. poz. 974: (zmiany pominięte).

Art. 371. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Polskokatolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1599): (zmiany pominięte).

Art. 372. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1712): (zmiany pominięte).

Art. 373. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1889): (zmiany pominięte).

Art. 374. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 30 czerwca 1995 r. o stosunku Państwa do Kościoła Chrześcijan Baptystów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 169): (zmiany pominięte).

Art. 375. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 44): (zmiany pominięte).

Art. 376. Zmiana ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej

W ustawie z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunku Państwa do Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2015 r. poz. 14): (zmiany pominięte).

Art. 377. Zmiana ustawy o bibliotekach

W ustawie z dnia 27 czerwca 1997 r. o bibliotekach (Dz. U. z 2019 r. poz. 1479): (zmiany pominięte).

Art. 378. Zmiana ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych

W ustawie z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 573 i 1981 oraz z 2022 r. poz. 558): (zmiany pominięte).

Art. 379. Zmiana ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym

W ustawie z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1709): (zmiany pominięte).

Art. 380. Zmiana ustawy o pomocy społecznej

W ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2021 r. poz. 2268 i 2270 oraz z 2022 r. poz. 1, 66, 1079 i 1692): (zmiany pominięte).

Art. 381. Zmiana ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych

W ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1285, z późn. zm.): (zmiany pominięte).

Art. 382. Zmiana ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2020 r. poz. 2050, z 2021 r. poz. 2469 oraz z 2022 r. poz. 763 i 764): (zmiany pominięte).

Art. 383. Zmiana ustawy o emeryturach pomostowych

W ustawie z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1340): (zmiany pominięte).

Art. 384. Zmiana ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych

W ustawie z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1466): (zmiany pominięte).

Art. 385. Zmiana ustawy o systemie informacji oświatowej

W ustawie z dnia 15 kwietnia 2011 r. o systemie informacji oświatowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 868 i 1116): (zmiany pominięte).

Art. 386. Zmiana ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej

W ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. z 2022 r. poz. 447): (zmiany pominięte).

Art. 387. Zmiana ustawy o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej

W ustawie z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 1416): (zmiany pominięte).

Art. 388. Zmiana ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym

W ustawie z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 152): (zmiany pominięte).

Art. 389. Zmiana ustawy – Prawo oświatowe

W ustawie z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 oraz z 2022 r. poz. 655, 1079, 1116 i 1383): (zmiany pominięte).

Art. 390. Zmiana ustawy o podstawowej opiece zdrowotnej

W ustawie z dnia 27 października 2017 r. o podstawowej opiece zdrowotnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1050 oraz z 2022 r. poz. 655): (zmiany pominięte).

Art. 391. Zmiana ustawy o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości

W ustawie z dnia 14 grudnia 2018 r. o ochronie danych osobowych przetwarzanych w związku z zapobieganiem i zwalczaniem przestępczości (Dz. U. z 2019 r. poz. 125):

Art. 392. Zmiana ustawy o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego

W ustawie z dnia 11 sierpnia 2021 r. o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz. U. poz. 1641): (zmiany pominięte).

Art. 393. Przepis przejściowy

Zakłady poprawcze i schroniska dla nieletnich utworzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich na podstawie niniejszej ustawy.

Art. 394. Przepis dostosowujący

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy:

1)

ośrodki kuratorskie utworzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się ośrodkami kuratorskimi na podstawie niniejszej ustawy;

2)

policyjne izby dziecka utworzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się policyjnymi izbami dziecka na podstawie niniejszej ustawy;

3)

schroniska dla nieletnich interwencyjne utworzone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się schroniskami dla nieletnich o wzmożonym nadzorze wychowawczym.

Art. 395. Przepis przejściowy

1.

Do postępowań rozpoznawczych wszczętych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

2.

Do postępowań wykonawczych prowadzonych i niezakończonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

3.

Czynności procesowe w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, dokonane do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów dotychczasowych.

4.

Czynności dokonane w postępowaniu wykonawczym do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy są skuteczne, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów dotychczasowych.

Art. 396. Przepis przejściowy

Osoby będące stronami w postępowaniu w sprawach nieletnich do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy stają się stronami w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 397. Przepis przejściowy

1.

Postępowania rozpoznawcze wszczęte w sprawach nieletnich wykazujących przejawy demoralizacji, którzy w chwili wszczęcia postępowania nie ukończyli 10 lat, i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy ulegają umorzeniu z mocy prawa.

2.

Postępowania rozpoznawcze wszczęte w sprawach nieletnich wykazujących przejawy demoralizacji przed ukończeniem 10 lat, którzy w chwili wszczęcia postępowania ukończyli 10 lat, i niezakończone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy ulegają umorzeniu z mocy prawa.

3.

W sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, postępowania wykonawcze prowadzone do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy ulegają umorzeniu z mocy prawa.

4.

W sprawach, o których mowa w ust. 1–3, sąd rodzinny zawiadamia o umorzeniu postępowania właściwy sąd opiekuńczy.

Art. 398. Przepis przejściowy

1.

Jeżeli do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy sąd pierwszej instancji orzekł wobec nieletniego umieszczenie w domu pomocy społecznej, sąd odwoławczy może orzec wobec nieletniego ten środek.

2.

Do postępowań wykonawczych w przedmiocie umieszczenia i pobytu nieletniego w domu pomocy społecznej stosuje się przepisy dotychczasowe.

3.

Do sprawowania nadzoru sędziego rodzinnego nad wykonywaniem orzeczeń o umieszczeniu nieletniego w domu pomocy społecznej stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 399. Przepis przejściowy

1.

Do praw i obowiązków nieletnich, wobec których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, orzeczono środki wychowawcze, środki, o których mowa w art. 12 określanie częstotliwości składania sprawozdań z przebiegu nadzoru ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, albo środek poprawczy, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

2.

Do pobytu nieletnich w domu pomocy społecznej stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 400. Przepis przejściowy

1.

W sprawach nieletnich umieszczonych do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy w młodzieżowym ośrodku wychowawczym sąd rodzinny, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zbada konieczność skierowania sprawy na posiedzenie w przedmiocie zmiany, z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, orzeczonego środka wychowawczego na środek wychowawczy w postaci umieszczenia nieletniego w okręgowym ośrodku wychowawczym. W przedmiocie zmiany środka wychowawczego stosuje się przepisy niniejszej ustawy. Sąd rodzinny wydaje postanowienie w przedmiocie zmiany środka wychowawczego do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Po uprawomocnieniu się postanowienia o zmianie środka wychowawczego sędzia rodzinny przesyła do Ministerstwa Sprawiedliwości pisemny wniosek o skierowanie nieletniego do okręgowego ośrodka wychowawczego, do którego dołącza:

1)

odpis prawomocnego postanowienia o zmianie środka wychowawczego;

2)

opinię o nieletnim opracowaną w opiniodawczym zespole sądowych specjalistów, w schronisku dla nieletnich lub w innej specjalistycznej placówce lub przez biegłego albo biegłych;

3)

inne informacje umożliwiające skierowanie nieletniego do odpowiedniego rodzaju okręgowego ośrodka wychowawczego.

3.

O skierowaniu nieletniego do okręgowego ośrodka wychowawczego zawiadamia się:

1)

sąd rodzinny;

2)

okręgowy ośrodek wychowawczy, do którego nieletni został skierowany;

3)

młodzieżowy ośrodek wychowawczy, w którym nieletni przebywa.

4.

Po otrzymaniu zawiadomienia o skierowaniu, o którym mowa w ust. 3, sędzia rodzinny zwraca się do rodziców albo opiekuna nieletniego lub do Policji o doprowadzenie nieletniego do okręgowego ośrodka wychowawczego.

Art. 401. Przepis przejściowy

1.

W sprawach nieletnich, wobec których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy tymczasowo zastosowano środek, o którym mowa w art. 26 wyłączanie sprawy nieletniego przez prokuratora i przekazanie jej do sądu rodzinnego ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

2.

W sprawach, o których mowa w ust. 1, sąd rodzinny, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, kieruje sprawę na posiedzenie w przedmiocie przedłużenia stosowania środka tymczasowego po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, stosując przepisy niniejszej ustawy.

Art. 402. Przepis przejściowy

1.

W sprawach nieletnich, wobec których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy zastosowano środek, o którym mowa w art. 27 umieszczenie w schronisku dla nieletnich ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

2.

W sprawach, o których mowa w ust. 1, okres łącznego pobytu nieletniego w schronisku dla nieletnich liczy się od chwili zatrzymania nieletniego.

Art. 403. Przepis przejściowy

1.

Do praw i obowiązków nieletnich, wobec których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy tymczasowo zastosowano środek, o którym mowa w art. 26 środki tymczasowe ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, albo zastosowano środek, o którym mowa w art. 27 umieszczenie w schronisku dla nieletnich ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, stosuje się przepisy niniejszej ustawy.

2.

Do pobytu nieletnich w domu pomocy społecznej, wobec których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy tymczasowo zastosowano umieszczenie w domu pomocy społecznej, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 404. Przepis przejściowy

Z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy kierownicy ośrodków kuratorskich i osoby realizujące zadania w ośrodku kuratorskim stają się odpowiednio kierownikami ośrodków kuratorskich albo osobami realizującymi zadania w ośrodku kuratorskim w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 405. Przepis przejściowy

Do osób zatrudnionych w zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie stosuje się wymogu określonego w art. 334 pracownicy zatrudniani w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich ust. 2.

Art. 406. Przepis przejściowy

W terminie 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy dotychczasowi pracownicy ochrony zatrudnieni w zakładzie poprawczym lub w schronisku dla nieletnich, niespełniający w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wymogów określonych w art. 348 wymagania dotyczące pracownika ochrony w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich ust. 1 dostosują swoje kwalifikacje do wymagań wskazanych w tym przepisie.

Art. 407. Przepis przejściowy

Przepisy art. 405 przepis przejściowy i art. 406 przepis przejściowy stosuje się odpowiednio do pracowników zakładów poprawczych i schronisk dla nieletnich, którzy stali się pracownikami okręgowych ośrodków wychowawczych na podstawie art. 343 tworzenie, znoszenie i przekształcanie okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich.

Art. 408. Przepis przejściowy

1.

Do gromadzenia, przekazywania i usuwania danych z Krajowego Rejestru Karnego o osobach nieletnich, wobec których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy orzeczono środki wychowawcze, poprawcze lub wychowawczo-lecznicze albo którym wymierzono karę na podstawie art. 13 uchylony lub art. 94 ukończenie przez nieletniego 18 lat przed umieszczeniem w zakładzie poprawczym ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do danych o osobach nieletnich, o których mowa w art. 398 przepis przejściowy ust. 1.

Art. 409. Przepis przejściowy

Do orzeczeń zobowiązujących do powstrzymania się od przebywania w miejscach przeprowadzania imprez masowych wydanych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy wobec nieletniego na podstawie art. 6 uprawnienia sądu rodzinnego w sprawach nieletnich pkt 2 ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich stosuje się przepisy ustawy zmienianej w art. 384 zmiana ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych w brzmieniu dotychczasowym.

Art. 410. Przepis przejściowy

1.

Do placówki opiekuńczo-wychowawczej typu interwencyjnego, o której mowa w art. 103 placówka opiekuńczo-wychowawcza typu interwencyjnego ust. 1 ustawy zmienianej w art. 386 zmiana ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, nie może być przyjęte dziecko w trakcie samowolnego pobytu poza domem pomocy społecznej, jeżeli pobyt w tym domu został orzeczony przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do nieletnich, o których mowa w art. 398 przepis przejściowy ust. 1.

Art. 411. Przepis przejściowy

1.

Do gromadzenia, przekazywania i usuwania danych z Rejestru Sprawców Przestępstw na Tle Seksualnym o osobach nieletnich, wobec których przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy orzeczono środki wychowawcze, poprawcze lub wychowawczo-lecznicze albo którym wymierzono karę na podstawie art. 94 ukończenie przez nieletniego 18 lat przed umieszczeniem w zakładzie poprawczym ustawy uchylanej w art. 416 utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich, stosuje się przepisy dotychczasowe.

2.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do danych o osobach nieletnich, o których mowa w art. 398 przepis przejściowy ust. 1.

Art. 412. Przepis przejściowy

Do dnia powołania komisji do spraw kierowania nieletnich do młodzieżowego ośrodka wychowawczego do kierowania, przyjmowania, przenoszenia i zwalniania nieletnich z młodzieżowych ośrodków wychowawczych stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 413. Przepis przejściowy

Do dnia powołania komisji do spraw środka leczniczego dla nieletnich kierowanie nieletnich do zakładów leczniczych odbywa się na zasadach dotychczasowych.

Art. 414. Przepis przejściowy

Prezes Rady Ministrów może dokonywać, w drodze rozporządzenia, przeniesienia planowanych wydatków, w tym wynagrodzeń w ramach części 37 Sprawiedliwość z działu 801 Oświata i Wychowanie rozdziału 80144 Inne formy kształcenia osobno niewymienione do działu 755 Wymiar Sprawiedliwości rozdziału 75513 Zakłady dla nieletnich w celu zapewnienia prawidłowego funkcjonowania i efektywnego zarządzania jednostkami udzielającymi pomocy nieletnim i wdrażającymi wobec nich proces resocjalizacji.

Art. 415. Przepis dostosowujący

Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie:

1)

art. 304 obowiązek zapewnienia przez pracodawcę odpowiednich warunków bhp wobec osób zatrudnionych na innej podstawie niż stosunek pracy § 5 przez Ministra Sprawiedliwości ustawy zmienianej w art. 360 zmiana ustawy - Kodeks pracy, art. 21 rozporządzenie w sprawie wykonywania zadań Inspekcji w zakładach karnych, aresztach śledczych, ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich ustawy zmienianej w art. 364 zmiana ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, art. 29 leczenie, rehabilitacja i reintegracja w zakładach wychowawczych, poprawczych, schroniskach dla nieletnich i jednostkach Służby Więziennej ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 382 zmiana ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 123 rozporządzenie w sprawie zasad działania placówek ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy zmienianej w art. 389 zmiana ustawy – Prawo oświatowe, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 304 obowiązek zapewnienia przez pracodawcę odpowiednich warunków bhp wobec osób zatrudnionych na innej podstawie niż stosunek pracy § 5 przez Ministra Sprawiedliwości ustawy zmienianej w art. 360 zmiana ustawy - Kodeks pracy, art. 21 rozporządzenie w sprawie wykonywania zadań Inspekcji w zakładach karnych, aresztach śledczych, ośrodkach wychowawczych, zakładach poprawczych i schroniskach dla nieletnich ustawy zmienianej w art. 364 zmiana ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, art. 29 leczenie, rehabilitacja i reintegracja w zakładach wychowawczych, poprawczych, schroniskach dla nieletnich i jednostkach Służby Więziennej ust. 2 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 382 zmiana ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i art. 123 rozporządzenie w sprawie zasad działania placówek ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy zmienianej w art. 389 zmiana ustawy – Prawo oświatowe, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy; rozporządzenia wydane na podstawie art. 304 obowiązek zapewnienia przez pracodawcę odpowiednich warunków bhp wobec osób zatrudnionych na innej podstawie niż stosunek pracy § 5 ustawy zmienianej w art. 360 zmiana ustawy - Kodeks pracy przez innych ministrów zachowują moc;

2)

art. 26 biblioteki dla specjalnych grup użytkowników ust. 2 przez Ministra Sprawiedliwości ustawy zmienianej w art. 377 zmiana ustawy o bibliotekach oraz art. 12 elementy karty rejestracyjnej i zawiadomienia ust. 3 i art. 12a kod przy przekazywaniu informacji za pośrednictwem systemu ECRIS ust. 2 ustawy zmienianej w art. 379 zmiana ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym, zachowują moc do dnia wejścia w życie nowych przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 26 biblioteki dla specjalnych grup użytkowników ust. 2 przez Ministra Sprawiedliwości ustawy zmienianej w art. 377 zmiana ustawy o bibliotekach oraz art. 12 elementy karty rejestracyjnej i zawiadomienia ust. 3 i art. 12a kod przy przekazywaniu informacji za pośrednictwem systemu ECRIS ust. 2 ustawy zmienianej w art. 379 zmiana ustawy o Krajowym Rejestrze Karnym, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy; rozporządzenia wydane na podstawie art. 26 biblioteki dla specjalnych grup użytkowników ust. 2 ustawy zmienianej w art. 377 zmiana ustawy o bibliotekach przez innych ministrów zachowują moc;

3)

art. 52 rozporządzenie w sprawie szkoleń dla kandydatów na rodzinę zastępczą zawodową lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka i na dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego ustawy zmienianej w art. 386 zmiana ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 52 rozporządzenie w sprawie szkoleń dla kandydatów na rodzinę zastępczą zawodową lub prowadzenia rodzinnego domu dziecka i na dyrektora placówki opiekuńczo-wychowawczej typu rodzinnego ustawy zmienianej w art. 386 zmiana ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 12 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy;

4)

art. 6a ocena pracy nauczyciela ust. 12 przez Ministra Sprawiedliwości, art. 30 wynagrodzenie nauczycieli ust. 7a i art. 42 czas pracy nauczyciela ust. 7b przez Ministra Sprawiedliwości ustawy zmienianej w art. 361 zmiana ustawy - Karta Nauczyciela, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 6a ocena pracy nauczyciela ust. 12 przez Ministra Sprawiedliwości, art. 30 wynagrodzenie nauczycieli ust. 7a i art. 42 czas pracy nauczyciela ust. 7b przez Ministra Sprawiedliwości ustawy zmienianej w art. 361 zmiana ustawy - Karta Nauczyciela, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie art. 361 zmiana ustawy - Karta Nauczyciela, oraz mogą być zmieniane na podstawie tych przepisów w brzmieniu dotychczasowym; rozporządzenia wydane na podstawie art. 6a ocena pracy nauczyciela ust. 12 oraz art. 42 czas pracy nauczyciela ust. 7b ustawy zmienianej w art. 361 zmiana ustawy - Karta Nauczyciela przez innych ministrów zachowują moc.

Art. 416. Utrata mocy ustawy z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich

Traci moc ustawa z dnia 26 października 1982 r. o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz. U. z 2018 r. poz. 969 oraz z 2022 r. poz. 1700).

Art. 417. Wejście ustawy w życie

Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 września 2022 r., z wyjątkiem art. 135 organizowanie domów matki i dziecka ust. 1 i 2, art. 186 umieszczenie w okręgowym ośrodku wychowawczym ust. 1 i 2, art. 243 zakłady poprawcze, w których wykonuje się środek poprawczy ust. 1, art. 321 organy okręgowego ośrodka wychowawczego, art 324–338 w zakresie okręgowych ośrodków wychowawczych, art. 340 nadzór Ministra Sprawiedliwości nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich w zakresie okręgowych ośrodków wychowawczych, art. 341 określanie zasad sprawowania nadzoru pedagogicznego nad okręgowymi ośrodkami wychowawczymi, zakładami poprawczymi i schroniskami dla nieletnich w zakresie okręgowych ośrodków wychowawczych, art. 343 tworzenie, znoszenie i przekształcanie okręgowego ośrodka wychowawczego, zakładu poprawczego lub schroniska dla nieletnich, art. 348 wymagania dotyczące pracownika ochrony w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym lub schronisku dla nieletnich w zakresie okręgowych ośrodków wychowawczych, art. 361 zmiana ustawy - Karta Nauczyciela, art. 363 zmiana ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, art. 385 zmiana ustawy o systemie informacji oświatowej pkt 1 i 2, art. 389 zmiana ustawy – Prawo oświatowe pkt 1 i 3–7, art. 393 przepis przejściowy, art. 400 przepis przejściowy, art. 401 przepis przejściowy ust. 2 i art. 415 przepis dostosowujący pkt 4, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.

----------
[Ustawa została ogłoszona 12.08.2022 r. - Dz.U. z 2022 r. poz. 1700]

Dz.U.2024.0.978 t.j. - Ustawa z dnia 9 czerwca 2022 r. o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich