1.
Kwalifikacja dziecka do przysposobienia krajowego obejmuje:
1)
diagnozę psychologiczną dziecka;
2)
określenie specyfiki potrzeb dziecka w kontekście prawidłowego doboru rodziny;
3)
dokonywaną przez psychologa ocenę stopnia możliwości nawiązania przez dziecko więzi emocjonalnej w nowej rodzinie;
4)
ustalenie sytuacji prawnej rodzeństwa dziecka;
5)
dokonywaną przez psychologa analizę aktualnych więzi dziecka z bliskimi mu osobami;
6)
analizę całościowej sytuacji dziecka w celu zbadania, czy przysposobienie leży w jego najlepszym interesie, dokonywaną na podstawie opinii, o których mowa w art. 139a obowiązek sporządzania opinii dotyczącej sytuacji dziecka umieszczonego w instytucjonalnej pieczy zastępczej ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 5.
1a.
Kwalifikacja dziecka do przysposobienia międzynarodowego obejmuje:
1)
dokonywaną przez psychologa ocenę stopnia możliwości nawiązania przez dziecko więzi emocjonalnej w rodzinie mającej miejsce zamieszkania poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
analizę całościowej sytuacji dziecka w celu zbadania, czy przysposobienie międzynarodowe leży w jego najlepszym interesie, dokonywaną na podstawie opinii, o której mowa w art. 139a obowiązek sporządzania opinii dotyczącej sytuacji dziecka umieszczonego w instytucjonalnej pieczy zastępczej ust. 1 pkt 3;
3)
analizę prawidłowości prowadzenia poszukiwania kandydata do przysposobienia na terenie kraju.
2.
Przy kwalifikowaniu dziecka do przysposobienia ośrodek adopcyjny współpracuje w szczególności z asystentem rodziny, a w przypadku gdy rodzinie dziecka nie został przydzielony asystent rodziny – z podmiotem organizującym pracę z rodziną, koordynatorem rodzinnej pieczy zastępczej, organizatorem rodzinnej pieczy zastępczej, placówkami opiekuńczo-wychowawczymi, regionalnymi placówkami opiekuńczo-terapeutycznymi, interwencyjnymi ośrodkami preadopcyjnymi, podmiotami leczniczymi, placówkami oświatowymi, jednostkami organizacyjnymi pomocy społecznej, sądami oraz Policją.
