1.
Właściwość organów oraz tryb wymierzania i ściągania kar pieniężnych z tytułu naruszenia przepisów, o których mowa w art 36-37a, oraz sposób wykorzystania kwot ściągniętych z tytułu kar pieniężnych regulują przepisy ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2169 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1378).
2.
Wysokość kar pieniężnych, o których mowa w art 36–37a, ustala się z uwzględnieniem zakresu naruszeń, korzyści finansowych uzyskanych z tytułu naruszeń i powtarzalności naruszeń.
3.
Kary pieniężnej, o której mowa w art. 36aa kary pieniężne dla armatora za naruszenie przepisów ustawy i rozporządzenia ust. 1, nie nakłada się, w przypadku gdy:
1)
armator statku zastosował zatwierdzone metody redukcji emisji dwutlenku siarki;
2)
przedstawiony dowód, o którym mowa w art. 13g inspekcje w zakresie zawartości siarki w paliwie żeglugowym ust. 5, wykazał, że nie było możliwe nabycie paliwa żeglugowego o zawartości siarki dopuszczalnej na danym obszarze morskim.
