Ustawa o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów

Stan prawny aktualny na dzień: 04.12.2024

Dz.U.2019.0.1026 t.j. - Ustawa z dnia 8 czerwca 2001 r. o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów

Ustawa o zawodzie psychologa i samorządzie zawodowym psychologów

Rozdział 3. Wykonywanie zawodu psychologa

Obserwuj akt

Rozdział 3. Wykonywanie zawodu psychologa

Art. 12. Warunki podjęcia usług psychologicznych

1.

Podjęcie usług psychologicznych następuje za zgodą osoby (klienta) lub grupy osób (klientów) stanowiących podmiot diagnozowania i oddziaływania psychologicznego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

2.

Zgoda nie jest wymagana w przypadkach określonych w przepisach Kodeksu karnego, Kodeksu postępowania karnego oraz w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. z 2018 r. poz. 1878 oraz z 2019 r. poz. 730).

3.

Zgoda na przeprowadzenie badań nie jest wymagana także w stosunku do osób podlegających kwalifikacji wojskowej, kierowanych do specjalności i funkcji zgodnie z kryteriami doboru takich osób do poszczególnych specjalności wojskowych, oraz osób ubiegających się o przyjęcie do zawodowej służby wojskowej.

Art. 13. Wymóg informowania klienta i uzyskania jego akceptacji

1.

Psycholog poinformuje klienta o celu postępowania, jego przebiegu, wynikach i sposobie ich udostępniania oraz powinien uzyskać akceptację planowanych czynności.

2.

Jeżeli wyniki badań mają służyć nie tylko do informacji klienta, stosuje się przepisy o ochronie danych osobowych.

Art. 14. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej

1.

Psycholog ma obowiązek zachowania w tajemnicy informacji związanych z klientem, uzyskanych w związku z wykonywaniem zawodu.

2.

Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej nie może być ograniczony w czasie.

3.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się, gdy:

1)

poważnie jest zagrożone zdrowie, życie klienta lub innych osób;

2)

tak stanowią ustawy.

Art. 15. Specjalizacja zawodowa psychologów

1.

Psycholog może uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie psychologii po odbyciu szkolenia, określonego programem specjalizacji, i złożeniu egzaminu państwowego albo po uznaniu równorzędnego tytułu specjalisty uznanego za granicą.

2.

Rada Ministrów, w drodze rozporządzenia, określi szczegółowe zasady, tryb i warunki uzyskiwania specjalizacji zawodowych przez psychologów, w tym tryb przeprowadzenia egzaminu państwowego, mając na uwadze zapewnienie wysokiego poziomu usług psychologicznych osobom z nich korzystającym.

Art. 16. Komisja Ekspertów

1.

Tworzy się Komisję Ekspertów do realizacji zadań zawartych w art. 17 kształcenie podyplomowe ust. 3, art. 18 wykonywanie prywatnej praktyki psychologicznej ust. 3 i art. 19 lista metod i narzędzi psychologicznych ust. 1.

2.

Minister właściwy do spraw pracy powołuje Komisję Ekspertów w składzie 7 osób.

3.

W skład Komisji Ekspertów wchodzą, dysponujący wiedzą w zakresie objętym ustawą:

1)

przedstawiciel ministra właściwego do spraw pracy - jako przewodniczący;

2)

przedstawiciel ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania;

3)

przedstawiciel ministra właściwego do spraw zdrowia;

4)

dwaj przedstawiciele Komitetu Nauk Psychologicznych Polskiej Akademii Nauk;

5)

dwaj przedstawiciele Krajowej Rady Psychologów.

4.

Członkowie Komisji Ekspertów nie mogą pełnić funkcji w organach samorządu psychologów.

5.

Koszty działalności Komisji Ekspertów pokrywa minister właściwy do spraw pracy.

6.

Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, sposób działania Komisji Ekspertów oraz zasady wynagradzania jej członków.

7.

Komisja Ekspertów działa na podstawie uchwalonego przez siebie regulaminu, zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw pracy.

Art. 17. Kształcenie podyplomowe

1.

Psycholog ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia podyplomowego.

2.

Kształcenie podyplomowe mogą prowadzić:

1)

jednostki organizacyjne upoważnione do tego na mocy odrębnych przepisów;

2)

inne jednostki organizacyjne i osoby fizyczne po uzyskaniu zezwolenia.

3.

Krajowa Rada Psychologów w porozumieniu z Komisją Ekspertów określa standardy kształcenia podyplomowego.

4.

Minister właściwy do spraw edukacji wydaje zezwolenia na prowadzenie kształcenia podyplomowego dla podmiotów określonych w ust. 2 pkt 2, uwzględniając standardy określone w ust. 3.

5.

Minister właściwy do spraw edukacji wydając zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, zasięga opinii ministra właściwego ze względu na kierunek kształcenia podyplomowego.

Art. 18. Wykonywanie prywatnej praktyki psychologicznej

1.

Psycholog może wykonywać prywatną praktykę psychologiczną, jeżeli posiada:

1)

prawo wykonywania zawodu oraz

2)

wpis do Krajowego Rejestru Sądowego oraz do rejestru prywatnych praktyk psychologicznych prowadzonego przez właściwą Radę Regionalnej Izby Psychologów.

2.

Prywatna praktyka psychologiczna może być wykonywana jako indywidualna działalność gospodarcza albo w formie spółki partnerskiej, po uzyskaniu zezwolenia właściwego marszałka województwa.

3.

Marszałek województwa wydaje zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, po uwzględnieniu warunków określonych przez Komisję Ekspertów, zapewniających właściwy poziom świadczenia usług psychologicznych w ramach prywatnych praktyk psychologicznych.

4.

W przypadku odmowy wpisu do rejestru prywatnych praktyk psychologicznych psychologowi przysługuje prawo odwołania do ministra właściwego do spraw pracy w terminie 14 dni od dnia doręczenia uchwały odmawiającej wpisu.

Art. 19. Lista metod i narzędzi psychologicznych

1.

Komisja Ekspertów ustala i aktualizuje listę metod i narzędzi psychologicznych zastrzeżonych wyłącznie do stosowania przez psychologów.

2.

Krajowa Rada Psychologów sprawuje nadzór nad warunkami stosowania, rozpowszechniania i nabywania metod i narzędzi psychologicznych.