1.
W decyzji o wydaleniu:
1)
określa się termin dobrowolnego opuszczenia przez cudzoziemca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który wynosi od 7 do 30 dni, z wyłączeniem przypadków, w których decyzja podlega przymusowemu wykonaniu na podstawie art. 95 przymusowe wykonanie decyzji o wydaleniu,
2)
można określić trasę przejazdu do granicy i miejsce przekroczenia granicy;
3)
można wyznaczyć cudzoziemcowi miejsce zamieszkania do czasu wykonania decyzji i zobowiązać go do zgłaszania się w określonych odstępach czasu do organu wskazanego w decyzji;
4)
orzeka się o zakazie ponownego wjazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej i państw obszaru Schengen, i określa okres tego zakazu.
Polskiej i państw obszaru Schengen, i określa okres tego zakazu.
1a.
Termin, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może być przedłużony jednorazowo do 1 roku, jeżeli przepisy polskiego prawa wymagają od cudzoziemca osobistego stawiennictwa przed polskim organem władzy publicznej lub obecności cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wymaga jego wyjątkowa sytuacja osobista lub interes Rzeczypospolitej Polskiej.
1b.
Przedłużenie terminu, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, może nastąpić, na wniosek cudzoziemca, w drodze decyzji, także po wydaniu decyzji o wydaleniu.
2.
Decyzji o wydaleniu można nadać rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wymagają tego względy, o których mowa w art. 88 przesłanki wydania decyzji o wydaleniu cudzoziemca, ust. 1 pkt 5.
3.
Decyzja o wydaleniu powoduje z mocy prawa unieważnienie wizy krajowej, cofnięcie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony oraz zezwolenia na pracę.
4.
Decyzja o wydaleniu wydana na podstawie art. 88 przesłanki wydania decyzji o wydaleniu cudzoziemca, ust. 1 pkt 11 lub 12 powoduje z mocy prawa unieważnienie zezwolenia na przekraczanie granicy w ramach małego ruchu granicznego.
