Każde Umawiające się Państwo będzie mogło, zgodnie z art. 34 zastrzeżenia do konwencji, zastrzec sobie prawo nieuznawania i niewykonywania:
1. orzeczeń i ugód dotyczących alimentów należnych za okres po zawarciu małżeństwa lub po ukończeniu dwudziestu jeden lat przez wierzyciela alimentacyjnego, chyba że dłużnik alimentacyjny jest lub był małżonkiem takiego wierzyciela;
2. orzeczeń i ugód dotyczących obowiązku alimentacyjnego:
a. między krewnymi w linii bocznej,
b. między powinowatymi;
3. orzeczeń i ugód nie przewidujących okresowego płacenia alimentów.
Umawiające się Państwo, które dokonało zastrzeżenia, nie będzie mogło żądać zastosowania niniejszej konwencji do orzeczeń lub ugód wyłączonych przez jego zastrzeżenie.