1.
W zależności od potrzeb powinny być przewidziane miejsce na osłony przeciwolśnieniowe na nie oświetlonych odcinkach drogi klasy GP i dróg wyższych klas w celu zapewnienia uczestnikom ruchu ochrony przed światłem padającym z przeciwnego kierunku ruchu lub stałego oświetlenia obiektów.
2.
Osłony przeciwolśnieniowe powinny :
1)
przeciwdziałać olśnieniu, na wysokości 1,0 m nad powierzchnią jezdni;
2)
zapewnić osłonę na całym zagrożonym olśnieniem odcinku drogi.
3.
Osłony przeciwolśnieniowe nie powinny:
1)
ograniczać widoczności;
2)
naruszać skrajni drogi;
3)
powodować zagrożenia bezpieczeństwa ruchu;
4)
powodować zaśnieżania drogi.
4.
Osłony przeciwolśnieniowe mogą być usytuowane w szczególności:
1)
między jezdniami dla przeciwnych kierunków ruchu na odcinku zagrożonym olśnieniem, w obrębie węzła, na łuku w planie przy pochyleniu podłużnym drogi do 2%, na którym odchylenie osi tego łuku od stycznej w odległości równej wymaganej widoczności na zatrzymanie jest większe niż szerokość pasa dzielącego zwiększona o 2,0 m;
2)
wzdłuż łącznicy przylegającej do drogi w węźle, na której ruch pojazdów jest przeciwny do kierunku ruchu na drodze;
3)
między równolegle przebiegającymi drogami lub między drogą a torem kolejowym;
4)
między jezdnią drogi a urządzeniem obsługi uczestników ruchu, na którym ruch pojazdów widoczny z drogi odbywa się w przeciwnym kierunku;
5)
w obrębie obiektów stałych, których oświetlenie powoduje olśnienie na drodze.
5.
Jako osłony przeciwolśnieniowe mogą być stosowane w szczególności:
1)
krzewy lub drzewa;
2)
urządzenia wykonane z materiałów naturalnych lub sztucznych;
3)
sztuczne formy terenowe, wały ziemne.
