1.
Przez poszczególne skrajnie, o których mowa w § 51 i 52, rozumie się odpowiednio:
1)
skrajnię drogi określonej klasy,
2)
skrajnię autostrady płatnej,
3)
skrajnię chodnika,
4)
skrajnię budowli dla tras tramwajowych,
5)
skrajnię budowli linii kolejowych,
6)
skrajnię ścieżki rowerowej,
7)
skrajnie budowli dla innych środków transportu.
2.
Skrajnie, o których mowa w ust. 1, określają:
1)
drogi, chodnika, ścieżki rowerowej - warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie,
2)
autostrady płatnej - przepisy techniczno-budowlane dotyczące autostrad płatnych,
3)
budowli dla tras tramwajowych - Polska Norma,
4)
budowli linii kolejowych - Polskie Normy,
5)
budowli dla innych środków transportu - dokumentacja techniczno-ruchowa.
3.
Przy wyznaczaniu wysokości skrajni, o których mowa w ust. 1, powinno się przyjmować pionowe odległości odpowiednio od najwyższego punktu nawierzchni jezdni, chodnika lub płaszczyzny główek szyn tramwajowych i kolejowych do spodu najniżej usytuowanego elementu konstrukcji przęsła w obrębie danej skrajni, z uwzględnieniem jego przemieszczeń wywołanych obciążeniami, z zastrzeżeniem ust. 4. Odnosi się to do całego obszaru rzutu konstrukcji w obrębie danej skrajni, z tym że w pasach oddzielonych krawężnikami, wchodzących w skład skrajni drogi, wysokości te są odpowiednio zmniejszone o wyniesienie krawężnika ponad poziom jezdni.
4.
Dopuszcza się dostosowanie górnych zarysów skrajni odpowiednio do pochyleń poprzecznych jezdni, chodników i torowisk.
