1.
W odniesieniu do nieruchomości leśnych wskaźnik szacunkowy gruntu określa się w zależności od wieku rębności, głównego gatunku lasotwórczego na danym siedlisku i klasy bonitacyjnej drzewostanu w metrach sześciennych drewna.
2.
Wartość nieruchomości leśnej określa się z uwzględnieniem wskaźnika szacunkowego gruntu, powierzchni gruntu porośniętego drzewostanem o ustalonym gatunku, klasie bonitacyjnej oraz wieku rębności, ceny 1 midx3 drewna oraz współczynników korygujących uwzględniających szczególne cechy, o których mowa w § 24 ust. 1 pkt 2, według wzoru:
WZÓR
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
WL – wartość nieruchomości leśnej,
WBGi – wskaźnik szacunkowy gruntu,
Pi – powierzchnię w ha gruntu porośniętego drzewostanem o ustalonym gatunku, klasie bonitacyjnej oraz wieku rębności (powierzchnię wyłączenia taksacyjnego),
CL – cenę 1 midx3 drewna,
Ki – współczynniki korygujące,
n – liczbę wyodrębnionych wyłączeń taksacyjnych,
m – liczbę cech korygowanych.
WZÓR
gdzie poszczególne symbole oznaczają:
WL – wartość nieruchomości leśnej,
WBGi – wskaźnik szacunkowy gruntu,
Pi – powierzchnię w ha gruntu porośniętego drzewostanem o ustalonym gatunku, klasie bonitacyjnej oraz wieku rębności (powierzchnię wyłączenia taksacyjnego),
CL – cenę 1 midx3 drewna,
Ki – współczynniki korygujące,
n – liczbę wyodrębnionych wyłączeń taksacyjnych,
m – liczbę cech korygowanych.
3.
Cenę drewna, uwzględniającą koszty jego pozyskania i przemieszczenia do miejsca odbioru transportem mechanicznym, przyjmuje się z nadleśnictwa właściwego dla miejsca położenia nieruchomości lub nadleśnictw sąsiednich. Cenę drewna przyjmuje się jako średnią ważoną z ostatnich 3 lat z uwzględnieniem rodzaju sortymentów sprzedawanego drewna.
4.
Przy określaniu głównych gatunków lasotwórczych, klasy bonitacyjnej drzewostanu oraz wieku rębności wykorzystuje się dane odpowiednio z planów urządzenia lasów, uproszczonych planów urządzenia lasów albo decyzji wydanych na podstawie inwentaryzacji stanu lasu.
