1.
Plastyczne materiały wybuchowe podlegają znakowaniu niezwłocznie po ich wytworzeniu.
2.
Znakowanie plastycznego materiału wybuchowego następuje przez równomierne rozmieszczenie w nim materiału znakującego, rozumianego jako jedna z substancji wymienionych w części 2. „Materiały znakujące” załącznika technicznego do Konwencji, o której mowa w art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych ust. 1 pkt 9 lit. c, dodanego w ilości wskazanej w tej części załącznika technicznego.
3.
Znakowaniu nie podlegają plastyczne materiały wybuchowe przechowywane lub stosowane w sposób określony w części 1 ust. II załącznika technicznego do Konwencji, o której mowa w art. 3 objaśnienie pojęć ustawowych ust. 1 pkt 9 lit. c.
