1.
Pracownik służby ochrony dokumentuje w notatce służbowej każde zastosowanie przymusu bezpośredniego, po czym przekazuje notatkę w celu umieszczenia w dokumentacji medycznej.
2.
W przypadku zastosowania przymusu bezpośredniego, którego skutkiem było zranienie lub inne uszkodzenie ciała, wystąpienie innych widocznych objawów zagrożenia życia lub zdrowia albo śmierć człowieka, notatka zawiera:
1)
służbowe dane identyfikacyjne pracownika;
2)
określenie czasu i miejsca zastosowania przymusu bezpośredniego;
3)
następujące dane osoby, wobec której zastosowano przymus bezpośredni:
a) imię, nazwisko i datę urodzenia,
b) serię i numer dokumentu tożsamości lub numer PESEL;
a) imię, nazwisko i datę urodzenia,
b) serię i numer dokumentu tożsamości lub numer PESEL;
4)
określenie celu zastosowania przymusu bezpośredniego;
5)
informację o przyczynie zastosowania przymusu bezpośredniego;
6)
określenie rodzaju zastosowanego przymusu bezpośredniego;
7)
opis czynności zrealizowanych przed zastosowaniem przymusu bezpośredniego i po zastosowaniu tego przymusu;
8)
opis skutków zastosowania przymusu bezpośredniego;
9)
informację o udzieleniu pierwszej pomocy i jej zakresie lub zapewnieniu udzielenia kwalifikowanej pierwszej pomocy lub medycznych czynności ratunkowych;
10)
następujące dane ustalonych świadków zdarzenia:
a) imię i nazwisko oraz serię i numer dokumentu tożsamości lub numer PESEL albo
b) służbowe dane identyfikacyjne, jeżeli świadkiem zdarzenia był pracownik służby ochrony albo funkcjonariusz posługujący się takimi danymi;
a) imię i nazwisko oraz serię i numer dokumentu tożsamości lub numer PESEL albo
b) służbowe dane identyfikacyjne, jeżeli świadkiem zdarzenia był pracownik służby ochrony albo funkcjonariusz posługujący się takimi danymi;
11)
podpis stosującego przymus bezpośredni.
3.
W przypadkach innych niż określone w ust. 2 notatka zawiera tylko informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1–6 oraz 11.
