1.
W przypadku użyczenia na czas określony przez jednostkę organizacyjną Służby Więziennej na rzecz Ośrodka nieruchomości zabudowanej, w celu umożliwienia przyjęcia większej liczby osób stwarzających zagrożenie, Dyrektor Generalny Służby Więziennej, na wniosek ministra właściwego do spraw zdrowia, może delegować do Ośrodka funkcjonariuszy Służby Więziennej do wykonywania zadań służby ochrony, jednak przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy od dnia przekazania w użyczenie nieruchomości.
2.
Funkcjonariusz Służby Więziennej może być delegowany do Ośrodka na okres do 6 miesięcy. Ponowne lub dłuższe delegowanie wymaga zgody funkcjonariusza.
3.
Do delegowania, o którym mowa w ust. 1 i 2, stosuje się przepisy art. 74 oddelegowanie do pełnienia służby poza Służbą Więzienną w kraju lub poza granicami państwa ust. 2 i ust. 3 pkt 1, art. 75 wniosek o oddelegowanie funkcjonariusza do służby poza Służbą Więzienną ust. 1 pkt 2 i ust. 2, art 77–79, art. 80 uposażenie, nagrody i świadczenia pieniężne funkcjonariusza oddelegowanego ust. 1, 2 i 3, art. 81 odwołanie funkcjonariusza z oddelegowania oraz art. 82 mianowanie funkcjonariusza na stanowisko po odwołaniu z oddelegowania ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1064, 1728 i 2448 oraz z 2022 r. poz. 655 i 1115).
4.
Funkcjonariusze Służby Więziennej, delegowani na podstawie ust. 1 i 2, mają w zakresie stosowania przymusu bezpośredniego uprawnienia i obowiązki przewidziane w niniejszej ustawie dla pracowników służby ochrony.
