Ustawa o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób
Stan prawny aktualny na dzień: 27.04.2024
Dz.U.2022.0.1689 t.j. - Ustawa z dnia 22 listopada 2013 r. o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób
Rozdział 9. Przepisy przejściowe i końcowe
1.
Do czasu powołania służby ochrony, o której mowa w art. 6 służba ochrony Ośrodka, jednakże przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, Dyrektor Generalny Służby Więziennej, na wniosek Ministra Sprawiedliwości, deleguje do wykonywania jej zadań funkcjonariuszy Służby Więziennej.
2.
Funkcjonariusz Służby Więziennej może być delegowany do Ośrodka na okres do 6 miesięcy. Ponowne lub dalsze delegowanie wymaga zgody funkcjonariusza.
3.
Minister Sprawiedliwości wypłaca delegowanym funkcjonariuszom świadczenia, należności oraz ich równoważniki przewidziane w art. 80 uposażenie, nagrody i świadczenia pieniężne funkcjonariusza oddelegowanego ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej. Do celów związanych z pełnieniem służby w Służbie Więziennej oraz obliczania uposażenia i innych należności pieniężnych funkcjonariusza w okresie oddelegowania, Dyrektor Generalny zalicza stanowisko służbowe zajmowane w Ośrodku do odpowiedniej grupy uposażenia zasadniczego funkcjonariuszy oraz ustala stopień Służby Więziennej, do którego zaszeregowuje to stanowisko, przy czym uposażenie funkcjonariusza obliczone w ten sposób nie może być niższe od dotychczas otrzymywanego.
4.
Do delegowania funkcjonariusza Służby Więziennej do Ośrodka nie stosuje się art 74–78 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o Służbie Więziennej.
5.
Funkcjonariusze Służby Więziennej delegowani na podstawie ust. 1 mają w zakresie stosowania przymusu bezpośredniego uprawnienia i obowiązki przewidziane w niniejszej ustawie dla pracowników służby ochrony.
1.
W latach 2013–2022 maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy wynosi:
1)
w 2013 r. – 0 zł,
2)
w 2014 r. – 5 000 000 zł,
3)
w 2015 r. – 7 000 000 zł,
4)
w 2016 r. – 7 000 000 zł,
5)
w 2017 r. – 7 000 000 zł,
6)
w 2018 r. – 7 000 000 zł,
7)
w 2019 r. – 7 000 000 zł,
8)
w 2020 r. – 7 000 000 zł,
9)
w 2021 r. – 7 000 000 zł,
10)
w 2022 r. – 7 000 000 zł
– pod warunkiem, że liczba osób skierowanych do Krajowego Ośrodka Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym nie przekroczy 10.
– pod warunkiem, że liczba osób skierowanych do Krajowego Ośrodka Zapobiegania Zachowaniom Dyssocjalnym nie przekroczy 10.
2.
Jeżeli liczba osób, o której mowa w ust. 1, zostanie przekroczona, wówczas, począwszy od kolejnego roku (rok X), maksymalny limit wydatków budżetu państwa będący skutkiem finansowym ustawy wynosi:
1)
w roku X – 15 000 000 zł;
2)
w roku X + 1 – 35 000 000 zł;
3)
w roku X + 2 – 30 600 000 zł;
4)
w roku X+3 – 59 370 000 zł;
5)
w roku X+4 – 65 375 000 zł;
6)
w roku X+5 - 56 886 870 zł;
7)
w roku X + 6 – 94 925 630 zł;
8)
w roku X + 7 – 100 668 250 zł;
9)
w roku X + 8 – 129 700 000 zł;
10)
w roku X + 9 – 136 510 000 zł;
11)
w roku X + 10 – 139 602 500 zł.
3.
Minister właściwy do spraw zdrowia monitoruje wykorzystanie zaplanowanych na dany rok wydatków i dokonuje, co najmniej cztery razy w roku, według stanu na koniec każdego kwartału, analizy stopnia wykorzystania zaplanowanych na dany rok wydatków.
4.
W przypadku gdy wartość planowanych wydatków, o których mowa w ust. 1 albo 2, w danym roku, przypadająca proporcjonalnie na okres od początku roku kalendarzowego do końca danego kwartału, została przekroczona:
1)
po pierwszym kwartale – co najmniej o 15%,
2)
po dwóch kwartałach – co najmniej o 10%,
3)
po trzech kwartałach – co najmniej o 5%
– minister właściwy do spraw zdrowia stosuje mechanizm korygujący, polegający na ograniczeniu tych wydatków.
– minister właściwy do spraw zdrowia stosuje mechanizm korygujący, polegający na ograniczeniu tych wydatków.
----------
[Ustawa została ogłoszona 14.01.2014 r. - Dz. U. z .2014 r. poz. 24]
