1.
Zapasy interwencyjne mogą być utrzymywane wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
2.
Zapasy interwencyjne mogą być utrzymywane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, pod warunkiem zawarcia umowy międzynarodowej między Rzecząpospolitą Polską a tym państwem członkowskim, na terytorium którego zapasy te będą utrzymywane.
3.
Umowa międzynarodowa, o której mowa w ust. 2, określa w szczególności:
1)
organ właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów interwencyjnych przez poszczególnych producentów, handlowców lub Agencję na terytorium państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
2)
organ państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, właściwy do wyrażania zgody na utrzymywanie zapasów interwencyjnych na jego terytorium, przez poszczególnych producentów, handlowców lub Agencję;
3)
sposób dysponowania zapasami interwencyjnymi utrzymywanymi na terytorium państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa, w tym ich uwalniania;
4)
tryb kontroli stanu i jakości zapasów interwencyjnych utrzymywanych na terytorium państwa członkowskiego, z którym jest zawierana umowa;
5)
sposób spełnienia międzynarodowych wymagań dotyczących sprawozdawczości w zakresie zapasów interwencyjnych.
4.
Zapasy interwencyjne utrzymywane stosownie do ust. 2 nie mogą przekraczać 5%:
1)
ogólnej ilości zapasów agencyjnych;
2)
ogólnej ilości zapasów obowiązkowych ropy naftowej lub paliw, do utrzymywania których dany producent i handlowiec są obowiązani.
5.
Wydając zgodę, o której mowa w ust. 3 pkt 1, właściwy organ uwzględnia w szczególności konieczność zapewnienia dostępności fizycznej zapasów.
