• Ustawa o zużytym sprzęcie...
  05.12.2024

Ustawa o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

Stan prawny aktualny na dzień: 05.12.2024

Dz.U.2022.0.1622 t.j. - Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym

Obserwuj akt

Rozdział 10. Opłata produktowa

1.
Rozliczenie wykonania obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu następuje na koniec roku kalendarzowego.
2.
Wprowadzający sprzęt, który nie wykonał obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku lub poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu, jest obowiązany do wniesienia opłaty produktowej, obliczanej oddzielnie dla każdej grupy sprzętu, w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu:
1)
zbierania;
2)
odzysku;
3)
przygotowania do ponownego użycia i recyklingu.
2a.
W przypadku niewykonania obowiązku osiągnięcia wymaganego minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu dla grupy sprzętu nr 4 opłatę produktową oblicza się oddzielnie dla paneli fotowoltaicznych oraz pozostałego sprzętu z tej grupy.
3.
Rozliczenie wykonania obowiązku osiągnięcia minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu wprowadzającego sprzęt, który wniósł zabezpieczenie finansowe na dany rok kalendarzowy, następuje zgodnie z art. 33 rozliczenie wniesionego zabezpieczenia finansowego.
4.
W przypadku gdy należna opłata produktowa za nieosiągnięcie wymaganego minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego sprzętu, poziomu odzysku oraz poziomu przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu jest wyższa niż zabezpieczenie finansowe, wprowadzający sprzęt jest obowiązany do wniesienia różnicy pomiędzy należną opłatą produktową a zabezpieczeniem finansowym.
1.
Podstawę obliczenia opłaty produktowej stanowi masa w kilogramach zużytego sprzętu.
2.
Należną opłatę produktową oblicza się jako iloczyn stawki opłaty produktowej i różnicy pomiędzy odpowiednio wymaganym a osiągniętym minimalnym rocznym poziomem zbierania zużytego sprzętu, poziomem odzysku oraz poziomem przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu.
1.
Stawka opłaty produktowej wynosi dla:
1)
grupy sprzętu nr 3 określonej w załączniku nr 1 do ustawy – od 4 zł do 8 zł za 1 kg;
2)
innych grup sprzętu niż grupa wskazana w pkt 1– od 0 zł do 2 zł za 1 kg.
2.
Minister właściwy do spraw klimatu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe stawki opłaty produktowej, kierując się kosztami zbierania, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu oraz innych niż recykling procesów odzysku zużytego sprzętu dla poszczególnych grup sprzętu.
1.
Opłata produktowa jest obliczana na koniec roku kalendarzowego.
2.
Opłata produktowa jest wnoszona bez wezwania na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, którego opłata dotyczy.
3.
W przypadku gdy wysokość opłaty produktowej za daną grupę sprzętu nie przekracza 50 zł, opłaty produktowej nie wnosi się.
4.
Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej, powiększone o wysokość dochodów z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o wysokość dochodów, o których mowa w ust. 5, marszałek województwa przekazuje, w terminie 30 dni po upływie każdego kwartału, na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
5.
Wpływy z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej w wysokości 10% stanowią dochody budżetu samorządu województwa z przeznaczeniem na koszty egzekucji należności z tytułu opłaty produktowej oraz dodatkowej opłaty produktowej i obsługę administracyjną systemu tych opłat.
1.
Wprowadzającego sprzęt, który wprowadza do obrotu:
1)
małogabarytowy sprzęt, którego żaden z zewnętrznych wymiarów nie przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej 100 kg,
2)
wielkogabarytowy sprzęt, którego którykolwiek z zewnętrznych wymiarów przekracza 50 cm, o łącznej średniorocznej masie sprzętu nieprzekraczającej 1000 kg
– zwalnia się z opłaty produktowej.
2.
Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, ma zastosowanie, jeżeli:
1)
wprowadzający sprzęt złoży marszałkowi województwa, w terminie do dnia 15 marca każdego roku:
a) zaświadczenia lub oświadczenie o pomocy de minimis w zakresie, o którym mowa w art. 37 wymogi formalne wniosku o pomoc de minimis ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej,
b) informacje, których zakres został określony w przepisach wydanych na podstawie art. 37 wymogi formalne wniosku o pomoc de minimis ust. 2a ustawy, o której mowa w lit. a;
2)
w odniesieniu do wprowadzającego sprzęt są spełnione warunki dopuszczalności pomocy de minimis określone w obowiązujących przepisach prawa Unii Europejskiej w zakresie pomocy de minimis i pomocy de minimis w rolnictwie.
3.
Wartość pomocy de minimis odpowiada wartości zwolnienia z opłaty produktowej za nieosiągnięcie wymaganego poziomu zbierania.
4.
Zaświadczenia, oświadczenie oraz informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 1, przekazuje się za pośrednictwem BDO.
1.
W przypadku nieuiszczenia opłaty produktowej albo wniesienia opłaty niższej od należnej marszałek województwa określa, w drodze decyzji, wysokość zobowiązania z tytułu opłaty produktowej.
2.
W przypadku niewykonania decyzji, o której mowa w ust. 1, marszałek województwa ustala, w drodze decyzji, dodatkową opłatę produktową w wysokości odpowiadającej 50% kwoty niewniesionej opłaty produktowej.
3.
Termin uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 2, wynosi 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca jej wysokość stała się ostateczna. Opłata, o której mowa w ust. 2, jest wnoszona na odrębny rachunek bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego.
4.
Ulgi i zwolnienia z danin publicznych udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do opłaty produktowej.
5.
W przypadku braku dodatkowej ewidencji, o której mowa w art. 22 dodatkowa ewidencja ilości i masy wprowadzonego sprzętu ust. 1, lub prowadzenia jej w sposób nierzetelny informacje o masie wprowadzonego do obrotu sprzętu marszałek województwa określa w drodze oszacowania.
6.
Oszacowanie masy sprzętu wprowadzonego do obrotu następuje metodą:
1)
porównawczą wewnętrzną – polegającą na porównaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt w poprzednich okresach, dla których jest znana wielkość tej masy;
2)
porównawczą zewnętrzną – polegającą na porównaniu masy sprzętu wprowadzonego do obrotu przez wprowadzającego sprzęt innego niż wskazany w pkt 1, który prowadzi działalność gospodarczą o podobnej skali.
7.
Jeżeli w toku postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązania z tytułu opłaty produktowej na podstawie dowodów innych niż dodatkowa ewidencja można określić masę sprzętu wprowadzonego do obrotu, odstępuje się od oszacowania tej masy.
Do należności z tytułu opłat produktowych oraz dodatkowych opłat produktowych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują marszałkowi województwa.
Szukaj: Filtry
Ładowanie ...