Ustawa o systemach homologacji pojazdów oraz ich wyposażenia

1)

homologację typu;

2)

homologację typu UE;

3)

homologację typu ONZ;

4)

homologację sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem;

5)

homologację montażu dodatkowej instalacji R115;

6)

krajowe indywidualne dopuszczenie pojazdu;

7)

unijne indywidualne dopuszczenie pojazdu;

8)

dopuszczenie do ruchu drogowego pojazdu z końcowej partii produkcji;

9)

wprowadzanie do obrotu przedmiotu wyposażenia lub części, które mogą stwarzać poważne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania istotnych układów;

10)

kontrolę zgodności produkcji;

11)

kontrolę zgodności montażu dodatkowej instalacji zasilania gazem pojazdu.

1)

o których mowa w:
a) art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 167/2013 z dnia 5 lutego 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów rolniczych i leśnych (Dz. Urz. UE L 60 z 02.03.2013, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 167/2013”,
b) art. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 168/2013 z dnia 15 stycznia 2013 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów dwu- lub trzykołowych oraz czterokołowców (Dz. Urz. UE L 60 z 02.03.2013, str. 52, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 168/2013”,
c) art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/858 z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie homologacji i nadzoru rynku pojazdów silnikowych i ich przyczep oraz układów, komponentów i oddzielnych zespołów technicznych przeznaczonych do tych pojazdów, zmieniającego rozporządzenie (WE) nr 715/2007 i (WE) nr 595/2009 oraz uchylającego dyrektywę 2007/46/WE (Dz. Urz. UE L 151 z 14.06.2018, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem 2018/858”,
d) Porozumieniu dotyczącym przyjęcia zharmonizowanych regulaminów technicznych Organizacji Narodów Zjednoczonych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być montowane lub wykorzystywane w tych pojazdach, oraz warunków wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych regulaminów Organizacji Narodów Zjednoczonych – Wersja 3, stanowiącym załącznik do decyzji Rady (UE) 2016/1790 z dnia 17 czerwca 2016 r. w sprawie przyjęcia 3. wersji Porozumienia Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczącego przyjęcia jednolitych wymagań technicznych dla pojazdów kołowych, wyposażenia i części, które mogą być stosowane w tych pojazdach, oraz wzajemnego uznawania homologacji udzielonych na podstawie tych wymagań („Zrewidowane Porozumienie z 1958 r.”) (Dz. Urz. UE L 274 z 11.10.2016, str. 2 i 4 oraz Dz. Urz. UE L 269 z 23.10.2019, str. 12), zwanym dalej „Porozumieniem z 1958 r.”,

2)

będących tramwajem lub trolejbusem
– oraz ich przedmiotów wyposażenia i części.

1)

pojazdów, o których mowa w:
a) art. 2 ust. 2 rozporządzenia 167/2013,
b) art. 2 ust. 2 lit. a–e oraz g–k rozporządzenia 168/2013,
c) art. 2 ust. 2 lit. c i d rozporządzenia 2018/858;

2)

pojazdu zabytkowego w rozumieniu art. 2 objaśnienie pojęć pkt 39 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

3)

pojazdu, o którym mowa w art. 79 przesłanki wyrejestrowania pojazdu ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

4)

nowego pojazdu oraz nowego przedmiotu wyposażenia lub części, nieprzeznaczonych do wprowadzenia do obrotu, a krótkotrwale składowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej między operacjami transportowymi – pod warunkiem okazania na żądanie właściwego organu kontroli dokumentów potwierdzających odbiorcę i miejsce docelowego odbioru nowego pojazdu oraz nowego przedmiotu wyposażenia lub części.

1)

dystrybutorze – rozumie się przez to dystrybutora, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 42 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 50 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 43 rozporządzenia 2018/858;

2)

importerze – rozumie się przez to importera, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 41 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 49 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 42 rozporządzenia 2018/858;

3)

producencie – rozumie się przez to producenta, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 25 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 47 rozporządzenia 168/2013, art. 3 pkt 40 rozporządzenia 2018/858 albo Porozumieniu z 1958 r.;

4)

przedstawicielu producenta – rozumie się przez to przedstawiciela producenta, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 26 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 48 rozporządzenia 168/2013, art. 3 pkt 41 rozporządzenia 2018/858 albo Porozumieniu z 1958 r.;

5)

podmiocie gospodarczym – rozumie się przez to producenta, przedstawiciela producenta, importera lub dystrybutora;

6)

pojeździe podstawowym – rozumie się przez to pojazd, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 12 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 11 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 24 rozporządzenia 2018/858;

7)

pojeździe niekompletnym – rozumie się przez to pojazd, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 13 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 12 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 25 rozporządzenia 2018/858;

8)

pojeździe skompletowanym – rozumie się przez to pojazd, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 14 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 13 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 26 rozporządzenia 2018/858;

9)

pojeździe kompletnym – rozumie się przez to pojazd, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 15 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 14 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 27 rozporządzenia 2018/858;

10)

pojeździe z końcowej partii produkcji – rozumie się przez to pojazd, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 16 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 67 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 28 rozporządzenia 2018/858;

11)

tramwaju – rozumie się przez to tramwaj, o którym mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 82 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

12)

trolejbusie – rozumie się przez to trolejbus, o którym mowa w art. 2 objaśnienie pojęć pkt 83 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;

13)

służbie technicznej – rozumie się przez to służbę techniczną, o której mowa odpowiednio w art. 3 pkt 28 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 60 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 38 rozporządzenia 2018/858, a także placówkę techniczną, o której mowa w art. 2 Porozumienia z 1958 r.;

14)

wprowadzaniu do obrotu przedmiotu wyposażenia lub części, które mogą stwarzać poważne zagrożenie dla właściwego funkcjonowania istotnych układów – rozumie się przez to procedurę, o której mowa odpowiednio w art. 45 rozporządzenia 167/2013, art. 50 rozporządzenia 168/2013 albo art. 55 rozporządzenia 2018/858;

15)

przedmiocie wyposażenia lub części – rozumie się przez to układ, komponent, oddzielny zespół techniczny, wyposażenie lub części, przeznaczone do zastosowania w pojeździe, podlegające wymaganiom technicznym określonym w przepisach Unii Europejskiej i załącznikach dotyczących ich badań homologacyjnych albo wyposażenie lub części podlegające wymaganiom technicznym określonym w regulaminach ONZ;

16)

typie przedmiotu wyposażenia lub części – rozumie się przez to przedmioty wyposażenia lub części, spełniające tę samą funkcję w pojeździe, które nie różnią się od siebie pod względem istotnych cech mających wpływ na bezpieczeństwo, ochronę zdrowia i środowiska, jeżeli wymagania określone w przepisach Unii Europejskiej dotyczących ich badań homologacyjnych albo regulaminy ONZ nie stanowią inaczej;

17)

wymogach alternatywnych – rozumie się przez to wymagania, o których mowa odpowiednio w art. 37 ust. 2 rozporządzenia 167/2013, art. 42 ust. 2 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 55 rozporządzenia 2018/858;

18)

świadectwie homologacji montażu dodatkowej instalacji R115 – rozumie się przez to dokument stwierdzający, że montaż instalacji zgodnej z Regulaminem ONZ nr 115 Europejskiej Komisji Gospodarczej Organizacji Narodów Zjednoczonych (EKG ONZ) – Jednolite przepisy dotyczące homologacji: I. specjalnych dodatkowych układów zasilania LPG (skroplonym gazem węglowodorowym), które mają być instalowane w pojazdach silnikowych w celu wykorzystywania LPG w ich układzie napędowym, II. specjalnych dodatkowych układów zasilania CNG (sprężonym gazem ziemnym), które mają być instalowane w pojazdach silnikowych w celu wykorzystywania CNG w ich układzie napędowym (Dz. Urz. UE L 323 z 07.11.2014, str. 91), zwanym dalej „Regulaminem ONZ nr 115”, przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem spełnia wymagania procedury homologacji montażu tej instalacji;

19)

świadectwie homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem – rozumie się przez to dokument stwierdzający, że sposób montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem oraz elementy tej instalacji spełniają wymagania procedury homologacji sposobu montażu instalacji przystosowującej dany typ pojazdu do zasilania gazem;

20)

dodatkowej instalacji zasilania gazem pojazdu – rozumie się przez to instalację przystosowującą dany typ pojazdu do zasilania gazem lub dodatkową instalację R115;

21)

zgodności produkcji – rozumie się przez to produkcję pojazdu, przedmiotu wyposażenia lub części zgodnie z wymaganiami dla typu, który uzyskał odpowiednie świadectwo homologacji typu i stosowanie metod produkcji zapewniających spełnienie tych wymagań oraz stosowanie metod montażu zapewniających spełnienie tych wymagań;

22)

zgodności montażu – rozumie się przez to montaż zgodnie z wymaganiami do wydania świadectwa homologacji montażu dodatkowej instalacji zasilania gazem pojazdu oraz stosowanie metod montażu zapewniających spełnienie tych wymagań;

23)

procedurze krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu – rozumie się przez to procedurę potwierdzenia spełnienia przez dany pojazd odpowiednich warunków lub wymagań technicznych, o których mowa odpowiednio w art. 1 ust. 1 rozporządzenia 167/2013, art. 1 ust. 1 rozporządzenia 168/2013 albo art. 45 rozporządzenia 2018/858;

24)

procedurze unijnego indywidualnego dopuszczenia pojazdu – rozumie się przez to procedurę, o której mowa w art. 44 rozporządzenia 2018/858;

25)

procedurze homologacji typu UE – rozumie się przez to procedurę, o której mowa odpowiednio w art. 3 pkt 7 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 4 rozporządzenia 168/2013 albo art. 3 pkt 2 rozporządzenia 2018/858;

26)

procedurze homologacji typu ONZ – rozumie się przez to procedurę, o której mowa w załączniku 3 do Porozumienia z 1958 r.;

27)

świadectwie homologacji typu UE pojazdu – rozumie się przez to dokument sporządzony według wzorów określonych w przepisach Unii Europejskiej stwierdzający, że typ pojazdu spełnia wymagania procedury określonej odpowiednio w art. 20 rozporządzenia 167/2013, art. 25 rozporządzenia 168/2013 albo art. 22 rozporządzenia 2018/858;

28)

świadectwie homologacji typu UE – rozumie się przez to dokument sporządzony według wzorów określonych w przepisach Unii Europejskiej stwierdzający, że typ przedmiotu wyposażenia lub części spełnia wymagania procedury określonej odpowiednio w art. 20 ust. 1 zdanie 3 rozporządzenia 167/2013, art. 25 ust. 1 zdanie 3 rozporządzenia 168/2013 albo art. 22 ust. 2 rozporządzenia 2018/858;

29)

świadectwie homologacji typu ONZ – rozumie się przez to dokument stwierdzający, że typ pojazdu albo typ przedmiotu wyposażenia lub części spełnia wymagania procedury określonej w załączniku 3 Porozumienia z 1958 r.;

30)

świadectwie krajowej homologacji typu pojazdu, tramwaju albo trolejbusu – rozumie się przez to dokument stwierdzający, że typ pojazdu, tramwaju albo trolejbusu spełnia wymagania procedury homologacji typu określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 54 rozporządzenie określające zakres wymagań technicznych obowiązujących w procedurach krajowej homologacji typu pojazdu oraz szczegółowy sposób przeprowadzania tych procedur ust. 1 albo art. 55 rozporządzenie określające zakres wymagań technicznych obowiązujących w procedurze krajowej homologacji typu tramwaju lub trolejbusu oraz szczegółowy sposób przeprowadzania tej procedury ust. 1;

31)

świadectwie krajowej homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach – rozumie się przez to dokument stwierdzający, że typ pojazdu spełnia wymagania procedury homologacji typu pojazdów produkowanych w małych seriach określonej odpowiednio w art. 37 rozporządzenia 167/2013, art. 42 rozporządzenia 168/2013 albo art. 42 rozporządzenia 2018/858;

32)

świadectwie unijnego indywidualnego dopuszczenia pojazdu – rozumie się przez to dokument stwierdzający spełnienie wymagań procedury określonej w art. 44 rozporządzenia 2018/858;

33)

świadectwie krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu – rozumie się przez to dokument stwierdzający spełnienie wymagań procedury określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 68 rozporządzenie określające zakres warunków lub wymagań technicznych obowiązujących w procedurze krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu oraz wzory dokumentów ust. 1;

34)

regulaminach ONZ – rozumie się przez to akty prawne stanowione przez Europejską Komisję Gospodarczą Organizacji Narodów Zjednoczonych na podstawie Porozumienia z 1958 r., które zostały przyjęte przez Rzeczpospolitą Polską.

1)

organem udzielającym homologacji, o którym mowa odpowiednio w art. 3 pkt 27 rozporządzenia 167/2013, art. 3 pkt 56 rozporządzenia 168/2013, art. 3 pkt 36 rozporządzenia 2018/858 i w Porozumieniu z 1958 r., organem udzielającym homologacji w procedurach krajowej homologacji typu pojazdu i procedurach homologacji dodatkowej instalacji zasilania gazem pojazdu oraz organem uznającym krajowe świadectwa homologacji;

2)

organem udzielającym unijnego indywidualnego dopuszczenia pojazdu i krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu oraz organem uznającym świadectwa krajowego indywidualnego dopuszczenia pojazdu;

3)

organem przeprowadzającym kontrolę zgodności produkcji lub kontrolę zgodności montażu dodatkowej instalacji zasilania gazem pojazdu.
2. Dyrektor TDT prowadzi bazę danych w celu realizacji obowiązku wynikającego z art. 37 ust. 9 rozporządzenia 2018/858.
(Art. 3 rola Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego ust. 2 wchodzi w życie z dniem 17.05.2026 r.)