PDI-415/1/32/SP/12/06

Pytanie podatnika:

W roku 2001 firma XXX dokonała zakupu gruntu w użytkowaniu wieczystym. Obecnie firma planuje sprzedaż tego gruntu a do kosztów uzyskania przychodów planuje zaliczyć cenę nabycia gruntu. W związku z tym złożono zapytanie czy stanowisko takie jest prawidłowe.

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Lubinie stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20.03.2006 r. - data wpływu 20.03.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ceny nabycia gruntu w przypadku jego sprzedaży jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 20.03.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Lubinie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

We wniosku zwrócono się z prośbą o wydanie opinii na temat kosztów uzyskania przychodów przy sprzedaży gruntów w użytkowaniu wieczystym opisując, iż grunt w użytkowaniu wieczystym zakupiony został przez firmę XXX w dniu 22.06.2001 r. Obecnie firma planuje sprzedaż gruntu i do kosztów uzyskania przychodów planuje zaliczyć cenę nabycia gruntu.

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie wskazano, iż cena nabycia gruntu przy sprzedaży powinna stanowić koszt uzyskania przychodu zgodnie z ustawą o rachunkowości.

Mając powyższe na uwadze tutejszy Organ stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zgodnie z art. 22c pkt 1 cyt. ustawy z dnia 26.07.1991 r. amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. Z art. 22d ust. 2 cyt. ustawy wynika, iż składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Wobec powyższego wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej grunt podlega wpisowi do ewidencji środków trwałych, jednak wydatki na jego nabycie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów ani w momencie zakupu i oddania do używania, ani poprzez odpisy amortyzacyjne. Wydatki te są kosztem uzyskania przychodów w momencie odpłatnego zbycia takiego gruntu.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 cyt. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę nabycia. W myśl art. 22g ust. 3 cyt. ustawy za cenę nabycia uważa się cenę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wyjaśnia się, że aktem prawnym stanowiącym podstawę o zaliczeniu lub nie wydatków do kosztów uzyskania przychodów przez podatników prowadzących działalność gospodarczą będących osobami fizycznymi jest ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) a nie przywołana we wniosku ustawa o rachunkowości.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ stwierdza, iż przedstawione stanowisko w zapytaniu jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa cyt. wyż., niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.