IBPBII/1/415-291/10/BD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2010r. (data wpływu do tut. Biura – 11 marca 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci – jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 11 marca 2010r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie prawa do skorzystania z ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką 15-letniej córki, która wyrokiem sądu została umieszczona w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. W związku z pobytem córki w Ośrodku wnioskodawczyni zobowiązana jest do comiesięcznego uiszczania opłat za pobyt córki, t.j. wyżywienie, książki, zeszyty oraz wszystkie przybory szkolne, buty, ubrania, bielizna, środki kosmetyczne i higieniczne, proszek do prania, artykuły spożywcze, pościel, ręczniki oraz kieszonkowe.

Wnioskodawczyni ponosi dodatkowo koszty związane z koniecznością korzystania z prywatnych gabinetów i poradni lekarskich. Jej córka jest pod opieką ortodonty, a w chwili obecnej również psychiatry dziecięcego. Ponadto raz w miesiącu wnioskodawczyni odwiedza córkę w Ośrodku i systematycznie raz w tygodniu dzwoni do niej, co jej zdaniem również łączy się z dodatkowymi kosztami.

Zdaniem wnioskodawczyni pobyt córki w Ośrodku nie zmienia faktu konieczności jej finansowego utrzymania, na co może przedstawić stosowne dokumenty. Twierdzi też, że w pełni uczestniczy w wychowywaniu córki, pokrywa również koszt wyjazdu wakacyjnego, który jest organizowany przez Ośrodek (kolonia).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawczyni może skorzystać z ulgi na dzieci na podstawie art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wg którego dziecko zostało umieszczone w instytucji „zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniu rodzinnym”...

Zdaniem wnioskodawczyni - biorąc pod uwagę wydatki związane z utrzymaniem córki, które miesięcznie wynoszą ok. 500,- zł, systematyczny kontakt, wpływ na jej wychowanie poprzez odwiedziny i rozmowy - Ośrodek nie zapewnia całodobowego utrzymania córki, co uprawnia wnioskodawczynię do skorzystania z tej ulgi.

Wnioskodawczyni stwierdza, iż interpretacja instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie oznacza tyle, że rodzic nie uczestniczy ani w kosztach ani w wychowywaniu, a w jej przypadku tak nie jest. Wnioskodawczyni twierdzi, iż w pełni uczestniczy w wychowywaniu córki oraz „ w kosztach, które łączą się z posiadaniem dziecka”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

* wykonywał władzę rodzicielską,

* pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,

* sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Odliczeniu – zgodnie z art. 27f ust. 2 wyżej cytowanej ustawy - podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,

2. wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy). Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 ww. ustawy).

Odliczenia, zgodnie z art. 27f ust. 5 ww. ustawy dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,

2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,

3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,

4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej (art. 27f ust. 6 ww. ustawy).

Zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (t.j. Dz. U. z 1964r. Nr 9, poz. 59 ze zm.) dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom. Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Z przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że córka wnioskodawczyni została umieszczona na podstawie wyroku sądu w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym. Pomimo tego faktu wnioskodawczyni jest zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych z utrzymaniem córki w tym Ośrodku (m.in. wyżywienia, ubioru, środków czystości, pościeli), jej edukacją oraz leczeniem.

Zgodnie z definicją określoną w art. 3 pkt 7 ustawy o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2006r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), do której to ustawy odsyła art. 27f ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie jest dom pomocy społecznej, placówka opiekuńczo-wychowawcza, młodzieżowy ośrodek wychowawczy, schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, areszt śledczy, zakład karny, zakład opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, szkoła wojskowa lub inna szkoła, jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatne pełne utrzymanie.

Z powyższego wynika, iż instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie jest taka instytucja, spośród wyżej wymienionych, która nie nakłada w związku z przebywaniem w niej, obowiązku ponoszenia opłat za utrzymanie. Jeśli instytucja nakłada obowiązek ponoszenia w części lub w całości kosztów utrzymania, wówczas nie jest dla osoby w niej przebywającej instytucją zapewniającą całodobowe utrzymanie w myśl definicji zawartej w art. 3 pkt 7 ww. ustawy. Z powołanego przepisu jasno bowiem wynika, iż instytucją zapewniająca całodobowe utrzymanie jest taka instytucja w nim wymieniona, która zapewnia nieodpłatne pełne utrzymanie.

W świetle przedstawionego przez wnioskodawczynię stanu faktycznego uznać należy, iż skoro wnioskodawczyni została zobowiązana do ponoszenia kosztów utrzymania, w związku z umieszczeniem córki w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym, to nie została zachowana przesłanka wyłączająca prawo do zastosowania ulgi z tytułu wychowywania, bowiem ww. instytucja nie spełnia definicji instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie, w rozumieniu ustawy o świadczeniach rodzinnych.

W ustawie podatkowej zostały określone przypadki, w których bez wątpienia podatnik traci prawo do ulgi z tytułu wychowywania dzieci przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przedmiotowa ulga nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych. W związku z powyższym stwierdzić należy, iż fakt umieszczenia córki wnioskodawczyni na podstawie wyroku sądowego w instytucji, która nie zapewnia całodobowego utrzymania w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych stanowi przesłankę, aby uznać, że wnioskodawczyni nie traci w tym przypadku prawa do ulgi z tytułu wychowywania dziecka przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.