Ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa

1)

na mocy prawomocnego orzeczenia sądu lub na mocy ugody zostało wypłacone przez podmiot odpowiedzialny odszkodowanie za szkodę wyrządzoną przy wykonywaniu władzy publicznej z rażącym naruszeniem prawa;

2)

rażące naruszenie prawa, o którym mowa w pkt 1, zostało spowodowane zawinionym działaniem lub zaniechaniem funkcjonariusza publicznego;

3)

rażące naruszenie prawa, o którym mowa w pkt 1, zostało stwierdzone zgodnie z art. 6 pojęcie rażącego naruszenia prawa,

1)

wydanie ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji lub postanowienia na podstawie art. 156 przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji § 1 pkt 2 lub art. 156 przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji § 1 pkt 2 w związku z art. 126 odpowiednie stosowanie do postanowień przepisów Kodeksu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego;

2)

wydanie ostatecznej decyzji stwierdzającej nieważność decyzji lub postanowienia na podstawie art. 247 stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej § 1 pkt 2 albo pkt 3 lub art. 247 stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej § 1 pkt 2 albo pkt 3, w związku z art. 219 odpowiednie stosowanie przepisów ustawy do postanowień ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.);

3)

stwierdzenie braku podstawy prawnej lub rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 54 skarga do sądu administracyjnego § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718, 846 i 996);

4)

wydanie prawomocnego wyroku na podstawie art. 145 uwzględnienie skargi na decyzję lub postanowienie § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 156 przesłanki stwierdzenia nieważności decyzji § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego;

5)

wydanie prawomocnego wyroku na podstawie art. 145 uwzględnienie skargi na decyzję lub postanowienie § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w związku z art. 247 stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej § 1 pkt 2 albo 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa;

6)

stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 37 prawo wniesienia ponaglenia § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego;

7)

stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 141 ponaglenie w razie niezałatwienia przez organ sprawy we właściwym terminie § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa;

8)

prawomocne stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 149 uwzględnienie skargi na bezczynność lub przewlekłość postępowania lub art. 154 skarga na organ z żądaniem wymierzenia grzywny § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi;

9)

prawomocne stwierdzenie rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 477¹⁴ rozstrzygnięcia sądu w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.);

10)

prawomocne stwierdzenie braku podstawy prawnej lub rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 479^31a rozstrzygnięcia sądu w przedmiocie odwołania od decyzji Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów § 3 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego;

11)

ostateczne stwierdzenie braku podstawy prawnej lub rażącego naruszenia prawa na podstawie art. 81 odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu ust. 3 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2015 r. poz. 184, 1618 i 1634).