II OSK 2979/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-12-17Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marzenna Linska - Wawrzon /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska – Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2031/13 o odrzuceniu skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2031/13, odrzucił skargę Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie wysokość wpisu od skargi wynosi 300 zł., stosownie do § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Skarżący w dniu 2 sierpnia 2013 r. uiścił tylko kwotę 200 zł. tytułem wpisu od skargi i z tego względu Sąd - na podstawie art. 220 § 1 w związku z art. 220 § 3 p.p.s.a. - pismem z dnia 30 sierpnia 2013 r. wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia wpisu od skargi o kwotę 100 zł., w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone w dniu 3 września 2013 r., a siedmiodniowy termin do uzupełnienia wpisu od skargi bezskutecznie upłynął w dniu 10 września 2013 r. (wtorek).
Skoro w wyznaczonym terminie nie uzupełniono wpisu od skargi, Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w piśmie zatytułowanym "zażalenie", a stanowiącym skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie i o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy:
- art. 230 § 1 p.p.s.a. w związku z § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez błędną kwalifikację zakresu skargi, a w konsekwencji niewłaściwe określenie wysokości wpisu mimo, iż właściwe określenie zakresu skargi doprowadziłoby do uznania uiszczonego wpisu;
- art. 220 § 3 w związku z § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, poprzez nieuwzględnienie kwoty 100 zł zdeponowanej na rachunku bankowym WSA w Warszawie, o której zwrocie skarżącego poinformowano pismem z dnia 03.09.2013 r.
W uzasadnieniu podkreślono, że skarga dotyczyła wyłącznie uchylenia części decyzji wskazującej termin wykonania określonych w niej robót, jej zakres nie dotyczył kwestii związanych z nałożonymi obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa wodnego lecz wyłącznie z nałożonym terminem wykonania obowiązków. Przy ustalaniu terminu wykonania obowiązków organ II instancji nie kierował się regulacjami wynikającymi z przepisów ustawy prawo wodne a jedynie władczym uznaniem administracyjnym, którego charakter niewątpliwie nie jest statuowany treścią art. 29 ust. 3 prawa wodnego, stanowiącego podstawę prawną rozstrzygnięcia. Sąd błędnie zakwalifikował skargę jako związaną z gospodarką wodną, a w konsekwencji ustalił wysokość wpisu stosownie do treści § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia na kwotę 300 zł., podczas gdy zastosowanie w sprawie winna znaleźć regulacja § 2 ust. 6 rozporządzenia, zgodnie z którą wysokość wpisu od skargi wynosi 200 zł.
Wskazano ponadto, że zarządzeniem z dnia 29.08.2013 r. Sąd wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia wpisu sądowego w kwocie 100 zł. Jednocześnie pismem z dnia 3 września 2013 r. ten sam Sąd powiadomił skarżącego o przysługującej mu kwocie 100 zł z tytułu nadpłaconego wpisu od skargi, wpisanej do rejestru opłat sądowych pod poz. 20017 dnia 23 lipca 2013 r. W tej sytuacji Sąd winien zweryfikować, czy nie jest dysponentem wolnych środków należnych skarżącemu a w dalszej kolejności w przypadku ustalenia ich istnienia zaliczyć wolne środki na poczet uzupełnienia należnego wpisu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.
Stosownie do art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej "p.p.s.a.") skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania od których pomimo wezwania nie został uiszczony wpis, podlegają odrzuceniu przez Sąd.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 230 § 1 p.p.s.a. w związku z § 2 ust. 6 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi podkreślić należy, że zgodnie z art. 227 § 1 p.p.s.a., na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie kosztów sądowych przysługuje zażalenie. Skoro strona skarżąca nie skorzystała z tego uprawnienia to winna była uiścić wpis w określonej wysokości. Niezależnie od powyższego stwierdzić trzeba, że stosownie do treści § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, wpis stały w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu gospodarki wodnej wynosi 300 zł. Niewątpliwie zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 2 lipca 2013 r., dotycząca nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych, jest decyzją wydaną w sprawie z zakresu gospodarki wodnej. Dla określenia przedmiotu sprawy nie mogło też mieć znaczenia to, jaki aspekt decyzji kwestionują skarżący i jakie zarzuty podnoszą w skardze. Decydujące jest bowiem określenie sprawy wynikające z decyzji ostatecznej zaskarżonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Odnosząc się natomiast do kolejnego zarzutu to podkreślić należy, że art. 219 § 2 p.p.s.a. przewiduje dwie formy uiszczenia wpisu sądowego: gotówką do kasy właściwego sądu oraz na rachunek bankowy sądu. Wszelkie inne sposoby uiszczenia tej opłaty nie są dopuszczalne, a więc nie jest też dopuszczalnym dokonanie z urzędu zaliczenia nadpłaconego wpisu od skargi na poczet wpisu od skargi w innej sprawie. Zaznaczyć trzeba, że w rozpoznawanej sprawie zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu wydane było 29 sierpnia 2013 r., natomiast zarządzenie dotyczące zwrotu nadpłaconego wpisu w sprawie sygn. I SA/Wa 1903/13 podjęto 3 września 2013 r.
W tych okolicznościach sprawy brak było podstaw, by przypuszczać, że Sąd I instancji dokona – jak twierdzi autor skargi kasacyjnej – "automatycznie" zaliczenia nadpłaconej kwoty wpisu w innej sprawie na poczet nieopłaconego wpisu w niniejszej sprawie, gdyż obowiązek taki nie wynika z przepisu art. 220 § 3 p.p.s.a., stanowiącego podstawę skargi kasacyjnej. Nawet dokonanie takiego zaliczenia w ramach tzw. ekonomii procesowej, nie jest możliwe bez wniosku strony. Sąd nie może bowiem z urzędu zaliczyć wpisu nadpłaconego w jednej sprawie na poczet wpisu należnego w innej sprawie, gdyż różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi obowiązany jest zwrócić stronie z urzędu na jej koszt (art. 225 p.p.s.a.).
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art. 182 § 1 i 3 orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marzenna Linska - Wawrzon /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska – Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 2013 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2031/13 o odrzuceniu skargi Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych postanawia: oddalić skargę kasacyjną.
Uzasadnienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 2 października 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 2031/13, odrzucił skargę Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] lipca 2013 r. w przedmiocie nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych.
W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w przedmiotowej sprawie wysokość wpisu od skargi wynosi 300 zł., stosownie do § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193 ze zm.).
Skarżący w dniu 2 sierpnia 2013 r. uiścił tylko kwotę 200 zł. tytułem wpisu od skargi i z tego względu Sąd - na podstawie art. 220 § 1 w związku z art. 220 § 3 p.p.s.a. - pismem z dnia 30 sierpnia 2013 r. wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia wpisu od skargi o kwotę 100 zł., w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi. Wezwanie zostało doręczone w dniu 3 września 2013 r., a siedmiodniowy termin do uzupełnienia wpisu od skargi bezskutecznie upłynął w dniu 10 września 2013 r. (wtorek).
Skoro w wyznaczonym terminie nie uzupełniono wpisu od skargi, Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 220 § 3 p.p.s.a.
Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad w piśmie zatytułowanym "zażalenie", a stanowiącym skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania WSA w Warszawie i o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
Zaskarżonemu postanowieniu zarzucono naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy:
- art. 230 § 1 p.p.s.a. w związku z § 2 ust. 6 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez błędną kwalifikację zakresu skargi, a w konsekwencji niewłaściwe określenie wysokości wpisu mimo, iż właściwe określenie zakresu skargi doprowadziłoby do uznania uiszczonego wpisu;
- art. 220 § 3 w związku z § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, poprzez nieuwzględnienie kwoty 100 zł zdeponowanej na rachunku bankowym WSA w Warszawie, o której zwrocie skarżącego poinformowano pismem z dnia 03.09.2013 r.
W uzasadnieniu podkreślono, że skarga dotyczyła wyłącznie uchylenia części decyzji wskazującej termin wykonania określonych w niej robót, jej zakres nie dotyczył kwestii związanych z nałożonymi obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa wodnego lecz wyłącznie z nałożonym terminem wykonania obowiązków. Przy ustalaniu terminu wykonania obowiązków organ II instancji nie kierował się regulacjami wynikającymi z przepisów ustawy prawo wodne a jedynie władczym uznaniem administracyjnym, którego charakter niewątpliwie nie jest statuowany treścią art. 29 ust. 3 prawa wodnego, stanowiącego podstawę prawną rozstrzygnięcia. Sąd błędnie zakwalifikował skargę jako związaną z gospodarką wodną, a w konsekwencji ustalił wysokość wpisu stosownie do treści § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia na kwotę 300 zł., podczas gdy zastosowanie w sprawie winna znaleźć regulacja § 2 ust. 6 rozporządzenia, zgodnie z którą wysokość wpisu od skargi wynosi 200 zł.
Wskazano ponadto, że zarządzeniem z dnia 29.08.2013 r. Sąd wezwał stronę skarżącą do uzupełnienia wpisu sądowego w kwocie 100 zł. Jednocześnie pismem z dnia 3 września 2013 r. ten sam Sąd powiadomił skarżącego o przysługującej mu kwocie 100 zł z tytułu nadpłaconego wpisu od skargi, wpisanej do rejestru opłat sądowych pod poz. 20017 dnia 23 lipca 2013 r. W tej sytuacji Sąd winien zweryfikować, czy nie jest dysponentem wolnych środków należnych skarżącemu a w dalszej kolejności w przypadku ustalenia ich istnienia zaliczyć wolne środki na poczet uzupełnienia należnego wpisu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie.
Stosownie do art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej "p.p.s.a.") skarga, skarga kasacyjna, zażalenie oraz skarga o wznowienie postępowania od których pomimo wezwania nie został uiszczony wpis, podlegają odrzuceniu przez Sąd.
Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 230 § 1 p.p.s.a. w związku z § 2 ust. 6 rozporządzenia w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi podkreślić należy, że zgodnie z art. 227 § 1 p.p.s.a., na zarządzenie przewodniczącego w przedmiocie kosztów sądowych przysługuje zażalenie. Skoro strona skarżąca nie skorzystała z tego uprawnienia to winna była uiścić wpis w określonej wysokości. Niezależnie od powyższego stwierdzić trzeba, że stosownie do treści § 2 ust. 3 pkt 4 rozporządzenia, wpis stały w sprawach skarg, nieobjętych wpisem stosunkowym, z zakresu gospodarki wodnej wynosi 300 zł. Niewątpliwie zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 2 lipca 2013 r., dotycząca nałożenia obowiązków zabezpieczających nieruchomość przed naruszeniem stosunków wodnych, jest decyzją wydaną w sprawie z zakresu gospodarki wodnej. Dla określenia przedmiotu sprawy nie mogło też mieć znaczenia to, jaki aspekt decyzji kwestionują skarżący i jakie zarzuty podnoszą w skardze. Decydujące jest bowiem określenie sprawy wynikające z decyzji ostatecznej zaskarżonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Odnosząc się natomiast do kolejnego zarzutu to podkreślić należy, że art. 219 § 2 p.p.s.a. przewiduje dwie formy uiszczenia wpisu sądowego: gotówką do kasy właściwego sądu oraz na rachunek bankowy sądu. Wszelkie inne sposoby uiszczenia tej opłaty nie są dopuszczalne, a więc nie jest też dopuszczalnym dokonanie z urzędu zaliczenia nadpłaconego wpisu od skargi na poczet wpisu od skargi w innej sprawie. Zaznaczyć trzeba, że w rozpoznawanej sprawie zarządzenie o wezwaniu do uiszczenia wpisu wydane było 29 sierpnia 2013 r., natomiast zarządzenie dotyczące zwrotu nadpłaconego wpisu w sprawie sygn. I SA/Wa 1903/13 podjęto 3 września 2013 r.
W tych okolicznościach sprawy brak było podstaw, by przypuszczać, że Sąd I instancji dokona – jak twierdzi autor skargi kasacyjnej – "automatycznie" zaliczenia nadpłaconej kwoty wpisu w innej sprawie na poczet nieopłaconego wpisu w niniejszej sprawie, gdyż obowiązek taki nie wynika z przepisu art. 220 § 3 p.p.s.a., stanowiącego podstawę skargi kasacyjnej. Nawet dokonanie takiego zaliczenia w ramach tzw. ekonomii procesowej, nie jest możliwe bez wniosku strony. Sąd nie może bowiem z urzędu zaliczyć wpisu nadpłaconego w jednej sprawie na poczet wpisu należnego w innej sprawie, gdyż różnicę między kosztami pobranymi a kosztami należnymi obowiązany jest zwrócić stronie z urzędu na jej koszt (art. 225 p.p.s.a.).
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art.184 w zw. z art. 182 § 1 i 3 orzekł, jak w sentencji postanowienia.
