V SA/Wa 2083/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia ... lipca 2013 r. Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał w mocy decyzję Prezesa Zarządu Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych z dnia ... maja 2013 r., mocą której odmówiono P. dofinansowania do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

W dniu 5 stycznia 2013 r. P. złożyło wniosek (Wn-D) do PFRON o dofinansowanie wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych za miesiąc grudzień 2012r. w kwocie ... zł.

Organ ustalił, że na dzień wniesienia wniosku strona nie poniosła kosztów płacy na rzecz 11 pracowników czyniąc to dopiero 7 stycznia 2013 r. W tym stanie rzeczy biorąc pod uwagę treść art. 26a ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 127 poz. 721 ze zm.), z którego wynika, że dofinansowanie przysługuje jeżeli pracodawca poniesie faktycznie wszystkie koszty płacy w terminach wynikających z odrębnych przepisów, PFRON uznając, że nie zostały one poniesione w odniesieniu do 11 pracowników decyzją z dnia ... maja 2013 r. nr ... ustalił je w kwocie ... zł zamiast we wnioskowanej wysokości.

Od decyzji Strona wniosła odwołanie. W odwołaniu w bardzo obszerny sposób odniosła się do swojej sytuacji finansowej i powołując się na wskazywane w nim przepisy prawa wspólnotowego i krajowego wskazała, że sytuacja ta daje jej prawo do otrzymania dofinansowania. Nadto wskazując na przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy i ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz wskazując na znaczenie pojęcia "dofinansowanie" wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie wnioskowanego dofinansowania w kwocie ... zł. podnosząc, że brak jest podstaw do uznania, że koszty płacy muszą być poniesione na dzień złożenia wniosku.

Decyzją z ... lipca 2013 r. nr ... Minister Pracy i Polityki Społecznej utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Minister po ustaleniu stanu faktycznego uznał, że odwołanie nie jest zasadne. Wskazał na treść art. 26a ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 127 poz. 721 ze zm.) i podniósł, że z treści tego przepisu wynika możliwość wypłacenia dofinansowania pod warunkiem terminowego i faktycznego poniesienia kosztów płacy przez pracodawcę w terminach wynikających z odrębnych przepisów. Minister wskazał, że możliwe jest złożenie wniosku przed poniesieniem kosztów płacy ale nie dotyczy to wynagrodzenia, które musi zostać wypłacone pracownikom przed datą złożenia wniosku o dofinansowanie. Zdaniem Ministra obowiązek pracodawcy wynika w tym zakresie z treści danych przekazywanych w formularzu INF-D-P stanowiącym załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.). Minister wyjaśnił także, że rozważania strony dotyczące jej sytuacji ekonomicznej , nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, tak jak i jej stanowisko dotyczące możliwości opóźnienia wypłaty wynagrodzeń o 14 dni przewidziane w ustawie z 27 sierpnia 1997 r. ponieważ sytuacja taka nie miała miejsca w sprawie.

Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Prezesa PFRON oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci :

art. 26 a ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. w zw. z art. 37 ust. 5 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (Dz. U. z 2007r., nr 59, poz. 404, ze zm.) oraz art. 85 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 Kodeks pracy poprzez uznanie, że wypłaty wynagrodzeń za miesiąc grudzień 2012 r. w dniu 7 stycznia 2013 r. nie zostały faktycznie i terminowo poniesione,

art. 26a ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. w zw. z art. 37 ust. 5 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. w zw. z art. 38 ust. 1 i 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.) poprzez błędną ich interpretację prowadzącą do uznania, że wszystkie koszty płacy powinny zostać poniesione przed złożeniem wniosku Wn-D,

art. 26a ust. 1a' i ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w zw. z § 5 ust 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Dz. U. z 2009 r. nr 8, poz. 43 ze zm.) oraz art. 85 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy poprzez nieuwzględnienie tych przepisów przy rozpatrywaniu wniosku Wn-D za grudzień 2012r.,

art. 26 a ust. 1a' i ust. 4 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w zw. z art. 37 ust. 5 ustawy z 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, w zw. z art. 38 ust. 1 i 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w zw. z art. 85 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy w zw. z § 5 ust 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych – poprzez błędną interpretację tych przepisów prowadzącą do uznania, że "dofinansowanie do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych" jest tożsame z "refundacją wynagrodzeń",

przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (ogólnego rozporządzenia w sprawie wyłączeń blokowych) Dz.Urz. WE L 214 z 9 sierpnia 2008 r. str. 3 w związku z art. 48a ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych poprzez błędne uznanie, że "dofinansowanie wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych" jest tożsame z "refundacją" podczas gdy dofinansowanie kwalifikowane jest jako pomoc publiczna stanowiąca subsydia płacowe na zatrudnianie pracowników niepełnosprawnych. Pomoc ta stanowi rodzaj bezzwrotnej dotacji z budżetu państwa lub środków pozarządowych, udzielanej podmiotom dla poparcia określonej działalności dlatego traktowana jest analogicznie jak dotacje.

W uzasadnieniu skargi, której treść jest praktycznie tożsama z treścią odwołania skarżąca poświęciła wiele uwagi swojej sytuacji ekonomicznej dowodząc w zestawieniu z obowiązującymi w tej mierze przepisami wspólnotowymi, w szczególności treści przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 oraz obowiązującymi przepisami krajowymi, że nie jest przedsiębiorstwem znajdującym się w trudnej sytuacji ekonomicznej zatem spełnia - co do zasady - warunki do przyznania jej pomocy w postaci dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych.

Odnosząc się do przyczyn braku wypłacenia dofinansowania podniesionych w uzasadnieniu decyzji skarżąca wskazała, że z treści przedłożonych do akt kopii list płac jasno wynika, że 11 pracownikom niepełnosprawnym wynagrodzenie za miesiąc grudzień zostało wypłacone w dniu 7 stycznia 2013 r. a więc zgodnie z treścią art. 85 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy, który stanowi, ze wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego. Jeśli chodzi natomiast o składki na ubezpieczenie społeczne to zgodnie z treścią art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U,. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.) płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a i 2b, nie później niż:

1) do 10 dnia każdego miesiąca - dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie,

2) do 5 dnia następnego miesiąca - dla jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych,

3) do 15 dnia następnego miesiąca – dla pozostałych płatników.

Skarżąca wskazała, że biorąc pod uwagę jego formę prawną zalicza się ona do "pozostałych płatników" w związku z czym ma prawo opłacać składki do 15 dnia następnego miesiąca w tym wypadku do 15 stycznia 2013 r. i terminu tego dotrzymała. Skarżąca przytoczyła również treść art. 38 ust. 1 i 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym i odwołując się do wskazywanego w nim terminu płatności zaliczek na podatek dochodowy zatrudnionych pracowników (20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki), podniosła, że wywiązała się również w terminie z tego obowiązku. Skarżąca wskazała, że przez koszty płacy rozumie się wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Skarżąca odwołując się do treści art. 26 a ust.1a' pkt 3 ustawy o rehabilitacji wskazała, że możliwe jest poniesienie kosztów płacy przez pracodawcę z przekroczeniem obowiązujących w tej mierze terminów - do 14 dni – bez utraty prawa do dofinansowania, co powoduje, że skoro wypłacenie wynagrodzenia możliwe jest zgodnie z Kodeksem pracy do 10 dnia następnego miesiąca, a wniosek w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych Wn_D należy złożyć do 20 dnia następującego po miesiącu, którego dotyczą, konieczność wypłacenia wynagrodzenia przed dniem złożenia wniosku czyniłaby wspomniany przepis martwym. W tym stanie rzeczy skarżąca uznała że skoro poniosła faktycznie i w terminie koszty płacy ma prawo do uzyskania dofinansowania a przeszkodą nie może być treść wyjaśnień do formularza stanowiącego załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. Nadto skarżąca odwołując się do Słownika Języka Polskiego oraz Polskiego słownika synonimów Marcina Miłkowskiego podniosła, że "dofinansowanie to przyznanie na jakiś cel dodatkowych pieniędzy lub uzupełnienie czyichś zasobów finansowych" i stanowi udzielenie pomocy przed dokonaniem czynności natomiast zgodnie ze Słownikiem języka polskiego "refundacja to zwrot poniesionych kosztów" co dowodzi, że dofinansowanie i refundacja nie są tożsame.

W odpowiedzi na skargę Minister Pracy i Polityki Społecznej podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje.

Skarga jest uzasadniona a jej zarzuty odnoszące się do istoty sporu należało uznać za trafne. Należy przypomnieć w związku z tym, że przedmiotem sporu jest kwestia czy pracodawca może uzyskać dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych jeśli wniosek o to dofinansowanie złożył przed faktycznym wypłaceniem tym osobom wynagrodzenia za pracę.

W tym stanie rzeczy należy uznać, że argumenty skargi dotyczące sytuacji ekonomicznej skarżącej pozostają bez znaczenia dla rozstrzygnięcia, ponieważ organ w swojej decyzji (mimo pierwotnego wyjaśniania tej kwestii w toku postępowania), nie wskazywał, że jej sytuacja ekonomiczna - co do zasady - stanowi przeszkodę do uzyskania dofinansowania, w związku z czym nie ma potrzeby zajmowania przez Sąd stanowiska w tej materii.

Odnosząc się natomiast do istoty sporu należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 2 pkt 4a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 127 poz. 721 ze zm.) przez koszty płacy należy rozumieć wynagrodzenie brutto oraz finansowane przez pracodawcę obowiązkowe składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe naliczone od tego wynagrodzenia i obowiązkowe składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Zgodnie z treścią art. 26a. ust. 1 pracodawcy przysługuje ze środków Funduszu miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, o ile pracownik ten został ujęty w ewidencji zatrudnionych osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 26b ust. 1. Miesięczne dofinansowanie do wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego, zwane dalej "miesięcznym dofinansowaniem", przysługuje w kwocie:

1) 180 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do znacznego stopnia niepełnosprawności;

2) 100 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności;

3) 40 % najniższego wynagrodzenia - w przypadku osób niepełnosprawnych zaliczonych do lekkiego stopnia niepełnosprawności nadto zgodnie z ust.1a. w/w przepisu miesięczne dofinansowanie nie przysługuje pracodawcy zatrudniającemu co najmniej 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy i nieosiągającemu wskaźnika zatrudnienia osób niepełnosprawnych w wysokości co najmniej 6 %.

Zgodnie z art. 26a ust.1a1 ustawy o rehabilitacji miesięczne dofinansowanie nie przysługuje:

1) na pracowników zaliczonych do umiarkowanego lub lekkiego stopnia niepełnosprawności, którzy mają ustalone prawo do emerytury;

2) jeżeli wynagrodzenie pracownika niepełnosprawnego nie zostało przekazane na jego rachunek bankowy lub rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej albo na adres zamieszkania tego pracownika, za pośrednictwem osób prawnych prowadzących działalność w zakresie doręczania kwot pieniężnych;

3) jeżeli miesięczne koszty płacy zostały poniesione przez pracodawcę z uchybieniem terminów, wynikających z odrębnych przepisów, przekraczającym 14 dni.

Zgodnie z treścią art. 26 b. ust. 1 wskazywanej ustawy miesięczne dofinansowanie przysługuje na osoby niepełnosprawne z tytułu zatrudnienia, ujęte w ewidencji zatrudnionych osób niepełnosprawnych, którą prowadzi Fundusz, wykorzystując numer PESEL oraz przekazywane drogą elektroniczną do Funduszu informacje, z zastrzeżeniem art. 26c ust. 1a., przy czym zgodnie z art. 26c. ust. 1 ustawy pracodawca, o którym mowa w art. 26a, składa Funduszowi:

1) miesięczne informacje o wynagrodzeniach, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych, z uwzględnieniem pracowników, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję oraz pracowników niewidomych;

Z kolei art. 26a ust. 4ustawy stanowi, że kwota miesięcznego dofinansowania nie może przekroczyć 90% faktycznie i terminowo poniesionych miesięcznych kosztów płacy, a w przypadku pracodawcy wykonującego działalność gospodarczą, w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej, 75% tych kosztów.

W treści wskazanych przepisów (w brzmieniu obowiązującym na datę wydania decyzji) określone zostały warunki wypłaty dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, i wynika z nich, że pracodawca ma prawo do dofinansowania jeśli: zatrudnia pracowników niepełnosprawnych ujętych w ewidencji zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych, który zatrudnia w pełnym wymiarze czasu pracy co najmniej 25 osób, przy czym pracownicy niepełnosprawni stanowią co najmniej 6% ogółu zatrudnionych, składa Funduszowi miesięczne informacje o wynagrodzeniach, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych oraz wniosek o wypłatę miesięcznego dofinansowania.

Jak widać przytoczone przepisy ustawy o rehabilitacji nie uzależniają wypłaty miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych od wypłaty im wynagrodzenia przed złożeniem wniosku i wymogu takiego nie stawia też treść art. 26a ust.4 ustawy, ponieważ określa on jedynie maksymalną wysokość dopuszczalnego dofinansowania do wynagrodzeń powiązanego z koniecznością faktycznie i terminowo poniesionych kosztów płacy, przy czym co jest jasne terminy płatności składników kosztów płacy określone są w odrębnych przepisach. Warunku takiego nie zawierają również przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych (Dz.U.2009.8.43) ponieważ rozporządzenie to wydane w związku z delegacją zawartą w art. 26c ust. 6 ustawy o rehabilitacji normuje: szczegółowe warunki udzielania oraz tryb przekazywania miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych, terminy składania i wzory miesięcznej informacji o wynagrodzeniach, zatrudnieniu i stopniach niepełnosprawności pracowników niepełnosprawnych, z uwzględnieniem pracowników, u których stwierdzono chorobę psychiczną, upośledzenie umysłowe lub epilepsję, oraz pracowników niewidomych, wniosku wraz z danymi i dokumentami załączanymi do wniosku, oraz wymogi, jakie muszą spełniać pracodawcy, przekazując dokumenty w formie elektronicznej przez teletransmisję danych.

Jeśli chodzi o wniosek o dofinansowanie w treści § 5. ust. 1 rozporządzenia określono jedynie, że pracodawca składa wniosek i informację w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczą oraz określono dane, które powinien on zawierać, wśród których nie ma wymogu wypłaty wynagrodzenia przed jego złożeniem. Odniesienia do wypłaconego wynagrodzenia zawiera jedynie treść formularza w poz.18 i 52 odnoszącego się do informacji o symbolu INF-D-P stanowiącego załącznik nr 1 do rozporządzenia z 9 stycznia 2009 r. Zauważyć jednak należy, że wyjaśnienia zawarte we wspomnianym formularzu dotyczące sposobu wypełnienia tych rubryk w ocenie Sądu nie są kategoryczne bo np. w odniesieniu do poz. 52 zaznaczono, że wypełniając tę rubrykę odnoszącą się do kosztów płacy wskazano, że należy ją wypełnić jeżeli wynagrodzenie zostało wypłacone do dnia złożenia informacji. Niezależnie od tego dla uznania, że kwota dofinansowania jest należna decydujące znaczenie mają stosowne zapisy ustawy i wydanego na podstawie zawartego w niej upoważnienia rozporządzenia. Ponadto trzeba wskazać, że nie można zgodzić się z poglądem organu zawartym w zaskarżonej decyzji jakoby przed złożeniem wniosku pracodawca był zobowiązany do wypłaty wynagrodzenia (rozumianego prawdopodobnie jako wynagrodzenie netto) z wyłączeniem innych elementów składających się na koszty płacy a więc zaliczki na podatek dochodowy oraz składek na ubezpieczenia społeczne, skoro rozróżnienie takie nie wynika z przepisów mających zastosowanie w sprawie. Przeciwnie w treści art. 26a ust. 4 mowa jest o faktycznie i terminowo poniesionych kosztach płacy a w treści art. 26 ust.1a1 ustawy o rehabilitacji zastrzeżono, że pracodawca traci prawo do dofinansowania jeżeli miesięczne koszty płacy zostały poniesione przez pracodawcę z uchybieniem terminów, wynikających z odrębnych przepisów, przekraczającym 14 dni. Zatem nie traci on tego prawa jeżeli miesięczne koszty płacy zostały poniesione przez pracodawcę przed upływem wspomnianych 14 dni i w tym zakresie trafne są argumenty skarżącej. Należy zgodzić się z poglądem skarżącej, że skoro w zakresie podatku dochodowego (zaliczek) termin do ich uiszczenia zgodnie z treścią art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2012.361 ze zm.) został określony do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego a zgodnie z art. 85 § 2 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U z 1998 nr 21 poz. 94 ze zm.) wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego, skorzystanie z możliwego opóźnienia o 14 dni w ich zapłacie wyklucza dokonanie ich zapłaty ( jako wynagrodzenia brutto) przed ostatecznym dniem złożenia wniosku czyli do 20. Taka sama sytuacja dotyczy też wynagrodzenia netto ( bo możliwe byłoby jego ostateczne wypłacenie do dnia 24 miesiąca następującego po miesiącu, którego dotyczy). Przepis ten w przypadku przyjęcia takiego poglądu dotyczącego konieczności wypłaty wynagrodzenia jaki zaprezentował organ wykluczałby możliwość skorzystania z możliwości uzyskania dofinansowania w przypadku opóźnienia w poniesieniu kosztów płacy, co dopuszcza treść art. 26 a ust. 1a1 ustawy o rehabilitacji, przy czym zaznaczyć należy, że na ten koszt płacy składają się również składki na ubezpieczenia społeczne, które zgodnie z art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz. U. z 2009 r. nr 205, poz. 1585 ze zm.) płatne są w przypadku takich podmiotów jak skarżąca do 15 każdego miesiąca następującego po danym miesiącu, za który składki były należne. Mając powyższe argumenty na uwadze należy uznać, że doszło do naruszenia treści art. 26a ust. 1 a1, ust. 4, ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych w powiązaniu z treścią art. 85 § 2 ustawy Kodeks pracy, art. 38 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez brak ich uwzględnienia przy rozstrzyganiu w zakresie zastosowania pojęcia kosztów płacy a także naruszenia treści § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 9 stycznia 2009 r. w sprawie miesięcznego dofinansowania do wynagrodzeń pracowników niepełnosprawnych. WSA jest również zdania, że prawidłowy jest pogląd skarżącej co do tego, że dofinansowanie do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych jest pomocą publiczną w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z 6 sierpnia 2008 r. co jednoznacznie wynika z treści art. 48 ust. 2 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji jak również z treści § 2 rozporządzenia z 9 stycznia 2009 r. oraz, że nie stanowi ono refundacji a ma charakter przyznania pieniędzy na określony cel, w tym wypadku na dopłatę do wynagrodzeń osób niepełnosprawnych. Należy zauważyć, że wbrew stanowisku Ministra ustawodawca w ustawie z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji rozróżnia pojęcie refundacji i dofinansowania co wynika z treści np. art. 25c, 26d i art. 26a ustawy.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a p.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję oraz orzekł o kosztach na podstawie art. 200 p.p.s.a