I SA/Bk 507/13

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest postanowienie Dyrektora Izby Celnej w B. z [...] sierpnia 2013 r. nr [...] utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Celnego w B. z [...] czerwca 2013 r. nr [...], w którym odmówiono spółce z o.o. P. w T. (dalej jako Spółka) zmiany zapisów w dokumencie ZWU, dotyczącym towaru objętego procedurą wywozu według dokumentu MRN nr [...] z [...] września 2008 r.

Wymienione rozstrzygnięcia podjęte zostały w następujących okolicznościach faktycznych.

Pismem z [...] października 2008 r. Agencja Celna L. wystąpiła w imieniu Spółki o korektę zgłoszenia celnego wywozowego nr [...] z [...] września 2008 r. m.in. w zakresie liczby opakowań, wartości towaru, masy oraz wymaganych dokumentów. W uzasadnieniu wskazano, że 11 września 2008 r. dokonano czterech zgłoszeń celnych dotyczących: skarżonej Spółki (MRN [...] i [...]) oraz C. Sp. z o.o. ([...] i [...]) Towar wyjechał na dwóch wagonach kolejowych do odbiorcy w Kazachstanie - jeden do miasta Kostanaj, drugi do Szymkentu. Po dokonaniu zgłoszeń celnych okazało się, że agencja celna otrzymała faktury w wersji roboczej - prawdopodobnie zostały one przesłane drogą elektroniczną dla firmy A., zajmującej się załadunkiem wagonów. Firma A. zleciła agencji dokonanie odprawy celnej na podstawie otrzymanych wcześniej faktur, nie informując agencji o nieprawidłowościach zawartych w ich treści.

Postanowieniem z [...] lutego 2009 r. Naczelnik Urzędu Celnego w B. odmówił dokonania zmian w przedmiotowym zgłoszeniu celnym z uwagi na brak dostarczenia przez stronę dokumentów importowej odprawy celnej oraz dowodów płatności za sprzedany towar. Rozstrzygnięcie doręczono agencji celnej.

Następnie, we wniosku z [...] września 2011 r. Spółka wystąpiła do Urzędu Celnego w B. o zmianę ww. zgłoszenia celnego m.in. w zakresie liczby opakowań, wartości towaru, masy oraz wymaganych dokumentów.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Naczelnik Urzędu Celnego decyzją

z [...] marca 2012 r. uznał postępowanie wszczęte wnioskiem z [...] września 2011 r. za bezprzedmiotowe i umorzył postępowanie w sprawie. Organ wskazał, że wniosek strony został już ostatecznie załatwiony postanowieniem z 9 lutego 2009 r.

Decyzją z [...] maja 2012 r. Dyrektor Izby Celnej w B. uchylił powyższe rozstrzygnięcie organu l instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia. Zalecił wyjaśnienie, czy Agencja Celna L. posiadała od 1 stycznia 2009 r. upoważnienie do działania na rzecz Spółki, a w związku z tym, czy postanowienie z [...] lutego 2009 r. zostało skutecznie doręczone.

Decyzją z [...] sierpnia 2012 r. Naczelnik Urzędu Celnego w B. uznał postępowanie wszczęte wnioskiem strony z [...] września 2011 r. za bezprzedmiotowe i umorzył postępowanie w sprawie, ponieważ postanowienie z [...] lutego 2009 r., wydane w wyniku rozpatrzenia wniosku z [...] października 2008 r., nie zostało skutecznie doręczone stronie, zatem postępowanie to nie zostało zakończone.

W efekcie organ rozpatrzył ponownie wniosek z [...] października 2008 r.

i w postanowieniu z [...] czerwca 2013 r. odmówił Spółce zmiany zapisów

w dokumencie ZWU przedmiotowego zgłoszenia celnego w zakresie danych dotyczących pól: ilość opakowań, masa brutto, wartość, opakowania (liczba opakowań, rodzaj, znaki, liczba sztuk), masa netto, ilość uzupełniająca, dokumenty wymagane oraz wartość statystyczna. W uzasadnieniu podniósł m.in., że

w kazachskich zgłoszeniach importowych wskazano numery faktur podanych

w zgłoszeniach wywozowych, które w swojej treści odpowiadają dokumentom załączonym do zgłoszeń celnych wywozowych, a płatności na rzecz eksportera dokonano według faktur dołączonych do zgłoszenia celnego.

W zaskarżonym do Sądu postanowieniu z [...] sierpnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w B. utrzymał w mocy powyższe rozstrzygnięcie. Uznał, że w prowadzonym postępowaniu podjęto szereg czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego sprawy, tj. okoliczności dotyczących sprzedaży, transportu oraz objęcia procedurą eksportu, a także dopuszczenia do obrotu przedmiotowego towaru. Uzyskano m.in. materiały z Prokuratury Rejonowej w S., zeznania świadków, w tym przedstawicieli podmiotów zaangażowanych w organizację i realizację transportu towarów, a także dokumenty załączone do kazachskiej odprawy celnej importowej. Nie pozwoliły one jednak uznać, że w dniu przyjęcia zgłoszenia celnego dane w nim zawarte były inne niż zadeklarowane, a tym samym nie można przyjąć, że to faktury określane przez stronę jako prawidłowe stanowiły załączniki do przedmiotowego zgłoszenia celnego.

Organ podkreślił, że czym innym jest możliwość weryfikacji zgłoszenia celnego od jego późniejszej kontroli. Czynności wymienione w art. 68 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L 302 z 19 października 1992, str. 1

ze zm.) można dokonać bezpośrednio po przyjęciu zgłoszenia celnego.

W przedmiotowej sprawie takiej weryfikacji nie było, a tym samym w myśl art. 71

ust. 2 WKC, przepisy regulujące procedurę celną stosuje się na podstawie danych zawartych w zgłoszeniu. Po zwolnieniu towaru, podstawę do kontroli zgłoszenia celnego dają przepisy art. 78 WKC. Organ celny dokonał kontroli zgłoszenia celnego eksportowego, dokumentów do niego załączonych oraz obszernego materiału dowodowego zebranego w postępowaniu. Nie dały one jednak podstaw do zmiany zapisów w tym zgłoszeniu.

Dyrektor Izby Celnej podkreślił, że organ celny poddaje analizie konkretne zgłoszenie celne odrębnie i nie jest zobowiązany by w kontekście danej sprawy dokonywać kontroli zgłoszeń towarów importowanych przez inne podmioty w danym okresie czasu. Zatem fakt, że ogólna liczba towaru i jego wartość w czterech zgłoszeniach celnych jest taka sama jak wg "prawidłowych" faktur, to w ramach poszczególnych zgłoszeń celnych zgodność ta nie zachodzi, tzn. liczba towaru i jego wartość w zgłoszeniu celnym MRN [...] nie odpowiada danym z faktur przedstawionych przez wnioskodawcę i określonych jako prawidłowe. Ponadto, kolejowy list przewozowy SMGS potwierdza, że transport odbył się wg danych zawartych w zgłoszeniu celnym (numery faktur).

Dalej organ wskazał, że korekty posteksportowej zgłoszenia celnego - dotyczącej zakończonej procedury wywozu - można dokonać wyjątkowo i wyłącznie na podstawie bezspornych dowodów. W trakcie prowadzonego postępowania celnego strona nie przedstawiła dowodów, które potwierdzałyby wywóz innego towaru wg przedmiotowego zgłoszenia celnego. Nie przedstawiła też żadnych dowodów pochodzących od importera potwierdzających, że dane zawarte na fakturach załączonych do zgłoszenia celnego są nieprawidłowe.

Dyrektor Izby Celnej uznał, że uwagi pełnomocnika Spółki dotyczące możliwości podrobienia faktur przez importera są jedynie jego przypuszczeniem, natomiast zgodnie z postanowieniem z [...] kwietnia 2010 r. Prokuratura Rejonowa

w S. umorzyła dochodzenie w sprawie podrobienia i posłużenia się jako autentycznymi podrobionymi dokumentami w postaci faktur VAT firm C. Sp. z o.o. oraz P. Sp. z o.o. wobec stwierdzenia, że brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. Z zebranego materiału dowodowego wynika, jakie dokumenty zakupu zostały załączone do zgłoszenia celnego importowego. Organ celny dokonał wnikliwej analizy dokumentacji otrzymanej od władz celnych Kazachstanu oraz poddał ją stosownej ocenie. Fakt, że płynące z tej analizy wnioski nie potwierdzają żądania strony, nie może oznaczać, że dokumenty te nie zostały przez organ celny ocenione.

Organ podkreślił, że Spółka działała w ramach kontraktu z [...] lipca 2007 r. zawartego z firmą S. z Kazachstanu, który określał m.in. procedurę składania zamówienia, jego realizacji, warunków płatności, sposobu przepływu między kontrahentami dokumentów, w tym faktur. Faktury załączone do przedmiotowego MRN przedstawione zostały również wraz z kazachskim zgłoszeniem celnym. Organ celny Kazachstanu nie zakwestionował opisu i ilości importowanego towaru. Obecnie nie ma już możliwości weryfikacji faktycznie wyeksportowanego z Polski towaru, poza porównaniem dokumentów celnych polskich i kazachskich. Podnoszona przez pełnomocnika kwestia wątpliwej autentyczności faktur załączonych do zgłoszenia celnego została już, niekorzystnie dla strony, rozpatrzona przez właściwy organ, tj. Prokuraturę Rejonową w S. Samo odwoływanie się do rzetelności i prawidłowości prowadzonej dokumentacji polskiego przedsiębiorcy nie stanowi podstawy do zmiany danych w zgłoszeniu celnym. Organ dodał, że pełnomocnik niezasadnie żąda od organu ustalenia motywacji strony, dla której składa ona wniosek o korektę zgłoszenia celnego, gdyż motywacja nie może przesądzać o uwzględnieniu żądania, podobnie jak okoliczność, czy w dokonywaniu zmian występuje interes po stronie importera. Dyrektor Izby Celnej zaznaczył, że powyższy kontrakt zawiera również postanowienia z zakresu reklamacji oraz rozpatrywania sporów, jednak jak wynika z zeznań świadka W. G., zgłaszanie reklamacji, korygowanie ceny towaru, zmiana formy i daty płatności w związku z eksportem towarów w dniu [...] września 2008 r. nie miały miejsca. Ponadto strona, pomimo sugerowania sfałszowania faktur przez S. z Kazachstanu, nadal utrzymuje relacje handlowe z tą firmą. Rolą organów celnych nie jest wchodzenie w zakres umów między eksporterem i importerem. Zasady współpracy określają w swobodny sposób strony umów handlowych, a ewentualne roszczenia mogą być dochodzone na drodze sądowej.

Odnośnie kwestii rozbieżności pomiędzy fakturami przedstawionymi przez stronę wraz z wnioskiem o zmianę danych w ww. zgłoszeniach celnych a fakturami załączonymi do zgłoszeń celnych organ wskazał, że analiza dowodów w sprawie potwierdziła, że płatności odbywały się zgodnie z fakturami załączonymi do zgłoszeń celnych.

Ustosunkowując się zaś do zarzutu nieustalenia czy faktury o numerach wskazanych w kazachskich zgłoszeniach celnych w ogóle figurują w systemie strony i czy zostały wystawione na importera organ podkreślił, że dokonano analizy zarówno faktur załączonych do czterech ww. zgłoszeń celnych, jak i tych dostarczonych przez stronę, w oparciu o które sformułowała ona swoje żądanie, nie tylko pod względem ich treści, ale także pod kątem ich numerowego oznaczenia.

W wyniku tej analizy ustalono, że wprawdzie treść obu grup faktur pozostaje różna, to numery faktur wymienionych w powyższych zgłoszeniach w całości odpowiadają numerom faktur przedstawionym przez stronę. Wspomniana przez pełnomocnika strony faktura VAT [...] została przedstawiona przez firmę P. Sp. z o.o. wraz z wnioskiem o korektę zgłoszenia MRN [...], a faktura VAT [...] wraz z wnioskiem o zmianę dokumentu MRN [...] złożonym przez C. Sp. z o.o.

W skardze złożonej do Sądu pełnomocnik Spółki wniósł o uchylenie postanowień organów obu instancji i o zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania w sprawie, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego. Sformułował zarzuty naruszenia: (1) art. 78 ust. 2 WKC, poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu ustalenia prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu; (2) art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 73 ust. 1 Prawa celnego, poprzez brak odniesienia się do przedstawianej w toku niniejszego postępowania argumentacji strony i braku podania powodów, dla których nie dano jej wiary,

co wywołuje przypuszczenie, że nie została ona w sposób wnikliwy rozpoznana;

(3) art. 122 w zw. z art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 73 ust. 1 Prawa celnego, poprzez niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu zebrania kompletnego materiału dowodowego; (4) art. 120 i art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 73 ust. 1 Prawa celnego w zw. z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez nakładanie na skarżącą obowiązków nieznanych ustawie

i dodatkowo obciążanie strony negatywnymi konsekwencjami działań podmiotu,

na który skarżąca nie ma żadnego wpływu; (5) art. 5 ust. 1 ustawy z dnia

7 października 1999 r. o języku polskim w zw. z art. 27 Konstytucji RP, polegające

na oparciu postanowienia o treść dokumentów sporządzonych w języku obcym, które to dokumenty nie zostały przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego tylko przez pracownika organu.

Autor skargi zwrócił uwagę na ewidentne rozbieżności pomiędzy fakturami VAT wystawionymi przez stronę (prawdziwymi) oraz tymi, które zostały uznane przez organ za właściwe i stanowią podstawę zapisu w dokumencie ZWU, a które zostały sfałszowane przez nieustalone osoby. Jego zdaniem, nie zostały wyjaśnione rozbieżności w kwotach wynikających z faktur rzeczywiście wystawionych przez stronę i tych, które zostały sfałszowane. Uprawnienia organu nie sprowadzają się jedynie do kontroli samego zgłoszenia oraz dokumentów do niego załączonych. Organ celny może żądać od zgłaszającego także innych dokumentów dotyczących operacji handlu zagranicznego, które mogą mieć znaczenie dla ustalenia prawidłowości danych zadeklarowanych w zgłoszeniu celnym. Kontrola dokumentacji może wykroczyć poza samą dokumentację związaną jedynie z transakcją wywozu lub przywozu towaru. Czynności kontrolne mogą być prowadzone nie tylko

u zgłaszającego, lecz także u każdej osoby bezpośrednio lub pośrednio zainteresowanej zawodowo operacjami związanymi z kontrolowanym zgłoszeniem celnym, jak również u każdej innej osoby posiadającej dla potrzeb zawodowych dokumenty i dane mogące przyczynić się do dokonania ustaleń odnośnie do prawidłowości danych ze zgłoszenia celnego. Poza kontrolą dokumentacji, organy celne w ramach kontroli postimportowej mogą także dokonać kontroli towaru objętego zgłoszeniem celnym, jeżeli towar może jeszcze zostać im okazany. Organ nie skorzystał z przysługujących mu uprawnień, co oznacza, że nie podjął wszelkich niezbędnych działań dla wyjaśnienia sprawy. Organ celny pomimo otrzymania dokumentacji od władz Kazachstanu nie dokonał jej analizy. Poprzestał jedynie na zleceniu przetłumaczenia wspomnianej dokumentacji przez pracownika organu a nie przez tłumacza przysięgłego. Wobec powyższego nie może być mowy o wydaniu postanowienia w oparciu o kompletny materiał dowodowy skoro znacząca jego część nie została przetłumaczona na język polski przez osobę posiadającą uprawnienia do wykonywania tego typu czynności.

Pełnomocnik wskazał na nieprawidłowości w kazachskich zgłoszeniach celnych i numer faktury VAT, który nie występuje w systemie stosowanym przez stronę, do czego organ nie odniósł się w postanowieniu. Strona zwróciła uwagę na fakturę VAT ZK [...], która to faktura została zamieszczona w błędnym zgłoszeniu celnym [...]. Faktura o takim numerze figuruje w systemie strony, ale dotyczy zupełnie innej transakcji na rzecz zupełnie innego podmiotu. Z kolei faktura VAT [...] podana w zgłoszeniu [...] nie została w ogóle wygenerowana pod takim numerem w spółce "P".

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej podtrzymał w całości stanowisko zaprezentowane w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Skarga nie mogła zostać uwzględniona, albowiem organy właściwie zastosowały obowiązujące przepisy prawa.

Przede wszystkim nie budzi wątpliwości Sądu, że wniosek Spółki o dokonanie zmiany w przedmiotowym zgłoszeniu celnym został rozpatrzony we właściwym trybie, określonym w art. 78 WKC. Powyższe wynika z faktu zwolnienia towaru spod dozoru celnego.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 62 ust. 1 i 2 WKC, zgłoszenia

w formie pisemnej dokonuje się na formularzu zgodnym z oficjalnym, przewidzianym w tym celu wzorem. Są one podpisane i zawierają wszystkie elementy niezbędne do zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary. Do zgłoszenia dołącza się wszystkie dokumenty, których przedłożenie jest wymagane dla zastosowania przepisów regulujących procedurę celną, do której zgłaszane są towary.

W sytuacji spełnienia ww. warunków formalnych i przedstawienia wraz

ze zgłoszeniem towarów organ celny ma obowiązek przyjąć dokument zgłoszenia (art. 63 WKC).

Przyjęcie zgłoszenia nie oznacza jednak, że organ akceptuje materialną prawidłowość zgłoszenia celnego. Zgodnie bowiem z art. 68 WKC, w celu weryfikacji zgłoszeń przyjętych przez organy celne mogą przeprowadzić: a) kontrolę zgłoszenia

i załączonych do niego dokumentów. W celu sprawdzenia prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu organy celne mogą zażądać od zgłaszającego przedstawienia innych dokumentów, b) rewizję towarów z jednoczesnym ewentualnym pobraniem próbek w celu dokonania ich dalszej analizy lub dokładniejszej kontroli.

Weryfikacja zgłoszenia w trybie art. 68 WKC może zostać przeprowadzona po przyjęciu zgłoszenia celnego, ale jeszcze przed zwolnieniem towaru. Jej przeprowadzenie nie jest obowiązkiem organu. Jeżeli organ dokona takiej weryfikacji, to jej wyniki stanowią podstawę stosowania przepisów regulujących procedurę celną, którą objęte są towary (art. 71 ust. 1 WKC). W przypadku zaś niedokonania weryfikacji zgłoszenia, przepisy regulujące procedurę celną stosuje się na podstawie danych zawartych w zgłoszeniu.

Powyższe nie oznacza, że w razie przyjęcia zgłoszenia towaru i jego zwolnienia bez weryfikacji zgłoszenia organ celny traci uprawnienie do kontroli tego zgłoszenia. Zgodnie bowiem z art. 78 ust. 1 WKC, po zwolnieniu towarów organy celne mogą z urzędu lub na wniosek zgłaszającego dokonać kontroli zgłoszenia. Stosownie do art. 78 ust. 2 WKC, po dokonaniu zwolnienia towarów organy celne mogą, w celu upewnienia się o prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu, przystąpić do kontroli dokumentów i danych handlowych dotyczących operacji przywozu lub wywozu towarów objętych zgłoszeniem oraz późniejszych operacji handlowych dotyczących tych samych towarów. Kontrole te mogą być przeprowadzone u zgłaszającego bądź u każdej osoby bezpośrednio lub pośrednio zainteresowanej zawodowo tymi operacjami, jak również u każdej innej osoby posiadającej dla potrzeb zawodowych wymienione dokumenty i dane. Organy te mogą również przeprowadzić rewizję towarów, o ile istnieje jeszcze możliwość ich okazania. W art. 78 ust. 3 WKC przewidziano zaś, że jeżeli z kontroli zgłoszenia lub kontroli po zwolnieniu towarów wynika, że przepisy regulujące właściwą procedurę celną zostały zastosowane w oparciu o nieprawidłowe lub niekompletne dane, organy celne podejmują, zgodnie z wydanymi przepisami, niezbędne działania

w celu uregulowania sytuacji, biorąc pod uwagę nowe dane, którymi dysponują.

W związku z przedstawionymi regulacjami należy stwierdzić, że brak weryfikacji zgłoszenia nie może być uznany za błąd organu celnego skoro weryfikacja na tym etapie przyjęcia zgłoszenia, jeszcze przed zwolnieniem towarów, nie jest obowiązkiem organu (zob. też wyroki NSA z 22 marca 2011 r. sygn. akt

I GSK 145/10, LEX nr 990044; z 27 czerwca 2012 r. sygn. akt I GSK 946/11, LEX

nr 1217355).

Tym samym strona skarżąca nie może z faktu nie dokonania weryfikacji zgłoszenia celnego w tej sprawie czynić zarzutu nie podjęcia wszelkich niezbędnych działań do wyjaśnienia sprawy. Możliwość dokonania kontroli w trybie art. 78 WKC nie jest uzależniona od wcześniejszej weryfikacji zgłoszenia na podstawie art. 68 WKC. Te dwa tryby materialnej kontroli zgłoszenia celnego są niezależne i dotyczą innych etapów procedury celnej, w której znajdują się określone towary. Jeżeli towary zostały zwolnione to kontrola ta możliwa jest jedynie w trybie art. 78 WKC. Takiej kontroli dokonał na wniosek strony organ i w jej ramach zbadał dane zawarte

w przedmiotowym zgłoszeniu, dokumentację doń dołączoną oraz dowody zebrane

w toku tego postępowania i uznał, że nie dają podstaw do zmiany danych zawartych w zgłoszeniu. Podkreślenia przy tym wymaga, że kontrola zgłoszenia celnego

w trybie art. 78 WKC, jako że dotyczy już dokumentu, na podstawie którego zwolniono towar i wyprowadzono go z terytorium Wspólnoty wprowadzając do obrotu gospodarczego, może mieć miejsce w szczególnych przypadkach i tylko w oparciu

o nie budzące wątpliwości dowody. W takiej sytuacji organ z reguły nie ma już przecież możliwości fizycznego zbadania towaru.

W tym miejscu zaakcentować trzeba, że zadaniem organów podatkowych jest takie ustalenie stanu faktycznego sprawy, aby odpowiadał on rzeczywistości. Organy mają obowiązek podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy, o czym stanowi art. 122 o.p. Uzupełnieniem powyższego jest zasada zupełności postępowania wyrażona

w art. 187 § 1 o.p. - nakładająca na organ obowiązek zebrania całego materiału dowodowego, który należy wyczerpująco rozpatrzyć. Warunkiem prawidłowego ustalenia stanu faktycznego jest zarówno zebranie wszystkich istotnych dla sprawy dowodów, ale także ich prawidłowa ocena, zgodna z dyrektywą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w art. 191 o.p. Powyższe nie zwalnia jednak strony z powinności współdziałania z organem w procesie gromadzenia dowodów. Jeżeli posiada ona określone dowody to we własnym interesie powinna przedłożyć je organowi.

W innym wypadku obciążać ją będą negatywne konsekwencje takiego zaniechania.

Zdaniem Sądu, organy ze swoich obowiązków wywiązały się należycie.

W sprawie podjęto niezbędne działania w celu ustalenia prawidłowości danych zawartych w zgłoszeniu dokonanym przez Spółkę. Przeanalizowano akta postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w S. na skutek zawiadomienia m.in. skarżącej Spółki o możliwości podrobienia faktur dokumentujących dostawę towarów z C. Sp. z o.o oraz P. Sp. z o.o. do firmy S. Przesłuchano pracowników obu spółek, którzy brali udział w organizacji załadunku, wysyłce towaru i byli odpowiedzialni za sporządzenie faktur i dokumentów przewozowych. Uzyskano ponadto od władz celnych Kazachstanu dokumentację dotyczącą importu towarów objętych procedurą wywozu m.in. według zgłoszenia celnego będącego przedmiotem tego postępowania.

Sąd w pełni podziela stanowisko organów, że strona skarżąca nie przedstawiła dowodów potwierdzających wywóz innego towaru niż w zgłoszeniu celnym z [...] września 2008 r. nr MRN [...]. Nie przedstawiła też żadnych dowodów pochodzących od importera wskazujących, że dane zawarte na fakturach załączonych do tego zgłoszenia celnego są nieprawidłowe. W szczególności nie zostały potwierdzone twierdzenia o sfałszowaniu faktur dołączonych do zgłoszenia celnego. Dochodzenie w sprawie podrobienia i posłużenia się jako autentycznymi podrobionymi dokumentami w postaci faktur VAT firm C. Sp. z o.o. oraz P. Sp. z o.o. zostało umorzone z uwagi na brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa. Organy przeanalizowały treść faktur dołączonych do zgłoszenia oraz faktury przedstawione przez stronę w toku postępowania. Porównały też dokumentację dołączoną do zgłoszenia z dokumentacją dołączoną do kazachskiego zgłoszenia celnego. Wyniki tego porównania dały odpowiedź, że faktury dołączone do badanego zgłoszenia przedstawione zostały również wraz z kazachskim zgłoszeniem celnym. Ponadto, kolejowy list przewozowy SMGS potwierdza, że transport odbył się według danych zawartych w zgłoszeniu importowym (numery faktur zgodne z tymi przedstawionymi w badanym zgłoszeniu eksportowym). Organy zbadały również kwestię płatności za towar na rzecz eksportera z Kazachstanu i stwierdziły, że dokonano je według faktur dołączonych do badanego zgłoszenia celnego.

W związku z powyższym trafnie uznano w tej sprawie, że brak było podstaw do korekty zgłoszenia celnego Spółki w zakresie wskazanym we wniosku

z [...] października 2008 r. Przedstawione przez stronę dowody i twierdzenia,

w połączeniu z materiałem zebranym w sprawie doprowadziły organy do prawidłowego rozstrzygnięcia. Przesłanki, jakimi kierowano się odmawiając dokonania zmiany w zgłoszeniu zostały wystarczająco wyjaśnione. Nie zasługują zatem na uwzględnienie zarzuty naruszenia art. 120, art. 121, art. 122, art. 187 § 1

i art. 210 § 4 o.p.

Odnosząc się do zarzutu, że dokumenty uzyskane od organów celnych Kazachstanu nie zostały przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego tylko przez pracownika organu Sąd stwierdza, że okoliczność ta nie miała wpływu, jak próbuje to wywieźć strona skarżąca, na kompletność zgromadzonego materiału dowodowego. Spółka nie wskazuje na ewentualne błędy w tłumaczeniu dokonanym przez pracownika organu. Natomiast organ odwoławczy wskazał w odpowiedzi na skargę, że formularz kazachskiej deklaracji celnej jest zgodny w swej treści (numery i nazwy pól) z dokumentem SAD. Faktury nadesłane w ramach pomocy administracyjnej są zaś tożsame z fakturami dołączonymi do zgłoszenia celnego wywozowego. Tym samym niezasadne okazały się także zarzuty naruszenia art. 5 ust. 1 ustawy o języku polskim w zw. z art. 27 Konstytucji RP.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, że zaskarżona decyzja jest zgodna

z prawem. Orzeczono więc jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.

z 2012 r. poz. 270 ze zm.).