IV SA/Wa 2408/13
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
2013-12-11Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marta Laskowska-Pietrzak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania paszportu postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 11 września 2013 r. C. K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] odmawiającą wydania paszportu.
Wniesiona skarga nie została opatrzona ani podpisem skarżącego, ani podpisem profesjonalnego pełnomocnika działającego w sprawie w imieniu skarżącego.
Wobec powyższego zarządzeniem z dnia 16 października 2013 r. Przewodniczący Wydziału wezwał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi, jej braków formalnych poprzez podpisanie skargi w budynku Sądu lub nadesłanie podpisanego jej egzemplarza. Ponadto pełnomocnik skarżącego zarządzeniem z tej samej daty wezwany został także do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 300,-zł w zakreślonym wyżej terminie pod rygorem odrzucenia skargi. W zarządzeniu tym zamieszczono informację, że należną kwotę należy uiścić w kasie Sądu bądź na rachunek bankowy Sądu numer: 96 1010 1010 0078 1022 3100 0000.
W odpowiedzi na powyższe wezwania pełnomocnik skarżącego przy piśmie z dnia 25 października 2013 r. nadesłał kserokopię skargi poświadczoną za zgodność z oryginałem oraz wydruk komputerowy potwierdzający uiszczenie w dniu 28 października 2013 r. opłaty w kwocie 300,-zł na numer rachunku bankowego: [...], który nie jest rachunkiem bankowym Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie, lecz rachunkiem należącym do Dzielnicy [...] W. ul. [...], [...] W., będącej organem podatkowym właściwym ze względu na miejsce złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, od którego dokonywana jest zapłata opłaty skarbowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jest pismem procesowym kwalifikowanym, dla której art. 57 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) przewiduje szczególne wymagania formalne, stanowiąc, że skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym i niezależnie od innych elementów składowych pisma, o których mowa w art. 46 § 1 tej ustawy, każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, zgodnie z wymogiem przewidzianym w art. 46 § 1 pkt 4 powołanej ustawy. Z powołanych przepisów art. 46 § 1 pkt 4 i art. 57 § 1 wymienionej ustawy wynika, że skargę do Sądu należy podpisać i że musi to być oryginalny podpis własnoręczny, a nie np. kserokopia podpisu czy podpis mechanicznie odtworzony, bowiem podpis na dokumencie jest formą oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. W związku z powyższym, dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę do sądu administracyjnego konieczne jest opatrzenie go własnoręcznym oryginalnym podpisem, bowiem tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 powołanej ustawy i własnoręcznego oryginalnego podpisu skarżącego nie zastąpi złożenie przez profesjonalnego pełnomocnika kserokopii skargi poświadczonej za zgodność z oryginałem, bowiem kserokopię skargi poświadczonej za zgodność z oryginałem należy uznać jedynie za odpis, a zatem w aktach sądowych sprawy nadal brak jest oryginału skargi własnoręcznie podpisanej przez skarżącego.
W konsekwencji należy uznać, że skoro skarga obarczona jest istotnym brakiem formalnym, którego pomimo precyzyjnego i prawidłowo doręczonego wezwania nie uzupełniono i ani nie podpisano skargi, ani nie nadesłano podpisanego egzemplarza skargi, to podlega ona odrzuceniu, co w sposób jednoznaczny przewiduje art. 58 § 1 pkt 3 omawianej ustawy w przypadku nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Wskazać również należy, że nawet gdyby uznać, że braki formalne skargi w postaci nadesłania własnoręcznie podpisanego egzemplarza skargi zostały uzupełnione, to skarga wraz podlega odrzuceniu z powodu uiszczenia wpisu sądowego na niewłaściwy rachunek bankowy, tj. inny niż rachunek Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który jest właściwy do rozpoznania sprawy. Stosownie bowiem do treści art. 220 § 1 powołanej ustawy, sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata, zaś art. 220 § 3 powołanej ustawy stanowi, że skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd. Uchybienie obowiązkowi należytego opłacenia pisma w rozumieniu powołanego przepisu może polegać nie tylko na uiszczeniu opłaty sądowej w niewłaściwej wysokości, czy też po upływie przewidzianego w ustawie terminu, lecz również na uiszczeniu opłaty na niewłaściwy rachunek bankowy. Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 219 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Wyjaśnić należy, że sądem właściwym do uiszczenia wpisu od skargi jest wojewódzki sąd administracyjny, do którego pismo to jest wnoszone, a pismem takim – w myśl art. 230 § 2 tej ustawy – jest między innymi skarga, do rozpoznania której – zgodnie z art. 13 § 2 powołanej ustawy – właściwy jest ten wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Tymczasem w niniejszej sprawie profesjonalny pełnomocnik skarżącego zamiast uiścić wymagany wpis sądowy od skargi na numer rachunku bankowego Sądu: 96 1010 1010 0078 1022 3100 0000 wskazany w zarządzeniu Przewodniczącego Wydziału z dnia 16 października 2013 r., dokonał w dniu 28 października 2013 r. przelewu wpisu od skargi w wysokości 300,-zł na numer rachunku bankowego: [...], który nie jest rachunkiem bankowym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, lecz rachunkiem należącym do Dzielnicy [...] W. ul. [...], [...] W., będącej organem podatkowym właściwym ze względu na miejsce złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, od którego dokonywana jest zapłata opłaty skarbowej.
W doktrynie i orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego poza sporem jest, że nie można uznać za skuteczne uiszczenie opłaty sądowej wniesionej na rachunek niewłaściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego, organu czy instytucji, bowiem w takiej sytuacji termin do uiszczenia opłaty sądowej uważa się za zachowany jedynie wówczas, gdy niewłaściwy wojewódzki sąd administracyjny, organ czy instytucja dokona w terminie przeznaczonym dla strony na uiszczenie opłaty sądowej przelania wpłaconej mylnie kwoty na rachunek bankowy właściwego sądu administracyjnego {tak trafnie H. Knysiak-Molczyk, [w:] T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2, s. 718; też J. Jagielski, [w:] R. Hauser (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 705 i powołane tam orzecznictwo dostępne na stronie internetowej orzeczeń sądów administracyjnych: http://orzeczenia.nsa.gov.pl }, co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Jak bowiem wynika ze znajdującej się w aktach sprawy adnotacji Oddziału Finansowo-Budżetowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w dokumentach księgowych dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano wpłaty do niniejszej sprawy. Oznacza to, że pełnomocnik skarżącego nie uiścił w sposób prawidłowy należnego wpisu od skargi, co na podstawie art. 220 § 3 powołanej ustawy obliguje Sąd do jej odrzucenia.
Z powyższych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Marta Laskowska-Pietrzak /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak po rozpoznaniu w dniu 11 grudnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania paszportu postanawia: odrzucić skargę.
Uzasadnienie
W piśmie z dnia 11 września 2013 r. C. K., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika będącego adwokatem, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie za pośrednictwem organu skargę na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Konsula Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] odmawiającą wydania paszportu.
Wniesiona skarga nie została opatrzona ani podpisem skarżącego, ani podpisem profesjonalnego pełnomocnika działającego w sprawie w imieniu skarżącego.
Wobec powyższego zarządzeniem z dnia 16 października 2013 r. Przewodniczący Wydziału wezwał pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia, w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi, jej braków formalnych poprzez podpisanie skargi w budynku Sądu lub nadesłanie podpisanego jej egzemplarza. Ponadto pełnomocnik skarżącego zarządzeniem z tej samej daty wezwany został także do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 300,-zł w zakreślonym wyżej terminie pod rygorem odrzucenia skargi. W zarządzeniu tym zamieszczono informację, że należną kwotę należy uiścić w kasie Sądu bądź na rachunek bankowy Sądu numer: 96 1010 1010 0078 1022 3100 0000.
W odpowiedzi na powyższe wezwania pełnomocnik skarżącego przy piśmie z dnia 25 października 2013 r. nadesłał kserokopię skargi poświadczoną za zgodność z oryginałem oraz wydruk komputerowy potwierdzający uiszczenie w dniu 28 października 2013 r. opłaty w kwocie 300,-zł na numer rachunku bankowego: [...], który nie jest rachunkiem bankowym Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie, lecz rachunkiem należącym do Dzielnicy [...] W. ul. [...], [...] W., będącej organem podatkowym właściwym ze względu na miejsce złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, od którego dokonywana jest zapłata opłaty skarbowej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.
Skarga jest pismem procesowym kwalifikowanym, dla której art. 57 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.) przewiduje szczególne wymagania formalne, stanowiąc, że skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym i niezależnie od innych elementów składowych pisma, o których mowa w art. 46 § 1 tej ustawy, każde pismo strony powinno zawierać podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika, zgodnie z wymogiem przewidzianym w art. 46 § 1 pkt 4 powołanej ustawy. Z powołanych przepisów art. 46 § 1 pkt 4 i art. 57 § 1 wymienionej ustawy wynika, że skargę do Sądu należy podpisać i że musi to być oryginalny podpis własnoręczny, a nie np. kserokopia podpisu czy podpis mechanicznie odtworzony, bowiem podpis na dokumencie jest formą oświadczenia woli lub wiedzy i służy identyfikacji osoby, która to oświadczenie złożyła. W związku z powyższym, dla skuteczności pisma wnoszonego przez stronę do sądu administracyjnego konieczne jest opatrzenie go własnoręcznym oryginalnym podpisem, bowiem tylko taki podpis spełnia wymagania wynikające z art. 46 § 1 pkt 4 powołanej ustawy i własnoręcznego oryginalnego podpisu skarżącego nie zastąpi złożenie przez profesjonalnego pełnomocnika kserokopii skargi poświadczonej za zgodność z oryginałem, bowiem kserokopię skargi poświadczonej za zgodność z oryginałem należy uznać jedynie za odpis, a zatem w aktach sądowych sprawy nadal brak jest oryginału skargi własnoręcznie podpisanej przez skarżącego.
W konsekwencji należy uznać, że skoro skarga obarczona jest istotnym brakiem formalnym, którego pomimo precyzyjnego i prawidłowo doręczonego wezwania nie uzupełniono i ani nie podpisano skargi, ani nie nadesłano podpisanego egzemplarza skargi, to podlega ona odrzuceniu, co w sposób jednoznaczny przewiduje art. 58 § 1 pkt 3 omawianej ustawy w przypadku nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie braków formalnych skargi.
Wskazać również należy, że nawet gdyby uznać, że braki formalne skargi w postaci nadesłania własnoręcznie podpisanego egzemplarza skargi zostały uzupełnione, to skarga wraz podlega odrzuceniu z powodu uiszczenia wpisu sądowego na niewłaściwy rachunek bankowy, tj. inny niż rachunek Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który jest właściwy do rozpoznania sprawy. Stosownie bowiem do treści art. 220 § 1 powołanej ustawy, sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata, zaś art. 220 § 3 powołanej ustawy stanowi, że skarga, od której pomimo wezwania nie został uiszczony należny wpis, podlega odrzuceniu przez sąd. Uchybienie obowiązkowi należytego opłacenia pisma w rozumieniu powołanego przepisu może polegać nie tylko na uiszczeniu opłaty sądowej w niewłaściwej wysokości, czy też po upływie przewidzianego w ustawie terminu, lecz również na uiszczeniu opłaty na niewłaściwy rachunek bankowy. Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 219 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, opłatę sądową uiszcza się gotówką do kasy właściwego sądu administracyjnego lub na rachunek bankowy właściwego sądu. Wyjaśnić należy, że sądem właściwym do uiszczenia wpisu od skargi jest wojewódzki sąd administracyjny, do którego pismo to jest wnoszone, a pismem takim – w myśl art. 230 § 2 tej ustawy – jest między innymi skarga, do rozpoznania której – zgodnie z art. 13 § 2 powołanej ustawy – właściwy jest ten wojewódzki sąd administracyjny, na którego obszarze właściwości ma siedzibę organ administracji publicznej, którego działalność została zaskarżona. Tymczasem w niniejszej sprawie profesjonalny pełnomocnik skarżącego zamiast uiścić wymagany wpis sądowy od skargi na numer rachunku bankowego Sądu: 96 1010 1010 0078 1022 3100 0000 wskazany w zarządzeniu Przewodniczącego Wydziału z dnia 16 października 2013 r., dokonał w dniu 28 października 2013 r. przelewu wpisu od skargi w wysokości 300,-zł na numer rachunku bankowego: [...], który nie jest rachunkiem bankowym Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, lecz rachunkiem należącym do Dzielnicy [...] W. ul. [...], [...] W., będącej organem podatkowym właściwym ze względu na miejsce złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa, od którego dokonywana jest zapłata opłaty skarbowej.
W doktrynie i orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego poza sporem jest, że nie można uznać za skuteczne uiszczenie opłaty sądowej wniesionej na rachunek niewłaściwego wojewódzkiego sądu administracyjnego, organu czy instytucji, bowiem w takiej sytuacji termin do uiszczenia opłaty sądowej uważa się za zachowany jedynie wówczas, gdy niewłaściwy wojewódzki sąd administracyjny, organ czy instytucja dokona w terminie przeznaczonym dla strony na uiszczenie opłaty sądowej przelania wpłaconej mylnie kwoty na rachunek bankowy właściwego sądu administracyjnego {tak trafnie H. Knysiak-Molczyk, [w:] T. Woś (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. 2, s. 718; też J. Jagielski, [w:] R. Hauser (red.), Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 705 i powołane tam orzecznictwo dostępne na stronie internetowej orzeczeń sądów administracyjnych: http://orzeczenia.nsa.gov.pl }, co jednak w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Jak bowiem wynika ze znajdującej się w aktach sprawy adnotacji Oddziału Finansowo-Budżetowego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w dokumentach księgowych dotyczących opłat sądowych nie zidentyfikowano wpłaty do niniejszej sprawy. Oznacza to, że pełnomocnik skarżącego nie uiścił w sposób prawidłowy należnego wpisu od skargi, co na podstawie art. 220 § 3 powołanej ustawy obliguje Sąd do jej odrzucenia.
Z powyższych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i art. 220 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.
