VIII SA/Wa 715/13

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] z dnia [...] lutego 2013 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S. (PINB, organ I instancji) działając na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U.

z 2013 r. poz. 267 ze zm., zwanej dalej k.p.a.) oraz 81 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1071 ze zm. zwanej dalej p.b.), orzekł o umorzeniu postępowania administracyjnego w sprawie budowy stawu usytuowanego w miejscowości C. na działce o nr ewidencyjnym [...], stanowiącej własność R. R. (inwestor).

W uzasadnieniu decyzji PINB wyjaśnił, iż po przeprowadzeniu uzupełniających postępowań administracyjnych oraz rozprawy administracyjnej (w dniu [...] października 2012 r.) z udziałem stron postępowania oraz świadków stwierdzono, że postępowanie w tej sprawie stało się bezpodstawne, ponieważ na wybudowanie przedmiotowego stawu w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku nie było wymagane pozwolenie na budowę i pozwolenie wodno - prawne. Z zeznań świadka J. Ł. wynika, że odbiór wykonanego przez niego stawu odbył się w dniu [...] lipca 1989 r. Budowa stawu wykonywana była na zlecenie Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych w R. (WZMiUW) w ramach szerszego projektu dotyczącego melioracji gminy C., zaś wykonawcą robót była Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna w S. (RSP). Wedle oświadczenia J. R., poprzedniego właściciela stawu, działkę nr [...] nabył od skarbu państwa w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Potwierdził również datę budowy stawu wykonanego przez RSP, której prezesem w tamtym czasie był J. Ł.. Okoliczność budowy stawu w latach 80 - tych XX wieku potwierdzona została w decyzji Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w W. (DRZGW) [...] z dnia [...] maja 2011 r. W okresie późniejszym została wykonana zastawka oraz odmulanie stawu, przy czym powierzchnia stawu nie była powiększana.

W związku z powyższymi ustaleniami według organu I instancji należało zastosować przepisy Prawa budowlanego z 1974 r. (Dz. U. z 1974 r. Nr 38, poz. 229, zwana dalej p.b. z 1974 r.). Na podstawie art. 28 ust. 4 tej ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. (Dz. U. 1975 r. Nr 8, poz. 48 ze zm., zwane dalej rozporządzeniem z 1975 r.)

w sprawie nadzoru urbanistyczno - budowlanego. W § 9 tego aktu znajduje się wykaz rodzaju inwestycji dla których wymagana była decyzja o warunkach lokalizacji

i realizacji inwestycji. Wśród wymienionych tam obiektów nie ma zbiorników wodnych ani urządzeń hydrotechnicznych. Oznacza to w ocenie PINB, że w świetle obowiązujących wówczas przepisów, dla realizacji takich inwestycji nie było obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę. Realizacja takich zadań wymagała natomiast uzyskania pozwolenia wodno-prawnego.

Zgodnie z ustawą z dnia 17 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. z 1974 r. Nr 38, poz. 230, zwana dalej p.w. z 1974 r.) przedmiotowy staw jest urządzeniem melioracyjnym szczegółowym (art. 91 ust. 4 pkt 2) natomiast stawów nie zalicza się do urządzeń melioracji wodnych podstawowych, na które wymagane jest pozwolenie wodno – prawne (art. 91 ust. 1). Do urządzeń melioracji szczególnych, do których zalicza się stawy wg art. 53 ust. 2 nie jest wymagane pozwolenie wodno - prawne. Ponadto zgodnie z art. 31 ust. 3 p.w. z 1974 r. i § 1 pkt 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 marca 1985 r. w sprawie rodzajów szczegółowego korzystania

z wód, pozwolenie wodno - prawne nie było wymagane na wykonywanie urządzeń melioracji szczegółowej wymienionych w art. 91 ust. 4 pkt 2 p.w. z 1974 r.

Organ I instancji podał, iż zarzut inicjatora niniejszego postępowania – M. H. sp. z o.o (skarżąca, spółka) o samowolnym poszerzeniu stawu nie znajduje potwierdzenia. Do akt sprawy dołączono operat wodno prawny, z którego wynika, że powierzchnia stawu wynosi [...] ha, a powierzchnia lustra wodnego - [...] ha, różnica wynika z istniejących skarp. Nie występują więc żadne rozbieżności w powierzchni istniejącego stawu. Nie potwierdzono także stanowiska spółki odnośnie pozostałych stawów, bowiem na działce inwestora nr [...] istnieje tylko jeden staw o powierzchni [...] ha oraz rów melioracyjny doprowadzający wodę do stawu. Sprawa oddziaływania stawu na działkę spółki była rozstrzygnięta ww. decyzją DRZGW z dnia [...] maja 2001 r., w której stwierdzono, że staw nie posiada zdolności retencyjnych, a w okresie roztopów i intensywnych opadów użytkownik tego zbiornika nie ma wpływu na ilość odprowadzonych wód. Przepływają one jedynie przez urządzenia. Wielkość dopływu równa się wielkości odpływu.

Wskazał również, iż na żądanie PINB skarżąca złożyła pismo wykazujące interes prawny spółki w zaistniałym sporze. Przyjmując przedstawioną w nim argumentację spółka została uznana za stronę niniejszego postępowania.

W podsumowaniu decyzji organ I instancji podkreślił, że na działce R. R. znajduje się tylko jeden staw.

W odwołaniu wniesionym na powołaną decyzję M. H. sp. z o.o. (dalej "skarżąca") wniosła o uchylenie decyzji podnosząc naruszenie przepisów postępowania, tj.: art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 k.p.a., poprzez zaniechanie wszechstronnego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego sprawy, w celu ustalenia jej stanu faktycznego oraz art. 10, art. 8, art. 81, art. 105 § 1, art. 107 § 3, art. 90, art. 91 i art. 93 k.p.a.

Skarżąca zarzuciła, iż organ I instancji nie ustalił i nie wyjaśnił: 1) dlaczego odnosi się tylko do jednego stawu, kiedy jej wniosek dotyczył zbadania legalności

i poprawności technicznej posadowienia stawów; 2) jaką powierzchnię miały stawy

w momencie przejęcia przez inwestora i jaką powierzchnię mają obecnie; 3) daty powstania stawu; 4) nie zebrał dokumentów (pozwoleń, zgłoszeń) dotyczących prac wykonanych przez inwestora na stawach; 5) nie zebrał dokumentów potwierdzających powstanie stawu.

Niewyjaśnienie ww. okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy zdaniem skarżącej stanowi naruszenie przepisów postępowania administracyjnego i winien skutkować uchyleniem zaskarżonej decyzji.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] lipca 2013 r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (WINB, organ odwoławczy) działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 83 ust. 2 p.b., orzekł o utrzymaniu zaskarżonej decyzji w mocy.

W uzasadnieniu decyzji przedstawiając stan sprawy WINB wskazał, iż przedmiotowe postępowanie zostało wszczęte na wniosek skarżącej z dnia [...] października 2009 i z dnia [...] lutego 2012 r. w sprawie zbadania legalności budowy stawów usytuowanych na działce nr [...]. W toku podjętych czynności ustalono, że inwestor posiada pozwolenie wodno - prawne wydane przez Starostę S. z dnia [...] stycznia 2010 r. na piętrzenie wód rowu zastawką. Inwestor nabył staw wraz

z działką od poprzedniego właściciela, staw jest zbiornikiem naturalnym, wyrównane zostały jedynie jego brzegi. Zgodnie z opracowanym operatem powierzchnia stawu wynosi [...] ha. Inwestor nie przedstawił dokumentów dotyczących legalności budowy przedmiotowego stawu.

Oceniając podjęte przez organ I instancji rozstrzygnięcie, WINB uznał je za zasadne, aczkolwiek z innych przyczyn niż wskazane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Zdaniem WINB postępowanie w sprawie budowy stawu usytuowanego na działce nr [...] zostało wszczęte na wniosek podmiotu, który legitymował się jedynie interesem faktycznym, nie zaś prawnym w stosunku do ww. stawu. Wyjaśnił, iż obowiązkiem PINB przed merytorycznym rozstrzygnięciem sprawy było ustalenie, czy wniosek o wszczęcie postępowania został złożony przez podmiot mający legitymację strony w postępowaniu. Właściwe ustalenie stron postępowania jest bezwzględną przesłanką prawidłowości postępowania i wydanego w jej wyniku rozstrzygnięcia. Za niedopuszczalne należy uznać wydanie rozstrzygnięcia w postępowaniu, które zostało wszczęte na wniosek podmiotu nie będącego stroną postępowania w rozumieniu art. 28 k.p.a. Wyjaśnił w tym zakresie, iż wedle regulacji art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny musi być oparty na prawie materialnym (czyli wynikać z obowiązujących przepisów prawa), nie może wynikać tylko z subiektywnego przekonania podmiotu, że taki interes posiada. Tak więc podmiot posiadający tylko faktyczny interes w rozstrzygnięciu sprawy, ale nie oparty o przepisy prawa materialnego, nie może być uznany za stronę w rozumieniu art. 28 k.p.a.

Niniejsze postępowanie zostało wszczęte na wniosek spółki M. H.. Decydujące znaczenie ma zatem ustalenie, czy sporny staw usytuowany na sąsiedniej działce nr [...] oddziałuje na nieruchomości stanowiące własność skarżącej. Z analizy akt sprawy wynika, że staw ten usytuowany jest na terenie działki nr [...] w odległości [...] m od strony działki nr [...] stanowiącej drogę oraz w odległości [...] m od działki nr [...], która nie stanowi własności spółki. Skarżąca jest właścicielem działek nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...]. W związku z powyższym w ocenie organu odwoławczego brak jest podstaw do stwierdzenia, że istniejący na działce nr [...] staw oddziałuje negatywnie na teren należącej do spółki działki nr [...]. Wprawdzie działka nr [...] graniczy bezpośrednio z działką [...], lecz z analizy map załączonych do akt sprawy wynika, iż staw usytuowany jest w odległości około [...] m od działki [...] będącej własnością spółki. Po przeciwnej stronie stanowiącej drogę działki nr [...] również znajdują się działki należące do spółki, jednakże działki te nie są usytuowane w bezpośrednim sąsiedztwie z działką nr [...]. Tym samym pomimo, iż przedmiotowy staw znajduje się w okolicy działek skarżącej, to budowla ta w żaden sposób nie ogranicza zabudowy, ani zagospodarowania tych nieruchomości. Zainteresowanie rozstrzygnięciem przedmiotowej sprawy przez spółkę świadczy jedynie o jej interesie faktycznym, który nie jest zdaniem WINB przesłanką do uznania go za stronę postępowania w sprawie dotyczącej budowy stawu usytuowanego na działce nr [...].

W konsekwencji organ odwoławczy uznał, iż niniejsze postępowanie zostało wszczęte na wniosek podmiotu niebędącego stroną postępowania, wobec czego podlega umorzeniu z uwagi na jego bezprzedmiotowość.

W skardze złożonej na powołane rozstrzygnięcie do sądu administracyjnego skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej i poprzedzającej ją decyzji. Wydanemu rozstrzygnięciu postawiła zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, tj.:

1. art. 127 ust. 7 pkt 5 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2001 r. Nr 115, poz. 1229 zwana dalej p.w.), polegające na jego niezastosowaniu pomimo, iż skarżąca jest podmiotem władającym powierzchnią ziemi położoną

w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych, a przedmiotowe postępowanie administracyjne toczyło się w czasie obowiązywania ww. przepisu;

2. § 44 ust. 1 pkt 4 d, § 44 ust. 1 pkt 4 lit. c oraz § 19 ust. 1 pkt 5 b rozporządzenia z 1975 r., poprzez pominięcie, iż kompleks skarżącej - Zespół Pałacowo-Parkowy w C. od 1967 r. wpisany do rejestru zabytków, co stanowi

o tym, że w niniejszej sprawie skarżąca posiada przymiot strony, a nadto wykonanie inwestycji budowlanych w postaci budowy stawów wymagało

w świetle obowiązujących wówczas przepisów uzyskania pozwolenia na budowę;

3. art. 28 k.p.a., polegające na przyjęciu, iż skarżąca nie posiada interesu prawnego w przedmiotowej sprawie, a jedynie interes faktyczny, pomimo faktu, że zbiorniki wodne zlokalizowane na działce [...] oddziaływują negatywnie na działki będące własnością spółki poprzez działanie wód powierzchniowych

i podziemnych;

4. art. 105 § 1 k.p.a., poprzez uznanie, że postępowanie stało się bezprzedmiotowe z uwagi na fakt braku po stronie skarżącej interesu prawnego.

Skarżąca wskazała także na błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że jest jeden staw na działce nr [...], gdy faktycznie są dwa stawy i nie oddziałuje on (one) negatywnie na teren nieruchomości skarżącej, podczas gdy skarżąca jest właścicielem działek bezpośrednio przylegającej (nr [...]) oraz sąsiadującej (nr [...]) do działki nr [...], a działka ta w sposób bezpośredni oddziałuje na działki spółki poprzez okresowe zalania i podtopienia przy roztopach i intensywnych opadach, co jest faktem notoryjnym.

W uzasadnieniu skargi po przedstawieniu przebiegu postępowania w sprawie skarżąca podniosła, iż organ odwoławczy nie odniósł się w ogóle w treści zaskarżonej decyzji do kwestii zbadania legalności i sprawności technicznej posadowienia stawów na przedmiotowej działce nr [...]. Nie została ustalona kwestia pozostałych stawów, jak i data ich powstania, powyższego nie potwierdzono jakimkolwiek dokumentem.

Wskazała, iż przedmiotowa inwestycja wykonana przez poprzedników prawnych właścicieli działki nr [...] winna być regulowana nie tylko przez p.w. z 1974 r., jak nakazywał organ odwoławczy w poprzednich podejmowanych w przedmiotowej sprawie rozstrzygnięciach, ale winna uwzględniać regulację zawartą w § 9 ust. 1 pkt 5 b oraz § 44 ust. 1 pkt 4 d rozporządzenia z 1975 r. Z przepisu § 9 ust. 1 pkt 5 b wynika, że realizacja innych inwestycji budowlanych, których wykonania mogłoby spowodować wprowadzenie, utrwalenie lub zwiększenie istniejących ograniczeń, uciążliwości, pogorszenie warunków ochrony środowiska, sanitarnych albo bezpieczeństwa ludzi lub mienia na terenach sąsiednich, wymaga ustalenia przez właściwy organ miejsca

i warunków realizacji inwestycji budowlanej. Z kolei § 44 ust. 1 pkt 4 d stanowił, iż pozwolenia na budowę wymaga wykonanie inwestycji budowlanych mogących wprowadzić lub zwiększyć uciążliwości pogarszające warunki sanitarne, bezpieczeństwa ludzi lub mienia albo warunki wykorzystania terenów sąsiednich. Powyższe oznacza, że nawet mimo uznania, iż przedmiotowa inwestycja nie wymagała pozwolenia wodno-prawnego, to w przypadku realizacji innej inwestycji budowlanej, która mogła oddziaływać na bezpieczeństwo ludzi lub mienia należałoby przyjąć, iż inwestycja ta spełniała przesłanki wynikające z przepisów p.b. 1974 r., nadto w tej sytuacji uznać, iż na podstawie wówczas obowiązujących przepisów stroną tego postępowania mógł być podmiot określony w art. 28 k.p.a.

Spółka podniosła, że posiada nieruchomość w postaci Zespołu Pałacowo-

-Parkowego w C., który w części obejmującej zespół pałacowo-parkowy jest wpisany do rejestru zabytków na mocy decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w K. [...] z dnia [...] czerwca 1967 r. jako dobro narodowe, od roku 1980 r. jest wpisany do rejestru zabytków budynek stajni z 1886 r. wraz z otoczeniem ze strefą

w granicach działek [...],[...],[...]. Przed tą datą kompleks ten stanowił obiekt zabytkowy z uwagi na jego historię i nieruchomości znajdujące się na jego terenie: m.in. pałac, lodownię, stajnię [...], zabytkowy park. Stawy rybne stanowiące przedmiot niniejszego postępowania znajdują się w najbliższym sąsiedztwie skarżącej.

Podniosła, iż wobec faktu, że niniejsze postępowanie toczy się na podstawie przepisów owiązujących w chwili jego trwania, zastosowanie w sprawie winien mieć art. 127 ust. 7 pkt 5 p.w., wedle którego stroną postępowania w sprawie o wydanie pozwolenia wodno-prawnego jest władający powierzchnią ziemi położoną w zasięgu oddziaływania zamierzonego korzystania z wód lub planowanych do wykonania urządzeń wodnych. W chwili obecnej pozwolenie wodno-prawne jest wymagane na regulacje wód oraz zmianę ukształtowania terenu na gruntach przylegających do wód, mającą wpływ na warunki przepływu wody (art. 122 fc 1 pkt 2 p.w.). Urządzeniem wodnym jest natomiast urządzenie służące kształtowaniu zasobów wodnych oraz korzystaniu z nich w tym m.in.. stawy rybne. Swój interes prawny w postępowaniu

o wydanie pozwolenia wodno-prawnego skarżąca mogłaby wywodzić m.in. z władania powierzchnią ziemi znajdującą się w zasięgu oddziaływania lub planowanych do wykonania, na podstawie pozwolenia wodno-prawnego urządzeń wodnych.

Wskazując na uchybienia proceduralne polegające na zaniechaniu wszechstronnego zebrania materiału dowodowego sprawy w celu ustalenia jej stanu faktycznego oraz w kontekście ww. zarzutów skarżąca za niezrozumiałe uznała stwierdzenie WINB iż działka nr [...] nie oddziaływuje negatywnie na jej działki.

W odpowiedzi na skargę WINB podtrzymał argumentację przedstawioną

w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu.

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Oznacza to, iż sąd rozpoznając skargę ocenia, czy zaskarżona decyzja nie narusza przepisów prawa materialnego bądź przepisów postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 134 powołanej wyżej ustawy sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Uwzględnienie skargi następuje w przypadku stwierdzenia przez Sąd naruszenia przepisów prawa, wskazanego w art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy skarżąca posiadała interes prawny do zainicjowania postępowania w sprawie legalności budowy stawu usytuowanego na działce nr [...] i w związku z tym sprawa ta winna być merytorycznie rozpoznana, czy też z uwagi na brak legitymacji procesowej skarżącej postępowanie wszczęte w tym przedmiocie podlegało umorzeniu.

Materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowił art. 105 § 1 k.p.a., zgodnie

z którym, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe

w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. Z bezprzedmiotowością postępowania administracyjnego w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.a. mamy do czynienia wówczas, gdy odpadł jeden z konstytutywnych elementów sprawy administracyjnej,

o której mowa w art. 1 pkt 1. Przyczyny, dla których sprawa będąca przedmiotem postępowania administracyjnego utraciła charakter sprawy administracyjnej lub nie miała takiego charakteru jeszcze przed wszczęciem postępowania, mogą być różnorodnej natury. W piśmiennictwie dzieli się te przyczyny na podmiotowe

i przedmiotowe. Z bezprzedmiotowością postępowania o charakterze przedmiotowym mamy do czynienia wówczas, gdy organ w sposób oczywisty stwierdzi brak podstaw prawnych i faktycznych do merytorycznego rozpatrzenia sprawy z uwagi na jej przedmiot np. sprawa nie podlega rozstrzygnięciu przez organ administracji. Z kolei bezprzedmiotowość postępowania o charakterze podmiotowym występuje, jeżeli jedyna strona postępowaniu utraciła swój status lub okaże się, iż w istocie nigdy go nie posiadała.

W niniejszej sprawie bezsporne jest, iż wnioskiem z dnia [...] lutego 2012 r. (data wpływu do organu, k. 1 akt administracyjnych) skarżąca wniosła o kontrolę legalności budowy stawów na działce inwestora nr [...]. Bezsporną jest także okoliczność, iż dniu [...] marca 2012 r. PINB, zgodnie z wnioskiem spółki wszczął postępowanie

w sprawie legalności budowy stawu na działce nr [...] w C., należącej do R. R.. Organ I Instancji ustalił, iż w istocie na ww. działce wybudowany został w latach 80-tych XX wieku, na zlecenie WZMiUW w ramach projektu melioracji gminy C. jeden staw, którego wykonawcą była RSP. Budowa została zakończona w 1989 r. Na działce tej znajduje się nadto rów melioracyjny. Orzekające w sprawie organy uznały, iż ww. niniejsze postępowanie jest bezprzedmiotowe, o ile jednak organ I instancji jako podstawę powyższego uznał brak przedmiotu postępowania wobec stwierdzenia, iż staw wybudowany został legalnie, bowiem obowiązujące w tym przedmiocie przepisy prawa budowlanego i prawa wodnego dla ww. inwestycji nie przewidywały pozwolenia na budowę, o tyle podstawę decyzji umarzającej postępowanie w ocenie organu odwoławczego stanowił brak przymiotu strony po stronie skarżącej.

Na podstawie oceny materiału dowodowego sprawy stwierdzić należy, iż właściwą jest ocena sprawy dokonana przez organ odwoławczy. Podstawowym obowiązkiem organu w odniesieniu do wniosku inicjującego jakiekolwiek postępowanie administracyjne jest bowiem określenie, czy wniosek ten pochodzi od strony uprawnionej do jego wniesienia. Uznanie natomiast, iż z uwagi na legalność wybudowanego stawu brak jest podstaw do procedowania w sprawie i w związku z tym zachodzi ustawowa przesłanka umorzenia postępowania (o charakterze przedmiotowym) następuje dopiero w kolejnym (także wstępnym) etapie rozpoznania wniosku.

Przede wszystkim, co podkreślić należy, w ocenie Sądu ustalenia organów, iż sporny staw wybudowany został w latach 80-tych XX wieku, w więc w czasie, gdy obowiązywały przepisy ustawy p.b. z 1974 r. są prawidłowe. W tym zakresie potwierdziło powyższe przeprowadzone przez organ I instancji postępowanie dowodowe. Skarżąca zaś poza negacją ustaleń w tym zakresie nie przedstawiła innego dowodu (przeciwdowodu) obalającego ustalenia organów. Zauważyć należy, że ustalenie daty wybudowania stawu jest o tyle istotne, że pozwala ustalić, które przepisy znajdują zastosowanie w sprawie.

Wbrew zarzutom skargi statusu strony w niniejszym postępowaniu nie można wyprowadzić z treści art. 127 ust. 7 pkt 5 p.w. Normą właściwą w tym zakresie jest art. 28 k.p.a., zgodnie z którym stroną w postępowaniu administracyjnym jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. Interes prawny

w postępowaniu administracyjnym oznacza ustalenie przepisu prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu

z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby. Podmiot dla którego z przepisów prawa materialnego nie wynikają żadne uprawnienia ani obowiązki, nie ma przymiotu strony

w świetle art. 28 k.p.a. i nie jest legitymowany do żądania wszczęcia postępowania, czy też kwestionowania zapadłych w tym postępowaniu rozstrzygnięć.

Z analizy przedstawionych przy skardze akt administracyjnych wynika, że sporny staw usytuowany jest na terenie działki nr [...] w odległości [...] m od strony działki nr [...] stanowiącej drogę oraz w odległości [...] m od działki nr [...], która nie stanowi własności spółki. Skarżąca jest właścicielem działek nr [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] i [...]. W ocenie Sądu za prawidłowe uznać należy ustalenia organu odwoławczego, że istniejący na działce nr [...] staw nie oddziałuje negatywnie na teren należącej do spółki działki nr [...]. Wprawdzie działka nr [...] graniczy bezpośrednio z działką [...], lecz z analizy map załączonych do akt sprawy wynika, iż staw usytuowany jest w odległości około [...] m od działki [...] będącej własnością spółki. Powyższą okoliczność potwierdza także znajdująca się w aktach administracyjnych decyzja DRZGW z dnia [...] maja 2011 r. w której stwierdzono, że staw nie posiada zdolności retencyjnych, a w okresie roztopów i intensywnych opadów użytkownik tego zbiornika nie ma wpływu na ilość odprowadzonych wód. Przepływają one jedynie przez urządzenia. Wielkość dopływu równa się wielkości odpływu. Sporne urządzenie nie oddziaływuje także na działki skarżącej, znajdujące się po przeciwnej stronie stanowiącej drogi ([...],[...],[...],[...],[...]). Nie sposób zatem przyjąć, że sporny staw ogranicza zabudowę lub zagospodarowania nieruchomości skarżącej, co przekładałoby się na uznanie, iż naruszony został interes prawny spółki.

Zauważyć należy, że WINB dokonał oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia organu I instancji nie tylko w oparciu o ustalenie dokonane przez ten organ, ale także w oparciu o uzupełniające postępowanie dowodowe przeprowadzone na podstawie art. 136 k.p.a., poparte dokumentacją zdjęciową oraz mapą sytuacyjną. Uzupełniające dowody oraz szczegółowa analiza akt sprawy pozwoliły organowi odwoławczemu do konstatacji wniosków zawartych w uzasadnieniu decyzji.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi, Sąd stwierdza, iż wobec ustalenia braku legitymacji skarżącej do bycia stroną w niniejszej sprawie, nie mają one znaczenia dla sprawy. Nie mniej Sąd w składzie orzekającym zaznacza

w szczególności za chybiony zarzut zawarty w skardze, a mianowicie, iż doszło do obrazy przepisów prawa materialnego tj. art. 127 ust. 7 pkt 5 ustawy prawo wodne. Otóż przepis ten nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

Jednocześnie w kontekście zarzutów postawionych w skardze, warto zwrócić uwagę na zawarty w aktach administracyjnych "Operat wodnoprawny na piętrzenie wód rowu dla potrzeb stawu przepływowego zlokalizowanego na działce nr ew. [...]",

z którego wynika, iż staw jest zbiornikiem przepływowym o funkcji gospodarczej, retencyjnej i rekreacyjnej. Odprowadzanie wody ze stawu odbywa się poprzez zastawkę rurociągiem betonowym o średnicy [...] cm i niżej przez drogę gminną. Przepływy reguluje się ręcznie szandorami drewnianymi. Ww. operat szczegółowo odnosi się do "wpływu gospodarki stawowej na wody powierzchniowe i podziemne", wskazując, że: 1) staw pełni rolę zbiornika wyrównawczego przechwytując wody roztopowe i opadowe,

w czasie spływu wód opadowych i roztopowych staw umożliwia zmagazynowanie wody i ogranicza zalewanie gruntów zlokalizowanych poniżej. Z kolei w okresach bezdeszczowych i w okresie suszy staw łagodzi skutki tych zjawisk. 2) Staw ma dodatni wpływ na wody podziemne, pełni pozytywna rolę zwiększając zasoby wodne. 3) Staw nie oddziaływuje negatywnie na drogę poprzez jej podtapianie, czy zalewanie.

Jednocześnie Sąd wskazuje, iż w sprawie wystąpiły uchybienia w zakresie prowadzenia postępowania dowodowego, nie mniej nie miały one wpływu na wynik sprawy.

Mając na uwadze powołane okoliczności, Sąd działając na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł o oddaleniu skargi.