I SA/Łd 80/14
Postanowienie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
2014-09-15Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Kowalska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 15 września 2014 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I Małgorzata Kowalska po rozpoznaniu w dniu 15 września 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie: zaliczenia kwoty ze zwrotu w podatku od towarów i usług za sierpień 2012 roku na zaległość w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2007 i 2008 rok oraz na odsetki stałe od niezapłaconych w terminie zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych za wrzesień i październik 2011 roku oraz zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok p o s t a n a w i a: 1. umorzyć postępowanie sądowe w przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata; 2. odmówić skarżącemu A. B. przyznania prawa pomocy poprzez całkowite zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
W dniu 26 listopada 2013 roku A. B. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ze skargą na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] roku w przedmiocie zaliczenia kwoty ze zwrotu w podatku od towarów i usług za sierpień 2012 roku na zaległość w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2007 i 2008 rok oraz na odsetki stałe od niezapłaconych w terminie zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych za wrzesień i październik 2011 roku oraz zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok.
Postanowieniem z dnia 14 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przyznał skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata i odmówił przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych argumentując, że ze złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz nadesłanych dokumentów źródłowych, wynika, że skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z rodzicami – I. B. i B. B. . Matka osiąga dochód z tytułu renty w wysokości 1.000 zł, a ojciec w kwocie 1.075,39 zł. Oboje partycypują w kosztach utrzymania rodziny, w szczególności – jak wynika z dokumentów załączonych do akt sprawy o sygn. I SA/Łd 1522/13, które sąd wziął pod uwagę z urzędu - matka skarżącego ponosi koszty związane z utrzymaniem mieszkania, zakupem lekarstw i podstawowymi opłatami w łącznej kwocie ok. 957 zł. Z kolei dla skarżącego istotne obciążenie stanowią wydatki związane z płatnością składek ZUS, które łącznie w okresie od września do grudnia 2013 r. opiewały na kwotę 3.080,94 zł. Skarżący podaje, że ponosi straty z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak z nadesłanych deklaracji VAT-7 wynika, iż miesięczne przychody z działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego w okresie od października do grudnia 2013 r. wahały się w granicach od 19.202 zł do 20.214 zł. Natomiast w styczniu 2014 r. dochód ten stanowił kwotę 1.549,31 zł. Skarżący, nie nadesłał wyciągów z posiadanych rachunków bankowych, ani na wezwanie referendarza ani w załączeniu do sprzeciwu. Przedstawione przez wnioskodawcę dokumenty bankowe potwierdzają jedynie kwotę dokonywanych przez skarżącego wpłat gotówkowych w łącznej wysokości 2.739,23 zł w okresie od listopada 2013 r. do lutego 2014 r. Nie dokumentują one zatem w żadnej mierze rzeczywistego salda posiadanego przez skarżącego rachunku bankowego. Skarżący nie przedstawiając, pomimo wystosowanego w tym zakresie wezwania, wyciągów z rachunku bankowego, odpisu z księgi przychodów i rozchodów za styczeń-luty 2014 r. oraz aktualnego zeznania podatkowego nie wykazał, że obecnie ponosi stratę z prowadzonej działalności gospodarczej. Fakt, iż rodzice wnioskodawcy uczestniczą w kosztach prowadzenia gospodarstwa domowego ma istotne znaczenie dla oceny możliwości płatniczych skarżącego, bowiem ponoszenie części tych kosztów przez inne osoby powoduje, że skarżącemu pozostaje więcej środków, niż wówczas, gdyby wydatki na utrzymanie ponosił w całości samodzielnie. W ocenie sądu poniesienie przez skarżącego całkowitych kosztów postępowania w niniejszej sprawie wiązałoby się z istotnym ograniczeniem możliwości poczynienia niezbędnych dla rodziny wydatków związanych z utrzymaniem, rehabilitacją oraz zakupem lekarstw dla matki i ojca skarżącego i dlatego zasadnym jest przyznanie mu prawa pomocy, aczkolwiek jedynie w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata w niniejszej sprawie. Brak wyczerpującego przedstawienia przez skarżącego jego sytuacji finansowej oraz dokonywane cyklicznie wpłaty na rachunek bankowych (tytułem: "zasilenie konta") pozwalają przyjąć, że w ramach przychodów osiąganych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, skarżący jest w stanie wygospodarować ich część na pokrycie kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Postanowieniem z 13 czerwca 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie A. B. na postanowienie z 14 maja 2014 roku w przedmiocie prawa pomocy. Wobec prawomocnego rozstrzygnięcia w przedmiocie prawa pomocy skarżący został ponownie wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w przedmiotowej sprawie. W odpowiedzi na wezwanie strona ponownie wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W złożonym na urzędowym formularzu PPF oświadczeniu o stanie rodzinnym majątku i dochodach skarżący ponownie wskazał na straty z prowadzonej działalności gospodarczej chorobę oraz niską rentę matki, z którą pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym, wskazał także na wysokie koszty prowadzonej działalności. Wobec nie wykazania w swoim ponownym wniosku o prawo pomocy swojego ojca B. B. jako osoby pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz nieudokumentowania dochodów z działalności gospodarczej zarządzeniem z 5 sierpnia 2014 roku pełnomocnik wnioskodawcy został wezwany do wskazania czy ojciec wnioskodawcy pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym, ewentualnie w jakiej wysokości partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania które wspólnie zajmują, nadesłania wyciągów z rachunku bankowego wnioskodawcy w Banku A za ostatnie 2 miesiące, odpisu z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za ostatnie 3 miesiące oraz odpisu zeznania podatkowego za 2013 rok, w terminie 10 dni pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy. Powyższe wezwanie zostało odebrane przez pełnomocnika wnioskodawcy w dniu 19 sierpnia br. i pozostało bez odpowiedzi.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r, poz. 270 ze zm.) –dalej "p.p.s.a." prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie z przepisem art. 64 § 3 p.p.s.a. do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. W myśl przepisu art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Prawomocnym postanowieniem z 14 maja 2014 roku skarżącemu przyznane zostało prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata. Powyższe prawo pomocy nie zostało cofnięte, a Okręgowa Rada Adwokacka w Ł. wyznaczyła skarżącemu pełnomocnika urzędu. W dniu 4 sierpnia 2014 roku skarżący wystąpił ponownie o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata i zwolnienie od kosztów sądowych. Wobec prawomocnego postanowienia przyznającego skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie fachowego pełnomocnika, żądanie skarżącego przyznania prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata zawarte we obecnie rozpoznawanym wniosku, należało uznać za bezprzedmiotowe.
Przechodząc do oceny wniosku skarżącego w zakresie żądania przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych wskazać należy, że prawomocnym postanowieniem z 14 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych uznając, że skarżący nie wykazał, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uniemożliwia mu ich poniesienie.
W tym miejscu wskazać należy, że jakkolwiek strona, po prawomocnym oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, może złożyć kolejny wniosek o jego przyznanie, to jednak rozpoznanie tego kolejnego wniosku nie może polegać na weryfikowaniu ocen i rozstrzygnięcia objętych wcześniejszym prawomocnym postanowieniem. Prawomocne postanowienie w tym zakresie wiąże nie tylko strony, ale także sąd (art. 170 p.p.s.a.). Ponowne rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy jest dopuszczalne, ale tylko z uwagi na takie okoliczności, które powstały później i w sposób zasadniczy zmieniają sytuację materialną strony. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2008 roku sygn. akt II OZ 654/08). W obecnie rozpoznawanym, wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, wnioskodawca ponownie wskazał, na fakt zamieszkiwania z chora matką, jej niską rentę stanowiącą główne źródło utrzymania rodziny, starty z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Podobnie jak w przypadku poprzedniego wniosku skarżący w żaden sposób nie udokumentował faktu ponoszenia strat z działalności, nie przedstawił zeznania podatkowego za rok 2013, odpisu z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za ostatnie 3 miesiące, ani wyciągów z rachunku bankowego. W obecnym wniosku o prawo pomocy skarżący także nie wskazał ojca jako współdomownika mimo, iż w toku postępowania zostało ustalone, że zamieszkuje on wspólnie z wnioskodawcą i jego matką oraz partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania, mimo wystosowanego w tym zakresie wezwania skarżący nie wyjaśnił przyczyn takiego zachowania. Wobec powyższego należy wskazać, że sytuacja skarżącego przedstawiona w obecnie rozpoznawanym wniosku w żaden sposób nie różni się od okoliczności będących przedmiotem rozstrzygnięcia sądu w prawomocnym postanowieniu z 14 maja 2014 roku i nie świadczy, aby nastąpiło pogorszenie sytuacji materialnej skarżącego uzasadniające przyznanie prawa pomocy. W tej sytuacji brak jest podstaw do uwzględnienia jego ponownego wniosku w zakresie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 170 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.
mko
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Małgorzata Kowalska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Dnia 15 września 2014 roku Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi w Wydziale I Małgorzata Kowalska po rozpoznaniu w dniu 15 września 2014 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi A. B. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] roku Nr [...] w przedmiocie: zaliczenia kwoty ze zwrotu w podatku od towarów i usług za sierpień 2012 roku na zaległość w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2007 i 2008 rok oraz na odsetki stałe od niezapłaconych w terminie zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych za wrzesień i październik 2011 roku oraz zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok p o s t a n a w i a: 1. umorzyć postępowanie sądowe w przedmiocie wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata; 2. odmówić skarżącemu A. B. przyznania prawa pomocy poprzez całkowite zwolnienie od kosztów sądowych.
Uzasadnienie
W dniu 26 listopada 2013 roku A. B. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ze skargą na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z [...] roku w przedmiocie zaliczenia kwoty ze zwrotu w podatku od towarów i usług za sierpień 2012 roku na zaległość w zryczałtowanym podatku dochodowym za 2007 i 2008 rok oraz na odsetki stałe od niezapłaconych w terminie zaliczek w podatku dochodowym od osób fizycznych za wrzesień i październik 2011 roku oraz zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 rok.
Postanowieniem z dnia 14 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi przyznał skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie adwokata i odmówił przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych argumentując, że ze złożonego wniosku o przyznanie prawa pomocy oraz nadesłanych dokumentów źródłowych, wynika, że skarżący pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z rodzicami – I. B. i B. B. . Matka osiąga dochód z tytułu renty w wysokości 1.000 zł, a ojciec w kwocie 1.075,39 zł. Oboje partycypują w kosztach utrzymania rodziny, w szczególności – jak wynika z dokumentów załączonych do akt sprawy o sygn. I SA/Łd 1522/13, które sąd wziął pod uwagę z urzędu - matka skarżącego ponosi koszty związane z utrzymaniem mieszkania, zakupem lekarstw i podstawowymi opłatami w łącznej kwocie ok. 957 zł. Z kolei dla skarżącego istotne obciążenie stanowią wydatki związane z płatnością składek ZUS, które łącznie w okresie od września do grudnia 2013 r. opiewały na kwotę 3.080,94 zł. Skarżący podaje, że ponosi straty z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Jednak z nadesłanych deklaracji VAT-7 wynika, iż miesięczne przychody z działalności gospodarczej prowadzonej przez skarżącego w okresie od października do grudnia 2013 r. wahały się w granicach od 19.202 zł do 20.214 zł. Natomiast w styczniu 2014 r. dochód ten stanowił kwotę 1.549,31 zł. Skarżący, nie nadesłał wyciągów z posiadanych rachunków bankowych, ani na wezwanie referendarza ani w załączeniu do sprzeciwu. Przedstawione przez wnioskodawcę dokumenty bankowe potwierdzają jedynie kwotę dokonywanych przez skarżącego wpłat gotówkowych w łącznej wysokości 2.739,23 zł w okresie od listopada 2013 r. do lutego 2014 r. Nie dokumentują one zatem w żadnej mierze rzeczywistego salda posiadanego przez skarżącego rachunku bankowego. Skarżący nie przedstawiając, pomimo wystosowanego w tym zakresie wezwania, wyciągów z rachunku bankowego, odpisu z księgi przychodów i rozchodów za styczeń-luty 2014 r. oraz aktualnego zeznania podatkowego nie wykazał, że obecnie ponosi stratę z prowadzonej działalności gospodarczej. Fakt, iż rodzice wnioskodawcy uczestniczą w kosztach prowadzenia gospodarstwa domowego ma istotne znaczenie dla oceny możliwości płatniczych skarżącego, bowiem ponoszenie części tych kosztów przez inne osoby powoduje, że skarżącemu pozostaje więcej środków, niż wówczas, gdyby wydatki na utrzymanie ponosił w całości samodzielnie. W ocenie sądu poniesienie przez skarżącego całkowitych kosztów postępowania w niniejszej sprawie wiązałoby się z istotnym ograniczeniem możliwości poczynienia niezbędnych dla rodziny wydatków związanych z utrzymaniem, rehabilitacją oraz zakupem lekarstw dla matki i ojca skarżącego i dlatego zasadnym jest przyznanie mu prawa pomocy, aczkolwiek jedynie w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata w niniejszej sprawie. Brak wyczerpującego przedstawienia przez skarżącego jego sytuacji finansowej oraz dokonywane cyklicznie wpłaty na rachunek bankowych (tytułem: "zasilenie konta") pozwalają przyjąć, że w ramach przychodów osiąganych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, skarżący jest w stanie wygospodarować ich część na pokrycie kosztów sądowych w niniejszej sprawie.
Postanowieniem z 13 czerwca 2014 roku Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie A. B. na postanowienie z 14 maja 2014 roku w przedmiocie prawa pomocy. Wobec prawomocnego rozstrzygnięcia w przedmiocie prawa pomocy skarżący został ponownie wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w przedmiotowej sprawie. W odpowiedzi na wezwanie strona ponownie wystąpiła z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W złożonym na urzędowym formularzu PPF oświadczeniu o stanie rodzinnym majątku i dochodach skarżący ponownie wskazał na straty z prowadzonej działalności gospodarczej chorobę oraz niską rentę matki, z którą pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym, wskazał także na wysokie koszty prowadzonej działalności. Wobec nie wykazania w swoim ponownym wniosku o prawo pomocy swojego ojca B. B. jako osoby pozostającej we wspólnym gospodarstwie domowym, oraz nieudokumentowania dochodów z działalności gospodarczej zarządzeniem z 5 sierpnia 2014 roku pełnomocnik wnioskodawcy został wezwany do wskazania czy ojciec wnioskodawcy pozostaje z nim we wspólnym gospodarstwie domowym, ewentualnie w jakiej wysokości partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania które wspólnie zajmują, nadesłania wyciągów z rachunku bankowego wnioskodawcy w Banku A za ostatnie 2 miesiące, odpisu z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za ostatnie 3 miesiące oraz odpisu zeznania podatkowego za 2013 rok, w terminie 10 dni pod rygorem odmowy przyznania prawa pomocy. Powyższe wezwanie zostało odebrane przez pełnomocnika wnioskodawcy w dniu 19 sierpnia br. i pozostało bez odpowiedzi.
Referendarz sądowy zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012r, poz. 270 ze zm.) –dalej "p.p.s.a." prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania. Prawo pomocy obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie z przepisem art. 64 § 3 p.p.s.a. do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy o skardze, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. W myśl przepisu art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
Prawomocnym postanowieniem z 14 maja 2014 roku skarżącemu przyznane zostało prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata. Powyższe prawo pomocy nie zostało cofnięte, a Okręgowa Rada Adwokacka w Ł. wyznaczyła skarżącemu pełnomocnika urzędu. W dniu 4 sierpnia 2014 roku skarżący wystąpił ponownie o przyznanie prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata i zwolnienie od kosztów sądowych. Wobec prawomocnego postanowienia przyznającego skarżącemu prawo pomocy poprzez ustanowienie fachowego pełnomocnika, żądanie skarżącego przyznania prawa pomocy poprzez ustanowienie adwokata zawarte we obecnie rozpoznawanym wniosku, należało uznać za bezprzedmiotowe.
Przechodząc do oceny wniosku skarżącego w zakresie żądania przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych wskazać należy, że prawomocnym postanowieniem z 14 maja 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odmówił skarżącemu przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych uznając, że skarżący nie wykazał, że jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uniemożliwia mu ich poniesienie.
W tym miejscu wskazać należy, że jakkolwiek strona, po prawomocnym oddaleniu wniosku o przyznanie prawa pomocy, może złożyć kolejny wniosek o jego przyznanie, to jednak rozpoznanie tego kolejnego wniosku nie może polegać na weryfikowaniu ocen i rozstrzygnięcia objętych wcześniejszym prawomocnym postanowieniem. Prawomocne postanowienie w tym zakresie wiąże nie tylko strony, ale także sąd (art. 170 p.p.s.a.). Ponowne rozstrzygnięcie w przedmiocie prawa pomocy jest dopuszczalne, ale tylko z uwagi na takie okoliczności, które powstały później i w sposób zasadniczy zmieniają sytuację materialną strony. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2008 roku sygn. akt II OZ 654/08). W obecnie rozpoznawanym, wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych, wnioskodawca ponownie wskazał, na fakt zamieszkiwania z chora matką, jej niską rentę stanowiącą główne źródło utrzymania rodziny, starty z prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej. Podobnie jak w przypadku poprzedniego wniosku skarżący w żaden sposób nie udokumentował faktu ponoszenia strat z działalności, nie przedstawił zeznania podatkowego za rok 2013, odpisu z podatkowej księgi przychodów i rozchodów za ostatnie 3 miesiące, ani wyciągów z rachunku bankowego. W obecnym wniosku o prawo pomocy skarżący także nie wskazał ojca jako współdomownika mimo, iż w toku postępowania zostało ustalone, że zamieszkuje on wspólnie z wnioskodawcą i jego matką oraz partycypuje w kosztach utrzymania mieszkania, mimo wystosowanego w tym zakresie wezwania skarżący nie wyjaśnił przyczyn takiego zachowania. Wobec powyższego należy wskazać, że sytuacja skarżącego przedstawiona w obecnie rozpoznawanym wniosku w żaden sposób nie różni się od okoliczności będących przedmiotem rozstrzygnięcia sądu w prawomocnym postanowieniu z 14 maja 2014 roku i nie świadczy, aby nastąpiło pogorszenie sytuacji materialnej skarżącego uzasadniające przyznanie prawa pomocy. W tej sytuacji brak jest podstaw do uwzględnienia jego ponownego wniosku w zakresie przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 i art. 246 § 1 pkt 2 w związku z art. 170 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.
mko
