VI SA/Wa 1836/13

Uzasadnienie

Minister Sprawiedliwości decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; cytowanej dalej jako "Kpa.") w związku z art. 31 ust. 2a w związku z art. 26 i art. 28 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 10, poz. 65 ze zm.; cytowanej dalej jako "urp."), po rozpoznaniu odwołania wniesionego przez B. M. (dalej skarżący) od uchwały Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych (dalej Prezydium) z dnia [...] lutego 2013 r.,

nr [...] utrzymującej w mocy uchwałę Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w L. (dalej Rada OIRP) z dnia [...] października 2012 r.,

nr [...] o odmowie stwierdzenia wygaśnięcia uchwały o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, utrzymał w mocy obie uchwały wydane

we wskazanym wyżej zakresie.

Do wydania powyższych rozstrzygnięć doszło w następującym stanie faktycznym i prawym.

Skarżący w piśmie z dnia [...] marca 2010 r. zwrócił się do Okręgowej Izby Radców Prawnych w L. z prośbą o zawieszenie go w prawach i obowiązkach jako członka tej Izby, w związku z powołaniem na stanowisko notariusza

i uruchomieniem z dniem [...] marca 2010 r. kancelarii notarialnej.

Rada OIRP uchwałą z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] zawiesiła skarżącemu prawo wykonywania zawodu radcy prawnego w związku z podjęciem przez niego pracy w kancelarii notarialnej.

Skarżący w dniu [...] maja 2012 r. złożył w Okręgowej Izbie Radców Prawnych w L. wniosek o wpisanie go na listę radców prawnych aktywnie wykonujących zawód radcy prawnego z dniem [...] czerwca 2012 r.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2012 r. Rada OIRP wezwała skarżącego

do przedłożenia dokumentów potwierdzających zaprzestanie wykonywania zawodu notariusza. W odpowiedzi na powyższy pismo skarżący stwierdził, że zawieszenie prawa wykonywania zawodu nastąpiło na jego wniosek i zaprzestał wykonywania zawodu notariusza z dniem [...] listopada 2011 r.

W dniu [...] października 2012 r. do Rady OIRP wpłynęło pismo z Izby Notarialnej w L. informujące, że prawomocnym orzeczeniem dyscyplinarnym

z dnia [...] marca 2012 r., sygn. akt [...] Wyższy Sąd Dyscyplinarny przy Krajowej Radzie Notarialnej utrzymał w mocy orzeczenie Sądu Dyscyplinarnego Izby Notarialnej w L. z dnia [...] grudnia 2011 r., sygn. akt [...] o pozbawieniu skarżącego prawa do prowadzenia kancelarii notarialnej. Skarżący od powyższego orzeczenia wniósł kasację do Sądu Najwyższego. Sąd Najwyższy postanowieniem

z dnia [...] sierpnia 2012 r, sygn. akt [...] zawiesił postępowanie w przedmiocie rozpoznania kasacji do czasu prawomocnego zakończenia postępowania karnego prowadzonego pod sygn. akt [...] przeciwko skarżącemu przed Sądem Rejonowym L. w L. z siedzibą w S. o przestępstwo

z art. 231 § 2 kk w zw. z art. 271 § 3 kk w zw. z art. 11 § 2 kk. Ponadto Izba Notarialna w L. poinformowała, że uchwałą Sądu Dyscyplinarnego Izby Notarialnej w L. z dnia [...] października 2011 r. skarżący został zawieszony

w czynnościach zawodowych notariusza.

Rada OIRP przyjęła, że wniosek skarżącego z dnia [...] maja 2012 r. należy traktować jako wniosek o wygaśnięcie uchwały o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu radcy prawnego i w swojej uchwale z dnia [...] października 2012 r. odmówiła stwierdzenia wygaśnięcia uchwały z dnia [...] marca 2010 r., nr [...]. Rada OIRP podała, że pomimo wezwania do przedłożenia dokumentów potwierdzających zaprzestanie wykonywania zawodu notariusza, skarżący nie przedłożył żadnych dokumentów na tę okoliczność.

Skarżący złożył odwołanie od uchwały Rady OIRP z dnia 29 października 2012 r. Stwierdził, że wspomniana uchwała została podjęta z rażącym naruszeniem prawa i wniósł o jej uchylenie w trybie art. 138 § 1 pkt 2 Kpa. Uznał, że skoro z chwilą podjęcia zatrudnienia w kancelarii notarialnej podjęta została uchwała o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, to w sytuacji zaprzestania pracy

w tej kancelarii zaistniały przesłanki do uchylenia uchwały o zawieszeniu.

Prezydium uchwałą z dnia [...] lutego 2013 r., nr [...] utrzymało

w mocy zaskarżoną uchwałę Rady OIRP, w pełni podzielając argumentację organu

I instancji.

Prezydium w motywach swojego rozstrzygnięcia podało, że nie istnieje na tle ustawy o radcach prawnych pojęcie "listy radców prawnych aktywnie wykonujących zawód". Rada OIRP prowadzi jedną listę radców prawnych, która obejmuje wszystkich radców prawnych w okręgu danej izby, bez względu na formę wykonywania zawodu, oraz jego niewykonywanie przez radcę prawnego lub zawieszenie prawa do wykonywania zawodu. Z tego względu, w ocenie Prezydium, radca prawny przez cały okres zawieszenia prawa do wykonywania zawodu pozostaje na tej liście bez potrzeby ponownego wpisywania go na tę listę. Prezydium wyjaśniło, że zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego jest uregulowane treścią art. 28 urp. Przepis ten wskazuje, w jakich wypadkach następuje zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego a jednym z tych wypadków jest podjęcie pracy w kancelarii notarialnej. Zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego nie następuje na wniosek radcy prawnego. Przepis art. 28 ustawy nie zawiera odpowiednika art. 29 pkt 1 urp., na mocy którego skreślenie z listy radców prawnych następuje na wniosek radcy prawnego. Zdaniem Prezydium, treść art. 28 ust. 1 i 2 urp. należy uznać za katalog zamknięty podstaw zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Skoro ustawa wiąże zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego ze ściśle określonymi okolicznościami, to należy uznać, że "przywrócenia" radcy prawnemu zawieszonego prawa do wykonywania zawodu następuje w przypadku ustania tych okoliczności. Skoro, jak podało Prezydium, zawieszenie prawa do wykonywania zwodu radcy prawnego nie może nastąpić wskutek wniosku radcy prawnego, to również powrót do stanu sprzed zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, nie może nastąpić tylko i wyłącznie wskutek wniosku radcy prawnego, bez wykazania przez niego, że ustały przyczyny, dla których nastąpiło zawieszenia prawa do wykonywania zawodu.

Prezydium wyraziło pogląd, że ustawa o radcach prawnych nie zawiera żadnej własnej regulacji w przedmiocie podjęcia uchwały o "odzyskaniu" przez radcę prawnego prawa do wykonywania zawodu, odpowiedniej do regulacji w przedmiocie zawieszenia tego prawa. Wobec tego, zdaniem Prezydium, koniecznym jest odwołanie się do regulacji zawartej w art. 162 Kpa., bowiem w niniejszej sprawie nie może mieć zastosowania przepis art. 138 § 1 pkt 2 Kpa., jak domaga się skarżący, gdyż przepis ten ma rację bytu w przypadku zwykłego trybu odwoławczego,

a w rozpatrywanym przypadku chodzi o decyzją ostateczną, albowiem uchwała

o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego została podjęta

w dniu [...] marca 2010 r. i nie może zostać wyeliminowana z obrotu prawnego

w trybie zwyczajnym.

W konkluzji Prezydium podzieliło wątpliwość Rady OIRP co do tego, czy ustały przesłanki, dla których zostało zawieszone prawo do wykonywania zawodu radcy prawnego, tym bardziej, że skarżący nie wykazał ustania okoliczności stanowiących podstawę tego zawieszenia. Nadto Prezydium stwierdziło, że prowadzenie przeciwko skarżącemu postępowania karnego nie ma wpływu na rozpatrzenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia uchwały o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Jak podkreśliło Prezydium,

na rozstrzygnięcie w powyższym zakresie wpływ ma wyłącznie ustanie okoliczności określonych treścią art. 28 ust. 1 pkt 2 urp.

Skarżący w dniu [...] marca 2013 r. wniósł odwołanie od powyższej uchwały Prezydium, wnosząc o uchylenie tej uchwały, jak i uchwały ją poprzedzającej. Zarzucił obu uchwałom rażące naruszenie prawa.

Zdaniem skarżącego, podniesiona przez organy samorządu zawodowego wątpliwość, czy jest on w dalszym ciągu notariuszem, nie jest podstawą

do rozstrzygnięcia o odmowie uchylenia uchwały o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Jak podał, czym innym jest prawo do wykonywania innego zawodu niż radca prawny, np. prawo wykonywania zawodu notariusza, a czym innym fakt wykonywania tego zawodu. Ustawa o radcach prawnych nie zabrania posiadania uprawnień do wykonywania innych zawodów

a różnicy tej, jak podkreślił skarżący, starają się nie dostrzegać organy

w zaskarżonych uchwałach.

Zaskarżoną do Sądu decyzją Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy zarówno uchwałę Prezydium, jak i uchwałę Rady OIRP o odmowie stwierdzenia wygaśnięcia uchwały o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Minister Sprawiedliwości podał, że dokumenty dołączone do akt postępowania nie pozwalają na dokonanie odmiennej od organów samorządu zawodowego oceny sytuacji prawnej skarżącego.

Minister Sprawiedliwości wskazał, że zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 urp. zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego następuje w wypadku podjęcia pracy w organach wymiaru sprawiedliwości, w organach ścigania lub kancelarii notarialnej. Przy wykładni sformułowania "osoba podejmująca pracę

w organach wymiaru sprawiedliwości, w organach ścigania lub kancelarii notarialnej" należy uwzględnić, zdaniem Ministra, że zakres podmiotowy art. 28 ust. 1 urp. został sformułowany w sposób opisowy, bez wyszczególnienia konkretnych zawodów nim objętych. Krąg zawodów, z którymi powiązany jest obowiązek zawieszenia prawa wykonywania zawodu radcy prawnego, obejmuje "podjęcie pracy" w każdym

z zawodów wymienionych w art. 26 urp. Poszerzony jest jeszcze dodatkowo

o adwokata (art. 28 ust. 1 pkt 1 urp.) oraz inne osoby nie wykonujące wymienionych wyżej zawodów, a które zatrudnione są w organach wymiaru sprawiedliwości,

w organach ścigania lub kancelarii notarialnej.

Minister wskazał również, że wprowadzenie w ustawie o radcach prawnych zakazu łączenia przez osobę wykonującą zawód radcy prawnego określonej funkcji lub zajęcia w ramach innych zawodów prawniczych nakazuje przyjąć, że podobnie

i osoba, która wykonuje zawód notariusza nie może zostać wpisana na listę radców prawnych. Osoba mająca już status radcy prawnego niewykonującego zawodu pozbawiona jest natomiast tymczasowo prawa wykonywania zawodu radcy prawnego. Uprawnienie do wykonywania zawodu radcy prawnego pozostaje zawieszone tak długo, jak długo pozostaje ona notariuszem i nie zostanie odwołana z tego stanowiska.

Minister podkreślił, że skarżący został zawieszony w wykonywaniu czynności notariusza, nie nastąpiło natomiast jego odwołanie z tego stanowiska, a co za tym idzie, nie ustały okoliczności powodujące zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Jednocześnie Minister podał, że uchwała Rady OIRP

z dnia [...] marca 2010 r. o zawieszeniu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego nie została wyeliminowana z obrotu prawnego, ponieważ skarżący nie przedstawił w wyznaczonym terminie dowodów świadczących o zaprzestaniu wykonywania zawodu notariusza.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie na ww. decyzję Ministra Sprawiedliwości skarżący wniósł o uchylenie tej decyzji, jak i poprzedzającej ją uchwały.

Skarżący wskazał między innymi, że nieprawdą jest, aby uchwałą Sądu Dyscyplinarnego Izby Notarialnej w L. z dnia [...] października 2011 r., sygn. akt [...] został zawieszony w czynnościach zawodowych. Uchwałą tą, jak podał skarżący, został pozbawiony prawa prowadzenia kancelarii notarialnej, a wcześniej został zawieszony w czynnościach notarialnych. Zdaniem skarżącego, oznacza to, że z dniem [...] października 2011 r. zaprzestał on faktycznie wykonywania pracy

w kancelarii notarialnej, w związku z tym może powrócić do czynnego wykonywania zawodu radcy prawnego.

Zdaniem skarżącego, skoro ustawodawca w art. 28 ust. 1 urp. dokonał rozróżnienia w odniesieniu do jednoczesnego wykonywania zawodu radcy prawnego i adwokata przyjmując, że chodzi o wykonywanie zawodu, a w przypadku wykonywania zawodu radcy prawnego i np. notariusza wskazał, że chodzi o podjęcie pracy w kancelarii notarialnej, to całkowicie błędem jest twierdzenie, w myśl którego radca prawny nie może wykonywać zawodu radcy prawnego przy jednoczesnym utrzymywaniu wpisu na liście notariuszy. Dla skarżącego powyższy stan rzeczy jest nie do zaakceptowania zwłaszcza w sytuacji, gdy jest on zawieszony w wykonywaniu obowiązków jako notariusz i pozbawiony prawa prowadzenia kancelarii notarialnej, przy niebudzącym wątpliwości fakcie niewykonywania pracy w kancelarii notarialnej.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, ustosunkowując się do zarzutów skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej także: p.p.s.a.). 

Na wstępie rozważań zwrócić należy uwagę na zastosowany w rozpoznawanej sprawie tryb postępowania administracyjnego, w ramach którego rozpoznany został wniosek skarżącego (art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a.). Zgodnie z powyższym przepisem organ administracji publicznej, który wydał decyzję w pierwszej instancji, stwierdza jej wygaśnięcie, jeżeli decyzja stała się bezprzedmiotowa, a stwierdzenie wygaśnięcia takiej decyzji nakazuje przepis prawa albo gdy leży to w interesie społecznym lub w interesie strony.

W literaturze wskazuje się na cechy szczególne postępowania określonego przepisem art. 162 § 1 k.p.a., albowiem odnosi się ono do ograniczenia trwałości decyzji ostatecznej (por. J. Borkowski, w: B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 2004, s. 764-765). Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji nie ma na celu usunięcia określonego rodzaju wadliwości zawartej w decyzji, ale służy wyeliminowaniu z obrotu prawnego decyzji prawidłowej z uwagi na szczególne względy powstałe po jej wydaniu (decyzja stała się bezprzedmiotowa; strona nie dopełniła zastrzeżonego w decyzji warunku). Przy takim rozumieniu tej instytucji, nie może być ona stosowana zamiennie z innymi trybami nadzwyczajnymi (np. wzruszeniem decyzji tworzącej prawa nabyte na podstawie art. 155 k.p.a.; stwierdzeniem nieważności decyzji na podstawie art. 156 k.p.a.) i służyć eliminowaniu zawartych w decyzji wadliwości niezależnie od ich charakteru (tzw. zasada niekonkurencyjności trybów postępowań szczególnych).

Skarżący nie sformułował w skardze zarzutów dotyczących naruszenia przepisu art. 162 § 1 k.p.a., poprzez które podjąłby próbę obalenia prawidłowości zastosowanego przez organ w sprawie trybu rozpoznania jego wniosku o uchylenie uchwały z dnia [...] lutego 2013 r., przez co rozważenie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny stawianych przez skarżącego zarzutów naruszenia prawa materialnego musi być prowadzone z uwzględnieniem szczególnego charakteru postępowania w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji (uchwały), w tym przede wszystkim przesłanek uznania ostatecznego aktu administracyjnego za bezprzedmiotowy.

W literaturze przyjmuje się, że bezprzedmiotowość decyzji, będąca przesłanką stwierdzenia jej wygaśnięcia, wynika z ustania prawnego bytu elementu stosunku materialnoprawnego nawiązanego na podstawie decyzji administracyjnej (zgaśnięcie podmiotu, zniszczenie lub przekształcenie rzeczy, rezygnacja z uprawnień przez stronę), a także z powodu zmiany stanu faktycznego uniemożliwiającej wykonanie decyzji lub zmiany w stanie prawnym w przypadku, gdy powoduje ona taki skutek (por. J. Borkowski, tamże, s. 765; T. Woś, Stwierdzenie wygaśnięcia decyzji administracyjnej jako bezprzedmiotowej (art. 162 k.p.a.), Państwo i Prawo 1992, nr 7, s. 51-52).

Zawieszenie prawa wykonywania przez skarżącego zawodu nastąpiło w stanie prawnym obowiązującym w dacie podjęcia uchwały Rady OIRP w L., który określał podstawę podjęcia takiego rozstrzygnięcia. Podstawą materialnoprawną uchwały z dnia 31 marca 2010 r. był art. 28 ustawy o radcach prawnych, w którym ustawodawca wprowadził do regulacji ustawowej instytucję zawieszenia uprawnień radcowskich w sytuacji podjęcia przez radcę prawnego pracy określonego rodzaju-notariusza. Konsekwencją podjęcia ww. uchwały było zawieszenie prawa do wykonywania przez skarżącego zawodu radcy prawnego.

Oceniając jednocześnie kwestię wykonywania tego rozstrzygnięcia, przyjąć należy, że uchwała ta ustanawiając stan zawieszenia przyznanego wcześniej uprawnienia, nie może być zaliczana do aktów administracyjnych, które zostają wykonane, ponieważ z treści uchwały nie wynika jednorazowość takiego wykonania. Uchwała "wiąże", występuje tu ciągłość zawieszenia prawa, a więc przedmiot stosunku prawnego nie przestaje istnieć.

Przy rozpoznawaniu wniosku B. M. o uchylenie uchwały z dnia [...] marca 2010 r. - uchwała o zawieszeniu, prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, odnosząc się do powoływanej przez skarżącego podstawy jej bezprzedmiotowości, Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych w L. podniosła, że wnioskodawca pomimo wezwania nie przedłożył dokumentów potwierdzających zaprzestanie wykonywania zawodu notariusza.

Natomiast Prezydium Krajowej Rady Radców Prawnych podniosło, że nie istnieje na tle ustawy o radcach prawnych pojęcie "listy radców prawnych aktywnie wykonujących zawód". Rada Okręgowej Izby Radców Prawnych prowadzi jedną listę radców prawnych, która obejmuje wszystkich radców prawnych w okręgu danej izby, bez względu na formę wykonywania zawodu, oraz jego niewykonywanie przez radcę prawnego lub zawieszenie prawa do wykonywania zawodu. Z tego względu radca prawny przez cały okres zawieszenia prawa do wykonywania zawodu pozostaje na tej liście bez potrzeby ponownie wpisywania go na tą listę.

Skoro zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego nastąpiło w związku z podjęciem zawodu notariusza, a nie jak twierdzi wnioskodawca na jego wniosek, to w konsekwencji tego, stwierdzenie wygaśnięcia tej uchwały powinno być związane z wykazaniem przez wnioskodawcę zaprzestania wykonywania tego zawodu. Wnioskodawca błędnie traktuje swoje pismo z dnia [...] marca 2011 r., jako wniosek o podjęcie uchwały, podczas gdy charakter prawny tego pisma należy ocenić, jako zawiadomienie Rady OIRP w L. o wystąpieniu okoliczności powodujących zawieszenie prawa do wykonywania zawodu. Obowiązek wykazania okoliczności, które stanowią podstawę faktyczną podjęcia uchwały, o która wnosi wnioskodawca, obciąża wnioskodawcę. Skoro sam wnioskodawca, opatrznie oceniając charakter prawny swojego pisma z dnia [...] marca 2011 r., nie dołączył żadnego dokumentu dowodzącego istnienia podstaw podjęcia uchwały, jak to określił, o uchyleniu uchwały z dnia [...] marca 2010 r., to Rada OIRP w L. była uprawniona poprosić wnioskodawcę o udokumentowanie okoliczności uzasadniających jego wniosek. Wnioskodawca oświadczył, że zaprzestał wykonywania zawodu notariusza z dniem [...] listopada 2011 r., ale nie jest to poparte żadnym zawiadomieniem, czy też oświadczeniem skierowanym do Izby Notarialnej w L. o tym fakcie. Nie przesadzają także tej okoliczności informacje zawarte w piśmie Izby Notarialnej w L. o ukaraniu dyscyplinarnym karą, której wykonalność jest do chwili obecnej wstrzymana. To przesądza, że wnioskodawca posiada nadal status notariusza, albowiem kara pozbawienia prawa prowadzenia kancelarii notarialnej nie jest wykonalna.

Reasumując Prezydium KRRP wskazało, że wnioskodawca – skarżący nie wykazywał, że nastąpiła okoliczność zaprzestania wykonywania wskazanego w art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych zawodu lub zajęcia, powodująca odzyskanie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Ocena Prezydium dotycząca kwestii zaprzestania pracy w charakterze notariusza odnosiła się więc w istocie do ustalenia, czy nowy stan faktyczny, na który powołał się wnioskodawca (rozumiany jako zawieszenie w czynnościach notariusz) spowodował, że podjęta wcześniej uchwała o zawieszeniu stała się bezprzedmiotowa.

W literaturze prezentowane jest stanowisko, że podstawa faktyczna "stanowi konieczną podstawę" każdej decyzji administracyjnej i gdy przestanie ona istnieć, decyzja traci moc wiążącą. Każda decyzja zawiera niejako dorozumianą klauzulę, zgodnie z którą wiąże tylko tak długo, jak długo istnieją stosunki faktyczne, które stanowiły podstawę decyzji (klauzula rebus sic stantibus). Ponieważ decyzja administracyjna zawiera regulację powinnego zachowania się dla konkretnego stanu faktycznego, gdy stan ten przestaje istnieć, staje się bezprzedmiotowa ta regulacja" (T. Woś, tamże, s. 54). Podzielając w całości powyższy pogląd, przyjąć zatem należy, że w niniejszej sprawie bezprzedmiotowość uchwały organu samorządu radcowskiego zawieszającej prawo wykonywania przez skarżącego zawodu mogłaby podlegać rozważeniu w kontekście zmiany stanu faktycznego, który powodowałby nieadekwatność utrzymywania w nowych warunkach w mocy stosunku prawnego skonkretyzowanego tą uchwałą. Nowopowstały stan faktyczny polegający na zaprzestaniu przez skarżącego pracy w charakterze notariusza, stanowiącej zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy o radcach prawnych, podstawę zawieszenia uprawnień radcowskich, powiązany byłby więc z powstaniem braku niezbędnego (podmiotowego) elementu stosunku administracyjnoprawnego w wyniku utraty przez stronę właściwości (kwalifikacji) niezbędnych do utrzymywania nałożonych na nią ograniczeń w wykonywaniu zawodu radcy prawnego.

Jak słusznie podkreślił Minister Sprawiedliwości w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji pan B. M. uchwałą Sądu Dyscyplinarnego Izby Notarialnej w L. z dnia [...] października 2011 r. został zawieszony w czynnościach zawodowych. Powoduje to niedopuszczalność wykonywania przez niego zawodu notariusza oraz zawieszenie wszelkich pełnionych przez niego funkcji w samorządzie notarialnym. Oznacza to, że wnioskodawca został jedynie zawieszony w wykonywaniu czynności notariusza. Nie nastąpiło natomiast odwołanie z tego stanowiska. Nie ustały więc okoliczności powodujące zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego.

Skarżący nie przedstawił ponadto żadnych dowodów świadczących o zaprzestaniu wykonywania zawodu notariusza.

Sąd orzekający w tej sprawie w pełni podziela stanowisko organów i Ministra Sprawiedliwości, że w niniejszej sprawie nie zaistniały przesłanki do stwierdzenia wygaśnięcia uchwały o zawieszeniu wobec Pana B. M. prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego, gdyż skarżący nie wykazał, że odpadła przyczyna tego zawieszenia – powołanie na stanowisko notariusza.

W ocenie składu orzekającego podstawa zawieszenia prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego odpadnie z chwilą uprawomocnienia się decyzji Ministra Sprawiedliwości w przedmiocie odwołania skarżącego ze stanowiska notariusza, co jednak w tej sprawie nie miało miejsca.

Rzeczywiście prowadzone przez samorząd notarialny wobec skarżącego postępowania dyscyplinarne spowodowały zastosowanie wobec skarżącego kary dyscyplinarnej określonej w art. 51 § 1 pkt 4 prawa o notariacie – pozbawienia prawa prowadzenia kancelarii (orzeczenie zaskarżone przez skarżącego do Sądu Najwyższego), a także zawieszenie w czynnościach zawodowych nie mniej na chwilę obecną nie został odwołany ze stanowiska notariusza.

Wobec powyższego zarzuty skargi dotyczące naruszenia art. 2b oraz 28 ustawy o radcach prawnych są całkowicie bezzasadne.

W tym miejscu warto jeszcze wyjaśnić, że art. 26 ustawy o radcach prawnych nie ma zastosowania do skarżącego, gdyż jak wyżej wskazano jest on wpisany na listę radców prawnych ze wskazaniem, że jego uprawnienia są zawieszone, gdyż wbrew twierdzeniu skarżącego zawieszenie uprawnień nie następuje na wniosek a z urzędu z chwilą powołania na stanowisko notariusza.

Nie doszło również w niniejszej sprawie do naruszenia art. 31 ust. 2a ustawy o radcach prawnych, gdyż co prawda w niniejszej sprawie jako podstawą należało wskazać art. 28 ust. 6 ustawy o radcach prawnych nie mniej podstawa istnieje, a samo błędne wskazanie podstawy w wypadku gdy ona istnieje nie powoduje konieczności uchylenia decyzji.

Mając na uwadze powyższe, Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę doszedł do przekonania, że stanowisko organu odmawiające uchylenia uchwały o zawieszeniu skarżącemu prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego jest prawidłowe. W ocenie Sądu decydująca w danej sprawie jest wykładnia przepisu art. 28 ust. 1 ustawy o radcach prawnych, zgodnie z którym zawieszenie prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego następuje w wypadku podjęcia Pacyna stanowisku notariusza. A zatem samo powołanie na stanowisko notariusza skutkuje zawieszeniem prawa do wykonywania zawodu radcy prawnego. Zawieszenie to następuje z mocy ustawy, a uchwała Rady jest decyzją o charakterze deklaratoryjnym (vide: Zenon Klatka w: Ustawa o radcach prawnych, Komentarz Wydawnictwo C.H. BECK Warszawa 1999 str. 258). Tym samym stwierdzić należy, że dopiero ustanie okoliczności powodujących zawieszenie, a więc zakończenie pracy na stanowisku notariusza, odwołanie z tego stanowiska, skutkować będzie przywróceniem praw do wykonywania zawodu radcy prawnego. Bezsporne w sprawie jest, iż skarżący nie został odwołany ze stanowiska notariusza, a zatem nie ustała okoliczność powodująca zawieszenie praw do wykonywania zawodu radcy prawnego. Bez znaczenia jest przy tym niewykonywanie przez skarżącego czynności notarialnych. Powyższe nie zmienia bowiem faktu, iż skarżący nie zaprzestał wykonywania zawodu notariusza.

Dlatego też Sąd na podstawie art. 151 p. p. s. a. orzekł jak w sentencji wyroku.