II SA/Po 955/13

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P. decyzją z dnia [...] 2013 r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267), dalej: k.p.a., art. 88 oraz art. 89 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.) dalej: u.o.p., po rozpoznaniu odwołania B. K. od decyzji Burmistrza Miasta i Gminy M. w sprawie wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej za usunięcie 2 sztuk drzew gatunku sosna zwyczajna, w wieku powyżej 10 lat, bez zezwolenia z nieruchomości położonej w M. o nr ewid. [...], utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Decyzje tę wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Decyzją z dnia [...] 2013 r. Burmistrz Miasta i Gminy M. wymierzył B. K. administracyjną karę pieniężną w wysokości 13.282,73 zł za usunięcie 2 drzew gatunku sosna zwyczajna, w wieku powyżej 10 lat, bez zezwolenia ze wskazanej wyżej nieruchomości. Wskazał, iż w dniu 23 lipca 2012 r. mieszkańcy ul. B. w M. poinformowali organ o usunięciu 21 drzew z prośbą o zbadanie, czy wycinka odbyła się zgodnie z prawem. Ustalono, że właścicielem nieruchomości, na której dokonano wycinki (przy ul. G. nr ewid. [...]) jest B. K. W wyniku wizji lokalnej stwierdzono, że nasadzeń usuniętych drzew z gatunku sosna zwyczajna dokonał sąsiad bez zgody właściciela w 2006 r. Sadzonki były samosiejkami pozyskanymi z okolicznych terenów o wys. ok. 30 cm. Wycinki drzew dokonał M. K. – mąż właścicielki działki w lipcu 2012 r. Właścicielka twierdziła, że usunięto drzewa mające mniej niż 10 lat, a drzewa starsze pozostały na działce. Pozostałości ściętych drzew złożono na działce. Część drzew została pocięta na kłody w związku z czym nie było możliwe dopasowanie pozostałości drzew do pozostałych na gruncie pni. Dlatego wykonano ekspertyzę, która wykazała, że z terenu działki usunięto łącznie 25 drzew. Na podstawie zebranego materiału w postaci krążków drewna wyciętych z podstawy pnia na tej działce na podstawie analizy dendrologicznej ustalono wiek sosny zwyczajnej i wskazano, że 2 drzewa (oznaczone nr 3 i 16 w ekspertyzie) w momencie ścinki były w 11 roku przyrostu. Organ I instancji uzyskał z Uniwersytetu Przyrodniczego w P., Zakładu Doświadczalno-Dydaktycznego Arboretum Leśne w Z. potwierdzenie, że drzewa oznaczone nr 3 i 16 w ekspertyzie miały wiek powyżej 10 lat. W związku z tym naliczono za wycięcie tych drzew właścicielce działki karę pieniężną w wys. 13.282,73 zł, wyliczoną w następujący sposób: przy obwodzie od 26 do 50 cm – 1,51 stawka jednostkowa dla drzew wg gatunku wynosi: sosna zwyczajna 35,78 zł/cm, ustalona obwieszczeniem Ministra Środowiska z dnia 25 września 2012 r. w sprawie stawek opłat za usunięcie drzew i krzewów oraz kar za zniszczenie zieleni na rok 2013 r. (M. P. z 2012 r. poz. 747). Administracyjną karę pieniężną ustala się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew, ustalonej na podstawie obowiązujących stawek.

Odwołanie od powyższej decyzji Burmistrza M. wniosła G. K., zarzucając organowi, iż z naruszeniem art. 7 art. 77 k.p.a. nie wziął pod uwagę okoliczności, zgodnie z którą mąż właścicielki dwukrotnie zgłaszał organowi chęć wycięcia drzew i Inspektor ds. Leśnictwa i Melioracji M. K. poinformowała go dwukrotnie (w czerwcu i lipcu 2012 r.), że drzewa w wieku do 10 lat można wycinać bez zezwolenia. Ponadto organ I instancji nie wyjaśnił przy ustalaniu wieku drzew jaka jest data posadzenia, a tymczasem zostały one posadzone w 2005 r. kiedy to sąsiadka kupiła sąsiednią działkę i przy płocie posadziła drzewa. W związku z tym odwołująca kierując się wiekiem posadzenia drzew ustaliła, że mają one mnie niż 10 lat w momencie wycinki.

Utrzymując w mocy zaskarżoną decyzję SKO w P. wskazało, że zgodnie z art. 83 ust. 1 u.o.p. usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić, z zastrzeżeniem ust. 2, po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości. Jeżeli posiadacz nieruchomości nie jest właścicielem – do wniosku dołącza się zgodę jej właściciela. Zgodnie z art. 88 i art. 89 u.o.p. burmistrz wymierza administracyjną karę pieniężną za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia. Uiszczenie kary następuje w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja ustalająca wysokość kary stała się ostateczna. Administracyjną karę pieniężną ustala się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów. Kolegium mając na uwadze powołane przepisy stwierdziło, że najistotniejsze znaczenie w niniejszej sprawie miało ustalenie, czy doszło do usunięcia drzew bez zezwolenia. Organ odwoławczy wskazał, że B. K. nie kwestionuje, że doszło do wycinki drzew wskazanych w decyzji i to bez wymaganego prawem zezwolenia. W odwołaniu potwierdziła, że wycinki dokonał jej mąż w ramach prac porządkowych na działce. Odnosząc się do zarzutu odwołania dotyczącego udzielania przez pracownika organu I instancji o dopuszczalności wycinki drzew bez zezwolenia, Kolegium stwierdziło, że daje wiarę informacji podanej przez odwołującą, jednocześnie wskazując, że pracownik organu I instancji jak i publikacja, na którą powołuje się w odwołaniu stanowiły źródło informacji zgodnych z aktualnym stanem prawnym. Przy czym organ II instancji stwierdził, że udzielenie ogólnej informacji o aktualnie obowiązujących przepisach prawa w zakresie wycinki drzew nie może być traktowane jako przesądzające w konkretnej sprawie. Aby wiążące było wypowiedzenie się organu w indywidualnej sprawie dotyczącej wycinki konkretnych drzew, należałoby wystąpić z wnioskiem o udzielenie zezwolenia na usunięcie drzew. Dopiero rozstrzygnięcie w takie sprawie byłoby wiążące. Kolegium zwróciło uwagę, że pracownik organu nie widząc drzew w konkretnym przypadku nie może przesądzić o konieczności wydania zezwolenia. Wymaga to oględzin każdego przeznaczonego do wycinki drzewa.

Odnosząc się do treści zaskarżonej decyzji SKO uznało, że organ I instancji w sposób wyczerpujący wskazał podstawę prawną i ustalenia faktyczne, zebrał w sposób należyty materiał dowodowy i prawidłowo go ocenił. W ocenie Kolegium zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo, ponieważ postanowienia art. 88 i art. 89 u.o.p. nie dają organowi podstaw do działań dowolnych.

B. K. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu na powyższą decyzję SKO w P. Skarżąca zarzuciła organowi naruszenie art. 7 k.p.a. poprzez nieuwzględnienie okoliczności wskazanych w odwołaniu, a dotyczących uzyskania przez jej męża od pracownika organu I instancji informacji o braku obowiązku wycinki drzew, których wiek nie przekracza 10 lat.

W odpowiedzi SKO w P. wniosło o oddalenie skargi, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje.

Skarga okazała się bezzasadna, albowiem decyzje wydane w niniejszej sprawie są zgodne z prawem.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 §1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej: p.p.s.a., sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Jednocześnie zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd obowiązany jest zatem dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji także wtedy, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze.

Przedmiotem skargi B. K. w niniejszej sprawie była decyzja SKO w P. z dnia [...] 2013 r., utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy M. wymierzającą B. K. administracyjnej karę pieniężną w kwocie 13.282,73 zł za usunięcie 2 sztuk drzew gatunku sosna zwyczajna, w wieku powyżej 10 lat, bez zezwolenia z nieruchomości położonej w M. o nr ewid. [...] i zobowiązującą B. K. do wpłacenia kwoty ustalonej kary na konto organu I instancji.

Materialnoprawną podstawą zaskarżonej decyzji były przepisy art. 88 oraz art. 89 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 ze zm.) dalej: u.o.p. Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 u.o.p. wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia. Zasadą bowiem jest, wynikającą z art. 83 ust. 1 u.o.p., że usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości może nastąpić po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta na wniosek posiadacza nieruchomości - za zgodą właściciela tej nieruchomości (pkt 1). Przepisów dotyczących wymogu uzyskania zezwolenia, jak stanowi art. 83 ust. 6 u.o.p. nie stosuje się do drzew lub krzewów:

1) w lasach;

2) owocowych, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz w granicach parku narodowego lub rezerwatu przyrody - na obszarach nieobjętych ochroną krajobrazową;

3) na plantacjach drzew i krzewów;

4) których wiek nie przekracza 10 lat;

5) usuwanych w związku z funkcjonowaniem ogrodów botanicznych lub zoologicznych;

6) (uchylony);

7) usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu z obszarów położonych między linią brzegu a wałem przeciwpowodziowym lub naturalnym wysokim brzegiem, w który wbudowano trasę wału przeciwpowodziowego, z wałów przeciwpowodziowych i terenów w odległości mniejszej niż 3 m od stopy wału;

8) które utrudniają widoczność sygnalizatorów i pociągów, a także utrudniają eksploatację urządzeń kolejowych albo powodują tworzenie na torowiskach zasp śnieżnych, usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu;

9) stanowiących przeszkody lotnicze, usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu;

10) usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu ze względu na potrzeby związane z utrzymaniem urządzeń melioracji wodnych szczegółowych.

Innymi słowy, jeżeli dojdzie do samowolnej wycinki drzew wójt, burmistrz lub prezydent miasta prowadzący postępowanie zobowiązany jest w pierwsze kolejności ustalić, czy ziściła się któraś z przesłanek, o których mowa w ust. 6 art. 83 u.o.p. W sytuacji zaś, gdy wycinki drzew dokonano w innym stanie faktycznym, aniżeli przedstawione w ostatnio powołanym przepisie i bez uzyskania zezwolenia, organ zobowiązany jest wymierzyć administracyjną karę pieniężną na podstawie art. 88 i 89 u.o.p. Zgodnie z art. 89 ust. 1 u.o.p. administracyjną karę pieniężną, o której mowa w art. 88 ust. 1, ustala się w wysokości trzykrotnej opłaty za usunięcie drzew lub krzewów ustalonej na podstawie stawek, o których mowa w art. 85 ust. 4-6. Jeżeli ustalenie obwodu lub gatunku zniszczonego lub usuniętego bez zezwolenia drzewa jest niemożliwe, z powodu wykarczowania pnia i braku kłody, dane do wyliczenia administracyjnej kary pieniężnej ustala się na podstawie informacji zebranych w toku postępowania administracyjnego, powiększając ją o 50 % (ust. 2). Jeżeli zaś ustalenie obwodu zniszczonego lub usuniętego bez zezwolenia drzewa jest niemożliwe, z powodu braku kłody, obwód do wyliczenia administracyjnej kary pieniężnej ustala się, przyjmując najmniejszy promień pnia i pomniejszając wyliczony obwód o 10 % (ust. 3). Przepisy rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 22 września 2004 r. w sprawie trybu nakładania administracyjnych kar pieniężnych za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia oraz za zniszczenie terenów zieleni, zadrzewień albo drzew lub krzewów (Dz. U. Nr 219, po. z 2229), wydanego na podstawie art. 89 ust. 9 u.o.p. administracyjną karę pieniężną nakłada się po stwierdzeniu usunięcia drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia lub po zniszczeniu terenów zieleni, zadrzewienia, drzewa lub krzewu oraz po przeprowadzeniu oględzin, z których sporządza się protokół. Protokół, o którym mowa w ust. 1, zawiera:

1) wskazanie miejsca oględzin;

2) datę oględzin;

3) imiona i nazwiska oraz stanowiska służbowe sporządzającego protokół oraz uczestników oględzin;

4) ustalenia merytoryczne - dane dotyczące:

a) rodzaju i gatunku usuniętego lub zniszczonego drzewa,

b) obwodu pnia drzewa lub wielkości powierzchni pokrytej krzewami albo wielkości zniszczonych terenów zieleni,

c) daty usunięcia lub zniszczenia,

d) przyczyny usunięcia lub zniszczenia;

5) dane osobowe posiadacza nieruchomości;

6) dane osobowe sprawcy usunięcia lub zniszczenia, jeżeli jest to możliwe do ustalenia w trakcie sporządzania protokołu;

7) podpisy uczestników oględzin.

3. Wydając decyzję o nałożeniu administracyjnej kary pieniężnej, uwzględnia się ustalenia zawarte w protokole (§ 2 ust. 1-3 rozporządzenia).

W okolicznościach niniejszej sprawy bezsporne jest, na co wskazała sama skarżąca, jak również organ odwoławczy, że bez zezwolenia mąż skarżącej M. K. dokonał w lipcu 2012 r. wycinki drzew gatunku sosna zwyczajna, w ramach prac porządkowych. Z informacji podanych przez E. i W. P. wynika, że wycinka ta dotyczyła 21 sztuk drzew. W trakcie oględzin w dniu 31 sierpnia 2012 r. organ I instancji nie ustalił jaka dokładnie była ilość wyciętych drzew na przedmiotowej działce. Dopiero oględziny nieruchomości nr [...] w M. przeprowadzone w dniu 21 września 2012 r. przyniosły ustalenia, że dokonano wycinki 23 drzew gatunku sosna zwyczajna. Z oględzin tych, jak i poprzednich sporządzono protokół, zgodnie z wymogami określonymi w powołanym § 2 rozporządzenia. Z uwagi na pocięcie uprzednio ściętych drzew na krótkie kłody organ I instancji zlecił przeprowadzenie ekspertyzy na okoliczność ustalenia wieku drzew.

Ekspertyza dendrologiczna, zawierająca wiadomości specjalne, przeprowadzona na 25 krążkach należących do gatunku sosna zwyczajna wykazała, że dwa krążki (nr 3 i 16) mają wiek 10 lat, co oznacza, że w momencie ścinki były w 11 roku przyrostu.

Wątpliwości Sądu nie budzi zapis przepisu art. 83 ust. 6 pkt 4 u.o.p., który wskazuje, że nie wymaga zezwolenia na usunięcie drzewo, którego wiek nie przekracza 10 lat. Oczywistym jest, że wiek drzewa nie liczy się od posadzenia drzewa jako istniejącej już sadzonki drzewa, jak wskazała skarżąca w odwołaniu od decyzji organu I instancji. Nie może ulegać wątpliwości, że powołany przepis odnosi się do faktycznego biologicznego wieku drzewa, a nie do okresu jaki upłynął od jego posadzenia na gruncie. Gdyby przyjąć, że użyty przez ustawodawcę w omawianym przepisie termin "wiek drzewa" należy rozumieć tak, jak domagała się tego skarżąca, powodowałoby to w konsekwencji, że rosnące już kilkanaście lub nawet kilkadziesiąt lat drzewo, które zostało przesadzone w inne miejsce i rosło w tym miejscu nie dłużej niż 10 lat można by bez zezwolenia usuwać z terenu nieruchomości (por. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 lutego 2009 r. II SA/GL 827/08, dostępny na stronie internetowej: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Zgodzić należy się także ze stanowiskiem doktryny, że wprowadzając omawiany wyjątek ustawodawca uznał, że drzewa w wieku poniżej 10 lat nie przedstawiają tak dużej wartości przyrodniczej, aby ich usuniecie wymagało uzyskania zezwolenia (vide: K. Gruszecki, Ustawa o ochronie przyrody. Komentarz. , Zakamycze 2005).

W ocenie Sądu nie do zaakceptowania jest też argumentacja, że nie można wymierzyć kary administracyjnej za usunięcie drzew, bowiem skarżąca nie dysponowała wiedzą pozwalającą jej na ustalenie ich wieku, a ponadto jej mąż został poinformowany przez pracownika organu I instancji, iż zezwolenie na usunięcie drzew obejmuje jedynie drzewa, których wiek wynosi 10 lat i więcej. Pamiętać należy, że przedmiotową karę pieniężną wymierza się bez względu na przyczynę naruszenia wymagań ustawy o ochronie przyrody oraz niezależnie od tego czy podmiot dopuszczający się takiego deliktu administracyjnego miał świadomość istnienia obowiązku uzyskania zezwolenia na usunięcie drzewa. Zezwolenie na wycięcie drzew, w świetle unormowań zamieszczonych w ustawie o ochronie przyrody, musi być traktowane jako wyjątek od reguły zachowania drzew jako elementów przyrody, podlegającej ochronie prawnej. Wyjątkowe sytuacje, w których zezwolenie na usuniecie drzew nie jest wymagane, wymienione zostały enumeratywnie w art. 83 ust. 6 u.o.p., a wśród wymienionych w tym przepisie przesłanek, których wystąpienie zwalnia od obowiązku uzyskania zezwolenia na usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości ustawodawca przewidział sytuację, gdy wiek usuniętego drzewa nie przekracza 10 lat (art. 83 ust. 6 pkt 4 ustawy). Nie budzi wątpliwości Sądu, że skarżąca miała świadomość, iż na usunięcie drzew wymagane jest zezwolenie. Świadczy o tym fakt powołany w odwołaniu i skardze, że mąż skarżącej dwukrotnie stawił się w siedzibie organu I instancji, by dowiedzieć się o okolicznościach usunięcia drzew z działki nr [...]. Nie można przy tym przerzucać na organ I instancji odpowiedzialności za usunięcie drzew przez właściciela nieruchomości, który posiadał wiedzę prawną (na skutek poinformowania go prawidłowo przez organ), co do obowiązku uzyskania zezwolenia na ich usunięcie.

Wyjaśnić należy, że decyzja o wymierzeniu kary pieniężnej za usunięcie drzewa bez zezwolenia ma charakter podwójnie związany, tj. organ ma obowiązek wymierzenia administracyjnej kary pieniężnej, a wysokość tej kary jest z góry określona stawkami. Odpowiedzialność jaką ponoszą sprawcy tego deliktu należy w świetle poglądów Trybunału Konstytucyjnego zaliczyć do odpowiedzialności typu represyjno-porządkowego, będącej przejawem interwencjonizmu państwowego w sferach, jakie zostały uznane przez ustawodawcę za szczególnie istotne (zob. wyrok z 24 stycznia 2006 r., sygn. SK 52/04, OTK ZU nr 1/A/2006, poz. 6).

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 uo.p., na którym została oparta zaskarżona decyzja, bez wątpienia ma charakter represyjny, bowiem nakazuje w razie zaistnienia przesłanek ustawowych wymierzenie w trybie administracyjnym kary pieniężnej w znacznej wysokości. Powyższe powoduje, że stronie, wobec której sankcja ta jest stosowana, należy zapewnić prawo do obrony i możliwość udowodnienia wskazywanych przez nią okoliczności, mających z punktu widzenia nałożenia kary zasadnicze znaczenie. Strona postępowania ma bezwzględne prawo do otrzymania informacji w jaki sposób została obliczona kara pieniężna, którą jest zobowiązana uiścić. Wyjaśnienia zawarte w uzasadnieniach decyzji wydawanych w przedmiocie kary pieniężnej za wycięcie drzew bez zezwolenia powinny zatem być jasne, precyzyjne i czytelne dla przeciętnego obywatela. Z tego obowiązku orzekające w sprawie organy w ocenie Sądu wywiązały się w sposób właściwy.

Stwierdzić należy, że Burmistrz Miasta i Gminy M. prawidłowo ustalił w oparciu o przepis art. 89 ust. 1 u.o.p. wysokość administracyjnych kary pieniężnej wymierzonej za usunięcie 2 sztuk drzew gatunku sosna zwyczajna bez zezwolenia. Z uwagi na okoliczność, że nie zachowały się kłody usuniętych drzew organ ten, także zgodnie z przepisem art. 89 ust. 3 analizowanej ustawy, obliczył obwody usuniętych drzew w oparciu o ustalone najmniejsze promienie ich pni pomniejszone o 10%. Zauważyć należy, że obliczając wysokość przedmiotowej kary organ przyjął stawki należnych opłat z tytułu usunięcia sosen zwyczajnych liczone za każdy cm obwodu pnia, które obowiązywały w 2012 r. a więc w dacie kiedy doszło do usunięcia przedmiotowych drzew, a nie w dacie orzekania. Zgodnie z art. 85 ust. 7 u.o.p. stawki opłat za usunięcie drzew określone dla poszczególnych rodzajów drzew oraz stawki opłat za usunięcie jednego m2 powierzchni pokrytej krzewami podlegają z dniem 1 stycznia każdego roku waloryzacji o prognozowany średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, przyjęty w ustawie budżetowej. Waloryzacji takiej dokonuje Minister Środowiska ogłaszając w Monitorze Polskim w drodze obwieszczenia wydawanego do dnia 31 października każdego roku wysokość stawek opłaty za usunięcie poszczególnych rodzajów i gatunków drzew. Zastosowanie przez orzekające w sprawie organy stawek opłat obowiązujących w dacie usunięcia drzew pozostaje tym samym w zgodzie z poglądem Naczelnego Sądu Administracyjnego zawartym w uchwale z dnia 10 kwietnia 2006r., (OPS 1/06 [w:] ONSAiWSA z 2006 r., nr 3, poz. 71). Zgodnie z tym poglądem kara administracyjna za czyn zakazany mający charakter zdarzenia jednorazowego, czasowo zamkniętego, powinna być w świetle standardów konstytucyjnych wymierzona na podstawie przepisów obowiązujących w dacie zdarzenia, czyli dacie naruszenia zakazu. Przyjęcie zaś innego rozwiązania naruszałoby zasadę działania prawa wstecz, wynikającą z ustanowionej w art. 2 Konstytucji R.P. zasady demokratycznego państwa prawnego.

Mając zatem na względzie, że w niniejszej sprawie nie doszło do naruszenia prawa Sąd skarga podlegała oddaleniu na mocy art. 151 p.p.s.a.