II SA/Rz 1001/13

Uzasadnienie

Modernizację ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], gmina [...], przeprowadzono w 2009r. Informacja Starosty [...] z dnia 22 lutego 2010r. o tym, że projekt operatu opisowo - kartograficznego modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] stał się operatem ewidencji gruntów i budynków, została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z dnia 2 marca 2010r. Nr 15, poz. 384.

Wnioskiem z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu: 21.03.2011 r.) Pan S. G. wystąpił do Starostwa [...] o przywrócenie powierzchni swojej działki nr 485/7 położonej w obrębie [...], gmina [...], zgodnie ze stanem wykazanym w dotychczasowej ewidencji gruntów.

Po rozpatrzeniu wniosku i przeprowadzeniu postępowania dowodowo - wyjaśniającego Starosta [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2011r. nr [...], odmówił wprowadzenia zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], dotyczącej powierzchni działki nr 485/7, podając w uzasadnieniu motywy swojego rozstrzygnięcia.

Od decyzji Starosty [...] z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] odwołał się S. G., wnosząc o przywrócenie powierzchni działki nr 485/7. Po rozpatrzeniu odwołania Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją ostateczną z dnia [...] lutego 2012r. nr [...], uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji, z przyczyn proceduralnych.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy i przeprowadzeniu postępowania dowodowo - wyjaśniającego Starosta [...] decyzją z dnia [...] maja 2012r. nr [...], orzekł w sprawie zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków w obrębie [...], gmina [...], w przedmiocie zmiany granicy pomiędzy działką nr 485/6 T. D. i działką nr 485/7 S. G. oraz zmiany powierzchni tych działek, na podstawie mapy uzupełniającej wraz z wykazem zmian gruntowych przyjętej do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej [...] w dniu 24 kwietnia 2012r. pod numerem [...]. Decyzję uzasadnił tym, że w dniu 16 kwietnia 2012r. przeprowadzono oględziny terenowe z udziałem właścicieli gruntów, podczas których ustalono i pomierzono granicę pomiędzy działką nr 485/7 i działką nr 485/6, na którą właściciele wyrazili zgodę.

Od decyzji Starosty [...] z dnia [...] maja 2012r. nr [...], odwołał się S. G. zarzucając Staroście rażące naruszenie przepisów:

- art. 7, art. 8, art. 9, art. 10 i art. 11 Kodeksu postępowania administracyjnego,

- art. 24a ust. 9 i ust. 10 Prawa geodezyjnego i kartograficznego

- § 36 pkt 5, § 46 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Wniósł o przeprowadzenie dowodów z akt sądowych sygn. akt [...] Sądu Rejonowego [...] na okoliczność, że jego działka nr 485/7 ma powierzchnię 88 arów.

Po rozpatrzeniu odwołania S. G. od decyzji Starosty [...] z dnia [...] maja 2012r. nr [...], Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją ostateczną z dnia [...] września 2012r. nr [...], uchylił zaskarżona decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Swoją decyzję uzasadnił tym, że rozstrzygnięcie sprawy przez organ I instancji wymaga odniesienia się do dokumentów przedłożonych przez stronę.

Po kolejnym rozpatrzeniu sprawy Starosta [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...], odmówił wprowadzenia zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], gmina [...], dotyczących powierzchni działki nr 485/7. Swoją decyzję uzasadnił tym, że ustalone i pomierzone granice działki nr 485/7 nie są kwestionowane przez właściciela, a jej powierzchnia została obliczona na podstawie współrzędnych punktów granicznych.

Od decyzji Starosty [...] z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...], odwołał się S. G. wnosząc o jej uchylenie i wprowadzenie zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] poprzez przywrócenie powierzchni działki nr 485/7 - 88 arów, lub uchylenie decyzji do ponownego rozpoznania. Zarzucił rażące naruszenie prawa przez Starostę: art. 23 i art. 24a Prawa geodezyjnego i kartograficznego, art. 7, art. 8 i art. 9 Kodeksu postępowania administracyjnego, § 36 i § 46 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Podał, że powierzchnia jego działki już w 1931 roku wynosiła 88 arów, kiedy tą działkę kupił jego ojciec J. G. Powierzchnia ta była przedmiotem postępowania sądowego sygn. akt [...]. Starosta miał obowiązek tą powierzchnię zarejestrować na podstawie dowodów:

- postanowienia Sądu Rejonowego [...] z dnia 12 września 2005r. sygn. akt [...],

- ugody zawartej przed Sądem Rejonowym [...] z dnia 22 września 2005r. sygn. akt [...],

- opinii biegłego sądowego w sprawie wyceny drzewostanu na działce nr 485/7 położonej w B.,

- zawiadomienia Sądu Rejonowego [...] V Wydział Ksiąg Wieczystych z dnia 18 października 2005r. dz. kw.[...],

- wypisu z rejestru gruntów wydanego przez Starostwo [...] z dnia 19 września 2009r. nr [...],

- decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] lutego 2007r. w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości.

Dodatkowo wniósł do sprawy kopie nowych dowodów:

1. zaświadczenie Państwowego Biura Notarialnego z dnia 26 listopada 1990r. na okoliczność, że już w 1990r. działka nr 485/7 miała powierzchnię 88 arów,

2. pismo Ministerstwa Spraw Wewnętrznych z dnia 10 grudnia 1993r. na okoliczność, że także w 1993 r. działka nr 485/7 miała powierzchnię 88 arów,

3. pismo Urzędu Rejonowego [...] z dnia 25 marca 1998r. na okoliczność, że już w 1998r. Urząd Rejonowy [...] wprowadził odwołującego się w błąd i pisał nieprawdę, że matka A. G. nie posiada na terenie Gminy [...] nieruchomości.

Decyzją z dnia [...] marca 2013 r. znak [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu podał, że przedmiotem niniejszego postępowania jest żądanie S. G. z dnia 15 marca 2011 r. (data wpływu: 21.03.2011 r.) przywrócenia powierzchni jego działki nr 485/7 położonej w obrębie [...], gmina [...], objętej KW [...]. W uzasadnieniu wniosku zainteresowany podał, że Starostwo Powiatowe [...] zmieniło powierzchnię jego działki z 88 arów do 65 arów i 70 m w sposób sprzeczny z ustawą z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne. Ponadto zarzuca, że organ I instancji nie wydał "decyzji administracyjnej zmieniającej powierzchnię" jego działki o 22 ary i 30 m .

Z akt sprawy organu I instancji wynika, że w trakcie przeprowadzonej w 2009r. modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], ze względu na brak w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym dokumentacji wymienionej w § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, zalecono dla części działek tego obrębu dokonanie zgodnie z§37-§39 w/w rozporządzenia, ustalenie i pomiar granic działek, w tym działki nr 485/7 stanowiącej własność S. G.

W wyniku zebranych danych opracowano projekt operatu opisowo - kartograficznego modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], który zgodnie z art. 24a ust. 4 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, został wyłożony do wglądu zainteresowanych osób. Ze sporządzonym projektem zapoznał się S. G. i złożył zastrzeżenia dotyczące powierzchni działki nr 485/7. W związku ze złożonymi zastrzeżeniami w dniu 1 grudnia 2009r. S. G. okazano na gruncie ustalone, pomierzone i przyjęte do operatu modernizacji granice działki nr 485/7, których zainteresowany nie zakwestionował. Informacja Starosty [...] z dnia 22 lutego 2010r. o tym, że projekt operatu opisowo - kartograficznego modernizacji ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] stał się operatem ewidencji gruntów i budynków, została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] z dnia 2 marca 2010r. Nr 15, poz. 384.

W myśl art. 24a ust. 12 Prawa geodezyjnego kartograficznego, zarzuty zgłoszone po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa informacji o przekształceniu projektu operatu opisowo - kartograficznego w operat ewidencji gruntów i budynków, a ma to miejsce w przedmiotowej sprawie, traktuje się jako wnioski o zmianę danych objętych ewidencją gruntów i budynków.

Rozpatrując wniosek S. G. z dnia 15 marca 2011 r., Starosta [...] pismem z dnia 5 marca 2012r. nr [...], zawiadomił właścicieli działki nr 485/7 oraz działek sąsiednich o terminie zapoznania się z aktami sprawy oraz możliwości wypowiedzenia się odnośnie zebranych materiałów oraz zgłoszenia żądań.

Właściciele działek nr 485/22, 485/21, 485/8, 485/36, 485/20 i 485/43 położonych w B. zgłosili się i po zapoznaniu się z aktami sprawy wnieśli do notatki służbowej, że wyrażają zgodę na ustalony przebieg granic działek stanowiących ich własność z działką nr 485/7, zgodnie z mapą ewidencyjną po modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Natomiast właściciel działki nr 485/6 T. D. oświadczył do protokołu, że jego działka powinna mieć powierzchnię 0,58 ha i wniósł o ponowne ustalenie granicy swojej działki nr 485/6 z działką nr 485/7. Z kolei S. G. wniósł do protokołu, że nie zgadza się na nowo obliczoną powierzchnię działki nr 485/7, powierzchnia tej działki powinna być wykazana jak dawniej - 0,88 ha.

Pismem Starosty [...] z dnia 28 marca 2012r. nr [...] strony zostały zawiadomione o terminie ustalenia przebiegu i pomiaru granic działki nr 485/7 z działkami sąsiednimi. W dniu 16 kwietnia 2012r. Starosta przeprowadził oględziny terenowe z udziałem właściciela działki nr 485/7 oraz właścicieli działek sąsiednich, podczas których ustalono i pomierzono granicę pomiędzy działką nr 485/7 i działką nr 485/6, na którą właściciele wyrazili zgodę. Pomiaru dokonał wykonawca modernizacji ewidencji gruntów i budynków - Przedsiębiorstwo Usług Geodezyjno - projektowych "[...]", który w oparciu o w/w ustalenia i pomiar sporządził mapę uzupełniającą wraz z wykazem zmian gruntowych, zmiany konfiguracji i powierzchni działek nr nr 485/7 i 485/6 położonych na terenie wsi B. Mapa uzupełniająca została przyjęta do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w dniu 24 kwietnia 2012r. pod numerem [...].

Po zapoznaniu się z aktami sprawy T. D. właściciel działki nr 485/6 wniósł do protokołu, że wyraża zgodę na ustaloną w dniu 16 kwietnia 2012r. granicę oraz na zmianę powierzchni swojej działki. S. G. właściciel działki nr 485/7 wniósł do protokołu, że granica działki nr 485/7 z działkami sąsiednimi na gruncie została ustalona prawidłowo, natomiast nie wyraża zgody na nowo obliczoną powierzchnię 0,7027 ha i żąda wykazania powierzchni ujawnionej w księdze wieczystej - 0,88 ha.

Rozpatrując ponownie wniosek S. G. z dnia 11 marca 2011 r. Starosta [...] zgodnie ze stanowiskiem organu odwoławczego przyjął, że sporządzona dokumentacja geodezyjna [...] stanowiąca podstawę do wydania uchylonej decyzji Starosty [...] z dnia [...] maja 2012r. nr [...], została wykonana niezgodnie z przepisami § 71 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz.U.Nr 263, poz. 1572).

Starosta [...] zlecił firmie geodezyjnej "[...]" - usługi geodezyjne H. W. w K., dokonanie ponownego ustalenia i pomiaru granicy pomiędzy działką nr 485/6 i 485/7 oraz sporządzenie mapy uzupełniającej z wykazem zmian gruntowych. Wykonawca operat pomiarowy przekazał do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w dniu 7 listopada 2012r. pod numerem [...]. Z analizy tego operatu wynika, że nie dokonano protokolarnego ustalenia granicy pomiędzy działkami nr 485/6 i 485/7, na zgodne oświadczenie woli właścicieli ponieważ właściciele obydwu działek odmówili podpisania protokołu ustalenia przebiegu granicy pomiędzy nimi.

Pismem z dnia 5 grudnia 2012r. nr [...] Starosta [...] poinformował strony o możliwości zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenia się co do zebranych dowodów i materiałów. W dniu 13 grudnia 2012r. w Starostwie [...] zgłosili się S. G. i T. D. S. G. po zapoznaniu się z aktami sprawy oświadczył do protokołu, że nie zgadza się z wykazaną powierzchnią działki nr 485/7 i żąda aby jej powierzchnia wynosiła 0,88 ha. Natomiast T. D. po zapoznaniu się z aktami sprawy odmówił podpisania protokołu.

Po kolejnym rozpatrzeniu wniosku S. G. z dnia 11 marca 2011 r. i przeprowadzeniu postępowania do dowodowo - wyjaśniającego Starosta [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2012r. nr [...], odmówił wprowadzenia zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], gmina [...], dotyczącej powierzchni działki nr 485/7. W uzasadnieniu Starosta podał, że dokonał analizy przedłożonych przez stronę kopii dokumentów stwierdzając, iż nie mają mocy dowodowej w przedmiotowej sprawie, dotyczącej powierzchni działki nr 485/7, ponieważ zostały one wydane na podstawie operatu ewidencji gruntów. Z analizy operatu założenia ewidencji gruntów w 1968r. oraz kontrolnego obliczenia powierzchni działki nr 485/7 metodą graficzną na mapie ewidencyjnej jednoznacznie wynika, że powierzchnia działki była obliczona błędnie (strona 7 akt sprawy).

Starosta swoją decyzję uzasadnił tym, że ustalone i pomierzone granice podczas prac modernizacyjnych nie są kwestionowane przez właściciela działki nr 485/7 S. G. a jej powierzchnia została obliczona na podstawie współrzędnych punktów granicznych określonych w wyniku pomiarów. Ustalone granice są zgodne z dotychczasową mapą ewidencyjną w skali 1 : 2880, której wyrys znajduje się w księdze wieczystej (KW [...]). Różnica powierzchni wynikła z błędnego jej obliczenia podczas zakładania ewidencji gruntów w 1968r. Podkreślił, że brak jest podstaw do przywrócenia powierzchni działki nr 485/7 sprzed dokonanej modernizacji ewidencji gruntów i budynków.

Na podstawie art. 20 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010r. Nr 193, poz. 1287 z póz. zm.), ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz klas gleboznawczych, budynków i lokali. W ewidencji gruntów wykazuje się również właściciela lub inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty, budynki lub ich części. W postępowaniu z zakresu ewidencji gruntów nie mogą być rozstrzygane jakiekolwiek kwestie związane z własnością (władaniem) gruntów.

W myśl § 55 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 kwietnia 200lr. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454), modernizacja ewidencji gruntów to zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu: uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zbioru danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia, modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu i poprawy funkcjonowania informatycznego systemu obsługującego bazę danych ewidencyjnych.

Zgodnie z § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, granice działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji gruntów na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej: w postępowaniu rozgraniczeniowym, w postępowaniu podziałowym nieruchomości, w postępowaniu scaleniowym gruntów, w postępowaniu scaleniowym i podziału nieruchomości, na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego, zakończonego prawomocnym orzeczeniem sądu lub ostateczną decyzją administracyjną oraz przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów.

Zmian w istniejących w niej zapisach dokonywać można tylko w oparciu o dokumenty urzędowe ilustrujące aktualny stan prawny nieruchomości.

Powierzchnia działki jest pochodną jej granic i stanowi dane ewidencyjne tej działki. Powierzchnia działki (nieruchomości) wykazana w operacie ewidencji gruntów, a także w księdze wieczystej, jest opisem fizycznych cech tej nieruchomości. Cechy te same przez się nie tworzą stanu prawnego tej rzeczy. Zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 200lr. Nr 124, poz. 1361 z późn. zm.), oznaczenie nieruchomości, w tym określenie jej powierzchni, należy do organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków i z tego względu nie jest ona objęta rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych. Zatem fakt wykazania w Księdze Wieczystej wartości powierzchni działki nie oznacza, że wartość ta została objęta rękojmią wiary publicznej, gwarantując właścicielowi grunt o takiej powierzchni. Przedmiotem obrotu cywilno - prawnego jest nieruchomość w określonych granicach.

W przedmiotowej sprawie w zmodernizowanym operacie ewidencji gruntów i budynków powierzchnia działki nr 485/7 położonej w obrębie [...], w przyjętych granicach wykazanych na mapie ewidencyjnej na podstawie w § 37 i § 38 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, została obliczona ze współrzędnych. Natomiast różnica powierzchni działki nr 485/7 w stanie sprzed i po modernizacji wynika z błędnego jej obliczenia i wykazania w założonym w 1968r. operacie ewidencyjnym.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że na opracowanej podczas modernizacji mapie ewidencyjnej przebieg granic działki nr 485/7 został wykazany zgodnie z wcześniejszą mapą ewidencyjną i tak wykazany przebieg tej granicy nie uległ żadnej zmianie od założenia ewidencji gruntów. W tej sytuacji Starosta prawidłowo uznał, że brak jest możliwości dokonania zmiany powierzchni działki nr 485/7 z 0,6570 ha na 0,88 ha.

W myśl art. art. 20, 22 i 23 Prawa geodezyjnego i kartograficznego, ewidencja gruntów i budynków jest tylko prowadzonym i wywierającym skutki prawne zbiorem informacji o gruntach. Jest odzwierciedleniem aktualnego stanu prawnego dotyczącego danej nieruchomości i zawiera jedynie dane wynikające z tytułu własności. Dokonywanie zmian w operacie ewidencyjnym jest możliwe jedynie poprzez udokumentowanie przez osobę zainteresowaną rozbieżności pomiędzy danymi wynikającymi z ewidencji a danymi wynikającymi z przedłożonych dokumentów. W rozumieniu art. 22 ust. 3 Prawa geodezyjnego i kartograficznego chodzi o takie dokumenty, które zostały sporządzone już po wprowadzeniu do ewidencji gruntów kwestionowanych przez stronę danych.

Pan S. G. w odwołaniu zarzucił, że Starosta [...] w operacie ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] nie wykazał żądanej powierzchni działki nr 485/7 na podstawie przedłożonych przez niego kopii dokumentów. Odnosząc się do tego zarzutu należy stwierdzić, że przedmiotowe kopie dokumentów nie mogą być podstawą do zmiany powierzchni tej działki. Podstawą oznaczenia powierzchni nieruchomości w tych dokumentach były dane z ewidencji gruntów i budynków, a nie dane z działu I księgi wieczystej nr [...] tj. powierzchnia 0,88 ha, która jak się okazało w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowo - wyjaśniającego jest błędna.

Skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] marca 2013 r. znak [...] złożył S. G. zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów procesu na jego rzecz.

W uzasadnieniu podał, że decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. roku Starosta [...] odmówił dokonania zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków w obrębie [...] Gmina [...] dotyczącej zmiany powierzchni mojej działki nr 485/7 położonej w B. w Gminie [...] objętej KW nr [...]. Starosta w pierwszej decyzji z dnia [...] grudnia 2011 r. wskutek "pomiarów powierzchni" zmniejszył jego działkę o 22 ary i 70 m kw, czyli zmniejszył powierzchnię jego działki o 25,34 %. Nigdy wskutek modernizacji ewidencji gruntów powierzchnia działki nie może się zmniejszyć o ponad 1/4. Taki pomiar jest na pewno błędny i sugeruje działania zmierzające do bezprawnego przysporzenia komuś z sąsiadów części jegoj działki. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] grudnia 2012 roku.

W poprzedniej decyzji z dnia [...] maja 2012 roku Starosta [...] już zmienił na jego korzyść powierzchnię działki, ale tylko o 457 m kw, czyli o 4 i pół ara. Przybyło mu 457 kw. Odwołał się i wbrew zasadzie, że odwołanie nie może szkodzić odwołującemu się ponownie odebrano mu te przyznane 457 metrów.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymując w mocy decyzję Starosty i akceptując zmniejszenie powierzchni przedmiotowej działki nr 485/7 o ponad 1/4 organ administracyjny zmienił wyrok Sądu Rejonowego [...], co do istoty sprawy, co jest niedopuszczalne. Zaskarżoną decyzją organ odebrał mu już przyznaną powierzchnię 457 m kw, co nie jest zgodne z prawern, ponieważ odwołanie nie może szkodzić osobie odwołującej się /art. 139 KPA/.

W ugodzie zawartej przed Sądem sygn. [...], wymieniono i numer działki i jej powierzchnię 88 arów i te wartości Starosta miał obowiązek zapisać w ewidencji gruntów. Przedmiotowa działka w 1931 roku, w dniu jej zakupu miała 88 arów. Pomniejszenie powierzchni działki o ponad 25 % jest niedopuszczalne.

pozwany Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego naruszył art. 3, art. 5 i art. 25 ustawy z dnia 6 lipca 1982 oku o księgach wieczystych i hipotece. W księdze wieczystej, oprócz oznaczenia nieruchomości i wskazania właściciela podaje się powierzchnię nieruchomości, która obowiązuje i jest chroniona rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych /art. 5 ustawy/.

Także art. 3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece potwierdza domniemanie, że prawo własności ujawnione w księdze wieczystej jest wpisane zgodnie ze stanem prawnym. Tak więc wpisana w Księdze wieczystej nr [...] powierzchnia jest wiążąca - 88 arów, zwłaszcza, że ten wpis istnieje od 1931 roku. W odwołaniu od decyzji Starosty wskazano 9 dokumentów, z których bezpośrednio lub pośrednio wynika powierzchnia mojej działki 485/7 - 88 arów. Pozwany organ oświadczył, że te dokumenty nie mają znaczenia, że popełniono błąd w pomiarach działki. Pozwany organ naruszył przepisy zarówno ustawy o księgach wieczystych i hipotece, jak i przepisy procesowe z Kodeksu postępowania administracyjnego. Pozwany organ naruszył art. 64 Konstytucji RP.

Skarżący nie godził się na zmianę powierzchni, co do granic bo nie jest geodetą, więc nie potrafi wskazać jak te granice powinny przebiegać. Wnosił o pomiar sąsiednich działek, aby ustalić na czyją korzyść odjęto mu z powierzchni 88 arów prawie 23 ary gruntu. Starosta nie rozważył jego wniosku, a organ II Instancji nie zauważył naruszenia przepisu art. 7 i art. 8, art. 9 i art. 77 KPA.

Podniósł, że w trakcie postępowania administracyjnego powołał się na swoje pismo i wniosek z dnia 5 października 2012 roku do Starostwa oraz geodety Pana J. W. Chodziło mu także o pomiar pomiędzy jego działką, a działką stanowiącą własność S. F. zam. [...] nr 485/8, aby ustalić na czyją korzyść odebrano mu 22 ary 70 m kw gruntu. Załączył kopię z mapy z 1984 roku oraz pismo Urzędu Rejonowego [...] z dnia 25 marca 1998 roku znak [...]. Na mapie wyraźnie widać, że jego działka nr 485/7 jest największa, bo ma 88 arów, a działka Pana D. /nr 485/6/ jest od jego mniejsza, a działka Pani F. /nr 485/8/ jest mniejsza od działki Pana D. Tego wniosku Starosta oraz pozwany nie wzięli w ogóle nie wziął pod uwagę, co narusza art. 7, art. 8, art. 9 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Wnosił także pismami z dnia 23 marca 2012 roku oraz z dnia 15 maja 2012 roku bezskutecznie o doręczenie mu kopii z akt administracyjnych.

Mając na uwadze w/w okoliczności wniósł o uchylenie krzywdzącej go decyzji.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie z przyczyn wskazanych w uzasadnieniu decyzji.

Pismem z dnia 15 listopada 2013 r. (data wpływu do Sądu) skarżący podtrzymał żądanie skargi i wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji z dnia [...] marca 2013 r., nr [...] i zasądzenie od pozwanego na rzecz skarżącego kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podał, że decyzją z dnia [...] grudnia 2012 roku Starosta [...] odmówił dokonania zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków w obrębie [...] Gmina [...] dotyczącej zmiany powierzchni działki stanowiącej własność Skarżącego - działki nr 485/7 położonej w B. w Gminie [...] objętej KW nr [...]. Starosta w pierwszej decyzji z dnia [...] grudnia 2011 wskutek "pomiarów powierzchni" zmniejszył przedmiotową działkę o 22 ary i 70 m kw, czyli zmniejszył powierzchnię działki o 25,34 %. Nigdy wskutek modernizacji ewidencji gruntów powierzchnia działki nie może się zmniejszyć o ponad ¼. Taki pomiar jest na pewno błędny i sugeruje działania zmierzające do bezprawnego przysporzenia komuś z sąsiadów części nieruchomości. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty z dnia [...] grudnia 2012 roku.

W poprzedniej decyzji z dnia [...] maja 2012 roku Starosta zmienił na korzyść powierzchnię działki Skarżącego, ale tylko o 457 m kw, czyli o 4 i pół ara. W zaskarżonej decyzji z dnia [...] marca 2013 roku Pozwany Organ wbrew zasadzie wynikającej z art. 139 KPA orzekł na niekorzyść strony wnoszącej odwołanie.

I. Naruszenie przez Organ przepisów postępowania administracyjnego.

Pozwany organ naruszył art. 7, art. 8, art. 9 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego. W trakcie postępowania administracyjnego Skarżący powołał się na swoje pismo i wniosek z dnia 5 października 2012 roku skierowany do Starostwa oraz geodety Pana J. W. Pismo zawierało wniosek dowodowy pomiaru -geodezyjnego pomiędzy działką Skarżącego a działką stanowiącą własność Pani S. F. zam. [...] nr 485/8 w celu ustalenia na czyją korzyść odebrano Skarżącemu 22 ary 70 m kw gruntu. Skarżący załączył kopię z mapy z 1984 roku oraz pismo Urzędu 'Rejonowego [...] z dnia 25 marca 1998 roku znak [...]. Na mapie vyraźnie widać, że działka Skarżącego nr 485/7 jest największa, bo ma 88 arów, a działka ana D. / nr 485/6 / jest od działki Skarżącego mniejsza, natomiast działka Pani F. / nr 85/8 / jest mniejsza od działki Pana D.

Tego wniosku dowodowego Starosta nie przeprowadził czym rażąco naruszył art. 7, art. 8, art. 9 i art. 77 Kodeksu postępowania administracyjnego, a Pozwany Organ nie ustosunkował się do tego zarzutu, co mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

Skarżący wnosił także za pismami z dnia 23 marca 2012 roku oraz z dnia 15 maja 2012 roku o doręczenie mu kopii z akt administracyjnych. Starosta nie doręczył Skarżącemu tych dokumentów, a Pozwany Organ nie zauważył tego uchybienia Starosty naruszenia przepisu i art. 7, art. 8 i 73 KPA.

Pozwany Organ nie przeprowadził także szeregu dowodów wnioskowanych w odwołaniu /9 dowodów/, czym naruszył rażąco przepisy procedury administracyjnej.

Organ administracyjny służby geodezyjnej /Urząd Rejonowy [...] już od lat 90 tych starał się wprowadzić rodzinę skarżącego w błąd informując pismem z dnia 25 marca 1998 roku, że matka skarżącego A. G. nie posiadała na terenie Gminy [...] nieruchomości. Świadczy to o złej woli organów służby geodezyjnej.

Pozwany Organ ustalił w uzasadnieniu decyzji, że skarżący wyraził zgodę na przebieg granicy, ale że równocześnie stanowczo stwierdził, że domaga się przywrócenia powierzchni działki 88 arów. Oświadczam, że zgoda na przebieg granicy nie jest w i postępowaniu niniejszym istotna, ponieważ nie jest to postępowanie rozgraniczeniowe. Skarżący ma ponad lat i mógł się nieprecyzyjnie wyrazić, zwłaszcza że był przymuszany przez służby geodezyjne do podpisywania protokołów bez zastrzeżeń, a podpisanie protokołu mogło być dla skarżącego niekorzystne. Podkreślam, że pomimo kilku wniosków Skarżącemu nie do ręczono kopii protokołów z akt, co rażąco narusza art. 73 KPA.

II. Naruszenie przez Organ przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Przede wszystkim wymaga podkreślenia, że wpis do księgi wieczystej ma charakter prawotwórczy. Dotyczy to numeru działki, jej powierzchni oraz prawa własności.

W ugodzie zawartej przed Sądem sygn. [...], wymieniono i numer działki i jej powierzchnię 88 arów i te wartości Starosta miał obowiązek zapisać w ewidencji gruntów. Przedmiotowa działka w 1931 roku, w dniu jej zakupu miała 88 arów. Obowiązek Starosty zapisania danych z ugody sądowej i innych dokumentów wynika z art. 25 i art. 26 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku o księgach wieczystych i hipotece / Dz. U. Nr 124 z 2001 roku, poz. 1361 i zm. /, a także z art. 23 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne / Dz. U. Nr 193 z 2010 roku, poz. 1287 i zm. /.

Pozwany Organ Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego naruszył art. 3, art. 5 i art. 25 ustawy z dnia 6 lipca 1982 roku , o księgach wieczystych i hipotece. W księdze wieczystej, oprócz oznaczenia nieruchomości i wskazania właściciela podaje się powierzchnię nieruchomości, która obowiązuje i jest chroniona rękojmią wiary publicznej ksiąg wieczystych /art. 5 ustawy/.

Art. 3 ustawy o księgach wieczystych i hipotece potwierdza domniemanie, że prawo: własności ujawnione w księdze wieczystej jest wpisane zgodnie ze stanem prawnym. Tak więc wpisana w Księdze wieczystej nr [...] powierzchnia jest wiążąca - 88 arów, zwłaszcza, że ten wpis istnieje od 1931 roku i nikt na przestrzeni ponad 70 lat tego stanu nie kwestionował.

W odwołaniu od decyzji Starosty wskazano 9 dokumentów, z których bezpośrednio lub I pośrednio wynika powierzchnia działki nr 485/7 - 88 arów. Pozwany Organ oświadczył, że te I dokumenty nie mają znaczenia, że popełniono błąd w pomiarach działki. Pozwany Organ i naruszył przepisy zarówno ustawy o księgach wieczystych i hipotece, jak i przepisy procesowe z Kodeksu postępowania administracyjnego. Pozwany Organ naruszył art. 64 | Konstytucji RP.

III. A. Naruszenie przez Organ przepisy ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Jak już wspomniano pozwany organ naruszył art. 23 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne /Dz. U. Nr 193 z 2010 roku, poz. 1287 i zm./ nie nanosząc w zbiorze ewidencji nieruchomości danych z ugody zawartej przed Sądem wydanej w sprawie o zniesienie współwłasności do sygn. [...] . Ugoda zawarta przed Sądem ma moc wyroku Sądu.

Stwierdzenie organu, że pomiary ewidencyjne w roku 1968 były błędnie obliczone nie wytrzymuje krytyki skali tego "błędu". Nie może się zdarzyć by wskutek modernizacji ewidencji gruntów zmniejszono konkretną działkę ponad 25 procent! Działanie organów służby geodezyjnej [...] narusza przepisy Prawa geodezyjnego i kartograficznego.

Dowody:

1. Kontrakt kupna J. 10 lipca 1931 roku l.hip. [...],

2. Wyrys z mapy ewid. z dnia 2 lipca 1984 roku działek 485/6, 485/7 i 485/8 podpisany przez Kierownika Rejonowego Oddziału [...],

3. Zaświadczenie l.ks.zam. [...] z dnia 26 listopada 1990 roku wydane przez j Państwowe Biuro Notarialne w J.

Na mapie ewidencyjnej z dnia 2 lipca 1984 wyraźnie widać, że działka skarżącego nr 485/7 jest największa, bo ma 88 arów, a działka Pana D. /nr 485/6/ jest od działki skarżącego mniejsza, natomiast działka Pani F. /nr 485/8/ jest mniejsza od działki Pana D.

Dlatego też skarżący wnosił pismem z dnia 5 października 2012 roku do Starostwa oraz geodety Pana J. W. o pomiar pomiędzy jego działką, a działką stanowiącą i własność Pani S. F. zam. [...] nr 485/8. Do wniosku była załączona kopia z mapy z 1984 roku oraz pismo Urzędu Rejonowego [...] z dnia 25 marca 1998 roku znak [...]. Tego oczywistego faktu oraz wniosku dowodowego Starosta oraz Pozwany Organ w ogóle nie wziął pod uwagę, co narusza art. 7 i art. 77 Kodeksu | postępowania administracyjnego. A rozpoznanie tego wniosku miałoby na pewno wpływ na wynik sprawy.

Skarżący wnosił o ustalenie na czyją korzyść domierzono brakujące 18 arów z jego działki nr 485/7. Jak wynika z poprzedniej decyzji Starostwa uczestnik postępowania Pan T. D. zeznał, że jego działka nr 485/6 winna mieć 0,58 ha, a Starosta stwierdził, że działka Pana D. ma 0,5916 ha, czyli ten uczestnik otrzymał większą powierzchnię niż wnioskował.

IV. B. Naruszenie przez Organ przepisy Prawa geodezyjnego i kartograficznego - rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków / Dz. U. Nr 38, poz. 454 /.

Pozwany Organ naruszył § 36 pkt 5 i § 46 ust. 2 pkt 1 rozp. Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków /Dz. U. nr 38, poz. 45 /. Modernizując ewidencję nieruchomości Starosta powinien brać pod uwagę stan prawny wynikający z wpisu do księgi wieczystej, ugodę zawartą przed Sądem i mapę ewidencyjną z 1984 roku. Służby geodezyjne sporządziły dokumentację geodezyjną na niekorzyść mojego Klienta, który nie mógł się skutecznie bronić ponieważ aktualnie mieszka w R. ok. 170 km od J.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej oddalenie, argumentując jak w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje;

Stosownie do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", sądy administracyjne powołane są do kontroli działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a.. Orzekanie – w myśl art. 135 p.p.s.a. - następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa.

Skarga jest uzasadniona.

Zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem prawa, w zakresie wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, mając na uwadze obowiązek organu administracji ustalenia prawdy obiektywnej.

Oczywistym jest, że powierzchnia nieruchomości zawsze jest funkcją jej granic. Kwestionowanie powierzchni – przy założeniu prawidłowości pomiaru działki – oznacza kwestionowanie prawidłowości wyznaczenia jej granic.

Skarżący w toku postępowania administracyjnego konsekwentnie kwestionował możliwość zmniejszenia się powierzchni jego działki nr 485/7 z 88a do 65 arów i 70 m2.

Organ II instancji w zaskarżonej decyzji podał, że powierzchnia ta od początku założenia operatu ewidencyjnego była błędnie obliczona. Ustalił ponadto, że w opracowanej podczas modernizacji mapie ewidencyjnej przebieg granic działki nr 485/7 został wykazany zgodnie z wcześniejszą mapą ewidencyjną i taki przebieg tej granicy nie uległ żadnej zmianie od założenia ewidencji gruntów. W związku z tym Starosta [...] prawidłowo uznał, że brak jest możliwości uwzględnienia wniosku i dokonania zmiany powierzchni działki nr 485/7 z 0,6570 na 0,80 ha.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w żaden sposób nie odniósł się do dokumentu źródłowego, tj. pierwotnego tytułu własności na tą działką ewidencyjną, nawet go nie określił. Dotyczy to także organu I instancji, który konstatował, że działka nr 485/7 była objęta ugodą z dnia 12 września 2005 r. zawarta przed Sądem Rejonowym [...], sygn. akt [...] w sprawie o zniesienie współwłasności oraz że w tej sprawie Sąd oparł się na mapach ewidencyjnych.

Nie wiadomo z akt sprawy kiedy powstała działka ewidencyjna nr 485/7 – w jakich granicach i o jakiej powierzchni, z jakich działek czy parcel powstała i na podstawie jakich dokumentów ujawniono jej właściciela w ewidencji gruntów.

Organy I i II instancji uchyliły się od wyjaśnienia tych okoliczności, a miały one istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia.

Istota prowadzenia ewidencji gruntów i budynków sprowadza się do ciągłej aktualizacji w operacie ewidencyjnym zbioru informacji podmiotowych i przedmiotowych, na podstawie dokumentów powstałych w zasadzie poza postępowaniem ewidencyjnym (decyzji administracyjnych, orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, aktów normatywnych), czy wytworzonych w toku postępowania ewidencyjnego w związku z obowiązkiem utrzymywania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu prowadzącego ewidencję dokumentami i materiałami źródłowymi (§ 44 pkt 2 rozporządzenia). W pojęciu "aktualizacji" ewidencji gruntów i budynków, mieści się zatem także, usuwanie (prostowanie) błędnych wpisów bazy danych ewidencyjnych.

W postępowaniu aktualizacyjnym należy zbadać, czy wpisu przedmiotowej działki do ewidencji dokonano zgodnie z dokumentem źródłowym czy wskazywana przez stronę rozbieżność nie była wynikiem błędu organu prowadzącego ewidencję, który byłby możliwy do usunięcia w tym postępowaniu, ewentualnie co było jej źródłem.

Dopuszczenie administracyjnej drogi rozstrzygania sporów o prawa rzeczowe (przebieg granic nieruchomości), miast procedur wskazanych w art. 29 i następnym ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, gdzie w przypadkach spornych sprawy rozstrzygane są przez sądy powszechne (art. 33 ust. 3 i art. 34 ust.2 i 3 wskazanej ustawy), nie może prowadzić do ograniczenia praw podmiotów, gdy chodzi o zapewnienie im rzeczywistych i skutecznych środków ochrony ich interesów. Należy mieć w szczególności na uwadze, iż zmiana danych zawartych w ewidencji, zwanej inaczej katastrem (patrz art. 2 pkt 8 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne), w następstwie modernizacji, skutkuje możliwością dokonania stosownych zmian w księgach wieczystych, co wynika z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U z 2001 r., Nr 124 poz. 1361 ze zm.). W świetle bowiem ugruntowanego orzecznictwa sądów pojęcie "oznaczenie nieruchomości" obejmuje także inne dane np., co do jej powierzchni (tak np. wyrok SN sygn. akt II CKU 111/97 opubl. LEX nr 33284), która jest wynikiem określenia konkretnych granic. Wskazane uwarunkowania przesądzają, iż co do zasady czynności modernizacyjne mogą prowadzić do zmiany danych dotyczących stanu własności, a więc np. powierzchni działek a zarzuty skargi a priori wskazujące na niedopuszczalność takiej sytuacji nie są trafne (podnoszona sprzeczność co do danych zawartych we wcześniejszych dokumentach).

Mając na uwadze powyższe uwarunkowania, organ administracji winien wobec tego uwzględnić, iż oznaczenie przebiegu granic w ramach modernizacji ewidencji ma istotne znaczenie z punktu widzenia kształtowania sytuacji prawnej właściciela. Wprawdzie wadliwie ustalenie przebiegu granicy w ramach modernizacji nie wyklucza w ocenie Sądu możliwości uruchomienia procedury rozgraniczenia nieruchomości, w myśl art. 29 i następne ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne a ostateczne rozstrzygnięcie w tym przedmiocie, o ile prowadzałoby do ustalenia odmiennego stanu niż w wyniku modernizacji, zostanie uwzględnione w ewidencji. Wadliwe jednak oznaczenie granic w ewidencji po modernizacji po odrzuceniu zarzutu, oznacza przeniesienie ciężaru dochodzenia przysługujących praw na właściciela nieruchomości (art. 24a ust. 8 i a contrario ust. 11 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne).

S. G. w toku postępowania administracyjnego zdaniem Sądu podważył ocenę organów administracji co do prawidłowości powierzchni (granic) jego działki na skutek modernizacji.

Skarżący do swojego odwołania przedłożył szereg dokumentów, które organ II instancji opisał, ale stwierdził, że nie mogą być one podstawą do ujawnienia zmiany powierzchni działki w ewidencji.

Organ II instancji w tym zakresie de facto nie odniósł się do zarzutów odwołania.

Uszło uwadze Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, że w aktach sprawy organu II instancji (karta 10) zalega wypis z rejestru gruntów dla działki nr 485/7 o pow. 88 arów położonej w B., gdzie w rubryce "bliższe określenie położenia" wpisano wyrok Sądu rejonowego [...], sygn. akt [...]. Z zalegającego na karcie 11 akt organu II instancji protokołu rozprawy w Sądzie Rejonowym [...], sygn. akt [...] wynika, że ujawniono i dołączono w poczet materiału dowodowego wyrysy z mapy ewidencji gruntów, kopię z mapy ewidencji gruntów wydane przez Urząd Rejonowy [...] z dnia 17 czerwca i dnia 13 czerwca 1996 r., zawiadomienie Sądu Rejonowego [...] z dnia 13 czerwca 2001 r., Dz.Kw. [...], zawiadomienia o zmianie z dnia 12 lipca 2001 r. i dnia 13 lipca 2001 r. Starostwa Powiatowego [...].

Okoliczności te nie były przedmiotem ustaleń organów administracji. Powyższe oznacza, że stan faktyczny w tej sprawie został ustalony nieprawidłowo.

Sądy administracyjne nie zajmują się ustalaniem stanu faktycznego sprawy, badając w zakresie swojej kognicji jedynie prawidłowość formalnego i merytorycznego działania administracji.

Dlatego odnoszenie się przez Sąd do zarzutów skargi, które miały na celu uczynienie merytorycznych ustaleń w tej sprawie jest niemożliwe.

Zarzut naruszenia art. 139 k.p.a., tj. orzeczenia na niekorzyść skarżącego przez Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia [...] września 2012 r., nr [...] uchylającą do ponownego rozpoznania na skutek jego odwołania decyzję Starosty [...] z dnia [...] maja 2012 r., nr [...] jest bezzasadny.

Z wykładni językowej tego przepisu wynika, że ogranicza on swój zakres do postępowania i decyzji organu odwoławczego, a nie ma zastosowania do decyzji organu I instancji wydanej w postępowaniu toczącym się w następstwie kasacyjnej decyzji organu odwoławczego wydanej na podstawie art. 138 § 2 k.p.a.

Nadto, niezależnie od powyższego, nie sposób uznać, aby sprawa została właściwie wyjaśniona, co musiałoby znaleźć odzwierciedlenie w uzasadnieniu. Nie rozważenie wskazanych okoliczności stanowi o naruszeniu przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy (w tym art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a.).

Należy także podnieść, że jedną z podstawowych zasad postępowania administracyjnego jest zasada czynnego udziału strony w postępowaniu wyrażona w art. 10 § 1 k.p.a. Zgodnie z tym przepisem organy zobowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Organ zatem z urzędu powinien ustalić strony danego postępowania, powiadomić o wszczęciu postępowania, a także doręczyć im wydane rozstrzygniecie. Naruszenie prawa strony do czynnego udziału w postępowaniu stanowi przesłankę wznowieniową określona w art. 145 § 1 pkt. 4 k.p.a.

W niniejszej sprawie jako strony postępowania administracyjnego występowały także inne osoby poza skarżącym i T. D. Są to S. F., K. i M. C., B. H., M. K. właściciele nieruchomości sąsiednich w stosunku do działki nr 485/7. Jednakże ani decyzji organu I ani II instancji w/w osobom nie doręczono.

Przytoczone wyżej okoliczności sprawy decydują o zastosowaniu przez Sąd w rozpoznawanej sprawie przepisu art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z przepisu tego wynika, że Sąd uchyla zaskarżone rozstrzygniecie, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, a takim niewątpliwie naruszeniem, opisanym w art. 145 § 1 pkt.4 k.p.a. jest brak udziału strony w postępowaniu administracyjnym. Stosując w realiach rozpoznawanej sprawy przepis art. 145 § 1 pkt 1 lit. b ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi podnieść należy, że nie ma znaczenia dla takiego rozstrzygnięcia treść art. 147 k.p.a. warunkująca wznowienie postępowania od stosownego wniosku. Taka konstatacja wypływa wprost z treści art. 145 § 1 pkt 1 lit b P.p.s.a. i jest to powszechnie akceptowane stanowisko w orzecznictwie i doktrynie prawa administracyjnego. Powołując się na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2009 r., sygn. akt II ISK 151/09, z dnia 2 lutego 2006 r., sygn. akt II OSK 496/05, wyrok SN z dnia 4 grudnia 2002 r., sygn. akt III RN 200/01, a także A. kabat B. Dauter B Gruszczyński M. Niezgódka-Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz Wyd. Zakamycze 2005, s. 335-336 przywołać należy, że dla zastosowania art. 145 § 1 pkt 1 lit. b P.p.s.a nie ma znaczenia czy strona, która nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym złożyła wniosek o jego wznowienie.

Zaistniały więc przesłanki z art. 145 § 1 pkt 1 lit. b P.p.s.a.

Reasumując, Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. b i c P.p.s.a. oraz art. 135 P.p.s.a. uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzająca ją decyzję organu I instancji.

Koniecznym będzie uzupełnienie postępowania dowodowego i poczynienie ustaleń wg wskazań zawartych w niniejszym uzasadnieniu.

Organy także zapewnią stronom postepowania prawo udziału w nim, o czym była wcześniej mowa.

Sąd, z uwagi na odmowny charakter decyzji organów I i II instancji nie orzekł na podstawie art. 152 P.p.s.a.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 201 P.p.s.a.