IV SA/Wa 892/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy, na zasadzie art. 138 § 1 ust 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", orzeczenie Starosty [...] z [...] grudnia 2012 r. Aktem tym, w części graficznej operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu [...], gmina [...], zmieniono przebieg granicy pomiędzy działkami nr ew. [...] i [...] - zamiast odcinka granicy przebiegającej od punktu granicznego nr [...] do punktu granicznego nr [...], wprowadzono odcinek granicy przebiegający od punktu granicznego nr [...] do punktu granicznego nr [...]. Dodatkowo w części opisowej operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu [...] gmina [...]:

a) w jednostce rejestrowej [...], w której jako właściciel jest wpisany p. J. M., zmieniono powierzchnię działki nr ew. [...] z 1,6389 ha na 1,6257 ha,

b) w jednostce rejestrowej [...], w której jako właściciel jest wpisana p. J. J., zmieniono powierzchnię działki nr ew. [...] z 1,7319 ha na 1,7451 ha.

Uzasadniając zaskarżoną decyzję, po zreferowaniu przebiegu sprawy, organ przywołał jej następujące uwarunkowania faktyczne i prawne:

- ewidencja gruntów i budynków jest zbiorem informacji o gruntach i budynkach i powinna być utrzymywana w stałej aktualności nie tylko, co do stanu faktycznego, ale i stanu prawnego – patrz rozdział 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.),

- analizując materiał, zgromadzony w sprawie organ ustalił, że podczas prac związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, prowadzonych w latach 1999-2001 ustalono przebieg granicy pomiędzy działką nr ew. [...] a [...] (obecnie nr ew. [...]); z "protokołu ustalenia granic działek", sporządzonego 13 marca 2001 r. wynika, że granica pomiędzy tymi działkami została ustalona w oparciu o dokumentację geodezyjną zgromadzoną w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym, zwanym dalej "Zasobem" (operat z założenia ewidencji gruntów z 1962 roku, operat z uwłaszczeń, operatu odnowienia ewidencji gruntów nr [...], operatów jednostkowych nr [...] i [...]) oraz o stan istniejący na gruncie; 13 marca 2001 r. właściciel działki nr ew. [...] (obecnie [...]) podpisał protokół, nie wnosząc uwag do przedmiotowego odcinka granicy; natomiast ówczesna właścicielka działki nr ew. [...], pomimo prawidłowego powiadomienia, nie stawiła się; z dokumentacji geodezyjnej zgromadzonej w operacie z modernizacji przeprowadzonej w latach 1999-2001 (szkice polowe, opis granic) wynika, że ustalona wówczas linia graniczna pomiędzy przedmiotowymi działkami biegnie po istniejącym ogrodzeniu,

- organ I. instancji dokonał oceny danych geodezyjnych dotyczących pomiaru ogrodzenia, użytków gruntowych i granic, a następnie zweryfikował je z przebiegiem linii granicznej uwidocznionej na mapie ewidencyjnej obowiązującej od 2001 roku, prowadzonej w wersji elektronicznej; analiza danych geodezyjnych wykazała, że przebieg ogrodzenia na opracowanej w 2001 roku mapie, został naniesiony zgodnie z danymi z jego pomiaru i ustaleniami, dokonanymi w terenie (współrzędnymi) zarejestrowanymi na szkicach polowych nr [...] i [...] z pomiaru sytuacyjnego oraz w "protokołach ustalenia granic działek"; koniec ogrodzenia połączono prawidłowo z punktem oznaczonym nr [...], natomiast linię graniczną omyłkowo połączono z punktem nr [...], podczas gdy powinna być ona połączona również z punktem nr [...], jak wynika to ze szkiców oraz ustaleń zawartych w protokołach spisanych 13 marca 2001 r.; konsekwencją tej pomyłki, która nastąpiła na etapie prac kameralnych, było błędne wykazanie linii granicznej pomiędzy działkami, ponieważ jak opisano w "protokole z ustalenia granic działek", granica pomiędzy działkami miała przebiegać po istniejącym ogrodzeniu,

- w trakcie przeprowadzonego przez organ odwoławczy postępowania ustalono, że błąd powstał jedynie w punkcie nr [...], który został zidentyfikowany, jako punkt nr [...], zamiast - [...] (numer pikiety z pomiaru sytuacyjnego ogrodzenia); dalsza analiza dokumentacji, wykonana przy zastosowaniu programu EWmapa, w jakim to programie opracowywano wyniki pomiarów w 2001 roku, wykazała że błąd mógł powstać poprzez łączenie punktów przy zbyt małym powiększeniu obrazu na ekranie monitora, co spowodowało automatyczne "przypięcie" do niewłaściwego punktu będącego jednocześnie w polu widzenia,

- analiza dokumentacji geodezyjnej sporządzonej w 2012 roku wykazała, że przeprowadzona przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków (przy udziale jednostki wykonawstwa geodezyjnego oraz właścicieli działek) wizja w terenie oraz spisany z jej przebiegu protokół, miała na celu wyjaśnienie oraz poprawienie błędu popełnionego w 2001 roku, podczas modernizacji ewidencji gruntów i budynków; przedstawiona dokumentacja nie kreuje nowego przebiegu granicy pomiędzy działkami nr ew. [...] i [...], a jedynie koryguje jej przebieg do stanu opisanego w "protokole ustalenia granic działek" spisanego 13 marca 2001 r.; w trakcie przeprowadzonych oględzin ustalono poprawny przebieg granicy wynikający z ustaleń opisanych w protokole z 2001 roku, określając jednocześnie poprawne położenie punktu granicznego; zamiast dotychczasowego punktu nr [...], jako właściwy ustalono punkt nr [...], tożsamy z punktem nr [...] z pomiaru sytuacyjnego, określającym słupek ogrodzenia; w ten sposób przedstawiona linia graniczna odzwierciedla stan użytkowania określony przez ogrodzenie, jak również jest zgodna z dokumentacją geodezyjną; z analizy materiału zgromadzonego przez organ odwoławczy wynika, że poprawienie w ten sposób (powstałego w 2001 roku) błędu, spowodowało również, że cały odcinek granicy pomiędzy działkami nr ew. [...] i [...] ma charakter prostoliniowy, czyli zgodny z dokumentacją, na którą powołano się spisując "protokół z ustalenia granic działek" w 2001 roku,

- powierzchnia działki nr ew. [...] przed modernizacją ewidencji wynosiła 1,60 ha, natomiast obecnie, po dokonanej zmianie, 1,6257 ha,; powierzchnia działki nr ew. [...] przed modernizacją wynosiła 1,98 ha, natomiast obecnie działki nr ew. [...] i [...] (powstałe po podziale działki nr ew. [...]) mają powierzchnię łączną 1,9426 ha.; z porównania powierzchni wynika, że w następstwie przeprowadzonych prac, nie został zmniejszony areał obu nieruchomości, a powstałe różnice wynikają z zastosowania bardziej dokładnych technik obliczeniowo-pomiarowych,

- następstwem przeprowadzonych oględzin było sporządzenie dokumentacji geodezyjnej (wykazu zmian danych ewidencyjnych oraz wykazu współrzędnych punktów granicznych), która korygowała powstały błąd i stanowiła podstawę do wprowadzenia stosownych zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków; dokumentacja ta została przyjęta do Zasobu 2 października 2012 r. (nr [...]),

- zapisy w ewidencji gruntów i budynków mają charakter techniczno-deklaratoryjny; organy prowadzące ewidencję rejestrują jedynie stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające; nie mogą one natomiast samodzielnie rozstrzygać kwestii uprawnień do gruntu,

- decyzja organu I. instancji, ma na celu poprawienie nieprawidłowych zapisów (niezgodnych ze stanem prawnym i faktycznym) wprowadzonych podczas modernizacji ewidencji w 2001 roku,

- w złożonym odwołaniu, p. J. M. (właściciel działki nr ew. [...]) powołał się na art. 31 ust. 2 i 3 ustawy - Prawo geodezyjne i kartograficzne, kwestionując procedurę przeprowadzonego przez organ I. instancji postępowania w niniejszej sprawie; organ odwoławczy, analizując tę część odwołania ustalił, że zapisy na które powołuje się Strona dotyczą rozdziału 6 wskazanej ustawy, regulującego postępowanie dotyczące rozgraniczania nieruchomości; prowadzone przez Starostę [...] postępowanie nie dotyczyło postępowania rozgraniczeniowego, a miało na celu poprawienie błędnych zapisów w operacie ewidencji gruntów i budynków; do którego to postępowania zacytowane przepisy nie mają zastosowania,

- bezzasadne są zastrzeżenie odwołującego się, dotyczące braku oceny materiału zgromadzonego w prowadzonej sprawie przez organ I. instancji; postępowanie w niniejszej sprawie było prowadzone przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków; fakt, że w decyzji pojawiła się nazwa jednostki wykonawstwa geodezyjnego oznacza jedynie, że część czynności o charakterze technicznym została przeprowadzona przez tę jednostkę, ale w obecności i pod nadzorem organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków, natomiast sporządzona dokumentacja techniczna - przed przyjęciem jej do Zasobu - została skontrolowana przez Starostę [...]; z treści decyzji organu I. instancji jak i całości akt postępowania wynika, że Starosta [...] dokonał analizy dokumentacji, która była podstawą zarówno do wszczęcia postępowania jak również do wydania decyzji,

- podnoszone w pierwszej części odwołania kwestie zgodności zapisów w ewidencji gruntów i budynków wsi [...], w zakresie działki nr ew. [...] z rzeczywistym stanem prawnym, były przedmiotem postępowania administracyjnego prowadzonego z wniosku p. M., zakończonego ostateczną decyzją Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] czerwca 2009 r. a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 5 marca 2010 r. (sygn. akt. IV SA/Wa/1292/09) oddalił na nią skargę,

- w piśmie p. M. z 11 lutego 2013 r., złożonym w toku prowadzonego przez organ II. instancji postępowania, pojawiły się stwierdzenia, że zaskarżona decyzja powstała w oparciu, o "fałszywe dokumenty"; organ, badając sprawę, nie dopatrzył się by dokumentacja z Zasobu, na której oparto się przy podjęciu rozstrzygnięcia miała znamiona fałszywych dokumentów,

- organ I. instancji, w celu zaktualizowania danych ewidencyjnych w prowadzonym operacie ewidencji gruntów i budynków, słusznie zastosował się do zapisów § 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. 38, poz. 454); przeprowadził w tej sprawie postępowanie administracyjne, w trakcie którego zebrał materiał dowodowy, który poddał analizie a następnie wydał zaskarżone rozstrzygnięcie; decyzja likwiduje powstałe podczas modernizacji ewidencji gruntów i budynków, przeprowadzonej w 2001 roku, nieprawidłowości i dostosowuje zapisy ewidencji gruntów i budynków do zgodności ze stanem prawnym i faktycznym.

W skardze na powyższą decyzję p. J. M., przywołał następujące okoliczności:

- tytułem spadku Skarżący przejął prawa do nieruchomości we wsi [...] powiat [...] oznakowanych od 2 lipca 1975 r. numerami [...] (0,45 ha) i [...] (6,96 ha) zgodnie z aktem własności ziemi nr [...] (uprzednio nr [...] i [...]),

- w Wydziale Ewidencji Gruntów Starostwa Powiatowego [...] został poinformowany, że część dokumentów zniszczono poprzez dopiski, przekreślenia i przerabianie istniejących wpisów jak również o zaginięciu części jego dokumentów - dokonanych przez nieznane osoby w nieznanym czasie; w skardze wskazano na zmiany w dokumencie z 1979 roku (protokół) oraz zaginiecie mapy aktu własności ziemi z 1975 roku; na potwierdzenie domniemanych nieprawidłowości w tym zakresie przywołano szereg pism,

- pismem z 4 listopada 2011 r. poinformowano Skarżącego, że: "me jest możliwe odtworzenie i wydanie odpisu w/w dokumentów",

- sprawa została przekazana do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, a Kolegium przekazało ją do Wojewody [...],

- w piśmie z 29 listopada 2011r., Starosta poinformował skarżącego: "nie toczy się żadne postępowanie administracyjne wszczęte z wniosku p. J. M.",

- organ II. instancji poinformował go: "wszelkie wyjaśnienia i wnioski dotyczące indywidualnej sprawy może Pan kierować do organu, do którego właściwości należy jej załatwienie",

- zgodnie z powyższym zaleceniem kolejny wniosek Skarżący skierował do Starosty [...] a 21 maja 2012 r. otrzymał odpowiedź,

- powyższe stanowi, iż organy obu instancji, posiadając wiedzę o podjętych czynnościach celem zainicjowania postępowania wyjaśniającego zmianę granic, nie nadały czynnościom właściwego znaczenia w sprawie; organy nie ustosunkowały się, do wniosków Skarżącego w wymaganej procesowo formie postanowienia, co spowodowało pozbawienie możliwości poddania kontroli stanowiska organu,

- nie wyprowadzono z posiadanej wiedzy procesowych konsekwencji w zakresie wpływu tych okoliczności na postępowanie ewidencyjne - ustalenie granic nieruchomości nr ew. [...]; w rzeczywistości jedną sprawę przedstawia się jako dwie odrębne,

- przedmiotem zaskarżenia jest decyzja wydana w trybie art. 138 § 1 K.p.a, a postępowanie odwoławcze charakteryzuje się tym, że nie ogranicza się ono do kontroli decyzji organu I. instancji, lecz organ odwoławczy jest obowiązany ponownie sprawę rozpoznać i rozstrzygnąć, zaznacza to, że organ odwoławczy w pierwszej kolejności powinien dążyć do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy,

- co wynika z art. 136 K.p.a., organ odwoławczy może na żądanie strony lub z urzędu przeprowadzić postępowanie w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego rodzaju postępowania organowi, który wydał decyzję,

- w myśl art. 7 K.p.a. w toku postępowania organy administracji publicznej stoją na straży praworządności i podejmują wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli,

- w świetle art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy i na podstawie całokształtu materiału dowodowego ocenić, czy dana okoliczność została udowodniona,

- organ jest więc zobowiązany do podjęcia wszelkich niezbędnych czynności proceduralnych w celu zebrania pełnego materiału dowodowego, dopiero bowiem wówczas może ocenić, czy dana okoliczność została udowodniona,

- organ I. instancji, mimo posiadanej wiedzy o przedmiocie własności i miejscu złożenia dokumentacji go określającej, pozwolił, aby Geodeta pominął - ujawnione uprzednio w ewidencji gruntów i budynków - granice prawnie ustalone, które to granice wytyczono na podstawie pierwotnie ustalonych punktów granicznych (następnie obliczono powierzchnię a to nie jest przypadkowa liczba, granica nieruchomości nie jest pojęciem wyłącznie abstrakcyjnym, lecz identyfikującym i określającym nieruchomość, jako przedmiot prawny),

- z zebranego materiału dowodowego wynika, że nie jest to działanie z urzędu, postępowanie o ustalenie przebiegu granic wszczęto na wniosek; wydając decyzję na podstawie zebranych dowodów, pominięto fakt, iż jest to tylko część dokumentów, część uległa zniszczeniu lub zaginięciu; w takiej sytuacji organ winien podjąć czynności zmierzające do odtworzenia materiału dowodowego,

- mając na uwadze doniosłość skutków prawnych wydawanego w sprawie rozstrzygnięcia, organ winien dołożyć wszelkich starań, zmierzać do wszechstronnego zebrania i rozpoznania materiału dowodowego; zaginiony lub zniszczony dokument winno się odtworzyć przy użyciu wszelkich dostępnych środków dowodowych,

- w rozpoznawanej sprawie organ II. instancji nie dążył do należytego wyjaśnienia wszystkich okoliczności i ustalenia stanu faktycznego zgodnego z rzeczywistością, naruszając tym samym powołane przepisy K.p.a., co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W odpowiedzi na skargę organ administracji wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji.

Dla Skarżącego ustanowiono pełnomocnika z urzędu – adwokata.

W trakcie rozprawy (k. 90-91), Pełnomocnik skarżącego podniósł, że z treści skarżonej decyzji trudno wywnioskować, gdzie i na jakiej podstawie ustalono numeracje konkretnych punktów, co powoduje, że decyzja nie może być skontrolowana ani przez Stronę, ani przez Sąd. Numery punktów, wskazane w sentencji decyzji, nie zostały objaśnione w jej treści. Do decyzji nie ma również załącznika graficznego.

Wniósł o zasądzenie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Pełnomocnik organu wyjaśnił, że sposób numeracji wynika z metodyki pracy przy sporządzaniu opracowań geodezyjnych, a objaśnienie zawarte w uzasadnieniu decyzji było na tyle rzetelne, na ile było to możliwe ze względu na stopień skomplikowania sprawy. Natomiast strona w toku postępowania mogła zapoznawać się z dokumentacją i byłyby udzielane jej stosowne wyjaśnienia tak jak np. innym stronom tego postępowania. Z możliwości takiej Skarżący nie skorzystał.

Uczestnik postępowania – p. J. J., właścicielka działki nr ew. [...] - wniosła o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja nie narusza prawa.

Przedmiotem postępowania, zakończonego wydaniem zaskarżonej decyzji, było wyeliminowanie określonej nieprawidłowości na mapie ewidencyjnej. Przyczyny jej powstania (błąd przy przetwarzaniu dokumentacji sporządzanej na etapie modernizacji operatu ewidencyjnego – błędne zaznaczenie punktu granicznego) zostały jednoznacznie wskazane w uzasadnieniu skarżonego aktu. Ze względu na szerokie uprzednie zreferowanie zawartej tam argumentacji jej ponowne przytaczanie byłoby zbędne. Sad uznaje ją za własną. Należy podkreślić, że Skarżący - także już na etapie wniesienia skargi - nie kwestionował faktów przytaczanych przez organ administracji – a istotnych w danej sprawie.

Wymaga podkreślenia, że przedmiot niniejszego postępowania zakreślił katalog kwestii, jakie mogą podlegać ocenie przez organy właściwe do prowadzenia ewidencji gruntów i budynków. Dotyczyło więc ono wyłącznie określonej nieprawidłowości na etapie sporządzania mapy geodezyjnej, na postawie informacji zawartych w stosownej dokumentacji (szkiców terenowych nr [...] i [...], oraz protokołu ustalenia granic działek), przyjętej następnie do Zasobu i uwzględnionych na mapie ewidencyjnej. Błąd ten został potwierdzony w trakcie wizji w terenie (z udziałem jednostki wykonawstwa geodezyjnego) przeprowadzonej 12 czerwca 2012 r.. Wynika z niej również, że punkt graniczny, pokrywający się wedle ustaleń z modernizacji gruntów - protokołu ustalenia granic działek z 13 marca 2001 r. i szkicem granicznym - z narożnym słupem ogrodzenia, został oznaczony na mapie ewidencyjnej nieprawidłowo. Sporządzając mapę, linię prostą wyznaczającą granicę działki powiązano z punktem zidentyfikowanym w terenie oznaczonym na mapie nr [...] miast [...]. Gdy chodzi o numerację punktów załamania granic - sporządzając mapę - mylnie naniesiony punkt graniczny (niezgodny z położeniem konkretnego słupa ogrodzenia), przypisując mu jednocześnie nr [...]. Punkt ten pokrywał się, gdy chodzi o punkty oznaczające na mapie obiekty w terenie z oznaczonym nr [...] zamiast [...]. Po dostrzeżenia błędu, sporządzono dokumentację geodezyjną, oznaczając na mapie właściwy punkt graniczny. Jako nowemu uwidocznionemu na mapie punktowi załamania granic, nadano mu inny numer niż dotąd wykorzystane dla punktów granicznych - [...]. Pokrywa się on z narożnym słupkiem ogrodzenia - punktem w terenie o oznaczeniu na mapie nr [...].

Nie było natomiast przedmiotem niniejszego postępowania, czy granica została wyznaczona prawidłowo w takcie modernizacji gruntów w protokole ustalania granic, jako przebiegająca wzdłuż konkretnego ogrodzenia z odwołaniem do dokumentacji archiwalnych sprzed modernizacji. Jak trafnie zauważono w uzasadnieniu skarżonej decyzji, kwestie te wykraczają poza granice niniejszej sprawy. Nie mogą być one przedmiotem rozważań przez organ administracji właściwy do ewidencji gruntów, co potwierdza prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2010 r. (sygn. akt IV SA/Wa 1292/09). Wskazano w nim m.in. "aktualizacja ewidencji gruntów i budynków odnosi się również do usuwania błędnych wpisów bazy danych ewidencyjnych. Czym innym jednak jest prostowanie błędnych wpisów w ewidencji, mających charakter oczywistych – w świetle złożonych dokumentów - pomyłek, a czym innym merytoryczne ustalanie przez organ prowadzący ewidencję przysługującego prawa własności. Postępowanie mające na celu aktualizację operatu ewidencyjnego ma charakter rejestrowy, czyli wtórny względem zdarzeń prawnych, z których wynikają zmiany danych podlegających ujawnieniu w ewidencji. W razie powstania sporu, co do tego czyją własność stanowi nieruchomość, powinno najpierw dojść do rozstrzygnięcia takiego sporu w drodze odpowiedniego procesu cywilnego, a dopiero potem ujawnienia zapadłego w takim procesie wyroku w operacie ewidencyjnym. Aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje bowiem poprzez wprowadzenie udokumentowanych zamian do bazy danych ewidencyjnych (por wyrok NSA z 7 maja 2008 r., I OSK 719/07, LEX nr 505313)".

Wypada też podkreślić, że przedmiotem niniejszego postępowania nie było rozważanie wszelkich ewentualnych nieprawidłowości, jakie mogą znajdować się w ewidencji gruntów i budynków, lecz jedynie kwestia sprostowania konkretnej omyłki.

W tym świetle bez znaczenia są podnoszone w skardze kwestie związane z określonymi wnioskami i żądaniami skrzącego zgłaszanymi do organ administracji a wykraczającymi poza przedmiot niniejszej spawy - eliminację błędu przy sporządzaniu mapy ewidencyjnej. Powinny być one rozpoznawane w stosownych trybach przewidzianych w K.p.a. (nie wyłączając art. 61a, 64 §. 2 czy art. 66 § 3) a ewentualna bezczynność czy przewlekłości postępowania organów administracji w tych sprawach może być przedmiotem odrębnych skarg wnoszonych w myśl art. 3 §. 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), po wyczerpaniu trybu wskazanego w art. 37 K.p.a. w zw. z art. 52 §. 1 w zw. z §. 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W tej sytuacji zarzuty skargi, co do naruszenia przepisów postępowania dotyczących obowiązku właściwego wyjaśnienia sprawy, także przez organ odwoławczy (w tym uchybienia obowiązkowi odtworzenia pewnych dokumentów) są chybione. Należy wskazać, że organ II. instancji ponownie rozważył wszystkie istotne aspekty przedmiotowej sprawy, czemu dał wyraz w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia. W końcu dla wyniku sprawy nie ma żadnego znaczenia, czy niniejsze postępowanie zostało w istocie wszczęte z urzędu czy na wniosek którejś ze stron. Należy jednak wskazać, że w aktach znajduje się informacja w wszczęciu konkretnego postępowania z urzędu (k. 5 akt administracyjnych),

Bezzasadne są zarzuty podniesione na rozprawie, jakoby zaskarżona decyzja nie została w sposób prawidłowy uzasadniona. Trafnie zauważył Pełnomocnik organu, że dotyczy ona problematyki dotykającej systemu i zasad prowadzenia prac geodezyjnych i tworzenia opracowań w tym zakresie. Stąd obiektywnie, zrozumienie jej treści może nastręczać pewne trudności osobie niemającej żadnej wiedzy w tym zakresie. Jednak w - ocenie Sądu - w rozpoznawanym przypadku było to możliwe. szczególnie dla profesjonalnego Pełnomocnika, zwłaszcza że mógł on zasięgnąć również pomocy osób lepiej zorientowanych w danej dziedzinie, choć - w ocenie Sądu - nie było to konieczne.

Jak trafnie wskazał organ administracji, Skarżący w toku postępowania nie podnosił, jakoby nie była dla niego zrozumiała pragmatyka przy dokonywaniu przedmiotowych zmian w dokumentacji. Formułował jedynie zarzuty stricte niedotyczące niniejszej sprawy. Nie można więc uznać, jakoby to bariera zrozumienia tematu stanowiła przeszkodę dla możliwości wniesienia w sprawie uwag, które mogłyby mieć dla niej znaczenie (kwestia zapewnienia stronie udziału w postępowaniu – art. 10 czy 81 K.p.a.). Nie uczyniono tego także do czasu zamknięcia rozprawy przed Sądem.

Należy jedynie odnotować, że gdy organ w treści uzasadnienia odnosi się do dokumentów źródłowych, których kopie zostały włączone do akt administracyjnych, a ich treść stanowi ilustrację konkretnych tez i ustaleń, zasadnym jest wskazywanie numerów kart akt administracyjnych, gdzie dokumenty te się znajdują. Ułatwiłoby to Stronom, czy później Sądowi - kontrolującemu legalność aktu – percepcje zawartych w nim treści. W danym przypadku uchybienie, polegające na nie wskazaniu kopii stosownych dokumentów geodezyjnych w aktach administracyjnych, nie mogło mieć wpływu na wynik sprawy. Ich odszukanie, z uwagi na umiarkowaną objętość akt w danej sprawie, nie nastręcza nadmiernych trudności (patrz np. szkice terenowe – k. 52-53, protokoły graniczne – k. 49-50 a potem ponownie k. 71 i 74 akt administracyjnych).

Nie zasadny jest zarzut nie dołączenia do decyzji w przedmiocie zmian w ewidencji załączników graficznych. W świetle obowiązujących regulacji, stosowne zmiany zostaną dokonane na podstawie przyjętych do Zasobu opracowań geodezyjnych – tu wykazu zmian danych ewidencyjnych oraz wykazu współrzędnych punktów granicznych.

W końcu, w kontekście zarzutów Pełnomocnika strony, wypada wyjaśnić, że punkt oznaczony jako nr [...] to miejsce załamania linii granicznych, o współrzędnych odpowiadających położeniu stosownego narożnego słupka ogrodzenia (punkt nr [...] oznaczający na mapie obiekt w terenie). Wynika z treści uzasadnienia skarżonej decyzji a znajduje potwierdzenie w przyjętym do Zasobu opracowaniu geodezyjnym – operacie technicznym (k 39-59 akt adm.), w tym w wykazie zmian danych ewidencyjnych oraz wykazie współrzędnych punktów granicznych, którego sprowadzenie poprzedzało dokonanie kwestionowanej zmiany.

Z przytoczonych wyżej przyczyn Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w pkt I sentencji.

Zgodnie z art. 250 tejże ustawy adwokat wyznaczony w sprawie otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. W myśl § 18 ust. 1 pkt. 1, lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.nr 163, poz. 1348 ze zm.), w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji, stawka minimalna opłaty należnej adwokatowi z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej wynosi 240 zł, którą to kwotę należy, w myśl § 2 ust. 3 tego rozporządzenia, podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.) w zw. z art. 146 a pkt. 1) tej ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 23%. W tym stanie rzeczy należało orzec jak w pkt II sentencji.