II SA/Kr 882/13

Uzasadnienie

Uzasadnienie:

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2013 r. ([...] ) na podstawie art. 50 ust. 1, art. 51 ust. 1 pkt 2, art. 54 i art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 647), w związku z art. 6 pkt. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r., Nr 102, poz. 651 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. z dnia 10 stycznia 2013 r. Prezydent Miasta K. ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego dla zamierzenia budowlanego polegającego na [...] w S w K. na działkach nr [...] ,[...] ,[...] itd... obr.[...] . Integralną część decyzji stanowy załączniki nr 1-warunki zabudowy i zagospodarowania terenu, nr 2 - cześć graficzna warunków zabudowy i zagospodarowania terenu sporządzona na mapie, o której mowa w art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Organ orzekający podał co następuje:

Zgodnie z art. pkt 3 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami do którego odsyła art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, celem publicznym jest m. in. budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę. Zatem przedmiotowa inwestycja jest inwestycją celu publicznego o znaczeniu lokalnym (gminnym).

Teren określony we wniosku nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wobec czego przeprowadzono postępowanie na zasadach i w trybie przewidzianym w art. 50 i nast. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W związku z art. 53 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym uzyskano uzgodnienie: Miejskiego Konserwatora Zabytków w odniesieniu do obszarów i obiektów objętych formami ochrony zabytków oraz ujętych w gminnej ewidencji zabytków (Postanowienie z dnia 3 kwietnia 2013 r. znak: [...] natomiast z uwagi na niezajęcie stanowiska przez Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska we wskazanym terminie, uzgodnienie z tym organem uznano za dokonane. Nadto uzyskano następujące opinie: [...] Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych z dnia 24 stycznia 2013 r. znak:[...], Wydziału Kształtowania Środowiska Urzędu Miasta K. z dnia 29 stycznia 2013 r. znak[...] .

Projekt decyzji sporządzony został przez mgr inż. arch. W.W. wpisaną na listę [...] Okręgowej Izby Architektów.

W toku postępowania strony wniosły następujące uwagi i zastrzeżenia odnośnie planowanej inwestycji: E.K. właścicielka dz. nr [...] i [...] obr.[...] podniosła, że przed 2003 rokiem działki nr [...] i [...] stanowiły (ZP) zieleń publiczną- pobocze ul. [...] w K. Do dnia 14 stycznia 2013 r. działki posiadały kwalifikację R III, a decyzją z dnia 14 stycznia 2013 r. zostały przekwalifikowane z R III a na B – budowlane. W chwili obecnej działki te są zagospodarowane, porośnięte kilkuletnimi drzewami iglastymi a ich część jest wykorzystywana jako parking i podjazd do posesji przy ul.[...] . Działki [.,..] i [...]mają szerokość łączną 4 metry i są długie na około 50 metrów. Budowa nowego, ewentualnie przebudowa istniejącego/wodociągu, to całkowita dewastacja działek i wszystkiego co na nich się znajduje. Nadto wskazała, że pismem z dnia 24 stycznia 2013 r. wystąpiła do Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji S.A. w K. z prośbą o usunięcie istniejącej rury wodociągowej, przebiegającej wzdłuż ww. działek w związku z planowaną przebudowę i rozbudową domu.

A.S.-D. właścicielka dz. nr [...] wniosła o zmianę przebiegu planowanej inwestycji i przeniesienia jej np. na drugą stronę ulicy wzdłuż wału strzelnicy. Powyższe uzasadniła okolicznością, że część ulicy granicząca z jej działką, na której planowany jest wodociąg nie posiada poboczy, chodnika ani zatoczek oraz znacznie się zwęża. Powyższe utrudnia przejazd samochodów osobowych "z równoczesnym przejściem pieszych". Dodatkowo zmniejszenie odległości między ulicą a granicą działki [...] spowodowane jest zaasfaltowaniem części działki równo z granicą. Dodała, że na przedmiotowej inwestycji planuje budowę domu.

M.G. , współwłaścicielka działek nr [...] ,[...] ,[...] wniosła o wydanie decyzji administracyjnej odmawiającej ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego lub decyzji o umorzeniu postępowania administracyjnego wskazując, że w celu realizacji przedmiotowej inwestycji będzie musiało dojść do ingerencji w nieruchomość stanowiącą jej własność, a taka lokalizacja nie została uzasadniona przez wnioskodawcę (por. VIII Sa/Wa 72/07). Taka lokalizacja spowoduje czasowe naruszenie posiadania podczas realizacji robót, a także ograniczy prawo zabudowy części nieruchomości, jeżeli na jej terenie będzie znajdowała się infrastruktura przesyłowa sieci wodociągowej. Jednocześnie powołując się na orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Krakowie II SA/Kr 910/10 wniosła o przeanalizowanie inwestycji pod kątem spełnienia przesłanek inwestycji celu publicznego i ewentualne umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego.

W przedmiocie zgłoszonych uwag i zastrzeżeń rozstrzygnięto co następuje:

Teren określony we wniosku nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wobec czego przeprowadzono postępowanie na zasadach i w trybie przewidzianym w art. 50 i nast. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego jest tylko pierwszym etapem podejmowanym przez inwestora w celu realizacji inwestycji i nie stanowi podstawy prawnej do rozpoczęcia robót budowlanych. Taką podstawą jest decyzja o pozwoleniu na budowę wydawana po przeprowadzeniu oddzielnego postępowania administracyjnego w trybie przewidzianym ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Planowana inwestycja polegająca na budowie wodociągu miejskiego stanowi inwestycję celu publicznego, wymienioną w art. 6 pkt 3 cyt. wyżej ustawy o gospodarce nieruchomościami. Samo pojęcie "celu publicznego" oznacza cel dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony (dostępny) dla wszystkich. W ramach inwestycji przewidziano przebudowę istniejącej miejskiej sieci wodociągowej w lokalizacji ul. [...] wraz z przebudową (przepięciem) istniejących przyłączy wodociągowych włączonych do przebudowywanej sieci wodociągowej, w dostosowaniu do istniejącego i projektowanego zagospodarowania terenu, budowę miejskiej sieci wodociągowej w ul.[...] . Zgodnie z koncepcją zaopatrzenia w wodę północno-zachodnich rejonów m. K. ([...] ) w ramach budowy sieci wodociągowej należy dążyć do spięcia z wodociągiem w ul. [...] co uzależnione jest od uwarunkowań terenowo-prawnych i wymaga stosownych uzgodnień. Ustalono, że miejską sieć wodociągową należy zaprojektować zgodnie z obowiązującymi przepisami, w terenie ogólnodostępnym, w dostosowaniu do docelowego zagospodarowania terenu, wzdłuż istniejących lub projektowanych układów komunikacyjnych, w uzgodnieniu z Zarządcą drogi; średnica projektowanej sieci wodociągowej winna uwzględnić docelowe potrzeby rozpatrywanego rejonu; prowadzenie miejskiej sieci wodociągowej przez teren działek prywatnych możliwe jest wyłącznie w przypadku ustanowienia przez właścicieli nieruchomości, przez które przebiegać będzie inwestycja służebności przesyłu na rzecz MPWiK S.A.; przejście miejskim uzbrojeniem wodociągowym przez działki będące własnością Gminy Miejskiej K. (oprócz działek oznaczonych "dr") wymagać będzie ustanowienia służebności przesyłu dla inwestycji liniowych. Projektowana miejska sieć wodociągowa umożliwi realizację bezpośrednich przyłączy wodociągowych do zabudowy przylegającej do ww. sieci miejskiej.

Po uzyskaniu decyzji ustalającej lokalizację inwestycji celu publicznego inwestor będzie negocjował z właścicielami nieruchomości prawo do dysponowania terenem.

Organ administracji publicznej nie może odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli zamierzenie inwestycyjne jest zgodne z przepisami odrębnymi, o czym stanowi art. 56 ustawy. Natomiast zgodnie z art. 52 ust. 3 tej ustawy nie można uzależnić wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego od zobowiązania się wnioskodawcy do spełnienia nieprzewidzianych odrębnymi przepisami świadczeń lub warunków.

Organ administracji o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego jest związany zakresem wniosku, nie ocenia celowości i zasadności zamierzenia inwestycyjnego, jak również nie jest upoważniony do oceny racjonalności lub słuszności przyjętych rozwiązań, może rozstrzygać tylko w takim zakresie, jaki został przez inwestora we wniosku określony, badając kompletność wniosku i jego zgodność z przepisami prawa. W przedmiotowej sprawie wnioskodawca przedstawił proponowany przebieg sieci wodociągowej i taki zakres był przedmiotem analizy organu administracji.

Warunki zabudowy i zagospodarowania terenu ustalone w oparciu o uzgodnienia i opinie zgromadzone w toku postępowania, zostały zawarte w załącznikach nr 1 i 2 do niniejszej decyzji. Warunki te w pkt 5 zał. Nr1 do decyzji zawierają m.in. dyspozycje dla inwestora w zakresie ochrony interesów osób trzecich. Niniejszą decyzją nie określa się natomiast tych warunków technicznych realizacji inwestycji, o których stanowi w Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. 2002 Nr 75, póz. 690 ze zmian.), dotyczących m.in. odległości projektowanych obiektów budowlanych od granic działki i innych obiektów, a także sposobu zagospodarowania i zajętości terenu zarówno w trakcie budowy jak i po jej zakończeniu. Parametry te zostaną określone dopiero na etapie postępowania prowadzonego w sprawie pozwolenia na budowę, w toku którego ocenie zgodności z prawem będzie podlegał m.in. projekt budowlany inwestycji wykonany w sposób zapewniający ochronę interesów osób trzecich. Uzyskanie prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, w celu wybudowania przedmiotowej inwestycji, a także wszelkie wzajemne roszczenia pomiędzy inwestorem a właścicielem terenu inwestycji, również nie stanowią przedmiotu rozstrzygnięć decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego i mogą być rozstrzygane na drodze cywilno - prawnej.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła M.G. zarzucając jej naruszenie przepisów: art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zw. z art. art. 2 pkt 5 tej ustawy poprzez przyjęcie, iż przedmiotowe zamierzenie inwestycyjne stanowi inwestycję celu publicznego; art. 7 oraz 77 § 1 kpa poprzez nie ustalenie, czy dla realizacji przedmiotowej inwestycji niezbędna jest jej lokalizacja na terenie jej nieruchomości; art. 10 § 1 kpa poprzez brak zawiadomienia stron postępowania o zgromadzeniu przez organ administracji publicznej kompletnego materiału dowodowego w celu umożliwienia stronom postępowania wypowiedzenia się w przedmiocie dowodów i faktów, których ustaleniu miały one posłużyć; art. 81 kpa poprzez uznanie stanu faktycznego sprawy za udowodniony pomimo braku umożliwienia stronie wypowiedzenia się co do zebranego w postępowaniu materiału dowodowego; art. 11 kpa poprzez niewyjaśnienie przesłanek uznania za niezbędne usytuowania przedmiotowej inwestycji na należącej do odwołującej się nieruchomości; art. 107 § 1 w związku z art. 107 § 3 poprzez brak w uzasadnieniu skarżonej decyzji wyjaśnienia przyczyn, dla których organ administracji uznał za niezbędne usytuowanie przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego na nieruchomości jej nieruchomości.

Wskazała, że z uwagi na liniowy charakter zamierzenia inwestycyjnego poszerzenie zakresu terenu objętego wnioskiem na wysokości działki stanowiącej jej własność powinno zostać umotywowane przez wnioskodawcę. Okoliczności występujące w niniejszej sprawie uprawdopodabniają, że przedmiotowa inwestycja nie będzie służyła ogółowi, a więc nie będzie miała charakteru inwestycji celu publicznego, lecz w istocie posłuży umożliwieniu wykonania przyłącza dla pojedynczego inwestora, jakim jest A. sp. z. o. o. Niepubliczny Zakład Opieki [...] ". W tej sytuacji na zasadzie art. 105 § 1 kpa organ administracji publicznej winien wydać decyzję o umorzeniu postępowania, natomiast inwestor mógłby wszcząć odrębne postępowania administracyjne poprzez złożenie wniosku o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Dodała, że w dniu 8 kwietnia 2013 r. otrzymała postanowienie Prezydenta Miasta K. z dnia 3 kwietnia 2013 roku o uzgodnieniu projektu przedmiotowej decyzji, a w dniu 18 kwietnia 2013 r. decyzję administracyjną będącą przedmiotem niniejszego odwołania. Powyższe nie zostało jednak uprzedzone bez uprzedniego zawiadomienia jej w trybie art. 10 §1 kpa o zebraniu kompletnego materiału dowodowego, poprzez co pozbawiono odwołująca się możliwości wypowiedzenia się na temat zebranego materiału dowodowego oraz możliwości czynnego udziału w postępowaniu.

Podniosła nadto, że Prezydent Miasta K. pominął w uzasadnieniu decyzji kwestie, czy umiejscowienie części inwestycji na nieruchomości odwołującej się jest uzasadnione i niezbędne dla jej realizacji oraz wniosła o wydanie przez organ odwoławczy decyzji w trybie art. 138 § 2 kpa z uwagi na okoliczność, że organ administracji nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego w zakresie niezbędności usytuowania przedmiotowej inwestycji w części na nieruchomości odwołującej się.

Odwołanie o powyższej decyzji złożyli również M. i A.D., , nie wyrażając zgody na wejście z zamierzona inwestycją na teren należących do nich działki nr [...] Dodali, że wzdłuż inwestycji przebiega ogrodzenie, które ulegnie dewastacji jak również zniszczone zostaną kilkuletnie drzewa i krzewy.

Decyzją z dnia 17 maja 2013 r. ([...] ) na podstawie art. 50, art. 53, art. 54, art. 56 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. 647 tj.) w związku z art. 6 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 roku, nr 102, poz. 651 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 kpa Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Wskazał organ odwoławczy, że pojęcie inwestycji celu publicznego jest oparte na kryterium przedmiotowym, a nie podmiotowym czy funkcjonalnym. Oznacza to, że inwestycję tego typu stanowi każde działanie o znaczeniu lokalnym i ponadlokalnym, które realizuje cele publiczne, bez względu na to, czy inwestorem jest podmiot prywatny czy publiczny. W świetle przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym może to być podmiot, którego główną podstawą działania są przepisy prawa publicznego (np. gmina, powiat, związek komunalny), jak i przepisy prawa prywatnego (np. spółka z o.o., spółka akcyjna, czy osoba fizyczna, także gdy działa jako przedsiębiorca). Nie ma tu znaczenia zaangażowanie środków publicznych. Inwestycja celu publicznego może być finansowana równie dobrze w całości ze środków prywatnych, jak i publicznych, o ile tylko realizuje cele z art. 6 u.g.n. W ocenie Kolegium niniejsze zamierzenie inwestycyjne zakwalifikowane być powinno właśnie z przedmiotowego punktu widzenia i wymaga uzyskania decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Jest to więc inwestycja celu publicznego, nawet jeżeli służyć będzie stosunkowo wąskiej grupie członków wspólnoty lokalnej (gminnej); inwestycja tego rodzaju z reguły zaspokaja bowiem potrzeby jedynie części mieszkańców. Bezspornym jest nadto, że budowa sieci wodociągowej stanowi działanie o znaczeniu lokalnym (por. II OSK 672/11, II SA/Kr 444/12). W sytuacji zaś, gdy wniosek o ustalenie lokalizacji celu publicznego czyni zadość wymaganiom formalnym i jest zgodny z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisami ustaw szczególnych organ winien wydać w sprawie decyzję pozytywną (por. II OSK 648/09)

Dodał, że to inwestor określa we wniosku zakres i przebieg inwestycji, a organy administracji publicznej są związane tym wnioskiem i nie mają prawa dokonywania jego modyfikacji. Ponadto decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (w tym decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego) nie jest rozstrzygnięciem, które ma moc ograniczania cudzych praw do nieruchomości. Ponadto organ odwoławczy podzielił ustalenia i oceny organu I instancji – także w zakresie odnoszącym się do uwag zgłaszanych przez strony i powielonych w odwołanych.

Wskazał także organ, że w postępowaniu pierwszoinstancyjnym nie zostały naruszone prawa M.G. jako strony postępowania.

Na powyższe rozstrzygnięcie M.G. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji, jak również decyzji organu I instancji.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzuciła naruszenie przepisów: art. 138 § 1 pkt 1 kpa poprzez utrzymanie w mocy decyzji z dnia 17 sierpnia 2010 r. pomimo istnienia przesłanek do jej uchylenia na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 kpa; art. 77 § 1 kpa poprzez rezygnację z wyczerpującego rozpatrzenia całego materiału dowodowego; art. 7 kpa przez rezygnację z realizacji zasady prawdy obiektywnej w postępowaniu; art. 107 § 3 kpa poprzez niewłaściwe sporządzenie uzasadnienia faktycznego i prawnego decyzji; art. 10 § 1kpa poprzez rezygnację z realizacji zasady czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym; art. 11 kpa poprzez rezygnację z realizacji zasady przekonywania; art. 8 kpa przez niewłaściwą realizację zasady pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa

Skarżąca podała przebieg postępowania oraz podniosła argumenty pokrywające się z argumentami zawartymi w odwołaniu od decyzji organu I instancji.

Podniosła nadto, że organ odwoławczy nie rozpatrzył zarzutów postawionych w odwołaniu, w tym dotyczących przebiegu inwestycji. Nie jest bowiem wystarczające stwierdzenie, że zakres wniosku ustala wyłącznie inwestor i nie może być on zmieniamy przez organ planistyczny. Powyższe wedle skarżącej pozwala na postawienie organowi odwoławczemu zarzutu rozstrzygnięcia sprawy bez wnikliwie przeprowadzonego postępowania administracyjnego.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko i wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył:

Kompetencje sądów administracyjnych określają przede wszystkim przepisy art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych, oraz art. 3 – 5, art. 134 i 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Z przepisów tych wynika, że sądowa kontrola działalności administracji publicznej sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, zadaniem więc sądu administracyjnego rozpoznającego skargę na akt administracyjny jest ocena zgodności z prawem tego aktu. Dokonując tej oceny sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, ani powołaną podstawą prawną. Granice sądowej kontroli ograniczają tylko granice sprawy i zakaz orzekania na niekorzyść skarżącego przy braku przesłanek do stwierdzenia nieważności aktu.

Wynik dokonanej wedle powyższych kryteriów kontroli zaskarżonej decyzji jest pozytywny. Wszystkie istotne dla sprawy okoliczności zostały należycie wyjaśnione, a zgromadzony materiał dawał podstawę do wydania pozytywnej dla inwestora decyzji.

Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. 2003 r., Nr 80, poz. 717, z późniejszymi zmianami) inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku - w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Zgodnie z art. 2 pkt 5 tej ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycji celu publicznego - należy przez to rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 i Nr 106, poz. 675). Inwestycja zatem ma charakter inwestycji celu publicznego, jeśli odpowiada dwóm podstawowym kryteriom : jest działaniem o znaczeniu lokalnym, ponadlokalnym czy krajowym i stanowi realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Tylko łączne spełnienie tych dwóch przesłanek może przesądzać, iż dane przedsięwzięcie spełnia wymogi by można je zaliczyć do inwestycji celu publicznego, w stosunku do którego zastosowanie mają przepisy art. 50 – 58 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Inwestycja ma znaczenie lokalne lub ponadlokalne gdy ma realizować potrzeby wspólnoty tworzącej związek publicznoprawny tj. wspólnoty samorządowe na poziomie gminy, powiatu i województwa a także społeczeństwo jako pewna całość zamieszkująca obszar państwa. Zawsze więc inwestycja celu publicznego ukierunkowana będzie na urzeczywistnienie interesu publicznego, istotnego dla zbiorowości przynajmniej na poziomie lokalnym. Ponieważ ustawodawca przewidział dwa rodzaje aktów administracyjnych związanych z lokalizacją zamierzenia inwestycyjnego i określeniem warunków dla tego przedsięwzięcia tj. decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego - stosowanych alternatywnie w zależności od sytuacji prawnej zamierzenia inwestycyjnego. Z uwagi m. in. na skutki jakie wskazane wyżej alternatywne akty administracyjne wywołują bądź mogą wywoływać ( możliwość wywłaszczenia w oparciu o decyzję o lokalizację celu publicznego), regułą powinno być wydawanie decyzji o warunkach zabudowy. Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego stanowi wyjątek, którego nie wolno domniemywać i w tym znaczeniu wywody skarżącej co do charakteru inwestycji celu publicznego należy podzielić. Nie oznacza to jednak, że inwestycja będąca przedmiotem zaskarżonego rozstrzygnięcia nie jest inwestycja celu publicznego, albo że w tym zakresie istnieją istotne wątpliwości.

Zgodnie z art. 6 pkt. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, celami publicznymi w rozumieniu ustawy są budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, (...). Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt. 3 ustawy o samorządzie gminnym zadaniem własnym gminy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w tym sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę. Zatem budowa odcinka sieci wodociągowej ma znaczenie lokalne bądź ponadlokalne bowiem inwestycja ta mieści się zarówno w katalogu celów publicznych wymienionych w ustawie o gospodarce nieruchomościami jak i w katalogu zadań własnych gminy. Inwestycja lokalna to nie tylko inwestycja służąca całej gminie, może to być także inwestycja, która swoim zasięgiem bezpośrednio służy węższemu kręgowi mieszkańców gminy, ale pośrednio ma znaczenie dla całej gminy.

Wnioskodawcą i inwestorem budowy kwestionowanego odcinka sieci wodociągowej jest Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji S.A. w K. za pośrednictwem której to spółki Gmina Miejska K. realizuje swoje obowiązki w zakresie zaopatrzenia członków wspólnoty samorządowej w wodę. Planowany do wykonania odcinek wodociągu ma stanowić rozbudowę istniejącej sieci, ma mieć długość około 510 m i średnicę 100-150 mm a teren zakreślony jako teren inwestycji obejmuje przede wszystkim ulicę [...] . Również i te okoliczności miały wpływ na ocenę planowanej inwestycji.

Rację ma organ, że decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego ma charakter decyzji związanej, co polega na tym, że nie można odmówić ustalenia lokalizacji inwestycji celu publicznego, jeżeli wniosek spełnia wymagania formalne i jest zgodny z przepisami. Ocenie organu zatem podlega zamierzenie inwestycyjne opisane we wniosku, łącznie z jego położeniem (wyznaczonymi granicami terenu inwestycji). Żaden zaś przepis prawa nie upoważnia organu rozpoznającego taki wniosek do modyfikacji jego elementów, w tym także mającej stanowić oceny celowości realizacji inwestycji w ogóle lub też w określonym miejscu. Szczegółowy zresztą przebieg wodociągu określony zostanie dopiero w decyzji o pozwoleniu na budowę i ewentualnie dopiero na tym etapie przygotowywania inwestycji będzie mieć znaczenie prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Decyzja zaskarżona, jak słusznie wskazał organ nie ma wpływu na prawo własności nieruchomości.

Prawdą jest, że skarżąca nie została zawiadomiona przez organ I instancji o zebraniu materiału sprawy. Niewątpliwie stanowiło to naruszenie przepisu art. 10 kpa. Uchybienie to jednak nie miało wpływu na wynik sprawy. Skarżąca swe stanowisko i szczegółowe zarzuty zaprezentowała przed wydaniem decyzji, organ I instancji do tych zarzutów się ustosunkował, a te same w istocie zarzuty zostały powielone w odwołaniu i w skardze do sądu administracyjnego.

Z wszystkich wyżej wymienionych względów orzeczono jak w sentencji wyroku, na zasadzie art. 151 ustawy prawo o postępowaniu administracyjnym