II GSK 1162/12

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt VII SA/Wa 1862/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę G. P. i F. [...] Spółki Akcyjnej w P. – wspólników spółki cywilnej P. W. "Z." w P. (dalej: skarżący) na decyzję Ministra Infrastruktury z dnia [...] czerwca 2011 r. w przedmiocie stwierdzenia braku posiadania wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów.

W uzasadnieniu powyższego wyroku Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny sprawy.

Dnia [...] listopada 2010 r. do Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego (dalej: Dyrektor TDT) wpłynął wniosek o wydanie poświadczenia dla prowadzonej stacji kontroli pojazdów przy ul. W. [...] w P., a [...] grudnia 2010 r. dokonano sprawdzenia powyższej stacji, którego wynik opisano w protokole.

Decyzją z [...] grudnia 2010 r. Dyrektor TDT odmówił wydania poświadczenia w żądanym zakresie, wskazując na brak spełnia wymagań z § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów (Dz. U. Nr 40, poz. 275). Urządzenie płytowe (najazdowe) do kontroli działania hamulców nie posiadało certyfikatu potwierdzającego możliwość badania motocykli.

Decyzją z [...] marca 2011 r. Minister Infrastruktury uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Zawiadomieniem z [...] marca 2011 r. Dyrektor TDT poinformował stronę o ponownym rozpoczęciu procedury w ww. sprawie. Następnie wydał decyzję z [...] marca 2011 r. poświadczającą w pkt I, że stacja kontroli pojazdów przy ul. W. [...] w P. posiada wyposażenie i warunki lokalowe zgodne z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów BTE o rozszerzonym zakresie badania c, d, e z ważnością do [...] grudnia 2015 r., a w pkt II odmówił poświadczenia, że stacja ta posiada wyposażenie i warunki lokalowe zgodne z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów A, CC, D, wobec faktu, że urządzenie płytowe (najazdowe) do kontroli działania hamulców nie posiadało atestu potwierdzającego możliwości badania motocykli (§ 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia), długość kanału przeglądowego wynosi 12,8 m, przy wymaganych co najmniej 18 m długości dla stacji kontroli pojazdów przeprowadzających badania pojazdów o dmc powyżej 3,5 t oraz przyczep przeznaczonych do łączenia z tymi pojazdami (§ 13 ust. 1 pkt 1 lit. c/ ww. rozporządzenia), a także braku urządzenia do oceny prawidłowości ustawienia kół jezdnych pojazdu o dmc powyżej 3,5 t (§ 14 ust. 1 pkt 2 cyt. rozporządzenia).

Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r., po rozpatrzeniu odwołania G. P. oraz F. [...] S.A. z siedzibą w P., wspólników Z. s.c. - utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego z [...] marca 2011 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. oddalił skargę skarżących na powyższą decyzję, uznając, że w toku czynności sprawdzających tak w drodze oględzin, jak i analizy złożonej dokumentacji organy prawidłowo ustaliły, że skarżący nie dysponują wyposażeniem odpowiednim do wymaganego ww. rozporządzeniem w zakresie podstawowej stacji kontroli pojazdów rodzaju A, CC, D.

Skarżący przedstawili urządzenie marki HEKA typ H-2000/BOLID służące do pomiaru sił hamujących (nr fabryczny [...]) wyprodukowane w 1998 r. Uzyskało ono [...] czerwca 1996 r. atest nr [...] Instytutu Transportu Samochodowego (ważny w okresie od 28 czerwca 1996 r. do 30 czerwca 1999 r.), który wskazuje, że urządzenie to służy do badania pojazdów osobowych, ciągników rolniczych oraz przyczep o dmc do 3,5 t, co w konsekwencji oznacza, że nie jest przeznaczone do badania hamulców motocykli. Sąd I instancji podkreślił, że ze złożonych przez skarżących certyfikatów zgodności: nr Z/15/288/99 (ważnego od 1.07.1999 r. do 30.06.2002 r.) i nr Z/15/290/99 (ważnego od 21.12.1999 r. do 20.12.2002 r.) wynika, że dotyczą one jedynie urządzeń wyprodukowanych w okresach ich ważności, nie mogą zatem obejmować urządzeń wyprodukowanych w 1998 r.

Kolejnym urządzeniem, które zasadnie zakwestionowały organy był przyrząd służący do ustawienia kół jezdnych pojazdu f-my HEKA, typ UNIVERS A-2/ ADEPT, nr fabryczny [...], rok produkcji 1998r. Dla tego przyrządu Instytut Transportu Samochodowego wydał atest nr [...] ważny od [...] czerwca 1996 r. do [...] czerwca 1999 r., z którego wynika, że urządzenie to jest przeznaczone do kontroli prawidłowości ustawienia kół jezdnych pojazdów o dmc do 3.5 t, co przesądza, że pojazdy przekraczające dopuszczalną masę całkowitą nie mogą być tym urządzeniem badane.

Sąd I instancji podkreślił stanowisko organów, że załączone oświadczenia F. H. J. K. oraz producenta HEKA Auto Test GMBH z 2003 r. stwierdzające, że urządzenie płytowe do kontroli działania hamulców zmodyfikowano i posiada cechy jak to, które uzyskało certyfikat [...] i [...], nie mogły być podstawą do wydania poświadczenia. Zgodnie z § 18 ust. 8 cyt. rozporządzenia potwierdzeniem spełnienia dodatkowych wymagań, o których mowa w ust. 7, jest jedynie dokument wydany przez jednostkę akredytowaną w polskim systemie akredytacji w zakresie warunków dopuszczenia urządzeń kontroli stanu technicznego pojazdów.

Sąd I instancji wskazał, że podmioty, które złożyły ww. oświadczenia nie spełniają powyższych wymagań. Wymóg ten obowiązywał również w dacie sporządzenia ww. oświadczeń, to jest w 2003 r. Zgodnie bowiem z § 4 ust 1 i 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 września 1999 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do kontroli pojazdów (Dz.U. z 1999 r. Nr 81, poz. 918 ze zm.) urządzenia i przyrządy stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego powinny być certyfikowane na zasadach określonych w przepisach o nadaniach i certyfikacji. Certyfikacji mogła dokonać tylko jednostka akredytowana przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji stosownie do przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. Nr 55, poz. 250, z 1994 r. Nr 27, poz. 96, z 1997 r. Nr 104, poz. 661 i Nr 121, poz. 770 oraz z 1999 r. Nr 70, poz. 776).

Odnosząc się do zarzutu skargi dotyczącego błędnej wykładni art. 5 ust. 3 cyt. ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych Sąd podał, że na podstawie powołanego przepisu podmioty, które w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy prowadzą podstawową stację kontroli pojazdów albo podstawową stację kontroli pojazdów wykonującą niektóre badania z zakresu okręgowej stacji kontroli pojazdów, mogą do dnia 31 grudnia 2015 r. wykonywać badania techniczne w zakresie określonym w posiadanym poświadczeniu, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy, o której mowa w art. 1. Podmioty te mogą uzyskiwać z ważnością do tego terminu kolejne poświadczenia w zakresie posiadanego wyposażenia i warunków lokalowych.

Z treści przytoczonego przepisu wynika zatem, że zezwala on, w okresie przejściowym, to jest do dnia 31 grudnia 2015 r., podmiotom - które uprzednio uzyskały poświadczenie wymienione w art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - na wykonywanie badań technicznych w zakresie określonym w uzyskanym poświadczeniu, pod warunkiem uzyskania kolejnego poświadczenia w tym samym zakresie. Innymi słowy do 31 grudnia 2015 r. mogą działać stacje kontroli pojazdów o innym zakresie niż wymagany w zmienionej ustawie z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, jeśli spełniają wymagania dotyczące wyposażenia i warunków lokalowych, o których mowa w rozporządzeniu w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów.

Wprawdzie skarżący otrzymali [...] marca 2007 r. decyzję poświadczającą wyposażenie i warunki lokalowe stacji kontroli pojazdów również w zakresie podstawowej stacji kontroli pojazdów A, CC, D, to jednak skoro stwierdzone nieprawidłowości umknęły wówczas uwadze organu, to nie mogły być pominięte w niniejszej sprawie. Zdaniem Sądu, bez wpływu na wynik rozstrzygnięcia pozostawała podnoszona w skardze sprzeczność między kontrolowaną decyzją a informacjami zamieszczonymi na stronie internetowej Transportowego Nadzoru Technicznego zwartymi w piśmie z dnia 2 września 2010 r.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wnieśli skarżący, zaskarżając go w całości i zarzucając mu:

- błąd w ustaleniach faktycznych będących podstawą rozstrzygnięcia, polegający na przyjęciu, że posiadane przez skarżących urządzenie HEKA-AUTO-Test System H-200/BOLID nr fabryczny [...], rok produkcji 1998, nie służy do badania hamulców motocykli, co spowodowało naruszenie art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2012 r., poz. 270 dalej: p.p.s.a.) polegającego na przedstawieniu stanu sprawy niezgodnie ze stanem rzeczywistym, a także naruszenie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ tej ustawy przez oddalenie skargi mimo naruszenia przez organy administracyjne art. 7, 77 § 1 i art. 80 k.p.a. w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy,

- naruszenie prawa materialnego w postaci art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 97, poz. 802) poprzez jego błędną wykładnię, a w konsekwencji przyjęcie, że skarżący nie mogą wykonywać badań technicznych pojazdów w zakresie określonym w poświadczeniu obowiązującym w dacie wejścia w życie powołanej wyżej ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, jak również nie mogą uzyskiwać kolejnego poświadczenia z datą ważności do dnia 31 grudnia 2015 r. w zakresie posiadanego poświadczenia w dacie wejścia w życie wskazanej wyżej ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw, które to naruszenia miały znaczący wpływ na wynik sprawy.

Wskazując na powyższe zarzuty, wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku i uchylenie zaskarżonej decyzji Ministra Infrastruktury oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w kwestionowanym przez skarżących zakresie, a także o zasądzenie na rzecz skarżących kosztów postępowania według norm przepisanych.

Powyższe zarzuty autorzy skargi kasacyjnej szczegółowo uargumentowali w jej uzasadnieniu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Odpowiadając na pierwszy z zarzutów skargi kasacyjnej wskazujący na naruszenie przepisów postępowania, na wstępie należy podkreślić, że poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wydawane jest w oparciu o wyniki sprawdzenia stacji kontroli pojazdów przez uprawniony organ.

W rozpoznawanej sprawie przeprowadzona kontrola wykazała, że oświadczenia firmy handlowej J. K. oraz producenta HEKA Auto Test GmbH stwierdzające, że urządzenie płytowe do kontroli działania hamulców zmodyfikowano i posiada cechy jak to, które uzyskało certyfikat [...] i [...], nie mogły być podstawą do wydania poświadczenia. Zgodnie bowiem z § 18 ust. 8 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 września 1999 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji kontroli pojazdów (Dz. U. z 1999 r. Nr 81, poz. 918 ze zm.) urządzenia i przyrządy stanowiące wyposażenie stanowiska kontrolnego powinny być certyfikowane na zasadach określonych w przepisach o badaniach i certyfikacji. Certyfikacji zaś mogą dokonać tylko jednostki certyfikowane przez Polskie Centrum Badań i Certyfikacji stosownie do przepisów ustawy z dnia 3 kwietnia 1993 r. o badaniach i certyfikacji (Dz. U. z 1993 r. Nr 55, poz. 250 ze zm.). Podmioty, które złożyły ww. oświadczenia nie spełniają powyższych wymagań. Podkreślić zatem należy, że ze złożonych przez skarżących certyfikatów zgodności: nr [...] ważnego od [...].07.1999 r. do [...].06.2002 r. oraz nr [...] ważnego od [...].12.1999 r. do [...].12.2002 r. wynika, że dotyczą one jedynie urządzeń wyprodukowanych w okresach ich ważności. Zatem nie mogą obejmować urządzeń wyprodukowanych w 1998 r.

Przedstawiony w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia przepisów postępowania wskazuje na naruszenie art. 141 § 4 p.p.s.a. na skutek przedstawienia stanu sprawy niezgodnie z rzeczywistością. Tak uzasadniony zarzut naruszenia powyższego przepisu nie może być uwzględniony. W świetle tego przepisu jednym z elementów uzasadnienia wyroku jest zwięzłe przedstawienie stanu sprawy. Wymóg ten został spełniony przez Sąd I instancji, gdyż uzasadnienie zaskarżonego wyroku zawiera nie tylko opis tego co się działo w sprawie w postępowaniu przed organami administracyjnymi ale również przedstawienie stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd w niniejszej sprawie.

W ocenie strony skarżącej, Sąd I instancji dokonał błędnej wykładni art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2009 r. o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 97, poz. 802), twierdząc, że skoro skarżący prowadzili działalność objętą wnioskiem w niniejszej sprawie, a określoną decyzją Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], winni otrzymać kolejne poświadczenie stwierdzające posiadanie wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów zgodnie z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań przez przedsiębiorców prowadzących podstawową stację kontroli pojazdów A, B, CC, D, T, E o rozszerzonym zakresie badań c, d, e.

Odnosząc się do tego zarzutu, należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, który prawidłowo wyjaśnił, że zgodnie z art. 5 ust. 3 powołanej wyżej ustawy, podmioty, które w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej prowadziły podstawową stację kontroli pojazdów albo podstawową stację kontroli pojazdów wykonującą niektóre badania w zakresie okręgowej stacji kontroli pojazdów, mogą do dnia 31 grudnia 2015 r. wykonywać badania techniczne w zakresie określonym posiadanym poświadczeniem, o którym mowa w art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.). Podmioty te mogą uzyskiwać z ważnością do tego terminu kolejne poświadczenia z zakresu posiadanego wyposażenia i warunków lokalowych. Przepis art. 5 ust. 3 ustawy zmieniającej zezwala zatem, aby w okresie do 31 grudnia 2015 r. podmioty, które uprzednio uzyskały poświadczenie wymienione w art. 83 ust. 3 pkt 5 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, wykonywały badania techniczne w zakresie określonym w uzyskanym poświadczeniu, pod warunkiem uzyskania kolejnego poświadczenia w tym samym zakresie. Powyższy zapis jednakże nie oznacza, że fakt uzyskania zaświadczenia gwarantuje uzyskanie kolejnego zaświadczenia w sensie pozytywnym, bowiem jak zaznaczono na wstępie, poświadczenie zgodności wyposażenia i warunków lokalowych stacji kontroli pojazdów z wymaganiami odpowiednio do zakresu przeprowadzanych badań wydawane jest w oparciu o wyniki sprawdzenia stacji kontroli pojazdów. Kontrola przeprowadzona przez inspektorów Transportowego Dozoru Technicznego wykazała, iż prowadzona przez skarżących stacja kontroli pojazdów nie spełnia wymagań zawartych w § 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 10 lutego 2006 r. w sprawie szczegółowych wymagań w stosunku do stacji przeprowadzających badania techniczne pojazdów (Dz. U. Nr 40, poz. 275), gdyż urządzenie płytowe do kontroli działania hamulców nie posiada certyfikatu potwierdzającego możliwość badania motocykli. Zarzut naruszenia art. 5 ust. 3 ustawy o zmianie ustawy – Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw oparty został na twierdzeniu poza kwestią omówioną wyżej, że przepisy rozporządzenia Ministra Transportu i Budownictwa z 10 lutego 2006 r. zostały zinterpretowane w sposób sprzeczny z art. 5 ust. 3 wyżej powołanej ustawy, jednakże sprzeczność nie została wykazana. W tej sytuacji nie sposób ustosunkować się do powyższego stanowiska.

Zważywszy na powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.