II FZ 768/14
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2014-08-01Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stefan Babiarz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
II FZ 768/14 POSTANOWIENIE Dnia 1 sierpnia 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Stefan Babiarz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1266/12 w zakresie przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej w sprawie ze skargi S. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 24 lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
1. Postanowieniem z dnia 24 lutego 2014 r., I SA/Wr 1266/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił S. A. (zwanemu dalej skarżącym) przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi skarżącego na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 24 lipca 2012 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.
W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji wskazał, że w dniu 30 października 2013 r. wezwano skarżącego, reprezentowanego przez fachowego pełnomocnika, do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia. Przesyłki nie udało się doręczyć pełnomocnikowi skarżącego w dniu 5 listopada 2013 r. Z tą datą wystawiono pierwsze awizo. Przesyłkę z poczty pełnomocnik odebrał w dniu 20 listopada 2013 r., czyli po upływie 14 dnia od wystawienia pierwszego awizo. W terminie 7 dni od dnia otrzymania przesyłki (tj. od dnia 20 listopada), czyli w dniu 27 listopada 2013 r. skarżący nadał wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Sąd pierwszej instancji podkreślił w uzasadnieniu postanowienia, że 14-dniowy termin do odbioru przesyłki upłynął w dniu 19 listopada (5 listopada +14 dni), a nie 20 listopada. 7-dniowy termin do wniesienia wpisu minął zaś w dniu 26 listopada (19 listopada + 7), zatem wniosek o przyznanie prawa pomocy wysłany w dniu 27 listopada 2013 r. był wnioskiem spóźnionym.
2. W dniu 19 marca 2014 r. skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, wskazując, że na powtórnym zawiadomieniu z poczty ostateczna data odebrania przesyłki wskazywała dzień 20 listopada, a nie 19 listopada. Pełnomocnik skarżącego polegając na pouczeniu na powiadomieniu z poczty dokonał czynności w ustawowym terminie 7 dni, licząc od dnia odebrania przesyłki, czyli od dnia 20 listopada, tj. w dniu 27 listopada. W zażaleniu zarzucił naruszenie art. 73 ust. 4 w związku z art. 65 i art. 73 ust. 1,2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej: p.p.s.a.), poprzez bezzasadne przyjęcie, że skutek doręczenia przesyłki nastąpił w dniu 19 listopada 2013 r. oraz art. 86, art. 87 w związku z art. 73 i art. 65
w związku z art. 184 i 197 § 2 p.p.s.a., poprzez bezzasadne oddalenie wniosku
o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.
Mając na uwadze powyższe, skarżący wniósł o:
1) uchylenie zaskarżonego postanowienia przy przyjęciu, że nie doszło do przekroczenia terminu,
ewentualnie:
2) zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o przywróceniu terminu do uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.
3. Na podstawie art. 83 p.p.s.a. terminy w postępowaniu oblicza się według przepisów prawa cywilnego. Z kolei art. 111 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93, zwanej dalej: k.c.) stanowi, że: "art. 111 § 1. Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia. § 2. Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło". Istotna jest również procedura doręczania przesyłki. Listonosz dzwoni pod wskazany adres, jeżeli nie może doręczyć przesyłki- wystawia poprawnie wypisane awizo. Niewątpliwie próba doręczenia przesyłki jest zdarzeniem. Zgodnie z art. 111 § 2 k.c. - jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Tym samym termin 14- dniowy, o którym mowa w art. 73 p.p.s.a. nie biegnie od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie, tylko od następnego dnia. W niniejszej sprawie przesyłka awizowana była po raz pierwszy w dniu 5 listopada 2013 r. W tym dniu nastąpiło zdarzenie, czyli próba doręczenia przesyłki. Upływ terminu 14-dniowego nastąpi zatem w dniu 19 listopada (6 listopada+14 dni; porównaj postanowienia NSA: z dnia 29 października 2013 r., II GZ 576/13 oraz z dnia 16 października 2013 r., II FZ 940/13
(dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Niewątpliwie zatem termin do dokonania wskazanej w sprawie czynności upływał w dniu 19 listopada,
a dokonano jej w dniu 20 listopada.
4. Pełnomocnik skarżącego wskazywał, że w powtórnym zawiadomieniu z poczty dotyczącym odbioru przesyłki znalazła się informacja, iż "przesyłkę poleconą można odebrać w miejscu wyżej wyznaczonym w terminie do dnia 20 listopada 2013 r.". Tym samym poczta wskazała błędnie graniczną datę.
Podniesiony przez pełnomocnika zarzut nie może zostać uwzględniony. Fachowy pełnomocnik nie powinien polegać na zawiadomieniach sporządzanych przez pracowników poczty. Wymaga się od niego większej staranności. Kontrola prawidłowości tego zawiadomienia była możliwa dzięki temu, że zawiadomienie zostało skierowane bezpośrednio do pełnomocnika, który mając je w ręku mógł na własne oczy przeczytać, iż: "W dniu 5 listopada 2013 r. przesyłkę poleconą nr (...) adresowaną do (...) pozostawiono w placówce pocztowej (...). Przesyłkę można odebrać (...) w terminie do dnia 20 listopada 2013 r.". Z powyższego wynika, że na zawiadomieniu była podana data pierwszego awizowania. Profesjonalny pełnomocnik mógł skonfrontować podany termin (20- 5=15 dni) z terminem 14-dniowym, który przewiduje znana mu ustawa. Pełnomocnik jest profesjonalistą, fachowcem, od którego wymaga się więcej. Dlatego przyjęcie, że podana przez pracownika poczty data 20 listopada jest ostatecznym terminem na odebranie pisma stanowi niedołożenie należytej staranności przez pełnomocnika.
5. Zgodnie z art. 86 p.p.s.a. pozytywną przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy w uchybieniu terminu. O braku winy można mówić, gdy nie można było usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego wysiłku. Piśmiennictwo wskazuje (B. Dauter [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wydanie II, 2006, str. 205 i nast.), że pomyłka polegająca na pominięciu lub przestawieniu niektórych cyfr w wielocyfrowym numerze konta bankowego
i uiszczenie wpisu na inne konto nie może być poczytane za winę (por. postanowienie SN z dnia 19 marca 2003 r., I CZ 18/03, Lex 80250). Pomyłka przy wpisywaniu ciągu cyfr jest czym innym niż wykonanie w pamięci prostego obliczenia (20-5=15) i porównanie otrzymanego wyniku (15) z ustawowym 14. Tym samym sąd pierwszej instancji trafnie wskazał, że pełnomocnik, który nie dokonał samodzielnie obliczenia terminu- mając do dyspozycji datę początkową i posiadając wiedzę
o treści przepisu, który przewiduje 14-dniowy termin, nie dołożył należytej staranności. Niedołożenie należytej staranności z kolei uniemożliwia przywrócenie terminu do dokonania czynności.
Podobnie przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 22 stycznia 2014 r., II OZ 10/14, w którym wskazał, że: "Wprawdzie treść ponownego zawiadomienia (awizo) pozostawionego przez pracownika operatora pocztowego mogła wprowadzić w błąd co do terminu granicznego, w jakim należy odebrać przesyłkę sądową zawierającą odpis postanowienia z dnia 4 września 2013 r., to należy wskazać, że skarżący na etapie sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej działał przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego adwokatem. Od profesjonalnego pełnomocnika należy wymagać, by samodzielnie sprawdzał terminy przewidziane w przepisach dla dokonywania czynności procesowych, a nie polegał na zapiskach pracowników poczty bądź informacji przekazywanych przez skarżącego czy jego pierwszego pełnomocnika. Pełnomocnik będący profesjonalistą i dochowujący należytej staranności nie może bezkrytycznie przyjmować daty wskazanej przez pracownika poczty, lecz winien skonfrontować tę datę
z odpowiednim przepisem prawa, którym w rozpoznawanej sprawie jest art. 73 § 1–4 i art. 177 § 1 p.p.s.a. Nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa".
6. Jeżeli przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy w uchybieniu terminu, a z powyższego wynika, że przesłanka ta nie została spełniona - zasadne było postanowienie sądu pierwszej instancji o odmowie przywrócenia terminu i tym samym nie ma podstaw do jego zmiany.
7. Mając na względzie powyższe na podstawie art. 87 i 197 § 2 p.p.s.a. należało postanowić jak w sentencji.
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Stefan Babiarz /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
II FZ 768/14 POSTANOWIENIE Dnia 1 sierpnia 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Stefan Babiarz (spr.), , , po rozpoznaniu w dniu 1 sierpnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia S.A. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1266/12 w zakresie przywrócenia terminu do dokonania czynności procesowej w sprawie ze skargi S. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 24 lipca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. postanawia: oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
1. Postanowieniem z dnia 24 lutego 2014 r., I SA/Wr 1266/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił S. A. (zwanemu dalej skarżącym) przywrócenia terminu do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi skarżącego na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 24 lipca 2012 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r.
W uzasadnieniu sąd pierwszej instancji wskazał, że w dniu 30 października 2013 r. wezwano skarżącego, reprezentowanego przez fachowego pełnomocnika, do uiszczenia wpisu od skargi kasacyjnej w terminie 7 dni pod rygorem jej odrzucenia. Przesyłki nie udało się doręczyć pełnomocnikowi skarżącego w dniu 5 listopada 2013 r. Z tą datą wystawiono pierwsze awizo. Przesyłkę z poczty pełnomocnik odebrał w dniu 20 listopada 2013 r., czyli po upływie 14 dnia od wystawienia pierwszego awizo. W terminie 7 dni od dnia otrzymania przesyłki (tj. od dnia 20 listopada), czyli w dniu 27 listopada 2013 r. skarżący nadał wniosek o przyznanie prawa pomocy.
Sąd pierwszej instancji podkreślił w uzasadnieniu postanowienia, że 14-dniowy termin do odbioru przesyłki upłynął w dniu 19 listopada (5 listopada +14 dni), a nie 20 listopada. 7-dniowy termin do wniesienia wpisu minął zaś w dniu 26 listopada (19 listopada + 7), zatem wniosek o przyznanie prawa pomocy wysłany w dniu 27 listopada 2013 r. był wnioskiem spóźnionym.
2. W dniu 19 marca 2014 r. skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie, wskazując, że na powtórnym zawiadomieniu z poczty ostateczna data odebrania przesyłki wskazywała dzień 20 listopada, a nie 19 listopada. Pełnomocnik skarżącego polegając na pouczeniu na powiadomieniu z poczty dokonał czynności w ustawowym terminie 7 dni, licząc od dnia odebrania przesyłki, czyli od dnia 20 listopada, tj. w dniu 27 listopada. W zażaleniu zarzucił naruszenie art. 73 ust. 4 w związku z art. 65 i art. 73 ust. 1,2 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej: p.p.s.a.), poprzez bezzasadne przyjęcie, że skutek doręczenia przesyłki nastąpił w dniu 19 listopada 2013 r. oraz art. 86, art. 87 w związku z art. 73 i art. 65
w związku z art. 184 i 197 § 2 p.p.s.a., poprzez bezzasadne oddalenie wniosku
o przywrócenie terminu do uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.
Mając na uwadze powyższe, skarżący wniósł o:
1) uchylenie zaskarżonego postanowienia przy przyjęciu, że nie doszło do przekroczenia terminu,
ewentualnie:
2) zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o przywróceniu terminu do uiszczenia opłaty od skargi kasacyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw i dlatego podlega oddaleniu.
3. Na podstawie art. 83 p.p.s.a. terminy w postępowaniu oblicza się według przepisów prawa cywilnego. Z kolei art. 111 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. 1964, Nr 16, poz. 93, zwanej dalej: k.c.) stanowi, że: "art. 111 § 1. Termin oznaczony w dniach kończy się z upływem ostatniego dnia. § 2. Jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło". Istotna jest również procedura doręczania przesyłki. Listonosz dzwoni pod wskazany adres, jeżeli nie może doręczyć przesyłki- wystawia poprawnie wypisane awizo. Niewątpliwie próba doręczenia przesyłki jest zdarzeniem. Zgodnie z art. 111 § 2 k.c. - jeżeli początkiem terminu oznaczonego w dniach jest pewne zdarzenie, nie uwzględnia się przy obliczaniu terminu dnia, w którym to zdarzenie nastąpiło. Tym samym termin 14- dniowy, o którym mowa w art. 73 p.p.s.a. nie biegnie od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie, tylko od następnego dnia. W niniejszej sprawie przesyłka awizowana była po raz pierwszy w dniu 5 listopada 2013 r. W tym dniu nastąpiło zdarzenie, czyli próba doręczenia przesyłki. Upływ terminu 14-dniowego nastąpi zatem w dniu 19 listopada (6 listopada+14 dni; porównaj postanowienia NSA: z dnia 29 października 2013 r., II GZ 576/13 oraz z dnia 16 października 2013 r., II FZ 940/13
(dostępne na stronie: http://orzeczenia.nsa.gov.pl). Niewątpliwie zatem termin do dokonania wskazanej w sprawie czynności upływał w dniu 19 listopada,
a dokonano jej w dniu 20 listopada.
4. Pełnomocnik skarżącego wskazywał, że w powtórnym zawiadomieniu z poczty dotyczącym odbioru przesyłki znalazła się informacja, iż "przesyłkę poleconą można odebrać w miejscu wyżej wyznaczonym w terminie do dnia 20 listopada 2013 r.". Tym samym poczta wskazała błędnie graniczną datę.
Podniesiony przez pełnomocnika zarzut nie może zostać uwzględniony. Fachowy pełnomocnik nie powinien polegać na zawiadomieniach sporządzanych przez pracowników poczty. Wymaga się od niego większej staranności. Kontrola prawidłowości tego zawiadomienia była możliwa dzięki temu, że zawiadomienie zostało skierowane bezpośrednio do pełnomocnika, który mając je w ręku mógł na własne oczy przeczytać, iż: "W dniu 5 listopada 2013 r. przesyłkę poleconą nr (...) adresowaną do (...) pozostawiono w placówce pocztowej (...). Przesyłkę można odebrać (...) w terminie do dnia 20 listopada 2013 r.". Z powyższego wynika, że na zawiadomieniu była podana data pierwszego awizowania. Profesjonalny pełnomocnik mógł skonfrontować podany termin (20- 5=15 dni) z terminem 14-dniowym, który przewiduje znana mu ustawa. Pełnomocnik jest profesjonalistą, fachowcem, od którego wymaga się więcej. Dlatego przyjęcie, że podana przez pracownika poczty data 20 listopada jest ostatecznym terminem na odebranie pisma stanowi niedołożenie należytej staranności przez pełnomocnika.
5. Zgodnie z art. 86 p.p.s.a. pozytywną przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy w uchybieniu terminu. O braku winy można mówić, gdy nie można było usunąć przeszkody nawet przy użyciu największego wysiłku. Piśmiennictwo wskazuje (B. Dauter [w:] Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz. Wydanie II, 2006, str. 205 i nast.), że pomyłka polegająca na pominięciu lub przestawieniu niektórych cyfr w wielocyfrowym numerze konta bankowego
i uiszczenie wpisu na inne konto nie może być poczytane za winę (por. postanowienie SN z dnia 19 marca 2003 r., I CZ 18/03, Lex 80250). Pomyłka przy wpisywaniu ciągu cyfr jest czym innym niż wykonanie w pamięci prostego obliczenia (20-5=15) i porównanie otrzymanego wyniku (15) z ustawowym 14. Tym samym sąd pierwszej instancji trafnie wskazał, że pełnomocnik, który nie dokonał samodzielnie obliczenia terminu- mając do dyspozycji datę początkową i posiadając wiedzę
o treści przepisu, który przewiduje 14-dniowy termin, nie dołożył należytej staranności. Niedołożenie należytej staranności z kolei uniemożliwia przywrócenie terminu do dokonania czynności.
Podobnie przyjął Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 22 stycznia 2014 r., II OZ 10/14, w którym wskazał, że: "Wprawdzie treść ponownego zawiadomienia (awizo) pozostawionego przez pracownika operatora pocztowego mogła wprowadzić w błąd co do terminu granicznego, w jakim należy odebrać przesyłkę sądową zawierającą odpis postanowienia z dnia 4 września 2013 r., to należy wskazać, że skarżący na etapie sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej działał przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego adwokatem. Od profesjonalnego pełnomocnika należy wymagać, by samodzielnie sprawdzał terminy przewidziane w przepisach dla dokonywania czynności procesowych, a nie polegał na zapiskach pracowników poczty bądź informacji przekazywanych przez skarżącego czy jego pierwszego pełnomocnika. Pełnomocnik będący profesjonalistą i dochowujący należytej staranności nie może bezkrytycznie przyjmować daty wskazanej przez pracownika poczty, lecz winien skonfrontować tę datę
z odpowiednim przepisem prawa, którym w rozpoznawanej sprawie jest art. 73 § 1–4 i art. 177 § 1 p.p.s.a. Nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu niedostateczna staranność w prowadzeniu własnych spraw, czy też nieznajomość prawa".
6. Jeżeli przesłanką przywrócenia terminu jest brak winy w uchybieniu terminu, a z powyższego wynika, że przesłanka ta nie została spełniona - zasadne było postanowienie sądu pierwszej instancji o odmowie przywrócenia terminu i tym samym nie ma podstaw do jego zmiany.
7. Mając na względzie powyższe na podstawie art. 87 i 197 § 2 p.p.s.a. należało postanowić jak w sentencji.
