IV SA/Wa 1725/13

Uzasadnienie

I. Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez M. L. (dalej: "skarżącego") postanowieniem z dnia [...] maja 2013r. (nr [...]) Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013r., poz. 267; dalej: "k.p.a.") oraz art. 60 ust. 1 w związku z art. 53 ust. 4 pkt 8 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2012r., poz. 647 ze zm, dalej:u.p.z.p.), utrzymał w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. z dnia [...] lutego 2013r. (znak:[...]) o odmowie uzgodnienia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego (usługi związane z turystyką wodną) na nieruchomości nr [...] w miejscowości L. , Gmina B. w granicach obszaru [...] Parku Krajobrazowego oraz na obszarze Natura 2000 [...] ([...] ).

II. Organy administracji ustaliły następujące okoliczności faktyczne sprawy:

Burmistrz B. wnioskiem z dnia 8 listopada 2012r. (data wpływu 13 listopada

2012r.) wystąpił do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. o uzgodnienie projektu decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalno-usługowego (usługi związane z turystyką wodną), przewidzianej do realizacji na nieruchomości oznaczonej numerem geodezyjnym [...] , położonej w miejscowości L. , Gmina B. . Nieruchomość objęta wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy jest położona na obszarze [...] Parku Krajobrazowego, na terenie którego obowiązują zapisy uchwały Sejmiku Województwa [...] nr [...] z dnia [...] kwietnia 2011 r. w sprawie [...] Parku Krajobrazowego (Dz.U.Woj. [...] nr [...], poz. [...]) oraz na obszarze " Natura 2000 "[...] " (kod: [...] ).

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w G. w toku postępowania w tej sprawie pismem z dnia 28 listopada 2012r.,na podstawie art. 64 § 2 k.p.a., wezwał Burmistrza B. do uzupełnienia przedstawionej do uzgodnienia decyzji o warunkach zabudowy o dane dotyczące nieprzekraczalnej linii zabudowy od strony rzeki M. oraz informacje dotyczące legalności budynku znajdującego się w granicach obszaru analizowanego.

Burmistrz B. przekazał organowi uzgadniającemu w dniu 31 stycznia 2013r. (data wpływu) informacje dotyczące nieprzekraczalnej linii zabudowy od strony rzeki M. oraz pismo inwestora (skarżącego) w sprawie legalności zabudowy na terenie działki nr [...] z dnia 12 grudnia 2012r.

Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w G. postanowieniem z dnia [...] lutego 2013r. odmówił uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla tej inwestycji. Organ pierwszej instancji stwierdził, że zamierzona inwestycja narusza § 3 pkt 7 uchwały Sejmiku Województwa [...] w sprawie [...] Parku Krajobrazowego. Przepis ten wprowadza zakaz budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej. Zdaniem organu pierwszej instancji .planowana inwestycja nie jest "obiektem służącym turystyce wodnej", a w konsekwencji jej realizacja jest niedopuszczalna. Ponadto żadna z działek przylegających do planowanej inwestycji nie jest zabudowana i tym samym niemożliwe jest wyznaczenie nieprzekraczalnej linii zabudowy dla tej inwestycji.

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska postanowieniem z dnia [...] maja 2013r., po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez skarżącego od postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w G. z dnia [...] lutego 2013r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu pierwszej instancji, że projektowana inwestycja nie jest obiektem służącym turystyce wodnej w rozumieniu uchwały Sejmiku Województwa [...] . Stwierdził ponadto, że nie jest dopuszczalne zastosowanie do projektowanej inwestycji odstępstw wynikających z § 4 ust. 1 bkt 1 uchwały Sejmiku Województwa [...] .

Zdaniem organu odwoławczego Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska nie miał podstaw prawnych do tego, aby żądać od organu prowadzącego postępowanie w sprawie ustalenia warunków zabudowy danych, informacji dotyczących nieprzekraczalnej linii zabudowy oraz informacji o budynkach znajdujących się w granicach obszaru analizowanego.

lII. M. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Zarzucił organowi odwoławczemu nieuzasadnione przyjęcie, że planowana inwestycja jest sprzeczna z celami ochrony przyrody [...] Parku Krajobrazowego, ponieważ jej realizacja naruszy m.in. zakaz o którym mowa w § 3 pkt 7 uchwały Sejmiku Województwa [...] w sprawie [...] Parku Krajobrazowego, dotyczący budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej.

IV. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

V. Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U Nr 153, poz. 1269) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni przepisów prawa materialnego.

Zgodnie z art. 134 p.p.s.a. podniesione w skardze zarzuty nie wyznaczają granic kontroli przez Sąd legalności zaskarżonego aktu lub czynności. Sąd przeprowadzając taką kontrolę ma bowiem obowiązek wziąć pod uwagę wszelkie dostrzeżone naruszenia prawa, w tym uwzględnić wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie.

VI. Zaskarżone postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska oraz utrzymane nim w mocy postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska należało wyeliminować z obrotu prawnego z powodu naruszenia prawa. Sąd stwierdził bowiem, że organy obu instancji orzekające w tej sprawie naruszyły przepis art. 53 ust. 5c u.p.z.p. i to naruszenie miało wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z treścią art. 60 ust. 1 u.p.z.p., decyzję o warunkach zabudowy wydaje, z zastrzeżeniem ust. 3, wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53 ust. 4 i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. W myśl art. 53 ust. 4 pkt 6 tej ustawy, decyzje, o których mowa w art. 51 ust. 1, wydaje się po uzgodnieniu z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska w odniesieniu do innych niż wymienione w pkt 7 obszarów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie przyrody.

Zgodnie natomiast z art. 64 ust. 1 u.p.z.p. przepisy art. 51 ust. 3, art. 52, art. 53 ust. 3-5a, art. 54, art. 55 i art. 56 stosuje się odpowiednio do decyzji o warunkach zabudowy. Przepis art. 53 ust. 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że uzgodnień, o których mowa w ust. 4, dokonuje się w trybie art. 106 K.p.a., z tym że zażalenie przysługuje wyłącznie inwestorowi. W przypadku niezajęcia stanowiska przez organ uzgadniający w terminie 2 tygodni od dnia doręczenia wystąpienia o uzgodnienie - uzgodnienie uważa się za dokonane. Jednocześnie w myśl art. 53 ust. 5 c tej ustawy, niewyrazenie stanowiska w terminie 21 dni od dnia otrzymania projektu decyzji, o której mowa w art. 51 ust. 1, przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska uznaje, się za równoznaczne z uzgodnieniem decyzji.

Planowana inwestycja ma zostać zrealizowana na nieruchomości położonej w granicach [...] Parku Krajobrazowego oraz na obszarze Natura 2000 - "[...] ". Zatem projekt decyzji o warunkach| zabudowy dla tej inwestycji wymagał uzgodnienia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska.

Istotne z punktu widzenia rozstrzygnięcia niniejszej sprawy mają następujące okoliczności:

1) Wniosek Burmistrza B. wpłynął do Regionalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska w G. w dniu 13 listopada 2012 r., zatem 21 - dniowy termin na dokonanie uzgodnienia przez RDOŚ w G. upływał w dniu 4 grudnia 2012 r.

2) Przed upływem tego terminu, tj. w dniu 28 listopada 2012 r. RDOŚ wezwał Burmistrza, na podstawie art.64 § 2 k.p.a., do uzupełnienia wniosku o uzgodnienie, zastrzegając, że zaniechanie takiego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania spowoduje pozostawienie wniosku bez rozpoznania oraz zwrócenie akt sprawy wnioskodawcy. Wezwanie to zostało doręczone Burmistrzowi w dniu 3 grudnia 2013 r. , z czego wynika, że termin wskazany w wezwaniu upłynął z dniem 10 grudnia 2013 r.

3) Wykonanie wezwania przez Burmistrza nastąpiło natomiast dopiero w dniu 24 stycznia 2013 r. (pismo z tej daty doręczono RDOŚ w dniu 31 stycznia 2013 r.).

4) Rozstrzygniecie RDOŚ zapadło w dniu [...] lutego 2013 r.

Podkreślenia wymaga, że w świetle rygorystycznej wykładni przepisów art. 53 ust. 5c w związku z art. 64 ust. 1 u.p.z.p., traktującej wskazany tam termin jako termin prawa materialnego, a zatem termin, którego bieg nie podlega przerwaniu lub zawieszeniu i który nie podlega przywróceniu, sam fakt wydania przez właściwy organ orzeczenia w przedmiocie uzgodnień po upływie przedmiotowego terminu przesądza, niezależnie od j okoliczności i przyczyn uchybienia przez organ temu terminowi, o wadliwości orzeczenia (wynikającej z prawnej niedopuszczalności orzekania po upływie terminu). Przy takiej wykładni rozpatrywanych przepisów bezsporny fakt wydania przez RDOŚ w niniejszej sprawie orzeczenia w przedmiocie uzgodnień po dniu 4 grudnia 2012 r. (tj. po upływie 21 dni od dnia wpływu do RDOŚ wniosku Burmistrza o uzgodnienie), przesądzałby o wadliwości orzeczenia

i

(orzeczenie to RDOS wydał bowiem dopiero w dniu [...] lutego 2013 r., a zatem ponad dwa miesiące po upływie ustawowego terminu).

Do takiej samej konkluzji (o wadliwości orzeczenia RDOŚ z uwagi na uchybienie ustawowemu terminowi) prowadziłoby jednakże nawet przyjęcie na gruncie niniejszej sprawy bardziej liberalnej wykładni rozpatrywanego przepisu, tj. wykładni nie wykluczającej dopuszczalności zawieszenia biegu przedmiotowego terminu w okresie pomiędzy dokonaniem przez organ uzgadniający wezwania organu głównego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o uzgodnienie projektu, a wykonaniem tego wezwania przez organ główny w terminie wskazanym w wezwaniu. Zawieszenie takie trwałoby bowiem w niniejszej sprawie nie później niż do 10 grudnia 2012 r. (7 dni od dnia doręczenia Burmistrzowi wezwania RDOŚ z dnia 28 listopada 2012 r. - termin 7 dni został w piśmie wskazany).

Przy tej koncepcji termin na wydanie orzeczenia przez RDOŚ upływałby z dniem 16 grudnia 2012 r. (15 dni pomiędzy 13 a 28 listopada 2012 r. oraz 6 dni pomiędzy 11 a 16 grudnia 2012 r., łącznie składające się na 21 dni, o których mowa w przepisie). Przyjąwszy nawet hipotetycznie, że po upływie terminu wskazanego na uzupełnienie braków ustawowy, dwudziestojednodniowy termin do wydania orzeczenia biegłyby na nowo (a zatem upływałby dopiero z dniem 31 grudnia 2012 r.), termin nie został przez RDOŚ dochowany ([...] lutego 2013 r.). Faktyczny termin wydania orzeczenia przez RDOŚ ([...] lutego 2013 r.) mieści się wprawdzie w terminie czternastu dni od dnia otrzymania przez RDOŚ uzupełnienia braków wniosku przez Burmistrza, lecz z uwagi na fakt, że uzupełnienie to nastąpiło ze znacznym przekroczeniem 7 - dniowego terminu na dokonanie uzupełniania, wyznaczonym Burmistrzowi przez RDOŚ w wezwaniu z dnia 28 listopada 2012 r., fakt ten nie ma znaczenia dla oceny, czy RDOŚ wywiązał się z obowiązku wydania orzeczenia w terminie, o którym mowa w art. 53 ust. 5c w związku z art; 64 ust. 1 u.p.z.p.

Z powyższego wynika, że odmowa uzgodnienia decyzji po tym terminie

narusza art. 53 ust. 5c w związku z art. 64 ust. 1 u.p.z.p., co obligowało Sąd do wyeliminowania z obrotu prawnego orzeczeń obu instancji, wydanych w niniejszej sprawie.

Ze względu na te uchybienia dotyczące postanowienia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, merytoryczna ocena tego postanowienia, jak również zaskarżonego postanowienia Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska jest niedopuszczalna.

Z tej przyczyny Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit a) w związku z art. 135 p.p.s.a. orzekł jak pkt 1 wyroku. Orzeczenie w punkcie 2 sentencji wyroku Sąd Wydał na podstawie art. 152 p.p.s.a.