VI SA/Wa 1224/13

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2013 r. Krajowy Sąd Dyscyplinarny Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania W. Z. utrzymał w mocy decyzję Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego L. Okręgowej Izby Inżynierów Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2012 r.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. uchylił decyzję OSD [...]OIIB z dnia [...] grudnia 2011 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji z powodu naruszenia art. 107 § 3 K.p.a. Organ ten, rozpatrując ponownie sprawę przesłuchał W.Z. uznając w konsekwencji przeprowadzonego postępowania, iż w/w popełnił czyn polegający na niedbałym pełnieniu funkcji kierownika budowy przy realizacji budynku indycznika w miejscowości Ł. na działce nr [...]gm. M.P. tj. czyn wypełniający dyspozycję przepisu art. 95 pkt 4 w związku z art. 22 pkt 3 Prawa budowlanego i za orzekł karę upomnienia.

0rgan odwoławczy wskazał, iż postanowieniem PINB w B. z dnia [...] sierpnia 2008 r. organ nadzoru budowlanego wstrzymał prowadzenie robót budowlanych związanych z realizacją budynku indycznika na działce nr [...]w Ł. i nałożył na inwestorów obowiązek opracowania i przedstawienia ekspertyzy technicznej w zakresie wytrzymałości wykonanych elementów konstrukcyjnych przedmiotowego obiektu budowlanego, albowiem wykonane dotychczas elementy konstrukcyjne budynku indycznika mogą spowodować zagrożenie bezpieczeństwa ludzi i mienia.

m

Decyzją z dnia [...] października 2008 r. PINB w B. nałożył na inwestorów obowiązek wykonania robót budowlanych w celu doprowadzenia budowanego indycznika do stanu zgodnego z prawem - stosownie do zaleceń ekspertyzy technicznej opracowanej we wrześniu 2008 r. przez rzeczoznawcę budowlanego w specjalności konstrukcyjno-budowlanej.

W ekspertyzie technicznej nr [...]wykonanej przez Ośrodek Rzeczoznawstwa i Inżynierii Procesów Budowlanych Oddziału W. Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa wskazano, że beton zawarty w słupach charakteryzuje się wytrzymałością mniejszą od projektowanej.

Organ stwierdził, iż znajdujące się w aktach sprawy postanowienie z dnia[...] sierpnia 2008 r. i decyzja PINB w B. z dnia [...] października 2008 r. to dokumenty urzędowe. Zarówno w postanowieniu jak i w decyzji znajdują się informacje, o wykonaniu robót budowlanych indycznika w sposób odbiegający od zatwierdzonego projektu budowlanego.

Według art. 76 § 1 i 3 K.p.a. dokumenty urzędowe sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy państwowe w ich zakresie działania stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Nie wyłącza się jednak możliwości przeprowadzenia dowodu przeciwko treści dokumentów wymienionych w tych przepisach.

Organ odwoławczy uznał, że W. Z. ponosi odpowiedzialność zawodową w budownictwie z tytułu budowy fundamentów na niezagęszczonym nasypie, ułożenia ławy na gruncie roślinnym, nie sprawdzania atestu wytrzymałościowego betonu oraz nieprawidłowego prowadzenia dziennika budowy.

Według art. 22 pkt 3 Prawa budowlanego do podstawowych obowiązków kierownika budowy należy zapewnienie geodezyjnego wytyczenia obiektu oraz zorganizowanie budowy i kierowanie budową obiektu budowlanego w sposób zgodny z projektem i pozwoleniem na budowę, przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, oraz przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy.

Projekt w pkt 3.1 przewidywał wykonanie wykopów pod ławy i stopy fundamentowe na głębokość 1,10 m. W przypadku natrafienia na grunty nasypowe lub organiczne należało je wybrać do stałego gruntu, a miejsca te wypełnić do projektowanego posadowienia chudym betonem B 7,5.

Jak wynika z ekspertyzy technicznej R.S. (zwłaszcza z dołączonej dokumentacji fotograficznej) oraz z dokumentów urzędowych PINB kierownik budowy dopuścił do budowy fundamentów na niezagęszczonym nasypie oraz do ułożenia ławy na gruncie roślinnym. Potwierdza to także wpis do dziennika budowy inspektora nadzoru inwestorskiego z dnia [...] sierpnia 2008 r.

Organ podniósł, że kierownik budowy miał obowiązek zapewnić, aby użyty do budowy beton posiadał klasę określoną w projekcie. Według pkt 3.4 projektu słupy, nadproża i wieniec powinny być wylane z betonu B20. Jak wynika z ekspertyzy technicznej nr [...] wykonanej przez Ośrodek Rzeczoznawstwa i Inżynierii Procesów Budowlanych Oddziału W. Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa beton zawarty w słupach charakteryzował się wytrzymałością mniejszą od projektowanej. Beton w słupach zlokalizowanych w ścianie południowej zakwalifikowano do klasy BI2,5, natomiast beton w słupach zlokalizowanych w ścianie północnej zakwalifikowano do klasy betonu zwykłego. Brak właściwej wytrzymałości betonu potwierdziła także ekspertyza techniczna R. S..

Organ odwoławczy zgodził się z zarzutem OSD, że kierownik budowy powinien zgłaszać wpisem do dziennika budowy odbiór robót zanikowych (m.in. zalanie ław fundamentowych - brak takiego wpisu zarzucił inspektor nadzoru inwestorskiego we wpisie a dnia [...] sierpnia 2008 r.). Powinny być również wpisywane wszelkie odstępstwa (te, które wskazał w swojej ekspertyzie E.S.) i ich uzgodnienia z innymi uczestnikami procesu budowlanego.

Oprócz powyższego w ocenie KSD PUB OSD zbyt pochopnie uznał niezasadność dwóch zarzutów, a mianowicie braku w wielu miejscach prętów łączących trzpienie (słupy) ze ścianami osłonowymi oraz zastosowanie w trzpieniach (słupach) prętów zbrojeniowych d=12 mm zamiast projektowanych d=16 mm. W pierwszym przypadku Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego, że w czasie wykonywania zabudowy ścian pręty były wstawiane. W drugim przypadku uznał ekspertyzę techniczną E. S., że pręty d=12 mm są wystarczające. Otóż w pierwszym przypadku w ekspertyzie znajdują się zalecenie, aby miejsca gdzie nie ma prętów połączyć siatką przybitą gwoździami i obrzucić cementem. W ocenie KSD PUB należy dać wiarę ekspertyzie a nie wyjaśnieniom obwinionego, które nie są poparte żadnymi innymi dowodami.

Natomiast zastosowania innych prętów zbrojeniowych mimo, że mogą spełniać wymogi bezpieczeństwa i inne wymogi techniczno - budowlane dla tej budowli, jest jednak odstępstwem od projektu budowlanego. Zmiana ta powinna być, więc wpisana do dziennika budowy. Dokonanie takiej zmiany przez kierownika budowy jest niewątpliwie odstępstwem od projektu i naruszeniem art. 22 pkt 3 Prawa budowlanego. W ocenie organu oddalenie pozostałych zarzutów przez OSD jest uzasadnione. Możliwe były one, bowiem do naprawienia lub usunięcia na dalszym etapie budowy a niektóre związane były z technologią budowy.

Organ wskazał, że w dniu[...] sierpnia PINB w B. przeprowadził kontrolę przedmiotowej budowy, a w dniu [...] sierpnia wydał postanowienie o wstrzymaniu prowadzenia robót budowlanych związanych budową indycznika. Decyzją z dnia [...] października 2008 r. nałożył na inwestorów obowiązek wykonania robót budowlanych w celu doprowadzenia budynku indycznika do stanu zgodnego z prawem. Z zestawienia powyższych dat wynika, że po rezygnacji kierownika budowy z pełnionej funkcji nie były na budowie wykonywane żadne roboty. Ekspertyza techniczna R. S. z września 2008 r. oraz protokół OROZ z oględzin z dnia [...] października 2008 r. dokumentują stan budowy, jaki pozostał po rezygnacji kierownika budowy.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, W. Z., zwany dalej skarżącym, wniósł o uchylenie w zaskarżonej decyzji wraz z decyzją ją poprzedzającą oraz zasądzenie kosztów postepowania.

Skarżący podniósł zarzuty błędnego ustalenia stanu faktycznego przyjętego za podstawę wydania tych decyzji, polegające na uznaniu, że wykazane przez Komisję błędy w procesie budowlanym są nieadekwatne do stanu rzeczywistego.

W uzasadnieniu skargi skarżący rozwinął podniesione zarzuty wskazując m.in., iż posadowienie ław fundamentowych zostało wykonane w wykopach na stabilnym gruncie, na złożach żwiru drobnego i średniego. Wykopy były wykonywane mechanicznie i pogłębiane ręcznie do zaprojektowanej i wytyczonej głębokości przez uprawnionego geodetę wpisanego w dzienniku budowy. Wykopy były wykonane od strony południowo - wschodniej na głębokości 140cm, od strony północno - zachodniej na głębokości 30 cm ze względu na ukształtowanie terenu. Grunt wokół wznoszonego budynku został odkopany do głębokości podstawy ław fundamentowych w celu wykonania izolacji pionowej, a następnie zasypany, co spowodowało przemieszanie się gruntu, co jest oczywiste w budownictwie, a nie błędem w sztuce budowlanej. Wokół wznoszonego budynku został nasypany urobek z wykopów pod ławy fundamentowe, który nie jest nasypem, na którym (jak twierdzi OSD LOIIB) posadowione są ławy fundamentowe, tylko obsypaniem zaizolowanych ław fundamentowych.

Zarówno Krajowy Sąd Dyscyplinarny PIIB i Okręgowy Sąd Dyscyplinarny LOIIB nie dały wiary skarżącemu uznając za wiarygodną w tym zakresie ekspertyzę techniczną wykonaną we wrześniu 2008 r. przez inż. R. S., w której to ekspertyzie nie wiadomo, o który budynek inwentarski chodzi oraz ekspertyzę techniczną nr [...] wykonaną [...] października 2008 r. przez Ośrodek Rzeczoznawstwa i Inżynierii Procesów Budowlanych, w której nie określono, którego budynku dotyczy, ponieważ na działce budowlanej nr [...] posadowione są dwa identyczne budynki inwentarskie, budowane z takich samych materiałów budowlanych, z tym, że jeden z nich kilka miesięcy wcześniej.

Zdaniem skarżącego obie te ekspertyzy są wadliwe i nie mogą być uznawane za wiarygodne, ponieważ zostały wykonane z naruszeniem prawa tj. art.12 i art.15 ustawy Prawo budowlane gdyż do wymienionych ekspertyz nie załączono wymaganych prawem dokumentów potwierdzających wykształcenie osób sporządzających ekspertyzę, kwalifikacji tych osób, uprawnień dostosowanych do rodzaju, stopnia skomplikowania działalności związanych z wykonywaną funkcją, przynależności do samorządu zawodowego, pozwalających do wykonywania ekspertyz, jak również nie przedstawiono wykazu urządzeń służących do badania gruntów i certyfikatów zgodności z wymogami norm.

Skarżący stwierdził, że osoby opracowujące te ekspertyzy, w opisie obiektu świadomie dokonały odejścia od stanu rzeczywistego na życzenie Inwestora, w celu umożliwienia jemu wyłudzenia odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej z OC kierownika budowy i czyn taki ma znamiona przestępstwa z art.271 § 3 k.k. Skarżący wywodził, iż zastosowany beton do wykonania trzpieni był betonem towarowym odpowiadającym wymaganiom wg projektu. Odbierany był na placu budowy przez kierownika budowy na podstawie faktur zakupu betonu towarowego z W. w M P, zamawianego przez wykonawcę - Przedsiębiorstwo Budowlane "[...] ". Na fakturach była określona klasa betonu, natomiast atesty były przesyłane przez Wytwórnię do siedziby wykonawcy. Osobami odpowiedzialnymi za zamówienia betonu i innych materiałów budowlanych byli koordynatorzy kontraktu.

Skarżący nie zgodził się z zarzutem, że nie wypełniał w sposób właściwy obowiązku wynikającego z art. 22 pkt 3 ustawy Prawo Budowlane, ponieważ cały proces budowlany był prowadzony pod stałym nadzorem projektanta, który na etapie realizowania inwestycji akceptował zmiany zgłaszane przez inwestora, nie wnosił uwag do rozwiązań konstrukcyjnych i jakości wykonywanych robót i wpisywał do dziennika budowy istotne zalecenia.

Natomiast inspektor nadzoru (prywatnie kuzyn Inwestora) nie brał czynnego udziału w procesie budowlanym - od momentu rozpoczęcia wykopów pod ławy fundamentowe - aż po wykonanie ścian osłonowych - o czym świadczy jego pierwszy wpis do dziennika budowy dokonany dwa miesiące po rozpoczęciu budowy - wówczas istniał już budynek do wysokości przygotowania wieńca żelbetowego pod murłatę.

W ocenie skarżącego późniejsze wpisy do dziennika budowy miały na celu zdyskredytowanie kierownika budowy, podważenia jego fachowości i kompetencji, jak również prawidłowości wykonanych robót budowlanych, co natomiast miało posłużyć w dążeniu do ukartowanego celu, tj.: umożliwienie Inwestorowi w próbie wyłudzenia odszkodowania od firmy ubezpieczeniowej z OC kierownika budowy.

Skarżący wskazał, iż inspektor nadzoru nie dopełnił swoich obowiązków wynikających z art.12 ust. 2 pkt 7 ustawy Prawo Budowlane, a mianowicie nie przedstawił wymaganych dokumentów na pełnienie samodzielnej funkcji inspektora nadzoru budowlanego, jak również nie dokonał wpisu swoich danych osobowych wraz z kontaktem na tytułowej stronie dziennika budowy i na tablicy informacyjnej umieszczonej na placu budowy, przez co niemożliwy był z nim kontakt.

Zdaniem skarżącego zachodzi podejrzenie, że brak jest jakichkolwiek podstaw do pełnienia przez niego funkcji inspektora nadzoru budowlanego, ponieważ w całej dokumentacji budowlanej i sądowej nie ma żadnej wzmianki: jakie posiada wykształcenie i czy posiada uprawnienia przyznane decyzją upoważniającą do pełnienia samodzielnych funkcji w budownictwie bez ograniczeń-ten aspekt nie został wyjaśniony i celowo jest pomijany.

Twierdzenie, że skarżący prowadził roboty niezgodnie z projektem i przepisami, co doprowadziło do uzasadnionego wstrzymania budowy i naraziło Inwestora na dodatkowe koszty sporządzenia ekspertyz technicznych jest nieprawdziwe i nie ma potwierdzenia w dokumentach, oparte wyłącznie na pomówieniach. Prawdziwym i jedynym powodem wstrzymania budowy było odstąpienie Wykonawcy od umowy z powodu braku płatności przez Inwestora, jak również żądanie przez Wykonawcę wynagrodzenia z większej umowy, co obrazuje - załącznik nr 8 i załącznik nr 9 oraz sentencja Wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku XI Wydział Cywilny z dnia 09.06.2011 r. ( sygn. akt XI C 958/10).

Skarżący stwierdził także, iż fakt wykonania szeregu robót naprawczych, jest oczywistą nieprawdą, ponieważ brak jest jakiejkolwiek wiarygodnej dokumentacji wymaganej prawem, w myśl ustawy Prawo Budowlane potwierdzającej wykonania dodatkowych robót naprawczych, tj. protokołu odbioru, wpisów do dziennika budowy, zaakceptowanych przez autora projektu i inspektora nadzoru, co nasuwa podejrzenie, że nie zostały one w ogóle wykonane, a cały ten proceder miał posłużyć do wyłudzenia większej kwoty pieniężnej od firmy ubezpieczeniowej.

Jednocześnie skarżący nadmienił, że OSD LOIIB i Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej LOIIB z pominięciem wymaganych prawem procedur, nałożył na niego karę z tytułu odpowiedzialności zawodowej w budownictwie i przez okres trzech lat i dwóch miesięcy bezprawnie figurował w rejestrze ukaranych Głównego Urzędu Nadzoru Budowlanego, co skutkowało negatywnie dla przebiegu jego kariery zawodowej.

W odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie i podtrzymując swoją dotychczasową argumentację, odniósł się do podniesionych w skardze zarzutów uznając je za bezzasadne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżone decyzje zostały wydane zgodnie z prawem.

Na mocy art. 25 z dnia 15 grudnia 2000 r. ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5, poz. 42 ze zm.) oprócz spraw dyscyplinarnych członków okręgowej izby, również sprawy z zakresu odpowiedzialności zawodowej tychże członków, określone w ustawie - Prawo budowlane rozpatruje okręgowy sąd dyscyplinarny.

Ustawodawca, określając w wymienionym art. 25 zadania sądu dyscyplinarnego, wymienił wśród nich kompetencje publicznoprawne zawarte w przepisach prawa materialnego, tj. w art. 95-101 znowelizowanej ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.), które przed wejściem w życie tej ustawy, były załatwiane w pierwszej instancji przez wojewodów. Są to, więc typowe sprawy z zakresu administracji publicznej, przejęte do załatwiania przez korporacje architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów.

Wyżej wymienione przepisy są, zatem podstawą dla okręgowych sądów dyscyplinarnych i sądów krajowych poszczególnych izb wymienionych samorządów zawodowych, do wydawania decyzji administracyjnych.

Z przepisów art. 95, art. 96 i art. 97 pr. bud. wynika, że za popełnione naruszenia osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie podlegają odpowiedzialności zawodowej. Zatem decyzje wydawane w tym zakresie nie są decyzjami uznaniowymi i stwierdzenie wystąpienia naruszeń powoduje odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 95 pkt 4 pr. bud. odpowiedzialności zawodowej w budownictwie podlegają osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, które nie spełniają lub spełniają niedbale swoje obowiązki. Przepis ten stanowi, że ukaranym z tytułu odpowiedzialności zawodowej w budownictwie może być ten, kto dopuścił się występków lub wykroczeń określonych w ustawie Prawo budowlane lub też został z tego tytułu ukarany. Każdy przejaw opieszałości lub lekceważenia przepisów może prowadzić do popełnienia czynów zabronionych, objętych regulacją Prawa budowlanego, a w ślad za tym poniesienia odpowiedzialności karnej i zawodowej.

Popełnienie czynów powodujących odpowiedzialność zawodową w budownictwie jest zagrożone karami wymienionymi w art. 96 ust. 1 pkt 1 – 3 pr. bud.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 pr. bud. za samodzielną funkcję techniczną w budownictwie uważa się działalność związaną z koniecznością fachowej oceny zjawisk technicznych lub samodzielnego rozwiązania zagadnień architektonicznych i technicznych oraz techniczno-organizacyjnych, a w szczególności działalność obejmującą kierowanie budową lub innymi robotami budowlanymi. Samodzielne funkcje techniczne w budownictwie, określone w ust. 1 pkt 1-5, mogą wykonywać wyłącznie osoby posiadające odpowiednie wykształcenie techniczne i praktykę zawodową, dostosowane do rodzaju, stopnia skomplikowania działalności i innych wymagań związanych z wykonywaną funkcją, stwierdzone decyzją wydaną przez organ samorządu zawodowego, zgodnie z art. 12 ust. 2 pr. bud. Należy, więc rozumieć, że posiadanie uprawnień budowlanych przez określoną osobę jest jednocześnie gwarancją i świadectwem, że ta osoba ma odpowiednie kwalifikacje zawodowe i może ponosić pełną odpowiedzialność za wykonywaną pracę w określonym zakresie.

Podstawowe obowiązki kierownika budowy wymienia art. 22 pr. bud. Zatem nie są to przywileje czy też uprawnienia, ale podstawowe obowiązki, jak wyraźnie formułuje powołany przepis w zdaniu pierwszym. Obowiązki kierownika budowy określa także art. 21a pr. bud., z tym, że został on wprowadzony do ustawy – Prawo budowlane dopiero na mocy art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane (Dz. U. Nr 129, poz. 1439), obowiązującej pod dnia 13 lutego 2002 r. Uprawnienia kierownika budowy wymienia zaś m.in. art. 23 pr. bud zgodnie, z którym kierownik budowy ma prawo występowania do inwestora o zmiany w rozwiązaniach projektowych, jeżeli są one uzasadnione koniecznością zwiększenia bezpieczeństwa realizacji robót budowlanych lub usprawnienia procesu budowy oraz ustosunkowania się w dzienniku budowy do zaleceń w nim zawartych.

Z powołanych uregulowań wynika, że kierownik budowy jest tylko jeden i przez cały okres, w jakim pełni swoją funkcję, ponosi odpowiedzialność za przejęty teren budowy i wszystkie zdarzenia, które mają tam miejsce. Projektantów może być kilku, inspektorów nadzoru inwestorskiego z założenia jest wielu, natomiast kierownik budowy jest jeden. Oczywiście na budowie może występować wielu kierowników robót budowlanych, jednak ich funkcje są służebne w stosunku do kierownika budowy i ich udział w procesie budowlanym w żaden sposób nie ogranicza ilości obowiązków spoczywających na kierowniku budowy. Pierwszą czynnością kierownika budowy jest przejęcie od inwestora dokumentacji budowy, terenu budowy i zabezpieczenie tego terenu przed dostępem osób trzecich. Do obowiązków kierownika budowy należy również umieszczenie na budowie tablicy informacyjnej, zawierającej informacje wymagane przepisami prawa oraz ogłoszenia dotyczącego bezpieczeństwa na budowie).

Kierownik budowy ma obowiązek zapewnienia geodezyjnego wytyczenia obiektu oraz zorganizowanie budowy i kierowanie budową obiektu budowlanego w sposób zgodny z projektem i pozwoleniem na budowę, przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, oraz przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy. Oznacza to, iż kierownik budowy ma znaleźć geodetę, umożliwić mu wytyczenie obiektów i sprawdzić, czy zgadza się to z zatwierdzonym projektem i czy pozwoli na wybudowanie zaprojektowanego obiektu zgodnie z wytyczeniem.

Do obowiązków kierownika budowy należy także prowadzenie dokumentacji budowy i sporządzenie dokumentacji powykonawczej. Dziennik budowy jest dokumentem służącym do utrwalania na bieżąco wszystkich zdarzeń z procesu wykonania robót budowlanych. Pozwala to na ustalenie, kiedy i jakie błędy zostały popełnione. Ponadto dziennik budowy jest dokumentem kontrolowanym podczas inspekcji na budowie dokonywanej przez różne upoważnione do tego organy administracji publicznej, powinien być udostępniany również projektantowi i inspektorowi nadzoru inwestorskiego.

Kierownik budowy przede wszystkim winien należycie wykonywać swoje obowiązki i w przypadku jakichkolwiek problemów z inwestorem, który nie wypełnia swoich obowiązków, lub z wykonawcą, który również lekceważy swoje obowiązki wobec pracowników, powinien zrezygnować z kierowania taką budową.

Wszelkie nieprawidłowości stwierdzone w zakresie wykonywania funkcji kierownika budowy mogą, bowiem stanowić podstawę ukarania go z tytułu odpowiedzialności zawodowej w budownictwie. Nadto kierownik budowy w każdej chwili może zrezygnować z pełnienia swojej funkcji. Jednak w takim przypadku ma obowiązek dokonania odpowiedniego wpisu w dzienniku budowy i poinformowania, najlepiej na piśmie, inwestora i organ nadzoru budowlanego o swojej rezygnacji. Jest to niezwykle istotne ze względu na możliwość uniknięcia odpowiedzialności za zdarzenia, które będą miały miejsce na budowie po tej dacie. Może kierownik skorzystać z takiej możliwości, gdy inwestor przerywa na dłuższy czas budowę. Bardzo dużym ryzykiem w takim przypadku jest zachowanie przez kierownika budowy odpowiedzialności za teren budowy i obiekty znajdujące się na nim, zwłaszcza wtedy, gdy teren ten nie będzie strzeżony (tak: Robert Dziwiński, Paweł Ziemski, komentarz do art. 22 ustawy – Prawo budowlane, Lex).

Organy po przeprowadzonym postępowaniu prawidłowo, zdaniem Sądu, ustaliły, że skarżący, jako kierownik budowy dopuścił do prowadzenia robót budowlanych niezgodnie z projektem, co stanowi naruszenie obowiązków przewidzianych przez art. 22 pkt 3 pr. bud.

Wobec stwierdzenia tych naruszeń należało pociągnąć skarżącego do odpowiedzialności zawodowej. Należy przy tym zauważyć, że wymierzona kara upomnienia była karą najłagodniejszą.

W ocenie Sądu zarzuty skarżącego, że do ekspertyz nie załączono dokumentów potwierdzających wykształcenie ich autorów, ich kwalifikacji, uprawnienia zawodowe, przynależność do samorządu zawodowego oraz nie przestawiono wykazu urządzeń służących do badania gruntu nie zasługują na uwzględnienie.

Sąd podzielił stanowisko organu, że podpis i pieczęć autora wskazująca numer wpisu do Centralnego Rejestru Rzeczoznawców Budowlanych na ekspertyzie świadczy o tym, iż sporządziła ją osoba posiadająca odpowiednie kwalifikacje. Natomiast ekspertyza wytrzymałości betonu z dnia [...] października 2008 r. wykonana została przez profesjonalny ośrodek badawczy zajmujący się inżynierią procesów budowlanych, jakim jest Ośrodek Rzeczoznawstwa i Inżynierii Procesów Budowlanych, będący Wdziałem W. Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Ekspertyzę podpisała osoba prowadząca prace naukowo-badawcze z zakresu inżynierii produkcji i Urządzania w budownictwie oraz osoba prowadząca prace nadawcze z zakresu Technologii prefabrykacji i materiałów budowlanych.

Badania betonu w obu ekspertyzach wykonano młotkiem Schmita, natomiast badanie zagęszczenia gruntu przeprowadził uprawniony geolog metodą sondowania, sondą stożkową typu ITB. Badanie wykazało, że grunt nasypowy posiada stan zagęszczenia zaliczany do bardzo luźnego i luźnego.

Ponadto oceniając zaskarżoną decyzję Sąd nie stwierdził żadnych innych uchybień, których istnienie powinien uwzględnić z urzędu.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku.