VIII SA/Wa 630/13

Uzasadnienie

Rozkazem personalnym z dnia [...] maja 2013 r. nr [...] Komendant Miejski Policji w R., działając na podstawie art. 101 ust. 1, art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (t. j. Dz. U. z 2011 r., nr 287, poz. 1687 ze zm., dalej jako "ustawa o Policji"), § 4 i 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad otrzymywania i wysokości uposażenia zasadniczego policjantów, dodatków do uposażenia oraz ustalania wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego (Dz. U. nr 152, poz. 1732 ze zm., dalej jako "rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji

z dnia 6 grudnia 2001 r.)" oraz art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r.

o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. nr 54, poz. 310), ustalił mł. asp. Z.P. na dzień przyjęcia do służby, tj. [...] marca 2004 r. łączną wysługę lat uwzględnianą przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego: [...] lat, [...] miesiące, [...] dni i określił termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat na dzień [...] grudnia 2012 r. w wysokości [...] % [...]procent.

W uzasadnieniu organ wskazał, że do wysługi lat wymienionego policjanta, uwzględnianej przy ustaleniu wzrostu uposażenia zasadniczego należy zaliczyć dotychczas nieuwzględniony okres jego pracy w charakterze domownika

w gospodarstwie rolnym rodziców w wymiarze [...] lata, [...] miesięcy i [...] dni. W ocenie organu, w świetle zebranych dowodów, policjant spełnia wszystkie warunki uprawniające do zaliczenia do wysługi lat okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od [...] grudnia 1992 r. do [...] października 1996 r. i od [...] lipca 2001 r. do [...] maja 2002 r. Zmiana uposażenia funkcjonariusza winna nastąpić z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających zmianę, tj. zaliczenie do wysługi lat dotychczas nieudokumentowanego okresu podlegającego zaliczeniu. W związku z powyższym procentowy wzrost uposażenia z tytułu zmiany wysługi lat przysługuje od dnia złożenia raportu wraz z dokumentami potwierdzającymi okresy zaliczane do wysługi lat gdyż fakt złożenia tego raportu stanowi okoliczność uzasadniającą tę zmianę. Tym samym prawo do wzrostu uposażenia stało się wymagalne od dnia [...] grudnia 2012 r.

W odwołaniu od powyższego rozkazu personalnego Z. P. nie zgodził się z decyzją Komendanta Miejskiego Policji w R. w części dotyczącej daty nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat. Wniósł

o naliczenie i wypłatę wyrównania wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat za trzy lata wstecz od dnia złożenia raportu, tj. od [...] grudnia 2012 r.

Po rozpatrzeniu odwołania [...] Komendant Wojewódzki Policji rozkazem personalnym z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 2 ustawy

z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako "K.p.a.") , uchylił rozkaz personalny organu I instancji

i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

W uzasadnieniu organ odwoławczy opisał przebieg postępowania i wskazał, że zgodnie z brzmieniem art. 101 ust. 1 ustawy o Policji, wysokość uposażenia zasadniczego policjanta jest uzależniona od grupy zaszeregowania jego stanowiska służbowego oraz od posiadanej wysługi lat, natomiast zmiana uposażenia zgodnie z art. 106 ust. 1 następuje z dniem zaistnienia okoliczności uzasadniających tę zmianę. Na podstawie art. 102 ww. ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. Przepis § 4 ust. 1 pkt 5 stanowi, że do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego zalicza się inne (niż wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1-4) okresy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy lub służby, od którego zależą uprawnienia pracownicze lub wynikające ze stosunku służbowego. Komendant Miejski Policji w R. prawidłowo przyjął, że tymi odrębnymi przepisami są art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. nr 54, poz. 310) oraz obowiązujące we wnioskowanym przez stronę czasie pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym rodziców przepisy art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r.

o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1998 r., nr 7, poz. 25 ze zm.).

Organ odwoławczy wskazał, że w myśl art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy, ilekroć przepisy prawa lub postanowienia układu zbiorowego pracy albo porozumienia w sprawie zakładowego systemu wynagradzania przewidują wliczanie do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownika wynikające ze stosunku pracy, okresów zatrudnienia w innych zakładach pracy, do stażu tego wlicza się pracownikowi także przypadające po dniu 31 grudnia 1982 r. okresy pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze domownika,

w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych

i członków ich rodzin. Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, na wniosek zainteresowanej osoby właściwy urząd gminy jest obowiązany stwierdzić, zgodnie z art. 1, okresy jej pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym, wydając stosowne zaświadczenie w celu przedłożenia w zakładzie pracy. W przypadku, jeżeli organ gminy nie dysponuje dokumentami uzasadniającymi wydanie zaświadczenia o pracy zainteresowanej osoby w indywidualnym gospodarstwie rolnym, okresy pracy

w indywidualnym gospodarstwie rolnym mogą być udowodnione zeznaniami co najmniej dwóch świadków zamieszkujących w tym czasie na terenie, na którym jest położone to gospodarstwo rolne, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Zgodnie

z powołanym art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r., ilekroć w ustawie jest mowa o domowniku - rozumie się przez to osobę bliską rolnikowi, która: a) ukończyła 16 lat, b) pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie, c) stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy. Analiza obowiązujących w przedmiotowej materii przepisów prowadzi do wniosku, iż aby zaliczyć stronie do wysługi lat, uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego wnioskowane przez niego okresy pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, należało ustalić, czy w podanych okresach wnioskodawca miał ukończone 16 lat, pozostawał z rolnikiem w gospodarstwie domowym lub zamieszkiwał na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie oraz stale pracował w tym gospodarstwie, nie będąc związanym z rolnikiem stosunkiem pracy, przy czym poszczególne elementy definiujące musiały wystąpić łącznie. Ocena przedstawionych przez stronę dokumentów należy każdorazowo do organu, który stwierdza fakt spełniania wymogów określonych w ustawie i podejmuje decyzję o zaliczaniu danego okresu do pracowniczego stażu pracy. W rozpatrywanej sprawie świadkowie zgodnie twierdzą, że mł. asp. Z.P. wykonywał pracę w gospodarstwie rolnym swoich rodziców w okresie od dnia [...] grudnia 1992 r. do dnia [...] października 1996 r. oraz od dnia [...] lipca 2001 r. do dnia [...] maja 2002 r. Wskazują, że praca ta była stała

i wykonywana w pełnym wymiarze czasu.

W ocenie organu odwoławczego powołane wyżej zeznania świadków nie mogą jednak zostać uznane za wiarygodny i wystarczający dowód potwierdzający świadczenie przez mł. asp. Z. P. od dnia [...] grudnia 1992 r. do dnia [...] października 1996 r. oraz od dnia [...] lipca 2001 r. do dnia [...] maja 2002 r. pracy

w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze domownika w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Zauważyć bowiem należy, że zeznania te pozostają w sprzeczności z innymi posiadanymi przez organ dowodami, jak również nie wypełniają przesłanek mogących stanowić podstawę do zadośćuczynienia żądaniu strony. W oświadczeniu z dnia [...] kwietnia 2013 r. wymieniony wskazał, że pracę w gospodarstwie rolnym wykonywał "w wymiarze czasu stosownym do prawidłowego jego funkcjonowania, zgodnie z jego strukturą, przy uwzględnieniu jego obszaru oraz pracujących w nim osób". Nie można także stwierdzić, że mł. asp. Z. P. wykonywał pracę w gospodarstwie rolnym w charakterze domownika, skoro praca ta nie mogła być świadczona w wymiarze pozwalającym na uznanie jej za pracę (zgodnie z wymogami wynikającymi z przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników), a jedynie pomoc w prowadzeniu gospodarstwa. Powyższe wynika z faktu, że wymieniony policjant, jak ustalono na podstawie akt osobowych, w latach 1991-1996 uczęszczał do szkoły w S. oddalonej od miejsca zamieszkania o ok. [...] km. Czas spędzany w szkole na zajęciach, czas przejazdu do szkoły i z powrotem, a także czas poświęcany w ramach nauki własnej w celu przygotowania się do zajęć szkolnych wyklucza przyjęcie, iż praca w gospodarstwie rolnym wykonywana była przez wnioskodawcę stale. Mł. asp. Z. P. wobec wypełniania obowiązków szkolnych, co było wówczas jego głównym zadaniem i celem, nie miał możliwości świadczenia pracy w gospodarstwie rolnym w wymiarze istotnym dla jego funkcjonowania. W oświadczeniu z dnia [...] kwietnia 2013 r. zainteresowany wyjaśnił, że prace w gospodarstwie wykonywał w znacznym natężeniu w okresie siewów, żniw, sianokosów oraz wykopków, a także, że powyższe prace nie były zazwyczaj nigdy wykonywane w dni gdy się uczył w szkole, lecz w dni wolne od nauki, tak aby je można było wykonywać od wczesnych godzin rannych i zdążyć z zakończeniem tych prac przed zachodem słońca. Powyższe umacnia ocenę organu, że wymieniony nie mógł być w pełni dyspozycyjny i gotowy do świadczenia pracy w gospodarstwie rolnym rodziców.

Następnie organ zauważył, że właścicielem gospodarstwa rolnego byli rodzice strony i to na nich spoczywał obowiązek prowadzenia gospodarstwa rolnego

i wykonywania głównych prac. Organ w żaden sposób nie kwestionuje, iż mł. asp. Z.P. pomagał rodzicom w wykonywaniu prac rolniczych. Wykonywanie jednakże tych czynności nie jest wystarczające do uznania, że praca w gospodarstwie rolnym wykonywana była przez stronę stale. Powyższe obowiązki stanowiły jedynie pomoc przy prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Pomoc ta nie była jednakże świadczona w wymiarze mającym istotne znaczenie dla funkcjonowania tego gospodarstwa z uwagi na inne główne zajęcia strony, absorbujące czas zainteresowanego w tym okresie tj. naukę w szkole ponadpodstawowej. Czynności wykonywane w gospodarstwie rolnym wymagają poświęcenia określonego czasu, jednakże nawet codzienne wykonywanie pewnych zadań w gospodarstwie, nie powinno być utożsamiane z pojęciem pracy w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 roku, bowiem pomoc w gospodarstwie rolnym nie jest synonimem świadczonej w nim pracy.

Niezależnie od powyższego organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. wysługę lat oraz poszczególne jej okresy składowe ustala się na dzień przyjęcia policjanta do służby, chyba że z przepisów odrębnych wynika inny termin zaliczenia danego okresu /§ 5 ust. 2/. Jak stanowi przepis § 5 ust. 4 rozporządzenia, termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentową jego wysokość określa się w decyzji ustalającej lub zmieniającej wysługę lat w trybie określonym w ust. 2 i 3 z uwzględnieniem przepisów o przedawnieniu. Powyższe oznacza, że policjanci przyjmowani do służby pod rządami przepisów tego rozporządzenia mają ustalane okresy zaliczane do wysługi lat w Policji. Przepis § 5 ust. 2 rozporządzenia znajduje odpowiednie zastosowanie w przypadku zmiany wysługi lat w związku z zaliczeniem policjantowi dotychczas nieudokumentowanych okresów,

o których mowa w ust. 1. To z kolei oznacza, że policjant który nie dysponował przy przyjęciu do służby odpowiednimi dokumentami dotyczącymi okresów zaliczanych do wysługi lat w Policji, to po ich dostarczeniu możliwa jest zmiana ustaleń w tym zakresie i zaliczenie mu dalszych udokumentowanych okresów. Odbywa się to w drodze decyzji ustalającej lub zmieniającej wysługę lat w trybie określonym w § 5 ust. 2 i 3 rozporządzenia, która określa termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentową jego wysokość z uwzględnieniem przepisów o przedawnieniu, przy czym dalszy wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat w Policji nie wymaga wydania odrębnej decyzji /§ 5 ust. 4 i 5/. A zatem, zaliczenie okresów, o których mowa w § 4 ust. 1 następuje w myśl § 5 ust. 4 rozporządzenia w decyzji administracyjnej. Stosownie zaś do art. 107 ust. 1 ustawy

o Policji roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Istotne jest zatem ustalenie, kiedy powstaje roszczenie policjanta o wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat.

W ocenie organu analiza § 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych

i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. daje podstawę do stwierdzenia, że skutek

w postaci powstania przedmiotowego roszczenia powstaje z chwilą złożenia w komórce organizacyjnej jednostki Policji właściwej do spraw kadr dokumentów potwierdzających okresy zaliczane do wysługi lat. Z tą zatem chwilą rozpoczyna bieg określony w art. 107 ust. 1 ustawy o Policji termin. Upływ tego terminu jest przesłanką materialnoprawną, która powoduje, że policjantowi nie przysługuje roszczenie z tytułu prawa do uposażenia, czy innych należności pieniężnych. Wobec treści powyższych przepisów złożenie raportu o zaliczenie do wysługi lat pracy w gospodarstwie rolnym

w charakterze domownika, wraz z wymaganymi dokumentami należy traktować, zgodnie z § 5 ust. 4 rozporządzenia, jako wniosek o określenie terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentowej jego wysokości i w ramach postępowania prowadzonego w tym zakresie należy dokonać oceny (na podstawie zebranych dowodów) okresu pracy wnioskodawcy

w gospodarstwie rolnym przed przyjęciem do służby z punktu widzenia możliwości jego zaliczenia do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego. Kwestia wliczenia bądź odmowy wliczenia okresu pracy strony

w gospodarstwie rolnym, sprzed przyjęcia do służby w Policji, do okresu wysługi lat jest bowiem elementem postępowania w przedmiocie określenia terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentowej jego wysokości.

W konkluzji organ odwoławczy podniósł, że w związku z wadliwością rozkazu personalnego nr [...] Komendanta Miejskiego Policji w R. z dnia [...] maja 2013 roku, w przedmiocie ustalenia wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego mł. asp. Z. P., podlega on uchyleniu i sprawa zostaje przekazana do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Z. P. (dalej jako "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na ww. rozkaz personalny [...] Komendanta Wojewódzkiego Policji, domagając się jego uchylenia oraz poprzedzającego go rozkazu organu I instancji w części dotyczącej określenia terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat na dzień [...] grudnia 2012 r. a także zasądzenia kosztów postępowania.

Zaskarżonym decyzjom zarzucił naruszenie:

- art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy

w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. nr 54, poz. 310) w zw. z § 4 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych

i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. oraz art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników – polegającego na błędnej wykładni

niewłaściwym zastosowaniu, a mianowicie błędnym uznaniu, że skarżący nie może być uznany za domownika w rozumieniu ww. ustawy, albowiem nie spełnia warunków, umożliwiających uznanie go za domownika w rozumieniu ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników ze względu na brak spełnienia kryterium świadczenia stałej pracy w gospodarstwie rolnym,

- art. 107 ust. 1 ustawy o Policji w zw. z § 5 ust. 4, 2 i 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001r. polegającego na błędnej wykładni i niewłaściwym zastosowaniu, a mianowicie błędnym uznaniu terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat na dzień [...] grudnia 2012 r., tj. dzień następny pod dniu złożenia raportu do Komendanta Miejskiego Policji

w R. w sprawie zaliczenia mu do wysługi pracy w gospodarstwie rolnym i tym samym z uwagi na błędne określenie przedmiotowego terminu nie naliczenie mu, zgodnie z art. 107 ust. 1 powołanej ustawy oraz paragrafem 5 ust. 4 powołanego rozporządzenia, wyrównania wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat za okres 3 lat wstecz licząc od dnia [...] grudnia 2012 r., tj. dnia złożenia raportu do Komendanta Miejskiego Policji w R. w sprawie zaliczenia do wysługi pracy w gospodarstwie rolnym.

W uzasadnieniu skarżący wskazał, że w ustawie z dnia 20 grudnia 1990 r.

o ubezpieczeniu społecznym rolników, pojęcie domownika zostało zdefiniowane w art. 6 pkt 2. Ustawodawca nie wskazał wymiaru czasu pracy (ilości godzin przepracowanych), jaką ma świadczyć dana osoba by uznać ją za domownika w rozumieniu przepisów

o ubezpieczeniu społecznym rolników, oraz nie wskazał na obowiązek dokładnego określenia charakteru prac wykonywanych w związku ze stałą pracą w gospodarstwie rolnym. Gdyby ustawodawca pod pojęciem domownika miał na myśli osobę stale pracującą w określonym wymiarze czasu pracy, z pewnością w definicji pojęcia domownika zamieściłby taki zapis. Powyższe odzwierciedla się w wyroku NSA z 29 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 321/11, w którym to wskazano, iż obecnie

w orzecznictwie bardziej liberalnie podchodzi się do przesłanki "stałej pracy" i przyjmuje się, że nie należy utożsamiać jej z koniecznością nieustannego, przez cały czas wykonywania prac w gospodarstwie rolnym. W związku z tym ocena "stałości pracy

w gospodarstwie rolnym" musi być dokonywana na tle okoliczności konkretnej sprawy.

Zdaniem skarżącego błędne jest założenie przez organ II instancji, iż wykonywana przez niego praca w gospodarstwie rolnym rodziców w charakterze domownika nie może zostać uznana za taką pracę, ponieważ w latach 1991-1996 uczęszczał do szkoły średniej w S., oddalonej od miejsca zamieszkania o ok. [...] km i tym samym nie mógł świadczyć pracy w gospodarstwie rolnym w wymiarze mogącym świadczyć o stałej pracy. Skarżący zauważył, że organ II instancji działa tu niejako z automatu, gdyż nawet nie bierze pod uwagę okresu od dnia [...] lipca 2001 r. do dnia [...] maja 2002 r., w którym to okresie skarżący nie uczęszczał już do szkoły średniej dziennej.

Skarżący wyjaśnił, że pracę w gospodarstwie rolnym rodziców wykonywał

w znacznym natężeniu w okresie siewów, żniw, sianokosów oraz wykopów. Ponadto prace związane z sianiem zbóż, wykopkami, sianokosami oraz żniwami nie były zazwyczaj nigdy wykonywane w dni gdy uczył się w szkole, lecz w dni wolne od nauki tak aby je można było wykonywać od wczesnych godzin rannych aby zdążyć

z zakończeniem tych prac przed zachodem słońca. Taka możliwość była z uwagi na niewielką powierzchnię gospodarstwa prowadzonego przez rodziców. Tak więc podnoszona kwestia przez organ II instancji, że skarżący nie mógł być w pełni dyspozycyjny i gotowy do świadczenia pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, jest błędna, gdyż przy takiej powierzchni gospodarstwa jaką wtedy posiadali rodzice

z pracami związanymi z siewem i wykopkami (prace związane z sianokosami i żniwami przypadają na okres wakacji a więc dni wolne od nauki) można było zdążyć w dni wolne od nauki.

Odnośnie kwestii terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego

z tytułu wysługi lat oraz jego procentowej wysokości i związanego z tym w konsekwencji nie uwzględnienia dyspozycji art. 107 ust. 1 ustawy o Policji, skarżący stwierdził, iż organ zarówno I jaki i II instancji dwukrotnie wydając decyzje błędnie go określił w tych decyzjach. Organ I instancji określił ww. termin na [...] grudnia 2012 r., tj. dzień następny po dniu złożenia w komórce organizacyjnej jednostki Policji właściwej do spraw kadr dokumentów potwierdzających okresy zaliczenia do wysługi lat, a organ II instancji określił go na [...] grudnia 2012 r., tj. dzień złożenia w komórce organizacyjnej jednostki Policji właściwej do spraw kadr dokumentów potwierdzających okresy zaliczenia do wysługi lat. W odniesieniu do powyższego, zgodnie z obowiązującymi przepisami, tj. art. 106 ust. 1 i art. 102 ustawy o Policji oraz § 5 ust. 4, 3, 2 i 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r., termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentową jego wysokość określa się na dzień przyjęcia policjanta do służby a więc w jego przypadku na dzień [...] marca 2004 r. i wówczas na podstawie art. 107 ust. 1 ustawy o Policji oraz § 5 ust. 4 ww. rozporządzenia, który to jednoznacznie mówi o uwzględnieniu przepisów o przedawnieniu, tj. art. 107 ust. 1 przedmiotowej ustawy, skarżącemu należy się wyrównanie wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat za okres 3 lat wstecz, licząc od dnia [...] grudnia 2012 r., tj. od dnia złożenia raportu do Komendanta Miejskiego Policji w R. w sprawie zaliczenia mu do wysługi pracy w gospodarstwie rolnym rodziców.

Skarżący dodał, że ustawodawca zapisując w § 5 ust. 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. uwzględnienie przepisów o przedawnieniu miał na myśli z pewnością stosowanie tych przepisów. Natomiast przy przeprowadzonej interpretacji przepisów zarówno przez organ I, jak i II instancji, tj. iż termin roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych, powstaje z chwilą złożenia w komórce organizacyjnej jednostki Policji właściwej do sprawa kadr dokumentów potwierdzających okresy zaliczenia do wysługi lat, nigdy nie można by było zastosować przepisów o przedawnieniu, gdyż do takiego przedawnienia nigdy by nie doszło, a więc zapis w § 5 ust. 4 ww. rozporządzenia mówiący o uwzględnieniu przepisów o przedawnieniu byłby niepotrzebny. Na poparcie powyższego stanowiska podał orzeczenia sądów administracyjnych - WSA w Kielcach

z dnia 31 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Ke 286/13, WSA w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt III SA/Gd 293/13, NSA - z dnia 12 listopada 2009 r. sygn. akt I OSK 376/09 i 16 marca 2011 r. sygn. akt I OSK 365/11.

W odpowiedzi na skargę [...] Komendant Wojewódzki Policji wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem jej zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Postępowanie przed sądami administracyjnymi prowadzone jest w oparciu o przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U.

z 2012 r., poz. 270 ze zm.. dalej jako "p.p.s.a.").

W myśl art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną; zgodnie zaś z art. 135 § 1 tej ustawy sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

Sporne w niniejszej sprawie jest czy zasadny jest rozkaz personalny organu odwoławczego uchylający w całości rozkaz personalny Komendanta Miejskiego Policji w R. ustalający skarżącemu łączną wysługę lat uwzględnioną przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego i określający termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat na dzień [...] grudnia 2012 r. oraz przekazujący sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Rozkazem personalnym organu I instancji do wysługi lat skarżącego, uwzględnianej przy ustaleniu wzrostu uposażenia zasadniczego zaliczono dotychczas nieuwzględniony okres jego pracy w charakterze domownika w gospodarstwie rolnym rodziców w wymiarze [...] lata, [...] miesięcy i [...] dni. W ocenie tego organu procentowy wzrost uposażenia z tytułu zmiany wysługi lat przysługuje skarżącemu od dnia złożenia przez niego raportu wraz z dokumentami potwierdzającymi okresy zaliczane do wysługi lat, czyli od dnia [...] grudnia 2012 r. Fakt bowiem złożenia przedmiotowego raportu stanowi okoliczność uzasadniającą ww. zmianę. Z kolei z rozkazu personalnego organu odwoławczego wynika, że organ I instancji niezasadnie zaliczył skarżącemu do wysługi lat, od której jest uzależniony wzrost uposażenia zasadniczego okresy jego pracy w gospodarstwie rolnym rodziców w charakterze domownika. Przedstawione przez skarżącego zeznania świadków nie mogą bowiem zostać uznane za wiarygodny i wystarczający dowód potwierdzający świadczenie przez niego w okresach od [...] grudnia 1992 r. do [...] października 1996 r. oraz od [...] lipca 2001 r. do [...] maja 2002 r. pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze domownika w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników. Praca ta nie mogła być świadczona w wymiarze pozwalającym na uznanie jej za pracę, a jedynie stanowiła pomoc w prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Powyższe organ odwoławczy wywiódł z faktu, że skarżący w latach 1991 - 1996 uczęszczał do szkoły w S. oddalonej od miejsca zamieszkania o ok. [...] km. W związku z powyższym, zdaniem organu odwoławczego należało uchylić w całości rozkaz personalny organu I instancji a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania.

Skarga zasługuje na uwzględnienie, bowiem zarówno zaskarżony rozkaz personalny, jak i poprzedzający go rozkaz personalny organu I instancji naruszają prawo w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Wyjaśnić należy, że ustawa o Policji przewiduje w art. 99 ust. 1, że prawo do uposażenia powstaje z dniem mianowania policjanta na stanowisko służbowe. Zgodnie z art. 101 ust. 1 ww. ustawy wysokość uposażenia zasadniczego jest uzależniona od grupy zaszeregowania, jego stanowiska służbowego oraz od posiadanej wysługi lat. Wynika z powyższego, że ustalenie posiadanej przez policjanta wysługi lat ma podstawowe znaczenie dla wysokości jego uposażenia. W § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. (wydanego na podstawie delegacji ustawowej wynikającej z ustawy o Policji) określono, jakiego rodzaju okresy służby, okresy równorzędne ze służbą, okresy zatrudnienia czy inne okresy zalicza się do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia. Zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 5 rozporządzenia, do wysługi lat uwzględnianej przy ustalaniu wzrostu uposażenia zasadniczego zalicza się inne okresy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów podlegają wliczeniu do okresu pracy lub służby, od którego zależą uprawnienia pracownicze lub wynikające ze stosunku służbowego. Takimi zaś odrębnymi przepisami, o jakich mowa w przywołanym przepisie są przepisy ustawy

z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy (Dz. U. z 1990 r., nr 54, poz.310). Art. 1 ust. 1 pkt 3 przywołanej ustawy stanowi, że ilekroć przepisy prawa lub postanowienia układu zbiorowego pracy albo porozumienia w sprawie zakładowego systemu wynagradzania przewidują wliczanie do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownika wynikające ze stosunku pracy, okresów zatrudnienia w innych zakładach pracy, do stażu tego wlicza się pracownikowi także przypadające po dniu 31 grudnia 1982 r. okresy pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym w charakterze domownika

w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych

i członków ich rodzin.

Za "domownika" w rozumieniu ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 1991 r., nr 7, poz.24 ze zm.) rozumie się osobę bliską rolnikowi, która ukończyła 16 lat, pozostaje z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym lub zamieszkuje na terenie jego gospodarstwa rolnego albo w bliskim sąsiedztwie, stale pracuje w tym gospodarstwie rolnym i nie jest związana z rolnikiem stosunkiem pracy (art. 6 pkt 2).

Zgodnie z art. 3 przywołanej wyżej ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy, na wniosek zainteresowanej osoby właściwy urząd gminy jest obowiązany stwierdzić okresy jej pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym, wydając stosowne zaświadczenie w celu przedłożenia w zakładzie pracy. Jeżeli organ nie dysponuje dokumentami uzasadniającymi wydanie zaświadczenia, zawiadamia o tym na piśmie. W wypadku takim okresy pracy mogą być udowodnione zeznaniami co najmniej dwóch świadków zamieszkujących w tym czasie na terenie, na którym jest położone to gospodarstwo rolne.

Skarżący przedłożył pismo, z którego wynikało, że właściwy organ nie dysponuje dokumentami do wystawienia zaświadczenia, wobec czego udowodnienie okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym w niniejszej sprawie odbywało się

w sposób określony w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 1990 r. o wliczaniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy.

Uzasadnioną wątpliwość Sądu budzi więc stanowisko organu odwoławczego co do braku podstaw zaliczenia skarżącemu do wysługi lat wnioskowanych okresów

z uwagi na uczęszczanie przez niego w latach 1991 - 1996 do szkoły oddalonej o [...] km od miejsca jego zamieszkania. Jest to tym bardziej uzasadnione, że w okresie od [...] lipca 2001 r. do [...] maja 2002 r. skarżący nie uczęszczał już do szkoły średniej dziennej. Słusznie też zauważa skarżący, że art. 6 pkt. 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników nie określa rozmiaru świadczonej pracy, od którego zależy uznanie osoby zainteresowanej za domownika w rozumieniu tej ustawy; konieczne jest natomiast stałe wykonywanie przez nią pracy w gospodarstwie rolnym.

Sąd Najwyższy w wyroku z 4 października 2006 r., sygn. akt II UK 42/2006 (publ. OSNP 2007/19-20/292) wskazał na potrzebę odstąpienia od rozumienia "stałości pracy w gospodarstwie rolnym" jako nieustannego, przez cały czas, ciągłego, wykonywania prac w gospodarstwie. SN uznał za nieodzowne za sięgnięcie do specjalnego znaczenia roli domownika w społeczno - gospodarczych stosunkach wiejskich, której specyfikę uwypukla porównanie określenia domownika w art. 6 pkt 2 i definicji rolnika sformułowanej w art. 6 pkt 1 ustawy. Z zestawienia tego wynika, że istota działań domownika sprowadza się do pomocy rolnikowi w prowadzeniu gospodarstwa, czyli do wykonywania prac wskazanych mu przez prowadzącego gospodarstwo, leżących

w zakresie jego decyzji gospodarczych. Mając to na względzie SN zaaprobował stanowisko, że wystarczające dla uznania pracy domownika w gospodarstwie rolnym za stałą jest wykonywanie w jej przebiegu wszystkich zabiegów agrotechnicznych związanych z prowadzoną produkcją w rozmiarze dyktowanym potrzebami i terminami tych prac oraz używaniem ułatwiającego te prace sprzętu.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 321/11 podzielił pogląd, że obecnie w orzecznictwie bardziej liberalnie podchodzi się do przesłanki "stałej pracy" i przyjmuje się, że nie należy utożsamiać jej

z koniecznością nieustannego, przez cały czas wykonywania prac w gospodarstwie rolnym. Stwierdził ponadto, że stała praca w gospodarstwie polega na pewnej systematyczności i co najmniej na gotowości do wykonywania pracy rolnej, gdy jest to niezbędne rolnikowi prowadzącemu gospodarstwo.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 marca 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 2581/11 wskazał, że "... w rozumieniu tej ustawy charakter pracy domownika w gospodarstwie rolnym nie może być utożsamiany z charakterem pracy rolnika w takim gospodarstwie. Domownik nie prowadzi bowiem zawodowej działalności rolniczej na własny rachunek, lecz wyłącznie pomaga rolnikowi w prowadzeniu takiej działalności, zatem nie musi on pracować w takim samym wymiarze godzinowym, jak rolnik, i może pozwolić sobie na jednoczesne kształcenie się. Na takie rozumienie charakteru pracy domownika wskazuje zresztą już sam fakt rozróżnienia przez ustawodawcę w art. 6 pkt 1 i 2 powołanej ustawy definicji rolnika i domownika. Gdyby bowiem zamiarem ustawodawcy było jednakowe traktowanie nakładu pracy domownika i rolnika oraz ich wkładu w rozwój gospodarstwa rolnego, to z pewnością nie wprowadzałby takiego rozróżnienia. Nie można zatem przyjmować, że skoro osoba mająca status domownika, realnie pomagając rolnikowi w prowadzeniu gospodarstwa rolnego, jednocześnie pobiera naukę w szkole, to jej praca w tym gospodarstwie nie ma z tego powodu charakteru stałego".

Sąd orzekający poglądy powyższe w pełni aprobuje.

Niewątpliwie ocena "stałości pracy w gospodarstwie rolnym" musi być dokonywana w odniesieniu do konkretnych okoliczności faktycznych. Organ odwoławczy uznał, że skarżący nie mógł świadczyć pracy w pełnym wymiarze, bowiem było to wykluczone z powodu konieczności codziennego dojazdu do szkoły, uczestnictwa w zajęciach szkolnych i przygotowania się do nich. Takie stanowisko organu odwoławczego dotyczące odmowy zaliczenia wskazywanych przez skarżącego okresów pracy do okresu wysługi lat nie może być uznane za mieszczące się

w granicach swobodnej oceny dowodów, a dokonana przez nie ocena "stałości pracy" skarżącego w gospodarstwie rolnym nie może być uznana za prawidłowa.

W ocenie Sądu nawet codzienne przeznaczenie kilku godzin na zajęcia lekcyjne

i naukę oraz konieczność dojazdów do szkoły nie wyklucza kilkugodzinnej pracy

w gospodarstwie rolnym. Organ odwoławczy - choć nie wprost - odwołuje się do doświadczenia i wiedzy życiowej wskazując, że nauka i dojazdy do szkoły nie pozwalały na przyjęcie, że skarżący stale i w pełnym wymiarze czasu pracował w gospodarstwie rolnym. Tymczasem z tego samego doświadczenia i wiedzy życiowej nie wynika, że praca w gospodarstwie rolnym trwa od wczesnych godzin rannych do wieczora. Praca ta nie zamyka się w sztywnych ramach czasowych. W pracę tę angażowane są dzieci rolników, niezależnie od ich nauki. Ponadto z przywoływanych wyżej orzeczeń sądów nie wynika bynajmniej, że stała praca domownika ma mieć wymiar pełny, ale ma być to pomoc rolnikowi polegająca na wykonywaniu wskazanych prac - zabiegów agrotechnicznych związanych z prowadzoną produkcją w rozmiarze dyktowanym potrzebami i terminami tych prac oraz używaniem ułatwiającego te prace sprzętu. Organ odwoławczy z jednej strony uznał potrzebę oceny "stałości pracy

w gospodarstwie rolnym" w odniesieniu do konkretnych okoliczności faktycznych, jednak dokonał tej oceny jedynie na podstawie ogólnego założenia, nie popartego konkretnymi ustaleniami, że ilość czasu przeznaczana przez skarżącego na naukę

i dojazdy nie pozwala na uznanie stałości tej pracy.

W tej sytuacji uznać należy, że organ odwoławczy naruszył zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 80 K.p.a.) oraz art. 6 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników w sposób mający wpływ na wynik sprawy. W tym zakresie organ odwoławczy powinien dokonać ponownej analizy z uwzględnieniem właściwej wykładni pojęcia "domownika", w szczególności "stałej pracy" w gospodarstwie rolnym.

Zasadnym jest również zarzut skargi dotyczący określenia skarżącemu przez organ I instancji terminu prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat na dzień 7 grudnia 2012 r. Trafnie w tym zakresie skarżący powołuje się na wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2013 r. sygn. akt II SA/Gd 293/13. Poglądy bowiem zawarte w ww. wyroku, Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w całości aprobuje.

Przepis § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. stanowi, że wysługę lat oraz poszczególne jej okresy składowe ustala się na dzień przyjęcia policjanta do służby, chyba że z przepisów odrębnych wynika inny termin zaliczenia danego okresu. Z kolei § 5 ust. 3 rozporządzenia stanowi, że przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany wysługi lat w związku

z zaliczeniem policjantowi dotychczas nieudokumentowanych okresów (...). § 5 ust. 4 rozporządzenia brzmi następująco: termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentową jego wysokość określa się w decyzji ustalającej lub zmieniającej wysługę lat w trybie określonym w ust. 2 i 3,

z uwzględnieniem przepisów o przedawnieniu.

Wynika z powyższego, że "podstawowa" wysługa lat, która istotna jest dla ustalania wysokości (wzrostu) uposażenia zasadniczego policjanta ustalana jest na dzień przyjęcia policjanta do służby. Uposażenie zasadnicze policjanta wzrasta z tytułu wysługi lat o 2% po 2 latach służby i o 1% za każdy następny rok służby, aż do wysokości 20% po 20 latach służby oraz o 0,5% za każdy następny rok służby powyżej 20 lat - łącznie do wysokości 25 % po 30 latach służby (§ 3 ust. 1 rozporządzenia). Tak więc do "podstawowej" wysługi lat dodaje się kolejne lata wysługi - wynikające z odbytej służby.

Ustawodawca przewidział jednak, że przy ustalaniu "podstawowej" wysługi lat mogło nie dojść - z różnych przyczyn - do jej ustalenia w rzeczywistym wymiarze. Wówczas zgodnie z § 5 ust. 4 rozporządzenia należy w drodze decyzji ustalić lub zmienić wysługę lat (wraz z jej okresami składowymi) - co do zasady - na dzień przyjęcia policjanta do służby, określając w niej termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentową jego wysokość,

z uwzględnieniem przepisów o przedawnieniu. Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia dalszy wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat w Policji nie wymaga wydania odrębnej decyzji.

W powyższym zakresie należy podzielić stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z dnia 12 listopada 2009 r. sygn. akt I OSK 376/09 (niepublikowane), który stwierdził, że "jeżeli policjant nie dysponował przy przyjęciu do służby odpowiednimi dokumentami dotyczącymi okresów zaliczonych do wysługi lat w Policji, to po ich dostarczeniu możliwa jest zmiana ustaleń w tym zakresie

i zaliczenie mu dalszych udokumentowanych okresów. Odbywa się to w drodze decyzji ustalającej lub zmieniającej wysługę lat w trybie określonym w § 5 ust. 2 i 3 powołanego rozporządzenia, która określa termin nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat oraz procentową jego wysokość z uwzględnieniem przepisów o przedawnieniu, przy czym dalszy wzrost uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat w Policji nie wymaga wydania odrębnej decyzji (§ 5 ust. 4 i 5 rozporządzenia). A zatem, zaliczenie okresów, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. następuje w myśl § 5 ust. 4 rozporządzenia w decyzji administracyjnej (podobnie: wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 kwietnia 2009, sygn. akt I OSK 812/08, z dnia 7 maja 2009, sygn. akt I OSK 817/08 - dotyczące wysługi lat funkcjonariuszy Policji oraz z dnia 5 maja 2009, sygn. akt I OSK 730/08 dotyczący wysługi lat funkcjonariuszy Straży Granicznej). Przywołane przez Naczelny Sąd Administracyjny orzeczenia NSA publikowane są w centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych.

Podobny do zaprezentowanego powyżej pogląd wyrażony został także

w postanowieniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 marca 2011 r. sygn. akt I OSK 365/11 ( publ. LEX nr 1079769).

Sformułowanie "z uwzględnieniem przepisów o przedawnieniu", użyte w § 5 ust. 4 rozporządzenia dotyczy terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia i jego procentowej wysokości, bowiem jest to konsekwencja tego, że prawo do uposażenia ulega przedawnieniu - art. 107 ust. 1 ustawy o Policji stanowi, że roszczenia z tytułu prawa do uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Z uwagi na to, że wysługę lat ustala się na dzień przyjęcia policjanta do służby, to wysokość wynagrodzenia zasadniczego, którego wysokość jest zależna od posiadanej wysługi lat, powinna wzrastać od początku służby. Jednak z powodu tego, że roszczenie o uposażenie ulega przedawnieniu, policjant traci prawo do przedawnionych roszczeń dotyczących różnicy między należnym a wypłaconym wynagrodzeniem. Możliwe jest jedynie uzyskanie uposażenia, co do którego roszczenie nie uległo przedawnieniu. W przypadku podjęcia przez policjanta czynności przerywającej bieg terminu przedawnienia zachowuje on prawo do uposażenia za nieprzedawniony, trzyletni okres.

Tak więc, mimo że możliwe jest późniejsze ustalenie, że na dzień przyjęcia policjanta do służby wysokość jego wysługi lat była inna niż przyjęta pierwotnie, to określenie terminu nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat i procentowa jego wysokość w związku z przyjęciem innej, niż pierwotnie ustalona, wysługi lat, związane są z działaniem funkcjonariusza Policji.

Jak wyżej wskazano, roszczenia z tytułu prawa do uposażenia ulegają przedawnieniu, jednak bieg przedawnienia roszczenia z tytułu uposażenia i innych świadczeń oraz należności pieniężnych przerywa każda czynność przez kierownikiem jednostki organizacyjnej podległej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, właściwym do rozpatrywania roszczeń, podjęta bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia , jak też uznanie roszczenia.

W przedmiotowej sprawie skarżący złożył wniosek o zaliczenie do wysługi lat dotychczas nieudokumentowanego okresu pracy przed podjęciem służby w Policji. Wniosek ten został złożony w celu uzyskania wypłaty uposażenia w innej, wyższej

wysokości, wobec czego czynność ta przerwała bieg przedawnienia roszczenia skarżącego o wyższe uposażenie zasadnicze.

W tej sytuacji organ I instancji niezasadnie przyjął, że terminem nabycia prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego z tytułu wysługi lat jest dla skarżącego dzień [...] grudnia 2012 r., to jest następny dzień po wpływie jego wniosku. Organ powinien mieć bowiem na uwadze termin o trzy lata wcześniejszy od daty wpływu wniosku skarżącego w dniu [...] grudnia 2012 r.

Nie ustalenie we wskazany wyżej sposób terminu nabycia przez skarżącego prawa do wzrostu uposażenia zasadniczego oznacza, że również rozkaz personalny wydany przez organ I instancji jest wadliwy.

Należy też mieć na uwadze, że konieczność ustalenia przez organ innego - wcześniejszego - terminu nabycia przedmiotowego prawa powoduje, że zmianie podlegać będzie także procentowa jego wysokość, bowiem jest ona uzależniona od ustalonego okresu wysługi lat.

W tej sytuacji zaskarżony i poprzedzający go rozkaz personalny podlegały uchyleniu - organy obu instancji naruszyły § 5 ust. 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 6 grudnia 2001 r. oraz art. 107 ust. 1 ustawy o Policji, w sposób mający wpływ na wynik sprawy. Organ odwoławczy przy tym dodatkowo dopuścił się naruszenia art. 138 K.p.a.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) i c) i art. 152 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ I instancji powinien mieć na uwadze powyższe wskazania co do dalszego postępowania oraz przedstawioną oceną prawną.