VII SA/Wa 1383/13

Uzasadnienie

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].04.2013 r., nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267, zwanej dalej "Kpa"), po rozpatrzeniu odwołania M. i W. N., od decyzji Starosty [...] Nr [...] z dnia [...] stycznia 2013 r. znak: [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Z akt postępowania administracyjnego wynika, że postępowanie administracyjne w niniejszej sprawie miało następujący przebieg:

Starosta [...] decyzją z dnia [...].08.2009 r., nr [...], działając na podstawie art. 28, art. 32 ust. 1, art. 33 ust. 1 art. 34 ust. 4, art. 36 i art.82 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca I994r.- Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zmianami) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca I960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 - z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku inwestora zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia dla [...] Sp. z o. o. ul. [...],[...] na:

• budowę linii kablowej średniego napięcia w [...] na odcinku od projektowanego słupa w ul. [...] na działce ew. nr [...] obr. [...] dalej po działkach ew. nr [...],[...] i [...] obr. [...] następnie w poprzek ul. [...] po działce ew. nr [...] obr. [...] i działce ew. nr [...] obr. [...] dalej w ul. [...] po działce ew. nr [...] obr. [...] i działce ew. nr [...] obr. [...] następnie po działce ew. nr [...] obr. [...] do projektowanej stacji transformatorowej na działce ew. nr [...] obr. [...] wraz z budowa tej stacji,

• budowę linii napowietrznej niskiego napięcia w [...] od projektowanej stacji transformatorowej na działce ew. nr [...] obr. [...] następnie w ul. [...] po działkach ew. nr [...],[...],[...] obr. [...] do projektowanego słupa na działce ew. nr [...] obr. [...] na wysokości działki ew. nr [...] obr. [...],

• budowę linii kablowej niskiego napięcia w [...] na odcinku od projektowanego słupa na działce ew. nr [...] obr. [...] na wysokości działki ew. nr [...] obr. [...] dalej w ul. [...] po działkach ew. nr [...],[...],[...] następnie w poprzek ul. [...] po działkach ew. nr [...] i [...] obr. [...] dalej w ul. [...] po działkach ew. nr [...],[...] obr. [...] następnie w [...] w ul. [...] po działce ew. nr [...] obr. [...] do projektowanego złącza kablowego w linii ogrodzenia działki ew. nr [...] obr. [...] wraz z budową tego złącza.

W. N. oraz M. N. w dniu [...].04.2010 r. złożyli do Starostwa Powiatu [...] w [...] wniosek o włączenie ich jako stron postępowania oraz o wszczęcie postępowania administracyjnego w sprawie przebudowy linii napowietrznej energetycznej, a w szczególności budowy stacji transformatorowej nr [...] w bezpośredniej odległości ok. 15 cm od stałego ogrodzenia położonego w terenie przeznaczonym pod budownictwo jednorodzinne przy ul. [...]. Wnioskodawcy wskazali również, że stacja transformatorowa jest zaprojektowana bezpośrednio w odległości ok. 5,5 m od budynku.

Starosta [...] postanowieniem z dnia [...].04.2010 r., nr [...], działając na podstawie art. 145 § 1 pkt 4, art. 147, art. 149 § 1, art. 150 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (teks jednolity Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 – z późn. zm.) postanowił wznowić postępowanie administracyjne wszczęte wnioskiem [...] Sp. z o.o.

Następnie wskazany wyżej organ decyzją z dnia [...].05.2010 r., nr [...], działając na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 4, art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (teks jednolity Dz. U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 – z późn. zm.) odmówił uchylenia decyzji Starosty [...] z dnia [...].08.2009 r., nr [...].

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. N..

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].08.2010 r., nr [...], po rozpatrzeniu przedmiotowego odwołania, działając na podstawie art. 138 § 1 ust. 3 w zw. z art. 105 § 1 kpa w związku z art. 82 ust. 3 oraz art. 28 ustawy Prawo budowlane umorzył postępowanie odwoławcze.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył W. N..

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 09.02.2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 946/10 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] maja 2010 r., nr [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że przeprowadzając postępowanie o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę dla inwestycji organ budowlany nie wziął pod uwagę przepisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690) gdzie w § 209 w ust. 3 wskazuję się, iż "wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków oraz części budynków stanowiących odrębne strefy pożarowe, określanych jako PM, odnoszą się również do garaży, hydroforni, kotłowni, węzłów ciepłowniczych, rozdzielni elektrycznych, stacji transformatorowych, centrali telefonicznych oraz innych o podobnym przeznaczeniu, a § 271 ust. 1 określa wymagane odległości w zakresie usytuowania budynków z uwagi na bezpieczeństwo pożarowe.

Jak wskazano w skardze inwestor zbudował stację transformatorową ok. 10 cm od ogrodzenia nieruchomości skarżącego i około 5,5 metra od budynku jednorodzinnego, co stanowi naruszenie w/w przepisów w zakresie bezpieczeństwa przeciwpożarowego. Sąd wskazał również na naruszenie przepisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego - § 8 ust. 3 pkt 2, który stanowi, iż część rysunkowa projektu zagospodarowania działki lub terenu powinna określać, m. in. "granice działki budowlanej lub terenu, usytuowanie, obrys i układ istniejących i projektowanych obiektów budowlanych, w tym urządzeń budowlanych z nimi związanych (...), charakterystycznych rzędnych, wymiarów, wzajemnych odległości obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych oraz ich przeznaczenia, w nawiązaniu do istniejącej zabudowy terenów sąsiednich, rodzaj i zasięg uciążliwości (...)", podczas gdy z załączonego do akt sprawy projektu budowlanego, w tym z projektu zagospodarowania terenu nie wynika w jakich odległościach znajduję się przedmiotowa stacja w stosunku do istniejących obiektów, w tym od budynku jednorodzinnego stanowiącego własność skarżącego, co stanowi naruszenie w/w przepisów w tym zakresie, z uwagi na dowolność i nieczytelność projektu.

W konsekwencji Sąd doszedł do przekonania, nie przesądzając kwestii interesu prawnego skarżącego i jego przymiotu strony w powyższym postępowaniu, że organ w ramach ponownego postępowania winien jeszcze raz wszechstronnie rozważyć okoliczności sprawy i podjąć stosowne rozstrzygnięcie biorąc pod uwagę powyższe rozważania, w szczególności normy rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w tym ze szczególnym uwzględnieniem § 209 ust. 3 wprowadzającego wobec stacji transformatorowych te same wymogi dotyczące bezpieczeństwa pożarowego, które dotyczą budynków mieszkalnych. W przypadku naruszenia w/w przepisu skarżący niewątpliwie będzie stroną przedmiotowego postępowania, gdyż zostanie naruszona norma prawna, z której skarżący wywodzi swój interes prawny. Sąd na koniec swoich rozważań w tym zakresie powołał się również na analogiczny pogląd wyrażony w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 września 2009 r., sygn. akt II SA/GI 394/09 zapadły na tle podobnego stanu faktycznego, dotyczący także interpretacji § 209 ust. 3.

Sąd zwrócił również uwagę, że wyjaśnienia wymaga kwestia oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane a konkretnie w przedstawionym na odwrocie oświadczenia wykazie działek, co do działki nr ew. [...] wykazana jest inwestycja w postaci linii kablowej SN, linii napowietrznej nn bez stacji transformatorowej.

Starosta [...], ponownie rozpatrując sprawę z wniosku W. i M. N., decyzją z dnia [...].01.2012 r., nr [...], działając na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 4, art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 98. poz. 1071 - ze zm.) odmówił uchylenia decyzji Starosty [...] nr [...] z dnia [...].08.2009 r.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. N..

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].06.2012 r., nr [...], po rozpatrzeniu przedmiotowego odwołania, działając na podstawie art. 138 § 1 ust. 3 ustawy z dnia 14 czerwca I960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 - z późn. zm.) w związku z art. 82 ust. 3 oraz art. 28 ustawy z dnia 7 lipca I994r.- Prawo budowlane (tekst jednolity: Dz. U. z 2006r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zmianami) uchylił w całości zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

Starosta [...] decyzją z dnia [...].01.2013 r., nr [...], działając na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 4, art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks Postępowania Administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 98. poz. 1071 - ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku W. i M. N. odmówił uchylenia decyzji Starosty [...] nr [...] z dnia [...].08.2009 r.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że zgodnie z art. 3 pkt 20 ustawy z dnia 7 lipca I994 r. prawo budowlane właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości sąsiadujących z działką, na której będą prowadzone roboty budowlane, aby uzyskać status strony w sprawie muszą wskazać przepis, przewidujący w konkretnej sytuacji ograniczenie w swobodnym korzystaniu z ich nieruchomości wprowadzone ze względu na prowadzone roboty budowlane.

Następnie organ wskazał, że z przedstawionych w sprawie dokumentów wynika, iż stacja transformatorowa, zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 30 października 2003r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku oraz sposobów sprawdzania dotrzymania tych poziomów (Dz. U. Nr 192 poz. 1883) nie jest uciążliwa dla środowiska i nie oddziałuje w jakikolwiek sposób na działki sąsiadujące w tym na działkę ew. nr [...] obr. [...].

Organ wskazał również, że zamierzona inwestycja nie wprowadzi ograniczeń dla skarżących w swobodnym korzystaniu ze swojej nieruchomości. Przede wszystkim projektowana stacja transformatorowa nie ogranicza zabudowy działki skarżących. Z analizy zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że żaden interes prawny skarżących nie będzie naruszony w związku z przedmiotową inwestycją. Sam fakt realizowania w sąsiedztwie nieruchomości gruntowej, zamierzenia budowlanego, bez jednoczesnego wykazania naruszenia własnego interesu prawnego, wynikającego z definicji obszaru oddziaływania obiektu z art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego nie pozwala na uznanie sąsiada za stronę w postępowaniu. Analiza całości akt sprawy dokonana przez organ wykazała, że nieruchomość której wnioskodawca ma tytuł prawny leży w całości poza obszarem oddziaływania planowanej inwestycji.

Organ rozważając zalecenia przedstawione w wyroku sądu WSA z dnia 9 lutego 2011 sygn. akt VIII SA/Wa 946/10 zwrócił uwagę, że przepis § 209 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie ma zastosowania w niniejszej sprawie ponieważ dotyczy on budynków oraz części budynków, w których znajduje się stacja transformatorowa, natomiast w rozpatrywanej sprawie, przedmiotowa stacja transformatorowa jest wolnostojącą słupową stacją transformatorową a nie wbudowaną w budynek.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył W. N. oraz M. N..

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].04.2013 r., nr [...], po rozpatrzeniu przedmiotowego odwołania, działając na podstawie art. 138 § 1 ust. 3 ustawy z dnia 14 czerwca I960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz., zwanej dalej "Kpa") utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ w uzasadnieniu wskazał, że jak wynika z dokumentacji dołączonej do akt przedmiotowej sprawy, planowana inwestycja nie jest uciążliwa dla środowiska i nie oddziałuje w jakikolwiek sposób na działki sąsiadujące z inwestycją.

Projektowana stacja transformatorowa na dz. ew. nr [...] nie ograniczy w żaden sposób zabudowy działki odwołujących. W niniejszej sprawie nie został zatem naruszony art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane stanowiący, iż "obiekt budowlany wraz ze związanymi z nim urządzeniami budowlanymi należy, biorąc pod uwagą przewidywany okres użytkowania, projektować i budować w sposób określony w przepisach, w tym techniczno-budowlanych, oraz zgodnie z zasadami wiedzy technicznej, zapewniając: poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej ".

Organ stwierdził, iż § 209 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem przepis ten dotyczy budynków oraz części budynków, w których znajduje się stacja transformatorowa, natomiast w niniejszej sprawie projektowana stacja transformatorowa jest wolnostojącą słupową stacją transformatorową, a nie wbudowaną w budynek.

Organ podkreślił również, iż § 271 ust. 1 ww. rozporządzenia, o którym wspominają odwołujący, również nie odnosi się do zamierzonej inwestycji, gdyż dotyczy odległości między budynkami.

W związku z powyższymi ustaleniami, organ wskazał, iż obszar oddziaływania projektowanego obiektu ogranicza się wyłącznie do działek objętych inwestycją. Przepisami administracyjnymi, mającymi bowiem wpływ na ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich, są przede wszystkim przepisy techniczno-budowlane, tak więc o naruszeniu tych interesów można mówić tylko wówczas, gdy zostały naruszone konkretne normy prawne.

Organ, odnosząc się do zarzutu naruszenia § 8 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego organ zauważył, iż projekt zagospodarowania terenu zawiera część opisową oraz część rysunkową, sporządzoną na kopii aktualnej mapy zasadniczej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

Natomiast odnosząc się do zarzutu, dotyczącego oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane zauważył, iż rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r. w sprawie wzorów: wniosku o pozwolenie na budowę, oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane i decyzji o pozwoleniu na budowę (Dz. U. z 2003 r. Nr 120, poz. 1127 z późn. zm) określa wzór oświadczenia, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, stanowiącym, iż "Pozwolenie na budową może być wydane wyłącznie temu, kto: złożył oświadczenie, pod rygorem odpowiedzialności karnej, o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane ". Inwestor dołączył do akt przedmiotowej sprawy oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod rygorem odpowiedzialności karnej, sporządzone w dniu 13 maja 2009 r., wskazując nieruchomości, którymi dysponuje na cele budowlane, jak również tytuł prawny z którego wywodzi prawo do dysponowania nimi na cele budowlane. W związku z powyższym w ocenie organu, zbędnym było załączenie na drugiej stronie oświadczenia, wykazu działek, ich właścicieli i obiektu budowlanego, zgodnie bowiem z cytowanym powyżej rozporządzeniem inwestor jedynie na wniosku ma obowiązek wskazać nazwę obiektu budowlanego, zaś na oświadczeniu o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, wskazać jedynie numery działek ewidencyjnych którymi dysponuje na cele budowlane, jak też tytuł prawny z którego wywodzi prawo do dysponowania nimi na cele budowlane.

Skargę na powyższą decyzję wniósł W. N. (dalej zwany skarżącym).

Skarżący wskazał, że w niniejszej sprawie, zgodnie z art. 28 kpa oraz art. 28 ustawy Prawo budowlane przysługuje mu status strony. Transformator, będący przedmiotem sporu jest zlokalizowany zaledwie 10 cm od jego ogrodzenia, co już samo świadczy o oddziaływaniu na jego nieruchomość.

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie wskazuje odległości minimalne 1,5 metra od sąsiednich nieruchomości, natomiast sam słup z transformatorem jest usytuowany od krawędzi dachu zaledwie 4,5 metra - tego typu odległości w żaden sposób nie dopowiadają w/w rozporządzeniu. Tutejszy teren jest tak usytuowany że nie ma wskazań na tak bliskie umiejscowienie tego typu słupa z transformatorem, przy sąsiedniej nieruchomości, przez co projektujący, i sam organ wydający decyzję w kwestii pozwolenia na budowę, powinien najpierw stwierdzić, że tego typu inwestycja będzie negatywnie oddziaływać na sąsiednie nieruchomości, a zarazem naruszać będzie uzasadniony interes osób trzecich.

W dalszej części skarżący wskazał, że organ pominął § 209 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. z 2002 r. nr 75, poz. 690), w którym określono wymagania dotyczące bezpieczeństwa pożarowego budynków oraz części budynków stanowiących odrębne strefy pożarowe, dotyczące m.in. stacji transformatorowych, szczegółowo wskazanych w § 271 ust. 1 rozporządzenia.

W ocenie skarżącego doszło do naruszenia Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu zagospodarowania działki bowiem z załączonego do akt sprawy projektu budowlanego w tym projektu zagospodarowania terenu nie wynika w jakich odległościach znajduję się przedmiotowa stacja w stosunku do istniejących obiektów, w tym budynku jednorodzinnego stanowiącego własność skarżącego.

Skarżący wskazał również, że organ w żaden sposób nie uwzględnił przepisu art. 5 ust. 9 ustawy prawo budowlane. Zaprojektowany słup z transformatorem elektrycznym jest usytuowany w centralnym miejscu wprost przed głównym wejściem do domu skarżącego, co jednocześnie obniża wartość jego własności oraz utrudnia jej użytkowanie. Projektujący powinien uwzględnić inne miejsce które również nadaje się do lokalizacji takiej inwestycji (teren wkoło jest podobny, nawet nie zamieszkały co na pewno by skutkowało w konsekwencji braku skarg), tego typu inwestycja bezpośrednio koliduje z dyspozycją art. 5 ust. 9 Prawa Budowlanego - naruszając usprawiedliwiony interes osób trzecich.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda [...] wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sąd administracyjny właściwy jest do kontroli decyzji wydawanych przez organy administracji publicznej tylko w oparciu o kryterium legalności, a więc zgodności z prawem. Uwzględnienie skargi przez Sąd następuje jedynie w przypadku naruszenia przepisów prawa materialnego lub istotnych wad w przeprowadzonym postępowaniu. W rozpoznawanej sprawie tego rodzaju wady i uchybienia wystąpiły i w związku z tym skarga została uwzględniona.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że niniejsza sprawa, dotycząca zatwierdzenia projektu budowlanego oraz udzielenia pozwolenia na budowę była już przedmiotem rozpoznania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 09.02.2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 946/10 uchylił decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lipca 2010 r. Nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] maja 2010 r., nr [...].

W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, że organ budowlany nie wziął pod uwagę przepisów § 209 ust. 3 oraz § 271 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie ( Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690).

Sąd wskazał również na naruszenie przepisów Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego - § 8 ust. 3 pkt 2.

Mając na uwadze powyższe Sąd, uchylając zaskarżone decyzję polecił, aby przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ wszechstronnie rozważył okoliczności i podjął stosowne rozstrzygnięcie biorąc pod uwagę, rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, w tym ze szczególnym uwzględnieniem § 209 ust. 3 wprowadzającego wobec stacji transformatorowych te same wymogi dotyczące bezpieczeństwa pożarowego, które dotyczą budynków mieszkalnych.

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) – dalej zwanej "p.p.s.a." ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia.

Wskazać należy, że przez w pojęciu "ocena prawna" mieści się przede wszystkim wykładnia przepisów prawa materialnego i prawa procesowego, a także sposób ich zastosowania w rozpoznawanej sprawie. Może ona dotyczyć ujawnionych w postępowaniu administracyjnym istotnych okoliczności stanu faktycznego, w szczególności kwestii zastosowania do nich określonych regulacji prawnych. Wskazania co do dalszego postępowania zasadniczo stanowią konsekwencję oceny prawnej, określając sposób i kierunek działania przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Związanie oceną prawną, jak i zawartymi w orzeczeniu wskazaniami, co do dalszego postępowania, powoduje, że determinują one działania każdego organu w postępowaniu administracyjnym, podejmowane w sprawie, której dotyczyło postępowanie sądowoadministracyjne, aż do czasu jej rozstrzygnięcia(tak w: wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 20 maja 2013 r., II SA/Op 87/13).

Zarówno organ I instancji jak i organ II instancji ponownie rozpoznając sprawę nie zastosowały się do oceny prawnej oraz wskazań co do dalszego postępowania wyrażonych w przytoczonym powyżej wyroku Sądu z dnia 09.02.2011 r., sygn. akt VIII SA/Wa 946/10. Oba organy wprost stwierdziły, że § 209 ust. 3 rozporządzenia nie znajdzie zastosowania w niniejszej sprawie, co jest ewidentnie sprzeczne z poglądem wyrażonym przez Sąd w przedmiotowym wyroku. Zgodnie z poglądem wyrażonym w wskazany powyżej orzeczeniu przepis ten stosuję się również w przypadku stacji transformatorowej nie będącej budynkiem.

Mając na uwadze powyższe, nie przesądzając kwestii interesu prawnego skarżącego i jego przymiotu strony w powyższym postępowaniu organ ponownie rozpoznając sprawę powinien zastosować § 209 ust. 3 rozporządzenia.

Sąd wskazał również na naruszenie przez organ § 8 ust 3 pkt 2) rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. z dnia 27 kwietnia 2012 r.). Organy również w tym zakresie są związane wyrażonym przez Sąd stanowiskiem.

W świetle powyższych ustaleń Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznając, iz organy naruszyły art 153 ppsa w związku z art § 209 ust. 3 rozporządzenia, wykonawczego, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c oraz art. 152 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzekł jak w pkt I i II sentencji. O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 200 ww. ustawy.