I SA/Bd 741/13

Uzasadnienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. decyzją z dnia [...] r. orzekł o zabezpieczeniu na majątku K. K. (skarżącego) zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za czerwiec oraz grudzień 2012 r., którego przybliżona kwota wynosi łącznie [...] zł wraz z należnymi odsetkami za zwłokę naliczonymi na dzień wydania decyzji w kwocie [...] zł. Powyższego zabezpieczenia dokonano na wniosek Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. w związku z prowadzonym przez ten organ postępowaniem kontrolnym w zakresie podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia 2012 r. do lutego 2013 r. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w toku czynności kontrolnych ustalono, iż podatnik prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą P. E., której przedmiotem był obrót prętami żebrowanymi. Z posiadanych przez organ informacji wynika, że transakcje zawarte co najmniej z dwoma podmiotami, tj. P. K. K. T. z siedzibą w Z.i F. "A." A. W. z siedzibą w O. budzą poważne wątpliwości, co do ich rzetelności. Organ prowadzący kontrolę stwierdził, że w sprawie istnieją podejrzenia, iż skarżący dokonał bezpodstawnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w dokumentach wystawionych rzekomo przez P. K. K. T. i F. A.A. W. na kwotę co najmniej [...]zł.

Od powyższej decyzji strona złożyła odwołanie wnosząc o jej uchylenie oraz umorzenie postępowania na podstawie art. 233 § 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm.), dalej O.p., zarzucając naruszenie:

- art. 33 § 1 i 2 pkt 1 O.p. w związku z art. 31 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (t.j. Dz. U. z 2011r., poz. 214 ze zm.) dalej u.k.s., oraz w związku

z art. 88 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.

z 2011r. Nr 177, poz. 1054), dalej ustawa o VAT, w brzmieniu obowiązującym w 2012r., z uwagi na bezpodstawne dokonanie zabezpieczenia na majątku podatnika,

- art. 33 § 1 O.p. poprzez brak wykazania przesłanki trwałego nieuiszczania wymagalnych zobowiązań,

- art. 187 § 1 w związku z art. 122 O.p. z uwagi na niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego,

- art. 191 O.p. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów,

- art. 120 O.p. oraz art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez wydanie decyzji z naruszeniem prawa,

- art. 121 § 1 O.p. z uwagi między innymi na naruszenie zasady zaufania do organów państwowych poprzez wydanie decyzji z naruszeniem prawa, powołanie się na rzekome zaległości podatkowe, w szczególności tytuły wykonawcze wygenerowane przez organ podatkowy,

- art. 210 § 1 pkt 6 i art. 210 § 4 O.p. poprzez powielanie argumentacji przekazanej przez inny organ i sięganie do historycznych danych bez ich weryfikacji.

Decyzją z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w B. utrzymał

w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że postępowanie w sprawie zabezpieczenia nie zmierza do określenia zobowiązania podatkowego, lecz opiera się na zaistnieniu w sprawie przesłanek określonych w art. 33 § 1 O.p. Dlatego też wnioski dowodowe złożone przez stronę w toku postępowania kontrolnego, nie mają wpływu na ocenę zaskarżonej decyzji o zabezpieczeniu. Na etapie postępowania odwoławczego od decyzji o zabezpieczeniu nie ma także możliwości merytorycznego rozpatrzenia zasadności i wysokości podanej

w przybliżeniu kwoty zobowiązania podatkowego. Postępowanie kończące się wydaniem decyzji o zabezpieczeniu nie zastępuje bowiem postępowania wymiarowego.

Tym samym wykazując przesłanki do dokonania zabezpieczenia w przedmiotowej sprawie, organ podatkowy dokonał porównania majątku do przewidywanej kwoty zobowiązania podatkowego, stwierdzając istnienie realnego zagrożenia niewykonania tego zobowiązania. Organ ustalił na podstawie informacji zawartych w zeznaniach

o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 za 2010 r. i 2011 r., że podatnik osiągnął z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz wynagrodzenia ze stosunku pracy dochód w łącznej kwocie odpowiednio: [...] zł w 2010 r. oraz [...] zł w 2011 r. Zgodnie natomiast z informacją o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) złożoną przez pracodawców skarżącego E. O. Sp. z o. o. oraz E. Sp. z o. o., dochód w 2012 r. wyniósł łącznie: [...] zł.

Organ podatkowy uzyskał także informację o posiadanych przez stronę środkach transportu oraz dokonał wyceny przybliżonej wartości pojazdów.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. ustalił także, że skarżący posiada we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej lokal stanowiący odrębną nieruchomość, o powierzchni [...] m2 położony w B. przy ul. T. [...], dla którego Sąd Rejonowy w B. prowadzi księgę wieczystą KW nr [...], zaznaczając, iż w Dziale IV zatytułowanym "Hipoteka" figurują wpisy hipoteki umownej kaucyjnej na kwotę [...] zł na rzecz P. Bank Spółka Akcyjna we W. (celem zabezpieczenia spłaty należności banku wynikającej z umowy pożyczki) oraz wpis hipoteki kaucyjnej na kwotę [...] zł, na rzecz E. E. E.S.A. Oddział w Polsce (celem zabezpieczenia spłaty kredytu, odsetek i innych kosztów wynikających z porozumienia o restrukturyzacji kredytu).

Dyrektor podał, że kolejną przesłanką do dokonania zabezpieczenia była okoliczność, iż Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. prowadził z majątku skarżącego postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułów wykonawczych obejmujących należności z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące: grudzień 2004 r., czerwiec, lipiec, wrzesień, październik i grudzień 2005 r., sierpień 2006 r., październik i listopad 2007 r., luty i lipiec 2008 r., listopad 2009 r., styczeń, luty, kwiecień, maj, czerwiec, sierpień, listopad i grudzień 2010 r. oraz luty 2011 r. - w łącznej kwocie należności głównej: [...] zł.

Organ odwoławczy zaznaczył, że powyższe świadczy o trwałym nieregulowaniu wymagalnych zobowiązań publicznoprawnych, co jest jedną z przesłanek dokonania zabezpieczenia w trybie art. 33 O.p.

Dokonane ustalenia, w ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, potwierdzają zasadność zabezpieczenia, a tym samym podważają argumenty zawarte w odwołaniu, co do naruszenia art. 33 § 1 i § 2 O.p. Stanowią także argument do odparcia twierdzenia, że podatnik sumiennie regulował i nadal reguluje ciążące na nim zobowiązania podatkowe. Organ podzielił również pogląd zawarty w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że

w niniejszej sprawie mamy do czynienia zarówno ze zobowiązaniem podatkowym jak

i zaległością, w którą z upływem ustawowego terminu płatności przekształciło się zobowiązanie w podatku od towarów i usług powstające z mocy prawa. Zatem już

w momencie wydania decyzji o zabezpieczeniu, zobowiązanie w podatku od towarów

i usług za czerwiec oraz grudzień 2012 r. stanowiło zobowiązanie, które nie zostało wykonane w terminie, a decyzją deklaratoryjną - określającą wysokość tego zobowiązania, zostanie ono jedynie potwierdzone. Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że okoliczność ta już sama w sobie spełnia przesłankę trwałego nieuiszczania wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym wymienioną w art. 33 § 1 Ordynacji podatkowej.

Powyższe, w ocenie organu odwoławczego, potwierdza działanie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w B., jako zgodne z art. 187 § 1 w związku

z art. 122, art. 121 § 1 oraz art. 191 O.p.

Dyrektor Izby Skarbowej nie uznał zarzutu, że organ podatkowy poprzez zabezpieczenie na majątku skarżącego wywiera presję fiskalną i blokuje prowadzenie działalności gospodarczej, doprowadzając wprost do jej zamknięcia. Zauważył, że postępowanie zabezpieczające służy ochronie interesów wierzyciela, a jego celem jest zabezpieczenie skuteczności przyszłej egzekucji obowiązku. Organ podniósł, że Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. postanowieniami z dnia [...]r. - stosownie do art. 166a § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.

o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.), dalej u.p.e.a., wyraził zgodę na dokonanie wypłat z zajętego w trybie zabezpieczającym rachunku bankowego w I. Bank Ś. S.A. w K.

Dyrektor nadmienił, że niezrozumiały jest zarzut, jakoby w uzasadnieniu decyzji

o zabezpieczeniu powołano okoliczność, iż podatnik wyzbywa się majątku, bowiem zarówno z przedstawionego w decyzji stanu faktycznego sprawy, jak i zgromadzonego na etapie postępowania zabezpieczającego materiału dowodowego nie wynika, aby taka okoliczność w sprawie wystąpiła.

Reasumując, organ odwoławczy stwierdził, że dokonując przedmiotowego zabezpieczenia Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. miał na względzie przede wszystkim charakter przyszłego zobowiązania w podatku od towarów i usług oraz jego przewidywaną wysokość w odniesieniu do sytuacji majątkowej skarżącego. W ocenie organu, szacunkowa wartość posiadanych pojazdów, jak również zabezpieczone hipotecznie na rzecz innych wierzycieli nieruchomości, nie gwarantują wykonania zobowiązania objętego zaskarżoną decyzją. Okoliczność ta łącznie

z trwałym nieuiszczaniem wymagalnych zobowiązań publicznoprawnych tworzą po stronie organu uzasadnioną obawę niewykonania przyszłego zobowiązania

i potwierdzają zasadność zastosowanej instytucji zabezpieczenia.

Organ odwoławczy nie stwierdził również naruszenia zasad postępowania, uznając decyzję jako spełniającą dyspozycje art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 O.p.

Dodatkowo wyjaśnił, że do dnia zakończenia postępowania odwoławczego, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. nie wydał decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, zatem nie zaszły przesłanki z art. 33a O.p., skutkujące wygaśnięciem przedmiotowej decyzji o zabezpieczeniu.

Zaskarżając do tut. Sądu decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...]r. skarżący podtrzymał zarzuty wniesione na etapie postępowania odwoławczego. Wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej i drugiej instancji w całości z uwagi na rażące naruszenie przepisów postępowania. Skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 33 § 1 i § 2 pkt 1 O.p. w związku z art. 31 ust. 1 i 2 u.k.s. oraz w związku z art 88 ust. 1 ustawy o VAT, poprzez zabezpieczenie na majątku strony, mimo braku jakichkolwiek podstaw zabezpieczenia;

- art. 33 § 1 O.p. z uwagi na brak wykazania przesłanki trwałego nieuiszczania wymagalnych zobowiązań oraz błędną interpretację przesłanek;

- art. 187 § 1 O.p. w związku z art. 122 tej ustawy poprzez nierozpatrzenie wszystkich okoliczności sprawy oraz niepodjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego;

- art. 191 O.p. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów poprzez dowolną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego oraz niepodjęcie działań w celu wyjaśnienia sytuacji materialnej strony;

- art. 120 O.p. oraz art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez wydanie decyzji z naruszeniem prawa;

- art. 121 § 1 O.p. przez naruszenie zasady zaufania do organów państwowych poprzez wydanie decyzji z naruszeniem prawa;

- art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 O.p. poprzez naruszenie wskazanych powyżej norm oraz dodatkowo poprzez powielanie argumentacji przekazanej przez inny organ i sięganie do historycznych danych bez ich weryfikacji.

Jednocześnie, na podstawie art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270) dalej p.p.s.a., skarżący wniósł o zbadanie zgodności całości przedmiotu zaskarżenia, nie ograniczając się do zarzutów wskazanych w przedmiotowej skardze.

W uzasadnieniu podatnik podniósł, że organ podatkowy niezgodnie ze stanem faktycznym powołał w uzasadnieniu decyzji, iż w sprawie wystąpiły przesłanki trwałego nieuiszczania wymagalnych zobowiązań publicznoprawnych oraz dokonywanie czynności polegających na zbywaniu majątku, czym naruszył art. 33 § 1 i § 2 O.p. Stwierdził, że ewentualne zobowiązanie z tytułu podatku od towarów i usług nie jest bezsporne, gdyż cały czas trwa postępowanie, w którym przedstawia nowe wnioski dowodowe oraz dokumenty, do których nie odniosły się organy podatkowe. Działania organu podatkowego dokonującego zabezpieczenia w oparciu o art. 33 O.p. prowadzą zaś do blokady działalności przedsiębiorcy, wprost do jej upadku i zamknięcia. Podatnik podkreślił, że sumiennie regulował i nadal reguluje zobowiązania podatkowe, co stanowi o braku zaistnienia w sprawie przesłanki trwałego nieuiszczania zobowiązań podatkowych. Zajęte w tej kwestii stanowisko organu nie zostało, w jego ocenie,

w żadnej mierze uzasadnione i poparte faktami, a dokonane w uzasadnieniu wywody ukierunkowane zostały dla potrzeb sprostania normie art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 O.p.

Zdaniem skarżącego, stan majątku nie może być wykładnią ani podstawą do wydania decyzji zabezpieczającej. Wartość i ilość majątku podatnika nie jest bowiem przesłanką ujętą w art. 33 § 1 O.p. Organ dokonujący zabezpieczenia, jak i organ drugiej instancji, dobitnie podkreśliły potencjalną wartość zobowiązania podatkowego i porównały go

z majątkiem strony uwypuklając wartość pojazdów, a zupełnie pomijając wysokość kapitałów czy należności.

Wobec powyższego skarżący stwierdził, że organy podatkowe nie zweryfikowały wartości jego majątku oraz nie zbadały aktualnej sytuacji finansowej - dokonały jedynie wyszczególnienia w decyzji ruchomości i nieruchomości oraz rachunków bankowych, nie odnosząc się jednak do ich wartości rynkowej, pomijając zupełnie aktywa wykazane w sprawozdaniu finansowym, nie wskazując jakimi środkami pieniężnymi strona faktycznie dysponuje.

Podatnik stwierdził, że organ podatkowy dopuścił się również naruszenia zasady prawdy obiektywnej nie dowodząc w sprawie przesłanki uzasadnionej obawy niewykonania zobowiązania podatkowego. W jego ocenie, działania organów podatkowych wskazują, że w istocie zabezpieczenie na majątku skarżącego wynika tylko i wyłącznie z wniosku Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B., który nie przeprowadził postępowania w części na tyle obszernej, aby mieć pewność, co do działania strony. Powyższe świadczy o naruszeniu art. 122 w zw. z art. 187 O.p. Zdaniem skarżącego, organy podatkowe dopuściły się również naruszenia art. 191 O.p. poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodów uznając, że strona trwale nie reguluje ciążących na niej zobowiązań podatkowych, podczas gdy zobowiązanie, na które wskazuje organ, jeszcze nawet nie powstało, natomiast poprzednia niezawiniona zwłoka oraz brak wsparcia przez organ, uznawane są jako przesłanka negatywna. Zarzucił brak oceny aktualnej sytuacji finansowej skarżącego i jego majątku, sięganie do zdarzeń historycznych, mocno odległych w czasie oraz do danych przekazanych przez inny organ bez jakiejkolwiek logicznej ich weryfikacji.

Wskazane powyżej naruszenia zasad postępowania oraz prawa materialnego, w ocenie skarżącego, doprowadziły do naruszenia art. 120 O.p. w związku z art. 7 Konstytucji RP oraz art. 121 § 1 w związku z art. 124 O.p.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, w całości podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Wstępnie Sąd zauważa, że zgodnie z art. 184 Konstytucji RP w związku z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz w związku z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), zwanej dalej p.p.s.a., kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 p.p.s.a., sprawowana jest o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a – c p.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 p.p.s.a.).

Zgodnie z art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Aktami sprawy są akta sądowe, jak i przedstawione sądowi akta administracyjne. Zatem sąd administracyjny rozpoznaje sprawę w zakresie stanu faktycznego, który legł u podstaw wydania zaskarżonej decyzji i znajduje się

w nadesłanych aktach administracyjnych (por. wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2008 r., sygn. akt II OSK 1533/07, LEX nr 488467). Wskazać dalej należy, że zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a., Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W tak określonym zakresie kognicji Sąd uznał, że decyzja będąca przedmiotem skargi nie narusza przepisów prawa w sposób, który mógłby implikować jej wyeliminowanie

z obrotu prawnego.

Zasadniczy spór między stronami sprowadza się do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy w stanie faktycznym sprawy zaistniały przesłanki do wydania decyzji zabezpieczającej na majątku skarżącego w toku postępowania kontrolnego, jeszcze przed wydaniem decyzji określającej zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów

i usług.

Zgodnie z art. 33 § 1 O.p., zobowiązanie podatkowe może być zabezpieczone na majątku podatnika, a w przypadku osób pozostających w związku małżeńskim także na majątku wspólnym, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że nie zostanie ono wykonane, a w szczególności gdy podatnik trwale nie uiszcza wymagalnych zobowiązań

o charakterze publicznoprawnym lub dokonuje czynności polegających na zbywaniu majątku, które mogą utrudnić lub udaremnić egzekucję. Zabezpieczenia

w okolicznościach wymienionych w § 1 można dokonać również w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej, przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego (art. 33 § 2 O.p.).

Zasadniczą przesłanką, której spełnienie stwarza uzasadnienie dla zabezpieczenia, to obawa niewykonania zobowiązania podatkowego. Jako przykład zdarzeń, które taką obawę kreują, ustawodawca wskazał na niewywiązywanie się podatnika z jego zobowiązań publicznoprawnych, jak i dokonywanie działań w sferze prywatnoprawnej

w postaci czynności, których skutkiem jest utrata prawa własności majątku. Uzasadniona obawa to taka, która ma swoje źródło w obiektywnie stwierdzonym stanie faktycznym sprawy, jednakże ocena, czy zaistniała ona w konkretnym przypadku pozostawiona została do uznania organu podatkowego. Uznanie to nie może oznaczać dowolności działania, lecz powinno być oparte na całokształcie okoliczności faktycznych i prawnych. Pojęcia "uzasadnionej obawy, że zobowiązanie nie zostanie wykonane"

z uwagi na jego rozległy zakres, ustawodawca nie zdefiniował. Zdarzenia wymienione w art. 33 § 1 zd. 1 in fine O.p. są jedynie mieszczącymi się w ogólnej formule przykładami zachowania sugerującego zaistnienie przesłanki ustawowej. [...] Nic nie stoi zatem na przeszkodzie, aby organ podatkowy orzekający o zabezpieczeniu wskazał na inne okoliczności, które tę obawę też uzasadniają (por.: wyrok WSA w Gdańsku z 21 grudnia 2011 r., sygn. akt I SA/Gd 1011/11, LEX nr 1110749).

Organy podatkowe mogą za pomocą wszelkich argumentów popartych ustalonymi

w sprawie okolicznościami wykazywać, że istnieje groźba niewykonania zobowiązania podatkowego w przyszłości uzasadniająca sięgnięcie do instytucji zabezpieczenia (por.: wyrok NSA z 19 listopada 2009 r., sygn. akt I FSK 1383/08, LEX nr 785839 oraz wyrok NSA z 2 sierpnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1230/10, LEX nr 1068121). Użyty w art. 33 § 1 O.p. zwrot "obawa, że zobowiązanie nie zostanie wykonane" oznacza, że chodzi

o obawę dobrowolnego wykonania zobowiązania, a nie w wyniku egzekucji (por.: wyrok WSA w Gliwicach z 2 sierpnia 2010 r., sygn. akt I SA/Gl 432/09, LEX nr 748238).

W stanie faktycznym sprawy organ uznał, że zaistniałe okoliczności wyczerpują przesłanki zastosowania zabezpieczenia na podstawie art. 33 § 1 i § 2 Op., zachodzi bowiem w warunkach opisanych w tych przepisach uzasadniona obawa, że zobowiązanie nie zostanie wykonane.

Mając na uwadze powyższe rozważania należało zbadać, czy istnieje obawa niewykonania przewidywanego zobowiązania podatkowego. W ocenie Sądu uprawniona staje się konstatacja organu, że w stanie faktycznym sprawy ziściła się przesłanka trwałego nieuiszczania wymagalnych zobowiązań o charakterze publicznoprawnym. Ordynacja podatkowa nie definiuje pojęcia "trwale", o którym mowa w pierwszej przesłance. W języku potocznym słowo "trwale" oznacza w ciągu długiego, dłuższego czasu, na długi, dłuższy czas, na długo, na stałe, stale (Słownik języka polskiego, pod red. M. Szymczaka, t. III, Warszawa 1981, s. 539). Trwałe zatem nieregulowanie zobowiązań wystąpi wtedy, kiedy wierzyciel będzie zmuszony prowadzić egzekucję administracyjną zaległości podatkowych lub opóźnienie w ich regulowaniu będzie przekraczało dłuższy czas (por.: B. Dauter (w:) S. Babiarz,

B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, Ordynacja podatkowa. Komentarz, Warszawa 2009, s. 241).

Istotna i przesądzająca dla sprawy jest okoliczność, że skarżący w sposób trwały

i ciągły nie regulował należności w podatku od towarów i usług. Zauważyć bowiem należy, że wobec K. K. w latach [...] wszczęte były postępowania w oparciu o[...] tytułów wykonawczych wystawionych przez Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. obejmujące należności z tytułu podatku od towarów i usług. Ze znajdującego się w aktach administracyjnych zestawienia tytułów wykonawczych wynika, że łączna kwota egzekwowanych należności w tym podatku wyniosła [...] zł (d. k. [...] akt administracyjnych). Dochodzone należności były z tytułu podatku od towarów i usług za okresy: grudzień 2004 r., czerwiec, lipiec, wrzesień, październik i grudzień 2005 r., sierpień 2006 r., październik i listopad 2007 r., luty i lipiec 2008 r., listopad 2009 r., styczeń, luty, kwiecień, maj, czerwiec, sierpień, listopad i grudzień 2010 r. oraz luty 2011 r.

Mając na uwadze powyższe dane co do ilości postępowań egzekucyjnych nie można zgodzić się z tezą skarżącego, że sumiennie wywiązywał się ze zobowiązań publicznoprawnych, do których niewątpliwie należy uiszczanie podatku od towarów

i usług. Nie są to bowiem dane historyczne jak podniesiono w skardze, lecz okoliczności, które świadczą o braku solidności w wykonywaniu obowiązków podatkowych. Zdaniem tut. Sądu już ta przesłanka w pełni uprawniała organ do zastosowania instytucji zabezpieczenia na majątku podatnika.

Ponadto, w ocenie Sądu, nie ma podstaw do pominięcia przy analizie pozytywnych przesłanek zabezpieczenia istotnej dysproporcji pomiędzy prognozowaną wysokością zobowiązania podatkowego, a stanem majątkowym podatnika. Przewidywane w decyzji kwoty zobowiązania w podatku od towarów i usług wynoszą za czerwiec 2012r. – [...] zł plus odsetki za zwłokę oraz za grudzień 2012 r. – [...] zł plus odsetki za zwłokę.

Z kolei w skład majątku skarżącego wchodzi lokal stanowiący odrębną nieruchomość, pozostający we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, o powierzchni [...] m2. Nieruchomość ta jest obciążona: 1) hipoteką umowną kaucyjną na kwotę [...] zł na rzecz P. Spółka Akcyjna we W. (zabezpieczenie spłaty należności banku wynikającej z umowy pożyczki) oraz 2) hipoteką kaucyjną na kwotę [...] zł, na rzecz E. E. S.A. Oddział w Polsce (zabezpieczenie spłaty kredytu, odsetek i innych kosztów wynikających z porozumienia o restrukturyzacji kredytu).

Ponadto, organ podatkowy uzyskał z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji Departament Ewidencji Państwowych i Teleinformatyki Centralna Ewidencja Pojazdów

i Kierowców, informację o posiadanych przez skarżącego środkach transportu oraz dokonał na podstawie publikacji "INFO - EXPERT" Pojazdy Samochodowe Wartości Rynkowe, wyceny przybliżonej wartości tych pojazdów. Z powyższego wynika, że skarżący jest właścicielem: 1) samochodu osobowego marki S., rok produkcji [...], którego szacunkowa wartość mieści się w granicach od [...] zł do [...] zł, 2) samochodu osobowego marki V., rok produkcji [...], którego szacunkowa wartość mieści się w przedziale od [...] zł do [...] zł, 3) samochodu osobowego marki P., rok produkcji [...],

o wartości od [...] zł do [...] zł oraz 4) samochodu ciężarowego marki M., rok produkcji [...], o wartości ok.[...] zł. Ponadto, jest współwłaścicielem (we współwłasności z S. S.A.) samochodu ciężarowego marki F., rok produkcji [...], którego szacunkowa wartość zgodnie z publikacją "INFO-EXPERT" Pojazdy Samochodowe Wartości Rynkowe mieści się w przedziale od [...]do [...] zł.

Organ ustalił na podstawie informacji zawartych w zeznaniach o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) PIT-36 za 2010 r. i 2011 r., że podatnik osiągnął z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej oraz wynagrodzenia ze stosunku pracy dochód w łącznej kwocie odpowiednio: [...] zł w 2010 r. oraz [...] zł w 2011 r. Zgodnie natomiast z informacją o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11) złożoną przez pracodawców skarżącego E. Sp. z o. o. oraz E. Sp. z o. o., dochód w 2012 r. wyniósł łącznie: [...] zł.

Zgodzić się należy z organem, że łącznie są to zatem wartości, które nie pokrywają potencjalnego podatku, a wręcz znacząco odbiegają.

Zauważyć należy, że skarżący nie wskazał organom innego majątku, z którego mogłoby dojść do zapłaty potencjalnego podatku. Powoływanie się przez skarżącego na sprawozdanie finansowe i pominięcie przez organ aktywów jest nietrafne, skoro jak podniósł w stanowisku do odwołania organ I instancji, K. K. jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą pod nazwą P. E. nie miał obowiązku składania sprawozdań finansowych. Ponadto w tym kontekście zauważyć należy, że w aktach administracyjnych znajduje się oświadczenie złożone przez K. K. z [...] r. o nieruchomościach i prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem hipoteki przymusowej i rzeczach ruchomych oraz zbywalnych prawach majątkowych, które mogą być przedmiotem zastawu skarbowego (d. k. [...] akt administracyjnych). Nie wynika z tego oświadczenia, aby skarżący dysponował majątkiem innym ponad to, co zostało przez organ wykazane i przyjęte.

Reasumując należy stwierdzić, że wartość majątku ustalona przez organy nie została skutecznie przez stronę skarżącą podważona. Natomiast sama okoliczność, iż podatnik kwestionuje te ustalenia bez wskazania konkretnych dowodów powoduje, że zarzuty

z tym związane są niezasadne.

W konsekwencji powyższego dokonanie zabezpieczenia uzasadnia także relacja pomiędzy znaczną kwotą zobowiązań a stanem majątkowym skarżącego.

W uzasadnieniu wniosku Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. podał, że postępowanie kontrolne w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania oraz wpłacania podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2012 r. do lutego 2013 r., zostało wszczęte u skarżącego w dniu [...]r., bez uprzedniego doręczenia zawiadomienia o zamiarze jego wszczęcia. Przesłanką uzasadniającą brak zawiadomienia była informacja uzyskana od Generalnego Inspektora Informacji Finansowych, udzielona na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 listopada 2000 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (Dz.U. z 2010 r. Nr 46, poz. 276 ze zm.), do której to regulacji odwołuje się art. 282c § 1 pkt 1 lit. e ustawy - Ordynacja podatkowa. Z ustaleń Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy wynika, że w okresie objętym postępowaniem kontrolnym skarżący prowadził działalność gospodarczą pod nazwą P. E., B., ul. T. [...], której przedmiotem był obrót prętami żebrowanymi. Z posiadanych aktualnie informacji wynika natomiast, że transakcje zawarte co najmniej z dwoma podmiotami, tj. P. K. K. T. z siedzibą w Z. i F. A.A. W. z siedzibą w O., budzą poważne wątpliwości, co do ich rzetelności. Organ kontroli podniósł, że w czerwcu 2012r. skarżący wykazał bowiem nabycie towarów z firmy P. K., w kwocie netto [...] zł, podatek naliczony w kwocie [...] zł, podczas gdy podmiot ten w deklaracji VAT-7K wykazał za II kwartał 2012 r. wartość dostaw (opodatkowanych stawką 23%) w wysokości netto zaledwie [...] zł, a podatek należny [...] zł. Podkreślono, że płatności za towar rzekomo nabywany przez P. K. od czeskiej spółki D., regulowane były przez skarżącego na rachunek spółki D., która deklarowała dostawy do firmy K. T. Z kolei czeski podmiot, wg ustaleń tamtejszej administracji podatkowej, nabywa wyroby metalurgiczne od polskich podmiotów i w głównej mierze sprzedaje je z powrotem do naszego Kraju. K. T. natomiast zaprzeczył, aby zawierał transakcje z firmą D. stwierdzając, że nie zamówił towarów, nie potwierdził ich dostaw, jak również nie zadeklarował wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. W miesiącu grudniu 2012 r. skarżący zadeklarował natomiast zakup towarów od firmy F. A. A. W., w kwocie netto [...] zł, podatek naliczony w kwocie [...] zł. Jak ustalono, A. W. rozpoczął działalność gospodarczą od lipca 2012 r. i złożył deklaracje zerowe za miesiące od lipca do listopada 2012 r., natomiast za grudzień 2012 r. nie złożył w ogóle deklaracji w podatku od towarów i usług.

Organ skonstatował, że w opisanej sytuacji istnieją uzasadnione podejrzenia, że skarżący bierze udział w oszustwie podatkowym. Z przedstawionych bowiem okoliczności wynika, że skarżący dokonał bezpodstawnego obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, zawarty w dokumentach wystawionych rzekomo przez P. K. K. T. i F. A.A. W. na kwotę co najmniej [....] zł. Podano, że wysokość należności pieniężnych z tytułu zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług wynoszą w przybliżeniu za czerwiec 2012r. w kwocie [...] zł, za grudzień w kwocie [...] zł.

Mając na uwadze przywołane dane należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy obecny stan majątkowy skarżącego jest znacząco niewystarczający do zapłaty prognozowanej zaległości podatkowej, dokonanie zabezpieczenia co najmniej gwarantuje niepomniejszenie tego stanu. Nie można podważać powoływania się przez organ – przy stosowaniu art. 33 O.p. – na znaczną dysproporcję między przewidywaną wysokością zobowiązań podatkowych a majątkiem, którym dysponuje podatnik. Zauważyć należy, że nie jest to jedyna okoliczność w przedmiotowej sprawie uzasadniająca zabezpieczenie na majątku podatnika, lecz jedna z kilku przesłanek. Należy dostrzec, że w orzecznictwie sądowym dominuje stanowisko, iż instytucji zabezpieczenia przyświeca troska o interes wierzyciela i z tego punktu postrzegane są wymagania, co do stosowania przesłanek zabezpieczenia (H. Dzwonkowski, Ordynacja podatkowa, Komentarz, wyd. C.H Beck 2008, s. 318). Możliwość uwzględnienia jako przesłanki zabezpieczenia, charakteru nieprawidłowości ustalonych w trakcie kontroli podatkowej dostrzegł m.in. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 2 sierpnia 2011 r. w sprawie I FSK 1230/10.

Oczywiście powyższe nie przesądza o wysokości zobowiązania w podatku od towarów

i usług za ww. okresy rozliczeniowe, bowiem będzie to przedmiotem odrębnej sprawy. Inny bowiem jest cel postępowania zabezpieczającego i inny postępowania w sprawie określenia wysokości podatku. Nie oznacza to jednak, że wskazane dysproporcje nie mają żadnego znaczenia dla oceny, czy zachodzą przesłanki zabezpieczenia na majątku podatnika.

Nie zasługuje także na uwzględnienie zarzut o wywieraniu presji fiskalnej

i blokowaniu prowadzenia działalności gospodarczej poprzez dokonanie zabezpieczenia na majątku podatnika. Podać bowiem należy, że Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B. postanowieniami z dnia [...] r. - stosownie do art. 166a § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji -wyraził zgodę na dokonanie wypłat z zajętego w trybie zabezpieczającym rachunku bankowego w I. S.A. w K. Sąd zauważa, że ww. postanowieniami organ wyraził zgodę na dokonanie zapłaty na ubezpieczenie społeczne, zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń (PIT-4) oraz wynagrodzeń pracowników (d.: k. [...] akt administracyjnych). Nie można skutecznie domagać się, aby organ zrezygnował z instytucji zabezpieczenia i umożliwił podatnikowi dysponowanie majątkiem w sposób dowolny, pomimo zaistnienia przesłanek zabezpieczenia.

Trafnie także Dyrektor podnosi, że niezrozumiały jest zarzut, jakoby

w uzasadnieniu decyzji o zabezpieczeniu powołano okoliczność, iż podatnik wyzbywa się majątku, bowiem zarówno z przedstawionego w decyzji stanu faktycznego sprawy, jak i zgromadzonego na etapie postępowania zabezpieczającego materiału dowodowego nie wynika, aby taka okoliczność w sprawie wystąpiła i organy na tę okoliczność się nie powoływały.

Mając na uwadze powyższe podnieść należy, że materiał dowodowy został zgromadzony zgodnie z regułami procesowymi, stanowił on wystarczającą podstawę do ustalenia stanu faktycznego sprawy, jego oceny dokonano zaś w zgodzie z zasadami logiki. Nie doszło także do naruszenia art. 122, art. 123 oraz art. 187 § 1 O.p., co wyżej wykazano. W wyniku prawidłowych działań procesowych zastosowano właściwie zinterpretowane regulacje prawa materialnego, co znalazło odzwierciedlenie

w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji, stosownie do wymogów art. 210 tej ustawy. Decyzja zapadła

z poszanowaniem zasad postępowania wynikających z Ordynacji podatkowej, w tym zasady swobodnej oceny dowodów (art. 191 O.p.). Okoliczność, że decyzja nie jest zgodna z oczekiwaniami strony skarżącej nie oznacza, iż narusza prawo, w tym art. 7 Konstytucji RP. W tej sytuacji należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja jako nie naruszająca prawa materialnego, jak i prawa procesowego, nie może zostać wyeliminowana z obrotu prawnego. Dokonane przez organy ustalenia uzasadniały zastosowanie zabezpieczenia w sprawie.

Z uwagi na powyższe okoliczności, Sąd uznał skargę za niezasadną i na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ją oddalił.

M. Łent H. Adamczewska-Wasilewicz U. Wiśniewska