I GZ 474/13
Postanowienie
Naczelny Sąd Administracyjny
2013-10-29Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Do tego artykulu posiadamy jeszcze 13 orzeczeń.
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Hanna Kamińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia C. S.A. z siedzibą w miejscowości [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 865/13 w zakresie zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron w sprawie ze skargi C. S.A. z siedzibą w miejscowości [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 865/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, działając na podstawie art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skargi C. S.A. z siedzibą w miejscowości [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], w przedmiocie podatku akcyzowego.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca spółka zawarła w skardze wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 126 p.p.s.a., ewentualnie na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. z uwagi na pytanie prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, skierowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 5 marca 2013 r. o sygn. akt I GSK 780/11, a dotyczące wykładni przepisów prawa unijnego będących podstawą decyzji w rozpoznawanej sprawie. Zdaniem Sądu, zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron jest w niniejszej sprawie dopuszczalne i nie prowadzi do obejścia prawa, zaś rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości w związku ze wspomnianym pytaniem prejudycjalnym.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła C. S.A. Strona wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Spółka zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest:
- art. 126 p.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie, gdyż podstawową przesłanką zgodnie z wnioskiem skarżącej było zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.,
- art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy odpowiedź na pytanie prejudycjalne skierowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 5 marca 2013 r. do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej będzie miała wpływ na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie, a ponadto podstawową przesłanką zgodnie z wnioskiem skarżącej było zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
W uzasadnieniu spółka wskazała w szczególności, że w skardze wniosła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Dopiero w przypadku uznania przez Sąd braku podstaw do zawieszenia postępowania na tej podstawie, skarżąca wniosła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 126 p.p.s.a., to jest na zgodny wniosek stron – po wyrażeniu zgody na zawieszenie postępowania przez Dyrektora Izby Celnej.
Zdaniem strony wnoszącej zażalenie, podstawową przesłanką do zawieszenia postępowania jest art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. a nie art. 126 p.p.s.a. Tym bardziej, że w analogicznej sprawie toczącej się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi Sąd ten na identyczny wniosek skarżącej wydał w dniu 31 lipca 2013 r. postanowienie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewidują możliwość zawieszenia postępowania sądowego w różnych trybach: z mocy prawa (art. 123 p.p.s.a.), z urzędu obligatoryjnie (art. 124 p.p.s.a.), z urzędu fakultatywnie (art. 125 p.p.s..a.) oraz na zgodny wniosek stron (art. 126 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie zawieszenie postępowania sądowego przez Sąd pierwszej instancji nastąpiło w trybie określonym w art. 126 p.p.s.a. Z przepisu tego wynika, że sąd może zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że warunkiem pozytywnego załatwienia wniosku o zawieszenie postępowania w tym trybie jest zgoda wszystkich stron postępowania na taki sposób prowadzenia sprawy, z tym że decyzja w tej kwestii pozostawiona jest uznaniu sądu. Z kolei w piśmiennictwie podnosi się, że sąd powinien, podobnie jak w wypadku cofnięcia skargi przez stronę (art. 60 p.p.s.a.), badać, czy wniosek o zawieszenie postępowania nie zmierza do obejścia prawa lub nie spowoduje przedłużenia pozostawania w obrocie prawnym aktu lub czynności dotkniętej wadą nieważności (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 191; podobnie H. Knysiak-Molczyk (w:) T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 2004, s. 252).
Z akt sprawy wynika, że skarżąca spółka zawarła w skardze wniosek o zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron – w związku z pytaniem prejudycjalnym skierowanym przez NSA do Trybunału Sprawiedliwości, dotyczącym przepisów unijnych mających zastosowanie w tej sprawie – m.in. art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. WE L 76 z dnia 23 marca 1992 r. , str. 1; polska wersja językowa - Dz. Urz. UE Wydanie Specjalne - Rozdział 9, tom 1, str. 179). Z uwagi na złożenie wspomnianego wniosku Przewodniczący Wydziału II WSA w Łodzi zarządzeniem z dnia 20 sierpnia 2013 r. zobowiązał Dyrektora Izby Celnej w [...] do wypowiedzenia się, czy popiera wniosek o zawieszenie postępowania. Pismem z dnia [...] sierpnia 2013. Dyrektor Izby Celnej oświadczył, że popiera wniosek strony skarżącej o zawieszenie postępowania. W tej sytuacji zaistniały przesłanki do merytorycznego rozpoznania tegoż wniosku przez Sąd pierwszej instancji. Sąd ten uznał, że zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron jest dopuszczalne i nie prowadzi do obejścia prawa.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazany wyżej sposób procedowania, jak i samo postanowienie Sądu pierwszej instancji o zawieszeniu postępowania na zgodny wniosek stron - nie naruszało prawa. Sąd ten trafnie bowiem nadał bieg wnioskowi strony o zawieszenie postępowania, wezwał stronę przeciwną do ustosunkowania się do tego wniosku, a po uzyskaniu oświadczenia organu administracji popierającego tenże wniosek, Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił, czy zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron nie prowadzi do obejścia prawa.
Za bezzasadne należy uznać stanowisko strony wnoszącej zażalenie, że obowiązkiem Sądu pierwszej instancji było zawieszenie postępowania sądowego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., gdyż również taką podstawę zawieszenia strona wskazała we wniosku. Powołany ostatnio przepis określa jedną z fakultatywnych przyczyn zawieszenia postępowania z urzędu przez sąd. Stanowi bowiem, że sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Z zacytowanego przepisu wynika zatem wyraźnie, że w przypadku w nim opisanym zawieszenie postępowania jest fakultatywne, a nie obligatoryjne, zaś sąd orzeka w tym zakresie z urzędu, a nie na wniosek strony. Ewentualne złożenie wniosku strony o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. może być traktowane wyłącznie jako sugestia dla sądu. Strona nie może mieć w takiej sytuacji "roszczenia" w stosunku do sądu o rozpoznanie takiego wniosku. Żądanie takie przysługuje stronie wyłącznie w przypadku, o jakim mowa w art. 126 p.p.s.a., to jest gdy wszystkie strony wystąpią z wnioskiem o zawieszenie postępowania bądź przynajmniej wniosek taki będzie popierany przez każdą ze stron.
Na marginesie wskazać należy ponadto, że w przypadku zawieszenia postępowania sądowego na zgodny wniosek stron sąd postanowi podjąć postępowanie na wniosek którejkolwiek z nich, nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od zawieszenia postępowania (art. 129 p.p.s.a.). Oznacza to, że po upływie trzech miesięcy od wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania (ale przed upływem trzech lat od zawieszenia – vide art. 130 § 1 p.p.s.a) strona może zażądać podjęcia tegoż postępowania, zaś sąd jest takim wnioskiem związany.
Ze wskazanych wyżej powodów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., oddalił zażalenie.
PG
Nietezowane
Artykuły przypisane do orzeczenia
Kup dostęp i zobacz, do jakich przepisów odnosi się orzeczenie. Znajdź inne potrzebne orzeczenia.
Skład sądu
Hanna Kamińska /przewodniczący sprawozdawca/Sentencja
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Hanna Kamińska po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej zażalenia C. S.A. z siedzibą w miejscowości [...] na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 865/13 w zakresie zawieszenia postępowania na zgodny wniosek stron w sprawie ze skargi C. S.A. z siedzibą w miejscowości [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego postanawia oddalić zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Łd 865/13, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, działając na podstawie art. 126 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. − Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skargi C. S.A. z siedzibą w miejscowości [...] na decyzję Dyrektora Izby Celnej w [...] z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], w przedmiocie podatku akcyzowego.
Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca spółka zawarła w skardze wniosek o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 126 p.p.s.a., ewentualnie na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. z uwagi na pytanie prejudycjalne do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, skierowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 5 marca 2013 r. o sygn. akt I GSK 780/11, a dotyczące wykładni przepisów prawa unijnego będących podstawą decyzji w rozpoznawanej sprawie. Zdaniem Sądu, zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron jest w niniejszej sprawie dopuszczalne i nie prowadzi do obejścia prawa, zaś rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku postępowania toczącego się przed Trybunałem Sprawiedliwości w związku ze wspomnianym pytaniem prejudycjalnym.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła C. S.A. Strona wniosła o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Spółka zarzuciła zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów prawa procesowego, to jest:
- art. 126 p.p.s.a. poprzez jego błędne zastosowanie, gdyż podstawową przesłanką zgodnie z wnioskiem skarżącej było zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.,
- art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. poprzez jego niezastosowanie, podczas gdy odpowiedź na pytanie prejudycjalne skierowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 5 marca 2013 r. do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej będzie miała wpływ na rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie, a ponadto podstawową przesłanką zgodnie z wnioskiem skarżącej było zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
W uzasadnieniu spółka wskazała w szczególności, że w skardze wniosła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Dopiero w przypadku uznania przez Sąd braku podstaw do zawieszenia postępowania na tej podstawie, skarżąca wniosła o zawieszenie postępowania na podstawie art. 126 p.p.s.a., to jest na zgodny wniosek stron – po wyrażeniu zgody na zawieszenie postępowania przez Dyrektora Izby Celnej.
Zdaniem strony wnoszącej zażalenie, podstawową przesłanką do zawieszenia postępowania jest art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. a nie art. 126 p.p.s.a. Tym bardziej, że w analogicznej sprawie toczącej się przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Łodzi Sąd ten na identyczny wniosek skarżącej wydał w dniu 31 lipca 2013 r. postanowienie o zawieszeniu postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Przepisy ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewidują możliwość zawieszenia postępowania sądowego w różnych trybach: z mocy prawa (art. 123 p.p.s.a.), z urzędu obligatoryjnie (art. 124 p.p.s.a.), z urzędu fakultatywnie (art. 125 p.p.s..a.) oraz na zgodny wniosek stron (art. 126 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie zawieszenie postępowania sądowego przez Sąd pierwszej instancji nastąpiło w trybie określonym w art. 126 p.p.s.a. Z przepisu tego wynika, że sąd może zawiesić postępowanie na zgodny wniosek stron. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że warunkiem pozytywnego załatwienia wniosku o zawieszenie postępowania w tym trybie jest zgoda wszystkich stron postępowania na taki sposób prowadzenia sprawy, z tym że decyzja w tej kwestii pozostawiona jest uznaniu sądu. Z kolei w piśmiennictwie podnosi się, że sąd powinien, podobnie jak w wypadku cofnięcia skargi przez stronę (art. 60 p.p.s.a.), badać, czy wniosek o zawieszenie postępowania nie zmierza do obejścia prawa lub nie spowoduje przedłużenia pozostawania w obrocie prawnym aktu lub czynności dotkniętej wadą nieważności (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 191; podobnie H. Knysiak-Molczyk (w:) T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie sądowoadministracyjne, Warszawa 2004, s. 252).
Z akt sprawy wynika, że skarżąca spółka zawarła w skardze wniosek o zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron – w związku z pytaniem prejudycjalnym skierowanym przez NSA do Trybunału Sprawiedliwości, dotyczącym przepisów unijnych mających zastosowanie w tej sprawie – m.in. art. 3 ust. 3 dyrektywy Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. WE L 76 z dnia 23 marca 1992 r. , str. 1; polska wersja językowa - Dz. Urz. UE Wydanie Specjalne - Rozdział 9, tom 1, str. 179). Z uwagi na złożenie wspomnianego wniosku Przewodniczący Wydziału II WSA w Łodzi zarządzeniem z dnia 20 sierpnia 2013 r. zobowiązał Dyrektora Izby Celnej w [...] do wypowiedzenia się, czy popiera wniosek o zawieszenie postępowania. Pismem z dnia [...] sierpnia 2013. Dyrektor Izby Celnej oświadczył, że popiera wniosek strony skarżącej o zawieszenie postępowania. W tej sytuacji zaistniały przesłanki do merytorycznego rozpoznania tegoż wniosku przez Sąd pierwszej instancji. Sąd ten uznał, że zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron jest dopuszczalne i nie prowadzi do obejścia prawa.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wskazany wyżej sposób procedowania, jak i samo postanowienie Sądu pierwszej instancji o zawieszeniu postępowania na zgodny wniosek stron - nie naruszało prawa. Sąd ten trafnie bowiem nadał bieg wnioskowi strony o zawieszenie postępowania, wezwał stronę przeciwną do ustosunkowania się do tego wniosku, a po uzyskaniu oświadczenia organu administracji popierającego tenże wniosek, Sąd pierwszej instancji prawidłowo ocenił, czy zawieszenie postępowania na zgodny wniosek stron nie prowadzi do obejścia prawa.
Za bezzasadne należy uznać stanowisko strony wnoszącej zażalenie, że obowiązkiem Sądu pierwszej instancji było zawieszenie postępowania sądowego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., gdyż również taką podstawę zawieszenia strona wskazała we wniosku. Powołany ostatnio przepis określa jedną z fakultatywnych przyczyn zawieszenia postępowania z urzędu przez sąd. Stanowi bowiem, że sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym. Z zacytowanego przepisu wynika zatem wyraźnie, że w przypadku w nim opisanym zawieszenie postępowania jest fakultatywne, a nie obligatoryjne, zaś sąd orzeka w tym zakresie z urzędu, a nie na wniosek strony. Ewentualne złożenie wniosku strony o zawieszenie postępowania na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. może być traktowane wyłącznie jako sugestia dla sądu. Strona nie może mieć w takiej sytuacji "roszczenia" w stosunku do sądu o rozpoznanie takiego wniosku. Żądanie takie przysługuje stronie wyłącznie w przypadku, o jakim mowa w art. 126 p.p.s.a., to jest gdy wszystkie strony wystąpią z wnioskiem o zawieszenie postępowania bądź przynajmniej wniosek taki będzie popierany przez każdą ze stron.
Na marginesie wskazać należy ponadto, że w przypadku zawieszenia postępowania sądowego na zgodny wniosek stron sąd postanowi podjąć postępowanie na wniosek którejkolwiek z nich, nie wcześniej niż po upływie trzech miesięcy od zawieszenia postępowania (art. 129 p.p.s.a.). Oznacza to, że po upływie trzech miesięcy od wydania postanowienia o zawieszeniu postępowania (ale przed upływem trzech lat od zawieszenia – vide art. 130 § 1 p.p.s.a) strona może zażądać podjęcia tegoż postępowania, zaś sąd jest takim wnioskiem związany.
Ze wskazanych wyżej powodów Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. 197 p.p.s.a., oddalił zażalenie.
PG
